voetbal
zit nog
te veel
in café
sfeer"
Jan van der
Marei wil nu
wel eens 'n
grote rally
winnen
WÊSBm
TROS
Amateurs
Getest
Zesde plaats
Ervaring
Unicum
Kentering
Nieuwe wagen
'CeidócGouoatit'
ZATERDAG 26 SEPTEMBER 1987
HARRY VAN DER LAAN:
Harry van der
Laan:„Ik ga
j alleen naar
.1 Amerika om
veel geld te
verdienen".
FOTO:
Ceet Verkerk
GOUDA - Hoewel Harry van der
Laan met de Nederlandse zaal voet
balselectie tien dagen in Brazilië
verbleef, is hij niet bruin geworden.
De derde plaats, die de Nederlan
ders in het internationale FIFA-
toernooi behaalden was immers
voornamelijk het gevolg van disci
pline: slapen, eten, trainen en voet
ballen. Voor andere dingen was er
in het strakke programma van
bondscoach Ron Groenewoud
geen ruimte.
Het FIFA-toernooi, dat bij het ontbre
ken van een officiële titelstrijd wordt ge
zien als een „pseudo-wereldkampioen-
schap". werd in Brasilia afgewerkt. De in
de vorm van een vliegtuig gebouwde
stad moet, net als Rio de Janeiro en Sao
Paulo. een echte voetbalstad worden,
maar de publieke belangstelling viel
Harry van der Laan tegen. „Alleen als
Brazilië speelde waren de tribunes rede
lijk gevuld. Ik schat dat er dan zo'n zes
tot achtduizend man zat. Maar wel vre
selijk fanatiek; toen Brazilië in de finale
na strafschoppen van Paraguay had ver
loren, kwam er allerlei rotzooi van de
tribunes naar beneden. We wilden ook
per se in dc halve finale Brazilië ontlo
pen; de Zuidamerikaanse scheidsrechters
zijn vreselijk corrupt. Wij mochten maar
acht man op de bank hebben - bij Brazi
lië zaten er zonder problemen twaalf. Zij
mochten het veld uit om wat te drinken,
zij mochten het veld in als er gescoord
was. Er werden slidings gemaakt, waar je
overal elders ter wereld de sporthal voor
zou worden uitgestuurd. In de wedstrijd
tegen Peru stond ik tegenover de man,
die in het kampioenschap van Zuid-
Amerika Maradona uit de wedstrijd
schopte. Die jongens voetballen eigenlijk
nauwelijks, ze lopen meer te spugen en
te knijpen. Vooral op heel vervelende
plaatsen. Als spits heb je het in de zaal
ook veel moeilijker dan op het veld. Ik
moet voornamelijk ruimte maken, gaten
trekken voor de opkomende spelers. Die
hebben geen mandekkers zoals ik en zij
maken meestal ook uiteindelijk de doel
punten. Ik heb drie keer gescoord en dat
is nog vrij veel voor een spits".
Het Nederlandse zaalvoetbal staat in het
buitenland hoog aangeschreven. Zo
hoog, dat de ploeg van Ron Groene
woud door Peru werd uitgenodigd het
Zuidamerikaanse verblijf nog een weekje
te verlengen om in Lima deel te nemen
aan een toernooi. Het werk riep echter
voor „de enige amateurs in het interna
tionale zaalvoetbalwereldje", zoals Gou
wenaar Harry van der Laan het onder
woorden brengt.
„Juist omdat we amateurs zijn, vind ik
dat we het goed gedaan hebben. We zijn
derde geworden en waren het beste Eu
ropese team. In Europa leeft het zaal
voetbal veel minder dan je zou verwach
ten. België en Spanje behoren tot de be
tere teams, maar Portugal en Italië zijn
nog niet zo ver. In Engeland en Frank
rijk, toch grote „veldvoetballanden", is
zaalvoetbal nog totaal onbekend. Er is in
Scandinavië wel een indoorcompetitie,
maar daar wordt gespeeld op kunstgras
velden die zo groot zijn als een normaal
veld; een team bestaat ook gewoon uit
elf spelers".
„Het beloofde land" voor de zaalvoet
ballers is Amerika waar indoor soccer
- voetbal met boardings in plaats van
zijlijnen, zoals bij ijshockey - gespeeld
wordt. De spelers zijn allemaal prof en
hoewel de televisie nog maar weinig be
langstelling voor de zaalsport heeft, gaan
er gigantische bedragen in om. Harry
AMERSFOORT - Jan van der
Marei is voor de zevende maal in
zijn loopbaan Nederlands rally
kampioen geworden. De lange 43-
jarige Amersfoorter is natuurlijk
blij met deze titel, maar de voldoe
ning is niet optimaal. „Ik heb dit
seizoen", zegt Van der Marei, „met
een standaard-auto aan de rally-
wedstrijden meegedaan. Het was
gewoon kijken hoever ik zou ko
men. Nou, dat werd de Nederland
se titel. Maar volgend jaar wil ik
toch in een groep-A-wagen rijden.
Ik wil liever enkele grote rally's
winnen, dan weer een titel erbij.
Die heb ik nu wel genoeg".
Met navigator Anja Lieuwma heeft Van
der Marei zijn zevende titel behaald in
de rally van Looi (België). De zesde
plaats die Van der Marei daar pakte, was
voldoende. Ook al omdat de voornaam
ste rivaal, Paul Maaskant met Van Beek,
uitviel. Met nog één rally te rijden
- half november in Keulen - is de
Amersfoorter al zeker van het kampi
oenschap.
„Het is een geweldige strijd geworden",
kijkt Van der Marei terug naar de laatste
race. „Wij wilden in de buurt van Maas
kant blijven om zodoende onze voor
sprong in het kampioenschap te behou
den. Paul Maaskant gokte kennelijk ook
op alles of niets. Bij de zevende proef,
wij stonden maar een paar seconden
voor, raakte Maaskant van de weg. Hij
moest opgeven".
Van der Marei wist op de tweede dag
precies waar hij aan toe was. Hij stond
op dat moment op een tiende plaats. De
zesde plaats zou net voldoende zijn om
na 1978, 1979, 1980, 1981 (in '82 en '83
was Van der Marei na een ernstig onge
luk langdurig geblesseerd), 1984 en 1985
(vorig jaar won Stig Andervang met
Anja Lieuwma) weer de titel op te eisen.
„We wilden het nu afmaken en om het
niet op de laatste rally te laten aanko
men. Voor de laatste proef stonden we
nog op de zevende plaats. De Belg Vle-
minckx. die net voor ons stond, gleed bij
die laatste proef van de weg af. Hij ver
speelde daardoor wat tijd. Hoe span
nend het allemaal wel was, blijkt uit de
uitslag. Wij waren over twee rally-dagen
gerekend precies vijf seconden sneller
van der Laan mag zich met vier andere
internationals verheugen in Amerikaan
se belangstelling.
„In augustus", vertelt Van der Laan,
„ben ik met Jeffrey Forree, Mario Faber,
Hans van Leeuwen en Jan Arnts getest
door de Los Angeles Lasers. Met vier
andere clubs trainen en spelen de Lasers
in de Fabulous Form, een groot sport
complex dat in Grieks-Romein se stijl is
gebouwd. De eigenaar heeft de club des
tijds voor zeventig miljoen dollar ge
kocht en kreeg dit jaar een bod van hon
derdtwintig miljoen. Ik kon een contract
krijgen voor dne jaar; het eerste jaar zou
ik honderdtwintigduizend gulden verdie
nen, het laatste jaar honderdzestigdui
zend. Ik heb gezegd dat ik het aanbod
een week in beraad wilde houden, maar
toen ik wegging wist ik eigenlijk al dat ik
het niet zou doen. Maar in die week
zouden in elk geval alle kosten betaald
worden, want je bent er dan wel op uit
nodiging van de club, maar je weet het
nooit. In Nederland ben ik compleet
voor gek verklaard. Als ik daar vijf jaar
speel, hoef ik zeker tien jaar niet te wer
ken. Wat ik daar kan verdienen, is veel
meer dan wat een goeie prof in Neder
land krijgt".
„Toch", vervolgt Van der Laan, „vind
ik dat ik een goede keus heb gedaan. Ik
ben pas 23 en het Nederlands team staat
dan Vleminckx en zeven seconden snel
ler dan nummer acht. En die coureurs
reden in groep-B-wagens. Dat waren
trouwens de wagens die voorin eindig
den. Wagens met veel meer vermogen
„Het is dus een echte uitdaging voor ons
geweest met deze standaard-wagen. Het
is toch ongelooflijk dat je van de 124
vertrekkenden naar een zesde plaats
rijdt. En dat in een wagen die je zo in de
winkel kunt kopen. En waar je niets aan
de motor en de overbrenging mag
doen".
Het geheim van zijn succes schuilt vol
gens Jan van der Marei in zijn ervaring.
„Ervaring in alle opzichten. Met de ban
denkeus, met alles. Tijdens een rally zit-
aan het begin van een hele grote ontwik
keling en daar wil ik bij zijn, aan mee
werken. Ook Jeffrey Forree heeft beslo
ten in Nederland te blijven; hem stond
de Amerikaanse speelwijze niet aan. Het
is allemaal „kick and rush" zoals ze dat
noemen. Alles hard via de boarding; er
wordt nooit eens een mannetje uitge
speeld. Uiteindelijk is alleen Jan Arnts
in Amerika gebleven, maar ik geloof niet
dat alles al helemaal rond is. Ze zijn ei
genlijk helemaal niet blij met hem, want
hij was uiteindelijk tweede keus".
„Ook belangrijk in mijn keuze was, dat
ik nog steeds veel te graag op het veld
voetbal. Ik heb het bij RVC in Rijswijk
erg naar mijn zin. Na drie jaar voel ik
me al echt een RVCer en dat is geloof
ik een unicum, want er zijn nog maar
drie spelers over van het jaar dat ik er
kwam. Het streelt me ook meer als ik op
het veld een doelpunt maak dan in de
zaal. Dat komt vooral doordat de
krachtsverschillen in de zaal groter zijn.
De competitie-opzet bij het zaalvoetbal
deugt ook niet. Er zijn veel te veel regio
nale klassen. Het is toch belachelijk dat
acht dronken kerels in een kroeg een
club kunnen oprichten? Die jongens spe
len dan een jaar samen, het volgend sei
zoen blijkt dat ze geen grensrechter kun
nen vinden en dan stoppen ze er maar
weer mee. Het blijft café-voetbal en ik
zie dat niet één, twee, drie veranderen.
Misschien dat wij met onze prestaties er
toe kunnen bijdragen dat het zaalvoetbal
wat meer gewaardeerd wordt".
Ook de KNVB lijkt het zaalvoetbal meer
als een concurrent dan als een onderdeel
van de voetbalsport te zien. Het budget
dat het Nederlands team ter beschikking
krijgt is beduidend lager dan dat van bij
voorbeeld de olympische selectie. Trips
als deze naar Brazilië kunnen dan ook
alleen worden gemaakt, omdat het gast
land alle kosten op zich neemt. Toch be
speurt Van der Laan een kentering in de
houding van de bond. Er zijn zelfs plan
nen in 1989 het honderdjarig jubileum
van de KNVB te vieren met het eerste
officiële wereldkampioenschap zaalvoet
bal. Nederland heeft daarbij concurren
tie van de Verenigde Staten en vooral
Spanje dat al eerder een wereldtitelstrijd
wil organiseren.
Van der Laan: „Achteraf ben ik natuur
lijk blij dat ik dat niet gedaan heb, maar
ik heb overwogen te stoppen met zaal
voetbal omdat het allemaal wat druk
werd. Maar doordat ik nog thuis woon
en bij mijn vader in de zaak werk is het
te combineren. Zes dagen in de week
zijn gewijd aan voetbal en op mijn
„vrije" zaterdag ga ik kijken bij mijn
oude club, Olympia".
„Het veldvoetbal blijft trekken en ik wil
zeker hogerop. Vorig seizoen was er be
langstelling van SW, maar dat vond ik
niks. Ik vind dat sommige hoofdklassers
beter voetballen dan clubs in de eerste
divisie. De enige club waarvoor ik RVC
zou verlaten is FC Den Haag. Drie jaar
geleden heb ik in de krant gezegd dat ik
naar een Haagse hoofdklasser wilde en
toen reageerden Wilhelmus en RVC.
Misschien breng ik nu FC Den Haag wel
op een idee".
„Het is dan nog vroeg genoeg om naar
Amerika te gaan. De Hollanders die er
nu zijn, gingen ook pas aan het eind van
hun carrière; Jan van Beveren en Bobby
Vosmaer. Vosmaer is een soort zaak
waarnemer voor me in Amerika. Hij
heeft daar helemaal zijn draai gevonden
en wil er nooit meer weg. Zo zal het bij
mij niet zijn, dat weet ik nu al. Als ik
naar de Verenigde Staten ga, ga ik alleen
voor het geld. Zo snel mogelijk veel ver
dienen en dan weer terug. Ik ben niet
zo'n avonturier, ik hou van Holland".
CORIEN BOTMAN
door Frank Werkman
„Hallo beste TROS-kijkers in Nederland
en Vlaanderen. Vanavond TROS-avond.
De TROS heeft vanavond voor u weer
een heel gevarieerd, fijn programma in
petto. Straks het TRÓS-schlagerfestival.
Daarna een TROS-special onder de titel
Zaken doen met sport". Maar we
beginnen onze korte, maar daarom niet
minder aantrekkelijke TROS-avond met
de TROS-loop, een verslag van een
boeiend atletiek-evenement in Haarlem.
Kortom, weer een uiterst afwisselend
programma voor u, TROS-kijker".
De kracht, zo denkt men bij aeze ooit op
zee begonnen en inmiddels groot
geworden club zenderlingen, schuilt in de
herhaling. Regelrecht overgenomen van
een gemiddeld reclamebedrijf dat gebrek
aan creativiteit verbergt achter een pak
repeterende breuken. Als je maar vaak
genoeg je naam er in ramt, wordt Jan
Publiek - veronderstelt men - zo murw
gebeukt dat hij zelfs in zijn dromen nog
visioenen krijgt van een ster die via het
magische oog de huiskamer instraalt.
Een aankondiging als boven aangegeven
roept bij mij een lichamelijke reactie op,
die zich met geen pen meer laat
beschrijven. Geestelijk ben ik door dit
soort onzin al afgestompt. Maar fysiek
kom ik nog in actie, waarbij mijn
afschuw begint met het overeind staan
van mijn haren. Hetgeen maandag werd
bevestigd. Want de partij onbenul die
ditmaal over het scherm ging, kende zijn
weerga niet.
Moet u nagaan: een alletiekloopje in
Haarlem. Zo'n onderdeel
programmeren, zo kort na dergelijke
topsport vanuit Rome, getuigt van een
kortzichtigheid en een opportunisme,
waar je de schellen definitief bij van de
ogen vallen. Mien en Piet, drie hoog
achter, zullen na het spektakel uit Italië
best nog wel een beetie gedraaf willen
zien, moeten de boodschappenjongens
van Landré hebben gedacht. Laten we
ergens een peloton atleten in de kladden
pakken, wat sfeer er bij van de omgeving
en klaar is Kees. Het geheel nog even
doorspekken met reclame voor ae eigen
warwinkel en we hebben weer een half
uur zendtijd gevuld. Dan ook nog even
het vignet zo lang mogelijk in beeld
projecteren en het is helemaal af.
Nederland, Vlaanderen en drie hoog
achter tevreden. Denkt men.
„Dan, beste TROS-kijkers, nu het
hoogtepunt van de avond, het TROS-
schlagerfestival. Twee uur lang het neusje
van ae zalm van Nederlands- en vooral
Duitstalige muziek. We wensen onze
TROS-kijkers in Nederland, Vlaanderen
en drie hoog achter heel veel kijk- en
vooral luist er plezier".
Waarop de muzikale boert, scherts, luim
en jolijt bijna van het scherm afdruipen.
Wat een vrolijkheid en pret! Het kan niet
op. Hoe bedenken ze het! Zonde, vinden
Nederland, Vlaanderen en drie hoog
achter in Limburg en Brabant, dat het
maar twee uur duurt. Dat zou de hele
week, elke avond zo moeten zijn. De
juke-box in beeld in je huiskamer. Kan
het mooier?
En nu, beste TROS-kijkers na zo veel
TROS-schlagerplezier een TROS-special.
De TROS ging kijken bij polo, een
spectaculaire, voor ons land nieuwe
sport. Ook hierbij geldt: de TROS is er
voor u!
Die laatste opmerking blijkt ietwat
bezijden de waarheid, waar ze het bij de
betrokken omroep overigens toch al niet
zo nauw mee nemen. Maar ach, aan een
tros zo volbeladen, mist men een of twee
feitjes niet, nietwaar. Polo, zo blijkt uit
het programmaatje, is er wel voor u
maar niet voor u.
„Zaken doen met sport", heeft de
bewuste producer het programma
genoemd. Het motto van zijn omroep
had er niet beter mee kunnen worden
getypeerd. Waarbij het woord sport op
elk gewenst ogenblik kan worden
ingewisseld voor iets anders. Want ze
zijn bij de zenderlingen in kwestie even
principieel als flexibel. En vooral
commercieel. Daar is de club van Landré
groot door geworden tenslotte.
Ik heb de TROS-loop en het TROS-
schlagerfestival niet gezien. Door deze
omroep laat ik al lang geen loopje meer
met me nemen en aan schlagers heb ik
al helemaal een afschuwelijke hekel.
Maar ik wilde wel eens even zien wat
men had gedaan met het onderwerp
„Zaken doen met sport".
Mijn stoutste verwachtingen werden
overtroffen. Het onderwerp was, zoals ik
al verwachtte, flinterdun. Rond beelden
van een stel zonderlingen die op een
paard een combinatie van hockey en
rodeo speelden werd een filmpje
afgedraaid dat de upper ten
tentoonstelde. Wat een charme, wat een
sfeer, wat een reclameborden langs het
speelveld, wat een opgeklopte humbug.
Natuurlijk moest het geheel nog worden
overgoten met een interview-sausje.
Vandaar dat een aantal sponsors om het
hardst mocht roepen dat net de bedoeling
was om tijdens zo'n evenement een
aangenaam klimaat te scheppen om met
zakenrelaties ook eens over iets anders
dan business te praten. De meest
veelbetekenende uitspraak was van NOC-
lid Muller. Die gewaagde van „captains
of industry", een term die de
betrokkenen zelf nimmer bezigen. Muller
dus een sergeant of mindustrie.
Hallo TROS-kijkers in Nederland,
Vlaanderen en drie hoog achter. Bent u
daar nog? De TROS is er vrijdag weer.
Voor u!
Ik weet na maandag één ding zeker: ik
zal nooit meer kijken. Desnoods verhuis
ik naar Wallonië.
NA ZEVENDE TITEL
HqB I f xl v-
MAREL ÉÜf\
Jan van der Marei met Anja Lieuwma in actie met hun standaardwagen, waarin ze de Nederlandse rallytitel veroverden.
FOTO: PR
ten we zelf de banden te „snijden" naar
gelang de weersomstandigheden. Je kunt
niet altijd op profielloze banden rijden.
Als je er het juiste profiel in brengt, krijg
je meer grip op zanderige wegen. Verder
heb ik een uitstekend serviceteam achter
de hand, dat professioneel op elkaar is
ingewerkt. Daardoor hebben wij ons
kunnen handhaven tussen al die „zware
jongens". Het valt niet mee met een wa
gen van 1290 kilo, waarin gewone rem
men zitten. Daarom zijn die N-wagens
eigenlijk alleen maar geschikt voor be
ginnende rallyrijders, die nog niet mee
doen in de strijd om de eerste plaats".
Het zit Van der Marei toch duidelijk
dwars, dat hij zich in het voorlaatste
evenement niet in de strijd om de eerste
plaats kon mengen. Via een aantal goede
klasseringen („We hebben in de acht ral
ly's, die gereden zijn, nu al de zes resul
taten neergezet die nodig zijn voor het
eindklassement") haalde hij de titel bin
nen. Dat komt mede door de nieuwe
formule, die dit jaar werd gehanteerd.
Rijders in de standaard-wagens, de zoge
naamde N-klasse, kregen per resultaat
meer punten dan hun snellere collega's
in de B- of in de A-groep.
„Het was nodig om tot een nieuwe rege
ling te komen", verklaart de Amersfoort-
se coureur, „De rallywagens die de afge
lopen jaren op de weg verschenen, wa
ren veel te snel en te gevaarlijk. Ze wer
den speciaal voor de rally's gefabriceerd.
Op den duur werden die auto's voor ge
wone rijders onbetaalbaar. Nu moeten er
ten minste vijfduizend wagens verkocht
worden voor men met een rallywagen op
de markt mag komen. In de B-klasse
rijdt men met oude types rallywagens".
„De groep-A-wagens, de nieuwe rallywa
gens, waren dit jaar nog niet helemaal
betrouwbaar", besluit Van der Marei.
„Ik heb nu goede contacten met Ford,
die een snelle A-wagen gaan uitbrengen.
Met mijn huidige wagen kon ik geen ral
ly's winnen, daar heb ik voor komend
seizoen toch mijn zinnen op gezet. De
kans is groot dat ik zo'n nieuwe, dure
wagen krijg. Ook al, omdat ik een be
trouwbare rijder ben. Afgezien van de
eerste rally in Amsterdam heb ik dit sei
zoen namelijk helemaal geen krasje op
mijn wagen opgelopen".
En ook dat is, naast zijn zevende rallyti
tel, een prestatie op zich van Jan van
der Marei, die volgend jaar nog sterker
wil terugkomen.
ROB VAN DER WERVE
