Langs
Omwegen
„Gebrek aan bestuur grootste
gevaar voor universiteit"
Veense scholieren bereidden eigen
nenu en verorberden het met plezier
llesbrander is hinderlijk
adward Boef dè attractie bij
Sterkste man van Leiden"
üdEn
omgeving giidóegou/ia/nivriidag is december i98? pagina 13
VERTREKKENDE HOOFDREDACTEUR MARE:
HO JONGENS, EVEN WACHTEN TOT IEDEREEN HEEFT...
et kon geen kwaad:
nsdags is de zaak toch
sloten, dus kon er wel
n pretje vanaf deze
eek. Een paar uur lang
rschafte het manage-
ent van restaurant „De
•ansche Brug" in Roelo-
rendsveen gastvrijheid
n 17 jongens en meisjes,
erlingen van groep 8
;g maar 6e klas) van de
.Jozefschool voor basis-
iderwijs. Vorig jaar had-
in Hein en Annet de
ng ook al scholieren
rer de vloer en in hun
uken en aan tafel ont-
ngen en dat was beide
rtijen best bevallen,
ennismaken met het
.recavak. Daar ging het
i. Marinus Hoogen-
iorn, chef-kok van de
■ug, had er ook deze
/ter wel een paar vrije
irtjes voor over. Het
as wel een hele cam-
gne geweest. Annet de
ing was een tijdje terug
op school om één en
ider verbaal voor te be
iden, en de leerlingen
in groep 8 gingen met-
n al aan het werk.
maakten ieder een heuse
lenukaart", zoals die in or-
ntelijke restaurants door de
sten geraadpleegd kan
Drden. De kinderen lieten er
n gedachten over gaan en
reikten grootse resultaten,
één maakte een „mennu"
■t „reerrug filet uit het
elderwoud met garnituur",
n ander voerde „een ge-
okt eitje en fritjes met mao-
se" op. Zo prijkten op die
,f ns prachtig ontworpen me
kaarten een Chatau 1984,
kandel, een „heldere kwar-
soep met krevel" of „saus
ït mollyprat". Ook werden
';1 een „suderans" en Ma-
m Blance, ja zelfs „één kop
ffie" aanbevolen, of „bief-
ik van een haas". Er was
Leerlingen van groep 8 van de Veense St.Jozefschool aan de slag met hun pizza's, onder de bemoedigende blikken van chef-kok
Rinus Hoogendoorn. foto: wim van noort
een punctuele spijskaart met
de prijzen achter de gerech
ten, waarmee de „routinier"
zich verried.
Met die menukaarten vielen
prijzen te winnen. Een Veens
reclamebureau, Creado ge
naamd, bekeek de ontwerpen
nauwgezet en via een jury
werd er bekroond: le prijs
een kinderkookboek, 2e prijs
een reclamebureau-klokje. En
dan maar hopen, dat de opge
klopte eerste liefde voor „het
restaurant" (zo heette ook het
project, dat 3 weken eerder in
de groep was gestart) zal be
klijven. Hein de Jong: „Het is
voor die kinderen een heel
nieuwe wereld geweest. Het
gaat er eigenlijk om, belang
stelling te kweken voor dit
vak. Veel kinderen komen
nooit in een restaurant. Ze
zijn nu hier om de afsluiting
van hun project in het restau
rant zelf mee te maken". Be
gin januari gaat groep 8 „op
herhaling". Dan gaan de scho-
Voorhout. Dan wordt het nog
„echter", in die grote school
die aansluit op het lager on
derwijs. Wie weet wat er alle
maal blijft hangen in die kin
derzielen. De horeca in ons
land heeft nieuw bloed nodig.
De belangstelling van de Ne
derlander voor goed eten en
kwaliteit neemt toe, maar het
aantal werkers in het veld
(keuken) wordt steeds min
der. Maar zolang er kinderen
zijn die ons met geestdrift uit
zicht bieden op „saus met
mollyprat" is er hoop. En
hoop doet leven.
Balletjes draaien
Groep 8 diende zich dinsdag
middag bij De Fransche Brug
aan. De ene helft begon met
het opdekken van een heel
lange tafel in het wit, met
boeketjes en kaarsen, glim
mend bestek en opgepoetste
glazen. In de keuken van chef
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben. bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10. door Ton Pielris
Rinus begon het feest voor de
andere helft. De jongelui kre
gen een hoge koksmuts op en
gingen een fruitcocktail ma
ken, sneden groente voor de
soep en draaiden balletjes ge
hakt. De chef had al porties
deeg en vulling voorbereid en
daarmee maakten de drukke
eendagscursistjes hun pizza's.
Chef Rinus, regisseur: „Ze
konden zelf boetseren, versie
ren en lekker maken naar ei
gen inzicht. Dat is handenar
beid op horecagebied: iets
leuks maken en toch ook echt
smakelijk".
Halverwege de tijd werden de
rollen omgedraaid en wissel
den de twee helften van
groep 8 van opdracht. Zo
kwam ieder aan bod. Wie de
tafel had „gedaan" stoof in
dolle pret naar het domein
der cuisiniers, waar de oven
al gloeiend was om de inven
ties bakvast te kunnen be
stendigen. En de kortstondige
„koks" gingen op hun beurt
de tafel opmaken, arrangeren.
Dat zijn allemaal dingen die
in een restaurant moeten ge
beuren. Daar kom je niet on
der uit als je van lekker eten
houdt. Het was even serieus
werken met veel vrolijkheid.
Nog een paar jaar wachten en
de horeca weet of ze er nog
iets nuttigs aan overgehouden
heeft met zo'n project „restau
rant" als in de Veen bij tijd en
wijle op poten wordt gezet.
Tenslotte, na veel kostelijke
wederwaardigheden, ging
dinsdag de hele groep eensge
zind aan eigengedekte tafel.
Men „zat aan" en at de eigen
creaties op, bediend door de
staf van De Fransche Brug op
een dag dat management en
chef eigenlijk helden willen
uitrusten. Maar zo'n jong
volkje werkt aanstekelijk en
de De Jongs en Rinus hadden
er zelf veel schik in. IJsje als
slot en cola in een wijnglas,
„want", zo zeiden de cursis-
tjes, „we krijgen toch zeker
öök wijn?!"
IJselijk concert
De „meester" fungeerde als
ambulante tafelpresident; on
derwijzer George Reurings,
supervisor van groep 8, hield
een wakend oog op de woeli
ge klas. „Ze vinden het schit
terend. Het is een hele erva
ring, dat zelf servetten vou
wen, kokkerellen in de keu
ken. De praktijk is altijd beter
dan theorie; zoiets blijft veel
langer hangen".
De sfeer aan tafel was gewel
dig. Bij de soep: „Hé joh hé,
d'r zit er één te slurpen joh!
Schei uit!", riep een gast die
gevoel voor decorum had.
Sommige der aanzittenden
prefereerden „een wit wijn
tje", en dan was appelsap fa
voriet. Er werd ook geproost,
en ook was er een glas „rood"
dat als een helikopter over
het tafellinnen scheerde.
Maar het fijnste dat je met
een wijnglas kon doen was
met een natte vinger genade
loos langs de rand te strijken
zodat er ijselijke tonen ont
stonden. Het werd een cacofo-
nische symfonie in bes moll,
met vele solisten. Het glas la
ten piepen werd ervaren als
een glorieuze vondst. Dat
hadden ze dus al van thuis;
het kon niet missen. Het was
een enerverend concert,
waaraan de educatieve specia
list George Reurings slechts
met moeite een einde kon ma
ken.
Daar was de soep (na het fes
tival der cocktails) die begroet
werd met kreten als „lekker
soepie hoor!". Daar ging dan
hier en daar een kwak zout
in: „Dan is ie minder flauw",
zei een mini prakticus. Annet
de Jong, mede aanzittend en
genietend: „Wie heeft er van
die ontzettend mooie balletjes
gemaakt? Prachtig gewoon!"
Man Hein kreeg een brok in
z'n keel en schoot omhoog om
me een kop koffie te kunnen
aanreiken. Het was allemaal
met liefde gedaan.
Daar waren ook de pizza's,
met zorg in de juiste conditie
gebracht. De pizza's werden
eveneens uitbundig begroet,
maar de meester riep attent:
„Ho jongens, even wachten
met eten tot iedereen heeft!"
Daarna sjilpte zowat iedereen:
„Eet ze!!' Het klonk een beet
je ongeregeld, maar wel in de
verwarmende kerstsfeer van
Charles Dickens, waarvoor
men destijds nog „God bless
you" als extra over had. Elk
volk zingt zoals het gebekt is.
Dat is ook ethnologisch be
paald. Maar volgens onze
volksaard klinkt het, ook in
de Veen. op dat kruispunt van
lager gelegen volken, alle
maal iets vrijmoediger gebekt.
„Eet smakelijk", zei meneer
Reurings, niettemin, netjes en
voorbeeldig. Het was toch nog
een hele karwei om zo'n p
dukt als een kleine pizza ge
sneden te krijgen. Er werd,
dientengevolge, geprakt en
geprikt en gehakt en gedaan,
en het produkt werd allengs
koud. Maar dat kon geen en
kele pret meer drukken.
ïrstmatinee
M Alma-Materkoor ver-
Kgt zondag 20 december
fp kerstmatinee in de Lode-
)ljkskerk aan de Steen-
muur. Het concert begint
r| 15.00 uur en er worden
wrken ten gehore gebracht
'in onder anderen Britten,
gxtehude en Kodaly.
t.
[S"ijkorkest
jkorkest Striking Strings
't zondag op in 'In Den
\schen Salon' aan de
nstraat 2. Dirigent is
Kramer, viQoldocent
het Rotterdams Conser-
\rium. Medewerking
't verleend door de 12-ia-
Michèle Bruil uit Spijke-
die les heeft van Jaap
Zweden. Er worden wer-
ej van Britten, Janêcek en
\delsohn uitgevoerd. Het
>rt begint om 11.30 uur
'T>de toegang is gratis.
Kerstzang
In de Betlehemskerk aan de
Lammermarkt 57 wordt zon
dagavond 20 december de
jaarlijkse kerstzangavond ge
houden. Behalve samenzang
en koorzang wordt de musi
cal „De Belofte" opgevoerd
met medewerking van een
ensemble onder leiding van
And ré Zijlstra. Voorganger
van de kerstzangavond is de
evangelist Jan Zijlstra.
Aanvang: 19.30 uur.
Samenkomst
In de Herensingelkerk aan
de Herensingel wordt zondag
om 11.00 uur een kerstsa
menkomst gehouden. Het
kinderkoor van de parochie
en „De Kooiklanken" verle
nen hun medewerking als
mede mevr. Rini Silvester en
Huub de Vriend (orgel), het
kerstverhaal wordt verteld
door mevr. M. van Remundt
met de hulp van het koor en
de band „De Sleutels". Te
vens is er gelegenheid tot het
bezichtigen van de grootste
kerststal van Leiden. Op eer
ste kerstdag is er „kindje
wiegen" van 12 tot 14 uur.
Coopertest
De atletiekvereniging de Ba
taven houdt met de Neder
landse Hartstichting zaterdag
een coopertest op de kunst-
stofbaan in de Leidse Hout
en een prestatieloop. De test
begint om 14.00 uur, de Leid
se Houtloop over 5 en 10 km
begint om 15.00 uur. Voor in
lichtingen: tel. 01717-6689.
-DEN De beste bo-
yuilder van Nederland
liet „duoposeren", Ed-
Boef, geeft zondag
lecember een gastopt-
ln tijdens de strijd om
sterkste man van Lei-
in het Anthonius
jhuis. Sportschool The
[Jmp organiseert dan
,r? de derde maal deze
>i«, waaraan overigens
j lllend weinig Leide-
e fs meedoen. „De mees-
g'fcngens die mee kun-
jldoen denken een re-
fjtie bij hun meisje
'j te moeten houden en
jen de sportieve strijd
D€*n aan als ze zo goed
leizeker weten dat ze
>g|ien.", aldus organisa-
Lucas Riethoven.
Het podium van het Anthoni
us Clubhuis zal op die zondag
na Kerst kreunen en steunen
van de zware mannen die er
op aan de slag gaan met ijzer,
kaas en boomstammen. De
strijd om 'de titel „Sterkste
man van Leiden" barst om
14.30 uur los en behelst een
zestal onderdelen. Voor het
kaastillen, accu voor de borst
houden, boomstamheffen,
„legpress", dumbellrace en
éénarm deadlift hebben zich
echter nog maar vijf mensen
gemeld. „Belachelijk ergens
dat een stad als Leiden, met
zijn 100.000 inwoners niet ver
der komt dat één deelnemer",
vindt Rob Toorenburg, één
van de vijf.
Noordwijker Wil Koemans (als
enige voor de derde maal deel
nemer) doet het alleen maar
voor de sport: „Ik vind het ge
woon een leuk evenement en
of ik eerste wordt of vijfde, dat
maakt me niet uit. Ik ben ge
woon lekker bezig en de men
sen amuseren zich daarbij. Dat
is voor mij het belangrijkste".
Onder de deelnemers is er
geen uitgesproken favoriet,
hoewel Ed Leunen voor eigen
publiek blijkbaar iets wil laten
zien, omdat hij de persconfe
rentie laat voor wat het is en
liever doortraint. Loek van de
Post en André Jansen zijn de
laatste twee namen die bij or
ganisatoren Karin Gijzenij,
Lucas Riethoven en Aad Slin-
geland op het lijstje staan.
„Daar komen nog wel wat
mannen bij die eerst willen
weten of'Ze kans maken op de
titel, dat zie je overal", weet
Riethoven zeker.
Wat niet helemaal zeker is, is
de status van de man die tus
sen de wedstrijden door een
spectaculaire show komt ver
zorgen. Edward Boef verkeert
namelijk momenteel in Ma
drid, waar hij aan de strijd om
de wereldtitel duoposeren bo
dybuilding deelneemt.
t<i
hhEN AAN DEN RIJN
van Alphen hebben de
wers van een woning aan
e¥ilhelmina Druckerstraat
ei® februari 1988 de tijd ge-
om een einde te maken
idkle overlast die ontstaat
let het gebruik van een al-
lander.
Et
er'ook van de allesbrander
ht en stinkt en wordt in
luis van de buren gezogen.
De buren hebben daar al me
nig keer over geklaagd. De
GG en GD en de dienst open
bare werken hebben vastge
steld dat er sprake is van flink
wat overlast en dat de rook
bovendien zeer slecht voor de
gezondheid is. De rook kan
naar binnen gezogen worden
omdat het hier gaat om de zo
genaamde spaarhuizen waarbij
binnen in de huizen een roule-
'tend ventilatie- en verwar
mingssysteem aanwezig is.
Vooral bij wind uit bepaalde
richtingen slaat de rook die
vanuit de allesbrander uitge
stoten wordt naar beneden en
wordt dan door het ventilatie
systeem aangezogen. Men
krijgt dan in plaats van frisse,
vieze lucht binnen. Het geheel
is te verhelpen door de schoor
steen van de allesbrander te
verhogen.
LEIDEN Officieel nam
hij gisteren al afscheid,
maar aan zijn werkkamer
was dat niet te zien. Sta
pels paperassen en een
rinkelende telefoon wek
ken niet bepaald de in
druk van een „afbouwen
de" bewoner. Niettêmin
verlaat hoofdredacteur
Quirien van Koolwijk
eind deze maand het uni
versiteitsblad Mare. Van
Koolwijk stond ruim tien
jaar geleden aan de wieg
van het blad. Dat ging on
der zijn leiding, be
schermd door een redac
tiestatuut, een eigen weg.
Daardoor kon het volgens
Van Koolwijk uitgroeien
tot „het beste universi
teitsblad van Nederland".
Van Koolwijk vertrekt
omdat hij zegt het blad
zelf niet meer verder te
kunnen verbeteren.
„Maar ik ga ook voor me
zelf, de lol is er af. Boven
dien vind ik dat je weg
moet als je geen nieuwe
uitdagingen meer vindt".
Dat „beste universiteitsblad
van Nederland" verwierf voor
de buitenwacht op zijn zachtst
gezegd ook een reputatie van
eigenzinnigheid. Als studenten
te hoop liepen tegen bezuini
gingen, meldde Mare doodleuk
dat er her en der best nog wat
meer af kon. De hoofdredac
teur was al evenmin bereid
opvattingen van het college
van bestuur zo uitvoerig weer
te geven als van die kant wei
eens werd geëist.
Vorig jaar was dat aanleiding
voor een van de langstslepen-
de conflicten over de inhoud
van het blad toen het universi
teitsbestuur ruimte eiste op de
voorpagina van Mare om zijn
mededelingen zelf te doen.
Van Koolwijk weigerde dat
onder het motto, dat ook ad
vertenties niet op die plaats
mogen worden geplaatst.
Toen de druk aanhield, rea
geerde hij met het plaatsen
van een vraagteken achter het
universiteits motto Presidium
Libertatis (Bolwerk van vrij
heid) dat ook de omslag van
Mare siert. Pas toen deze aan
Quirien van Koolwijk nog even hoofdredacteur van Mare: „Botsingen met het college van bestuur
zijn interessant om na te gaan of je nog recht op de graat bent".
slag op de onafhankelijkheid
van Mare was afgeslagen, ver
dween het weer.
Aan de vooravond van zijn
vertrek is Quirien van Kool
wijk trots nooit te hebben ge
bogen voor dergelijke perio
diek terugkerende druk. Daar
mee onderscheidt Mare zich
volgens hem van vrijwel de
complete Nederlandse pers.
„Als je daar eenmaal aan be
gint, kom je op een hellend
vlak. Dan moet je steeds op
nieuw positie bepalen. Onaf
hankelijkheid is niet onder
handelbaar".
Graadmeter
Dat hij dat principe zo zwaar
weegt, verhindert Van Kool
wijk niet er bij zijn vertrek
met wat afstand op terug te
kijken. „Botsingen met het
college van bestuur zijn inte
ressant om na te gaan of je nog
recht op de graat bent. Ook na
zo'n conflict zal ik lovend over
het college van bestuur schrij
ven, voor zover dat tenminste
mogelijk is".
Dat het college van bestuur
druk uitoefent, vindt hij op
zich zelf geen vreemde zaak.
„Overal probeert een uitgever
grip te krijgen op de inhoud
van bladen. Maar wij zitten in
de aparte situatie dat de uitge
ver ook onderwerp is voor het
blad." Dat de kwaliteit van
Mare wordt getoetst vindt hij
daarentegen een normale
zaak. „Maar dat moet dan wel
door een onafhankelijke com
missie gebeuren. Als die tot de
conclusie komt dat het geld
aan Mare niet goed besteed is,
kan ik me daarbij neerleggen".
Voorlopig is dat volgens hem
niet het geval. „Ongeveer
7.500 exemplaren van de
28.000 worden per post ver
zonden. Dat betekent dat men
sen ervoor moeten betalen, dat
loopt niet terug, integendeel.
Ik vind dat een goed teken."
De kritische houding van de
hoofdredacteur van Mare
heeft nogal eens tot het ver
wijt geleid dat Van Koolwijk
op schoot zou zitten bij minis
ter Deetman, te meer omdat
hij nogal eens goed ingevoerd
blijkt op diens Zoetermeerse
ministerie. „Dat men denkt
dat ik veel in Zoetermeer zit,
kan ik me voorstellen. Maar ik
zorg daarmee wel dat men
weet wat er gebeurt. Het is
dan van tweeën één".
Niettemin steekt hij zijn waar
dering voor het beleid van de
omstreden minister niet onder
stoelen of banken. „De ideeën
die uit Zoetermeer komen zijn
foto wim van noort
nogal eens veel uitgesprokener
en creatiever dan wat de uni
versiteit zelf inbrengt."
Quirien van Koolwijk zal ech
ter niet van Mare overstappen
naar het ministerie, waar hem,
zo zegt hij banen zijn aangebo
den als hoofd voorlichting en
als lid van een „denktank' die
de minister adviseert „Dat is
wel heel interessant, maar ik
hecht toch meer waarde aan
de onafhankelijkheid die je als
journalist hebt'Ook een baan
als hoofd van een op te richten
persbureau van universitaire
bladen ligt niet in het ver
schiet. Over zijn persoonlijke
toekomst beperkt hij zich tot
de uitspraak dat hij zich rustig
wil oriënteren tijdens het stu
dieverlof dat hij tot juli vol
gend jaar heeft als hij de uni
versiteit feitelijk verlaat.
Verlamd
Tegenover de waardering die
hij naar Zoetermeer uit
spreekt, stelt Van Koolwijk
dat het universiteitsbestuur
zich nogal verlamd opstelt.
Leiden zou nogal eens geneigd
zijn na te streven te houden
wat het heeft, zonder daar
nieuwe ideeën tegenover te
stellen. „Dat is het grootste ge
vaar voor de Leidse universi
teit het ontbreken van be
stuur, er is een bestuurscrisis.
De universiteit moet zich er
zorgen over maken dat er niet
bestuurd wordt. Dat mag niet
worden toegeschreven aan
structuren en raden. Juist aan
een universiteit mag je aanne
men dat mensen gevoelig zijn
voor goede argumenten".
Bij de strijd tegen bezuinigin
gen gaan medewerkers en stu
denten in die visie al vanzelf
sprekend uit van de universi
teit als vast gegeven. „Er zou
wat meer naar heden en toe
komst mogen worden geke
ken. De universiteit van nu is
een heel ander instituut dan
die van twintig jaar geleden.
In de jaren zeventig zijn de
universiteiten geëxplodeerd.
Als je alle cijfers optelt is er in
feite nog steeds geen vermin
dering van gelden, alleen van
beperkingen aan de toename".
Hij stelt dat bezuinigingen ook
niet per definitie slecht zijn.
„Je moet je steeds afvragen of
wat wordt besteed, ook goed
wordt besteed. In vergelijking
met het buitenland komen we
er nog steeds goed vanaf. Er
wordt weieens vergeten dat
het om belastinggeld gaat,
voornamelijk afkomstig van
sociale groepen voor wie het
nog generaties kan duren voor
zij toegang hebben tot de uni
versiteiten".
Van Koolwijk stelt dat de uni
versiteit de top hoort te zijn
van het onderwijs. „Er zijn
ook grote voordelen voor de
genen die hier werken in ver
gelijking met het bedrijfs
leven. Denk aan de vrijheid,
daardoor ontstaat een omge
ving die moet uitnodigen tot
topprestaties. Degenen die al
leen binnen de universiteit
hebben gewerkt, zien vooral
de veranderingen, maar die
zijn daarmee nog niet slecht".
In diezelfde sfeer werpt Van
Koolwijk de vraag op of het zo
noodzakelijk is dat Nederland
dertien complete universitei
ten moet hebben die elk for
meel in gelijke mate de top
van het onderwijs vertegen
woordigen. „Zeker als in de
praktijk blijkt, dat studenten
niet kiezen voor een universi
teit. Ze gaan naar de dichtst
bijzijnde. Hoe kan het anders
dat er studierichtingen zijn die
bijvoorbeeld alleen in Delft
worden gegeven, maar waar
voor 80 procent van de studen
ten uit de regio komt?"
