„De stad lijkt wel een museum:
wel kijken maar aankomen niet
£ekióc6oma/n
De arme kant van Nederland en de kerken
>weer
Rust
kerk
wereld
GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
CcidócSommit
Drankbestrijders kapittelen CDA over alcohol-reclame
BIJSTANDMOEDER: „VAN DE KERK VERWACHT IK OMZIEN NAAR ONS"
Grondwet tweehonderd jaar
De problemen nu en in het verleden hebben als result
dat een commissie van vooraanstaande politici en recht
leerden studeert op mogelijkheden om de tweehonderd
oude grondwet aan te passen aan de werkelijkheid var
twintigste eeuw. Volgens een van de leden van de commi
wordt het tijd om „in plaats van de grondwet te aanbiddi
de gebreken van het systeem onder ogen te zien. De pleit
zorgers van herziening van de grondwet kunnen echter t
nig hoop putten uit de geschiedenis. Sinds 1787 zijn er ni
dan tienduizend voorstellen ingediend voor een aanvul
op de grondwet. Daarvan hebben er maar 26 het geha
waarvan er twee tegen elkaar kunnen worden weggestrp
het amendement dat de produktie en verkoop van alc<
verbood en het amendement dat dit verbod ophief. Missel
heeft dat de Amerikanen wat (te?) voorzichtig gemaakt'
Destilte
die écht
pijn doet.
ZATERDAG 26 SEPTEMBER 1987 PAGH jj
HEERLEN De Christelij
ke Beweging voor Drank
bestrijding betreurt het dat
de Tweede Kamerfractie
van het CDA niet achter
een verbod op radio- en te
levisiereclame voor alcohol
houdende dranken staat. In
een brief aan de fractie
vraagt de CBD, een samen
werkingsorgaan van de Na
tionale Christelijke Geheel
onthouders Vereniging en
de Gereformeerde Vereni
ging voor Drankbestrijding,
om intrekking van de „on
begrijpelijke" motie waarin
alcoholreclame wordt toe
gestaan. Volgens de christe
lijke drankbestrijders moe
digt alcoholreclame het ge
bruik van alcohol aan, het
geen in strijd is met het al-
coholmatigingsbeleid van
de regering. Voorts is deze
reclame niet minder provo
cerend dan het alcoholge
bruik in televisieprogram
ma's, waartegen de CDA-
fractie wel bezwaar heeft.
De christelijke drankbe
strijders menen bovendien
dat het CDA-standpunt ter
zake ingaat tegen de na
druk die het CDA altijd legt
op de solidariteit met de
zwakken.
door Marinus van der Berg
In de stad waar Ik woon is een
predikant die op zijn preekzon-
dagen al om vijf uur en soms al
eerder opstaat. „Heerlijk rus
tig", zei hij. Ik benijd hem, al
hoewel ik zelf ook streef naar
vroeg-op.
Ik benijd mijn collega, omdat
ik begrijp wat hij bedoelt: Er is
geen mooiere rust dan die van
de zondagmorgen. De rust van
de zondagmorgen geeft me het
gevoel een zee van tijd te heb
ben. Niets en niemand jaagt
me op. In de rust van de zon
dagochtend luister ik naar mu
ziek, kijk ik naar de lucht, ge
niet ik van de eerste koffie en
schrijf ik vaak een gedicht. De
rust maakt me creatief. De rust
brengt me bij mezelf en doet
me van mezelf uitgaan. Rust
opent mij. Rust maakt me wak
ker. Ik zou niet kunnen leven
zonder rust. Wie wel trou
wens? Na de rust van de slaap,
geniet ik in de vroege ochtend
van de rust van het wakker
zijn. Er klinkt bijna Iets tegen
strijdigs in als ik zeg: rust
maakt je tot een wakker mens.
Soms geeft de rust me heim
wee naar de vroege ochtend
op het platteland waar ik van
daan kom. De buitenrust is
nog anders dan de stadrust.
Op mijn balkon kan ik in de
rust gaan staan, op de boerde
rij kon ik ook in de rust wande
len. Soms ga ik fietsen in de
rust. Rust is niet hetzelfde als
stilte. Stilte kan heel lawaaierig
zijn, onrustig makend. Stilte
kan ook rust brengen. Dan zijn
ze als eikaars broer en zus. Ik
weet nooit wat ik me moet
voorstellen bij: luisteren naar
de stilte of bij God is in de stil
te. Dat zal aan mijn opvatting
liggen over stilte. Anderen
houden misschien niet zo van
het woord rust. Gezegdes zeg
gen: rust roest en we hebben
een hekel gekregen aan het
woord „berusten". Berusten in
lijden, berusten in ziek zijn. Ik
weet natuurlijk ook wel dat er
te eenzijdig over rust is ge
sproken. Berusten in je ziek-
zijn, in je situatie is niet ge
makkelijk.
Toch wil ik eens nadenken
over de eenzijdigheid van de
andere kant, die de nadruk
legt op verzet, op niet berus
ten. Ook dat kan je opjagen.
Dat kan je maken tot een mens
die alsmaar weer moet. Er zijn
wegrestaurants die de merk
waardige naam hebben: „de
rustende jager". Die naam ty
peert de mens. Aan de ene
kant is de mens een jager,
jaagt na en op, wordt opge
jaagd en jaagt anderen op en
na. Aan de andere kant heeft
de mens rust nodig. Die rust
heeft te maken met de erken
ning van je grenzen. Wie geen
rust neemt, wordt als een klok
waarvan de veer springt en je
weet niet meer van tijd. Je ver
geet die oude wijsheid: „alles
heeft z'n tijd". Dat is geen
zuurpruimen], maar levensin
zicht van Prediker. Prediker is
geen verzuurd, oud mens, naar
een nuchtere wijze. Zieken, in
validen. gehandicapten, ouder
wordende weten vanuit eigen
ervaring dat rust nemen op z'n
tijd, niet roestenbetekent en
ook niet dom en gelaten be
rusten, maar dat dat leven be
tekent. Zo goed mogelijk kun
nen leven. Kernachtig uitge
drukt door iemand die zei: „als
ik niet op tijd rust ben ik geen
mens. Ik zit mezelf en anderen
in de weg".
Het is vaak wel een moeilijke
zoektocht om het evenwicht te
vinden en je grenzen te leren
kennen. Dokters zeggen vaak:
„met rust moet het genezen".
Ze vergeten soms dat aan
„het" (de kwaal) een „U" (deze
mens) vast zit. Meestal moeten
beiden genezen en soms zit
„U" het „het" elkaar in de
weg. Het is niet zo eenvoudig
om te gaan met de verhouding
tussen rust en activiteit. Toch
zijn ze nauw met elkaar ver
bonden. Vandaag fietsen weer
mensen van de kroezeboom in
Fleringen naar Hertme vanwe
ge de jaarlijkse vredesfiet-
stocht in Twente. Vorig jaar
was ik er zelf ook bij. Ik moet
zeggen dat de rust van de ge
bedsdienst onder de boom en
de rust van de fietstocht mij
het meest zijn bijgebleven.
Rust Inspireert en rust bevor
dert communicatie. Om goed
te kunnen luisteren, is er rust
in mezelf nodig. Zo geeft rust
een plek aan een ander. En
rusten in vrede is dan ook het
zelfde als echt leven vindenl
Gerechtigheid is het
recht van de zwakke
DEN HAAG „De stad
lijkt een groot museum.
Je mag naar alle dingen
in de winkels kijken,
maar aankomen niet.
Omdat je geen geld hebt
en dus niets kunt ko
pen". Deze woorden ko
men Nelly Dijkhuizen
vlot uit de mond, maar
de emotie klinkt er toch
in door. Ze is bijstands
vrouw, gescheiden moe
der van drie kinderen
(18, 15, 11 jaar). „Je voelt
je een buitenstaander in
de samenleving. Je hebt
geen vrijheid, in alles
ben je afhankelijk. Van
de ambtenaar achter het
loket voor je uitkering
en van de mensen om je
heen voor wat aandacht,
voor het gevoel óók een
mens te zijn".
Nelly Dijkhuizen is een van
de velen aan „de arme kant
van Nederland" die met een
zekere spanning wachten wat
de conferentie van de Raad
van Kerken, dinsdag in Am
sterdam, over de moderne ar
moede in ons land zal opleve
ren. Misschien dat door die
conferentie de ogen en oren
eindelijk eens opengaan van
al die Nederlanders die het
bestaan van armoede in ons
land domweg ontkennen of
negeren.
Arend Knoester, ook uitke
ringsgerechtigde, gaat zelf
na§r de conferentie toe. Hij
hoopt dat door middel van de
besprekingen in Amsterdam
er een „brede maatschappe
lijke discussie" komt over de
armoe in ons land. „Het
wordt tijd dat we met z'n al
len praten over verdeling
van de nationale koek. In de
crisisjaren heb ik het woord
solidariteit geleerd in de
praktijk. Na de oorlog gold
dat woord ook, toen in de
wederopbouw van ons land.
Ik ben een goed lid geweest
van die samenleving, maar ik
voel me nu in de steek gela
ten. Die conferentie in Am
sterdam moet mensen wak
ker schudden. Dan zullen we
misschien in staat zijn met
z'n allen een vuist te maken
tegen het beleid; duidelijk
maken dat de grenzen zijn
overschreden".
Huub Donken en Tineke
Koetsier staan aan de zijlijn
van de moderne armoede. Ze
werken in het maatschappe
lijk activeringswerk van de
kerken. Hij bij het Gerefor
meerd Instituut voor kerk en
samenleving in Den Haag en
zij bij de Hervormde Stich
ting voor maatschappelijke
toerusting, ook in Den Haag.
Al enkele jaren maken ze
zich druk over de sociale
wetgeving en over de slacht
offers daarvan.
Huub Donken: „De samenle
ving is niet solidair genoeg.
De werkenden krijgen meer
geld in hun loonzakje, de niet
werkenden krijgen weer
minder. Zelfs de vakbonden
kunnen niet genoeg solidari
teit opbrengen en ze spelen
het niet hard genoeg in het
sociaal overleg. Een deel van
mijn taak is met name de
„De stad lijkt wel een museum"
kerken te informeren over
wat er werkelijk aan de hand
is. Duidelijk maken dat er
klappen vallen en dat de
kerk bij de getroffenen moet
zijn. Rapporten over de ar
moede worden niet geloofd.
Iedereen, inclusief de politici,
heeft z'n verklaringen en uit
leggingen die de cijfers hun
betekenis moeten ontne-
Tineke Koetsier: „Mensen in
de kerk willen wel praten
over de armoede waarin de
uitkeringsgerechtigden le
ven, maar het blijft voor de
meesten allemaal op een af
stand. Als je vertelt over wat
je van bijvoorbeeld een bij
standsmoeder hebt gehoord,
zeggen de mensen verbaasd:
„ken jij dan zo iemand? Ik
niet, heb er nog nooit iemand
ontmoet. Hebben we ze ook
bij ons in de kerk?". Daarom
ben ik gestart met een con
tactgroep. Mensen in de kerk
moeten de „moderne armen"
in levende lijve ontmoeten.
Dan kunnen ze horen wat
het is om steeds onenigheid
met je kinderen te moeten
hebben omdat ze niet kun
nen krijgen en doen wat hun
klasgenoten wel kunnen en
mogen".
Kansloos
Nelly en Huub zijn betrok
ken bij het werk dat vanuit
de kerken in Den Haag
wordt opgezet Voor Nelly is
rkeliike gemeenschap
van grote betekenis geweest
na de scheiding. De diakonie
leende het oor naar haar er
varingen. „Als je jarenlang
achter je man hebt gestaan,
zodat hij maatschappelijk kon
opklimmen en een goede
moeder hebt willen zijn voor
je kinderen, blijkt na een
scheiding dat je jezelf kans
loos hebt gemaakt in de sa
menleving en dat je dreigt te
vereenzamen. Je valt in een
gat. Vrienden blijven weg,
plotseling hoor je er niet
meer bij. Je hebt het gevoel
dat mensen je nakijken:
„daar heb je er weer een die
van onze centen leeft" en je
trekt je dus terug in je eigen
eenzaamheid en wrok. Van
een individu ben je geworden
tot een naamloze in een
maatschappelijk getekende
groep. De vrijheid om dingen
te doen is plotseling weg. Je
bent afhankelijk geworden
van beslissingen die anderen
voor je nemen. En je wordt
gecontroleerd of je je wel aan
de regeltjes houdt. Je bent ja
renlang uit het arbeidsproces
en dan is het moeilijk om
werk te krijgen. Aan de an
dere kant wil je de kinderen
een thuis blijven bieden. Zo
zijn er allemaal heel moeilij
ke keuzen die je moet ma
ken.
In de kerk ontdekte ik dat er
mensen zijn die zich echt
voor ons en onze omstandig
heden interesseren. Zo'n er
varing helpt je om uit het
zwarte gat te komen. Je kunt
weer vechten. Dat is wat ik
van de kerk verwacht: om
zien naar de mensen die in
omstandigheden terecht zijn
gekomen waarin ze dreigen
verloren te gaan".
Arend Knoester is „niet zo
kerks": „Ik ben wel heel blij
met wat de kerken doen.
Voor mij is het contact met
de kerk weer een mogelijk
heid om het verhaal te ver
tellen dat het zo niet langer
kan. Dat mensen zo maar aan
kant worden gezet en
worden vergeten door de sa
menleving. En dat zijn er
heel wat meer dan we met
z'n allen denken. Ik ben op
gegroeid in een tijd dat het
maken van schulden zo on-
feveer het ergste was wat je
on doen. En als het al zo ver
was, dan verzweeg je dat. Zo
zijn er nog tallozen die dik in
het rood staan en die echt ar
moe lijden om die schulden
af te betalen. Maar ze zeggen
het nooit. Want rood staan is
de schande van „ik heb het
niet kunnen maken. De jon
gere generatie heeft die
schaamte niet meer. Die
maakt schulden uit een ge
voel van fatalisme: ,,'t kan
me allemaal niks meer sche
len".
Fiets
Tineke Koetsier en Huub
Donken merken in hun werk
dat langzamerhand de reali
teit in de kerken doordringt.
Diakenen, maar net zo goed
vrouwengroepen in de kerk,
beginnen de verhalen te ge
loven zoals Nelly die vertelt:
„Ik heb 1339,- uitkering
plus de huursubsidie. Na af
trek van alle vaste lasten
houd ik zo'n driehonderd
gulden over om van te leven
en om kleren van te kopen.
Dat gaat dus niet. We hebben
allang geen vloerbedekking
meer op de trap en als de ra
dio stuk gaat, kan ik geen
nieuwe kopen. De kinderen
mogen niet op de fiets naar
de stad, want als die wordt
gestolen, heb ik geen geld
voor een nieuwe. En een
strippenkaart is ook zo vrese
lijk duur. Ik durf niet zwart
te rijden, ik krijg het al be
nauwd bij de gedachte. Maar
mijn kinderen durven dat
wel. En die doen het ook; ik
kan ze niet tegenhouden.
Straks komt de ellendigste
tijd van het jaar. Sinterklaas,
kerst en oud en nieuw. Je
wilt graag iets extra's doen
voor de kinderen, het hele
jaar moet ik al „nee" zeggen.
laar ik heb het geld niet".
Kerkelijke betrokkenheid op
de armen in ons land mag
niet blijven steken in liefda
digheid, vinden Huub en Ti
neke. „De ontmoeting met de
mensen is niet vrijblijvend.
Wie zich werkelijk het lot
aantrekt van de uitkerings
gerechtigden, verandert
daardoor zelf. Je staat anders
in het leven, je bekijkt men
sen en dingen anders".
In ons werk merken dat hier
en daar in de kerken de ogen
en oren opengaan. De confe
rentie in Amsterdam zou het
begin moeten zijn van de
kerk die de armen een wel
kom biedt en van de kerk die
bereid is tegen de stroom van
rijken en machtigen in te
roeien. Gemakkelijk is dat
niet Want die rijkdom en die
macht zit voor een deel in die
kerk zelf. Maar het is de roe
ping van de kerk om Jezus
na te volgen. In het evange
lie van Mattheüs staat die na
volgingsopdracht: de honge-
rigen te voeden, de naakten
te voeden en de gevangenen
te bezoeken. Mensen recht
doen, dat is de Heer recht
doen".
LUTSEN KOOISTRA
Volgende week dinsdag
wordt in de Mozes en
Aaronkerk aan het Wa-
terlooplein te Amster
dam een kerkelijke con
ferentie tegen verarming
in Nederland gehouden.
De belangstelling is groot.
Meer dan 500 mensen, werk
zaam in de kerken als be
roepskrachten en vrijwilli
gers, hebben zich gemeld. Er
moesten al mensen afgezegd
worden. Zij moeten genoegen
nemen met documentatiemap
en verslag. Vanwaar die
(hernieuwde) belangstelling
uit de kerken? Inderdaad
hernieuwd.
Want armenzorg en diakonie
hoorden voor de sociale wet-
[eving bijeen. Dat gold in het
lijzonder voor de negentien
de eeuw, na het reveil. De
charitas van de kerken heeft
voor velen een luchtje gekre
gen, waar we niet naar terug
willen: het diakenmannetje,
het bordje soep. Liefdadig
heid die de afhankelijkheids
relatie onderstreepte. Toch
moeten we oppassen met de
ogen van nu met het badwa
ter van die charitas ook niet
het kind overboord te gooien.
Er zaten ook andere elemen
ten in.
In de twintigste eeuw en
vooral na de Tweede Wereld
oorlog is gebouwd aan een
samenleving van welzijn van
alle burgers op basis van soli
dariteit. Er kwam een recht
op steun voor allen, die op
welke wijze dan ook uit de
boot vallen. De middelen van
de diakonie, die overigens
verre van toereikend waren
voor deze ontwikkeling, kon
den anders aangewend
worden. De aandacht concen
treerde zich meer op armen
buiten de landsgrenzen,
vooral in de derde wereld.
Daarmee verloor de diakonie
het zicht op armoede in Ne
derland. Volgens velen was
die er ook niet meer. Maar
sinds de energiekrisis midden
zeventiger jaren veranderden
de tijden. De werkloosheid
steeg schrikbarend. Het soci
ale zekerheidsstelsel werd
volgens de regering te duur.
De vakbeweging protesteer
de. Ook kerken werden aan
gesproken.
In 1983 hielden het F.N.V.,
het C.N.V., de ledenkerken
van de Raad van Kerken en
het Humanistisch Verbond
gezamenlijk een werkconfe
rentie over de kwaliteit en de
toekomst van de verzorgings
maatschappij. Samen kwa
men zij op voor de handha
ving van sociale zekerheid op
basis van solidariteit.
Er werd gesproken door de
Raad van Kerken over deze
stellingname met werkgevers
en regering. De spanning
nam toe. Volgens de regering
was de solidariteit niet meer
uit te rekken. Zij is niet van
elastiek. De laatste jaren is de
afstand tussen werkhebben-
den en uitkeringsgerechtig
den vergroot Het aantal
huishoudens, dat op of onder
de grens van het maatschap
pelijk minimum leeft, is meer
dan 800.000.
Het bedrijfspastoraat in Ne
derland, de Sectie voor Socia
le vragen en Dienst van de
Raad van Kerken, het Maat
schappelijke Aktiverings-
werk en net diakonale kader
hebben geleerd van de erva
ringen van ouderen, langdu
rig werklozen, gehandicapten
en arbeidsongeschikten, van
kleine zelfstandigen, alleen
verdieners met slechts mini
mum jeugdloon, vrouwen en
migranten.
Hun ervaringen, hun koop
krachtverlies van 15-22% tus
sen 1980-1986 staan centraal
op deze conferentiedag.
Hopelijk kan ook in Neder
land de kerk groeien niet
naar een kerk voor de ar
men, maar een kerk van de
armen. Een kerk die naar
hen luistert als gids om het
evangelie zelf duidelijker te
leren verstaan.
Wie zich hiervoor interes
seert wijs ik gaarne op de do
cumentatiemap „De arme
kant van Nederland", te be
stellen bij het secretariaat
Sectie Sociale Vragen van de
Raad van Kerken, Postbus
405, 2260 AK Leidschendam,
tel. 070-131131.
Maar bovenal wijs ik op het
boekje „Armen zullen nooit
in het land ontbreken" van
Herman Noordegraaf, secre
taris van deze Sectie. In dat
boeide legt hij met talloze
voorbeelden uit, dat de tekst
uit Deuteronomium 15:11
„Want armen zullen nooit in
het land ontbreken" geen be
rusting oproept, maar juist
aanspoort tot verzet tegen ar
moede. Dit boekje is te be
stellen bij het Boekencen
trum en kost 11.90.
DRS. J. E. VAN VEEN
De auteur is direkteur van de
hervormde stichting Kerk en
Wereld, Driebergen
George Washington, de eerste president van de
enigde Staten, was er van overtuigd dat de Amerika [t
grondwet het op zijn hoogst twintig jaar zou uithouden. r,e
tweehonderd jaar later schuifelen jaarlijks nog honderd b
zenden Amerikanen langs de tegen atoomaanvallen bevi
de schrijn in het Nationale Archief, waar de vier perkai
ten vellen met de befaamde aanhef „We the people uU
worden bewaard. Deze grondwet vormt nog steeds de
van het Amerikaanse politieke stelsel. En niet alleen van Jj
Amerikaanse. In veel landen heeft deze grondwet navol
gevonden.
HET is daarom niet geheel ten onrechte dat de Amerik
- op de hun bekende maar voor ons wat overdreven w} jj
die verjaardag van hun grondwet vieren. Maar tur~"
feestgejubel door klinken ook vanuit de VS zelf w;
wende geluiden. Zo temperde Thurgood Marshall, de
zwarte rechter in het Amerikaanse Hooggerechtshof
feestvreugde met de opmerking dat de grondwet „van t
af aan zwakke plekken" heeft gekend. Pas na lange at H,
werden de verworvenheden bereikt, waarop de Ameriki
zich nu graag beroemen. Met de „zwakke plekken" do n
Marshall onder meer op de slavernij, waaronder zijn ot
grootvader nog gebukt ging en die pas bijna een eeuw n
aanvaarding van de constitutie werd afgeschaft En er je
meer voorbeelden van situaties waar met een beroep o|
grondwet, de rechten van individuele Amerikaanse buj
ernstig zijn geschaad.
i ei
De viering van de verjaardag van de grondwet is veif"
overschaduwd door het tumult rond het voornemen van 'r
sident Reagan de uiterst conservatieve rechter Roberte
te benoemen in het Hooggerechtshof. Gezien de macht vfi
over het Hooggerechtshof beschikt is de opwinding rond )c
benoeming niet verwonderlijk. De eerbiedwaardige le
van het hoogste rechtscollege zijn de opper-uitleggers vac
grondwet die, zoals na tweehonderd jaar te verwachten v
geen pasklaar antwoord heeft op kwesties van deze en de II
mende eeuw. In progressieve kringen wordt Bork vooral
zien als een „boodschappenjongen", die president Rea
moet meehelpen de klok terug te draaien. In conserva^
kringen wordt juist gehoopt dat Bork een einde zal mi
aan de gewoonte van het Hooggerechtshof om uit de gro
wet steeds nieuwe „liberale" rechtsregels af te leiden, h
e<
Hoe interessant deze strijd ook is, voor de rest van de f"
reld is een ander aspect van de Amerikaanse grondwet t(
veel groter belang. Want een van de hedendaagse omstan ir
heden waarvan de opstellers van de grondwet geen en) v
weet hadden, is de positie van de Verenigde Staten als
reldmacht nummer één. Voor de buitenlandse politiek
weliswaar regels opgesteld, maar in de dagelijkse pral
van een supermacht blijken die slecht te worden nagele
Soms kan dat gewoon niet anders. Maar het Iran-Con r
schandaal heeft nog eens laten zien wat er kan gebeuren,
de spelers zich met opzet niet aan hun grondwettelijke
houden.
Zonnige perioden
DE BILT (KNMI) Het is
vandaag vrijwel overal droog
en er zijn perioden met zon.
De middagtemperatuur kan
oplopen tot ongeveer 15 gra
den. De w eersverbetering
hangt samen met een hoge-
drukgebied, dat zich van de
oceaan via Engeland naar onze
omgeving uitbreidt Boven
Spanje ligt een depressie, die
vooral in midden-Frankrijk op
veel plaatsen regen veroor
zaakt. Wolkenschermen in de
hogere lagen van de atmosfeer
drijven verder noordwaarts en
kunnen later op de dag in het
zuiden van het land de zonne
schijn wat temperen. In de ko
mende dagen eerst nog enkele
buien, daarna droog. In de
middag rond 15 graden. In de
nacht kans op vorst aan de
grond.
Weersvooruitzichten voor di
verse Europese landen, geldig
voor morgen en maandag:
Zuid-Noorwegen, Denemar
ken: buien, vooral morgen.
Middagtemperatuur rond 12
graden.
Zuid-Zweden: zonnige perio
den, maar ook enkele buien.
Middagtemperatuur 13 graden.
Engeland, Ierland: overwe
gend droog en zonnige perio
den. Kans op nachtvorst. Mid
dagtemperatuur rond 14 gra
den.
Benelux, Noord-Duitsland:
morgen enkele buien, maan
dag zonnige perioden en over
wegend droog. Kans op nacht
vorst. Middagtemperatuur
rond 15 graden.
Noord- en Midden-Frankrijk,
Midden-Duitsland: zonnige pe
rioden en kleine kans op een
bui. Middagtemperatuur rond
17 graden.
Zuid-Duitsland: morgen enke
le buien, maandag afnemend
buiig en af en toe zon. Middag
temperatuur 17 graden.
Alpenlanden: vooral aan de
zuidkant van de Alpen lang
durige neerslag, morgen naar
het oosten wegtrekkend. Mid
dagtemperatuur in de dalen
rond 19 graden.
Spanje, Portugal: in het noor
den bewolkt en af en toe re-
§en. Overigens zonnige perio-
en. Middagtemperatuur van
19 graden in het noordwaE
tot 29 graden in het zuiden
Italië, Joegoslavische 1
morgen vooral in noord-It
regen, elders enkele lp)
buien. Middagtempera!
van 21 graden in noord-Il
tot 29 graden op Sicilië.
Weerrapporten
Eelde
Eindhoven
Den Helder
Rotterdam
Twente
Vlisxingen
Zd. Limburg
Aberdeen
Barcelona
Berlijn
Bordeaux
Brussel
Dublin
Frankfort
Genève
Helsinki
Innsbruck
Klagenfurt
Kopenhagen
25 september 20 uur
Weer Max. X
temp
zw bew.
onbew.
h.bew
onbew.
zw bew.
Locarno
Londen
Luxemburg
Madnd
Malaga
Mallorca
Malta
Mc«kou
München
Nice
Oslo
Parijs
Rome
Split
Stockholm
Warschau
Wenen
Zurich
Casablanca
Cyprus
Istanbul
Las Palmas
Beiroet
Tel-Aviv
regen
zw bew.
onbew.
onbew.
h bew
niet ontv.
l.bew.
REUMABESTRIJDING MÓÉT DOORGAV
Ha Niaonul Rntmtfendk SuKnlun I2S. 2W C*
Doi Hu& BankitLi». 7Q7U70A4S Cao U*
HIT NATIONAAL RlUMAfONDS (ft
