Bedrijfsrecherche breekt lans
voor openheid en erkenning
QeidóaOowiant
Muzikale toiletten
pp proef in Amsterdam
BOUW
TELECOMCENTER
SASSENHEIM
IN JANUARI
VAN START
Geen starters
Lokatie
Abrts
Criminaliteit
ZATERDAG 31 OKTOBER 1987
TELECOHCEKTER
lASSENHEIM - Als doelgroepge-
K)uwen - zoals bedrijfsverzamel-
ebouwen ook wel worden ge-
ïoemd - inderdaad de nieuwste
rend zijn in de vastgoedsector, dan
loort zo'n pand als het ook nog
ens opgezet is voor de automatise-
ingsbranche naar de maatstaven
ran het makelaarsgilde tot de abso-
jute voorhoede. Het nog te bouwen
Telecomcentre aan de A44 bij Sas-
enheim is volgens de initiatiefne-
ners het eerste in zijn soort. De
«langstelling alleen al voor het
dan is, zo zegt ing. A.W. Löffler
'an Wildschut Makelaars uit Zoe-
imiermeer, „overweldigend". Hij ver-
vacht dan ook dat begin januari de
3Ur erste spade voor het pand de
rond in kan gaan. Een jaar later
)|noet het Telecomcenter een feit
ijn. Bovendien voorziet hij moge-
ijkheden voor meer van dit soort
«drijfspanden in de regio, wellicht
n Leiden.
filer die de werving voor het Tele
comcenter doet, is afkomstig uit de auto
matisering. Hij werkte in het verleden
bij het Europese ruimtevaartbureau
ESA, en raakte ruim een jaar geleden be
trokken bij het plan voor het Telecom
centre, dat in de breedste zin van het
woord gericht is op de telecommunica
tiesector.
De plannen voor het gebouw, dat een in
vestering vergt van 40 miljoen gulden
(op te brengen door institutionele beleg
gers) werden in februari voor het eerst in
de publiciteit gebracht. Toen al was
sprake van een grote aanloopbelangstel
ling. Nu stelt Löffler tevreden dat hij de
komende twee maanden de laatste con
tracten kan sluiten die nodig zijn om de
bouw zeker te stellen.
De plannen voorzien in een pand met
een vloeroppervlak van 15.000 vierkante
meter. In opzet heeft het veel weg van
andere verzamelgebouwen, een combi
natie van kantoorruimtes, showrooms
en een aantal gemeenschappelijke voor
zieningen. Van de kant van een belang
stellende belegger is overigens al de sug
gestie gedaan een wat ander soort pand
te bouwen waardoor uitbreidingen ge
makkelijker worden.
Löffler verwacht echter niet dat dit de
opzet in grote lijnen op zijn kop zal zet
ten. Er is in elk geval in eerste opzet van
afgezien het pand vol te stoppen met
elektronica en regelapparatuur waarvan
je zou veronderstellen dat die passen bij
het „high-tech" karakter van de huur
ders. Slechts de bewaking met camera's
en een toegangssysteem met elektroni
sche pasjes zullen bij buitenstaanders
vermoedens in die richting teweeg bren
gen.
Daarvoor is gekozen omdat een echt
„intelligent" gebouw, aldus Löffler, niet
aan alle uiteenlopende wensen van de
zeer diverse gebruikers tegemoet kan ko
men, terwijl het wel de servicekosten
omhoog jaagt. Wel zullen de huurders
alle mogelijkheden krijgen om voorzie
ningen die zij nodig achten, bijvoorbeeld
vergaande klimaatbeheersing, zelf aan te
brengen. Aan gemeenschappelijke voor
zieningen zijn zaken als instructieruim
ten en een restaurant voorzien.
Het gebouw moet in de eerste plaats een
verkoopcentrum worden en geen werk
plaats. Wel zal het mogelijk zijn om aan
de achterkant met vrachtauto's naar bin
nen te rijden om grote zaken te lossen.
Maar dat is volgens Löffler ook bedoeld
voor verkoopactiviteiten. Eén van de
potentiële huurders zou hebben geëist
grote computersystemen op te kunnen
stellen. Voorop staat echter dat het ge
bruik van het gebouw niet ten koste gaat
van het representatieve karakter.
Het gespecialiseerde gebouw is dan ook
nadrukkelijk niet bedoeld voor starters
of kleintjes in de automatiseringswereld.
De grote belangstelling voor het Tele
comcenter is, aldus Löffler desgevraagd,
mede tekenend voor het volwassen
worden van die branche. «De interesse
komt onder andere van ondernemingen
die uit hun jasje zijn gegroeid, maar ook
van bedrijven met een hoofdvestiging
buiten de randstad die een verkoopkan
toor willen hebben in het westen van het
land.
Löffler wil zolang de plannen niet afge
rond zijn geen namen noemen. Hij
maakt slechts één uitzondering als hij
niet zonder trots de reactie laat zien van
de Kamer van Koophandel in Hongkong
op de werving voor het Telecomcenter.
Eén onderneming uit die stad, Protronic,
die radiotelefoons levert, heeft al in een
brief gemeld interesse te hebben in het
huren van ruimte in het pand. Verder
beperkt hij zich tot het noemen van
voorbeelden als een onderneming die
grote computers (mainframes) least, le
veranciers van facs-apparaten (waarmee
documenten via de telefoon kunnen
worden verstuurd), van computermo
dems (apparaten om computers met el
kaar te laten communiceren) en van pro
grammatuur en twee ondernemingen die
zich met satellietcommunicatie bezig
houden.
Bovendien wordt ervoor geijverd ook
een vertegenwoordiging van de PTT
naar Sassenheim te trekken. Dat is niet
omdat enkele potentiéle huurders om
grote aantallen telefoonlijnen (tot hon
derdtwintig toe) hebben gevraagd, maar
het hangt samen met de aanstaande ver
zelfstandiging van het staatsbedrijf. Dat
verliest daardoor over ongeveer een jaar
een belangrijk deel van zijn monopolie
op telecommunicatie-apparatuur en
moet dan op de vrije markt gaan con
curreren met de andere leveranciers.
„De aanwezigheid van de PTT als con
current wordt door een aantal huurders
een goede zaak geacht. Dat kan alleen
maar meer belangstelling trekken", aldus
Löffler.
Uit dit overzicht blijkt wel dat het be
grip telecommunicatie in het geval van
dit initiatief een ruime betekenis heeft
gekregen. Löffler bevestigt dat: ..Het gaat
in principe om alle vormen van dataver
werking. maar ook om ondernemingen
die geïnteresseerd zijn in die sector".
Gevraagd naar het waarom van juist het
bollendorp Sassenheim als vestigings
plaats voor een Telecomcenter en niet
bijvoorbeeld Leiden of Amsterdam,
noemt Löffler, de gunstige afstanden
naar Den Haag, Rotterdam en Leiden
met een weg die nog relatief filevrij is en
een motel op loopafstand van de lokatie.
Niettemin is ook dit initiatief min of
meer op een toevalligheid gebaseerd.
Löffler: „Meneer Wildschut reed nogal
eens langs het braakliggende terrein dat
erg gunstig aan de grote weg ligt, en
vond dat er wat mee moest gebeuren.
Projectontwikkeling is nu eenmaal iets
waar hij mee bezig is. Later is het idee
voor het Telecomcenter ontstaan".
RUDOLF KLEIJN
Het openbare toilet dat automatisch gereinigd wordt.
\MSTERDAM - Op het Amster-
mse Damrak is half oktober een
(utomatisch reinigend openbaar
'ilet geïnstalleerd, compleet met
uziek. Het gaat om een reeds
Tder aangekondigd experiment
pp initiatief van de firma Publex
Btadsmeubilair in Amsterdam. Als
net experiment gunstig uitvalt, is
de kans groot dat er meer van dit
ort toiletten komen.
'v toiletten, waar zowel mannen als
..rouwen terecht kunnen, bestaan uit
wee delen. Eén compartiment is een zo-
^noemde wastunnel. Is het toilet tegen
«taling van vijftig cent gebruikt, dan
'alt de deur in hét slot en wordt het toi-
ït gedurende een minuut chemisch ge-
tinigd en gedesinfecteerd.
Öe gemeente betaalt aan Publex dertig
duizend gulden huur per jaar voor een
oilet. Publex verplicht zich voor dit be-
Irag de toiletten te onderhouden. „We
;ien het meer als een service aan het pu-
Jliek", aldus een woordvoerder van de
Irma, „want een moneymaker is het
voor ons niet". De opbrengst van het
oilet is namelijk bestemd voor de ge
beente. Hoeveel die opbrengst zal zijn
moeilijk te voorspellen, maar het staat
'ast dat de gemeente bij zestigduizend
bezoekers quitte speelt. Begin volgend
aar zal de gemeente bekijken of het zin
nig is door te gaan met deze zogeheten
sanisettes.
Volgens de heer D. de Longte, commer
cieel directeur van Publex, kan elke ge
ïnteresseerde gemeente de sanisette op
proef krijgen. „In Maastricht komen ze
nog dit jaar; aan Haarlem hebben we het
ook aangeboden. Het hangt van behoef
ten van de gemeente af of we ook ander
stadsmeubilair plaatsen, zoals bijvoor
beeld abri's en elektronische journaals.
We bieden de gemeenten aan dat wij er
gratis abri's en sanisettes installeren en
onderhouden; in ruil daarvoor plaatsen
wij op de abri's grote reclame-panelen.
Via reclame-exploitatie in de abri's en
opbrengst van de sanisettes proberen wij
dan onze kosten terug te verdienen".
De Longte verwacht niet dat er veel ver
nielingen zullen voorkomen. „De afgelo
pen maand hebben we dertienhonderd
abri's geplaatst en tot nu toe valt het
mee met de vernielingen. Onze ervaring
is dat goed onderhoud minder aanlei
ding geeft tot vandalisme. Wij controle
ren de abri's en sanisettes dan ook dage
lijks en zorgen ervoor dat ze schoon blij
ven. Het feit dat de bevolking van Am
sterdam de moeite neemt ons telefoon
nummer op te zoeken om te laten weten
dat ze de abri's zo mooi vinden, spreekt
voor zich. Blijkbaar is iedereen het tole
reren van de vernielingen zat".
JEANNETTE VOORBIJ
GOUDA - Een bedrijfstak die per
definitie in de schaduw van de sa
menleving opereert, wordt ge
vormd door de particuliere recher
chebureaus. Deze bureaus, gespe
cialiseerd in het uitpluizen van za
ken die het daglicht meestal niet
kunnen verdragen, kunnen hun
werk immers alleen goed doen
dank zij een zekere mate van ge
heimzinnigheid. Om overeenkoms
tige redenen wil directeur S. de
Vries van het Goudse recherchebu
reau De Vries Inter Service Neder
land, liever niet op de foto. Toch
breekt hij een lans voor meer open
heid en erkenning van het recher
chebureau.
In zijn woning annex kantoor in Gouda
wil De Vries allereerst één misverstand
uit de weg ruimen: een recherchebureau
doet geen detectivewerk. Wie mocht
denken dat De Vries en zijn collega's
achter de opgestoken kraag van hun re
genjas overspelige echtelieden bespione
ren, zou zich deerlijk vergissen. De
Vries, ernstig: „Dit beeld is geheel onge
rechtvaardigd. Detectives werken hoofd
zakelijk in opdracht van particulieren.
En nemen in principe elke opdracht aan.
Maar wij opereren vrijwel uitsluitend
voor het professionele bedrijfsleven. Ei
genlijk hebben we het hier over een heel
alledaagse vorm van dienstverlening".
Blijkens een kort overzicht is de dienst
verlening van Inter Service Nederland
toch niet zo alledaags als directeur De
Vries wil doen voorkomen. Zo houdt
het recherchebureau zich onder meer be
zig met controle op bedrijfsspionage, on
derzoek naar steekpenningen, controle
op ziekteverzuim en het verzamelen van
bewijsmateriaal in civiele procedures.
De Vries Inter Service deinst er daarbij
niet voor terug bepaalde agenten „un
dercover" te plaatsen op bedrijfsafdelin
gen waar onoirbare zaken vermoed
worden. In navolging van de Duitse
schrijver Gunther Walraff draaien de in
geschakelde rechercheurs (vaak ex-poli
tiemensen) dan enige tijd gewoon mee in
het bedrijf om van binnenuit de vinger
op de zere plek te kunnen leggen.
De Vries erkent dat eigenlijk politie en
justitie de aangewezen instanties zijn om
fraude te ontdekken. „Maar iedereen
weet dat deze instanties vanwege de on
derbezetting en de toegenomen crimina
liteit daar niet voldoende aandacht aan
kunnen besteden. Bovendien kan het
bedrijfsleven op zijn beurt redenen heb
ben juist een particulier bureau in te
schakelen. Bijvoorbeeld omdat men de
zaak binnenskamers wil houden en in
der minne wil schikken, zonder gezichts
verlies voor de betrokken personen".
De criminaliteit is ook in het bedrijfs
leven de laatste jaren enorm toegeno
men, weet De Vries als geen ander. Be
drijfsspionage. het manipuleren van ge
gevens. omkoping en regelrechte diefstal
komen bij de beste bedrijven voor. Een
gevolg van deze ontwikkeling is, dat re
cherchebureaus als paddestoelen uit de
grond zijn geschoten. „Er is inderdaad
wel wat wildgroei", geeft De Vries toe.
Tn een poging wat meer kwaliteit in de
bedrijfstak te brengen is een vereniging
van Nederlandse recherchebureaus opge
richt. met een bestuur, geschillen- en
klachtencommissie en een ballotagepro
cedure. Ruim tien respectabele bureaus,
De Vries incluis, zijn daar nu bij aange
sloten. Maar nog steeds kan iedereen die
meent over een deskundige speurneus te
beschikken zichzelf particulier recher
cheur noemen. De Vries: „De overheid
heeft het recherchebureau nog steeds
niet erkend. Ik zou wensen dat het ein
delijk eens zo ver kwam".
Zou overheidscontrole echter niet bete
kenen dat het werkterrein van recherche
bureaus ernstig beperkt wordt?
De Vries, glimlachend: „Ik denk dat dat
wel meevalt. Natuurlijk balanceert men
wel eens op het randje van wat net wél
en niet kan. De privacy van werknemers
kan bijvoorbeeld in het gedrang komen.
Ik zal ook niet ontkennen dat soms met
uitlokking wordt gewerkt. Door je bij
voorbeeld voor te doen als koper van ge
stolen goederen, of bepaalde onzichtbaar
gemerkte goederen op de weg van een
verdacht personeelslid te leggen. Maar
vergeet niet dat die techniek m feite is
afgekeken van de narcoticabrigade van
de politie. De rechter zal er geen genoe
gen mee nemen, maar je kunt er wel een
fraudeur mee ontmaskeren".
PAUL KOOPMAN
