Onno Ruding: van bankier tot politicus
De vleespotten van de
Buitenlandse Dienst
NENLAND
ftzidóeSouoatit
Politiek
Partij
Parlement
:a
Ook
„gewone'
ambtenaren
kunnen nu
diplomaat
worden
Ambassadeurs verdienen
tonnen netto per jaar
ZATERDAG 11IUU 1967 PAGINA 5-
B;
vori
5c^lot N HAAG „Op alle fronten gaat de
cazfr wkkeling in de verkeerde richting. De
et >aven komen ver boven het niveau
an de meerjarenbrief uit; de collectieve
oudj indruk komt beduidend hoger uit dan
ijn di voor 1990 beoogde niveau en het fi-
ies. I jcieringstekort ligt ver boven het te-
sold rttiidpad- Deze ontwikkelingen staan
rs (ledig haaks op onze beleidsuitgangs-
>en inten, zoals wij die in het regeerakkoord
regeJÜben vastgelegd".
schreef dr. Onno Ruding, de minister
i financien, enkele weken geleden in
zogeheten Hangpuntenbrief aan het
iet Zo op het eerste gezicht zou men
.en: afkomst verloochent zich niet
jng is bankier geweest en niemand
zijn voormalige collega's zou hem een
«lijke brief verbeterd hebben. Te-
yr, omdat de minister zijn overwegin-
besloot met de mededeling dat de
schrijdingen van de toegestane uitga
lm „volledig moeten worden gecompen-
fd". Er diende dus voor miljarden ex-
te worden bezuinigd,
jar sinds de 14e juli 1982, toen hij voor
eerste keer beëdigd werd als minister,
eft bankier Ruding het een en ander
eleerd. Bijvoorbeeld dat het in de poli-
c niet gaat om gelijk hebben, maar om
jk krijgen. In zijn Hangpuntenbrief
zag hij genadiglijk af van onmiddellijke
maatregelen. „Voor het lopende begro
tingsjaar ('86-'87) wordt nu geen compen
satie meer gevraagd", schreef hij, hoewel
hij formeel alle recht had om zulks te ei
sen.
Ruding had heel goed door dat hij geen
been aan de grond zou krijgen in het ka
binet als hij zou voorstellen tussentijds
nog even voor miljarden om te buigen. De
minister was er vooralsnog alleen op uit
zijn collega's te doordringen van de nood
zaak dat de broekriem toch weer een paar
gaatjes strakker moest. Daarmee was hii
trouwens al eerder begonnen. Zo liet hii al
zo'n twee maanden geleden vertrouwelijk
aan onze krant weten dat hij bij het kabi
netsberaad over de begroting-1988 met
diep insnijdende voorstellen zou komen.
Enige tijd later sprak hij dat ook in het
openbaar uit, in een interview met NRC-
Handelsblad.
CDA overtuigen
„Zo bereikten we dat iedereen ging inzien
dat er echt iets moest gebeuren", vertelde
een ingewijde op Financiën. Met „ieder
een" bedoelde hij niet zozeer premier
Ruud Lubbers. Diens financieel-economi-
sche inzicht is zodanig dat hij problemen
op dit gebied soms nog sneller signaleert
dan Ruding zelf. Lubbers behoefde niet
overtuigd te worden. Neen, het ging er
Ruding meer om de steun te verwerven
van zijn fractie, het CDA, in het bijzonder
van voorzitter Bert de Vries.
Als het gaat om dit soort ingrijpende aan
gelegenheden begint een minister niets als
hij niet „gedektwordt door zijn eigen
groepering in de Tweede Kamer. Welis
waar is De Vries zelf ook econoom, maar
daarnaast heeft hij rekening te houden
met het feit dat zijn partij de kiezers be
loften heeft gedaan. Na vier magere iaren,
waarin alleen maar gesnoeid, gesneden of
gehakt was in vrijwel alle overheidsuitga
ven, zouden er nu vier „vette" jaren aan
breken, waarin vrijwel iedereen erop
vooruit zou gaan. Voor een fractievoorzit
ter zijn dit soort beloften zeer belangrijk;
veel meer dan een minister wordt hij ge
acht de belangen van de eigen kiezers te
behartigen.
Welnu, Bert de Vries heeft zich door par
tijgenoot Ruding laten overtuigen. Dat
bleek eigenlijk al twee weken geleden tij
dens het kamerdebat over de Voorjaars
nota van Financiën. CDA-woordvoerder
Marius van Amelsvoort nam minister
Deetman niet echt in bescherming, toen
deze door met name de VVD werd aange
vallen vanwege het feit dat de onderwijs
begroting met maar liefst één miljard
(duizend miljoen!) was overschreden. Het
CDA gaf daarmee te kennen dat het Ru
ding steunde in zijn mening dat iedere mi
nister zelf moest opdraaien voor door hem
of haar aangerichte financiële schade.
Opmerkelijk was dat Ruding vervolgens
niet overmoedig werd. Toen deze week
het begrotingsberaad begon, lag er geen
officieel voorstel van zijn kant. De Rijks
voorlichtingsdienst had opdracht dit met
nadruk te verklaren. „Ruding heeft voor
alsnog alleen maar suggesties en ideeën op
tafel gelegd. Hij heeft nog niets geëist," al
dus RVD-chef Hans van der Voet in één
van zijn dagelijkse praatjes over het ge
beuren in de Trèveszaal van het departe
ment van algemene zaken, waar de minis
terraad bijeen komt. De minister van fi
nanciën wilde daarmee voorkomen dat
Deetman al van meet af aan met zijn por
tefeuille zou gaan wapperen, hetgeen het
overleg onder een enorme druk zou plaat
sen.
De kans dat met name Deetman zou op
stappen was (is) niet denkbeeldig. Na alle
miljarden die hij in de afgelopen vijf jaar
zonder morren had bezuinigd, soms ook
om overschrijdingen te compenseren, die
elders veroorzaakt waren (Oosterschelde-
dam en Europese begroting), leek voor
hem de maat vol te zijn. En Ruding reali-
'igei
achterban heeft, het CHU-deel van het
seerde zich ook dat Deetman een eigen
CDA, dat hem heus wel weer aan een
goede baan zou helpen. Dat geldt niet
voor die andere mannen met een gat in de
hand. Minister Brinkman (WVC) is recht
streeks CDA-lid en behoeft mede daarom
geen steun van zijn geloofsgenoten (gere
formeerden) te verwachten. Minister Nij-
pels (VROM), kan als hij opstapt van een
groot deel van de VVD het heilige kruis
na krijgen.
Fluwelen handschoenen
Redenen te over dus voor Ruding om spe
ciaal Deetman met fluwelen handschoe
nen aan te pakken. En hij bereikte daar
mee dat de onderwijsminister, zoals een
ingewijde het uitdrukte, „ijverig mee aan
het piekeren sloeg om de uitgaven van
zijn departement te verlagen". Het enige
echte verzet van Deetman komt er tot
dusver op neer dat hij pertinent weigert
opnieuw rechtstreeks in te grijpen in de
salarissen en wachtgelden van docenten.
De onderwijsbonden staan nu achter hem
en dat wenst hij zo te houden. De CDA-
fractie zal wat dit punt betreft zijn kant
wel kiezen; ook zij heeft veel te winnen
als de nu al jaren durende oorlog tussen
de CDA-bewindsman enerzijds en het on
derwijsveld en de ouders van leerlingen
anderzijds wordt beëindigd.
Maar misschien het allerknapste staaltje
van Ruding was dat hij in zijn voorstellen
geen enkel departement spaarde. Defensie
en Ontwikkelingssamenwerking niet en
evenmin Economische Zaken. Ook de
WIR-subisidies, de „heilige koe" van het
bedrijfsleven en dus ook van minister De
Korte moet er aan geloven. Ruding trok
zich niets aan van alle protesten van de
werkgevers en hun kampioen De Korte in
het kabinet. Als er bezuinigd kan worden,
op subsidies voor de burgers, bijvoorbeeld
de individuele huursubsidie, dan kan dat
ook op de extraatjes voor het bedrijfs
leven.
Daarmee maakte Ruding indruk. Hij.
toonde zich in staat zijn afkomst te verge
ten. Banken zijn ook bedrijven en ver
mindering van de WIR-premies is ook
voor hen niet leuk. Al met al slaagde de
minister van financiën er in de bezuini
gingsmoeheid in het kabinet te doen om
slaan in een vastberadenheid om te tonen
dat de no nonsense-mentaliteit nog niet
dood is. De bankier is volbloed politicus
geworden.
RIK IN T HOUT
.jphet ministerie van buitenlandse zaken is onlangs een veran-
fn doorgevoerd die op het oog weinig spectaculair is, maar
®ne- voor de ambtenaren van het betrokken departement onge-
tr gelijk staat aan de Oktoberrevolutie in Rusland. Op 1 juli
T0: rd de scheiding opgeheven tussen de ambtenaren op het de-
riement in Den Haag en hun collega's in het buitenland. Door
je „integratie" is er na een bestaan van ruim 170 jaar een ein-
gekomen aan die exclusieve club van diplomaten die bekend
ond als de Buitenlandse Dienst Ook ambtenaren die daar niet
eciaal voor zijn opgeleid, kunnen nu tot diplomaat worden be-
emd. Hoe aantrekkelijk dat is, althans in financieel opzicht,
Reken-
teft een onlangs verschenen rapport van de Algemene
wier aangetoond. Misschien een tit
tn einddiploma vwo hebben gehaan
wier aangetoond. Misschien een tip voor degenen die zojuist
tald.
zwa )EN HAAG De datum
waarop de gedachte aan
ing< itegratie werd geboren is
n recies bekend. Het was 7
nu 1971. Op die dag kreeg
minister Norbert Schmel-
aaiJ jr, die in het kabinet-
iesheuvel belast was met
uitenlandse Zaken, een
esluit voorgelegd op
dei rond waarvan één van
frillfare Majesteits ambassa-
j jj leurs naar een ander land
,n (jjioii worden overgeplaatst.
str .Vanwaar deze overplaat-
ndiing? Waarom moet déze
an naar déze post?" wil-
fj.'* t Schmelzer weten,
itbar
Ie ambtelijke staf van de mi-
116 nater was volkomen overrom-
e®jpeli Een dergelijke vraag was
5 nog nooit eerder door een
,en. windsman gesteld. De Bui-
1r inlandse Dienst mocht dan op
lapier onderdeel uitmaken
ivei ran Buitenlandse Zaken, in de
,mo! iraktijk vormde zij een vrij-
rel onafhankelijke organisatie
'aa' ie al haar zaken en zaakjes
elf regelde. Een diplomaat
aa:ging naar een andere Bland
ly laats, als de chef van de Bui-
Dienst, zelf ook al-
een oud-diplomaat, dat
ilijk achtte.
.•"Het meest voorkomende mo-
rij" ief was dat de man in kwestie
,toe" was aan een bevorde-
ring. De carrière van een di
plomaat zag er namelijk als
rolgt uit. Na een universitaire
studie, meestal in de rechten,
werd hij toegelaten tot het
Jdasje", de eigen opleiding
an de Buitenlandse Dienst. In
jchmelzers tijd was het nog
[ebruikelijk dat alleen jonge-
ieden van goeden huize tot
iet klasje konden doordrin-
[en; vandaar al die dubbele en
adellijke namen in het iaar-
H ijks verschijnende adresboek
van Hare Majesteits ambassa
des en consulaten in het bui
tenland.
Rad een kandidaat zijn oplei-
tot diplomaat met goed
ilg voltooid, dan volgde
iding naar één van de
Iruim honderd „posten". Hij
iwerd dan benoemd tot zoveel
ste ambassadesecretaris. Deed
hij zijn werk tot tevredenheid
van zijn ambassadeur, dan kon
hij zeker zijn van promotie. In
j feite kwam het erop neer dat
leen diplomaat het behoorlijk
jj bont moest maken, wilde hij'
1 niet automatisch, na zo'n 2!
jaar, zelf ergens ambassadeur
Gewoon, omdat het
ijojn tijd was... Bleek hij een
goede ambassadeur, dan was
i nog verdere promotie moge
lijk. Naar een belangrijkere
post, met als crème de la crè
me Bonn, Londen, Parijs, Ja
karta, Washington, de NAVO
en de Europese Gemeenschap,
of naar een beleidsfunctie op
het departement.
Opstand der referen
darissen
Minister Schmelzer toonde
zich weinig ingenomen met
deze volgens hem negentien-
de-eeuwse gang van zaken. Hij
wenste een overplaatsings- en
promotiestelsel dat meer bij de
moderne tijd zou passen. Daar
bij speelde een belangrijke rol Dertig jaar
dat ook de „Haagse" ambtena
ren van Buitenlandse Zaken
steeds luidruchtiger om veran-
hield de inkomens van haar
„leden" geheim. Zelfs de Alge
mene Rekenkamer, die toch
bij wet is aangewezen om te
controleren of er een verant
woord gebruik wordt gemaakt
van de belastinggelden, kreeg
nul op het rekest toen zij aan
het einde van de jaren vijftig
een onderzoek wilde instellen.
Minister Joseph Luns weiger
de informatie te verstrekken,
omdat bij de opbouw van het
diplomateninkomen gebruik
gemaakt werd van „vertrou
welijke gegevens van het
bedrijfsleven en andere bui-
tenlanse diensten".
dering waren gaan roepen. Zij
vonden het zo langzamerhand
onverteerbaar dat hun colle
ga's van de Buitenlandse
Dienst in hun ogen zeer
bevoorrecht waren. Dit protest
is te boek komen te staan als
de „Opstand der Referendaris
sen", omdat de Haagse BuZa-
ambtenaar in beginsel nooit
een hogere rang kon bereiken.
Alle functies die daarop recht
gaven, werden vergeven aan
teruggekeerde diplomaten.
Maar er bleek nog meer discri
minatie te bestaan: een ver
schil in salariëring tussen de
ene en de andere groep ambte
naren. Dat er ook in dit oj
zicht onderscheid gemaal
werd, was wel bekend, maar
de mate waarin kende men
niet De Buitenlandse Dienst
Het heeft bijna dertig jaar ge
duurd voordat er wel opening
van zaken werd gegeven. De
Algemene Rekenkamer nam
de zaak vorig jaar weer ter
hand en slaagde er deze keer
wel in de medewerking te ver
krijgen van het ministerie. Het
daarop volgende onderzoek en
het verslag daarvan leveren
ronduit schokkende gegevens
op. Voor de inkomens van de
in totaal slechts 1100 ambtena
ren van de (voormalige) Bui
tenlandse Dienst wordt jaar
lijks een bedrag uitgetrokken
van 220 miljoen gulden. Dat
komt neer op een gemiddeld
inkomen van twee ton! EA dan
hebben we het over een netto
inkomen, want deze groep
rijksdienaren behoeft geen
cent af te dragen aan de fiscus!
Een gemiddelde van twee ton
betekent dat een aantal inko
mens meer en een aantal inko
mens tninder bedraagt. Uit de
tabellen van de Algemene Re
kenkamer blijkt dat de 1100
ambtenaren op de „posten" in
het buitenland in twee hoofd
groepen moeten worden ver
deeld: de echte diplomaten
(ambtenaren Buitenlandse
Dienst ofwel ABD's) en het
ondersteunende personeel (ad
ministratieve krachten ofwel
AA's). Beide groepen ontlopen
elkaar niet veel in grootte. Dat
geldt echter niet voor de bijbe
horende salarissen.
Een AA kan maximaal 61.000
gulden per jaar verdienen.
Voor een ABÓ is dit ongeveer
het aanvangssalaris. Een am
bassadeur in Parijs, Washing
ton of op één van de andere
vijf belangrijke posten wordt
na verloop van tijd ABD-1 en
ziet dan zijn salaris naar drie
ton netto stijgen. Maar ook de
27 ambassadeurs in minder be-
177.000 gulden netto. Maar de
ABD's der derde klasse, onder
wie 41 ambassadeurs in be
trekkelijk onbelangrijke
hoofdsteden als Tunis of Mon
tevideo verdienen ineens een
heel stuk minder: ruim 94.000
gulden per jaar. Er zijn dus
ambassadeurs en ambassa
deurs...
Valuta-inkomen
De vraag rijst uiteraard hoe
deze salarissen, althans naar
de normen van de Nederland
se ambtenarij, zulke astrono
mische afmetingen hebben
kunnen aannemen. De reden
daarvan is velerlei. Allereerst
ligt er het feit dat een ambas
sadeur van oudsher gezien
wordt als een verlengstuk van
de Nederlandse regering. Van
daar dat het basissalaris van
een ABD-1 overeenkomt met
dat van een staatssecretaris en
het basissalaris van een ABD-2
met dat van een secretaris-ge
neraal van een departement
(hoogste ambtelijke rang die
een rijksambtenaar kan berei
ken).
Maar daarmee zijn we er nog
lang niet. Een diplomaat kan.
mede omdat hij soms onder
moeilijke (klimatologische)
omstandigheden zijn werk
moet doen, in aanmerking ko
men voor een haast eindeloos
aantal toelagen en vergoedin
gen, die soms uitbetaald wor
den in de valuta van het land
waar hij verblijft. Daaraan
hebben de totale inkomsten
van een diplomaat de bijnaam
„valuta-inkomen" te danken.
Allereerst is er de gehuwden
toelage. Een gehuwde diplo
maat ontvangt een toeslag van
veertig procent. Een onder
bouwing van dit riante „ex
traatje" heeft de Algemene
Rekenkamer niet kunnen ont
dekken. De regeling is getrof
fen in de jaren vijftig en daar
na is er nooit meer over de
zaak gesproken. Een reden zou
kunnen zijn dat van een diplo
matenvrouw verwacht wordt
dat zij meewerkt. Zij dient
haar echtgenoot te vergezellen
naar de talloze recepties, di
ners, cocktails en dergelijke
die hij in zijn standplaats moet
aflopen en zelf moet organise
ren. Een ongehuwde diplo
maat krijgt overigens, mits
ambassadeur of tweede man
op een post, een toelage van
16,5 respectievelijk 10 pro
cent... Deze laatste twee toela
gen zijn verstrekt, zo achter
haalde de Rekenkamer, „nadat
betrokkenen hadden geklaagd
over de ontoereikendheid van
hun inkomen".
Kinderen
Naast zijn vrouw vormen ook
zijn kinderen een bron van in
komsten voor een Nederlands
diplomaat. Deze kindertoela
gen zijn wel sterk afhankelijk
van de standplaats. In Jakarta
krijgt een diplomaat 885 gul
den voor een jong kind en
1149 voor een wat ouder kind;
in Oslo is dat 494 en 643 gul
den. In ruil daarvoor moet de
diplomaat-vader zijn recht op
de gewone kinderbijslag af
staan aan het departement
Maar dat kan er er wel vanaf
als men weet dat de kinderbij
slag in Nederland niet snel uit
komt boven de honderd gul
den per kind per maand.
Sinds 1 juli is de
scheiding opge
heven tussen de
ambtenaren op
het departement
in Den Haag en
hun collega's in
het buitenland.
Op 7 juli 1971
werd de gedach
te aan integratie
geboren dank zij
minister Norbert
Schmelzer van
buitenlandse za
ken.
premies zijn begrepen. Voor
tandheelkundige zorg bestaat
een aparte regeling. Daarvoor
wordt in beginsel drieduizend
gulden per jaar per gezinslid
vergoed, welk bedrag na toe
stemming van het departe
ment kan worden verhoogd
tot 4500 gulden.
En nog altijd zijn we er niet,
want alle 1100 uitgezonden
Nu zou men kunnen denken
dat die kindertoelage bestemd
is om de kosten van onderwijs
te bestrijden. Deze kosten kun
nen in het buitenland hoog op
lopen doordat een kind meest
al niet naar een inheemse
school kan maar een exclusie
ve Nederlandse, Engelse,
Franse, Duitse of Amerikaanse
school moet bezoeken. Ambte
naren van de Buitenlandse
Dienst krijgen daarvoor echter
een aparte vergoeding, die
vrijwel alle kosten dekt.
Dan is er nog een zeer aan
trekkelijke ziektekostenrege
ling. Een uitgezonden ambte
naar krijgt 85 procent terug
van alle te maken kosten,
waarin óók de verzekerings
ambtenaren krijgen een huur-
vergoeding, waardoor zij vrij
wel voor niets wonen. En ten
slotte is er nog de representa
tievergoeding die bedoeld is
om de eerder genoemde recep
ties, cocktails, diners en derge
lijke te kunnen geven.
Op deze wijze kan dus een
„valuta-inkomen" van enkele
tonnen per jaar ontstaan. En
zoals gezegd behoeven de be
trokken ambtenaren geen be
lasting of sociale premies te
betalen. Ex-minister Van der
Klaauw. die ambassadeur is in
Lissabon, toucheert naar ver
luidt 249.000 gulden netto per
jaar. Oud-bewindsvrouw Eegje
Schoo, die onlangs tot grote
woede van de Vereniging van
de Buitenlandse Dienst, de
vakbond van de „echte" diplo
maten, ambassadeur wera in
New Delhi, schat men op zo'n
twee ton.
Bewustwording
Natuurlijk is ook het ministe
rie van buitenlandse zaken
zich geleidelijk bewust gewor
den van de buitensporige
hoogte van de inkomens der
diplomaten. In februari 1968,
nog onder minister Luns,
werd voor het eerst een poging
gedaan tot verandering. Men
besloot de basisinkomens te
verhogen en de toelagen voor
kosten van levensonderhoud
te verlagen, zodat het totaal
meer in overeenstemming zou
komen met de inkomens die
verdiend worden door ambte
naren bij internationale orga
nisaties als de Europese Ge
meenschap, de NAVO en de
Verenigde Naties. Maar nadat
een aantal ambassadeurs en de
VBD protest hadden aangete
kend, werd de zaak haastig
stopgezet. Inmiddels was er
echter wel een aantal verhó-
gingen uitbetaald, zodat de ac
tie het ministerie van buiten
landse zaken per saldo een ex
tra uitgave bezorgde van acht
honderdduizend gulden.
Het duurde vier jaar voordat
de ontspoorde trein door mi
nister Schmelzer weer op de
rails werd gezet. Zijn verlan
gen naar een ander overplaat
sings- en promotiesysteem, de
ISUSKE EN WISKE DE JOLIGE JOFFER
Dn iywmet-
torn amdooi-
f lutijcn, kun
Eegje Schoo. de nieuwe Nederlandse ambassadeur in India, werd op 16 Juni j.l. op Schiphol uitgeleide gedaan
(c) Jjfandaard Uitgeverti. Antwerpen-weesp. jdoor de ambassadeur van India U) Nederland, Shrinivasan. Haar jaarinkomen wordt geschat op twee fan netto.
integratie dus, bracht tevens -
een overleg op gang over de
opzet van een nieuw en door
zichtiger systeem van salaris
sen en vergoedingen. Ook dëv
ministeries van financiën eri
binnenlandse zaken werdert
daarbij betrokken. In 1978
werd een werkgroep ingesteld
die vijf jaar later met een
voorstel kwam. Daarin stond
onder meer dat geen enkele
diplomaat méér zou mogea
verdienen dan de hoogste-
ambtenaar op zijn departe-t.
ment, de secretaris-generaal
dus.
Mr. Hans van den Broek, dé
huidige minister van buiten-'
landse zaken, stak daar echter
een stokje voor, „omdat hét
rangniveau (van een ambassa
deur op ABD-l-niveau) altijd
boven dat van secretaris-gene
raal had gelegen en in de inte
gratie geen aanleiding werd
gezien deze situatie te beëindi
gen," aldus de Algemene Re
kenkamer. Ook de suggestie
om de inkomens der diploma
ten normaal te gaan belasten
stuitte op groot verzet van
Buitenlandse Zaken. „Men
was van mening dat belasting
heffing geen achteruitgang
voor de ambtenaren zou mo
gen betekenen". Ook in da(
opzicht bleef alles dus bij hei
oude.
Onmogelijk
De Algemene Rekenkamer
zegt in haar verslag geen mo
gelijkheid te zien de valuta-in
komens op hun „redelijkheid
te toetsen", omdat er veelal
sprake is geweest van „maat
werk". Met andere woorden.:
het inkomen is niet bepaald
door algemene maatstaven, zo
als voor gewone ambtenaren
het geval is, maar door onder
linge afspraken in de Buiten
landse Dienst Het gevolg
daarvan is dat er soms aan
zienlijke verschillen zijn ont
staan tussen de inkomens op
posten in zelfs één en hetzelf
de land. De ambassadeur in
Washington verdient veel
meer dan zijn collega bij de in
New York gevestigde Verenig
de Naties.
De Rekenkamer heeft haar
bevindingen uiteraard gemeld
aan minister Van den Broek
en deze heeft beterschap be
loofd. Maar 's rijks controleurs
zijn er niet gerust op. Zij wij
zen op de antwoordbrief van
de minister. Van den Broek
verklaart daarin dat het gaat
om een „complexe en weer
barstige" materie. Daardoor
zal het naar zijn mening nog
„geruime tijd" duren eer de
herstructurering van de valu
ta-inkomens een feit is. „Een
teken aan de wand", noemt de
Algemene Rekenkamer dat.
Zij heeft haar hoop nu geves
tigd op de Tweede Kamer.
Misschien dat de volksverte
genwoordigers de minister wel
snel in actie kunnen brengen.
Dat zou niet misstaan in een
tijd dat wordt overwogen de
sociale uitkeringen, de laagste
inkomens in ons land, weder
om te verlagen.
RIK IN T HOUT
