Roep om aanwinst
wordt sterker
JackNiklaus wil meerzijndan zoon
beroemdste golfer
Honkballer Faneyte: Gullit zonder mil
CcidócSommit
Braunschweig voetbalmaf
FC DEN HAAG KRIJGT VOETBALLESJE
WAARDEVOLSTE SPELER VAN EK IN BARCELONA
MAANDAG 27 JULI 1987 PAGINA 16
BRAUNSCHWEIG-
/HAMM - Dat FC Den
Haag nog behoefte heeft
aan een sterke midden
velder is het afgelopen
weekeinde nog eens goed
duidelijk geworden. Trai
ner Pim van de Meent
wilde gisteren nog niet in
paniek raken na de bla
merende nederlaag van 4-
1 tegen de „amateurs" van
Eintracht Braunschweig,
maar dat voor de midden
linie nog naar een rustge
vende speler naast Heini
Otto moet worden ge
zocht, werd zo klaar als
een klontje.
Cor Lems maakt de oefentrip
van FC Den Haag slechts mee
voor de „gezelligheid". De
Rotterdamse (ex-)gele kaarten-
verzamelaar is nog herstellen
de van een knie-operatie en
beperkte zich tot en met van
daag tot één looptraining.
Lems fungeert tussen het za
terdagochtend voor een week
vanuit het Zuiderpark ver
trokken gezelschap vooral als
sfeermaker, maar binnen de
lijnen wordt de middenvelder
node gemist. Dat bleek al za
terdagmiddag (winst van 2-1
tegen Hammer SV), en vooral
gisteren. Liefst 12.000 West
duitsers waren er gisteren ge
tuige van hoe FC Den Haag al
na een kwartier het hoofd ver
loor en zich vervolgens haast
machteloos naar de slachtbank
liet leiden.
De eerste tegenslag voor de
deelnemer aan het toernooi
om de Europa Cup II bestond
gisteren uit de ernstig ogende
blessure van Karei Bouwens.
Een Westduitse „schaar"
maakte dat hij al na een kwar
tiertje moest worden afge
voerd naar een ziekenhuis in
Braunschweig. Daar brachten
foto's niets ernstigs aan het
licht, maar de definitieve diag
nose is nog niet gesteld.
Een treffer van Bernd Buch-
heister, die de uit Van Alphen,
Jol, Lankhaar en Plak be
staande defensie de hielen liet
zien, betekende de tweede tik
voor de bepaald nog niet sterk
in de schoenen staande FC. In
dezelfde, drieëntwintigste, mi
nuut leed Raymond Rijntjes na
de aftrap op kinderlijke wijze
balverlies en dat betekende
meteen 2-0.
Geen veerkracht
„Toen knakte er iets", vergoei-
lijkte Pim van de Meent het
feit dat FC Den Haag totaal
geen veerkracht toonde. Ze
ven minuten later werd het
zelfs 3-0, Boere deed kort voor
rust nog iets terug, maar met
een na de pauze bepaalde de
thuisclub de eindstand op 4-1.
„Maar de echte klap hebben ze
eerder al gehad", aldus Van de
„Maar de echte klaj
Meent over zijn spelers. „Toen
ze terugkeerden van vakantie
hadden ze een aankoop ver
wacht om het vertrek van
Groenendijk op te vangen.
Maar die aankoop was er niet
bovendien bleef ook Morley
weg". De Brit, die vorige week
wéér had toegezegd toch echt
naar FC Den Haag te komen,
tekende het afgelopen week
einde trouwens een contract
bij zijn oude club West Brom-
wich Albion. Met uitzondering
van de op het oude nest terug
gekeerde Bram Rontberg, hij
speelde het afgelopen week
einde tweemaal één helft, ver
schenen er geen nieuwe ge
zichten in Den Haag. Stoop
had immers de voorstellen van
zijn trainer (Linford, Sören-
sen, Jalink) van tafel geveegd.
Balans
Aan het einde van het trai
ningskamp, waarin woensdag
in Brandenburg voor het eerst
weer wordt gespeeld, maakt
Van de Meent de balans op en
komt hij tot een nieuw voor
stel aan Stoop. „Maar dan zit je
alweer in de noodgevallen",
realiseert Van de Meent zich.
De volgende zet is aan Stoop.
Overigens schuilt hierin niet
het enige probleem waarmee
de Amsterdammer in Haagse
dienst wordt geconfronteerd.
Spits Remco Boere stond in
beide duels geïsoleerd in het
centrum. Geen van de vleu
gelspitsen die bij de laatste
twee duels in actie kwamen
(Bouwens, Rontberg, De
Roode, Van den Hoogenband)
kan de verleiding weerstaan
het centrum op te zoeken en
daardoor moet Boere zijn ge
liefde hoge voorzetten ontbe
ren. „Maar Remco moet zelf
veel meer doen", vindt Van de
Meent, die zaterdag in de spe
lersbus aankondigde dat het
halen van 34 punten het be
oogde competitie-doel is.
Op andere plaatsen dan in de
spits wordt wél veel gedaan,
maar vaak zonder voorbe
dachte rade. Het was in West-
Duitsland vooral op-hoop-van-
zegen-voetbal. Van lijnen,
spelpatronen of zelfs afspra
ken voor spelhervattingen was
(nog) nauwelijks sprake. „Het
is een trainingskamp. We heb
ben nu juist de gelegenheid te
kijken wat er goed en fout
gaat", weerlegt Van de Meent.
Die in een controverse tussen
Martin Jol en Heini Otto trou
wens nog een kopzorg heeft.
Dat bleek tegen het zonder al
te veel pretenties in de Oberli
ga uitkomende Hammer SV.
De formatie van Van de
Meent speelde in het Mahl-
bergstadion in Hamm, dat ove
rigens welgeteld nul zitplaat
sen bevat, een soort voorwed
strijd voor de vriendschappe
lijke confrontatie tussen het
naburige Borussia Dortmund
en de Roemeense kampioen
Dynamo Boekarest. De toe
schouwers, uiteindelijk zo'n
5000, kregen van de Haagse
FC bepaald geen waar voor
hun geld (vijftien DMark).
Een handjevol op eigen gele
genheid reizende Hagenaars
was getuige van een opmerke
lijke uitspraak van Heini Otto.
Heini Otto: vergeefs verzoek om wissel.
FOTO: MILAN KONVALINKA
„Wissel mij maar, ik doe niets
meer", zo luidde - vrij vertaald
- de herhaalde kreet van Am
sterdammer richting Van de
Meent. Die gaf, uiteraard, geen
gehoor. „Dit soort zaken moe
ten ze zelf op kunnen lossen",
vindt de oefenmeester.
Aanleiding tot de twist was
een „verzoek" van libero Jol
aan middenvelder Otto om
zich wat meer met zijn defen
sieve taken bezig te houden.
Een verzoek dat bovenstaande
furieuze reactie tot gevolg had.
„Ik weet wel wat daarachter
zit", aldus Jol na afloop. „Hei
ni heeft ook een tijdje libero
gespeeld en dat beviel 'm best.
Het zal wel een tegenvaller
zijn dat hij weer terug moest
naar het middenveld".
ROB LANGEVELD
Eintracht Braunschweig-FC Den
Haag 4-1 (3-1): 23. Buch heister 1-0,
23. Schmaler 2-0, 31. Schmaler 3-0,
45. Boere 3-1. 50. Kubsda 4-1.
FC Den Haag: Stam; Van Alphen,
Jol, Lankhaar, Plak (Van Oosten);
Rijntjes, Otto, Purvis (Danen); Bou
wens (De Roode), Boere, Van den
Hoogenband (Rontberg)
Hammer SV-FC Den Haag 1-2 (1-1):
28. Hubiak 1-0, 33. Boere 1-1, 81. Jol
FC Den Haag (eerste helft): Stam;
Van Alphen, Jol, Lankhaar, Plak;
Rijntjes, Otto, Purvis; Bouwens, Boe-
BRAUNSCHWEIG - FC
Den Haag is er gisteren
getuige van geweest hoe
ambitieus Eintracht
Braunschweig aan de
nieuwe competitie be
gint.
De voormalige profclub, die
eind zestiger jaren zelfs Eu
ropese successen vierde,
komt dit seizoen uit in de
Oberliga, de hoogste nationa
le amateurklasse. De club
waar Paul Breitner vorig sei
zoen als trainer verantwoor
delijk was tijdens een belang
rijke fase van de teloorgang,
tuimelde uit de profliga door
in de laatste competitie een
voorsprong uit handen te ge
ven en derhalve een punt te
kort te komen voor behoud.
Ook financiëel kreeg Ein
tracht vorig jaar een zware
klap te verwerken. Voorzit
ter Gtlnter Mast had zich ten
doel gesteld de sponsornaam
(Jagermeister) te verheffen
tot clubnaam, maar ondanks
diverse (zelfs gewonnen) pro
cessen ging dat niet door.
Mast, directeur van de li-
keurfabriek, trok zich terug
en inmiddels spelen de, ove
rigens zeer goed betaalde,
amateurs met „100" op de
borst. Ten teken dat honderd
kleine sponsors de taak van
de ene grote hebben overge- 0
nomen. 'ei
En niet ten onrechte, zo re
bleek gisteren. In het
Braunschweigse stadion, dat et
ruim 30.000 mensen kan be- 'al
vatten, bleek dat de stad ne
voetbalmaf is. Met een voor uu
Nederlandse begrippen onge- 'ol
kend positieve instelling be- es
groetten maar liefst 12.000 'el
kijkers de spelers van Ein- 'u
tracht. Zij liet een daverend >e
applaus neerdalen op trou- Vl
wens beide teams, toen deze ee
in bussen langs de tribunes la;
werden gevoerd. ne
De toeschouwers kregen giste
ren in Hilversum even de
schrik van hun leven toen Ola-
zabal de bal over de green en
in hun richting sloeg. Maar al
gauw maakte de paniek plaats
voor plezier.
FOTO: ANP
HILVERSUM De naam
is hetzelfde, het uiterlijk
bijna, maar de prestaties
verschillen nogal: Jack
Niklaus en Jack Niklaus
jr. De eerste is 's werelds
beroemdste en rijkste gol
fer, de ander hoopt het
ooit te worden. Bijna één
jaar is hij nu professional,
maar het vlot nog niet
echt. In Hilversum lag de
jonge uitgave van het
blonde fenomeen er ook
alweer na twee dagen uit.
We praten een paar minuten
daarna, niet bepaald een ideale
gelegenheid om eens lekker, te
bomen. Niklaus doet toch z'n
best, is soms wat kortaf, maar
realiseert zich dat hij alleen al
door zijn naam zich bepaalde
dingen niet kan permitteren.
Dus installeert hij zich achter
een idioot groot glas cassis en
twee broodjes ham, waarvan
hij met een lichte walging de
boter zoveel mogelijk afhaalt.
„Wat gebruiken jullie hier
toch enorm veel boter", zegt
hij, zelf het toonbeeld van een
afgetraind topsporter.
Zoon van een beroemd vader,
dat kan bijna niet leuk zijn,
want alles wordt afgemeten
naar wat je vader doet. Nik
laus ziet het toch iets genuan
ceerder. „Natuurlijk, het kan
een last zijn", zegt hij, „maar
het hangt volledig van jezelf
af of het dat ook is. Ik moet
oppassen omdat ik Niklaus
heet, want als ik iets zou doen
wat niet goed valt, dan wordt
dat ook meteen mijn vader
aangerekend. Aan de andere
kant heeft het ook wel dege
lijk voordelen. Er gaan, of dat
nou terecht is of niet, deuren
voor me open die anders geslo
ten blijven. En mijn vader kan
me natuurlijk ook heel veel
van golf leren".
Op eigen benen
Als jongeling sjouwde hij in
vele toernooien als caddy (tas
send rager) achter zijn vader
aan, die hem op zijn beurt een
hoop bijbracht. Maar een jaar
of zeven geleden had junior er
ineens geen trek meer in: „Ik
wilde het zelf ontdekken, op
eigen benen staan, dacht mijn
vader niet meer nodig te heb
ben". Als amateur moest hij
tot vorig jaar op een aanspre
kend succes wachten: het
North and South Champion
ship van Amerika, ofwel één
van de drie belangrijkste ama-
teurtoernooien.
Hét moment voor Niklaus jr.
om professional te worden en
wie weet in de voetsporen van
zijn vader te treden. Maar zo
gemakkelijk gaat dat niet. In
de vijftien toernooien waarin
hij zich als nieuwbakken
broodspeler liet zien, kwam hij
vier keer door de kwalificatie
ronden. Hij verdiende er een
paar centen mee, maar lang
niet genoeg om ook maar uit
de kosten te zijn. Het weer
houdt hem er in Hilversum
niet van de knip te trekken als
er consumpties van hemzelf en
anderen moeten worden afge
rekend. Alsof hij bang is voor
gierig te worden aangezien
met zo'n rijke vader.
Met een passeerende kennis
spreekt hij af die avond in een
leuke tent de teleurstelling
maar eens te vergeten en een
feestje te bouwen. Niet te wild
natuurlijk, want dat kan niet
als je Jack Niklaus heet. „Af
gezien daarvan wil ik mezelf
niet tot de generatie spelers re
kenen die liever van het goede
leven genieten dan met hun
golf bezig te zijn. Ik werk heel
hard om vooruit te komen. Ik
ben praktisch elke dag uren
met golf bezig. En zolang ik
verbetering bemerk, blijf ik
het doen, ook al heb ik tot nu
toe de nodige teleurstellingen
gehad".
Wennen
Zoals veel profs zal ook Nik
laus jaren nodig hebben om
mee te gaan draaien, zelfs zijn
vader was niet in één dag de
beste. En hij heeft hoop.
„Vooral mijn korte spel is be
ter geworden en dat zijn uit
eindelijk toch de slagen waar
mee je een wedstrijd kunt be
slissen. Ik denk ook dat mijn
spel wel goed is, dat heb ik in
het begin van de week ge
merkt. Toen heb ik, in het
pro-am toernooi, het best ge
speeld sinds tijden. Maar op
het moment dat ik het echte
toernooi in ging, was het weer
mis. Ja, het probleem zit in
mijn hoofd. Maar dat geldt
voor de meeste golfers; ze
kunnen het allemaal wel, al
leen moet je er ook steeds zelf
van overtuigd zijn. En dat zijn
twee heel verschillende din
gen. In mijn geval komt daar
nog bij dat mensen van mij
meer verwachten. Ja, omdat
ik nu eenmaal Jack Niklaus
heet. En dat legt wel eens een
druk op me. Maar ach, het
hoort bij mijn leven. Ik moet
ti
er maar aan leren wennen".
Die reëlere opstelling leidde
toe dat pa Niklaus na jaren ,r
afstand te hebben toegekeki te
in het recente open Bril je
w«;a
- werl jj
vooral met hem aan zijn swi K
de moeilijke draai van I
lichaam om de bal goed de
kunnen raken en liep in
kwalificatieronden als cad
achter zijn zoon aan. Hela
Junior miste,
eindstrijd.
opnieuw,
Nooit dwingen
k<
ii
Heeft hij, na een nieuwe 1
genvalier in Hilversum, n
het idee dat hij golfer mó S
worden en misschien lie
iets anders was gaan doen?
nee, beslist niet Mijn vaderi
ons nooit tot iets dwingen,
zeker niet om te gaan golft
Ik ben het gaan doen omda
het leuk vond. Maar nu ik
fer ben, verlangt mijn va
wel dat ik mijn best doe. Er
dat punt kan ik hem echt
ruststellen".
probe
In het gezin Niklaus pr
behalve Jack junior ook Gal
(18) een topgolfer te woi
De zoons Steve (24) en Mil
(14) voelen er niets voor, evt
als dochter Nancy (22).
vind het tot nu toe in elk gei v
een heerlijk leven", verzek
Jack jn zijn gehoor. „Ik heb
ook totaal geen probleem n
om uit de koffer te leven
houd veel van reizen en
kom op deze manier in t
landen. Ik heb dit altijd ge«
en echt, ik geniet". w
DICK HOFLAI k
BARCELONA De Ne
derlandse honkballer Rik-
kert Faneyte is gisteren in
Barcelona uitgeroepen tot
waardevolste speler van
het voor Nederland op
nieuw succesvolle toer
nooi om de Europese
honkbaltitel. Achttien jaar
jong, eerste slagman, mid-
velder en pitcher. Expo
nent van een nieuwe ge
neratie Nederlandse
honkballers.
Vergelijkingen dringen zich
op, zoals die met voetbalster
Ruud Gullit. Maar daarvan wil
Faneyte niet veel weten. „Lie
ver zou ik natuurlijk horen
dat Gullit de Rikkert Faneyte
van het Nederlandse voetbal
is", grijnst hij. Hun veelzijdig
heid, buitenlandse ambities en
uiterlijke overeenkomst ma
ken het echter verleidelijk
toch die parallel te trekken.
„Als ik niet dat haar zo had,
zou niemand er over begin
nen", stelt Faneyte vast.
Manager Pat Murphy ziet Fa
neyte als een voor Nederland
se begrippen unieke speler.
„Niemand maakt een dergelij
ke slagbeweging. De manier
waarop hij de knuppel swingt,
getuigt van een natuurlijke
gave. Dat kan geen coach je le
ren", oordeelt de Amerikaan.
Faneyte: „Dat heeft hij me
nooit verteld. Ik denk dat ik
gewoon mazzel heb. De snelle
polsbeweging is kennelijk aan
geboren".
Faneyte is zeker erfelijk be
last. Zijn vader was een goede,
maar niet uitzonderlijke honk
baller, zijn moeder softbalt nog
steeds. „Mijn vader stopte toen
ik tien was. Ik geloof dat hij
wel aardig sloeg, maar dat kan
ik mij eigenlijk niet herinne
ren".
Volgens Murphy liggen er
voor spelers als Faneyte toe
komstmogelijkheden in het
honkbalmekka Amerika. Niet
dat de alleskunner van Pirates
daar, gelijk voetballer Gullit
in Italië, onmiddellijk een mil
joenencontract bijeen slaat.
Murphy: „Dat is mijn bedoe
ling niet. Ik wil hem en nog
een paar anderen de kans bie
den meer te honkballen en
een opleiding te volgen. In de
zomer kunnen de competitie
en het nationale team weer
van hun talent profiteren. Pas
over een aantal jaar staan ze
voor de beslissing het echte
profhonkbal binnen te stap
pen".
Faneyte, vijfde klas HAVO,
heeft wel oren naar Murphy's
uitnodiging. „Ik wil zo hoog
mogelijk spelen. Op mijn leef
tijd zit ik dus al aan de top.
Eerder dan ik had gedacht.
Misschien dat ik dan wel weg
moet uit Nederland. Ook al
zou ik het in Amerika niet
redden, dan blijft het een nut
tige ervaring".
Net zeventien, kreeg de speler
van Pirates al aanbiedingen
van andere hoofdklasseclubs.
Zelfs in vergelijking met het
Italiaanse honkbal, waar op
semi-professionele basis com
petitie wordt gespeeld, gaat
het om bescheiden bedragen.
Wie tienduizend gulden aan
een seizoen overhoudt, is spek-
koper.
Pirates maakt er een punt van
niet meer dan een reguliere
reiskostenvergoeding te geven;
de pal bij het veld in Amster
dam-West wonende Faneyte
schiet daarmee dus weinig op.
„Als ik niet naar Amerika ga,
dan blijf ik gewoon bij Pira
tes".
Met zijn ploeggenoot Byron
Ward maakte Faneyte twee
weken geleden deel uit van de
Nederlandse ploeg die in
Rome de Europese jeugd titel
aan Italië verspeelde. Daar
door misten zij een deel van
het Havenstedentoernooi, dat
de voornaamste voorbereiding
was voor het A-kampioen
schap. Nieuwe krachten voor
het voornamelijk op routine
samengestelde Italiaanse team
heeft Faneyte er niet gezien.
„Geen honkballers die echt
iets afdwingen. Maar het
wezen dat ze er over vijf j«
wel staan. Ik speelde daar n»
goed. Een slaggemiddelde vï
viif uit vijftien (.333) is natu*
lijk niet slecht, maar moet b*
ger als je ook in het A-te#
speelt. Je moet scherp blij va
aan vliegen ze er wel uit. Wi
Murphy zegt, hoor ik ook vl
mijn clubcoach Ted Arnold. J
moet hard blijven. Niet h«fl
maar tough. Ik weet niet
daar een goed Nederlani
woord voor is". Misschien
taai of onverschrokken op
plaats bij Faneyte.
