Adri
van
der
Peel
en de
haat-liefde-
vertrouwen
terug
1 UUR Ut F KAN Ut
TOUR DE FRANCE
credit lyonmis
PARIJS Het zal In West-
i -Berlijn voor het gezelschap
dat jaarlijks deel uitmaakt van
de Tour-karavaan wel even
wennen zijn. Tal van bekende
gezichten ontbreken namelijk
op het appèl. Een Tour de
France zonder Bernard Hinault
en zonder Joop Zoetemelk is
al iets vreemds. Daarbij blijft
het, zoals bekend, niet. Greg
Lemond, de winnaar van de
vorige editie, herstelt van zijn
verwondingen opgelopen tij
dens een jachtpartij. En alsof
dat allemaal nog niet genoeg
is, is ook de gestalte van de
zo grimmig regerende Felix
Levitan niet meer te ontdek
ken.
De krasse Tour-directeur, die met
Jacques Goddet In zijn kielzog 24
jaar lang de zaak draaiende heeft
gehouden, is In ongenade gevallen.
Juist in het jaar dat hij zijn 25-jarig
jubileum zou vieren. Ver weg aan
de boorden van de Middellandse
Zee zal hij knarsetandend plaats
nemen voor de televisie. Het Is In
eens afgelopen met zijn bevoor
rechte positie. De kieine grijsaard
zal niet meer te ontdekken zijn In
de bekende rode Peugeot van l'E-
quipe, die zich constant in de na
bijheid van de rennerë bevindt. Le
vitan is uit beeld. Hij heeft aange
kondigd via de rechter zijn gram te
zuMen halen. Voorlopig blijkt echter
uit niets dat hij-ten onrechte Is be-
schuldigd van financiële manipula
ties.
De wereld draait echter verder.
Ook In de Tour de Franee en ook
zonder Levitan, die - tenzij hij uit
gerekend in juli voor een stunt
zorgt - snel vergeten zal zijn. Hele
maal wanneer de renners bereid
zijn elkaar het leven vandf hét be
gin zuur te maken. Dat lijkt heel
goed mogelijk, want ledereen ruikt
«ijn kans. Bovendien heeft nie
mand er belang bij de koers te
blokkeren.
Een echte favoriet voor de eindze
ge is er niet meer. Coureurs als
Stephen Roche, Laurent Fignon,
Sean Kelly en Andy Hampsten zul
len zich ongetwijfeld manifesteren.
Toch zou het onjuist zijn hen in
eens te bestempelen tot de man
nen die de lakens gaan uitdelen.
Daarvoor zijn er te veel onzekerhe
den.
Niet rijp
Stephen Roche heeft al een heel
programma afgewerkt. Bovendien
heeft hij in de ronde van Italië een
geweldig beroep moeten doen op
zijn ploeg om de (te?) snel verover
de roze leiderstrui te verdedigen.
Laurent Fignon mag in de ronde
van Spanje een derde plaats in het
eindklassement hebben veroverd;
ook dat zegt niet alles. Hij heeft
niet de indruk gemaakt net zo
sterk te zijn als in zijn glorieperio
de, toen hij het peloton in de Tour
naar zijn hand heeft kunnen zetten.
Sean Kelly kan, al zijn kwaliteiten
ten spijt, ook niet zonder meer als
de absolute favoriet worden be
schouwd. In het hooggebergte
komt hij te kort, terwijl de zitvlak
blessure die hem noopte in de
Vuelta op te geven zijn voorberei
ding danig heeft verstoord.
Ook Hampsten kan nog niet wor
den beschouwd als de opvolger
van Lemond. Leuk meedraaien in
de kop van het klassement is heel
wat anders dan de last van de
wedstrijd te moeten 'dragen'.
Daarvoor is hij nog niet rijp ge
noeg.
De Tour de France 1987 wordt
meer open dan ooit tevoren. Daar
door zijn er ineens ook andere
kanshebbers. Nikki Rüttimann bij
voorbeeld. Vorig jaar heeft hij vol
ledig in dienst gereden van Hinault
en in iets mindere mate van Le
mond. Door het ontbreken van bel
de vedetten krijgt de Zwitser vrij
spel. Aangenomen tenminste dat
Jean Francois Berland niet de gro
te dwarsligger wordt.
Ook Luis Herrera, Claude Criquel-
lion en Phil Anderson zullen ineens
aspiraties hebben. Herrera zal,
wanneer hij in de aanloop naar de
bergen niet wordt gespaard, het
niet eenvoudig krijgen zich bij de
eerste drie te handhaven. Ander
son zal, al zijn moed ten spijt, ten
minste één keer in de goede ont
snapping moeten meezijn, anders
kan hij het ook wel vergeten. En
Criquellion is eveneens niet sterk
genoeg.
Interessant
Derhalve blijft de vraag of de Italia
nen dan wel de Spanjaarden een
rol van betekenis kunnen spelen.
Beppe Saronni maakt weliswaar
zijn debuut, maar hij heeft niet
meer de uitstraling van de kam
pioen van vroeger. Van Spaanse
zijde mag misschien van Pello Ruiz
Cabestany en Pedro Delgado wat
worden verwacht.
Namen genoeg dus. Het zal de
Tour de France 1987 uitermate in
teressant maken. Helaas moet
worden aangenomen dat de Ne
derlanders voor de strijd om de
eerste plaatsen niet zullen meetel
len. Steven Rooks heeft ambities,
gelooft in zijn mogelijkheden, maar
zal In de tijdrit over 82 km tekort
schieten. Bovendien is hij niet con
stant genoeg in het hooggebergte.
Peter Winnen kan misschien voor
een uitschieter zorgen, maar zal in
principe in dienst van Anderson en
Millar moeten rijden. Ploegleider
Post weet diep in zijn hart echter
dat hij in dit duo ook geen echte
kanshebbers heeft voor een hoge
eindklassering. Hij zal het vooral
moeten hebben van dagsuccessen.
Dat gaat eveneens op voor Jan
Raas. Hij zal in Parijs geen manne
tje bij de eerste tien hebben. Ho
pelijk voor hem is Jean Paul van
Poppel nog altijd zo snel als de re
sultaten in 1986 hebben doen ver
moeden. In dat geval kan met
name tijdens de aanloop naar de
bergen het rond de schouders van
de sprinter zittende groene Super-
confex-shirt nog wel eens worden
herkend. Voor hetzelfde geld komt
Jean Paul echter In het spel hele
maal niet voor.
Klok
De vastgestelde ploegentijdrit over
veertig kilometer In Berlijn mag
dan niet veel om het lijf hebben, de
individuele gevechten tegen de
klok zijn heel andere koek. De ren
ners zullen het op 10 juli bijvoor
beeld 82 kilometer (I) alleen moe
ten doen. Zonder hulp van de
knechten. Het is niet denkbeeldig
dat sommige erkende klimmers
hier een achterstand oplopen die
zij in het hooggebergte slechts ten
koste van onverantwoorde inspan
ningen kunnen goedmaken.
De Tour de France 1987 wordt niet
alleen gekenmerkt door de vele in
het parkoers opgenomen hinder
nissen. Voor het eerst sinds 1981
wordt weer buiten Frankrijk ge
start. West-Berlijn maakt mee wat
Bazel in 1981 heeft mogen aan
schouwen. Een proloog, een rit in
lijn die het karakter zal hebben van
een veredeld criterium en een
ploegentijdrit.
Levitan mag worden verweten fi
nancieel de zaken niet goed op een
rij te hebben gekregen; met het
verkopen van de Tour-start aan
het Duitse stadsbestuur heeft hij
wél een goede zet gedaan. Eén van
de gevolgen is echter dat de Tour
de France eerder begint dan nor
maliter het geval is. De verplaat
sing naar Karlsruhe en de ritten
naar Stuttgart, Pforzheim en
Straatsburg kosten tijd. Eenmaal
daar begint de Tour pas echt.
Veiligheid
In Berlijn komt een monsterpeloton
aan de start. Over de veiligheid
van de beroepscoureurs wordt niet
gesproken. De vele valpartijen in
1986 zijn al weer vergeten. De or
ganisatie heeft overigens wel laten
blijken met een flink aantal uitval
lers rekening te houden. Stilletjes
wordt er van uitgegaan dat het pe
loton eenmaal gearriveerd op de
emaHe Franse wegen In de omge
ving van de Pyreneeën behoorlijk
zal zijn uitgedund.
Pittige klus
Onmogelijk is dat niet, want de
Tour de Franse 1987 belooft een
pittige klus te worden. Misschien
nog wel zwaarder dan de onverge
telijke editie van vorig jaar. De
slotweek wordt moordend. De laat
ste acht dagen worden ingezet met
een kümtijdrit naar de top van de
Mont Ventoux, een hindernis die
sinds de ronde van 1972 niet meer
is beklommen. Daarna volgt een
reeks opgaven die zelfs de echte
berggeiten al een beetje bedenke
lijk de wenkbrauwen hebben doen
fronsen. De doortocht door de Al-
peh wordt gekenmerkt door ritaan-
komsten in VWard de Lans, Aipe
d'Huez, La Plagne en Morzine. Vier
keiharde etappes waarna het am
per mogelijk n te herstellen. Het
beloven vier dagen slopende top
sport te worden voor renners die
eerder ai zijn afgemat door de vele
kilometers, de verplaatsingen en
het bestormen van de hellingen in
de Pyreneeën. Eenmaal In DIJon
wacht nog een tijdritje om het klas
sement definitief vast te stellen.
HOOGERHEIDE Toen Adri van
der Poel vorig jaar werd ingelijfd
door PDM, zag hij zijn kans schoon
om eindelijk onder de Tour de
France uit te komen. Hij liet con
tractueel vastleggen dat hij niet
verplicht kon worden de Ronde
van Frankrijk te rijden. Dan kon hij
die periode gebruiken om enige
rust te nemen en zich op te laden
voor de najaarsklassiekers en het
cross-seizoen. De Tour en Adri van
der Poel verdragen elkaar op één
of andere manier niet, hij heeft er
een soort haat-liefde-verhouding
mee. Toch verschijnt hij op 1 juli in
West-Berlijn aan de start. Voor de
zesde achterenvolgende keer.
De tragiek van Adri van der Poel is
dat ploegleiders hem te goed ach
ten om de Ronde van Frankrijk niet
te rijden, maar dat hij na vijf jaar
nog steeds op zijn eerste succes
wacht. Eerst achtte Fred de Bruyne
zijn aanwezigheid dringend ge
wenst en vervolgens kon Jan Raas
zijn renner niet missen. Nu heeft
Jan Gisbers een ruime keus uit
goede ronderenners, maar ook hij
deed een appèl op Adri van der
Poel. Naar het heet, omdat de voor
veel geld aangetrokken boeren
zoon uit Hoogerheide In het voor
seizoen hevig teleur stelde. Met
bijvoorbeeld een ritzege in de Tour
zou Adri van der Poel veel goed
kunnen maken.
Die uitleg geeft de renner er zelf
niet aan. „Ik ga mee naar de Tour
omdat Gisbers mij dat heeft ge
vraagd. Hij zei me goed te kunnen
gebruiken, omdat ik altijd attent
koers en kans maak op een ritze
ge. De keus lag geheel bij mezelf;
ik ben het namelijk niet veplicht.
Als de ploegleider me vraagt, ik
voel me topflt en ik kan de ploeg
helpen, wil ik best deelnemen. Het
is beslist niet zo dat ik de Tour ge
bruik om het mislukte voorseizoen
goed te kunnen maken. Dat inte
resseert me namelijk niets. Ik ben
In februari ziek geweest en was
vervolgens niet fit om een klassie
ker te kunnen winnen. Dat is jam
mer, maar ik kende de oorzaak. En
als Gisbers me niet gevraagd had
voor de Tour, zou ik beslist niet
zijn gegaan".
Veldrijden
Maar om welke reden wenste hij
dan af te zien van de Tour de Fran
ce? „Om eindelijk eens een goed
cross-seizoen te kunnen doorma
ken", verklaart Van der Poel. „Ik
wil graag een keer wereldkampioen
BILTHOVEN De resultaten mo
gen misschien iets te wensen heb
ben overgelaten; Jean-Paul van
Poppel oogt toch redelijk ontspan
nen. De 24-jarige sprinter uit de
formatie van Jan Raas weet lang
zamerhand wel wat hij wel en wat
hij niet kan. Sinds het pad der
overwinningen weer is gevonden,
benadert hij het spektakel, dat
Tour de France heet, kalm. „In het
begin van dit seizoen heb ik het
wel even lastig gehad, maar na het
behalen van de eerste bloemen is
het weer goed gegaan".
Hij ontkent niet in de voorjaarspe
riode kopje onder te zijn gegaan in
het door andere sprinters ontke
tende geweld. Helemaal bevreemd
heeft het hem niet. De Inwoner van
Bilthoven beseft tot de categorie
„mooi-weerrijders" te behoren.
„Bij slecht weer ben ik nooit hon
derd procent gemotiveerd. Sinds
de Ronde van Duinkerken heb ik
het gevoel echter terug". Deze
kleine meerdaagse wedstrijd heeft
hem zijn vertrouwen teruggegeven.
Kort daarna won hij de Ronde van
Midden-Zeeland en ook in de Ron
de van Aragon gelukte het hem te
triomferen. Hij beseft dat de van
zijn ploeggenoten gekregen steun
belangrijk is geweest.
„Het is een fantastisch gevoel als
je in de finale door de ploegmak-
kers naar voren wordt gebracht.
Op zo'n moment wil je het dan ook
echt afmaken. Dan weet je dat het
moet gebeuren". Zeven keer is de
Utrechtse prof, die vorig jaar ge
schiedenis schreef door het Itali
aanse krachtmens Guido Bontempi
te verslaan, echter gestrand op
tweede, derde dan wel vierde
plaatsen. Toch heeft Raas nooit
veldrijden worden. Dat is toch een
mooie titel? Maar je kunt ntet alles.
Je moet keuzes maken. Nu ik toch
de Tour rijd, heb ik mijn ambities
voor het winterseizoen op «en laag
pitje gezet. Het ia ook niet zo dat Ik
een hekel aan de Tpiir heb. Zeker
niet, het is een mooie wedstrijd.
Maar ik ben er nog niet erg suc
cesvol In geweest. AMeen een paar
keer tweede in een etappe. Ik ga
ook beslist niet met tegenzin. Ik
het geloof in Van Poppel verloren.
Ook tijdens de Tour zal zijn kaart
menig keer worden gespeeld. „In
de eerste tien dagen zal ik me
moeten laten zien. Ik weet dat ik
zal worden gesteund. Vooral Jac
ques Hanegraaf en Jelle Nijdam
zullen op die laatste meters voor
me werken". En dan, lachend:
voel dat de topvorm er weer is en
ik kans heb op een succesje. En
als Ik dan ook van waarde kèn zijn
voor de ploeg, ga ik. Als ér ook
maar enige twijfel over mijn vorm
bestaat, wil Ik niet de plaats van
een coHega Innemen. Zo simpel zit
het In elkaar".
Nu 'het mis is gelopen In de voor
jaarsklassiekers, toch de wedstrij
den waarin wat van Adri van der
Pdél werd verwacht, moet de druk
„Maar iedereen weet dat de con
currentie groot zal zijn".
Vastberaden
De „gazelle" van Raas trekt zich
nergens iets van aan. De Tour-de
butant verzorgt zich goed, is con
stant met zijn vak bezig en neemt
geen overbodige risico's. „Het be-
beter dan vorig jaar rond deze tijd.
Daarom is de Tour voor mij toch
weer een uitdaging".
De ambitie wint het bij Adri van
der Poel toch weer van een vooraf
uitgestippeld programma. Zo gaat
het al jaren en zo zal het met hem
blijven gaan. De 27-jarige Braban
der heeft immer zijn eigen plan ge
trokken en zich nimmer iets aange
trokken van de buitenwereld, die in
hem een „fiets-aholic" ziet. „Dat
fanatieke heb ik altijd gehad", rea
geert Van der Poel. „Zoals ik me
ook nooit iets heb aangetrokken
van anderen. Ik train zoals ik denk
dat het moet en laat me niet de
wet voorschrijven. Zeker niet door
trainers of wetenschappers, die
met een nieuwe methode op 4e
proppen komen".
Hartslagmeters
„Ik begrijp ook niet waarom Teun
van Vliet, die een knalselzoen
doormaakt, zijn successen steeds
afschuift op zijn trainer. Wat is dat
hu voor flauwekul. Hij heeft het
toch helemaal zelf gedaan en niet
de trainer. Iedere renner maakt
goede en mindere tijden door. Zo
lang je maar In jezelf blijft geloven,
komt alles goed. Al die trainings
schema's, hartslagmeters of com
puters heb ik niet nodig. Ik luister
naar mijn lichaam. Ik heb ooit met
een hartslagmeter getraind. Maar
als ik het gevoel had hard te moe
ten trainen, gaf dat apparaat aan
dat ik moest stoppen. Of nel an
dersom. Na een week heb ik die
'meter weer Ingeleverd".
„Trainers en wetenschappers zul
len best goede dingen hebben,
maar Ik wens niet van hen afhan
kelijk te zijn. Ik ben altijd in mezelf
•en mijn eigen methoden blijven ge-
loven. En daarmee heb ik toch
mooie koersen gewennen. Waarom
dan een andere aanpak? Ik heb er
ook geen moeite mee als Ik niet
win. Als een ander beter is, heb Ik; I
daar vrede mee. Ik wil uiteraard
het liefst zelf winnen, maar gun an
deren ook het beste. Ale Ik stop
met fietsen, wil Ik het gevoel heb
ben er het maximale te hebben uit
gehaald. Dan zal Ik er met een ge
rust hart een punt achter zetten.
De carrière van een profrenner
duurt maar een jaar of tien. Daar
om wil ik me rhet tweehonderd
procent Inzetten. Ik wil het goed
doen «n niet half. Dus zal ik me
ook In de Tour de France niet ver
stoppen. En dan zat dat succesje
toch een keer moeten kopten".
peloton echt te benutten, hij is
thans op bet punt waarop de defi
nitieve doerbraak als sprinter moet
plaats hebben. Het wordt door
hem ook onderkend. „Als ik in de
Tour niets win, sta ik weer onder
aan".
Van Poppel Is niet bang voor de
zware wedstrijd. Overigens Is al
besloten niet mee te doen aan de
zogenaamde „catches". Tussen-
sprints waarin punten kunnen wor
den veroverd voor de rode trui die
vorig jaar door Gerrlt Solleveld
naar Nederland werd gebracht. Dat
klassement trekt Van Poppel niet.
„Nee, ik mik helemaal op een ritze
ge. Gemakkelijk zal het echter niet
zijn. Elk jaar staat er tijdens de
Tour wel een sprinter op die ineens
in bloedvorm blijkt te zijn. Hoste,
Matthijs en Bontempi zijn daarvan
goede voorbeelden. Ik hoop dat
het nu mijn beurt Is".
„Ik train er hard voor. Het is bij mij
overigens geen kwestie van veel
uren maken. Ik maak voldoende
competitie om het op de fiets zes
uur achtereen vol te houden. Tij
dens de training ga ik echter diep.
Ik rijd me in drie uur liever hele
maal kapot. Rijden met de ketting
op het binnenblad vind ik maar
niets. Nee, bij mij ligt die op het
buitenblad. Ik weet dat er stilletjes
het één en ander van me wordt
verwacht. Dat doet me echter
niets. Ik voel dat ik sterker ben dan
vorig jaar. Daarom ben ik ook niet
bang voor de bergen. In de Alpen
heb ik nooit gereden, maar de Py
reneeën heb ik redelijk goed ver
teerd. Als ik in een goede groep
kom, zal het wel lukken op tijd over
de bergen te komen. Als ik niet
ziek word, haal ik Parijs zéker".
langrijkste is echter de moraal. Je
moet in je eigen kwaliteiten gelo
ven". Bij deze prof lijkt dat wel
goed te zitten. De vastberaden ma
nier waarop hij zegt op een ritzege
te zullen gokken, is veelzeggend.
Van Poppel mag dan misschien
wat meer tijd nodig hebben gehad
om zijr> geweldige snelheid in het
<Hnk zijn toegenomen. „Helemaal
niet", reageert hij verontwaardigd
„Mensen die het moeten weten
kennen de oorzaken en vinden het
net zo vervelend als Ik; Iedereen
mag denken wat-ie wil, Ik volg toch
mijn eigen weg, |k blijf mezelf in
zetten en dan zullen de successen
vanzelf terugkeren. Alles op z'h
tijd. Ik voei me op dit moment In
goede vorm. In elk geval een stuk
