doping: Ja, nee en tal van meningen
De verliezer valt af...
IJDENS PERFECT SYMPOSIUM OVER SPORTGENEESKUNDE:
IMPORT LEIDEN
£eidóc(3ou*twt
ZATERDAG 7 NOVEMBER 1987 PAGINA 15
DEN Voor mensen
het sporten beperken
af en toe een half uur
en of een balletje
n, zijn speciale sport-
iken niet nodig. Sport-
iken zijn namelijk be
id voor lange afstands-
ters. Die krijgen zon-
deze dranken tijdens
raining of de wedstrij-
een tekort aan water,
sdsuikers en zouten,
ir hen is het nodig om
tekorten voor, tijdens
na de belasting aan te
en met speciale dran-
aldus dr. Brouns tij-
het symposium
Kirt, beweging in de
eeskunde". Een „AA-
of een „Isostar-tje",
r heel veel mensen
lekkere dorstlesser na
sporten, is daarmee
rigens voor de „gewo-
sportman of sport-
uw geen verboden of
s schadelijk drankje,
is hoogstens een wat
e vervanging van een
roon glas water of een
frisdrank.
onderwerp voeding was
ren, met inspanningsfy-
gie, het eerste van de acht
la's die aan bod kwamen
ns het symposium. Een
t aantal sprekers (weten-
jpers, maar ook (top)spor-
gaven tijdens het bijzon-
solide georganiseerde ge
en een korte inleiding
hun specialisme. De on-
rerpen liepen uiteen van
en handicap tot sportlet-
en van mentale begelei-
tot doping. Vooral het
te onderwerp bleek zich
in grote belangstelling te
in verheugen. Het sympo-
werd gehouden door de
ische Faculteit der Leidse
enten (MFLS), ter gele-
eid van de 18e verjaardag
de Faculteit.
|groot aantal bijdragen tij
dig parallelsymposium,
betreklcing op topsport,
'el er ook onderwerpen
|bod kwamen die belang-
zijn voor alle groepen
rs. Terwijl Brouns zijn
Harm Kuipers: „Voldoende rust nemen om overtralndheid te voorkomen"
Axel Koenders: „Op één dag 3 kilometer zwemmen, 200 kilometer fietsen en 20 kilometer hardlo
pen"
foto: klaas-jan van der weu
verhaal over de sportdranken
hield, had fysioloog en voor
malig wereldkampioen schaat
sen Harm Kuipers het een zaal
verder over training. Brouns
illustreerde zijn bijdrage met
het optreden van Gabriëlla
Andersen tijdens de spraak
makende Olympische mara
thon in Los Angeles. Zwal
kend kwam zij aan het slot
van haar marathon het stadion
binnen voor haar laatste 400
meter. Het overslaan van een
verversingspost leidde tot het
vochttekort, waardoor ze op
slag „wereldberoemd" werd.
Kuipers toonde aan, dat trai
nen eigenlijk het zoeken naar
de gulden middenweg is.
„Door training neemt het
prestatievermogen van het li
chaam toe. Maar daarvoor
moet er wel voldoende gerust
worden, anders herstelt het li
chaam niet voldoende en blijft
de sporter moe; zo'n sporter is
dan overtraind. De prestaties
nemen dan niet toe, maar af".
Bij te lichte training, maar ook
bij een te zware training, pres
teert een sporter dus je minder
dan hij of zij eigenlijk zou
kunnen.
Axel Koenders, sportleraar en
triatleet, had er dus al een
aantal jaren zorgvuldig opge
bouwde training opzitten,
voordat hij mee kon met de
Europese toppers. Op het top
punt van zijn training, één
week voor de triathlon, legt hij
3 kilometer zwemmend, 200
kilometer fietsend en 20 kilo
meter lopend af op één dag.
Afstanden die zijn gehoor met
zicht- en hoorbare verbazing
beluistereden. Maar ook hij
bleek, getuige het symposium
boekje niet te ontkomen aan
rust: „In de laatste week volgt
een afbouw naar de wedstrijd;
de laatste twee dagen voor de
start rust ik volledig".
De training en juiste voeding
waren slechts de inleiding tot
een bonte rij onderwerpen. De
sportgeneeskunde bleek zich
namelijk vooral te manifeste
ren aan de „zijkanten" van de
sport; daar waar het fout gaat
en daar waar het beter kan of
moet.
Een grote plaats was inge
ruimd voor de sportletsels. De
kwetsuren werden verdeeld in
acute sportletsels (zoals het
verstuiken van de enkel) en
chronische sportletsels (zoals
de tenniselleboog). De voor
naamste conclusie, afkomstig
van de bekende sportarts dr.
Hermans, was dat de kennis
op het gebied van de chroni
sche letsels achterblijft bij die
van de acute sportletsels. Her
mans kwam ook nog met een
opvallende stelling. Hij hield
de verzamelde leken en „wer
kers" in de sportgeneeskunde
voor dat „medische en psycho
logische begeleiding in de
sport met terughoudendheid
dient te worden gebruikt".
Een opvatting die Ferdi Ooy-
en, psychiater en consulent
voor mentale begeleiding, niet
onderschrijft. Oyen, die door
onder andere Mieke Havik
werd geraadpleegd bij haar
voorbereiding op de verbete
ring van het werelduurrecord
op de fiets, vindt iedere
aanmoediging, iedere motiva
tie, iedere behandeling van
een probleem mentale begelei
ding". Dat er aarzelend tegen
deze vorm van begeleiding
aangekeken wordt, vindt hij
dan ook vreemd. „Psychische
processen hebben een grote in
vloed op ons presteren en die
nen dan ook binnen prestatie
gerichte activiteiten voldoende
aandacht te krijgen". Oyen
ziet mentale begeleiding overi
gens zeer ruim. Zijn betoog
spitste zich dan ook toe op de
stelling: „De vraag of mentale
begeleiding zinvol is, is onzin
nig. Verstandiger is om je af te
vragen hoe zijn we er niet mee
bezig en hoe kan het beter".
Hoe zorgvuldig er overigens
ook getraind en begeleid is.
het aantal winnaars blijft vele
malen kleiner dan het aantal
verliezers. En verliezers willen
ook wel eens winnen, al was
het maar om te voldoen aan de
verwachtingen die in de media
gewekt zijn of om de voorde
len te behalen die met een
maximale prestatie verbonden
zijn. Op de weg naar het be
geerde succes wordt dan soms
gegrepen naar middelen die
een „aanvulling" op de trai
ning zijn: doping. Ofwel het
gebruik van bepaalde stimule
rende geneesmiddelen, die
schadelijk kunnen werken
(„De kwantiteit is net als bij
geneesmiddelen van belang,
en minder de kwaliteit, het
middel dus") doordat ze be
schermende signalen van het
lichaam als pijn en vermoeid
heid onderdrukken. Een ratio
nele, zeer toegankelijke en
heel vaak komische inleiding
van prof. Noach opende het
dopingblok. Waar iedereen
vreesde dat hij, getuige zijn be
toog, onverwacht tot de voor
standers gerekend moest
worden, zette hij zijn gehoor
weer terug in de realitiet en
stelde hij de discussie weer
open met zijn slotzinnen: Het
doping vraagstuk heeft ook
een morele kant. Voormalig
discuswerpster en Olympische
kampioene Ria Stalman open-
de gisteren niet dét boekje
over doping, dat volgens haar
de mensen van haar verwach
ten. Namen van dopinggebrui-
kers, smakelijke verhalen of
j een bekentenis of ze zelf ooit
>- aan „de dope" gingen dan ook
niet over tafel. Wel toonde ze
zich iemand die niet onvoor
waardelijk tegen dopingge-
bruik is. Waar ze tijdens haar
betoog wel een overtuigd te
genstandster van bleek, is „de
dubbele moraal over doping
die door alle betrokkenen ge-
bezigcf wordt", daarbij de
„blauwe blazers" bedoelend.
Hoe heet het doping-hangijzer
wel is, bleek ook uit de, on
danks de lange luisterdag, zeer
drukbezochte forumdiscussie
aan het slot. Daarin kregen
een aantal forumleden het on
der leiding van F. Wafelbak
ker spontaan verbaal aan de
stok over „de verboden mid
deltjes". Sportarts Inklaar stel
de er niet afwijzend tegenover
te staan. Zwemcoach Bert Sit
ters, die dat niet over zijn
sporthart kon verkrijgen, vond
dat „ieder het moet doen met
zijn inzet en wat hij heeft mee
gekregen bii de geboorte".
Waarna .Jweekantenman"
Harm Kuipers (voormalig
schaatser en thans fysioloog)
de ogen niet wenste te sluiten
voor de realiteit. „Het is er. En
dan liefst maar een zo veilig
mogelijk gebruik, dus met goe
de begeleiding". Eens werden
de forumleden het niet, voor
een leerzame en leuke sympo
siumdag hadden zij, met de
andere sprekers, echter wel
gezorgd. Een Dies-viering
waardig.
Dei Hermans juicht tijdens een eerdere uitgave van de streekderby tussen Noordwijk en Quick Boys:
hebben niets aan een gelijkspel". foto: andre van haasteren
7AN HERMANS OVER NOORDWIJK-QUICK BOYS:
Voc
ORDWIJK Het kost
n irdwijk-spits Yvan
ei mans geen enkele
istaigite het belang van de
tkderby met Quick
i te schetsen. „De ver-
er valt af", stelt hij
d voudig. En verkla-
g® d: „Noordwijk en
amiick Boys staan op dit
oq2ment al vier punten
,g ter. Als Rijnsburgse
e js vandaag gewoon van
enburg wint, komt de
liezer op zes punten,
ik denk dat dat teveel
Sterker nog: ik geloof
is niet dat een van bei-
tloegen iets aan een
tspel heeft. Rijns-
gse Boys maakt op dit
ment zo'n sterke in-
ik dat elk verliespunt
ra al fataal kan zijn".
iminste, waar het de bezet
van de eerste plaats aan
einde van de rit betreft.
„Natuurlijk ga je met
irdwijk voor het kampioen-
ap. Elk seizoen weer. De
eg is in potentie sterk ge-
g om die titel te pakken,
moet dat ook het enige
zijn. En dat er, met
Noordwijk, nog vier, vijf ploe
gen zijn die aanspraak kunnen
maken op het kampioenschap,
doet er dan eigenlijk niet toe.
Je wil kampioen worden en
als dat niet lukt, moet je als
Noordwijk van een tegenval
lend seizoen spreken". En niet
alleen als Noordwijk, vult de
rappe Hermans aan: „Ook die
andere kanshebbers zouden
het zo moeten zien. Toen
Rijnsburgse Boys vorig jaar
vierde werd, zei die trainer
dat-ie daar tevreden mee was.
Nou, dat kan er bij mij niet in.
Rijnsburgse Boys is ook een
ploeg die kampioen kan
worden. Dan ipag je met min
der niet tevreden zijn".
Vooralsnog ziet het er naar uit
dat de Rijnsburgers aan het
einde van deze kampioensrace
ook niet met minder genoegen
behoeven te nemen. De start
van het seizoen is in ieder ge
val een stuk voorspoediger ge
weest dan die van de regioge
noten die elkaar vandaag in
Noordwijk treffen. Hermans:
„Toch speelt Noordwijk dit
seizoen niet slechter dan vorig
jaar. We zijn wel anders gaan
voetballen, maar dat moest
wel na het vertrek van Klaas
Vink. Timo Gerlof doet het
goed op de plaats van Vink,
maar het is natuurlijk wel een
andere speler. Vink moet diep
wofden gestuurd, Timo Gerlof
heeft de bal liever in de voe
ten".
„Het voetbal is vaak prima",
vervolgt Yvan Hermans, „al
leen hebben we regelmatig
problemen met de afwerking.
Neem nou die wedstrijd tegen
Vitesse Delft. We missen in
die wedstrijd zeker tien hele
goede kansen en verliezen met
1-0. Dat zijn de nederlagen die
je opbreken". Zoals nederlagen
tegen relatief zwakke ploegen
Noordwijk de laatste jaren
toch al regelmatig hebben op
gebroken. Een constatering die
Hermans beaamt, maar waar
van de reden hem niet geheel
duidelijk is. „Misschien dat
Noordwijk op de beslissende
momenten niet in staat is
vechtvoetbal te spelen", pro
beert hij. „Als de ploeg draait,
gaat alles als vanzelf. Maar als
het niet loopt, tegenzit, komen
we in de problemen. Kunnen
we niet altijd even goed om
schakelen".
Terug naar de wedstrijd van
vanmiddag. Hermans stelt na
drukkelijk „niet aan voorspel
lingen" te willen beginnen.
Maar, verwacht hij: „Het
wordt in ieder geval een leuke
partij voetbal. Quick Boys is
een voetballende ploeg,
Noordwijk ook. Daarbij
moeten beide ploegen voor de
volle winst gaan, dus mag je
een redelijk open wedstrijd
verwachten".
Supersnel
Jan Persoon had er maandag
weer eens zin in. De voorzit
ter van de KNVB Afdeling
Leiden die graag supersnel
mag vergaderen, hamerde de
algemene ledenvergadering
van de Leidse voetbalbond er
die maandagavond in exact
één uur en een veertig minu
ten doorheen. Geen absoluut
record, maar toch bepaald een
tijd die er mag zijn. En een
gewoonte die er mag zijn ook.
Wat ons betreft mag de man
die Persoon over een half jaar
als voorzitter zal opvolgen er
dezelfde vergadergewoontes
op nahouden. Over voetbal
praten is best, maar het moet
geen zeuren worden.
Nu we het toch over opvol
gers en afscheid nemen heb
ben: penningmeester Gé van
Strien hield het afgelopen
maandag in Congrescentrum
Leeuwenhorst al voor gezien.
De alom gewaardeerde be
stuurder werd met een erelid
maatschap én een informele
receptie verblijd en toonde
zich daar ook oprecht tevre
den mee.
Supersnel (2)
Zoals hij ook glunderend ach
terover leunde toen ASC-se-
cretaris Ciggaar in zijn dank
woord namens de clubs de
vertrekkende penningmeester
nog even eerde met de op
merking dat het vlotte ver
loop van de vergadering van
zelfsprekend niet alleen aan
Persoon én de aanwezige
clubbestuurders te danken
was, maar ook aan de ex-pen
ningmeester.
Hetgeen een volstrekt juiste
conclusie was van Ciggaar.
Immers: waren de genodigden
niet diverse consumptiebon
nen in de hand gedrukt, die
na afloop van de ALV in
Onjder redactie van Erik Huisman en Gert-Jan Onvlee
drank konden worden omge
zet? En was de reden van dat
informele samenzijn in zaal D
(„met bar") niet juist dat af
scheid van Gé van Strien?
Nou dan. Dan wil je toch je
mond wel houden tijdens zo 'n
vergadering?
Sluitend
Tijdens die vergadering in
Noordwijkerhout, werd trou
wens ook weer eens duidelijk
hoe belangrijk de door de boe
tes gevormde inkomstenbron
wel niet is voor de KNVB Af
deling Leiden. Slechts dankzij
het feit dat er jaarlijks een
fikse boete-post kan worden
begroot, is die begroting slui
tend, zeg maar overdrijven
maakt de zaak duidelijk).
Een aardige situatie, zo'n
structurele „batig-saldo-post
Maar ook een sta-in-de-weg.
Je mag immers van die op die
manier zo aardig verdienende
afdeling niet verwachten dat
er, bijvoorbeeld, schoner voet
bal wordt gepromoot? We be
doelen maar: als de verenigin
gen opeens keurig zouden
zorgen voor compleet inge
vulde en op tijd ingestuurde
formulieren? En als de clubs
keurig zouden zorgen voor
grens- en scheidsrechters, ter
wijl ook de spelers opeens
geen overtredingen meer zou
den maken, dan zou de
KNVB Afdeling Leiden wel
eens met een absoluut niet
meer sluitende begroting te
maken kunnen krijgen...
Sluitend (2)
Maargoed, Wij van Hutspo(r)t
praten dan over een op dit
moment volstrekt irreële situ
atie. En daarbij: zo lang de
„Leidse" voetbalclubs structu
reel blijven weigeren de afde
lingsvergaderingen te bezoe
ken, is diezelfde Leidse voet
balbond sowieso wel verze
kerd van minimaal tweedui
zend gulden aan boetes per
jaar. Als een vereniging zich
immers niet laat zien tijdens
de ALV, krijgt die club een
boete van vijftien gulden. In
Noordwijkerhout nu, ontbra
ken 12 van de 62 veldvereni-
gingen en 56 van de 68 speci
fieke zaalclubs op het appèl.
De boete van vijftien gulden
dient dus door 68 clubs te
worden betaald; 68 x 15
1020,00...
Nood
Het vinden van mensen die
„wat willen doen" binnen een
vereniging, is voor talloze
clubs traditioneel een pro
bleem. Bij „de Leidse Heren-
gymnastiekvereniging Excel
sior" lijkt die tendens echter
voor de Hutspo(r)t-redactie
onaanvaardbare vormen aan
te gaan nemen. Het laatste
nummer van het clubblad
Dislok is aanleiding tot die
constatering.
Toen het clubblad van Excel
sior vorige week bij ons op de
mat viel, grepen wij met een
„Ha, daar heb je de Dislok",
gretig naar de 187e editie van
het precies 40 jaar bestaande
orgaan. En het was nog wel
een extra dikke editie ook,
dat zag je meteen. De stem
ming zakte echter reeds bij
het openslaan van het blad.
Een bestuursoproep, een
noodkreet liever gezegd, rolde
ons terstond tegemoet. Voor
de komende jaarvergadering
moeten namelijk onder ande
re een voorzitter, een le pen
ningmeester, een 2e secretaris
en een commissaris der leden
gevonden worden. En er is tot
op heden niemand die zich
beschikbaar heeft gesteld.
Nood (2)
Maar nog veel erger vonden
wij de inhoud van het redac
tioneel. Wat bleek namelijk?
Slechts dankzij een aantal
gastschrijvers, op verzoek in
de pen geklommen, kon een
speciaal nummer geprodu
ceerd worden. Spontane reac
ties op het verzoek in de vori
ge Dislok om iets te schrijven,
waren er nameljk bij de hard
werkende Dislokrédactie niet
binnengekomen.
En dat verdriet ons zeer, want
wij zien het zeer lezenswaar
dige cluborgaan niet gaarne
op wat voor wijze dan ook
aangetast worden. Wij stem
men dan ook van harte in
met de ontstemde reactie van
de redactie: „Geen zin, ge
makzucht...?" Wij van Hut-
spo(r)t wensen daaraan toe te
voegen, dat wij eigenlijk niet
kunnen zonder een Dislok-je
op zijn tijd. En of de leden
daar wel eens aan gedacht
hebben?
Verwisseling
Groot moet de verbazing zijn
geweest van de voetballers
van Leiden bij het zien van
de foto die maandag het ver
slag van hun wedstrijd bege
leidde. Zij ontwaarden op die
plaat mensen die met een veel
kleiner balletje een sport be
drijven dan zij. En daar, be
grijpelijkerwijs, een stokje bij
gebruiken. Om de fout, een
ongelukkige verwisseling van
de foto's, alsnog een beetje
goed te maken, voegen wij de
foto alsnog bij, met het overi
gens wel juiste fotoonder
schrift: „Ronald van Wattum
gaat er namens Leiden met de
bal vandoor en geeft de Ze-
venhovenaren Cor Bons en
Wim Zwaan het nakijken
Sociaal
Rugby heeft niet voor niets
het predikaat een sociale sport
te zijn. Het partijtje tussen ri
valen en titelpretendenten
DIOK en Castricum was
daarvoor andermaal het be
wijs. Niet dat het gebeuren
binnen de lijnen ons in dat
opzicht zozeer trof, al hielden
de partijen elkaar keurig in
evenwicht. Nee, vooral het so
ciale langs de lijngebeuren
was illustratief voor het ima
ge: want waar zie ie een aan
tal maten nou lekker gezellig
aan het bier, keurig let op de
schuimkraag!) getapt uit de
gezamelijke maatbeker...
verwisseling...
foto: wim van noort SOCl'aal...
foto: andré van haasteren
