„Thuis is
er alleen
een rustig
kabbelend
verlangen"
ZATERDAG 31 OKTOBER 1987
N HAAG - Niveauverschil moet
zijn. Terwijl de
'ens nog altijd verdwaalt in zijn
\en achtertuin, is Ronald Naar
jaar wanhopiger op zoek naar
J2 niet kent als
ijn broekzak. Öok het feit dat twee
llega bergbeklimmers onlangs de
vonden in het Himalaya-ge-
ergte kan hem niet op polderhoog-
e vasthouden.
lp zijn dertiende volgde Naar zijn
:rste klautercursus in den vreemde,
u is hij als doorgewinterd expeditie-
d al zo goed als uitgekeken op het to-
|ile Himalaya-gebergte (zeven keer).,
Je Andes is ook niet meer nieuw voor
laar en wie denkt dat de grote hob-
iels in de Sahara iets zijn voor de 32-
irige Hagenaar heeft wel gelijk, maar
aar is hij al geweest. Zelfs alle toppen
an zijn kunnen heeft hij meer dan
ens getest. Toch wil hij nog verder,
let is zijn leven én zijn werk. Maan-
ag vliegt Ronald Naar naar de Chi-
eense hoofdstad Santiago waar hij
ich - als eerste Nederlander ooit -
oegt bij een Amerikaans-Canadees
f Expeditieteam dat het gemunt heeft op
ntarctica.
)it „land on the rocks" zal elke be-
oepsavonturier aanspreken. „Want",
e( egt Naar, „Antarctica is het rauwste,
I c oudste en dus minst ontsloten conti-
ïent van deze aardbol. Het is ook het
5 ;nige continent waar geen mensen wo-
V3
Gezellige boel, zal de één denken. Wat
:en uitdaging, meent de ander. Voor
Ronald Naar is het meer dan alleen
'Pfeen uitdaging. Het is vooral een voor-
>ereiding op zijn plan om in 1990 een
>uur Nederlandse expeditie - te
'oet - van de grond te krijgen naar de
Noordpool. Eerder oefende hij ook al
>p vele noordelijke ijskappen.
^Ronald Naar is van huis uit bergbe-
climmer, maar na zijn eerste bezoek
'eaan de Noordpool is hij geobsedeerd
'ardoor de mogelijkheid een eigen pool-
:xpeditie op te zetten. „Tot aan 1990
vil ik regelmatig alle aspecten leren
'cennen. In Groenland bijvoorbeeld
Teb ik ervaring opgedaan met het fe-
iomeen sledehonden, in dit geval
jroenlandse eskimohonden. Dat ga ik
Jkomende winter weer doen. Zo ga ik
steeds verder op het pakijs".
a3Naar de Noordpool zullen er geen ech
te klimmers met hem meegaan, maar
>p Antarctica zullen Ronald Naar c.s.
il hun hoogte-ervaring nodig hebben
>m de Mount Vinson te bedwingen.
„Daar kun je meteen met de beklim
ming beginnen. Het nadeel van bij-
'oorbeeld Himalaya-tochten is dat je
lan elke beklimming een maand moet
)esteden omdat je lichaam zich steeds
er, moet aanpassen aan de enorme tem-
nSperatuursveranderingen. Eerst voel je
je ziek, dan beroerd, dan in topvorm
en daarna gaat het weer „bergaf
waarts".
'Hoe
kom ik er?
De Zuidpool zelf is geen leuk doel om-
jdat daar al een Amundsen-Scott-basis
is. Het doelwit Mount Vinson, met
5140 meter de hoogste bergtop van het
bevroren continent Antarctica, ligt bij
na duizend kilometer van de Zuidpool
en meer dan vijftienhonderd kilome
ter van de noordelijkste punt van het
Antarctische schiereiland. „Sinds de
berg in 1957 werd ontdekt heeft er
slechts een handjevol beklimmingen
plaatsgevonden", vertelt Naar. „Het
probleem „hoe kom ik er?" was voor
de meeste kandidaat-beklimmers na
genoeg onoverbrugbaar".
„De vroegere pioniers kwamen er per
schip, waardoor ze bij de meeste expe
dities gedwongen waren op het Ant
arctische ijs te overwinteren. Nog is er
niet één Zuidamerikaans gletsjer-vlieg
tuig te vinden dat op commerciële ba
sis een expeditie in het Zuidpoolge
bied afzet". Een slimme Canadese or
ganisatie verscheept als het noordelij
ke seizoen voorbij is zijn speciale
vliegtuigje naar Chili, waar het nu dan
gehuura is door het expeditieteam
waarvan Naar deel gaat uitmaken. Het
toestel, een De Havilland Twin Otter
met extra tanks, heeft liefst vier dagen
en dertien vlieguren nodig om van de
zuidelijke punt van Zuid-Amerika
(Punta Arenas) het binnenland van
Antarctica te bereiken, zodat er veel
tussenlandingen moeten worden ge
maakt. Voedsel, materieel en brand
stofdepots moeten onderweg door een
Chileense bommenwerper worden ge
dropt.
Min 50 graden
Ronald Naar schat de expeditieperio
de op vier weken. „Twee dagen zijn
nodig om de Mount Vinson te beklim
men. Gedurende het verblijf van de
expeditie heerst er op de ijskap van
Antarctica een hoge-luchtdrukgebied
dat het weer in positieve zin beïn
vloedt. Er zal ondanks dag en nacht
zon een gemiddelde temperatuur heer
sen van min 20 graden, met uitschie
ters naar min 50".
Bij het idee alleen al lopen je de rillin
gen over het lijf, maar ook het kosten
aspect is huiveringwekkend. Ronald
Naar heeft zijn eigen kosten geraamd
op 67.000 gulden. Aangezien hij be
roepsmatig bezig is met expedities wil
hij er liever niet zelf zijn spaarvarken
voor slachten. Dus vermeldt zijn re
kensommetje behalve een kostenbe-
groting ook een sluitend dekkingsplan.
Dank zij sponsors, schenkingen, hono
raria voor verhalen en foto's (voor
tijdschriften maar ook voor bedrijven
die hun produkten onder extreme om
standigheden willen laten testen of
van hun koubestendigheid „bewijzen
de beelden" nodig hebben) kan zijn
zoveelste tocht in elk geval van start
gaan. Of alles ook goed afloopt? Naar.
„Ik schat de kans van slagen op 80
procent".
Reislust
Waarom doet hij dat toch allemaal?
Waarom bevredigt hij zijn reislust niet
in palmrijke landen in plaats van op
bevroren wanden waar je nota bene
hard van af kunt vallen? Ronald Naar,
de man achter studio „Tekst en
Beeld", de auteur van het succesvolle
boekje „Klimmen" en adviseur en or
ganisator/leider van expedities, legt
uit: „In algemene zin zijn er een hoop
redenen waarom je klimt of aan een
poolexpeditie deelneemt. Die wisselen
door je leven heen. Bij mij begon het
met algemene nieuwsgierigheid, later
trok het sportieve element, maar ook
wel de enorme spanning. In de laatste
jaren gaat het mij erom heel nieuwe
gebieden te verkennen".
Omdat veel bergen voor zeer ervaren
klimmers op zich niet veel geheimen
meer hebben, voegen zij steeds meer
speelse elementen toe aan een tocht.
De moeilijkheidsgraad wordt bijvoor
beeld verhoogd door op ski's te klim
men of te dalen. Ook afdalingen met
parachutes en deltavleugels zijn in.
Ronald Naar heeft vijfhonderd be
klimmingen achter de rug, waarvan
twaalf grote expedities. Bijna altijd
liep het goed at. „Wat er feitelijk is
misgegaan is minimaal. Ik heb vijf
keer last van bevroren dingen gehad,
ben eenmaal - in de Ardennen - van
een rots gevallen en heb ooit in een
boom gehangen na een parachute
sprong. Je bereidt je geestelijk voor
om zo min mogelijk dreiging te onder
vinden. Je moet je niet door eigen
angst en zenuwen laten opvreten. Je
moet als bergbeklimmer geen bluffer
BIJ DE FOTO'S:
Boveiv Poolhonden in het
avondlichtEen foto die
gemaakt werd tijdens een
recente expeditie in Groenland.
FOTO: RONALD NAAM
Links: Hagenaar Ronald Naar
(32) vliegt maandat naar Chili
om zich te voegen hij een
Amerikaans-Canadees
expeditieteam. Hun doek Mount
Vinson op Antarctica.
FOTO: MILAN KONVAUNKA
zijn, maar je moet wel af en toe voor
jezelf kunnen bluffen. Beslissingen
- goed of slecht - moet je altijd tijdig
nemen. Alleen dan heb je nog tijd om
te corrigeren".
Overzicht
Bescheiden maar resoluut weet Naar
desgevraagd de punten op te noemen
die hem tot een bruikbaar expeditielid
maken. „Fourageren is aan mij niet
besteed. Ik ben met veel grotere lijnen
bezig, heb goed overzicht. Ik kan door
organiseren en motiveren elke deelne
mer naar een voor hem juiste prestatie
voeren". Optimaal presteren is ook
voor beroepsmensen niet elke dag of
elke maand mogelijk. Dat weet Naar
uit ervaring. „Je maakt het hele jaar
gewennings- en ontwenningsperioden
door. Na elke grote expeditie ben je
van slag af. Daarna aard je weer. Ik
ben een rusteloze reiziger, wil na een
week hetzelfde weer verder. Maar ik
ben altijd blij weer naar huis te gaan.
Thuis is er alleen een rustig kabbelend
verlangen".
HERMAN JANSEN
'ëeidóc^ouacuit1
