Songfestival moet weer
songfestival worden
PETER KOELEWIJN:
Record
deelname
De Twentse zangeres Marga Bult
staat vanavond voor de zwaarste
opgave in haar loopbaan. Ze zingt in
Brussel „Rechtop in de wind", het
twaalfde in de reeks van 22 liedjes uit
22 landen die meedoen aan het
Eurovisie Songfestival 1987. Op het
podium wordt ze bijgestaan door het
orkest van de RTB onder leiding van
gastdirigent Rogier van Otterloo, door
een geluidsband met daarop onder
meer de bas- en drumpatronen van
haar liedje en door een vijftal jonge
collega's die de refreinen meezingen
en doen alsof ze een paar instrumenten
bespelen. De grote man achter de
schermen is haar producer Peter
Koelewijn (46), die ook tekst en
muziek schreef van de Nederlandse
inzending.
CeidócSouAcmt
ZATERDAG 9 MEI 1987
inaie
Een recordjaar. Voor het eerst
telt het Eurovisie Songfestival
22 deelnemende landen. Italië
doet weer mee, Turkije heeft
zich deze keer niet laten weg
houden door de deelname van
landen waarmee het politiek
overhoop ligt (Israël, Grieken
land) en IJsland heeft na zijn
debuut vorig jaar de smaak te
pakken.
Het festival wordt gepresenteerd
door Viktor Lazlo, achter welke
naam een zangeres (jawel) schuilgaat.
Ze is afkomstig uit Martinique en
mag persoonlijk ook (zij het buiten
mededinging) een muzikale bijdrage
leveren. Ze is volgens de organisatie
vloeiend zestalig, groeide op in Mol
(vlak bij de Brabantse grens) en heeft
een universitaire studie achter de
rug. Het Nederlandse commentaar
wordt geleverd door Willem van
Beusekom, in het dagelijks leven ra
diodirecteur bij de VARA en al jaren
een fervent liefhebber van het song-
festivalgebeuren. Nederland is op de
helft van het festival aan de beurt:
zangeres Marga Bult („Marcha")
zingt als twaalfde deelnemer.
1. Noorwegen: „Mitt Liv", gezongen
door Kate Gulbrandsen. Haar liedje
is een modern klinkende popsong,
waarvoor de muziek is geschreven
door Rolf Lovland en de tekst door
Hanne Krogh. Die laatste maakte
deel uit van het duo Bobbysocks, dat
twee jaar terug het festival met een
liedje dat was geschreven door de
zelfde Lovland.
2. Israël: „Shir Habatlanim" door
Datener Kushnir.
Israël heeft het festival tweemaal ge
wonnen: in 1978 en in 1979, twee
keer achter elkaar dus. Dat is verder
nog nooit voorgekomen in de histo
rie. Het land heeft, ook als het niet
won, altijd wel een goede indruk ge
maakt met verzorgde, spontaan uit
ziende nummers.
3. Oostenrijk: „Nur noch Gefühl"
door Gary Lux.
Oostenrijk zoekt het in een gevoelig
nummer, dat wordt gezongen door
Gary Lux, die in 1983 al meedeed als
zanger van de groep Westend en nu
op de solotoer is. Het liedje is ge
schreven door Kenneth Westmore
van wie nummers zijn vertolkt door
grootheden als Duke Ellington en El-
vis Presley.
4. IJsland: „Haegt og Hljótt" door
Halla Margrét Arnadóttir. Ze heeft
een naam die internationaal wel wat
moeite zal geven, maar een stem die
er wezen mag en ook haar liedje lijkt
een van de betere bijdragen van dit
jaar: een heldere, melodieuze song.
5. België: „Soldiers of love" door Li-
liane St. Pierre.
Hoewel de titel anders doet vermoe
den, wordt het liedje in het Neder
lands gezongen. Het is een pacifis
tisch getinte protestsong, die onom
wonden pleit voor het neergooien
van de wapenen.
6. Zweden: „Boogaloo" door Lotta
Engberg.
Een vrolijk liedje door de 23-jarige
Lotta Engberg, die in het achter
grondkoortje zong van de gebroeders
Herrey toen die voor Zweden in Lu
xemburg het songfestival wonnen in
1984.
7. Italië: „Gente di Mare" door Um-
berto Tozzi Raf.
Een van de interessantere bijdragen
dit jaar. Umberto Tozzi heeft met
het liedje Ti Arno al internationale
bekendheid. Vanavond zingt hij sa
men met „Raf' een liedje met vooral
een intrigerende opening, door de
manier waarop een snel gezongen
tekst op een een slepende melodie is
gezet.
8. Portugal: „Neste barco a vela"
door Nevada.
Het duo Nevada (twee jongens) zingt
een vrolijk, maar rommelig niemen
dalletje over een bootje.
9. Spanje: „No Estas Solo" door Pa
tricia Kraus.
De zangeres is de dochter van een in
Spanje bekende operazanger van
Eurovisie
Songfestival
1987
Brussel
Duitse afkomst. Haar liedje is een
dramatische happening zonder een
direct aansprekende melodie.
10. Turkije: „Sarkim Sevgi Ustune"
door Seyyal Taner.
Het Turkse liedje schijnt iets te ma
ken te hebben met een locomotief,
maar erg duidelijk wordt dat niet in
de vertolking door de vijfpersoons
groep Seyyal Taner.
11. Griekenland: „Stop" door Bang.
Als ze geen Grieks zongen (en dat is
door het veelvuldig gebruik van En
gelse woorden niet eens zo duidelijk)
zou de groep Bang ook gerust uit een
of ander Scandinavisch land kunnen
komen: twee blonde jongens die dui
delijk mikken op internationaal „ap
peal". Een vrolijk rock-achtig liedje.
12. Nederland: „Rechtop in de
wind" door Marcha waarvan alles
bekend mag worden geacht.
13. Luxemburg: „Amour Amour"
door Plastic Bertrand.
Luxemburg heeft dit jaar gekozen
voor de Franstalige Belgische zanger
Roger Jouret, beter bekend als Plas
tic Bertrand. Samen met Alec Man
sion schreef en componeerde hij de
Luxemburgse bijdrage, met een wei
nig verrassende titel.
14. Engeland: „Only the Light" door
Rikki.
Vanwege de grote internationale
marktwaarde van het Engels eindigde
het land vele malen in de top, maar
echt gewonnen werd er nooit. Rikki
gaat proberen een eind te maken aan
die voor de Britten vervelende tradi
tie.
15. Frankrijk: „Les mots d'amour
n'ont pas de dimanche" door Christi
ne Minier. Frankrijk kiest dit keer
voor een romantische benadering:
„Liefdeswoordjes kennen geen vrije
tijd".
16. Duitsland: „Lass die Sonne in
dein Herz" door Wind.
Een liedje in de modieuze reggae-
-sound. Het is zo handig gemaakt,
dat je na twintig seconden het hele
wijsje al uit je hoofd kent en de rest
probleemloos kunt meezingen.
17. Cyprus: „Aspro Mavro" door
Alexia Vassiliou.
Voor goed begrip: de Cypriotische
bijdrage is géén commercial voor een
pijnstiller.
18. Finland: „Sata Salamaa" door
Vicky Rosti.
Een vrolijk swingend liedje in een
moeilijke taal.
19. Denemarken: „En Lille Melodi"
door Anne-Kathrine Herdorf. Of
deze „kleine melodie" groot genoeg
zal zijn om Denemarken voor de
tweede keer de titel te brengen valt te
bezien.
20. Ierland: „Hold Me Now" door
Johnny Logan.
En daarmee zorgt Ierland voor een
primeur. Veel artiesten doen vaker
mee aan het Eurovisie Songfestival,
maar het is de eerste keer dat een
winnaar nog een keer komt mee
doen. In 1980 won Johnny Logan in
Den Haag met het liedje „What's
another year".
21. Joegoslavië: „Ja Sam Za Pies"
door Novi Fosili.
Een opgewekt liedje van de Joegosla-
ven, dat als Engelse titel meekreeg „I
wanna dance" (ik wil dansen).
22. Zwitserland: „Moitié Moitié"
door Carol Rich is het slotstuk van
het festival. Een Franstalig chanson
en chansons maken altijd kans op
een goede klassering.
Peter Koelewijn: Wie er vanavond gaat winnen? Geen idee
HILVERSUM - Peter Koelewijn
wil niet opscheppen. „Maar", zo
stelt hij, „ik heb twee keer in mijn
loopbaan gezorgd voor een belang
rijke verandering in de Nederland
se lichte muziek. Als teenager was
ik in het begin van de jaren zestig
zo'n beetje de eerste die echte rock
'n roll maakte met Nederlandse
tekst. En aan het eind van de jaren
zeventig heb ik met mijn elpee
„Het beste van mij is voor jou niet
goed genoeg" de aanzet gegeven
voor aie hele golf van Nederland
stalige popmuziek die toen los
brak".
En nu is de man die ooit roem verworf
met liedjes als „Kom van dat dak af' de
drijvende kracht achter Marga Bult, die
vanavond in Brussel de Nederlandse
kleuren verdedigt op het Eurovisie Song
festival 1987. Voor Peter Koelewijn is
het de eerste keer dat hij meedoet aan
dit jaarlijkse festijn. Wel heeft hij twee
keer meegedaan aan het Nationale Song
festival maar toen haalden zijn liedjes
het niet.
„Die liedjes", zegt hij, „blijven altijd een
gok. Je kunt er geen peil op trekken. Dit
keer bij het Nationale Songfestival had
ik het wat makkelijker dan andere inzen
ders, want Marga zou zes liedjes doen,
waarvan er twee van haar eigen team
mochten zijn. De andere vier moesten
uit de vrije inzending komen. Ik had dus
wat voorsprong op de anderen. Maar het
blijft een lotenj; ik schrok me een onge
luk toen bij die puntentelling het liedje
„Morgen" ineens naar voren schoot.
Daar had ik helemaal niet op gerekend,
ik had de concurrentie heel ergens an
ders gezocht. Je kunt er dus niks van
zeggen. Ik heb ook gekeken naar de Bel
gische finale, naar de Engelse finale, naar
de Duitse finale, en dan blijken er toch
heel andere liedjes te winnen dan ik zelf
zou hebben gekozen".
„Dus wie er vanavond gaat winnen?
Geen flauw idee. Iedereen roept al we
ken over de kans van die of van die, net
als vorig jaar met Frizzle Sizzle. Ik had
ze dik in de top drie geschat, ik vond ze
zo fris. En toen die dertiende plaats, ik
was hogelijk verbaasd. Ik vind zelf wel
dat „Rechtop in de wind" tekstmatig
uitsteekt boven „bijtje, bloemetje,
maan", je kent het wel. Daar heb ik echt
voor gekozen. Al die mensen in het bui
tenland begrijpen er wel geen moer van
maar ik reken er op dat de jury's verta
lingen krijgen. Ik heb in totaal zes liedjes
voor Marga geschreven die allemaal heel
ver uit elkaar lagen: van heel simpel tot
diepgaand. En in de finale zaten uitein
delijk drie van mijn liedjes. Twee ervan
hadden Marga en ik samen uitgezocht.
En van de vier overige die ik in de vrije
inzending had gedaan (dat gaat ano
niem) is er ook nog een in de finale ge
komen. In een liedje als „Big Ben en
Notre Dame" had ik allerlei ingrediën
ten gestopt die het internationaal her
kenbaar moesten maken, met allerlei
woorden die voor iedereen verstaanbaar
waren. Maar dat haalde het dus niet. Ie
dereen heeft ook een andere filosofie. De
een zegt: „Je moet iets heel eenvoudigs
maken, kijk maar naar Bobbysocks". De
ander meent: „Je moet iets heel moois
maken, kijk maar naar Johnny Logan".
En zo gaat het maar door. Niemand wist
het meer en ik al helemaal niet Er is
ook niets waaraan je je kunt vasthou
den. Een paar jaar terug won Nicole
voor Duitsland met eigenlijk alleen een
gitaar, en nu zat in de Duitse finale ook
weer een meisje met zo'n soort liedje en
die bleef nergens. Er zijn geen formu
les".
Oneerlijk
„Ik heb ergens opgevangen dat vanaf
volgend jaar alles in de taal mag die je
zelf kiest. Dan wordt het natuurlijk een
soort Engels festival. Maar begrijpen doe
ik het wel: er zit nu natuurlijk een mate
van oneerlijkheid in. Het gebeurt maar
zelden dat een land met een klein taalge
bied wint. Bobbysocks van Noorwegen,
[dat was dan wel Noors, maar dat was
doorspekt met Engelse kreten. Het Ne
derlands, de Scandinavische talen,
Grieks, Turks; als je ernaar luistert zeg je
zelf toch ook „nee". Wil zo'n liedje win
nen, dan moet het muzikaal wel zó ver
schrikkelijk goed in elkaar zitten, dat
daarmee die taal wordt gecompenseerd.
Ik wil me niet bij voorbaat ergens achter
verschuilen voor als we het weer eens
niet halen, maar het is gewoon wél zo".
„Ik vind het dus niet zo'n rare maatregel
om die taal vrij te geven. Het festival is
natuurlijk ook totaal anders dan de oor
spronkelijke opzet. Er deden maar een
paar landen aan mee, iedereen had de
zelfde problematiek als het om het or
kest ging en zoiets als een band die mee
draait met de bas- en drumpartijen
mocht niet eens. Daar zou ik eigenlijk
wel weer iets voor voelen. Kijk, het heet
het Eurovisie Songfestival, en het is zo
langzamerhand een Eurovisie platenfes-
tival geworden. Met alle elektronische
toevoegingen die er nu zijn moet je het
ook anders gaan noemen. Als het echter
een songfestival moet blijven, moeten al
die elektronische grappen en grollen
worden buitengesloten. Dan komt de
song naar voren die gewoon de beste is,
die het beste aanslaat, die het mooiste
klinkt. Ik heb trouwens het gevoel dat er
vroeger ook veel grotere hits uit het fes
tival kwamen. Sandra Kim die vorig
jaar voor België het festival won, heeft
met dat liedje „J'aime la vie" in Neder
land gescoord, niet eens zo gigantisch, in
België natuurlijk, in Frankrijk een beet
je, in Duitsland niet en in Engeland al
helemaal niet. En dat was vroeger toch
wel anders, dan waren het gelijk Europe
se hits. „Congratulations", „Cherie".
Niet allemaal, want „Een Beetje" werd
nou ook niet een echte joekel in Euro-
Kans
„Uit Brussel terugkomen als verliezer,
dat is niet zo erg, vind ik. De mensen
vergeten ook weer gauw. Eén ding is ze
ker voor Marga: iedereen ziet haar. Als
artiest moet je trouwens van tijd tot tijd
een gok wagen. Je hebt toch een kans zo
als je misschien later nooit meer krijgt:
je in één klap te presenteren aan een
groot gedeelte van de wereld. Het pro
gramma wordt namelijk ook nog eens
uitgezonden in Zuid-Amerika en allerlei
andere landen. Meedoen betekent dus
bekendheid in een groot aantal landen.
Niet bij het grote publiek maar bij de
mensen die televisieprogramma's maken
en die later misschien zeggen: „Laten we
die maar eens uitnodigen". Je hebt een
entree die je anders waarschijnlijk nooit
zult krijgen. We barsten in Nederland
immers van de artiesten waar ze voorbij
Oldenzaal nog nooit van gehoord heb
ben. Welnu, dat doorbreek je als je aan
het songfestival meedoet".
„Er is de laatste tien jaar op Nederlands
talig gebied veel gebeurd. Het is net of er
een nieuwe cultuur is bijgekomen. Laten
we gemakshalve even aannemen dat ik
dat in gang heb gezet destijds, dat klinkt
altijd leuk, vooral als ik het zelf zeg.
Maar als je nou naar de vrouwen kijkt:
eigenlijk is er niemand geweest die in
het gat is gesprongen dat Conny Van-
denbos achterliet. Een paar zangeressen
hebben het voorzichtig geprobeerd, maar
zijn er ook weer heel snel mee opgehou
den. Dat heb ik altijd vreemd gevonden.
Ik zou het gewoon fantastisch vinden als
er een soort nieuwe Conny Vandenbos
zou opstaan. Conny heeft toch geweldig
veel elpees verkocht, heeft een groot pu
bliek, veel hits gehad, veel optredens.
Daar zou toch een soort equivalent anno
1987 voor moeten komen. Momenteel is
er dus niet één. Alleen misschien in de
cabarethoek, maar dat bedoel ik dus
niet, het moet ook een beetje poppy zijn.
Marga zou dat wel kunnen, maar haar
hart gaat toch uit naar Engelstalig. Inter
nationaal zijn je kansen dan wel groter,
maar ik heb wel tegen haar gezegd dat in
het Engelstalige circuit de concurrentie
natuurlijk vele malen groter is.
„Maar hoe vanavond de uitslag ook is:
ik zal na afloop lichtelijk aangeschoten
door het gebouw lopen. Of ik ben ver
schrikkelijk blij, óf ik ben een heel klein
beetje teleurgesteld".
RENÉ DE COCQ