kerk
uuèreld
Oecumenische doorbraak blijft
bestaan, ondanks „adempauze"
>weer
GEESTELITK LEVEN/OPINIE
CckbcSowumt
[N
Priester
HERVORMDE DR. C.P. VAN ANDEL BIJ AFSCHEID:
Evangelistenechtpaar
Jim en Tammy Bakker
had geheime rekening
Onderwijsproblemen
eï
4
E
ZATERDAG 30 MEI 1987 PAGI
door Marinus van der Berg
„Er zijn in de gemeenschap
der gelovigen ook individuen,
die niet officieel in onderlinge
afspraak en verplichting
zichzelf, hun individualiteit, ter
beschikking van de
gemeenschap stellen. Het zijn
degenen, die zich met hart en
ziel en in alle stilte en
bescheidenheid voor 'het
menselijk bedrijf' inzetten.
Deze mensen zijn
ambtsdragers 'honoris
causa'".
Deze woorden las ik in het
boek Ambt en bediening in
meervoud. Gisteren werd in
Twente weer eens iemand tot
priester gewijd. Een
gebeurtenis die een zeker
zeldzaam karakter heeft
gekregen. Een gebeurtenis
om eens bij stil te staan. De
laatste jaren is er veel
geschreven en gesproken
over 'priester-tekort'.
Overwegend is dit gezien als
een verlies. Publicaties over
de vergrijzing van het
priesterbestand doen de
wenkbrouwen fronsen. Een
nuchterling merkt wel eens op:
„Als er minder kerkgangers
zijn, zijn er ook minder
priesters nodig". Nog steeds
wordt onvoldoende
opgemerkt of er wel minder
priesters zijn dan vroeger. Een
oudere man die enkele jaren
geleden weduwnaar was
geworden woont in een
parochie die een tijdlang,
zoals dat heet pas tor loos was.
Hij vertelde hoe twee
medeparochianen, die lid
waren van de werkgroep
'bezoek aan nabestaanden'
hem regelmatig hadden
bezocht. Hij uitte zijn dank
daarvoor en de steun die hem
dat gegeven had. Ik kon het
niet nalaten om te zeggen dat
de parochie kennelijk minder
pastorloos was dan men zou
kunnen denken.
Het is nog niet zolang geleden
dat de priester op de eerste
plaats een apart gezette man
was. Hij werd ontvangen in de
'nette voorkamer' en kreeg de
woonkeuken, waar vreugde en
verdriet van alledag zich
afspeelden en alles niet zo
mooi geordend was, niet te
zien. Ook de priesterstudent
werd al zeer vroeg uit zijn
vertrouwde milieu
weggehaald. Een
verstrekkende gebeurtenis in
het leven van nog een kind.
Het is nog niet zo lang geleden
dat de pas-gewijde priester als
een held werd binnengehaald
in zijn geboortedorp. Er zijn
heel wat zinnige argumenten
om te spreken over de 'eigen
plaats van de priester in de
Kerk'. Toch heeft dat gevaren.
Het gevaar van de
eenzijdigheid. Zoals het ook
eenzijdig kan zijn alleen 'het
algemeen priesterschap
waaraan iedere gelovige
deelheeft' te benadrukken.
Toch ben ik voor dit laatste
minder beducht. De Kerk is tot
voor korttopzwaar aan
priesters"geweest. Daardoor'
is de gelovige, die de eerste is
in de geloofsgemeenschap,
teveel naar beneden gedrukt
en heeft de gelovigen
onvoldoende vertrouwen in
zijn eigen onvervreemdbare
waarde gekregen. Het Tweede
Vaticaanse Concilie heeft
hierover belangrijke dingen
gezegd. In een parochie waar
een vacature is wordt wel eens
gezegd: 'Beter iemand dan
niemand'. Een hoogst
bedenkelijke uitspraak. Zo
een uitspraak heeft geen oog
voor het priesterschap dat in
stilte en bescheidenheid door
gelovigen gestalte wordt
gegeven in en door de
aandacht die zij geven aan 'de
naaste die om een luisterend
oor vraagt: de naaste die een
zware tijd doormaakt'. Zo een
afspraak heeft geen aandacht
voor het werk van de
parochiële MOV-groepen, die
aandacht vragen voor de
naaste in landen en op
plaatsen van armoede en
onderdrukking.
Toch hoort diakonie, zorg voor
elkaar en zorg voor mensen in
de wereld, wel tot het hart van
het geloof. In die zin moet de
priester ook iemand zijn die
'van de wereld is'. Die weet
wat er leeft in en onder ons in
deze wereldtijd. De
priesterroeping kan niet
losgekoppeld worden van het
steeds beter leren luisteren
naar de verhalen van mensen.
Een priesterwijding is een
kans om samen gevoelig te
worden voor onze
gezamenlijke
verantwoordelijkheid. Het
gaat niet om één iemand,
maar om heel de
gemeenschap. Dat besef
maakt het ook niet nodig zulke
grote verschillen te maken
tussen pastoraal werkenden
en priesters. Zij (wij) zijn niet
de eersten, maar de eerste is
de mens die roept om gehoord
te worden, in de noodlijdende
is God te vinden en het
priesterschap staat in die
dienst.
Paus ontmoet toch Amerikaanse aids-patiënten
SAN FRANCISCO Paus
Johannes Paulus II zal tij
dens zijn bezoek aan de Ver
enigde Staten in september
toch een ontmoeting hebben
met aids-patiënten. In de Do-
loresbasiliek in San Francis
co zullen op 17 september
plaatsen worden gereser
veerd voor lijders aan de on
geneeslijke ziekte en hun fa
milie. De organisatoren van
het pausbezoek schrapten
eerder een bezoek van de
paus aan een hospitium in
San Francisco waar aids-pa
tiënten worden verpleegd,
van het programma na pro
testen van organisaties van
homoseksuelen die de hou
ding van de RK Kerk inzake
homoseksualiteit scherp af
wijzen. In de basiliek zullen
honderd plaatsen worden ge
reserveerd voor de aids-pa
tiënten, hun familie, vrien
den en hulpverleners. „Het is
een prachtige oplossing voor
het probleem om de paus met
aids-patiënten samen te krij
gen", aldus een woordvoer
der.
De autoriteit van de
leraar schaadt maar al te
vaak diegenen die willen
leren.
DRIEBERGEN In een
kamer van het bij uitstek
hervormde gebouw, dat
van de Hervormde Raad
voor Kerk en Theologie,
staat een boekenkast met
vele jaargangen van het
katholieke blad „Concili
um", van het „Katholiek
Archief", en van het
„Archief van de Ker
ken". Het is typerend
voor de bewoner van de
kamer, dr. C.P. van An-
del. Bijna twintig jaar
lang zit hij op de post
van secretaris van deze
Raad en was hij een van
de meest bepalende ge
zichten van het her
vormd oecumenisch be
leid. Nu staat zijn af
scheid voor de deur; de
„periode-Van Andel" in
de (oecumenische) ge
schiedenis van de Her
vormde Kerk wordt af
gesloten.
Dat afscheid valt in wat hij
noemt „een adempauze" in
de oecumenische ontwikke
lingen. Hij doelt daarbij met
name op het gesprek tussen
Rome en Reformatie. Het
Tweede Vaticaanse Concilie,
de periode-Alfrink en daar
mee de opbloei van het oecu
menisch gesprek en handelen
op het plaatselijk vlak, ligt
achter ons. „Maar", zegt Van
Andel, ,je moet de zaken be
kijken in het perspectief van
de tijd. Hoeveel eeuwen heb
ben we niet volstrekt naast
elkaar geleefd en eigenlijk
tegenover elkaar gestaan. We
hebben het dan toch maar
beleefd: een oecumenische
ontmoeting met de paus in
Utrecht. En delegaties van
protestantse kerken zijn in
Rome geweest en konden
daar hun verhaal kwijt. We
hebben een doorbraak mee
gemaakt, er is een lijn uitge
zet. Soms is die niet zicht
baar, maar hij is er wel. En
verderop in de tijd komt die
zelfde lijn weer te voorschijn.
Daar ben ik heilig van over
tuigd".
Hij herinnert er aan hoe in
zijn „oecumenische bestaan"
er nog meer opzienbarende
dingen zijn gebeurd. „Ook op
het protestantse erf zijn er
toch grote ontwikkelingen
geweest. Toen ik jong was
zeiden ze in hervormde
kring: ,Die gereformeerden
zijn niet te vertrouwen'. Nu
bevinden de kerken zich in
staat van hereniging: het pro
ces op weg naar de geünieer
de kerk is onomkeerbaar. En
je kunt niet meer wezenlijke
theologische kenmerken van
beide kerken formuleren.
Het is allemaal toch snel ge
gaan". In zijn jonge jaren was
dr. Van Andel predikant in
Scharnegoutum, bij Sneek.
Er was een convent van pas
tores, inclusief r.k. priesters.
Tijdens die ontmoetingen
heeft Van Andel zijn eerste
wezenlijke oecumenische er
varingen gehad. „We gingen
één keer per jaar met elkaar
uit. Zo hadden we eens een
boot gehuurd. Toen we terug
waren, wist eigenlijk nie
mand waar we hadden geva
ren. Zo waren we opgegaan
in de theologische debatten
en in de ontmoeting van el
kaar als gelovigen in de ene
Heer".
Die wederzijdse herkenning
van het geloof in Christus de
Heer en de gezamenlijke vie
ring van de maaltijd van de
Heer (eucharistie/avond
maal) zijn altijd de centrale
punten geweest in het oecu
menisch denken van Van
Andel. „Enkele malen per
jaar gaan mijn vrouw en ik
naar een klooster, waar we
ons welkom weten. We voe
len ons daar thuis, omdat we
in die gemeenschap mensen
ontmoeten met wie we geza
menlijk Christus belijden. En
dan is deelname aan de eu
charistie geen vraag meer.
Natuurlijk, ik zal niet onder
de ogen van kardinaal Simo-
nis aan de eucharistie-viering
mee doen. Ik weet dat hij
daarmee grote moeite zou
hebben en dus doe je het dan
niet".
Door de veelvuldige en in
tensieve nationale en inter
nationale contacten met on
der meer de catholica is Van
Andel zich bewuster gewor
den van sterke en minder
sterke punten in zijn eigen
traditie. Hij neemt de woor
den over van zijn collega ds.
L. van Reijendam-Beek die
na de oecumenische ontmoe
ting in Rome zei: „Ik ben ka-
tholieker geworden en tege
lijk protestantser".
„Ik heb bijvoorbeeld geleerd
van de katholieke eucharis
tieviering. Wij met onze
avondmaalstraditie doen ons
zelf te kort door ons op rant
soen te zetten. Vier keer per
jaar vind ik te weinig. En ik
denk aan de symboolarmoe-
de. Ik heb ervaren dat het le
ven verarmt als je de symbo
len uit de kerk bant. De toga
die de predikant draagt vind
ik ook zo'n puntje. Luther en
Calvijn waren professoren
met een geleerden-gewaad-
aan. De protestantse kerken
hebben die professoren-toga
maar overgenomen, maar de
priesters in de catholica heb
ben een ambtsgewaad. En zo
hoort het, denk ik".
Hiërarchie
Het grote struikelblok tussen
Rome en Reformatie is de
ambtsopvatting, met als to
renhoog obstakel het pau
sambt aan de top van de hië
rarchie. „Wij protestanten
hebben misschien weieens
wat watervrees voor de hië
rarchie, maar dat is te begrij
pen. Vanaf het begin van
onze kerken is die afkeer
van de één boven de ander
er geweest. In 1572 werd tij
dens het Convent van Em-
den, de wieg van de Her
vormde Kerk, de „eerste ker-
dr. C.P. van Andel
korde" opgesteld. De ope
ningszin luidde: „Geen die
naar des Woords zal over een
dienaar des Woords heersen"
en er volgen dan gelijke zin
nen voor de ouderlingen en
voor de diakenen. Dat is bij
uitstek het principe van de
collegialiteit. Alleen zó kun je
de kerk besturen. Niemand
boven de ander. Dat gaat te
rug naar het Nieuwe Testa
ment, waar wordt gezegd dat
in de kerk ieder met z'n ga
ven even serieus genomen
moet worden.
Ik vind dat de apostelen, als
leerlingen van Jezus, een ge
heel eigen plaats hebben.
Maar ik zie niet in waarom al
die kleine mannetjes die na
hen kwamen ook een bijzon
dere plaats zouden moeten
hebben Onder hen waren
natuurlijk groten. Augustinus
bijvoorbeeld. Maar ook Cal
vijn of Martin Luther King
zijn grote voorbeelden ge
weest. Ik bedoel maar te zeg
gen dat naar mijn overtui
ging het voorbeeld zijn van
een christelijk leven niet is
gebonden aan een ambt, laat
staan een ambt als dat van
een bisschop of paus".
De organisatie en de uiterlij
ke vorm van de hiërarchie,
met als treffend voorbeeld de
imponerende Sint Pieter in
Rome, staat veel protestanten
tegen. Ds. Van Andel herin-
inert aan Kaj Munk die in een
opstel schrijft dat hij met de
apostel Petrus over het Sint
Pietersplein loopt. Ze kijken
naar een man die in volle
glorie in een draagstoel
wordt vervoerd. Petrus is vol
bewondering over de ver
schijning. Hij is er van over
tuigd dat het de keizer van
Rome is. Want zo kan alleen
een keizer zijn. Waarop Kaj
Munk hem toevoegt: „Dat is
de keizer niet, dat ben jij".
„Kaj Munk verwoordt in dit
opstel op buitengewoon
scherpzinnige en subtiele wij
ze de protestantse moeite met
de vormgeving van de hië
rarchie. Ik voeg er meteen
aan toe dat ik ook in onze
vorm van kerkleiding, de sy
nodale structuur, bezwaren
zie. Geen enkel systeem biedt
een waarborg voor een bij
bels legitieme kerkleiding.
Wel zijn er systemen die
meer of minder van zulke
waarborgen bieden, naar
mijn overtuiging".
Mondig
Het kon bijna niet anders: de
tendens in de katholieke
kerk die kan worden aange
duid met „de lijn-Gijsen"
komt aan de orde tijdens het
gesprek met de hervormde
oecumenicus. „Ik betreur die
tendens ten zeerste. Ik vraag
ik me weieens af hoe diep die
invloed werkelijk gaat in het
leven van de katholieken in
Limburg. Maar het blijft in
middels triest dat bisschop
Gijsen het mondig zijn van
de gelovigen kennelijk er
vaart als een bedreiging. Het
katholieke systeem is ge
groeid in de middeleeuwen,
toen een kleine elitegroep
zich geestelijk kon ontwikke
len en het dus voor het zeg
gen had. Nu zijn de onder
wijskansen voor iedereen
zo'n beetje gelijk en zou je
een ander beleid mogen ver
wachten. Rekening houdend
met en gebruik makend van
de omstandigheid dat de le
ken mondig zijn geworden.
Maar dat gebeurt niet, he
laas".
Bonders
De belangrijkste „kleine oe
cumene", die tussen her
vormden en gereformeerden,
zit structureel op de rails.
Van Andel is al jaren nauw
betrokken bij het Samen op
Weg-proces. Hij constateert
dat er theologisch geen we
zenlijke belemmeringen
meer zijn voor de «herenigde
kerk. Natuurlijk zijn er de
kwesties als de structuur, de
organisatie en, niet te verge
ten, het beheer van de „stof
felijke goederen" die de nodi
ge aandacht neg zullen vra
gen.
In hervormde kring is het
vooral de Gereformeerde
Bond, een hechte vereniging
aan de rechterflank van de
kerk, die bezwaren blijft ma
ken tegen Samen op Weg. De
Bond uit ook dreigende taal
over een eventuele kerk
scheuring. Van Andel denkt
niet dat het zo ver zal ko
men. Bondert» die de Her
vormde Kerk verlaten, dat is
eigenlijk een onmogelijkheid;
het zou een verloochening
zijn van hun kerkelijke en
theologische inzet. Voor Bon
ders is de gedachte van de
volkskerk als „planting
Gods", dat is de handelende
aanwezigheid van God in de
geschiedenis van de Her
vormde Kerk, heel wezen
lijk. De kerk verlaten zou
ontrouw zijn aan dat belijden.
„Met de spiritualiteit van de
Gereformeerde Bond heb ik
geen enkele moeite. Integen
deel, in de kerk moet er
ruimte zijn voor alle ver
scheidenheid aan karakters,
wijzen van geloven en tradi
tie. Maar ik verfoei uit de
grond van mijn hart de Bond
als machtsblok in de kerk, de
partijvorming. Want die is
een belemmering voor de
ontmoeting van die verschei
denheid in spiritualiteit. Lou
ter op grond van die partij
vorming word ik niet ge
vraagd te preken in een
Bondsgemeente. Maar de
mensen kennen mij niet eens
en op grond van die partij
vorming kunnen we ook
nooit tot elkaar komen en el-
kaars geloof herkennen. Dat
is in strijd met het Evangelie.
Zo hard wil ik het zeggen".
Dr. Van Andel neemt op 5
juni officieel afscheid, maar
hij trekt de deur van zijn ka
mer in Driebergen niet defi
nitief achter zich dicht. Er is
geen opvolger benoemd en in
afwachting van de beslissin
gen daarover blijft hij enkele
zaken behartigen. De ont
moeting tussen Rome en Re
formatie neemt in dat pak
ketje een belangrijke plaats
in. „Die ontmoeting heeft al
tijd in het bijzonder mijn hart
gehad".
LÜTSEN KOOISTRA
WASHINGTON De
PTL (Praise The Lord)-
organisatie heeft via een
geheime bankrekening
het evangelistenechtpaar
Jim en Tammy Bakker
en twee medewerkers
meer dan twee miljoen
dollar (ruim vier miljoen
gulden) aan salaris en
bonussen uitbetaald zon
der dat het bestuur en de
financieel directeur er
van wisten. Dat heeft de
Amerikaanse krant The
Washington Post gisteren
gemeld. De rekening zou
zijn ontdekt door de
nieuwe accountants van
PTL. Het accountants
kantoor Laventhol en
Horvath, het op negen
na grootste accountants
kantoor in de Verenigde
Staten, zou de rekening
hebben beheerd.
William Spears, die namens
het accountantskantoor de
rekening beheerde, verklaar
de tegenover The Washing
ton Post dat hij niets onrecht
matigs had gedaan en dat hij
er „zeker" van was dat het
bestuur van PTL van alle
uitbetalingen aan het echt
paar Bakker en hun assisten
ten Richard Dortch en David
Taggart op de hoogte was.
Maar volgens de nieuwe ac
countants blijkt op geen en
kele wijze uit de notulen van
de bestuursvergaderingen
van de eerste drie maanden
van dit jaar dat dat inder
daad het geval was. De uitbe
talingen zouden zijn verricht
op instructie van Taggart of
diens secretaresse, Shirley
Fulbright.
De evangelist Don George
sprak eveneens de bewering
van Spears tegen. George,
bestuurslid van PTL van
eind 1985 tot begin 1987, ver
klaarde tegenover The Was
hington Post dat de uitbeta
ling van het salaris aan het
echtpaar Bakker in zijn tiid
nooit in het bestuur aan de
orde is geweest.
Jim en Tammy Bakker
Eerder deze week haalde de
evangelist Jerry Falwell, die
in maart het beheer van PTL
heeft overgenomen, krachtig
uit naar het echtpaar Bakker.
Jim Bakker had Falwell be
schuldigd van diefstal van
PTL. Falwell wees op de oor
zaken van Bakkers val, zoals
zijn financiële manipulaties
en de verhouding die Bakker
heeft gehad met ziin vroege
re secretaresse. „Ik moet je
vertellen, Jimmy, dat ik God
en de kerk een slechte dienst
zou bewijzen als ik je zou toe-
FOTO: AP
staan bij PTL terug te ko
men", aldus Falwell. Over de
beschuldiging van diefstal zei
Falwell: „Zeggen dat ik PTL
heb gestolen is hetzelfde als
zeggen dat iemand de Titanic
heeft gestolen nadat die op
de ijsberg was gestoten".
0C
kme
tC
VEEL ouders zullen er al eerder zo'n vermoeden van r^ig
ben gehad, maar onlangs is het nu ook nog eens wetensci fit.
pelijk vastgesteld: veel scholieren kunnen maar moeilijl i<
de voeten met een onderwijssysteem waarin een te veel i
viduele mogelijkheden en te weinig duidelijkheid voo
leerlingen bestaan. Als het aan jongeren lag zouden ze
schijnlijk liever de „ouderwetse" school doorlopen, met er
prestatiegerichte, klassikale aanpak en zijn beroep op di lat
gen verantwoordelijkheid van de leerling. Sinds de in
ring van de Mammoetwet is het onderwijs in ons lan
hoge mate geïndividualiseerd. Daar was en is veel voc
zeggen. Het is een nobel streven de scholier precies dat
ket van kennis en vaardigheden aan te bieden, dat aar
bij haar of zijn persoonlijke voorkeur en capaciteiten. Dt
dachte dat niet de zogenaamde eindtermen van het on
wijs maar de belangen van de afzonderlijke leerlingen
op moeten staan, heeft zijn charmes.
n d
De nadelen van de onderwijshervorming van de jaren
tig zijn intussen echter ook duidelijk aan het licht getit
Er is iets grondig verkeerd gegaan met de aansluiting t
onderwijs en arbeidsmarkt. Zelfs in het voorjaarsoverleg
werkgevers en werknemers zal premier Lubbers pie
voor meer marktgericht onderwijs, omdat de huidige aan
de werkloosheid te veel kansen geeft. Er is ook iets mis
de scholieren, zo heeft kinderpsychiater T. Compernelle
constateerd. Veel hedendaagse scholen bezorgen veel leer
gen stressverschijnselen die in het traditionele onderwijl -ë'
bekend waren.
net
STRESS is een betrekkelijk nieuw begrip in het sociaal-
tenschappelijk jargon. Het hoeft, dan ook geen verbazin -'s'
wekken dat onderzoekers de laatste tijd links en recht! j
tingen en oorzaken van stress boven tafel tillen. De we
schap is immers even modegevoelig als willekeurig w
sector van de maatschappij. Het is de vraag of diezelfde*
tenschap over de methodieken beschikt om de invloed
het onderwijssysteem af te splitsen van al die andere fj ya
ren die een mens, in dit geval een scholier, uit zijn geesti pr
evenwicht kunnen brengen.
th.
it'
ire:
!te
fcli
'er
ANDERZIJDS ligt het zo voor de hand dat jongeren
tijd juist in de schoolsituatie te maken krijgen met
de „angst voor de vrijheid" is genoemd, dat de kinderpsvE
ater ongetwijfeld gelijk heeft. Hij kan overigens gerust
want er waait reeds een wind van restauratie door het
derlandse onderwijsbestel. Het inzicht wint veld dat me rial
de afgelopen twintig jaar misschien iets te drastisch bepa tall
traditionele waarden overboord heeft gezet. De school
best weer wat schoolser worden. Kennelijk zitten ook
veel in verwarring gebrachte scholieren daarop te wad
(aa
it era
en
dt
HERWAARDERING van het verleden betekent echter
dat blindelings kan worden teruggegrepen op een aan
van jaren her. „Verschoolsing" in de oude zin is geen
cijn voor moderne kwalen. Alweer zo'n volkswijsheid die
langs wetenschappelijk is onderbouwd. Medewerkers vai en
universiteiten van Amsterdam en Twente hebben op ver
van het ministerie van onderwijs onderzocht wat het efft_
geweest van de invoering van de twee-fasenstructuur (1 J
in het wetenschappelijk onderwijs. Het universitaire on '±r
wijs is na de TFS aantoonbaar schoolser geworden. Werl ou
leges zijn vervangen door hoorcolleges, de regelingen iar
scripties en stages zijn aanzienlijk strakker geworden e s
studieduur is aan een maximum gebonden.
HET verschijnsel van de (dure) eeuwige student, die o et
kommerd van de ene faculteit naar de andere zwerft en
eindelijk toch zonder bul afhaakt omdat hij het spoor v
dig bijster raakt, zou daarmee definitief moeten zijn u
bannen. Het blijkt echter dat, ondanks de strakkere disc
ne, op zijn minst nog even veel studenten voortijdig afh; -
als vroeger. Het rendement van het wetenschappelijk or 7
wijs is niet aantoonbaar gestegen, aldus één vernietigt
conclusie uit een lange reeks. Hetgeen bewijst dat sii
antwoorden niet bestaan, zeker als het om de inrichtini
het onderwijs gaat.
Regenachtig
DE BILT (KNMI) Vandaag
wordt het weer in onze omge
ving bepaald door een oceaan-
storing, die ons van het westen
uit passeert. Er is veel bewol
king en gedurende de hele dag
valt er af en toe wat regen.
Het wordt vanmiddag niet
warmer dan een graad of 15.
De zuidwestelijke wind is
overwegend matig, kracht 3 a
4. Kortom: een vrij sombere
dag. Ook morgen is er veel be
wolking en zijn er perioden
met regen, terwijl de middag-
temperatuur opnieuw niet bo
ven de 15 graden uitkomt
Maandag is er nog tamelijk
veel bewolking en kan er ook
nog een enkele bui vallen,
maar vanaf dinsdag is er gelei
delijk wat meer zon en is de
kans op regen klein. Ook de
middagtemperaturen bereiken
dan wat hogere waarden.
Weersvooruitzichten voor de
Europese landen, geldig voor
zondag en maandag:
Zuid-Scandinavië: In het zui
den bewolkt en enige regen,
wat meer naar het noorden
vrij zonnig. Middagtempera-
tuur ongeveer 13 graden.
Denemarken, noord-Duitsland
en Benelux: Veel bewolking.
Vooral op zondag regen. Mid-
dagtemperatuur 11 tot 15 gra
den.
Zuid-Duitsland en noordoost-
Frankrijk: Half tot zwaar be
wolkt. Vooral op zondag enige
regen. Middagtemperatuur 14
tot 18 graden.
Britse Eilanden: Wolkenvel
den. Voornamelijk op zondag
in het oosten wat regen. In het
zuiden en westen met name op
maandag ook zon. Middagtem
peratuur van 13 graden in het
noorden tot 17 graden in het
zuiden.
jTR
SP
Midden en zuidwest-Fr
rijk: Zonnig, voornam
meer naar het noorden
wolkenvelden. Middagter
ratuur van 17 graden in 1
noordwesten tot 20 25 gra
in zuid-Frankrijk.
Alpengebied: In het zuideioec
eerst ook in het oostelijke
vrij zonnig. In het nooi ~l
veel bewolking en af en
regen, boven 2000 meter
sneeuw. Middagtemperal
in de noorddalen 16 tot 20
den, in de zuiddalen 22 t<
graden. Op maandag wat
Spanje en Portugal: Vrij
overal zonnig. Middagter
ratuur van 22 graden in
noordwesten tot 33 gri
landinwaarts in het zuiden
r.
Italië en Joegoslavische i y
Flinke perioden met
Vooral in bergstreken ove:
ook bewolking. Middagtei^
ratuur 22 tot 26 graden.
Weerrapporten 29 mei 20 uur
Weer
Max.
temp
Eelde
Ibew
14
Eindhoven
15
Den Helder
12
Rotterdam
zwbew
14
zw.be»
12
Vlissingen
hbew
15
Zd Limburg
zwbew
15
Aberdeen
X.
12
Athene
27
Barcelona
l.bew.
24
Berlijn
zwbew.
14
Bordeaux
l.bew.
20
Brussel
h bew
17
Dublin
zwbew.
18
Frankfort
hbew.
13
Genève
15
Helsinki
8
Innsbruck
zwbew
17
Klagenfurt
regenbui
19
Kopenhagen
zwbew.
11
Lissabon
onbew
29
Locarno
zwbew.
25
Londen
zwbew.
20
Luxemburg
hbew
15
Madnd
onbew.
29
Malaga
onbew.
22
Mallorca
hbew
26
Malta
zwbew
23
Moskou
onbew
9
Munchen
regen
17
Nice
zwbew
23
Oslo
hbew.
16
Parijs
Ibew
19
Rome
zw bew.
20
Split
regen
20
Stockholm
Warschau
regen
zwbew.
12
15
Wenen
Ibew
19
ZUnch
zwbew.
15
Casablanca
24
Cyprus
h bew
26
Istanbul
l.bew
20
Las Palmas
Ibew,
26
Beiroet
niet ontv.
Tel-Aviv
hbew
24
mt
