Omwegen
Boekenverkoop Record
zet er met buurvrouw Kok
een dikke punt achter
„Snel duidelijkheid over fusie tuinbouwscholen"
KROON KEURT
FIETSPAD AF
IGIN)
DEN OMGEVING
QeidócQowtatit
DINSDAG 19 IANUARI 1988 PAGINA 11.
loten j
n paflp
geleden, collega's,
hele volksstam-
Lorden soms gemobili-
fom een verdachte die
rechter moet ver-
jen te helpen.
Jame uit Utrecht die
fisteren voor kanton-
Er Groenendijk moest
ltwoorden, had wat
|ale hulp ingeroepen.
althans zo had
Lent van de rijkspolitie
»stgeest het gezien
truari van het vorig
p de Rijnzichtweg door
f licht gereden. De
Bitse kreeg twee dagen
pr vermeende overtre-
Jen bon in de bus. Als-
Jeen huwelijksaanzoek
Trins Willem-Alexan-
lad gekregen, zo ver-
J was ze over die brief,
terklaring die ze later
lover de politie had af-
1 bevatte ruw geschat
:ftg keer het woord „ab-
Om niet in herha
lte vervallen liet ze
lendijk nu weten dat
X,volkomen" van zeker
ze door groen was
Ier mij reed een colle-
idat we allebei op weg
naar een conferentie
isteel Oud-Poelgeest.
haar was ik duide-
ir groen gereden. Dat
rslicht stond wel
even op groen. Zij
tk door en heeft ook
FOTtoon thuis gekregen. Die
ze betaald omdat ze
luc/ffceker wist of het geen
i en was, maar van mij wist
stuiiker dat het groen was",
lanvtede de Utrechtse.
Inendijk mompelde dat
jollega misschien maar
gehoord moest worden,
oor f dan moest de zaak
a ehouden worden. Op
ipmerking had de ver-
j le duidelijk zitten
1 ten. „Oh. maar die col-
HobP k'er bij me sPeelde
Ug. 'F
.P^om naar de zaal. „Oh,
ft moeten we die maar
ie/cl h°ren- denk ik" zei
Jnendijk en veerde wat
ka jïaasd op.
.collega bevestigde volle-
het verhaal van de ver
te ook a' werd Fiaar het
r} na aan de schenen ge-
„„door officier van justi-
Horbach. Ook -<de
chtse zelf werd nog een
doorgezaagd, maar te-
trijdigheden in de beide
baringen vielen niet te
feuren. De dames had-
tijd dus öf de verhoren
rer^Vuldig geoefend tijdens
koffiepauzes op het
de 5f hun verhaal klopte
J be^on. Officier van justitie
lach vermoedde het
te en eiste 80 gulden.
"""inendijk neigde toch
het tweede en sprak de
1 Jfthtse vrij.
Sporter
tde nog vrij jeugdige
ke die vorig iaar haar
en luistergeld niet had
e 0Ifld, wist zich verzekerd
n h^een supporter. Ze had
verJuderlijk huis net verla
ngen van die kijk- en luis-
n- testanden had ze geen
rri3ntand, zo luidde haar
;inai»'arin6- Ze vond het gek
idigfij nu moest opdraven,
.rpajijl het huis waar de
rol«f°'eur de tv had.aange
denken helemaal niet van
roui' was- ..Maar u woonde
ie e] 'och?", vroeg Groenen-
;tani|. met opgetrokken
(jQJtbrauwen. Ja dat wel,
ïionf was dat dan z0 helang-
trel» 20 vroeS de Leidse
'end verwonderd af. Dat
het wel volgens Groe-
...Jijk.
6Tier van justitie Hor-
.i| eiste 155 gulden boete.
Tit u het daar mee
Itil? vroeg rechter Groe-
Hijk, en voor de vrouw
antwoorden klonk het
«?r uit de zaal „Niet mee
1 f V. De jongeman die te-
'f fik met de vrouw was
1 'ingekomen zat zich
ilijk op te winden.
daar ben ik het niet
eens", herhaalde de
iw, zonder uit te leggen
Groenendijk
te er 125 gulden boete
„U kunt het hier bij la-
zitten, maar u kunt ook
venioger beroep", zo stak hij
h bdtraditionele slotwoorden
en Hoger beroep", schalde
gelitechter uit de zaal, waar-
schle bode dreigend de zaal
renfeek. „Uh, nou dan ga ik
heir in hoger beroep", zei
hel vrouw, enigszins ten
ip (tvloede. „U moet zich in
nt jgeval maar bij de griffie
ipné/oegen", zei Groenen-
erel met een flauwe glim-
imll rond de mond en knik-
ok |at de zaak gesloten was.
ervj een wat onzekere blik
Hl de vrouw naar de deur,
nd Ir haar souffleur al stond
'Zlwachten. Hopelijk kon
den haar ook zeggen wie of
1 die griffie precies was.
PAUL VAN DER BIJL
par,
„WE GAAN EEN LEGE TIJD TEGEMOET, MAAR HET ZAL WEL WENNEN
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
Hoor Ton Pielcrs
Het zit er zowat op aan de
Apothekersdijk 35 in Leiden.
Mevrouw J.A.Kok-Otten
houdt, met enige ophef, op
heffingsuitverkoop. Alles
moet (behalve de huurders)
de deur uit, en dat is nogal
wat. Een paar duizend boe
ken, die toch al goedkoop
waren vanwege hun tweede
hands karakter, kosten nu
nog maar de helft van de
spotprijs. Vort ermee, want
mevrouw Kok vindt het wel
letjes geweest. „Hoe lang ik
er over doe zal ik nog wel
zien. Een maand of wat, ver
moed ik. Als het te lang
duurt kieper ik de zaak in de
Nieuwe Rijn. Nee hoor, na
tuurlijk niet, maar ik wil er
toch wel vanaf", zegt ze la
chend maar kordaat. Haar
moeder, mevrouw C.G.Ot-
ten-Verberg, hoort het alle
maal aan met een olijke
twinkeling in haar ogen.
Moeder en dochter zijn echte
guiten. Dat zie je zó.
Ik ken mevrouw Kok al lan
ger dan vandaag. Lieve help
ja. Zij is de fikse buurvrouw
van onze krant. Als de heren
van de redactie (eigenlijk al
lemaal opgeschoten jongelui
met veel energie en een ge
meenschappelijke hobby) het
op de heupen kregen en op
het platje achter de burelen
en nagenoeg boven me
vrouw Koks hoofd gingen
voetballen om de kopij-ver
werking af te reageren, vlo
gen de stukken er letterlijk
vanaf. Dan zei ze weieens:
„Heren, heren, kan 't niet
wat rustiger?" Een kapotte
ruit? Geen nood. Dichten met
de hap. Mevrouw Kok dien
de de gepeperde rekening in
en de heren konden verder
hun gang gaan met kicken
en voorzetten geven, onder
dank van de directie in Rijs
wijk. Dat waren nog eens
mooie tijden met de (on)nodi-
ge konsekwenties. De animo
om een balletje te trappen op
het platje, dat waarlijk geen
sportveld is, is er een beetje
af. Er zijn te veel gaten in de,
herstelde, omheining, waar
door de „trefkans" bij de bu
ren achtereen opzij een stuk
groter is geworden. Maar nu
de boeken van de buurvrouw
dan.
Een paar jaren vóór de twee
de wereldoorlog dreef het
echtpaar Otten-Verberg in de
Haarlemmerstraat een win
kel in tabaksartikelen. Er
werd toen wat afgesappeld,
herinnert mevrouw Otten-
Verberg zich nog best. „Om
een beetje meer armslag te
hebben namen m'n man en
ik 1000 boeken over van me
neer Stikkelman op de Hoge-
woerd. Die had ook zo'n siga
renwinkel, met boekjes erbij,
maar daar had hij geen zin
meer in. We kochten z'n boe
ken op afbetaling en leenden
ze uit voor 5 cent per boek
per week. Vijftig jaar geleden
verhuisden we naar de Apo
thekersdijk en begonnen er
met de leesbibliotheek Re
cord. Zo heet het nog steeds,
maar niemand weet dat
meer. Ik weet ook niet hoe
we aan die naam gekomen
zijn. Aan m'n man kan ik het
ook niet meer vragen. Die is
in '70 overleden. De naam
Record zal zo ineens opgeko
men zijn, aangewaaid ver
moed ik. Het zal niks met
een record te maken hebben
gehad of zo. Niemand weet 't
meer".
Toen het edhtpaar Otten-
Verberg met z'n boekerij be
gon, had je in de stad 22 lees
bibliotheken; na de oorlog
waren daar nog maar 4 van
over. Mevrouw Otten-Ver
berg: „Aan de Apothekers-
dijk betaalden we 35 gulden
huur in de maand, dus ver
huurden we een aantal ka
mers. Dat is zo gebleven. We
hadden beneden ook een eta
lageruimte voor elektrische
artikelen. Waar haalden we
het vandaan hè? Ons gezin
heeft in dit pand variabel ge
leefd; we hebben in alle ka
mers gewoond en geslapen.
Je was met alles tevreden in
die tijd; iedereen was arm in
arm". Grapje.
„Record" is wel altijd een
echte „vrouwenzaak" ge
weest. Buurvrouw Kok d'r
man voelde, en voelt nog
steeds, niets voor de boeken,
en haar vader hield er ook
niet van. Mevrouw Otten:
„Nee, die mannen babbelden
liever met de klanten. Je had
niets aan ze met de uitleen".
Ik hoor opeens van de twee
dames bedompte verhalen uit
de oorlog. Over razzia's, het
doodschieten van een man op
de Boommarkt die er met
een fiets vandoor wilde gaan,
over noodkacheltjes en sis
sende en ploffende carbid
lampen en over stroom die
door een fietsdynamo werd
opgewekt. En maar trappen
op die pedalen, door het jon
ge mansvolkje van de familie
Otten. Men wilde ook eens,
bruut weg, een kannetje
melk afpakken van de toen
zeer jeugdige dochter, die
destijds nog niet mevrouw
Kok heette. Overigens heeft
onze buurvrouw 33 jaar gele
den al een zelfstandig biblio
theekje, een biepje of bipje,
in de Da Costastraat gehad.
Ze had toen al de smaak van
andermans leesvermaak te
pakken. Nadien, in '58, trok
ze weer bij moeder aan de
Apothekersdijk in en samen
werd verder de zaak Record
gerund en van een rugge-
graat voorzien.
De dames C.G.OIten-Verberg en J.A.Kok-Otten: moeder
en dochter, twee generaties en een halve eeuw tussen de
boeken die er nu uitgaan.
FOTO: WIM VAN NOORT
Moeder Otten was inmiddels
gewend geraakt aan de dage
lijkse gang: van 's morgens 9
tot 's middags 6 uur. Haar
dochter nam, nolens volens,
dat tempo over. Moeder kap
te in '81 met de uitleen. Ze
was toen 70. Maar tot, zeg
maar, eergisteren kon je haar
nog tegenkomen in de win
kel van de bibliofiele Sinkel.
Voor halve dagen. In wissel-
dienst met haar dochter, die
zegt: „Als je eens weg wilde,
nou dan kon je ook gemak
kelijk weg, want móeder viel
altijd wel in". Mevrouw Ot
ten is, bejaard en invallend,
nog steeds een wondertje rap
ter been. Dat is een genade
van de Heer, of een goedgun
stige speling der natuur.
Maar ze vindt het, met al
haar wijsheid, wel redelijk,
dat haar dochter, onze buur
vrouw, het nu voor gezien
houdt. Meneer Kok staat
voor z'n pensioen en dan
moet er een ander, nieuw rit
me in beider leven komen.
Moeder Otten: „We hebben
op de Apothekersdijk een
heel beste bibliotheek gehad.
Veel verdiend ook, in de oor
logsjaren. We hadden toen
een ruilbeurs in de winkel,
van goederen tegen levens
middelen; een pot stroop, een
pond tarwe. We hebben, door
dat winkeltje, goddank nooit
echt honger geleden".
In '80 is Record (ofschoon die
naam, terecht, nooit meer
door wie dan ook genoemd
werd) overgeschakeld op de
„boekjesverkoop". De firma
Otten annex Kok kon niet
meer opboksen tegen de veel
beter geoutilleerde openbare
leeszalen ter stede. En hup,
daar kwam de tweedehands
handel op gang; met ontspan
ningslectuur, wild-west en
detective, met kinderboeken
en damesreeksen met de
meest bloemrijke namen
(waarmee mevrouw Kok nu
de grootste moeite heeft om
ze kwijt te raken). „Neem
nog een plakje cake man. 't
ligt ervoor".
Gek eigenlijk: bij interviews
draait 't vaak om koffie met
toebehoren. Moeder Otten,
met weer die plezierige twin
keling in haar kijkers: „Nee,
we hadden geen literair spul,
maar toch wel ook wel goeie
romans hoor. Jarenlang was
de uitleenprijs 35 cent per
boek, en 50 cent voor de ro
mans die duurder van inkoop
waren. Die tarieven wissel
den zo vaak. We hebben ge
draaid met gemiddeld 8000
boeken als bezit. Wij kenden
de smaak van de meeste vas
te klanten. We hadden het
vertrouwen van de mensen
en maakten dan tevoren al
vast een pakketje klaar, dat
ze later kwamn ophalen. Je
had ook wel kinderen die
vroegen om boeken voor het
hele gezin: een goeie christe
lijke roman voor moeders, en
een goeie schuine voor pa.
Onze lezers kwamen van ver
buiten Leiden".
Nou, die echt schuine had
Record natuurlijk niet. Al
thans niet zó schuine. Dat de
den de dames zichzelf niet
aan. Maar op tafeltjes achter
in lagen de beeldromans met
twijfelachtige inhoud: reek
sen met bloeddorstige seks
schandalen: Taboe, Lucifera,
Griezelige verhalen, Vampi-.
rella, Terror en Oltretomba.
Beduimeld en vaak zowat
kapot gelezen. Mevrouw Kok
plakte ze niet eens meer bij,
die boekjes. De buurvrouw
had ze in haar pakket, maar
ze zegt nadrukkelijk, bij het
offreren van een krakeling:
„Hou nou maar op; je hoeft
me niet voor schut te zetten;
het stelde trouwens ook niets
voor. Je hebt volk, dat die
dingen leest en bekijkt. Dat
moeten ze zelf weten. Ik ben
echt niet preuts, maar m'n
belangstelling had dat soort
dingen helemaal niet. En dan
de stripverhalen: Kuifje,
Roodbaard. Prins Valliant,
Suske en Wiske, Alex, Aste-
rix, Blueberry en al die ande
re huppeldepup. Strips voor
de jeugd van 8 tot 88 jaar. Ik
heb er zelf nooit van gehou
den. Ik had liever de radio
aanstaan, of bandjes met
makkelijke, prettige muziek
van die Duitser met een En
gelse naam. James Last ja, of
Victor Sylvester. Gewoon,
leuk. Ik had wel lui in de
zaak die zeiden, terwijl ze de
strips, geheel vrijblijvend,
doorbladerden: ..Beregoed hè.
die tekeningen!" Van meneer
Hupsakee. Nou, voor mij zijn
ze allemaal hetzelfde, die te
keningen". Voor de buur
vrouw waren het in elk ge
val de middelen die het doel
heiligden.
Restanten en boeken-
lijm
Voor de liefhebbers zijn de
restanten nu te koop. Nog
maals, voor de helft van de
prijs: van 3,50 voor 1,75.
Jeugdsentiment van een gul
den of twee kwartjes (de
dunne boekjes). Als je ze
weer inleverde, kreeg je de
helft van de aankoopsom te
rug van buurvrouw Kok. Zo
kon het gebeuren dat je een
vreemd gevoel van winst
kreeg als je drie boekjes te
rugbracht en er één bedui
melde nieuwe kocht, en toch
nog geld terugkreeg. Maar
mevrouw Kok had er schoon
genoeg van. In de rustige
uurtjes hoewel ze weieens
versteld stond van de aan
loop op de meest onnutte tij
den: „Wat voeren die mensen
in hemelsnaam de héle dag
uit?" wijdde ze zich aan de
reparatie van banden en
boekruggen, en gebruikte
daarvoor een speciale boe-
kenlijm. „Dat was m'n lieve-
lingsidus. maar niet heus.
Plakken. Bah. Dat deed m'n
moeder ook altijd".
Over een paar maanden
moet de zaak opgeruimd zijn.
Dan krijgt de winkel aan de
Apothekersdijk z'n woonbe
stemming terug en is een Re
cord gebroken. Onze buur
vrouw Kok, die nog wel op
veert bij het vertrouwde
klokkengebeier van de ach
tergelegen Hartebrugkerk:
„We gaan een lege tijd tege
moet, maar het zal wel wen
nen".
DIRECTIE GROENE SCHOOL LEIDSCHENDAM:
LEIDSCHENDAM Er moet
snel duidelijkheid komen over
een mogelijke fusie met de Tie-
men Brouwerschool in Delft.
Dat vindt de directie van de
Groene School in Leidschen-
dam. De directeur van de Tie-
men Brouwerschool, J. Beunes,
heeft binnenkort nog een ge
sprek met de directie onderwijs
van het ministerie van land
bouw en visserij en wil tot die
tijd niet veel commentaar ge
ven op de ontwikkelingen.
Op de vraag of de fusie nu wel
of niet doorgaat, moet volgens
directeur J. Reisen van de
Groene school snel antwoord
komen, omdat beide tuinbouw
scholen binnenkort hun open
dagen hebben: de Groene
School op 6 februari en de Tie-
men Brouwerschool al op 29 en
30 januari. Het is niet wenselijk
als de bezoekers van de open
dagen van beide scholen geen
duidelijkheid kunnen krijgen
over de toekomst van de scho
len. meent Reisen.
Kortgeleden besloot het geza
menlijke bestuur van de beide
scholen, de Stichting Onderwijs
van de Land- en Tuinbouw
Bond tot een fusie van de scho
len. Het bestuur besliste dat het
onderkomen van de nieuwe
school het gebouw van de
Groene School in Leidschen-
dam moet worden. Volgens
Reisen omdat deze school groter
is, een beter gebouw heeft en
vanwege de kassen die de
Groene School rijk is. Adjunct
directeur P. Muller voegt hier
aan toe: „Wij hebben de afgelo
pen tijd flink aan de weg getim
merd en we hebben een goede
werfkracht. Ik wil niet zeggen
dat dit in Delft niet het geval is.
maar op een of andere manier
lukt het hier gewoon beter.
Misschien heeft het te maken
De directie van
de Groene
School
verwacht geen
problemen
door
ruimtegebrek
als de fusie een
met de ligging van onze school,
die is gewoon erg mooi".
Vervoer
Het team van leerkrachten en
onderwijs-ondersteunend perso
neel van de Groene School ging
woensdagavond al tijdens een
vergadering onder voorwaar
den akkoord met de fusie. Eén
van die voorwaarden is dat er
een oplossing moet komen voor
de grote afstand die er tussen
de beide scholen ligt. Muller:
„Gesteld dat er in Delft geen
dependance overblijft en alle
leerlingen die daar nu op school
zitten, moeten op eigen gele
genheid helemaal naar Leid-
schendam komen, dan gaan er
waarschijnlijk veel van hen
naar een andere school, en
worden wij van deze fusie niets
wijzer. De ouders van de leer
lingen van de Tiemen Brou
werschool maken zich terech
zorgen. Je moet er toch niet aan
denken dat die kinderen me
eigen vervoer over al die druk
ke kruisingen helemaal naar
Leidschendam moeten komen?
Wij vinden dan ook dat er een
oplossing moet komen, bijvoor
beeld een busje om de leerlin
gen die ver weg wonen te kun
nen vervoeren". Verder is de
Groene School erg gehecht aan
de pas verworven naam. Mul
Ier: "Deze school houdt zich be
zig met alles wat er leeft, het i
echt een groene school. We le
ren de kinderen hier om te
gaan met de natuur en het mi
lieu. Als er een fusie komt moei
de nieuwe school weer de
Groene School gaan heten".
De medezeggenschapsraad van
de Groene School vergadert
volgende week over de op han
den zijnde fusie. Muller durft
een speculatie over uitslag wel
aan: „In de medezeggenschaps
raad zijn ouders van leerlingen,
onderwijs-ondersteunend perso
neel, docenten en de directie
vertegenwoordigd. Het grootste
deel van hen was ook al aanwe
zig op de vergadering van
woensdagavond. Het lijkt me
niet aannemelijk dat mensen
opeens tegen de fusie gaan
stemmen, terwijl ze er woens
dag voor waren
Vooruitgang
Volgens directeur Reisen kan
de fusie voor beide scholen een
grote vooruitgang zijn. „Beide
scholen hebben afdelingen die
de andere school niet heeft. Als
de scholen samengaan, betekent
dat dus een uitbreiding van het
aantal afdelingen. De Tiemen
Brouwerschool heeft bijvoor
beeld een afdeling verwerking
agrarische produkten, waar de
leerlingen kennis kunnen ma
ken met de levensmiddelenbe
reiding. Verder heeft deze
school een dierenhouderij. Om
dat er sinds de superheffing, de
boterberg en de mestoverschot
ten niet veel toekomst meer zit
in de veehouderij, denken we
meer aan huisdieren dan aan
grote dieren. Het is voor leer
lingen heel goed om met dieren
om te leren gaan. En wat be
langrijk is, ze vinden het ook
leuk. Aan de hand van dingen
die de leerlingen leuk vinden,
kunnen we ze ook wat leren".
Reisen sluit overigens niet uit
dat er een dependance over
blijft in Delft. „Een fusie is
vaak een positieve impuls voor
een school. Het doet zich wel
vaker voor dat scholen gaan
groeien nadat ze een eenheid
zijn geworden. Als dit hier ook
gebeurt, worden we misschien
wel zo groot dat we genoeg
leerlingen hebben voor een de
pendance in Delft. Een groot
voordeel van een school met
een dependance is dat er een
grotere markt wordt bestre
ken".
Het effect op de werkgelegen
heid bij de scholen is minimaal.
Muller: „Het leerlingenaantal
van de scholen wordt opgeteld
en dit aantal is bepalend voor
de hoeveelheid personeel die de
nieuwe school mag hebben. Het
personeel dat teveel is, mag het
eerste jaar na de fusie in het
kader van een overgangsrege
ling nog een jaar blijven. Door
dat er een natuurlijk verloop is
en doordat de scholen ook tijde
lijke krachten in dienst hebben,
is de kans dat er daarna ge
dwongen ontslagen vallen erg
klein".
LUUK OBBINK
VOORSCHOTEN/LEIDSCHENDAM De aanleg van een re
creatief fietspad door de Knippolder van Voorschoten naar
Leidschendam gaat niet door. De Kroon heeft de beroepen van
de Werkgroep Milieubeheer Leiden, de Vogel werkgroep Vliet-
land en de Stichting Duivenvoorde gegrond verklaard Aanleg
van het fietspad tast volgens de Kroon de natuurlijke waarde
van het gebied te veel aan. De Kroon verwacht verder veel
overlast van bromfietsers. De route van het geplande fietspad,
via de Vliet, Veurseweg, Duivenvoordseweg, het landgoed Dui
venvoorde en een tunnel onder de spoorlijn nodigt uit tot inten
sief gebruik. Het fietspad zou nameliik een enkele honderden
meters kortere weg zijn van Leidschendam via Voorschoten
naar Wassenaar dan de reeds bestaande fietsroute, via Duiven
voordseweg, Horstlaan en Veurseweg. Dat heeft weer schadelij
ke gevolgen voor het parkbos van het landgoed Duivenvoorde
De Kroon heeft met zijn beslissing eep besluit van Gedeputeerde
Staten van Zuid-Holland van 4 maart 1986 vernietigd. Toen
keurde de provincie namelijk het Voorschotense bestemmings
plan Buitengebied en Natuurgebied, eerste herziening goed. Vol
gens Gedeputeerde Staten past de aanleg van het fietspad in het
provinciale fietspadenplan uit 1977. Het fietspad vormt verder
een belangrijke oost-west verbinding tussen het kust- en polder
gebied. GS vinden dat het fietspad geen al te grote schade aan
richt in het natuurgebied, vooral omdat is gekozen voor een
tracé langs een bestaande sloot. Het alternatief, een route over
de bestaande Kniplaan, was voor GS niet acceptabel omdat dit
minder veilig zou zijn. Bij dat alternatief zou de Vliet met een
veerpont overgestoken moeten worden. Ook dat was geen ac
ceptabele oplossing. De gemeente Voorschoten en de provincie
wilden met het geplande fietspad de Vliet kruisen door middel
van een lage beweegbare brug. Deze brug kon landschappelijk
gezien ook goed worden ingepast. Het fietspad zou naast het re
creatieve aspect ook een belangrijke functie gaan vervullen als
veilige route voor scholieren en forensen tussen Stompwijk en
Leidschendam. Door tussenkomst van de Kroon heeft dit plan
nu echter aanzienlijke vertraging opgelopen.
BSF mogelijk naar Lisse
LISSE/RIJNSBURG Het Bemiddelingsbureau Sierteeltpro-
dukten Flora (BSF) uit Rijnsburg verhuist mogelijk naar Lisse
Het BSF heeft het oog laten vallen op een terrein aan de
Grachtweg in Lisse. Op dit moment staat daar nog het garagebe
drijf Broekhuizen maar het BSF heeft inmiddels een optie op
het terrein. Het BSF wil naar Lisse omdat daar riet centrum van
de bollenhandel is. Aan de Grachtweg zitten ook de CNB en de
Hobaho. Op dit moment is het BSF nog in onderhandeling met
de gemeente Lisse. Een officiële aanvraag is nog niet ingediend
Op het terrein aan de Grachtweg ligt een bestemming, toegesne
den op het garagebedrijf. Als het BSF daar een kantoorpand wil
bouwen moet de bestemming worden gewijzigd. Ook onderhan
delt het BSF nog met de gemeente over het recht van opstal
