"final*
SS MlEKEsterk
Wielart is
nog steeds in
de ban van
hoogspringen
'CcidócSotmuit'
Cn"
Gif
ZATERDAG 30 JANUARI
een gev^ARESE - Italië is Gullit-gek. Van
;n kennjje Noorditaliaanse Alpenrand tot
fweet#e Etna op Sicilië woedt in meer of
gaan pinder heftige mate de Gullit-
■ite op toorts. Het mikpunt van al deze
veten nluidelijke aanbidding probeert zijn
nooit ijiollandse nuchterheid te bewaren,
en Ben l>Het Wijft toch allemaal heel be-
1 ren wJrekkelijk", zo peinst hij, „morgen
je buitïan het weer voorbij zijn. Alle aan-
ils het cdacht van de pers gaat naar mij uit.
irder nipver de andere spelers van AC Mi
lan wordt veel minder geschreven
wel datun dje zijn niet zo vaak op de tele-
nahg eifisie- Nee, dat geeft geen wrijving,
iet gevfcen jaloezie. Tot nu toe heb ik er
is om. tenminste nog niets van gemerkt,
ns omhe weten dat een buitenlander
mtatlpC,h|neer in de belangstelling staat. Ik
wil de pers steeds wat afremmen en
de schijnwerper ook op andere spe
lers richten, maar dat is heel moei
lijk. Hier hebben ze de neiging alles
aan één persoon toe te schrijven,
at^e?Milan dat is Gullit, Napofi dat
moesfs Maradona. Maar winnen dat doe
:apituiaje met z'n allen, verliezen trouwens
bok",
n natuif
•ur uit. jij Varese, verscholen in het groen, ligt
intheeni dilanello, het schitterende sportcentrum
land w^an AC Milan. Elke ruimte, strak inge-
I óók nt-jcht in de clubkleuren rood, zwart en
,en we vit, ademt de rijkdom van de Milanese
orkomt ;iu5 Ruud Gullit („SoiTy, het loopt de
ment a aatstc tijd allemaal wat in de war") is de
as na i [fspraak glad vergeten. Hij komt ander-
veglop* ,aif uur te laat en gaat meteen aan tafel,
me?r amen met de andere Nederlander van
;en int Milan, Marco van Basten. Ook de
met verslaggever kan aanschuiven. „Eet
reikt k naar meei dan kunnen we meteen wat
n ons j )raten", zo weet Gullit het nuttige met
afvragf ,et aangename te verenigen,
je acht :en wjt gejaste ober serveert eerst een
lasta en vervolgens Parma-ham met gra-
woon ^a een oude kaas. Een klein hapje, want
ndigen jjrect daarna moet er worden getraind,
wéét «Van Basten drinkt één glaasje wijn,
kunntRUU(j trekt een colaatje open. Ruud:
Jaar £„Het is hier allemaal pasta wat de klok
n. En fsiaat. De Nederlandse aardappel? Nee,
nog niiyje mjs niet daar heb ik nooit van ge-
adoptijjoudcn Wat ik wel erg mis, is mijn Su-
t -frnaamse eten. Die Surinaamse kruiden
Je wijtman ik nergens krijgen. Ik ben er al een
aten keipaar keer voor op uit geweest, maar het
'mon gjukt niet".
jrfden lRuud Gullit en Marco van Basten sym-
zich. ^joliseren in deze weken de twee uiter-
;en socmen van het Italiaanse voetbal. Beiden
nen. H^jjn spelers van wereldklasse, maar ter
ellen divvijl Gullit als een god wordt vereerd, is
/er is yan Basten een beetje in de vergetelheid
jweggezakt. Een operatie aan de enkel en
een lange herstelperiode zullen hem tot
eind maart van het veld houden. Maar
'wanneer Van Basten straks snel de weg
naar enaar de goal weet te vinden, is hij met-
Dijn. Fr.een weer de grote man. Beiden beseffen
3ptie-oi maar al te goed hoe snel het in het Itali-
andert aanse voetbal op en neer kan gaan. Gul-
oga, et lit: „Na de wedstrijd die wij met 4-1 van
janisee Napoli wonnen werd Maradona com-
ben m pleet de grond ingeschreven. Twee we-
>or de ken later scoorde hij tegen Sampdoria de
d. Wai winnende goal en was hij de held. Ik be-
Ik k< grijp dat niet helemaal en ik besteed er
lijk ne ook niet zoveel aandacht aan".
Veel d
;rvariiiT T
iet ku Handjeklap
Dat gd
ben zdyan 's morgens tot 's avonds", vertelt
mijn &Ruud Gullit, „wordt er hier over voetbal
gepraat. Dat draagt ook bij tot die gran-
r "'J "'dioze sfeer. Dat maak je maar één keer
ook 3 mee. Al moet je toch steeds de betrekke-
zal wljijkheid er van blijven zien. Ze zijn hier
b rechiook wat eerder tevreden over het voet-
bal. In Nederland moet niet alleen ge-
JPMAtwonnen worden, er moet ook goed ge
speeld worden en er moeten mooie doel-
punten gemaakt worden. Als het in Ne
derland niet zo loopt heb je soms al na
t en d l'en minuten dat irriterend langzame
Ze het handjeklap. Daar werd ik gek van".
>sd. WiUk weet niet of ik na mijn voetbalcar-
ïer in 1 rière hier zal blijven. Het is nog wat
vroeg om me daar al mee bezig te hou
den. De mentaliteit spreekt me wel aan.
Als je hier wat neergezet hebt, als je goed
speelt, dan gunnen ze je ook dat je er
goed van leeft. Daar wordt niet over ge-
zeurd, dat vinden ze normaal. Mij heeft
ae cna hier nog nooit iemand wat over mijn
ien eegeld gevraagd, geen journalist, niemand.
sychok
hij. Z
wordt! HAARLEM - Met Ruud Wielart
ulte, pi kun je gerust een avondje gaan
imitaustappen. De Haarlemmer is uiter-
"oet «jmate onderhoudend. Onderweipen
Mn'kJÉgenoeg- Ontspannen onderuitge-
tot o!zakt en stevig doorrokend snijdt hij
e gevo| onderwerp na onderwerp aan.
ile vel Sneller denkend dan pratend. Ook
en yoij over hoogspringen. Al heeft dat in
fM ^et gesprek niet de prominente
3 s'evej pjaats (jjg mag Worden verwacht.
)0rlopj Wielart is een filosoof, al zegt hij
ieen zi van niet. „Ik heb alleen over veel
„Hofdingen nagedacht",
taar d:
ïgatiej Drieëndertig is Wielart inmiddels. Maar
die onj oud worden vindt hij niet erg. Nog
iet ïrra steeds is hij Nederlands beste hoogsprin-
e ganj ger 2ijn 2.28 staat al sinds 1979 in de
1 meei boeken als Nederlands record en nog
iet aao steeds wint hij elke wedstrijd waaraan
van h( hij meedoet. Ook dat vindt hij niet erg.
neme* Na zijn topjaar 1979 moest de blessure-
tar efl gevoelige Wielart stoppen. In 1981 werd
;en gal hij geopereerd aan een ,jumpers-knee"
zt)J („Dat had ik nooit moeten laten doen.
Als je een jaar niks doet, is het ook
over"). Het jaar 1984 wordt gekenmerkt
door moeilijkheden in de privésfeer
- („dat jaar heb ik even niet geleefd"),
c30 maar een jaar later pakt hij de draad
aalt ni weer op. „Je wilt weer zijn die je bent en
aigelo hoogspringen hoort er voor mij bij. Ik
tsvone spring zoveel mogelijk wedstrijden. Ik
„raakt wil ook wel weer aan internationale
el ban wedstrijden meedoen als het zo uitkomt,
iet aa ik denk (jat ik nog wei hoger kan dan de
h® 2.20 van de laatste jaren. Je wilt nog
ograit steeds de top. Als ik vroeger beter was
zittei begeleid, had ik ook iets van 2.35 of 2.40
oor 0 gesprongen",
ar da
tijde
Jg- Ruud Wielart betreurt nog steeds dat hij
PCH nooit de Olympische Spelen haalde.
Ecn „Eén keer ging het mis door een knie-
Ruud Gullit heeft het voortreffelijk naar zijn zin in Italië. „Alleen de televisie is vervelend, doordat alles is nagesynchroniseerd".
FOTO: AP
Alleen Nederlanders praten daar con
stant over, dat zegt mij genoeg. In Ne
derland is het toch altijd: moet dat nou
zo'n huis, zo'n auto? Moet hij zoveel
verdienen? Hier zouden ze het maar raar
vinden als ze me in een klein wagentje
zagen rondrijden. Ze vinden het leuker
als je een grote auto hebt. Ik heb trou
wens niet eens zo'n grote bak, een Lan
cia, en die bevalt me goed".
Na het eten wacht Mario Rosato. een di
recteur van de Italiaanse sportkledingfa-
briek Lotto. Hij heeft een paar op maat
gemaakte schoenen bij zich. die Gullit
even moet passen. De Nederlander is te
vreden. Rosato stelt een paar kléine ver
beteringen voor en Gullit belooft de
schoenen meteen bij de training te ge
bruiken. De voetballer zal Rosato nog
volop zien in de toekomst. De Italiaanse
kledingmakers hebben voor het lieve
sommetje van 1,6 miljoen gulden ge
daan gekregen dat de Nederlander zijn
kostbare ledematen in hun kleding hult.
Rosato: „Wij menen dat we een goede
investering hebben gedaan. Gullit is een
grote persoonlijkheid, zijn betekenis
reikt verder dan de wereld van het voet
bal".
Met een beetje een mistroostig gezicht
loopt Henk Chapel door het sportcen
trum. Chapel is de assistent van Apollo-
nius („Ploon") Konijnenburg, de voet
balmakelaar die heeft bemiddeld bij de
overgang van Gullit en Van Basten. Via
zijn bureau „Interpro" verkoopt Konij
nenburg naam en beeltenis van Gullit
aan fabrikanten van souvenirs. Alles
waar de rasta-krulletjes van Gullit op
worden afgedrukt verkoopt als warme
broodjes. De laatste hit: knalrode Milan-
petjes met aan de randen pikzwarte Gul-
lit-slierten. 's Zondags zitten er enkele
duizenden Gullits op de tribunes van
het San Siro, de enige echte rent over
het veld.
Doodgedrukt
Het zijn niet de financiën, die het hu
meur van Chapel deze middag een beet
je bederven. De ster dreigt te worden
„doodgedrukt" door de pers. „Deze
week werd Gullits vrouw Yvonne tegen
twaalf uur 's nachts uit bed gebeld door
een journalist", moppert Chapel. „Dit
kan echt niet meer. Óver een paar dagen
krijgt hij weer een geheim nummer.
Maar je weet hoe Ruud is, de goedheid
zelf. Mensen die hij dat nummer geeft,
beloven het niet verder te geven, maar
ondertussen".
De stemming van Chapel wordt er niet
beter op na een telefoontje vanuit Ne
derland. „Televizier heeft een interview
met Ruud en Yvonne. Maar Ruud heeft
met niemand van Televizier gesproken".
De speler zal dat later bevestigen. Cha
pel vindt het tijd dat er wat gebeurt.
„Journalisten kunnen elke dag van
twaalf tot een met Ruud pralen. Wie een
langer interview wil, moet er maar voor
betalen". Zoals die collega van het En
gelse blad The Sun. Chapel: „Hij is al
een paar dagen in Milaan. Dat blad heeft
een miljoenenoplage. Die journalist wil
7500 gulden betalen voor een gesprek
van een half uur met Ruud". Maar geld
is niet alles voor de ex-PSV'er. Als de
training is afgelopen en Chapel hem aan
spreekt over The Sun is Ruud er zo mee
klaar. „Dat is toch dat roddelblad? Daar
praat ik niet mee hoor".
Eten klaar
Intussen heeft Yvonne Gullit al gebeld
om aan te dringen op een snelle thuis
komst van manlief. Het eten is bijna
klaar. De enige mogelijkheid het gesprek
nog even voort te zetten is meerijden
richting Milaan. Als de portier van Mila-
nello met een druk op de knop het groe
ne hek voor de donkergrijze Lancia
opent, staan buiten enige supporters te
wachten die een handtekening willen. Ze
begroeten Gullit uitbundig.
Merkt hij in Italië wel eens iets van ras
sendiscriminatie? „Niet veel nee. Ik weet
dat er twee jaar geleden nogal wat pro
blemen in Milaan geweest zijn. Toen
werden er invallen gedaan bij donkere
mensen. Daar heeft de pers toen veel
aandacht aan besteed en dat is nu voor
bij". Zijn er dingen die hem in Milaan
erg zijn tegengevallen? „Het verkeer, dat
is hier een geweldige chaos. Toen ik
weer eens in Nederland was, reed ik als
een gek, maar ik had het zelf niet in de
gaten. Ik werd door een agent aangehou
den, omdat ik te hard gereden had.
Maar ik wist echt niet wat ik gedaan
had, omdat ik dat verkeer van Milaan
gewend ben. Hier moet je gewoon door
hakken, overal doorheen, anders kom je
nergens. En dan de televisie in Italië. Al
les wordt nagesynchroniseerd, ze werken
niet met ondertitels. Dat is vervelend
want anders kon je meelezen en luiste
ren. Ik kan me inmiddels in het Italiaans
verstaanbaar maken, dat is het belang
rijkste. Ik versta ook bijna alles. De
grammatica moet ik nog onder de knie
zien te krijgen. Van een Engelse me
vrouw krijgen Marco en ik nu twee keer
in de week les. Nee, het valt niet tegen".
We naderen het metrostation in Milaan
waar Gullit de verslaggever af zal zetten.
De Nederlander is een gevaar op de weg.
Niet door zijn rijstijl, maar door het feit
dat alle automobilisten die hem zien in
een keer „tifosi" van AC Milan worden.
Naast ons verdringen zich vijf Italianen,
de duimen omhoog, voor de raampjes
van een hardrijdende Fiat. Ergens pie
pen remmen.
Wordt AC Milan kampioen? Gullit:
„Milan bouwt aan een nieuw elftal. Dit
is het eerste jaar. Ik verwacht echt niet
dat we kampioen worden. Het is al mooi
als we in de top kunnen blijven mee
draaien. Het elftal heeft nog te veel ups
en downs. We moeten het nog te veel
hebben van hard werken. Een goede
ploeg, zoals Ajax indertijd, kan ook wel
eens een slechte dag hebben, weinig kan
sen weggeven en dan toch nog met 1-0
winnen. Daarvoor moet je klasse in huis
hebben en goed ingespeeld zijn. Maar
geluk dat dwing je af'.
GERARD KESSELS
ig voi
Ruud Wielart die denkt dat hij wel zo'n 2.40 meter had gesprongen als hij vroe
ger beter begeleid was.
blessure en één keer was het de schuld
van Mieke Sterk. Op de dag dat ik de li
miet moest halen, maakte zij het NOC
tijdens een kort geding uit voor rotte vis.
Ik moest de wedstrijd winnen of 2.18
springen. In een ijskoud Stockholm luk
te dat allebei. Willekeur en rancune
brachten het NOC ertoe me toch niet uit
te zenden. Uit een soort eerbetoon aan
mezelf heb ik geen kort geding aange
spannen. Het is wel wrang dat ik daar in
Stockholm de man versloeg die tijdens
de Spelen brons haalde".
Wielart heeft het aantal trainingsuren
vergeleken met zijn topjaren zo'n beetje
gehalveerd. Deels noodgedwongen, maar
ook omdat hij wijzer is geworden.
„Toen trainde ik zeventien uur per
week. Dat kan niet meer. Er gaat te veel
tijd in mijn sportzaak zitten. Nu train ik
nog zeven uur. Intensief, gericht. Het is
effectiever dan toen. Het rendement van
die zeven uur is hoger dan van die ze
ventien van toen. Ik deed toen veel
meer dan ik moest doen. Training is af
braak. Het rendement haal je uit de rust
die je neemt. Totale rust. Alleen van
herstel word je beter. Daarbij zijn onbe
zorgdheid en vrijheid belangrijk".
„Hoogspringers zijn anders dan andere
atleten. De stress-factor is veel hoger. De
concentratie belangrijker. Een versprin
ger is vrij na de afzet. Een hoogspringer
niet. En als je over de lat bent, ben je
nog niet vrij. Dan is de concentratie
voor de volgende sprong alweer begon
nen. Je bent pas vrij na drie foute spron
gen. Als je je tas inpakt. Hoogspringen
heeft iets extreems, iets bizars. Hard
aanlopen om zo hoog mogelijk te ko
men. Het is steeds het zoeken naar de
juiste tussenweg. Het maakt hoogsprin-'
gers anders in hun gedrag. De meesten
roken bijvoorbeeld. Ze zoeken ook ande
re afleiding. Muziek was door hoog
springers al in hun sport geïntegreerd
toen de walkman nog niet was uitgevon
den. Later hebben meer atleten de mu
ziek ontdekt. Hoogspringers hebben een
andere benadering van de sport. Ze wil
len wel hard trainen, maar als het een
keer niet zo goed uitkomt, dan maar
niet. Ze zijn relaxter. Ik niet. Ik ben heel
gewoon. Ik heb alleen die uitdaging: ik
wil over die lat heen".
„Dat ik nog steeds de ranglijst aanvoer,
komt doordat er in Nederland te weinig
volwaardige trainers zijn. Geen geld
voor indoor-accommodaties ook. Daar
door wordt de ontwikkeling van atleten
belemmerd. En dat is jammer tot zeer
jammer. Als ik een flink budget zou krij
gen om met twee talenten vier jaar lang
aan de gang te gaan, weet ik zeker dat ze
over de 2.30 gaan. Probleem is dat het
commercieel niet zo interessant is om
geld in een sport te steken, die niets op
levert. Zeker in Nederland niet. Het is
een beetje sikkeneurig; er zijn in ons
land zevenhonderdduizend tennissers,
maar zit geen topper tussen. Wél allerlei
bollenschuren die worden omgetoverd
tot tennishal. Er wordt nooit een tennis-
hal omgebouwd tot atletiekaccommoda-
tie. Nou ja, onlangs twee dagen een vee
hal in Zwolle".
„Er zijn zoveel dingen die fout zijn. Als
het aan mij lag. zou bewegingsonderwijs
al heel vroeg in het onderwijs worden
geïntegreerd. Vanaf vier jaar of zo. On
der het motto: een gezonde geest in een
gezond lichaam. Op de lange duur werkt
dat. Je moet dan natuurlijk ook zorgen
voor de voortzetting. Sport bij bedrij
ven. En dan bedoel ik geen bedrijfsvoet
bal waarbij ze elkaar alleen maar het zie
kenhuis inschoppen omdat ze onge
traind zijn. Ik bedoel begeleid sporten.
Daarmee voorkom je dat mensen op
hun vijftigste met hun vette lijf ineens
zo nodig moeten gaan trimmen. Ik zie ze
in mijn sportzaak komen. Commercieel
prima, maar eigenlijk kan het niet. Men
sen van honderd kilo die zomaar gaan
hardlopen. De bijpassende tekst staat op
de rand van de gulden".
BOB VAN DER HEIJDEN
door Frank Werkman
(Deze aflevering gaat over sport. Ik stel dit
even vooraf, omdat u anders zou kunnen
denken dat onderstaande tekst is verdwaald op
deze pagina).
In een aandoenlijke opwelling van
menslievendheid besloten 's werelds
grootmachten na de Eerste Wereldoorlog het
gebruik van gifgas te verbieden. Aandoenlijk,
omdat de verschrikkingen van WO II de
schokkende ervaringen met chemische wapens
uit de mondiale krijg van '14- '18 verre
overtroffen. Allerhande afspraken werden zoals
bekend in de Hitler-tijd met voelen getreden
met als gevolg dat we tol op de dag van
vandaag met de naweeën (proces-Demjanjuk
bijvoorbeeld) er van worden geconfronteerd.
Ook in bedoelde jaren stond sporï in een wat
bedenkelijk daglicht. In dit olympische jaar
herinnert menige oudere zich nog haarscherp
de Propaganda Spelen van 1936 in Berlijn,
waar gelukkig Übermenschen, nota bene door
één neger, viervoudig werden afgetroefd.
Twaalf jaar lang vonden om reden van de
weinig verbroederende omstandigheden in de
jaren veertig geen manifestaties onder het
banier van baron De Coubertin plaats. Londen
volgde zodoende Berlijn op. waarna het
vierjaarlijkse sportfeest (benaming van een
IOC-official) tot op de dag van vandaag
onbelemmerd kon worden gehouden.
Nu ia. onbelemmerd. In Melbourne was
Nederland niet. Uit protest tegen de Russische
inval m Hongarije. In Montreal was Afrika
niet. Uit protest tegen Kaapstad. In Moskou
was Amerika niet. Uil protest tegen de
Russische inval in Afghanistan. In Los Angeles
was Rusland niet. Uit protest tegen Jimmy
Carters boycot van Moskou. In Seoul is Cuba
met. Uit protest tesen Noordkorea.
Van de Propaganda Spelen in 1936 is het
olympische evenement via de Moord Spelen
van 1972 in München, de Tekort Spelen in
Montreal, de Boycot Spelen van Moskou en de
Commerciële Spelen van Los Angeles
inmiddels beland bij de Chemische Spelen van
Seoul.
Deze week werd bevestigd dat de fabrieken in
de Zuidkoreaanse hoofdstad tijdens de
olympiade dicht gaan om de sportlieden aller
landen in staat te stellen elkaar in relatief
schone lucht te bekampen. Of is hel de
bedoeling om 's werelds pers in een zo min
mogelijk bedompte atmosfeer verslag te laten
geven van hel prestigieuze prestatiepodium?
Niets geeft zo'n slechte p.r. tenslotte als
verhalen van reporters, die door gassen uit
uitlaten en fabrieksschoorstenen hun
toetsenbord niet meer kunnen zien vanwege
ernstig tranende ogen. En berichten van
radioverslaggevers, die als gevolg van ontstoken
slijmvliezen geen verstaanbaar geluid meer in
de microfoon kunnen produceren. Of
televisiebeelden die slechts via ondertitels
begrijpelijk kunnen worden gemaakt, omdat de
commentatoren het zicht op en stemgeluid bij
de actie fysiek onmogelijk wordt gemaakt.
Terug naar de inleiding. Gifgas is dus
verboden. Echter, over veertien dagen kunnen
in Calgary microscopisch kleine wolkjes van dit
verboden spul worden gesignaleerd. Een wel
zeer voortvarende Italiaanse onderzoeker heeft
namelijk een stof ontdekt, waardoor skiërs nog
sneller de hellingen kunnen afsuizen. Als de
lange latten met dat bepaalde poeder worden
ingewreven, ontslaat er niet alleen een super-
glijmiddel. maar in combinatie met de
kunst(sneeuw) ook een chemische reactie. Een
verbinding, waarvan de beterweters op dit
moment nog niet precies kunnen vaststellen
wat de kwalijke lichamelijke gevolgen kunnen
zijn. De kwalificatie ..met ware
doodsverachting afdalen krijgt op deze manier
een wel erg macabere lading.
Veertien jaar geleden riep een generaal dat
voetbal oorlog was. Inmiddels geldt dal voor
elke professionele sport. De commercie is
inmiddels zo ver opgerukt dal hel doel (goud)
alle middelen liikt te heiligen. In WO II kregen
frontsoldaten, aie zich in modder, honger, kou
en demotivatie staande moesten zien te
houden, anabole steroiden toegediend. Dezelfde
middelen, waarmee men tegenwoordig in de
sportieve arena de krachtsverschillen te lijf
gaat.
Nu evenwel na de kunstmatige, menselijke
niveauverhogende pogingen ook het materiaal
aan chemische experimenten wordt
blootgesteld, is de sportwereld een nieuwe fase
binnen geschreden. Het ..Hoger, verder,
sneller'' kan daarmee voor wat skiën (en
waarschijnlijk binnenkort rodelen en bobsleeën
- en waarom schaatsen met?) betreft worden
venangen door „Te ver".
Het wekt overigens geen verbazing dat het
omstreden glijmiddel in een Italiaans
laboratorium is ontdekt. Zo lang daar
verspringer Evangelisti naar een bronzen
medaille wordt toegesjoemeld. atletiekschema's
worden aangepast om steepleloper Panetta
goud te laten behalen en berg-etappes in de
Giro worden afgelast om Moser aan de
eindzege te helpen, hoefje in hel maffialand bij
uitstek nergens meer van op te kijken. Zelfs
niet van Italiaanse skislallen, waar de helpers
in speciale pakken en handschoenen de latten
prepareren en de atleten straks met helm ën
gasmasker aan de start verschijnen.
Eén voordeel heeft het geheimzinnige produkt
wel. Tot voor kort jongleerden de racende
reclamezuilen direct na het finishen opzichtig
met hun bindingen. Zo lang de televisiecamera
op hen was gericht, moest het merk van hun
kunststoffen glijders rechtop naast hen worden
geplant, als een besneeuwde, verstilde Ster-spot.
Dat was al een stuk minder, de laatste tijd. Met
vergiftigde ski's zal dat stuitende tafereeltje
helemaal uit beeld verdwijnen. Om plaats te
maken voor een nieuw element: een ski-
sorteermachine. die ieders latten na afloop van
de race verzamelt en naar de dopingcontrole
transporteert. Waardoor de lat terugkeert naar
de pfek waar het begon: het laboratorium.
Waar ie nooit had moeten belanden.
