p—
IN de sneeuw
£etdóc Souaa/nt'1
ZATERDAG 19 DECEMBER 1987
dooi Frank Werkman
Hoewel ik er persoonlijk niet veel van
heb gemerkt, zijn er mensen die vinden
dat net inmiddels wat fijner langs de lijn
is geworden. Ik ben best bereid dat aan
te nemen. Je moet tenslotte toch ergens
van uitgaan in het leven, want waar blijf
je zonder de een of andere hoeksteen?
Opvallend is wel, dat het direct langs de
lijn inderdaad tegenwoordig wat rustiger
lijkt. De lijntrekkers hebben echter hun
werkterrein verplaatst. Waar tot voor
kort een plastic kuipstoeltje, een
tribunepaal of een patatkraam doelwit
was van de ongeremde agressie gooit het
geteisem tegenwoordig pas op de
terugreis in bus of trein alle remmen los.
De vijandelijke supportersschare is nu
doorgaans zo goed afgeschermd door de
nodige uniformen, knuppels en honden
dat de spoorwegen het moeten ontgelden.
De aanhang van Feyenoord leverde wat
dat betreft vorige week weer een aardig
staaltje vakwerk af. Het enige dat niet
werd gesloopt op de terugweg vanuit
Leverkusen was het onderstel van de
trein. Die aldus nog rollend Rotterdam
bereikte om vervolgens de raddraaiers uit
te spuwen en door te rijden naar de
schroothoop. Fiin in de trein. De familie
Spoor heeft al lang voor de file van
Neelie Smit gekozen.
De voetbalbestuurders vinden het
allemaal best. Zij zien in deze
ontwikkeling het bewijs dat
voetbalvandalisme slechts een
geelaleerd. Vandaar ook dat de slimme
zakenjongens hun kans schoon zien om
weer eens wat ideetjes te spuien. De
laatste vruchten van gedegen
hersenarbeid zijn de voetbalcadeaubon
en de voelbalvoordeelpas.
Zie daar een briljant idee in de strijd
tegen de supportersverwording. Neelie's
collega Van Dijk wil nauwelijks geld
beschikbaar stellen voor het invoeren van
een voetbalpasje. Een echte no nonsense-
praklijkjongen als Frans Schraders vindt
het ei van Columbus. Maak - zegt hij -
van het identificatie-bewijs een
entreebiljet voor pretparken en
sport kledingzaken en het probleem van
het supportersgeweld is vrijwel de wereld
uit. Die Schraders moet worden
voorgedragen als erelid van de KNVB.
Ik heb trouwens nog wat aanvullende
suggesties. Een voelbalvoordeelpas en een
voetbalcadeaubon zijn niet genoeg De
belangstelling voor de voetballerij krijgt
pas echt een injectie als je een heel
voetbalpretpakket samenstelt. Je moet
beginnen met het scheppen van de
mogelijkheid om bezitters van een
voetbalvoordeelpas in staat te stellen
tegen gereduceerd tarief een
voetbalcadeaubon te kopen. Dat vergroot
de afzet van voetbalvoordeelpassen en
moet de stroom van met
voetbalcadeaubonnen toegeruste
voetballiefhebbers sterk doen vergroten.
Wat bovendien te denken van een extra
korting voor vaste voetbalsupporters,
mensen die lid zijn van een
voetbalsupportersclub? Iemand, die al
een pasje heeft waaruit bliikt dat hij zijn
contributie voor de fanclub heeft betaald
moet de voetbalvoordeelpas met - laat ik
zeggen - dertig procent korting kunnen
aanschaffen. Dat vergroot de afzet van
voetbalvoordeelpassen niet onaanzienlijk.
Maar er is meer. Te overwegen is een
voetbalreductie/voordeelpas te
introduceren voor voetballiefhebbers, die
kunnen aantonen de laatste vijf jaar niet
bij ongeregeldheden betrokken te zijn
geweest. Die zijn dan nóg goedkoper uit.
Te denken is ook aan een
voetbalgoedgedragzegelactie. Geef iedere
al of niet van een voetbalcadeaubon en
voetbalvoordeelpas voorziene
voetbaltoeschouwer, die zich afzijdig
heeft gehouden van welke vorm van
voetbalellende dan ook bij het verlaten
van hel voetbalstadion een bon. Bij een
vol geplakt boekje kan deze
voetballiefhebber tegen sterk gereduceerd
tarief inkopen doen bij een keten van
voetbaljuwelierszaken, waar de gouden
en vergulde voetballen de winkel zullen
uitvliegen.
Afhankelijk van de bereidheid van de
middenstand kan deze
voetbalgoedgedragzegelactie worden
uitgebreid naar andere zaken. Zodat het
op een bepaald moment
voetbalsupporters mogelijk wordt
gemaakt brood bij de bakker, vlees bij de
slager en drank bii de slijter voor een
habbekrats op de kop te tikken.
Frans Schraders zal bij het horen van
deze suggesties visioenen krijgen van nog
harder rinkelende voetballokettenkassa's.
En zelf nog komen met het idee om
voetbalgezelschapsspellen op de markt te
brengen, zodat voetbalstadionbezoekers
elkaar vóór. in de rust en na afloop van
de wedstrijden aangenaam kunnen
bezighouden. Desnoods wordt er om geld
gespeeld. Dat hebben de bezitters van een
voetbalvoordeelpas, een
voetbalcadeaubon, een
voetbalreductie/voordeelpas en/of
'edragzei
dragzegelboekje reeds
elders verdiend.
Het wordt misschien nog wel eens echt
fijn langs de lijn.
)EN HAAG - Sinds Christa Kins-
ïofer de Nederlandse Ski Vereni-
jng (NSV) medio dit jaar zeer on-
langenaam verraste met de mede-
ïeling dat ze in het vervolg weer
mder de Westduitse vlag de be-
ineeuwde hellingen wilde afsuizen,
mtbeert het vaderlandse lange-lat-
engebeuren een vedette, iemand
lie de kar kan trekken. Vier jaar
ang maakte de zilveren-medaille-
yinnares van Lake Placid deel uit
van het Oranjeteam. Een periode,
lie voor de blondine uit Mühlheim
)egon met de grootste ellende en
:indigde met olympisch perspec
tief. Immers, na problemen met de
echnische leiding van de nationale
tquipe van de Bondsrepubliek
aakte Kinshofer ernstig in de ver-
ukkeling en slechts de adoptie
tioor de Nederlandse Ski Vereni
ging behoedde haar voor een defi-
ïitieve teloorgang. Als het de West-
ofluitse een beetje meezit start ze in
ifebruari in Calgary.
)e skivereniging is door het vertrek van
Cinshofer haar paradepaardje kwijt.
Veliswaar komen tijdens de Olympische
Vinterspelen onder auspiciën van de
Nederlandse bond ballerina Martine
louwen en schans(vóór)springer Gerrit-
an Konijnenberg in actie alsmede wel-
u icht een stel bobbers - op de hoofdscho-
eel van het menu, het alpineskiën, ont-
ireekt het vaderlandse tintje. Dat er bij-
nna zou zijn geweest. „Het NOC", ver-
j laart Anton Hoolboom, voorzitter van
e alpine-commisie van de NSV, „had
ich al akkoord verklaard met haar af-
'aardiging als Nederlandse. Wat mij
T (leek uit het gesprek met mensen van
ir iet NOC was dat het formeel geen enkel
lezwaar was dat Kinshofer voor ons
n and zou starten. Eén dag na die toezeg-
[ing, uiteraard afhankelijk van vormbe-
ïoud en klassering op de wereldranglijst,
1( is ik in de krant dat Kinshofer terug
vilde naar Duitsland. Je kunt je voor-
jj tellen hoe wij ons toen voelden".
I, loolboom, een 65-jarige gepensioneerde
■g livisie-directeur van AKZO uit Den
laag, zegt best begrip te hebben voor de
leslissing van Kinshofer. „Ze heeft in
s Vest-Duitsland natuurlijk veel meer
nogelijkheden op sponsoring en derge-
0 ijke. Alleen overviel het tijdstip en de
j nanier waarop ze haar keuze bekend-
J( naakte ons nogal. Haar .Nederlandse
laspoort was vrijwel in orde. Een half
aar eerder was het ontbreken van een
,j lergelijk papier nog de reden waarom ze
noest ontbreken tijdens de wereldkam-
3( lioenschappen. En in september krijg je
A1 lan te horen dat ze bij ons weggaat".
Weinig elegant
ei
t let weinig elegante, maar nog wel met
re :en afkoopsom van 30.000 gulden „be-
oonde" afscheid van Christa Kinshofer,
U lie de vorige winter weer aansluiting
1 'ond bij de wereldtop, deed de NSV
lijn. Er was veel moeite gedaan om de
Vestduitse niet alleen op een Neder-
1 andse licentie maar ook onder rood-wit-
ilauwe vlag aan de start te krijgen en de
^ifgelopen jaren was er ook het nodige
j. eld en trainersarbeid in haar gestoken,
lovendien, en dat heeft misschien nog
vel de meest vervelende nasmaak be-
1 torgd bij Hoolboom c.s., zorgde haar
lanwezigheid in de Nederlandse selectie
'voor niet onaanzienlijke spanningen. Al
b >f niet terechte kritiek op trainers Bernd
Jutzi en Ernst Zwinger, die er van wer
den beschuldigd te veel (privé-)tijd en
'nergie in Kinshofer te steken en ande-
J en (Angelika van der Kraats en Mark
,!*an der Swaluw te verwaarlozen, leidde
ot een reeks als negatief ervaren publi
caties in de vaderlandse pers. Waardoor
Ie NSV nogal kopschuw raakte voor de
nedia. Dat was de reden waarom in au-
j ;ustus van dit jaar zonder tromgeroffel
n klaroengeschal een nieuwe fase in de
eschiedenis van het Nederlandse skiën
Nrerd ingeluid. Hetgeen geschiedde met
uc opening van een heus ski-internaat
°P Papendal.
„We hebben daar met opzet geen pers
bij uitgenodigd", licht Hoolboom toe.
„Na alle publiciteit rond het ski-lyceum
in het Oostenrijkse Altenmarkt leek het
ons verstandiger ons internaat zonder al
te veel poespas te openen. Om de moge
lijkheid te hebben daar eerst iets van de
grond te krijgen, eens rustig te kunnen
zien of dat project inderdaad aan de ver
wachtingen beantwoordt. Bovendien
geeft deze aanpak de mogelijkheid om
de rust voor de kinderen op het inter
naat enigszins te waarborgen. Want dat
was ook iets wat in Altenmarkt bleek: de
jeugd werd er veel te veel uit haar gewo
ne doen gehaald".
Failliet
Het ski-internaat op Papendal en het
eind vorige winter failliet gegane ski-ly
ceum in Altenmarkt hebben, zo laat
Hoolboom ten overvloede weten, net zo
weinig met elkaar te maken als één zwa
luw met de zomer. „Altenmarkt was een
puur commerciéle, particuliere onderne
ming", vertelt de voorzitter van de alpi
ne-commissie. „De ski vereniging was
daar nauwelijks bij betrokken en in elk
geval fmancieel geen partij. Dat ski-ly
ceum is nooit goed van de grond geko
men omdat de basis er voor ontbrak.
Om die zaak daar goed draaiend te krij
gen waren vijfenveertig leerlingen nodig.
Men heeft er nooit meer dan dertig ge
had, van wie er maar maximaal acht tot
de ski-selectie behoorden. Hetgeen te
maken had met de kosten. Een kind aan
die opleiding laten studeren kostte het
eerste jaar 37.500 gulden en het tweede
jaar veertig mille. De scholieren, die er
namens de skivereniging waren onderge
bracht, moesten twintigduizend gulden
betalen".
Nadat het door de NSV „ideéel" onder
steunde ski-lyceum in het Salzburger-
land als particulier initiatief was mislukt
ontstond er een lacune voor de jeugdige
skiërs, die de gecombineerde onderwijs-
sportopleiding hadden genoten. Vandaar
dat - rijkelijk laat - op 1 juni van dit
jaar ouders van de uit Altenmarkt ver
dreven jongelui, de NSV en de NSF de
koppen bij elkaar staken over de vraag
hoe het verder moest. Het resultaat was
- verbluffend snel - het openen op 25
augustus van het ski-internaat op Papen
dal. Daar zijn twaalf kinderen, in leeftijd
vaiërend van 13 tot 17 jaar, door de
week intern. In samenwerking met het
Gelders Lyceum in Arnhem wordt het
onderwijsprogramma uitgevoerd en door
de NSF aangestelde en deels betaalde
trainers zorgen op het nationale sport
complex voor de vereiste conditietrai
ning.
„Het belangrijkste blijft natuurlijk de
sneeuw", vertelt Hoolboom, in wiens
taalgebruik zo af en toe een Engels
woord opduikt, dat een twaalfjarig ver
blijf in de Verenigde Staten verraadt.
„Vandaar ook dat de kinderen van het
internaat veel de gelegenheid krijgen om
te skién onder de omstandigheden,
waaronder dat het beste kan worden ge
leerd. In de sneeuw dus. En zoiets is be;
ter te regelen voor een groep dan door
een aantal individuen. Vroeger was het
zo dat iedere scholier die voor training
naar de sneeuw wilde, dat afzonderlijk
met zijn schooldirectie moest regelen.
Dat gaat nu veel soepeler met een groep,
mede dank zij het Gelders Lyceum, dat
ervaring heeft met dit soort gevallen.
Ook de pupillen van het turninternaat
op Papendal gaan of gingen naar die
middelbare school, waar ze erg flexibel
kunnen opereren. Dat bleek in septem
ber toen een stage in de sneeuw was ge
pland voor de kinderen van het ski-in-
ternaat. Maar zelfs op de gletschers was
er toen nergens sneeuw te vinden - van
daar dat die training twee dagen voor
het vertrek moest worden afgelast. De
school speelde toen erg goed in op het
plotselinge probleem dat die bewuste
leerlingen er ineens wel waren".
Vanaf 1 januari vertoeft het twaalftal
van Papendal daadwerkelijk in de
sneeuw, na dit seizoen tot dusver al eni
ge weken op witte hellingen aan het
praktijkgevoel te hebben gewerkt. Drie
maanden gaat dat verblijf duren, een pe
riode waarin wordt getraind onder lei
ding van maar liefst vijf trainers en aan
wedstrijden wordt meegedaan. „Het toe
val wil dat we met de groep ook in Al
tenmarkt zitten", vertelt Hoolboom. „Ze
willen ons daar toch nog wel graag heb
ben. Bovendien is het een uitstekend
skigebied in het Salzburgerland, dat ons
in natura op een voortreffelijke manier
al jaren steunt".
Consumentenclub
De tegenwoordige alpine-commissie van
de skivereniging, die nog immer in een
studiefase verkeert over de vraag of de
inmiddels 135.000 leden tellende organi
satie nu verder moet als een consumen-
tenclub of een sportbond, spreekt zich
onder leiding van de nu twee jaar in
functie zijnde voorzitter Hoolboom uit
voor een ski-carrière voor iedereen.
„Vroeger was het een kwestie van rijke
of „in de sneeuw" wonende ouders",
vertelt de Hagenaar. „Nu is het voor ie
der talent mogelijk om zijn ski-mogelijk
heden te ontwikkelen. Het internaat op
Papendal kost voor iedere leerling vijf
tienduizend gulden. Skién blijft inder
daad een dure sport. Maar wij vinden
het als alpine-commissie van de gekke
dat er uit één miljoen Nederlanders die
jaarlijks naar de sneeuw gaan niet een
paar skièrs naar voren komen die spor
tief een beetje aan de weg timmeren. Dat
is ons streven".
„Het eerste doel is over vier jaar één
deelnemer, maar liefst meer, te hebben
aan de volgende winterspelen. Dat zul
len dan waarschijnlijk nog geen kinderen
van het ski-internaat zijn. Dat kan bij
voorbeeld Ronald Hoevenaars zijn. Die
gaat deze winter als senior het hele
world-cupcircuit aflopen en kan dan mo
gelijk zijn vooruitgang van de laatste ja
ren nog verder uitbreiden. Bij de jongere
lichting is er Mischa Zöberer. Beiden
wonen in alpine-landen en dat is natuur
lijk toch een voordeel".
Bij de dames is de situatie minder floris
sant. Na het afhaken van Van der
Kraats, het stoppen van Katusha Esser
en het vertrek van Kinshofer heeft Ne
derland bii de vrouwen geen skiër met
perspectief Welke balans het aantoon
baar maakt dat het ski-internaat op Pa
pendal voorziet in een behoefte. Hetgeen
ook de alpine-commissie van de NSV
zich terdege realiseert en wat er toe heeft
geleid dat het budget van deze tak van
de skivereniging de laatste jaren in elk
geval percentueel is meegegroeid met het
ledenaantal.
Kantoorjasje
De NSV dijde uit en groeide daarmee
uit zijn kantoorjasje in een herenhuis
aan de Haagse Prins Mauritslaan. Vanaf
juli is de skivereniging gehuisvest in een
ander, maar royaler kantoorpand in het
Haagse Statenkwartier, waar twee etages
worden bezet. Dat de verhoudingen in
de NSV twee jaar na het aantreden van
Hagenaar Hoolboom nog immer niet
zijn uitgekristalliseerd (term van de
vroegere AKZO-directeur) is daar slechts
één professionele kracht werkzaam voor
het alpineskiën. Een ander houdt zich
met free-style en langlaufen bezig en een
derde „doet" de overige prestatieve on
derdelen.
Het overige personeel van de NSV
houdt zich bezig met de noden en ple
ziertjes van de meeste van de 135.000 le
den, het verzekeringspakket en het orga
niseren van reizen. „We hebben als alpi
ne-commissie nooit geld genoeg", vertelt
Hoolboom, die van 1977 tot 1983 voor-
eitter was van de Haagse tennisvereni
ging De Metselaars. „Maar aan inzet
ontbreekt het de merendeels jeugdige le
den van de alpine-commissie niet. Zoals
ze vorig jaar de diverse kampioenschap
pen hebben georganiseerd oogstte zelfs
lof van de op dat gebied toch wel wat ge-
Anton
Hoolboom is
ervan overtuigd
dat het nieuwe
ski-internaat
op Papendal
zijn vruchten
zal afwerpen.
Maar niet
meteen.
FOTO: CEES
VERKERK
wende Oostenrijkers. Eén ding is zeker:
ik heb in de sportwereld nooit eerder
een gemotiveerder groepje mensen aan
getroffen dan de jongelui die deel uitma
ken van de alpine-commissie. Ik ben er
twee jaar geleden bijgehaald, een beetje
door toeval in gerold, omdat men be
hoefte had aan een beetje bestuurlijke
ervaring. De commissie bestond tot dat
moment uit jeugdige figuren, die zelf
nog skieden of net waren gestopt en het
werk naast hun studie deden. Nu werkt
de combinatie uitstekend".
toch achterstand
Hetgeen in elk geval blijkt uit de ambi
tieuze doelstelling: een deelnemer aan de
alpine-onderdelen bij de volgende win
terspelen. „Een probleem blijft natuur
lijk altijd", besluit Hoolboom, „dat we
in Nederland geen sneeuw hebben.
Daardoor blijf je toch een achterstand
houden. Maar, zoals ik al eerder zei, uit
één miljoen skiénde mensen moeten
toch een paar talenten tevoorschijn kun
nen komen. De alpine-commissie selec
teert elk jaar jongelui, van wie wordt ge
dacht dat ze voldoende talent hebben
om iets te bereiken. Dit jaar zijn dat er
veertig. Aan de Nederlandse jeugdkam
pioenschappen doen elk jaar ook meer
kinderen mee. Vorig jaar al honderdvijf
tig. Door de macht van de grote getallen
moet dat ooit wat opleveren. Het is nu
in elk geval zo dat niet meer de draag
kracht van de ouders, maar de mate van
talent van een kind grotendeels bepalend
is voor de eventuele carrière. De mensen
moeten volgend jaar, als ik overigens
eens ga uitkijken naar een opvolger, al-,
leen niet gaan roepen: waar blijven nu
de prestaties van die lieden van het ski-
internaat? Dat is irreèel. De resultaten
moeten op langere termijn komen. Ho
pelijk krijgen we bij ons skién eens een
Boris-Beckereffect".
FRANK WERKMAN
