„Wij verkopen
humor per meter"
Donderdag 27 augustus verschijnt bij
deze krant de bijlage Voetbal 1987/1988.
Informatie over de adverteermogelijk-
heden in deze special wordt u graag ver
strekt door Anke van Heurn, bereikbaar
onder nummer 071-122.244.
BASSIE EN
ADRIAAN
DERTIG
JAARIN
DE PISTE
£etdóe@ou/UMit
van en zetten er in 1982 een punt achter.
Zo doen ze het nooit meer. Het circus
moet klein en gezellig blijven.
Maar zijn kleine en gezellige circusten
ten niet uit de gratie bij het publiek? „Ja,
ze blijven meestal leeg", beaamt Adri-
aan. „Ze vragen zich ook altijd af hoe
wij het voor elkaar krijgen steeds weer
uitverkocht te raken. Voor hun eigen fa
len hebben ze vaak wel excuses, meestal
zeggen ze dat het te warm is of zo. Het
ligt nooit aan hen. Tja, het succes heeft
vele vaders, maar de mislukking is een
eenzame wees". Bassie: „Gisteren hoor
de ik echt de mop van het jaar. Harry
Touw belde ons en beweerde dat wij en
kel geluk hadden gehad. Dat is de
mooiste witz die ik ooit gehoord heb.
Wij weten dat geluk niet bestaat. Je kunt
het geluk hooguit een gigantische schop
vooruit geven door keihard te werken,
maar van geluk alleen kun je niet eten".
De sleutel tot het succes van Bassie en
Adriaan is de televisie. Niet alleen dan
ken ze een groot deel van hun roem
daaraan, ze hebben hun show ook inge
richt volgens televisienormen. Dat bete
kent dat elke act niet langer dan een mi
nuut of vijf mag duren, dat er snelheid
in de show zit. Maar toch biedt de tent
meer dan het scherm, anders zouden de
mensen thuisblijven. „Je krijgt de men
sen het circus niet meer in met gewaagde
trucs", zegt Adriaan. „Dat hebben ze al
lemaal al eens op televisie gezien en dan
nog beter ook. Je kan wel een koord
hoog in de tent spannen en daar wat da
mes overheen laten lopen, maar na twee
minuten hebben de kinderen dat wel ge
zien. Nee, je moet er sfeer inbrengen,
een feestje bouwen".
Als gebrul garant staat voor sfeer, dan is
de sfeer in de tent in Oostvoorne enorm.
De kinderen worden helemaal wild. Zo
dichtbij zijn Bassie en Adriaan nog nooii bes'
geweest. Als Adriaan met zijn arm
zwaait mogen ze „Olé" roepen en ze
doen niet liever. „Dat geeft toch een
kick hè", had Bassie voor het optreden
gezegd. „Het klinkt misschien opschep
perig, maar ik ben er groots op dat al die
mensen op mij zitten te wachten". En
dat zitten ze. „Alles is voor Bassie".
schreeuwen ze als de clown weer eens
een lading water over zich krijgt uitge
stort. Bassie gromt, schreeuwt, lacht en
hangt de ondeugende lolbroek uit. Hij
doet niet liever. „Dit is toch een gouden
baan", zegt hij tussen twee grappen
door. „Dat je op je 51e nog zo gek mag
doen. Als je dat op straat doet word je
opgepakt".
Dat gebeurt na het optreden toch wel.
De kinderen hebben hem direct bij de
kladden. Bassie is van hen. „Wij verko
pen humor per meter", roept hij en slaat
Adriaan op de schouder. Hoelang hou
den ze dit nog vol? „Zolang het publiek
het wil", zegt Adriaan. „Wat ons betreft
gaan we nog even door. Ze zeggen wei
eens dat every clown wants to be a
Hamlet, maar zo is het met ons niet. Wij
gaan op deze manier door zolang het
kan". Als het aan de kinderen van Oost
voorne ligt is het doek voorlopig nog
niet in zicht. Een jochie steekt zijn
hoofd om de deur van de caravan en
roept baldadig: „Ha Bassie!". En weg is
hij. Zielsgelukkig naar huis.
STEVO AKKERMAN
ZATERDAG 25 JULI 1987,
Natuurlijk was Imca Marina gisteravond in Vlaardingen.
En Ria Valk. Om over Conny Vink en de moeder van
Rudi Carell nog maar te zwijgen. En het Cocktaii Trio?
Jawel, het cocktail liep er ook rond. Maar ze straalden
geen van allen zoals de gebroeders Bas en Aad van Toor.
Waren die er dan ook? Nou en ofl Zonder Bassie en
Adriaan was zelfs het hele feest er niet geweest. De clown
en de acrobaat vierden in de eigen circustent hun
dertigjarig artiestenjubileum, onder het motto „Ik ben wel
dom, maar niet slim". Een leugen ongetwijfeld, want wie
in deze tijd zijn circus steeds weer uitverkocht weet te
krijgen, vertoont een sterk staaltje slimheid.
K
Eg
V
De»
Mev
straa
Niel:
Zoet
Zij 1
per.
0|
pi
w<
LI
P<
OOSTVOORNE - De kinderen
van Oostvoorne zijn gek, helemaal
gek. Ze schreeuwen zich een onge
luk en verdringen zich rond een
klein dik mannetje en zijn maat.
„Bassie!" roepen ze, en als die niet
luistert: „Adriaan!". Gek zijn ze op
die twee. Ze móeten een handteke
ning hebben, nu of nooit. Zo vaak
zijn Bassie en Adriaan niet met
hun circus in Oostvoorne. En ge
duldig schrijven de clown en de
acrobaat hun naam op kaartjes,
aaien ze peuters over de bol, gaan
ze met kleuters op de foto en glim
lachen ze naar vaders en moeders.
Bassie had er al voor gewaar
schuwd. „Na de voorstelling heb ik
even geen tijd voor je, dan ben ik
voor de kinderen. Ik kan het na
tuurlijk niet maken om de grote
kindervriend uit te hangen en ze
vervolgens te laten stikken voor
een interview".
Dertig jaar geleden stonden Bas (51) en
Aad (44) van Toor voor het eerst voor
publiek op de planken. In een zaaltje
van een café in hun geboorteplaats
Vlaardingen voerden ze acrobatische ca
priolen uit, in de volgorde die het spiek-
blaadje aangaf. Bas had de kunst van het
optreden afgekeken van de circusarties
ten van Toni Boltini tijdens een desertie
uit het ouderlijk huis en na zijn terug
keer had hij samen met broer Aad les ge
had van Ferry Assendorf, een oud-„on-
derman" met boordmaat 48. „Hij leerde
ons echt gigantisch goeie technieken",
vertelt Bassie, blootbuiks gezeten in zijn
caravan. „Na ons café-optreden werden
we gevraagd een week op de kermis van
Schiedam te staan. Daar werden we ge
zien door ome Nico en tante Sientje en
zij nodigden ons uit in hun tent te ko
men werken. Ik had in die tijd een vaste
baan als chauffeur/verkoper en die bur
gerlijke geborgenheid geef je natuurlijk
niet zomaar op, maar we hebben het
toch gedaan. Je weet wel, met zo'n trom
meltje op de kermis lopen schreeuwen:
„Komt er in, er zijn nog maar enkele
lege plaatsen!". Dan zaten er dus twee
mensen binnen".
Flessen
De Van Toors gingen vervolgens als
„The Crocksons" door het leven en door
het land. „Onze eerste echte schnabbel
was in Almelo, bij Palthe. Die stomerij
probeerde z'n personeel binnen de poort
te houden door elke maand een feesta
vond te organiseren". Bas en Aad ston
den op eikaars hoofd, sprongen in de
lucht en balanceerden griezelig op een
stapel flessen. Ze zetten daarvoor vier
flessen op een kruk, daarboven een
plank met weer vier flessen en hetzelfde
nog eens. Op die flessen werden drie
stoelen geïnstalleerd, waarop de twee
broers gingen staan, op hun handen wel
teverstaan. Geen wonder dat Aad later
zoveel zag in parachutespringen. Het he
meltergende „flessennummer" voerde
The Crocksons naar buitenlanden als
Duitsland, Italië, Frankrijk, Spanje en
Brazilié. Voor twee jaar, spraken ze af.
Het werden er twaalf. Twaalf vette jaren,
waarin de acrobaten steeds komischer
werden. De clown, die Bas altijd had
willen worden, werd langzaam maar ze
ker geboren.
„Ik heb altijd gezegd dat ik op m'n 45e
met de acrobatiek zou stoppen", vertelt
Bas, terwijl hij even naar een voorver
koopadres belt om te vernemen of de
circustoer een beetje loopt, wat-ie doet.
„Ons laatste optreden hadden we in Car
ré. Dat is toch mooi hè, als je daar af
scheid kunt nemen". Misschien reali
seerde Aad zich niet dat het echt afgelo
pen was met de acrobatiek, want hij
bleef volharden in zijn hang naar perfec
tie door na afloop te beweren dat er nog
van alles aan de voorstelling had ontbro
ken. „Ja, dat doen we altijd", zegt Bas.
„We gaan altijd na of er niet iets aan ge
haperd heeft. Dat moet wel, anders slaap
je in. En je bent het ook verplicht aan je
publiek. Ze betalen voor je om perfect te
zijn. Ik vind dat Nederlandse artiesten
daar niet altijd genoeg rekening mee
houden".
Komisch duo
Al voordat The Crocksons de acrobatiek
definitief verlieten hadden Bas en Aad
de basis gelegd voor een nieuwe loop
baan; als Bassie en Adriaan werden ze
een komisch duo. En als dat zo rond de
kerstdagen in het buitenland verbleef be
gon er iets te knagen. „In december kre
gen we altijd de kriebels", zegt Bassie,
„dan wilden we naar huis, Christmas
home, weet je wel. Dus traden we in Ne
derland op in fabrieken en dergelijke, op
Sinterklaasfeesten. Dat was ook voor
kinderen. Toen we daarna een keer in
Benidorm optraden, vroeg men ons iets
voor kinderen te doen. Het jaar daarop
waren we er weer, met clownspakken en
kostuums, zo'n succes was het".
Sindsdien zijn Bassie en Adriaan gespe-
cialeerd in kinderen. Denk niet dat dat
een makkie is. „Kinderen laten onmid
dellijk merken dat ze iets niet leuk vin
den", zegt Adriaan. „Zo gauw je ze ver
veelt lopen ze weg, gaan ze praten of
hun vriendjes pesten. Zo leren ze wat je
doen en laten moet. Kijk, als een vol
wassene kritiek heeft op onze show, dan
denk ik „daaag" en ga weer verder.
Maar als een kind iets niet leuk vindt,
zeg ik: Kom, we gaan eens praten, wat is
er niet goed? In elk geval moet ie nooit
een kinderachtig toontje aanslaan. Je
moet kinderen volwassen behandelen,
dan heb je er geen kind aan. Moet je die
gezichten zien als wij de piste inkomen!
We hebben er allemaal weieens een dag
geen zin in, maar dat is dan direct afge
lopen".
De clown en de acrobaat hebben niet al
leen op het podium (en in de televisie
programma's die ze sinds 1977 maken)
strikt gescheiden rollen, ook zakelijk zijn
de verantwoordelijkheden exact afgeba
kend. Adriaan heeft het artistieke gedeel
te onder zijn hoede, hij schrijft alle tek
sten en regisseert de televisieserie. Bassie
verzorgt alle financiële en bureaucrati
sche rompslomp, hij haalt de vergunnin
gen binnen, betaalt het staangeld en le
vert Adriaan alle attributen die nodig
zijn. „Ik kijk in m'n agenda waar ik van
daag weer heen moet, stap in m'n auto
en weet dat alles klaar staat", zegt Adri
aan.
Humbug
Adriaan vertrouwt zijn broer blindelings
en Bassie doet er alles aan dat zo te hou
den. Er mag niets op het circus Bassie en
Adriaan aan te merken zijn. Bassie: „Bij
Boltini heb ik precies geleerd hoe het
niet moet. Die leverde een hoop hum
bug, veel geschreeuw en weinig wol. Al
tijd gedonder met staangeld en zo. Dat
kan niet met het moderne circus. Wij
willen correct zijn. Als we vroeger bij
voorbeeld een afspraak hadden voor een
optreden op één avond van de maand,
dan kwamen we ook. We lieten dat niet
schieten, ook niet voor een maandcon-
Boven: Als het
aan het jeugdige
publiek ligt blij
ven Bassie en
Adriaan nog heel
lang hun grappen
en grollen verto
nen.
Links: Bassie en
Adriaan: gespe
cialiseerd in kin
deren.
FOTO'S:
MILAN
KONVALINKA
tract. Dat lieten we dan maar lopen. Te
genwoordig nemen televisie-artiesten
vaak een clausule in hun contract op
waardoor ze tot twee weken vantevoren
een avond kunnen afzeggen als ze voor
televisie moeten optreden. Zal je twee
van zulke artiesten uitgenodigd hebben
en ze zeggen af! Dan kun je het mooi
schudden met je avond. Op die manier
gaat veel naar de bliksem in Nederland.
Het geheim van Bassie en Adriaan is dat
we keihard werken en correct zijn. Dan
worden we nog eens vaker gevraagd".
Wat Bassie betreft blijft de betrokken
heid van de familie Van Toor bij het cir
cus zo gering mogelijk. „Wij laten ande
re artiesten tijdens onze show optreden.
Zo hebben we nu Tsjechische acrobaten
in ons programma. Ik heb een broer die
fantastisch kan goochelen en een zus die
goed piano speelt, maar die zal ik niet
binnenhalen. Binnen de kortste keren
staat het podium dan vol met familie,
niet omdat ze kwaliteit leveren, maar
omdat het familie is. Dat moeten we
niet hebben".
Wat Bassie en Adriaan ook niet moeten
hebben zijn de neigingen van Joop van
den Ende. Met deze televisiegigant had
den de Van Toors aan het begin van de
jaren tachtig een groot circus, dat de
naam „Bassie en Adriaan" droeg. Van
den Ende kocht zich een ongeluk aan pe
perdure artiesten, dieren en materiaal.
Tot overmaat van ramp zette hij 's a-
vonds André Hazes in de piste. Daar
kwam geen hond naar luisteren. Dat het
circus 's middags wel vol zat voor Bas
sie en Adriaan, was niet voldoende om
de extreem hoge kosten per dag goed te
maken. De broers werden er doodmoe
