„Het is onze taak
te benadrukken
wat niet goed gaat
batten in Egypte verzoenden mensen met vertoornde goden
„Nederlanders hebben
in Polen streepje voor"
^NENLAND/BUITENLAND
CeidaeSotMcwi
ZATERDAG 9 JANUARI 1988 PAGINA 5
n van de door Zivie gevonden gemummuficeerde katten.
SAKKARA - De Franse
Egyptoloog Alain-Pierre Zivie
heeft niets tegen katten. Als
hij echter een levende kat te
genkomt, bij vrienden of in
zijn achtertuin, is hij slechts
van een gedachte vervuld:
hoe zou het beestje er uit zien
als het gemummificeerd zou
zijn en in repen linnen gewik
keld?
Zivie is tijdens archeologische
speurtochten in Egypte op zo
veel kattemummies gestuit,
dat hij inmiddels een aardig
beeld heeft kunnen opbouwen
van de geschiedenis van de
kat, van aanbeden godin in de
oudheid tot aanbeden huisdier
in de 20e eeuw.
Tijdens zeven archeologische
expedities heeft Zivie enkele
honderden mummies van kat
ten opgegraven. De grootste
mummie was die van een op
een lynx gelijkend dier; de
kleinste was aie van een foe
tus, zorgvuldig neergevlijd in
een piepklein houten kistje.
Kattenman
In kringen van archeologen
staat Zivie inmiddels beter be
kend als de Kattenman van
Sakkara. Zijn eerste onder
zoekingstocht in de gemum
mificeerde wereld van de kat
ging in 1981 van start in Sak
kara, een zandwoestenij met
grafheuvels, ruim 30 kilome
ter ten zuiden van Cairo.
Maar ook elders in Egypte
zijn ook kattemummies ont
dekt. Deze bleken zonder uit
zondering te zijn gewikkeld
in uiterst kostbare stoffen; de
oogjes ingelegd met edelste
nen. De katten uit Sakkara
waren echter op zeer eenvou
dige wijze met repen linnen
omwikkeld.
Bij een groot aantal katten
was het linnen afgewikkeld,
vermoedelijk door graf rovers.
Veel mummies waren zwaar
beschadigd, waarschijnlijk
door neervallend kalksteen.
Maar op het merendeel van
de ongeschonden mummies is
nu nog duidelijk de kleur van
de vacht te zien. Favoriet wa
ren kennelijk geelrode en ge
streepte katten.
Zivie wordt in zijn onderzoek
bijgestaan door paleontoloog
Leonard Ginsburg, die zich
voornamelijk heeft toegelegd
op de studie van in de grafka
mers bewaard gebleven
muurschilderingen, fresco's
en bronzen beelden. De kat
ten zijn hierop afgebeeld in
poses die de 20e-eeuwse kat
tenliefhebber bekend zullen
voorkomen: opgerold slapend
naast de stoel van hun baasje,
knauwend aan botjes en spe
lend met kinderen.
„Sommige geschiedkundigen
gaan er vanuit dat de eerste
huiskatten een soort langhari
ge lynxen waren, maar deze
katten zijn kortharig en lijken
heel veel op de katten van te
genwoordig", aldus Zivie.
Aanbeden
Gegevens over de plaats van
de kat in het oude Egypte da
teren al van minstens 4.000
jaar geleden. Uit documenten
blijkt dat de kat destijds werd
aanbeden. Katten werden na
mensen als eerste uit bran
dende huizen gered. Onder
sommige farao's stond zelfs de
doodstraf op het doden van
heilige katten.
Niettemin blijkt uit Zivie's
studies van de mummies dat
een deel van de katten welis
waar een natuurlijke dood is
fes torven, maar dat andere
ennelijk door wurging aan
hun einde iijn gekomen. Mis
schien zijn zij geofferd aan
Bastet, de kattegodin. Volgens
sommige historici moet vlak
bij Sakkara ooit een tempel
hebben gestaan die gewijd
was aan Bastet.
De oudste door Zivie gevon
den kattemummie dateert uit
de 7de eeuw voor Christus; de
jongste is van de eerste eeuw
na Christus. Bekend is dat
niet alleen katten in het oude
Egypte werden gemummifi
ceerd. Er zijn mummies ge
vonden van slangen, muizen,
gazellen, koeien en stieren,
kevers, bavianen, valken,
krokodillen en honden. Aan
genomen wordt dat veel van
deze diersoorten speciaal wer
den gefokt om aan goden te
worden geofferd. Het mum
mificeren van dieren deed
vooral veel opgang in de
Grieks-Romeinse periode,
vanaf 332 voor Christus, toen
Egypte een moeilijke tijd
doormaakte en dieren werden
gebruikt om te bemiddelen
tussen mens en god.
IeCHT Een gewo
werkdag 's ochtends
overp-00 uur. Gert Koffe-
spreekt in zijn op de
er gelegen kamer van
erbouwde villa aan de
Iseweg in Utrecht de
jterdamse politie-
lt Rendert Algra, bin-
Jn- sort de nieuwe voor-
r van de afdeling Am-
Jam. In het kantoor
de Algemeen Christe-
Politiebond legt de
jsvoorzitter uit wat hij
'zijn mensen eist. In-
eerlijkheid, duidelijk-
ook actief binnen het
ers. Raamde Jongeren Secreta-
Ij van de ACP, heeft kri-
10 op het ontbreken van in-
latie over de positie van
jgionale schietinstructeurs.
jeman: „Het overleg is pas
Bi ten geweest". Algra be-
it het dat er vantevoren
||Q enkele afdeling is ge-
[t een nadere uitleg van de
Isvoorzitter. „Dingen esca-
,i snel. Als er een misver-
an déJ dreigt, bel mij dan. op
oor, thuis, sinds kort ook
auto. Stuur weken later
i brief op poten. Houd de
'n kort. zorg ervoor dat er
3 iemand bereikbaar is".
fa constateert dat een ver-
van het afdelingsbe-
^Hr dringend gewenst is.
dat de belangstelling
het vakbondswerk niet
JIETt de spuigaten uitloopt. Ie-
Af\j ;en zorgt voor z'n eigen
lie. Hij wijt dat mede aan
k politiek. Dat leeft steeds
der, wordt steeds minder
ressant. Koffeman: „Dat is
r. Maar je moet zoeken
I f verwanten in de poli-
Algra: „Wat het voor
moeilijk maakt is dat het
i kabinet is wat er zit. Ik
op het CDA gestemd, daar
m mijn mensen. Ik heb er
ite mee daar tegenaan te
pen".
t Koffeman reageert daar
op. Later op de dag, in de
i en aan de bar van een
luifel, zal hij zeggen dat hij
piet die uitspraak niet eens
.Ik constateer een tweede
in de maatschappij. Ik
lateer dat het CDA de „C"
irs interpreteert dan ik. Ik
ateer dat het CDA het re-
ikkoord, het beschikbare
als uitgangspunt
it. Het is mijn partij, maar
k ze stevig aan als het
dio visual
|e villa van de ACP begint
10.00 uur een vergadering
de werkgroep „Werving
eidingsscholen". Enkele af-
••^igsleden en docenten/ka-
eden van de scholen uit
^^feden. Harlingen. Amster-
i, Lochem en Heerlen be-
en bespreken een in ei-
beheer vervaardigde au-
.Q^visual van 7,5 minuut over
^U$\CP. Leerlingen en dus
^--"itiële leden wordt kort
indig verteld waarom zij
de ACP moeten kiezen,
zijn kleurige posters ge-
;t waarop de bond wer-
avonden aankondigt en
n de ACP-contactperso-
binnenkort, met pasfoto,
>t het publicatiebord in de
lolgang hangen,
aanwezigen zijn over het
fimeen zeer tevreden over
aanpak. Gniffelend wordt
besteld dat „concurrent"
zover nog lang niet is.
jjfeman, die door net nieu-
,elan wat hij aan de bond
ft gegeven, wordt gezien
fde grote inspirator achter
f wervingsplan, geeft niet
f leiding aan de bijeen-
mst. Later blijkt dat hij een
1 van die tijd gebruikt om
■ftoespraak voor die middag
flr te bereiden
^bondsvoorzitter wacht het
ttrek van het gezelschap
af. Er wordt koers gezet
fting Tiel, waar een ander
tariaat van de ACP, de
[ere Politie Ambtenaren
'A) vergadert. Broodjes uit
automatiek worden in de
weggewerkt.
lenende taak
•oren in 1948, ging Gert
jffeman, zoon van een vis-
pdelaar, op 17-jarige leeftijd
r de politie. Wilde wat be-
:nen voor de samenleving
koos voor een dienende
Zat vervolgens tien jaar
Vorig najaar was hii een van de organisato
ren van het massale politie-protest op het
Haagse Malieveld. Gert Koffeman, 39 jaar en
drie jaar voorzitter van de ACP, de Alge
meen Christelijke Politiebond, met 21.000 le
den de grootste politiebond. In de strijd met
minister F. Korthals Altes van justitie en mi
nister C. van Dijk van binnenlandse zaken
over uiteenlopende politie-zaken ging het
hard tegen hard.
Koffeman typeerde de verhouding met de
bewindslieden als „oorlog". Bezuinigingen,
afschaffen ongemakkentoeslag, afstoten ta
ken, onderbezetting, verlies van 3.000 ar
beidsplaatsen, automatisering, intensievere
samenwerking, overhevelen van bevoegdhe
den en vele andere zaken dienen als kruit
voor die oorlog. Koffeman houdt de branden
de lucifer voortdurend bij het al smeulende
lont.
DE HETE HERFST VAN
POLITIEVAKBONDSMAN GERT KOFFEMAN
bij de gemeentepolitie Zeist,
waar hij onder meer de ontrui
ming van Dennendal mee
maakte. Het middenstandskli
maat liet hem echter niet los.
Tijdens zijn politie-dienst haal
de hij het drogisterij-diploma,
later kwam daar nog het di
ploma keurmeester levensmid
delen bij.
„Waarom ik dat deed? Ik denk
dat dat te maken heeft met
een vrijheidsdrang clie ik heb.
Ik voel mij .nergens aan ge
bakken, het idee dat ik zo iets
anders kan beginnen als ik
wil. Dat is in mijn huidige
baan ook. Ook al maak ik veel
uren en word ik opgejaagd,
toch heb ik een erg grote vrij
heid. Stap in mijn auto en ben
weg".
Zijn actieve lidmaatschap bin
nen de vroegere Bona van
Christelijke Politie Ambtena
ren bracht Koffeman bij het
vakbondswerk. Reageerde op
een advertentie van de Ver-
voersbond CNV en belandde
in de Rotterdamse haven. „Als
je het vakbondswerk wil le
ren, moet je in de Rotterdamse
haven beginnen. Daar leer je
alles. Sociale actie uit het diep
ste wezen van de mens leer je
daar onderkennen".
Van '78 tot '81 was hij adjunct-
secretaris van de federatie van
de katholieke en christelijke
politiebond en in 1981 werd
Koffeman benoemd tot alge
meen-secretaris van een
nieuw te vormen politiebond.
De christelijken en de katho
lieken hadden besloten samen
te gaan. De katholieken dit
maal niet met een NV V-bond.
maar met een CNV-exponent.
Drie jaar later, in 1984, volgde
Gert Koffeman Herman Teeu-
wen op als voorzitter. „Een
snelle carrière, ja dat klopt,
maar ik rolde er eigenlijk van
zelf in".
Koffeman: Als er een misverstand dreigt, bel mij dan, op kan
toor. thuis, sinds kort ook in de auto".
FOTO: PERS UNIE
Speld
In het restaurant van een mo
tel in Tiel wordt Koffeman om
13.00 uur verwelkomd door
het bestuur van de HPA, een
afdeling waarvan hoofdzake
lijk hoofd-inspecteurs en com
missarissen lid zijn. De agenda
wordt doorgenomen en de
bondsvoorzitter laat zich infor
meren over de verdiensten
van een aftredend bestuurslid,
dat hij geacht wordt toe te
spreken en op wiens revers hii
later de gouden ACP-speld zal
steken.
„Het zal best zo zijn dat de po
litie als geheel efficiënter zou
kunnen werken, maar niet op
de manier zoals Korthals Altes
en Van Dijk zich dat voorstel
len". antwoordt hij op mijn
vraag wat hij op de plannen
van beide ministers tegen
heeft. „Je kunt mensen niet
vervangen door computers.
Juist politie-mensen niet om
dat het bij de politie gaat om
sociaal contact, individuele
hulp en lage drempels. Moet je
een vaste tijd hanteren om een
klacht af te handelen? Kun je
een computer een proces-ver-
baal laten schrijven? Politie
werk is per definitie ongelijk
aan efficiënt werk. Je moet
dat ook helemaal niet willen".
„Je mag ook niet praten over
het afstoten van politie-taken
als je niet eerst vastlegt wat er
over blijft. Het overhevelen
van politie-taken betekent op
termijn automatisch het over
hevelen van bevoegdheden.
Moet je ook andere instanties
bij voorbeeld particuliere
bewakingsdiensten geweld
mogen laten gebruiken? Ik
ben daar tegen. De politie
heeft het geweldsmonopolie,
de politie kan daar in onze de
mocratie op worden aange
sproken. Onze rechtsstaat kalft
af, daar ben ik van overtuigd,
als ie dat monopolie gaat door
breken".
Bewapening
„Het bewaken van personen?
Als je daarover praat, praat je
direct over bewapening. De
body-guards van Heineken
zullen vermoedelijk echt niet
ongewapend zijn, hoewel we
in Nederland uitzonderlijk
streng zijn met het afgeven
van een wapenvergunning.
Hoewel het geen politie-taak is
om rijke mensen meer te be
schermen dan anderen, is de
prijs die je daarvoor zou
moeten betalen, namelijk het
overhevelen van een „stuk ge
weld" naar de particuliere
marktsector, te hoog. Daarom
moet je een middenweg kie
zen. Dat pleit ervoor de politie
voor oneigenlijk werk te beta
len. ook als het om persoons
bescherming gaat. Niet een
agent in dienst nemen, maar
betalen in algemene zin. Met
dat geld kun je dan weer meer
politie-mensen aantrekken".
„Ik vind dat puur commercië
le activiteiten waar politie-as-
sistentie bij nodig is, betaald
moeten worden. Dat kan in
bepaalde gevallen zelfs voor
voetbalwedstrijden gelden, ze
ker voor activiteiten binnen
een stadion. Ik kan me ook
voorstellen dat je betaalt
een vorm van leges voor
het door de politie invullen
van verzekeringspapieren bij
aanrijdingen en dergelijke. Of
voor het begeleiden van een
zwaar transport. Daarover
moet je durven nadenken".
Spreekbuis
Koffeman is lid van de Gere
formeerde Kerk in zijn woon
plaats Oudewater en zingt in
een Kamerkoor. „Ik ben altijd
actief geweest. Noodgedwon
gen heb ik de laatste jaren di
verse functies afgezegd".
„Eenzaam? Ja, dat is het wel
soms. Je bent natuurlijk vaak
de kop-van-Jut. Bij tricky-za
ken mag ik het opknappen.
Vind ik niet erg, daar ben ik
de spreekbuis, de eerst verant
woordelijke ook voor. Ik heb
het reuze naar mijn zin, alhoe
wel het voor mij ook duidelijk
is dat ik dit werk niet tot aan
mijn pensionering bliif doen.
Wat dan wel? Ik weet het niet,
iets bestuurlijks trekt mij wel.
Politiek? Nee, niet echt. Ik
had al in de Kamer kunnen
zitten, maar dat zie ik op dit
moment niet zo zitten. Kom ik
inL dezelfde positie terecht
waar ik nu tegenop moet bok
sen".
„Het vakbondswerk is miin le
ven. Dat drijft me ook. Ik ge
loof echt in de dingen die ik
doe. Ik kan geen kul-verhalen
afsteken. In onze samenleving
is er sprake van een tweede
ling. Er is maar één instantie
die daar enigszins aan tege
moet kan komen en dat is de
vakbeweging. Maar dan een
vakbeweging die dieper gaat
dan pure belangenbehartiger.
Niet alleen .een sociale
ANWB".
Publiciteit
Koffeman schuwt de publici
teit niet, ergo zoekt haar zelfs
veelvuldig op. Zoals over het
afluisteren van de politie-radio
in de ontvoeringszaak Heijn of
de verhoging van de maxi
mumsnelheid Is dat niet wat
overdreven?, vindt een hogere
ambtenaar in de zaal. Koffe
man, de kritiek beleefd doch
gedecideerd parerend: „Nee,
als ik vind dat ik iets te vertel
len heb, breng ik dat naar bui
ten. Nadeel van het bekend
zijn is dat de media je van alles
vragen en dat je over alles een
standpunt moet hebben".
„Soms komt dat wel eens erg
negatief over. Dat is niet mijn
intentie. Ik wil per se niet het
beeld creëeren dat de politie
nergens tijd voor heeft. De po
litie is een mooi vak, er gaan
erg veel zaken goed. Het is al
leen nu net onze taak om dat
gene wat niet goed gaat te be
nadrukken".
In zijn toespraak voor de HPA
gaat hij onder meer in op een
intensievere samenwerking
tussen de politie-corpsen. „Dat
moet kunnen", zegt de ACP-
voorman, „maar niet ten koste
van de rechtspositie van de
agenten. Wij kiezen voor men
sen, niet voor een structuur".
En over de „C" van zijn bond:
„Eén van mijn uitgangspunten
was om het misverstand op te
heffen dat die C zou staan
voor behoudend, volgzaam,
meegaand of laat-maar-zitten.
Het tegenovergestelde is waar.
Die C staat voor recht, recht
vaardigheid, gerechtigheid,
eerlijkheid en solidariteit".
Later zal hij daaraan toe voe
gen: „Dat maakt ook dat ik zo
veel moeite heb met het CDA-
beleid. Alleen maar verschrik
kelijk mooie woorden en da
den? Ho maar! Natuurlijk
heeft het CDA een andere
verantwoordelijkheid, ik be
grijp ook best dat ze niet aan
al onze verlangens tegemoet
kan komen, maar ik zie voort
durend als uitkomst van dat
beleid de armen armer en de
rijken rijker worden. Ik mis
de solidariteit tussen werken
den en niet-werkenden".
Griep
Opnieuw laat Gert het gezel
schap achter. Een opkomende
griep, zich manifesterend in
een wegkwijnend stemvermo
gen, doet hem besluiten op te
stappen. Retour kantoor waar
zijn secretaresse nog diverse af
te handelen stukken heeft
achtergelaten. Bovendien moet
de volgende dag, met opnieuw
een vergadering en een
spreekbeurt, worden voorbe
reid. Op de terugweg wil hij
zijn beleid nog wel nader toe
lichten.
„Wat ik mis in het huidige ka
binetsbeleid is in de eerste
plaats inzicht in de werkelijke
problemen. Het is een beleid
vanuit een ivoren toren. Ana
lytisch en rekenkundig waar
schijnlijk zeer verantwoord
maar niet in overeenstemming
met de problemen die de poli
tie-mensen op straat in hun
werk ondervinden. Het kabi
net weet echt niet waar het
over praat".
„In de tweede plaats slagen wij
er niet in de ministers op an
dere gedachten te bengen, om
dat onze achtergronden ver
schillend zijn. Wij benaderen
de problematiek vanuit de sa
menleving. Dat geldt voor po
litici kennelijk niet. Voor hen
geldt maar één ding en dat is
het huishoudboekje. Met een
vertederende glimlach voor de
televisie pakken ze dat in met
termen over efficiency alsof ze
heel begaan zijn met de politie.
Maar ondertussen hakken ze
met de botte bijl".
„De politie kiest per definitie
minder snel voor acties. Maar
als ze dan massaal naar het
over de lippen is gestegen. En
niet alleen omdat ze mogelijk
minder gaan verdienen".
GERARD CHEL
Ex-ambassadeur Jerzy Woytecki is weer terug in Warschau. Eind vorig jaar pakte de 58-jarige
ambassadeur van Polen in Den Haag zijn koffers. Zijn ambtstermijn zat er op.
FOTO: CEES VERKERK
WARSCHAU/DEN
HAAG „De invloed
van de perestrojka op ons
land? Ex-ambassadeur
Jerzy Woytecki glimlacht
eens fijntjes. Onder de
zwarte borstelige wenk
brauwen flonkeren zijn
ogen van ingehouden
pret. Alsof hij daarmee
uitdrukken wil: „Ach,
daar is weer zo'n Neder
landse journalist die er
vanuit gaat dat de zaken
in het Westen veel beter
marcheren dan in het
Oostblok". Terwijl er, ze
ker vanuit Poolse optiek
gezien, ook nadelen kle
ven aan de kapitalistische
samenleving.
„Natuurlijk laten de glasnost
en de perestrojka ook in Polen
sporen achter", zegt hij. „Wat
onder leiding van Gorbatsjov
in de Sovjetunie gebeurt, is
zeer belangrijk voor heel de
wereld. Dat wordt ook in War
schau merkbaar. De Russische
partijleider heeft een heel bij
zondere aanpak. Hij is dan ook
niet voor niets in zeer korte
tijd voor velen de populairste
man geworden".
„Maar over perestrojka ge
sproken", voegt Woytecki er
enigszins verwijtend aan toe.
„hoe komt het toch dat Poolse
reisgroepen soms drie weken
op een visum voor Nederland
moeten wachten en dat men
dan pas wordt toegelaten als
men ook een vliegtuigkaartje
kan tonen voor de terugreis?
Waarom moeten Polen soms
zo lang bij de Nederlandse
grensposten wachten voordat
ze worden toegelaten? In een
van de laatste maanden in Ne
derland kreeg ik een klacht
van een Poolse boer, die vroeg
of Nederlanders iets tegen Po
len hebben. Hij zat in een bus
die zes uur aan de grens moest
wachten, terwijl alles toch per
fect geregeld was. Ik heb de
man uitgelegd dat de Neder
landse autoriteiten vrezen dat
sommige bezoekers uit het
Oostblok wel eens wat al te
lang zouden willen blijven en
daarom nogal bureaucratisch
te werk gaan".
Streepje voor
Zo, die zit. Daar kan Neder
land het mee doen. want wie
tegenwoordig aanklopt bij de
Poolse ambassade voor een vi
sum krijgt zijn documenten als
het even kan nog dezelfde of
anders de volgende dag. Bij de
reis zelf wordt Nederlanders
aan de Poolse grens volgens
Woytecki geen strobreed in de
weg gelegd. Nederlanders zijn
immers populair in Polen.
Woytecki illustreert die popu
lariteit met een aardige anec
dote. Onlangs kwam een Ne
derlandse landbouwer met een
enthousiast reisverslag bij de
ambassade. Nog nimmer had
de £ian zo'n fijne vakantie ge
had met zoveel interessante
ontmoetingen als juist in Po
len. „Het begon voor die men
sen op een parkeerplaats bij
een van onze stadjes. De ken
tekenplaten van Engelse en
Nederlandse auto's zijn beide
geel. Toen uw landgenoot en
zijn vrouw waren uitgestapt
kwam er een Poolse boer op
hen af en vroeg of ze Engelsen
of Nederlanders waren. Toen
het woord „Hollandski" viel
was meteen het ijs gebroken
en werd het verbouwereerde
echtpaar meegetroond naar de
boerderij en ze werden daar
als vorsten ontvangen. We
staan niet onwelwillend tegen
over Engelsen. Maar Neder
landers hebben een streepje
voor".
Goede contacten
Woytecki legt uit dat er al
eeuwenlang goede contacten
tussen Amsterdam en War
schau bestaan. Polen was
vroeger een toevluchtsoord
voor de volgelingen van de
Nederlandse wederdoper Men-
no Simons, de Mennonieten.
„Polen", aldus de ambassa
deur,,,kent heel wat Hollandse
enclaves, want er vluchtten
maar liefst 70.000 gelovigen
naar Polen, dat in feite altijd
een tolerante staat is geweest".
De als gevolg van de „Koude
Oorlog" enigszins verbroken
relatie is de laatste jaren weer
sterk verbeterd. Vooral het
feit dat men in Nederland zo
veel transporten met kleding,
medicijnen en levensmiddelen
organiseerde, heeft op menige
Pool diepe indruk gemaakt.
Vooral die medicijnen zijn
dringend nodig. Polen heeft
uitstekende artsen en specia
listen. Er kunnen lever- en
niertransplantaties worden
uitgevoerd. Maar aan medicij
nen is nog wel gebrek.
„Overigens is het voor ons
land uiteraard niet zo prettig
dat wij op die wijze dank je
wel moeten zeggen", aldus
Woytecki. „Daarom willen we
dat de economische betrekkin
gen nog meer worden verbe
terd".
Maar de ex-ambassadeur be
greep bij zijn komst naar Den
Haag in 1983 heel goed dat po
gingen om de handelsbetrek
kingen en de diplomatieke re
laties te verbeteren dèn pas
kans van slagen zouden heb
ben, als ook de culturele be
trekkingen zouden worden ge
stimuleerd. Ook de „gewone
Nederlander" moest worden
aangemoedigd eens een kijkje
achter het IJzeren Gordijn te
nemen
Laag pitje
Dat was wel nodig ook, zo
blijkt uit Woytecki's relaas.
„Want de betrekkingen ston
den op een laag pitje". Dus zet
te hij de deuren van zijn am
bassade wijd open. Die gast
vrije geste deed het ijs breken.
Burgemeesters van zo'n veer
tig gemeenten in ons land
maakten kennis met Woytecki
en zo ontstonden er uitwisse
lingen en vriendschapsbanden
tussen steden in Nederland en
Polen.
Thans, nu hij in Warschau is
teruggekeerd en in zijn land
tracht te herstellen van een ta
melijk ernstige hernia, weet
Woytecki dat zijn missie suc
cesrijk was. Achttien Neder
landse gemeenten hebben offi
ciële relaties (stedenbanden)
aangeknoopt met Poolse plaat
sen.
„Weet u", zegt Woytecki.
„Soms vroegen Nederlandse
gasten mij wat men zou kun
nen doen om Polen te helpen.
Mijn antwoord was dat Polen
weer normale handelskredie
ten zou moeten ontvangen en
dat de betrekkingen genorma
liseerd zouden moeten
worden".
Met tevredenheid constateert
de ex-ambassadeur dat er op
dat vlak al veel werk is verzet.
Zo was minister Hans van den
Broek van buitenlandse zaken
vorig jaar in Warschau op be
zoek en zal diens Poolse ambt
genoot dit jaar een tegenbe
zoek aan Nederland brengen.
Slechte zaak
Na vier jaar Nederland is
Woytecki ons land gaan be
wonderen. „Nederland is een
goed georganiseerde staat,
waar men op zeer hoog niveau
leeft. Er is sprake van een ui
terst stabiele, politieke en eco
nomische situatie, zij het dat
vele Nederlanders zich wel
eens angstig afvragen of die
stabiliteit en die welvaart kun
nen worden behouden".
De werkloosheid, vooral onder
O eren, ziet hij als grootste
eiging "voor die stabiliteit
„Natuurlijk lijden de werklo
zen in Nederland geen honger.
Maar de jongeren moeten aan
de slag. Ze willen gewaardeerd
worden. Als de regering er
niet slaagt de jeugd aan werk
te helpen, is dat een uiterst
slechte zaak. Want er gaat een
demoraliserend effect uit van
werkloosheid. Bovendien, ik
heb nu van dichtbij kunnen
constateren dat waar sprake is
van hoge werkloosheidsper
centages, ook de criminaliteit
stijgt. Weet u, in Polen is er
een ander toonstelsel. Maar
men heeft werk. Toch is het in
Polen ook niet goed. omdat
men te weinig betaald krijgt,
ook al zijn vrijwel alle voorzie
ningen zoals doktershulp en
ziekenhuizen gratis. In Neder
land krijgen de mensen een
hoog loon en mogen ze zelf be
slissen waaraan dat wordt uit
gegeven. Ze krijgen vakantie
geld en bepalen zelf wat daar
mee gebeurt. Ik denk dat dat
een beter systeem is, waardoor
de mensen meer gemotiveerd
werken. Eén ding staat vast
Ik heb in Nederland talloze
vrienden gemaakt. Laten die
er van verzekerd zijn, dat ook
mijn huis hier voor hen open
staat".
ALEX SNELLEMAN
