Kangoeroe moet dans ontspringen
c
NEDERLANDS EUROPARLEMENTSLID IN HET GEWEER
Ceidae Qowtwnt
tS&?~
lOfe*
ibïï'iï*
Wreedheden
In het geweer
Se»'-
Illegaal
Hondevoer
Geen controle
or
male
ren schutters de dieren mogen doden en
dat dit gebeurt volgens van tevoren vast
gestelde quota. Maar dat er in een land
met een zo grote uitgestrektheid onmo
gelijk naast elke schutter een agent kan
staan, moet ook de regering toegeven.
Het wemelt in de onherbergzame bin
nenlanden van de landingsstrips, waar
iedereen kan halen en brengen wat hij
wil en waar goed geld zou worden ver
diend met de illegale handel in kangoe
roes. Regelmatig duiken daarover in de
Australische pers berichten op.
Actiegroepen houden vol dat de ver
schillende staten die over een grote mate
van zelfstandigheid beschikken, maar
een loopje nemen met de aantallen kan
goeroes die maximaal per jaar gedood
mogen worden. Als er al gecontroleerd
wordt, gebeurt dat incidenteel en gebrek
kig. De officiële aantallen die mogen
worden gedood, worden eens per jaar
vastgesteld, maar elk jaar worden die
fors overschreden. Op grond daarvan
gaan vele bestrijders van de kangoeroes-
ïachtingen er van uit dat de illegale jacht
en slacht net zo omvangrijk is als de for
meel goedgekeurde. Zij zeggen dat er vo
rig jaar in totaal tussen de vier en zes
miljoen kangoeroes zijn gedood. De re
gering in Canberra houdt het op 2,7 mil
joen.
Dat er bovenop de officiële miljoenen
nóg eens zo'n aantal jaarlijks worden ge
dood in de illegale jacht wordt door de
regering fel bestreden. Bijna vergoelij
kend wordt echter altijd in één adem ge
wezen op de grote maar onbewezen
schade die kangoeroes zouden berokke
nen aan de boerenbedrijven. Bovendien
schermen de autoriteiten met een rap
port van de eigen Australische dierenbe
scherming waarin wordt vastgesteld „dat
het afschieten van kangoeroes als een
van de menselijkste vormen van het do
den van dieren kan worden beschouwd"
en dat er dus geen enkele reden is het
'Kangaroo Management Program', zoals
het afschieten van de dieren officieel
heet. wegens wreedheden te stoppen.
Europarlementariër Muntingh is in zijn
rapport echter tot de conclusie gekomen
dat er wel degelijk sprake is van ernstige
wreedheden bij het doden van de dieren.
„Van de commerciële jagers is 90 pro
cent part-time. Velen hebben weinig
schietervaring en dragen aanzienlijk bij
tot wreedheid bij de jacht. Vooral de
jacht op Tasmanië, waar jaarlijks een
miljoen dieren wordt afgeslacht, is zon
der meer zeer wreed te noemen* Er
wordt hier veel door recreanten voor
hun plezier gejaagd; daarbij wordt ge
bruik gemaakt van hagel en te lichte
buksen en zelfs van gif.
Jaren studie van het lot van de Australi
sche kangoeroe heeft Muntingh tot de
overtuiging gebracht dat Europa in het
geweer moet komen tegen de slachtin
gen. In de tweehonderd jaar die Austra
lië nog maar bestaat, heeft de bevolking
al kans gezien zes soorten compleet uit
te roeien en minstens dertien, vooral
kleinere soorten (de wallabies), uiterst
zeldzaam te maken.
Controle op de handel in kangoeroepro-
dukten kan volgens de Nederlandse Eu
roparlementariër preventief werken.
Daarom wil hij via het parlement berei
ken dat Europa de kangoeroes op de lijst
van beschermde diersoorten Iaat plaat
sen, waardoor de handel automatisch
aan banden komt te liggen. Tegelijk
moet Europa het initiatief nemen tot een
verdrag tegen wreedheid, zodat de cen
trale regering van Australië en die van
haar deelstaten duidelijk wordt dat de
wrede slachting onder de kangoeroes Eu
ropa nu echt te ver gaat.
ARJEN BROEKHUIZEN
Van de grote
kangoeroes
worden drie
soorten nog
niet direct
bedreigd
ter
rmo
i b»
XX'
DEN HAAG - Na de zeehondjes
gaat het nu om de kangoeroes. Om
1 dit nationale symbool van Austra-
lië van de ondergang te redden
i moet Europa de handel in kangoe-
;N?! roeprodukten (vooral huiden en
vlees) op korte termijn aan banden
T leggen. Met een reeks beperkende
maatregelen moet worden voorko-
men dat zeldzame soorten kangoe-
roes geheel worden uitgeroeid en
de thans nog vaak voorkomende
|J soorten uiterst zeldzaam worden.
Een gedeeltelijk invoerverbod en strenge
controles zijn daarbij onontbeerlijk. Dat
is de strekking van een resolutie die het
Europees Parlement in Straatsburg vol-
i gende week behandelt. Zij is opgesteld
door het Nederlandse Europarlementslid
Hemmo Muntingh (socialistische frac-
I tie), die de afgelopen twee jaar intensief
onderzoek heeft verricht naar het trieste
0 lot dat veel kangoeroes in Australië treft.
Europa neemt momenteel nog 70 tot 80
procent van de totale uitvoer aan kan
goeroeprodukten uit Australië af en is
daardoor in belangrijke mate verant-
woordelijk voor wat er met dit spring-
5l dier gebeurt. Jaarlijks vinden bijna meer
o, dan een miljoen huiden hun weg naar de
j landen van de Europese gemeenschap.
s Vooral Italië en West-Duitsland zijn gro-
j te huidenkopers. De Bondsrepubliek
4 koopt ook nog veel vlees voor menselij
ke consumptie. Nederland deed dat voor
het laatst in 1982, maar veel kangoeroes
komen nog steeds ingeblikt als honde-
en kattevoer Europa binnen.
a/8"ch°Eu"''Pa
Link3;
's„ Hel
In 1984 toonde het Europees Parlement
zich al bezorgd over het lot van de kan
goeroes die vaak ten prooi vallen aan ui
terst wrede slachtingen. Toen werd al op
maatregelen aangedrongen, waartegen de
Australische regering protesteerde. Euro
parlementariër Hemmo Muntingh werd
benoemd als speciaal rapporteur. Hij is
na een diepgaande studie tot de conclu
sie gekomen dat als de afnemers van
kangoeroeprodukten de Australische au
toriteiten niet tot beschermende maatre
gelen dwingen, het er voor veel kangoe
roesoorten erg somber uitziet.
nemen zij een loopje met de bescher
ming van de dieren en laten zij een om
vangrijke non-professionele en uiterst
wrede jacht op de kangoeroes toe. Al in
1984 vroeg het Europees Parlement daar
aandacht voor, maar in de situatie lijkt
sindsdien niets verbeterd.
Jaarlijks worden in Australië minstens
drie miljoen kangoeroes afgeslacht. Vol
gens Muntingh gaat het om minstens 2,5
miljoen kangoeroes die voor commercië
le doeleinden worden gedood, maar hij
wijst daarnaast op een beduidende ille
gale jacht op het dier. De controle van
de Australische regering op de kangoe-
roejacht schiet volgens Muntingh te
kort. „In twee staten wordt jaarlijks een
buitensporig hoog aantal dieren afge
schoten: bij de commerciële jacht in
Queensland en de niet-commerciële
jacht op het eiland Tasmanië. Uit offi
ciële cijfers blijkt dat alleen al in Tasma
nië jaarlijks ruim een miljoen kangoe
roes worden gedood', aldus het Europar
lementslid.
Muntingh wijst in dit verband op een
rechterlijke uitspraak van juni vorig jaar
toen het afschietprogramma van de staat
Queensland, dat ministerieel was goed
gekeurd, door de rechter onwettig en on
juist werd verklaard waarna de export
van kangoeroeprodukten korte tijd werd
stopgezet.
Ook de autoriteiten van het eiland Tas
manië krijgen van Muntingh kritiek.
Volgens hem deugen hun tellingen niet.
Australië motiveert de jacht op zijn na
tionale symbool met twee redenen. Al
lereerst zijn de kangoeroe uit op het zelf
de voedsel als schapen die een groot deel
van de Australische veestapel uitmaken.
Vooral in de wat drogere tijd verorberen
de kangoeroes zulke hoeveelheden gras
en drinken zoveel van het soms schaarse
water, dat er voor het vee weinig of niets
overblijft. Bovendien zouden de spring-
dieren nogal wat schade aanrichten aan
omheiningen en gewassen. De boeren
die in sommige staten van Australië, zo
als Queensland en Tasmanië, een mach
tige politieke factor vormen, klagen daar
net zoveel over de schade door kangoe
roes als hun Nederlandse collega's over
het weer.
Toch valt in de regeringsrapporten maar
één cijfer te vinden. In een officieel stuk
uit 1983 wordt de jaarlijkse schadepost
geschat op 148 miljoen Australische dol
lars, dat is zo'n 220 miljoen gulden.
Hemmo Muntingh is van dit verhaal in
elk geval niet erg onder de indruk: „Er is
weinig of niets van dit soort beweringen
door wetenschappelijk onderzoek onder
bouwd en er zijn zeer weinig kwantita
tieve studies naar de schade gedaan. Bij
gebrek daaraan kan de omvang van de
kangoeroejacht niet evenredig aan de
schade worden beschouwd".
Bijkomende reden voor het afschieten
van miljoenen kangoeroes is een puur
economische: de huiden zijn geld waard
en het vlees wordt veelal verwerkt in
honde- en kattevoer. In het verleden is
ook wel eens een stuk kangoeroevlees
voor biefstuk verkocht. In de hamburge
rindustrie in Amerika werd in 1981 kan
goeroevlees aangetroffen. De Australi
sche regering kreeg het schaamrood op
de kaken toen dat uitkwam en zegt
sindsdien te kunnen garanderen dat Au
stralische biefstuk echt van de koe komt.
Actievoerders tegen de jacht beweren
echter dat nog steeds kangoeroevlees als
biefstuk of ander gekwalificeerd vlees op
buitenlandse markten wordt gebracht,
vooral in de Derde Wereld. Tot woede
van de regering in Canberra riep één van
hen onlangs in de Verenigde Staten en
Canada op tot een boycot van Australi
sche produkten, vakanties en de natio
nale luchtvaartmaatschappij Qantas en
op die manier tegen de behandeling van
kangoeroes te protesteren.
De kangoeroe-industrie wordt volgens
parlementslid Muntingh overigens be
heerst door een klein aantal personen.
„Nationaal gezien is ze van weinig bete
kenis voor de Australische betalingsba
lans. Er zijn maar zo'n 2 tot 3000 com
merciële jagers, grotendeels part-time.
De regulering van de jacht is echter niet
perfect. De waardedaling van de Austra
lische dollar heeft de vraag naar huiden
in 1986 hoog doen oiopen. Een grotere
verkoop zal een stevige impuls geven
aan de jacht. Dat benadrukt het belang
van strikte controle op de jacht en de in
dustrie".
Die controle is tot nog toe ver te zoeken.
Officieel zegt Australië dat alleen erva
