Vrijlating Heijn zou
en kerstwonder zijn
Om de aow te
redden, moet de
politiek nü aan de slag
VN als vanouds
uit de weekbladen
DREES JR. 65 JAAR:
Ccidae(Sotvumt
faENLAND
DONDERDAG 24 DECEMBER 1987 PAGINA 5
ARLEM Zondag 27
ember 1987 moet een
il bijzondere dag
rden. Het is de dag
de waarheid, die
gt na twee kerstdagen
arin in vrijwel elke
k in Nederland gebe-
vji wordt voor één man.
rrit Jan Heijn is die
al 110 dagen in
iden van zijn ontvoer-
•s. Hopen op en bidden
)r het levend vrijko-
n van de Ahold-top-
n is als vragen om een
nder. Deze week gaf
familie van Gerrit Jan
blijk van dat men ook
Bloemendaal en Aer-
ihout niet echt meer
zo'n kerstgeschenk
•ft te rekenen.
Gerrit Jan niet voor zon-
wordt vrijgelaten, opent
jolitie voluit en zonder te-
ïoudendheid de jacht op
- naar wordt aangeno-
- drie a vier criminelen
de laatste maanden een
lilie, ten minste zestig poli-
ïensen en hun gezinnen,
levensmiddelenketen, ja
9U nlijk het hele Nederland-
volk hebben beziggehou-
Het optreden van de po-
zal na de kerst naar ver-
ihting vooral bestaan uit
uitspelen van een groot
tal troeven. In de loop van
'n maanden zijn naar schat-
tweeduizend tips van het
liek binnengekomen op
het politiebureau van Haar
lem. Verreweg de meeste tips
zijn nagetrokken en hebben
de politie in elk geval een
aantal waardevolle ideeën op
geleverd.
Tot nu toe heeft de politie
zeer grote voorzichtigheid be
tracht bij het natrekken van
de tips, het leven van de ont
voerde stond immers nog cen
traal. Maar als Heijn zondag
niet thuis is, zal dat zeker ver
anderen. Het politie-apparaat
wordt in deze dagen voor
kerst in stelling gebracht voor
een aantal snelle acties. Het is
niet uitgesloten dat komende
zondag al her en der in het
land arrestaties zullen volgen,
deels op grond van ontvangen
tips.
Gouden Tip
Daarnaast zal de politie maan
dag een informatie-offensief
starten dat twee doelen dient.
Uiteraard is het mogelijk dat
het oplichten van enkele slui
ers - zoals het via radio en tv
afspelen van een bandje met
de stem van een ontvoerder -
de Gouden Tip oplevert. Maar
belangrijk is ook dat het star
ten van een voor Nederland
unieke „nationale zoekactie"
de druk op de ketel houdt bij
de ontvoerders van Heijn. Zij
zullen daarbij het gevoel
moeten krijgen dat het net
zich rond hen begint te slui
ten.
Voorwaarde voor het slagen
van de opzet is uiteraard wel
dat de uitroep „we hebben het
publiek wel het een en ander
te vragen" van politiewoord
voerder Geelof geen loze
kreet is. Als blijkt dat de poli
tie nog volledig in het duister
tast kon de vrijlating van
Gerrit Jan Heijn nog wel eens
heel erg lang op zich laten
wachten.
Als die vrijlating ooit komt.
Van verschillende kanten
wordt er op gewezen dat de
familie zeer hoog spel speelt
door een ultimatum aan de
ontvoerders te stellen. De ont
voerders hebben met het le
ven van de ontvoerde nog al
tijd de sterkste troef in han
den, zo zeggen critici. Of dat
zo is, waagt zelfs politie
woordvoerder Geelof te be
twijfelen. Hij doet althans niet
al te zeer z'n best te ontken
nen dat serieus rekening
wordt gehouden met de mo
gelijkheid dat Heijn dood is.
Het pinkdeel, het laatste le
vensteken dat de ontvoerders
nota bene ruim twee maan
den geleden stuurden aan de
familie, was niet het meest
overtuigende bewijs. Het is
niet onmogelijk dat Heijn toen
al was overleden (al dan niet
omgebracht), of dat hij juist de
amputatie niet heeft over
leefd.
Levensteken
Wat de familie Heijn het
meest heeft verontrust is dat
na het ontvangen van het
pinkdeel op geen enkele ma
nier meer is voldaan aan het
verzoek om een levensteken
van de ontvoerde. Indertijd
kwam ook al geen bevredi
gend antwoord op de vraag
aan Gerrit Jan Heijn hoe de
kruier op Sint Maarten heet
te, evenmin als op de vraag
om een kleurenfoto van de
ontvoerde met een recente
krant in zijn hand. Dat ver
klaart de wens van de familie
om de politie aan een klop
jacht te laten beginnen.
Het is vrijwel onmogelijk ie
mand lange tijd tegen z'n wil
vast te houden zonder hem of
haar een kans te geven het
gezicht van één van de ont
voerders te zien. Heineken-
ontvoerder Cor van Hout ging
daar in zijn dit jaar versche
nen boek al op in. De ont
voerders van Gerrit Jan Heijn
hebben zich de laatste tijd in
het contact met de familie
doen gelden als vrij agressieve
en zelfs vrij gewelddadige fi
guren. Het is daarom verre
van uitgesloten dat zij zich in
de afgelopen maanden heb
ben ontdaan van hun slacht
offer, om zo sporen voor de
politie uit te wissen.
Zo zijn er nog allerlei scena
rio's denkbaar voor de toe
komst. Hebben de ontvoer
ders Heijn nog steeds levend
in hun macht, dan zou je kun
nen verwachten dat ze ernst
gaan maken met de door hen
in een brief geuite wens ook
het tweede deel van het
A hold-losgeld te incasseren.
Het langè uitblijven van na
dere instructies voor de afle
vering van dat losgeld geeft
wel te denken. Het was voor
de familie een reden de ont
voerders een ultimatum te
stellen.
Is Heijn inderdaad nog in le
ven, dan doet de handelwijze
van de ontvoerders zo langza
merhand denken aan de gang
van zaken bij veel ontvoe
ringszaken in Italië. Daar zijn
tijdrovende affaires met lange
periodes van stilte geen uit
zondering. De lange duur van
die -ontvoeringen wordt daar
voornamelijk veroorzaakt
door onderhandelingen over
de hoogte van het losgeld, een
zaak die in de Heijn-affaire
niet meer speelt. Het geld is
beschikbaar en als Heijn nog
leeft, lijkt alleen het beden
ken van een „veilige" over
dracht nog een reden voor het
trage tempo waarin de ont
voerders de zaak afwikkelen.
Hoe dan ook, als Kerstmis
1987 voorbijgaat zonder dat
Gerrit Jan Heijn levend bij
zijn familie terugkeert, wordt
de kans op een aflevering van
het losgeld en een daaruit vol
gende vrijlating erg klein.
Dan lijkt het tijd te gaan gelo
ven in het laatste, meest dra
matische scenario. In dat
draaiboek (waarvan de uit
voering misschien al lang
gaande is) zal de brief van 11
december de allerlaatste van
de kant van de ontvoerders
blijken te zijn. Dan is de ver
klaring van de criminelen dat
ze nog steeds geïnteresseerd
zijn in de rest van het losgeld
een loze kreet, een poging om
een rookgordijn te leggen
voor een geruisloze aftocht.
Als dat zo is, blijft de vraag
dringend actueel waar Gerrit
Jan Heiin nu is. Een kerst-
wonder lijkt dan erg ver weg.
ARJEN VAN DER SAR
Als Gerrit Jan Heijn niet voor zondag wordt vrijgelaten, opent
de politie voluit en zonder terughoudendheid de jacht op de -
naar wordt aangenomen - drie a vier ontvoerders^ D)JKSTRA
Capitool
HILVERSUM In de NOS-televisierubriek het Capitool
wordt zondag (Nederland 2, 12.00 uur) naar aanleiding van de
ontwikkelingen in de ontvoeringszaak Heijn. gesproken over
het thema „criminaliteit, openbaarheid en beveiliging". Aan de
discussie onder leiding van Maartje van Weegen wordt deelge
nomen door het CDA-kamerlid V. van der Burg, F. Nypels,
hoofdredacteur van het Haarlems Dagblad, G. Feijlbriei, dis
trictscommandant rijkspolitie Nijmegen en C. Fijnaut, crimino
loog.
- HAAG Ouder
en kun je het best in
rland. Vergeleken
iet buitenland zijn de
ieningen perfect,
hoe lang nog? Want
>sten van niet alleen
iw maar ook van al-
andere inkomens-
ingende regelingen
de pan uit. Nu al
en kwart van de be-
bevolking onder de
f andere voorziening,
•s typeert deze situatie
.benauwend" en als
heel ergs", maar de
iek realiseert zich dat
ldoende. Als de aow
l gesteld moet
jen, zal de politiek nü
,i£t sommige onderde-
a^an het rapport-Drees
le slag moeten.
heb ik het gevoel dat
ïi niet meer dan maxi
mes jaar vooruit denken,
ie je aan een voorziening
i vut, die zelfs nog wordt
»reid. Het heeft te maken
a0e beteugeling van de
oosheid; dat is begrijpe-
Maar als het scheppen
fegelingen voor vervroeg-
psioenen op deze manier
aat. komen we in finan-
jnoeilijkheden en door de
Ijzing houden we in de
ade eeuw te weinig men
ie r die nog werken. Zo'n
al wel moeten verdwij-
Ctfvoorspelt hij.
jommissie deed voorstel-
le er in grote lijnen op
iomen dat de aow voor
ten vijftig procent van
iinimumloon zou moeten
gen, welvaartsvast zou
[n zijn en voor iedereen -
|rd, ongehuwd, samenwo-
igj alleenstaand - zou
ij. n gelden. In vergelijking
e huidige situatie bete-
a dit voor alleenstaanden,
'c i nog zeventig procent
16 igen, een achteruitgang.
DJ insioengerechtigde leef-
;iébn 65 jaar zou bij een
Vde arbeidsmarkt n et lan-
Dr. W. Drees jr. viert vandaag zijn 65ste ver
jaardag en ontvangt dus vanaf nu aow. „Drees
trekt van Drees". Maar aan de telefoon laat hij
al weten voor een gesprek over „dat" onder
werp niet veel te voelen. Maar waarom dan
niet? Omdat niet zijn 101-jarige vader en oud-
premier de man van de aow is. Die eer komt
toe aan de toenmalige PvdA-minister J.G.
Suurhoff, die in het tweede kabinet-Drees
(1952-1956) het departement van Sociale Zaken
beheerde. „Het is een hardnekkig misver
stand".
Hooguit mag gezegd worden dat Drees sr. vlak
na de oorlog in het kabinet-Beel (1946-1948)
door het treffen van een bepaalde noodvoorzie
ning voor ouderen, in zekere zin een begfn
maakte met wat onder Suurhoff de „echte"
aow werd. „Ik trek dus van Suurhoff", verbe
tert hij. Maar toch.
Tot voor kort was hij voorzitter van een advies
commissie die zich bezig heeft gehouden met de
vraag: hoe lang blijft de aow in de huidige op
zet betaalbaar? Vooral met het oog op de toene
mende vergrijzing, die in het jaar 2011 een
hoogtepunt bereikt als de geboortegolf van 1946
met pensioen gaat. Eén van de voorstellen is de
pensioengerechtigde leeftijd van 65 jaar met
een jaar te verhogen om voldoende werkenden
te houden. „Misschien zelfs nog langer", voegt
hij er op persoonlijke titel aan toe. Maar het
rapport, tien weken geleden aangeboden aan
minister De Koning van sociale zaken en zijn
staatssecretaris De Graaf, verdween nog net
niet in de beruchte lade. „De bewindslieden
spraken bij die gelegenheid vriendelijke
woorden", vertelt Drees beleefd. „Maar daarna
heb ik slechts één analyse gelezen. Niemand
praat er meer over. Adviseurs behoren niet op
een zeepkist te gaan staan". Een waarschuwing.
Op de valreep, onderweg naar de 21ste eeuw
Drees jr: „Soms heb ik het gevoel dat politici niet langer dan zes
jaar vooruit denken".
FOTO: TJERK HERINGA
ger onaantastbaar moeten zijn
en voor iedereen verhoogd
moeten worden. Dan kan de
aow („een prachtwet, eenvou
dig en weinig fraude-gevoe
lig") blijven voortbestaan.
Maar een heel belangrijke fac
tor is uiteraard de economi
sche groei: hoe beter het gaat,
hoe beter de pensioen-voorzie
ningen kunnen zijn. De com
missie bezag twee uitersten:
een hoge economsiche groei en
een lage, waar we momenteel
als gevolg van dollarval en
beurskrach in zitten. De prog
noses van de commissie waren
van dien aard dat zelfs onder
de huidige vooruitzichten een
welvaarstvaste aow van vijftig
Kroeent van het minimumloon
aaibaar blijft.
Weinig reacties
Het rapport, belangwekkend
genoeg, leverde weinig serieu
ze reacties op. Noch de vakbe
weging, noch economen van
naam gaven commentaar.
„Zulke commissies als „Oort"
over het vereenvoudigen van
de belasting en „Dekker" over
het goedkoper maken van de
gezondheidszorg, zijn meer be
kend", zegt hij met een
zweempje jalouzie. „Maar ze
zijn gericht op de korte ter
mijn en dus ontstaat er gewel
dige opwinding. Ons rapport
bestrijkt de lange termijn; dat
is minder sensationeel, want
de 21ste eeuw lijkt nog zo ver
weg. Kijk, de wetgever kan
abrupt snoeien en korten maar
op onze voorstellen rnoet je je
kunnen instellen".
Praten met Drees jr. over de
aow, is mede praten over zijn
vader, die hij een meester
noemt in het beslechten van
(sociale) conflicten en wiens
naam - in de volksmond - aan
de aow is verbonden. Ook al
was het dan Suurhoff. Uitvoe
rig en met zichtbaar genoegen
vertelt hij hoe heftig de strijd
om die oudedagsvoorziening is
geweest, temeer omdat „trek
ken van de staat" betekende
dat iemand arm was en onvol
doende voor zichzelf had kun
nen zorgen. De noodvoorzie
ning van Drees sr. werd ra
zend populair; zo populair zelfs
dat toen Suurhoff met de
„echte" aow kwam, de euforie
eigenlijk al voorbij was. Drees
was en bleef de man van de
aow. Een historische fout dus.
„Als de mensen de aow ver
binden met mijn vader, dan
schrik ik altijd even, want het
is gewoon niet waar". Overi
gens, in verhouding gingen be
jaarden er met de eerste aow
nog niet zo geweldig op voor
uit. Dat kwam pas veel later
Drees jr. herinnert zich in dit
-verband een anecdote over
een huwelijksadvertentie van
een vrouw die een man zocht
die „geen Drees" mocht zijn
Zijn dit soort wetten er niet de
oorzaak van dat we nu in fi
nancieel opzicht met de gebak
ken peren zitten?
„Ik zei al: de aow is een
prachtwet. Maar de wetgeving
over de arbeidsongeschiktheid
van de toenmalige minister dr.
G. Veldkamp (KVP) zit veel
minder goed in elkaar. De cri
teria zijn te vaag. Als hij mi
nister was gebleven, had hij
die wet nog wel veranderd. De
activiteiten op dit soort terrei
nen zijn in de jaren zestig uit
gebouwd door kabinetten
waar de PvdA doorgaans niet
in zat. Het is niet de schuld
van één partij, al wijst minis
ter Ruding van financiën bij
voortduring naar de PvdA"
In 1970 stapte hij uit de PvdA
en trad toe tot de met het soci
alisme verwant zijnde DS'70,
toen al een „schuivend pa
neel" voor ontevreden socialis
ten. De partij werd in '83 offi
cieel opgeheven, de aanhang
was weg. Ook zijn vader - be
stuurslid voor het leven - stap
te uit de PvdA en bleef bewust
partijloos. Is de mening van
Drees ir. over de PvdA onver
anderd gebleven?
„Ja, nog steeds. De PvdA sym
pathiseert met onderdrukten
in zeg maar Patagonië of waar
ook, maar laat te weinig sym
pathie blijken met de onder
drukte mensen in Oost-Euro
pa Dat is hier vlakbij nota
bene! Aan de vakbond Solida
riteit in Polen hebben ze bij
wijze van spreken nog geen
typemachine geschonken. De
PvdA doet vaak net alsof daar
niets aan de hand is. Dat is net
zo naïef als de mensen in de
jaren dertig waren. Velen dis
tantiëren zich - en dan heb ik
het niet over mensen als Van
der Stoel en Den Uyl - te wei
nig van dictaturen. Het bui
tenlands beleid van de PvdA
is vreemd. Zo was het destijds
en zo zie ik het nog steeds.
Overigens zouden mijn vroe
gere kiezers het niet begrijpen
als ik mij bij de PvdA zou aan
sluiten."
U ging uw eigen weg en be
kleedde tal van functies in
binnen- en buitenland. Was
het handig of lastig om de
zoon van een bekende en alom
bewonderde vader te zijn?
„Je moest de schijn van inter
ne verbindingen vermijden. Je
hebt in een aantal gevallen na
tuurlijk een soort introductie,
maar tijdens mijn jarenlange
verblijf in het buitenland
merkte ik daar weinig van.
Nederland is maar een heel
klein land. In de jaren dat ik
op campagne was voor DS'70,
mij geweldig inspande en da
gen achtereen alleen op haas
tig weggewerkte broodjes leef
de, kon het wel eens gebeuren
dat iemand je aanklampte en
zei: „Ik heb toch zo'n bewon
dering voorDan dacht ik
even, dat ze mij bedoelden,
totdat de toevoeging „uw va
der" volgde. Dan was ik „not
amused".
ED FIGEE
MARGA RIJERSE
5KE EN WISKE DE EDELE ELFEN
(c) Standaard Uitgeverlj/Wavery Productions
Omdat Elsevier een tijdje
geleden de zaakjes niet he
lemaal op een rijtje had en
ondanks eerdere medede
lingen deze week toch niet
uitkomt, kort voor de Kerst
slechts één weekblad: Vrij
Nederland. Een dubbeldik
nummer, dat met recht
voor twee telt.
Het blad pakt eindelijk
weer eens als vanouds uit.
Pakkende interviews met
premier Lubbers, RSV-
hoofdpersoon De Vries en
Eindhovens kersverse bur
gemeester Van Kemenade
(door Bibeb); een verhaal
van Kees van Kooten over
diens bezoek aan de kunste
naar César Domela, een
verdrietigmakende reporta
ge over hoe armen worden
begraven („Hup. weg er
mee") en een in memoriam
over uitgever Geert van
Oorschot. Daarnaast valt de
gebruikelijke onthulling -
Nederlandse universiteiten
doen onderzoek voor de
Amerikaanse strijdkrachten
- wat in het niet.
Lubbers: „Er bestaat een
neiging om alles in geld uit
te drukken. Soms word je
moe en misselijk van de be
zuinigingen, van de geld
kwesties, van het krap zit
ten. Er is meer dan econo
misch herstel en cijfertjes.
We hebben gedaan wat we
moesten doen. Maar ik ben
tot de conclusie gekomen
dat er een achterstand was
in denkwerk. Ik probeer nu
fundamentele lijnen naar
de toekomst uit te zetten. Ik
ben meer filosofisch gericht
bezig".
De Vries, die het interview
eerst nog aan zijn raadslie
den liet lezen: „Dit land is
op het ogenblik gevuld met,
laat ik zeggen, onmogelijke
instanties die zich overge
ven aan op frauduleuze za
ken afgestemd onderzoek.
Het hele denkklimaat is er
als het ware op ingesteld te
ontdekken dat er ergens
iets is fout gegaan en dat ie
mand te kunnen aanwrij
ven".
Van Kemenade: „Dank zij
een onderwijzer die naar
mijn vader ging, kreeg ik
de kans om naar de middel
bare school te gaan Ik
kwam bij klasgenoten thuis.
Belandde in een heel ande
re wereld. Daar werden
boeken gelezen, ze luister
den naar klassieke muziek,
gingen naar het Concertge
bouw. Er wordt nog «ltijd te
vaak gedacht dat kinderen
die naar een middelbare
school gaan. weten wat lite
ratuur is. Maar voor hele
grote groepen is dat niet zo.
Daar begint al de achter
stand. Ze hebben minder
kans hun talenten te ont
plooien".
door Piet Snoeren
Beste Michail
Gezeten in de ovale kamer
voor het knapperende hout
vuur waar we een paar weken
terug wat afgelaehen hebben,
voel ik de behoefte om een
kerstboodschap tot je te rich
ten. Immers: „Hoe liefelijk zijn
op de bergen de voeten van de
vreugdebode die de vrede doet
horen zoals je bij Jes. 52:7
kunt lezen in de bijbels die je
door jouw KGB in beslag laat
nemen. En dan wil ik begin
nen met het oude Russische
spreekwoord dat zegt:Dover-
jaj, no proverjaj". Vertrouw,
maar controleer. Laat ik in dit
verband de woorden van de
grote Italiaanse staatsman
Amintore Fanfani aanhalen
..Betrouwbaarheid kan er ook
in bestaan dat iemand regel
matig faalt".
„Juist iemand die bang is om
gecontroleerd te worden, heeft
de neiging het verkeerde pad
te kiezenzei de nog veel gro
tere Franse denker Jean de la
Bruyère. A propos, iouw eigen
excellente generaal en latere
maarschalk Georgi Zjoekov
mocht graag het verhaal ver
tellen van de soldaat die zei
dat hij een beer had gevangen
Op het verzoek of hij het dier
eens mee wilde brengen, ant
woordde hij: „Dat kan niet: de
beer laat me niet gaan". Voel
je hem„Je mag de huid pas
verkopen als je de beer ge
schoten hebt", placht de on
vergetelijke koningin Wil hel -
mina haar Finse volk voor te
houden. Precies. Hetgeen me
op het zijspoor brengt van de
vraag waarom jouw Sovjetunie
altijd wordt afgeschilderd als
een beer. De Russische beer.
weet je wel. De naar mijn land
gevluchte cultuurhistoricus
Max Lerner. had er de volgen -
de verklaring voor: „Russen
zei hij, „oefenen altijd op de
zelfde kunstjes omdat ze bang
zijn er iets bij te leren haha
Maar dit terzijde. Waar was
ik? O ja, bij de onsterfelijke
Amerikaanse filosoof Ralph
Emerson en diens memorabele
uitspraak: „Ik haat citaten;
vertel me liever wat er in je
eigen kop zit". Damn, dat
moe( het verkeerde kladje
zijn. Hier heb ik het. „Er is ei
genlijk geen geschiedenis, al
leen maar biografie", zei
Emerson. En wat bedoelde hij
daarmeeLuister naar de gro
te Oostenrijkse romancier Si
mon Vestdijk die schreef: „Dat
de geschiedenis zich herhaalt,
is daarom zo leerzaam omdat
zij zich nooit op dezelfde wijze
herhaalt". Dat bedoelde Emer
son. De geschiedenis zit vast
aan een persoon, de persoon
zit vast aan een naam en
what is in a name° zoals de
weergaloze Britse poëet Willi
am Shakespeare de mensheid
zo treffend voorhield. Inder
daad: wat is in een naamLaat
ik de volgende woorden van
de ongeëvenaarde Zweedse sa-
tyricus Wim Kan in herinne
ring roepen: „Achter de bloe
men en de cadeaus die wij
vandaag nog krijgen, staat
dreigend reeds de donkre doos
met de paardevijgen". Zal ik
]ou eens wat vertellen, ouwe
Russische brombeer van me
Knoop het advies van de le
gendarische Ierse heer van
stand Olivier B. Bommel in je
oren dat luidt: Waarover
maak jij je toch altijd zorgen''
Zie je niet hoe de zon schijnt
en de vlinders wapperen0".
Waarbij mooi een ontboeze
ming van de fameuze Noorse
bard Toon Hermans aansluit
die ik je mee wil geven, te we
ten; „Kop op, schep moed. doe
niemand pijn en heb het lel
kerstgedachte kracht bijzetten
met deze uitspraak van de gro
te Chinese wijsgeer Loe Siuun,
eigenlijk Tsjow Sjoe-djin. „Wat
men vrede pleegt te noemen
zei deze, „is een pauze tussen
twee oorlogen". Shit. verkeer
de kladje. Wat ik wil zeggen,
en nu haal ik Aristide Ga bel li
aan van wie ik verder ook niet
weet wie het is. maar die zei
„De eerste voorwaarde om
met de ander in vrede te kun
nen leven, is vrede te hebben
met jezelf". Maar wat ik eigen
lijk wil zeggen, is dit. Bij jullie,
beste Michail. worden boeken
verboden of ebger. Bij ons kan
een mens zijn kast vol met
boeken laden zoveel hij wil
En die boekenkast hoef ik ver
volgens niet eens om te laten
vallen wanneer ik weer eens
de behoefte voel een histori
sche toespraak tot je te rich
ten. Ben je gekDan koop ik
gewoon voor een paar tientjes
een citaten-omnibus.
Jouw toegenegen
Ron
