QmmwmBmmuk
ZATERDAG 25 JULI 1987
male
Hij is zo goed als onbekend, de roddelpers
bijvoorbeeld heeft nog nooit van hem
gehoord. Toch is Bram van Leeuwen alias
prins Leo de Lignac ongetwijfeld één van de
rijkste en meest extravagante Nederlanders.
Al vier jaar bevaart hij met zijn luxueuze
jacht „New Horizon L" subtropische
wateren. Achtentwintig man personeel zorgt
ervoor dat het dé prins, zijn secretaris en hun
gasten aan niets ontbreekt. Verslaggever
Paul Koopman was enkele dagen aan boord
voor een exclusief interview. „Dit is mijn
kleine koninkrijk, het mooiste schip ter
wereld", zegt de prins die per etmaal ruim
40.000 gfulden verteert.
Hl J
CANNES - In de Port Canto in
Cannes balanceren toeristen op het
kademuurtje om een glimp op te
kunnen vangen van de anonieme
rijkaard aan boord van het grootste
privéjacht in de haven. Wie geluk
heeft, krijgt nèt 'n been te zien dat
over de leuning van een witgelakte
rieten stoel bungelt. „Zou dat hem
wezen?", vraagt een amateurfoto
graaf aan zijn vrouw, terwijl in de
stoel op het achterdek een krantje
wordt omgeslagen en een kóp kof
fie geserveerd. Maar de gekiekte ei
genaar blijft een mystene. Een ko
ning, een olieminister? „Nee, het
moet een sjeik zijn", constateert de
man op de kade.
Wie zou ook kunnen weten dat het
59,95 meter lange jacht met vergulde
wapens op beide flanken, toebehoort aan
een Nederlander? Een prins nog wel, die
volgens de officiële titulatuur door het
leven gaat als niemand minder dan L. de
Lignac, gevolmachtigd minister van het
Koninklijk Huis van Este Bavière? In
het naslagwerk „Wie is wie?" zal irien
vergeefs zoeken naar deze edelman. Ook.
in de registers van de Nederlandse adel
heeft de varende multimiljonair geeq
plaatsje gekregen. Wie is dan in vredes
naam prins Leo de Lignac?
„Ik heb mezelf met succes tientallen ja
ren buiten de publiciteit weten te hou
den", meldt de prins niet zonder trots.
„Als je bekende bedrijven hebt die voor
het grote publiek werken, dient de eige
naar wat in de schaduw te blijven. De
ontvoeringen van Caransa en Heineken
gaven ook reden tot voorzichtigheid.
Maar ik loop tegenwoordig weinig risico
meer. Men kan mij niet opwachten,
want ik weet 's ochtends nog niet wat ik
's avonds ga doen. Verder heb ik behal
ve mijn twee lijfwachten nog vierentwin
tig koppen bemanning aan boord. Als
het alarm afgaat, komen ze uit allerlei
deuren en gangen aanrennen. Ik heb na
melijk een vrijwel onvindbaar minia
tuurzendertje bij me, dat alarm geeft in
de radiokamer zodra iets onverwachts
zou gebeuren. De radio-officier en de
politie kunnen me dank zij dat zendertje
vierentwintig uur per dag volgen. Het is
in feite de moderne versie van het
sprookje van Klein Duimpje met zijn
broodkruimels".
Exclusief
De werf Van Lent op Kaageiland heeft
tot op de dag van vandaag nooit bekend
gemaakt dat de prins De Lignac de op
drachtgever was voor de bouw van de
„New Horizon-L". Vier jaar na de ople
vering van het supeijacht gunt de prins
ons dan toch nog een exclusief kijkje in
zijn keuken van onbeperkte rijkdom en
luxe. Wat te denken van de drie massief
marmeren ligbaden van duizend kilo die
in de gastensuites aan boord van de
„New Horizon-L" zijn ondergebracht?
Welke interieur-architect zou niet in ver
rukking raken over het van de boeg tot
achterschip door de Italiaanse topdesig-
ner Luigi Sturcchio ontworpen interieur?
Welke museumdirecteur zou niet jaloers
zijn op de enorme collectie Aziatische
kunstvoorwerpen?
In het in leer gebonden goud op snee
welkomstboek dat iedereen die aan
boord verblijft als souvenir meekrijgt,
heeft de prins het bescheiden geformu
leerd. „Het is misschien moeilijk te gelo
ven, maar onze eerste zorg was om het
eenvoudig te houden. Er zijn maar drie
kleuren gebruikt: wit, gouden accenten
en een vleugje blauw. Er is geen andere
decoratie dan platen antiek marmer ach
ter de draagzuilen en twee marmeren va
zen in de salon".
Maar „eenvoud" betekent in prinselijk
jargon kennelijk toch iets anders dan in
doorsnee huis-tuin-en-keukenkringen.
Zo doelt de prins met zijn „vleugje
blauw" op zijn ligbad van massief lapiz-
lazuli en het wit is terug te vinden in de
met Spaans geiteleer beklede plafonds en
in de door Sturcchio himself ontworpen
duimdikke wollen vloerbedekking. Wat
de „gouden accenten" betreft lijkt het
wel of de prins een alchemist met de
De prins De Lignac brengt de meeste ochtenden door op het achterdek van zijn jacht. Daar verslindt hij kranten en
tijdschriften, terwijl toeristen op de kade zich aan zijn rijkdom vergapen.
steen der wijzen heeft ingehuurd. Nage
noeg alles wat een sterveling aan boord
maar kan aanraken is verguld. Trapleu
ningen, deurknoppen, handdoekenrek-
ken, hang- en sluitwerk, vloerdorpels en
muurpanelen glimmen in 24-karaats
edelmetaal. Jawel: ook de pedaalem
mers, wc-borstels en scheermesjes zijn
met goud bekleed.
Geld speelde bij de bouw van het schip
absoluut geen rol, vandaar dat de salon,
eetkamer, de twee suites van de prins en
zijn secretaris Hans Verver alsmede de
drie gastensuites de grandeur en rijkdom
van oude Europese vorstenhuizen mak
kelijk naar de kroon steken. Ook wat
service betreft doet de levensstijl van de
prins niet veel onder voor die van een
sprookjeskoning. De achtentwintig kop
pen sterke bemanning zorgt ervoor dat
het De Lignac en zijn gezelschap aan
niets ontbreekt. De twaalf uit Sri Lanka
afkomstige stewards zijn er in getraind
om de prins en zijn gasten al bij het ge
ringste teken van licht ongemak op hun
wenken te bedienen. Met een zilveren
dienblad in de hand - de prins staat er
op dat zelfs zijn krant op zilver wordt
aangereikt - komen ze dan toesnellen.
„Excuse me your highness. Do you need
anything? Some champagne? Thank you
sir".
Ook voor zijn gasten wenst de prins al
leen het beste. De drie gastensuites aan
boord - Chinees, Japans en Frans inge
richt - worden na elke nacht door liefst
zeven stewards weer helemaal op orde
gebracht. Gedurende de dag worden de
lakdoosjes met bonbons en snacks bijge
vuld en de schaal fruit in de minibar
ververst. Kleding wordt zonder dat er
een woord aan wordt vuilgemaakt, mee
genomen, gewassen, gestreken en weer in
de kast teruggelegd. Opeens is de lege
koffer weg. Die blijkt voor de goede orde
in een speciale opslagruimte te zijn on
dergebracht. Gasten kunnen verder uit
gebreid toilet maken, met een ruime
keuze uit verschillende lotions, geraffi
neerde geurtjes, pre- en aftershaves, crè
mes en shampoos. Een verrassing: dit al
les - en ook de bonbons, zoutjes, toffees
en andere lekkernijen - komt uit Japan
en China voor de Japanse en Chinese
suites, want de prins verwent zijn gasten
in stijl.
Borstelfabrikant
Wie zou denken dat de prins zijn fortuin
van zijn familie heeft geërfd, vergist zich
jammerlijk. Het levensverhaal van prins
Leo begint namelijk in 1918 als Abra
ham van Leeuwen, zoon van de Rotter
damse borstelfabrikant David van Leeu
wen. Na drie maanden overlijdt zijn va
der. Brams moeder moet in hun etage
op het Rotterdamse Noordereiland ka
mers gaan verhuren om de eindjes aan
elkaar te kunnen knopen. Met van de
gemeente geleende boeken doorloopt
zoon Bram later toch nog de hbs, waar
de conciërge hem op een goed moment
inprent: „Denk er om dat je die boeken
netjes houdt, want volgend jaar gaan ze
naar een kind uit een ander arm gezin".
Toen moet Bram besloten hebben dat
hij rijk wilde worden. En niet een beetje.
Nee, ontzettend steen-stinkend rijk.
Prins de Lignac vertelt met nog zichtba
re voldoening: „Ik had niet bepaald een
zakelijke instelling, want ik zocht aller
eerst een baan in de journalistiek. Na
bijna dertig sollicitatiebrieven werd ik
aangenomen bij het Delfts Volksblad en
in dat vak heb ik twee jaar lang veertig
gulden in de maand verdiend".
Met zijn declaraties kan de jonge ver
slaggever zijn inkomen nog wel een beet
je opschroeven, maar het zet toch weinig
zoden aan de dijk. In 1938 besluit Van
Leeuwen daarom voor zichzelf te begin
nen. Met een gietijzeren schrijfmachine
en een dikke stapel carbonpapier lan
ceert hij een schriftelijke cursus litera
tuur en publiciteit. De eerste drie door
slagen verkoopt hij als A-cursus voor
1,60, de volgende vier als B-cursus
voor 1,20 en de laatste nog nauwelijks
leesbare doorslagen gaan als C-cursus
voor 80 cent de deur uit. Maar dan
komt de oorlog en de bezetting. De Ne
derlanders willen naar de Engelse radio
luisteren en Van Leeuwen - als journa
list ontslagen door de „Kultuurka
mer" - besluit een Engelse cursus te
schrijven. Dat wordt het begin van het
„Nederlands Talen Instituut".
De carrière van Van Leeuwen is te
stormachtig om in detail te kunnen be
schrijven. Samenvattend: het NTI wordt
uitgebouwd tot „het grootste instituut
voor schriftelijk onderwijs", met in 1960
ruim 80.000 cursisten. Een jaar later in
vesteert Van Leeuwen de riante winsten
in de oprichting van het postorderbedrijf
Keurkoop. Ook dat wordt een respecta
bele onderneming met enkele honderden
medewerkers. Vier jaar later heeft de di
recteur/eigenaar alweer genoeg verdiend
om een derde poot aan zijn imperium
toe te voegen: uitgeversmaatschappij
Lecturama. In 1967 wordt letterlijk de
kroon op zijn werk gezet als de Franse
prins De E>éols, die hij uit de oorlog
kent. Van Leeuwen de Franse titel
„Prince de Lignac" verleent. Tegen die
tijd leeft Van Leeuwen al als een vorst,
met zijn witte Rolls Royce Silver Cloud,
een landhuis aan de Cöte d'Azur in de
stijl van Lodewijk de Zestiende en een
klein leger Japanse bedienden.
De prins: „Ik ben eigenlijk een soort der
dehands prins, want de titel De Lignac
was uitgestorven in Brazilië en was weer
aan het Huis De Déols teruggevallen,
dat op zijn beurt weer onder het voor
malige Franse koningshuis staat. Offi
cieel heb ik die titel wegens „diensten
voor het Franse verzet" gekregen, al
moet u zich daar niet al te veel bij voor
stellen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog
hielp de prins van Déols mij met inlich
tingen uit het Franse verzet en ik speel
de op mijn beurt informatie door over
Duitse troepenbewegingen. Na de bevrij
ding zijn we goede vrienden geworden".
Als prins De Lignac dus, bouwt Abra
ham van Leeuwen zijn concern verder
uit. Onder de vlag van verscheidene
Zwitserse „holdings" gaan uiteindelijk
meer dan dertig ondernemingen in vijf
Europese landen schuil. In 1980 ten slot
te is het „BINGO". Anton Dreesmann
van het Vendexconcern is bereid het
hele concern over te nemen. Het overna
mebedrag is nooit bekend gemaakt. Vol
gens financiële deskundigen voor een
naif miljard gulden, maar de prins zegt
dat het minder was. Hij kan er in elk ge
val rustig van gaan leven, zoals dat on
der renteniers met gevoel voor understa
tement genoemd wordt.
De gerenommeerde werf Van Lent had
toen overigens al de opdracht een super-
jacht te bouwen. Maar de ironie wil dat
de prins eigenlijk niet van varen houdt.
Als de „New Horizon-L" eens per jaar
zijn vaste aanlegplaats in Cannes verlaat
voor een oversteek naar het Caribisch
gebied in Latijns-Amerika, volgt hij per
Foto boven: Na jaren alle publiciteit
te hebben geschuwd, treedt de prins
weer aarzelend voor het voetlicht.
Foto links: De New Horizon-L op
zijn vaste ligplaats in Cannes: totaal
59,95 meter onovertroffen luxe en
comfort.
FOTO'S: PAUL KOOPMAN
jumbojet een paar weken later. De brug
van zijn schip heeft hij de afgelopen vier
jaar nog maar één keer bezocht. „Er is
echt absoluut niets aan om tien dagen
lang grauwe zee om je heen te zien",
vertelt prins Leo vanuit zijn comfortabe
le stoel op het achterdek. „Ik hou wel
van cruises. Anderhalve dag varen en
dan een nieuwe of bekende haven aan
doen. Een paar dagen blijven en dan
weer verder. Die heerlijke cocktail van
wonen op je eigen schip, gasten ontvan
gen en party's organiseren bevalt me pri
ma". Glunderend: „Toen ik nog verslag
gever was, wist ik al dat ik deze levens
stijl nodig had om helemaal gelukkig te
zijn. Mijn moeder zei altijd: „Bram: je
moet de tering naar de nering zetten".
Maar ik heb daar nooit in geloofd. Ik
heb de nering naar de tering gezet".
De prins De Lignac is ongelooflijk trots
op zijn „New Horizon-L", zijn derde
schip in deze klasse. De initialen NHL
(de L staat voor Leo) zijn dan ook niet
alleen op het briefpapier van de prins te
rug te vinden, maar ook op zijn och
tendjassen, badhanddoeken, deurknop
pen, bestek, vloermatten en wc-brillen.
Hij beroemt zich er op dat in de hele
wereld geen schip zo goed onderhouden
wordt als het zijne. Per jaar gaat daar al
leen al vier miljoen gulden mee heen.
Dank zij dat intensieve onderhoud oogt
de „New Horizon-L" dan ook alsof ze
nèt uit de showroom is gekomen. In het
kwetsbare lakwerk aan de muren is geen
krasje te bekennen en gasten zullen ver
geefs zoeken naar spoortjes gemorste as
of champagne op het salondek of in het
tapijt. De prins: „Het onderhoud van
een schip kost bijna nog meer dan de
rente op het geïnvesteerde kapitaal. En
ik ben een Pietje Precies. Zo hebben we
vorige maand nog alle deurknoppen, rai-
lingen en lijsten opnieuw laten vergul
den".
Het handjevol supeijachten dat verder
nog in de wereld rondvaart beziet de
prins meestal met mild misprijzen. Al
lereerst, zo benadrukt hij, wonen de an
dere varende multimiljonairs niet zoals
hij permanent aan boord van hun schip.
En het wonen aan boord vereist vanzelf
sprekend een extra portie comfort en
luxe. Verder heeft de „New Horzion-L"
zijn twee speedboten op het benedendek.
waardoor het bovendek geheel vrij bleef
en door interieur-architect Sturcchio kon
worden omgetoverd tot smaakvolle
pleisterplaats in de zon. „Welke jachtei-
genaar heeft dit uitzicht?", vraagt De
Lignac. Het bijna even grote jacht naast
de „New Horizon" dient hem tot prach
tig voorbeeld. „Moet u zien", klinkt het
afkeurend. „Die sjeik moet met klap
stoeltjes tussen zijn speedboten zitten.
Een armoedig gezicht. Daar heb ik geen
last van".
Geslaagd
■CeidócSouAant'
Er is een heleboel geld voor nodig ge
weest eer de prins werkelijk tevreden
was. Maar nu is er dan ook niets meer
dat zijn hartje begeert. „Ik ben ge
slaagd", zegt hij van zichzelf, „en niet
omdat ik rijk ben, maar omdat ik geluk
kig ben. Dit is mijn geluk: een grote lief
de, het mooiste schip van de wereld,
mijn koninkrijk".
Volgens de prins is zijn banksaldo groot
genoeg om er nog tot ver in de eenen
twintigste eeuw warmpjes bij te zitten.
Zijn persoonlijke koninkrijk zal dus ver
moedelijk niet door financiële tegensla
gen tenonder gaan. Maar wat te doen als
een oliesjeik of industriebaron eeq_pög
mooier, groter, duurder schip laatwu-
wen? En brutaalweg pèl naast de j*
afmeert? Hoe bestendig is dan hef
worven geluk?
De Lignac: „Hoewel u misschien i
zult denken, komt mijn geluk varil
nenuit. Dat is immers de enige
waar écht geluk vandaan kan komj
zal dus niet gefrustreerd raken als
mand anders met een groter of mooier
schip komt. Alleen zou ik dan zeggen:
jammer. Ik ben nu de tweede mooiste in
de wereld. Eh wat schip betreft na
tuurlijk".
PAUL KOOPMAN
