Anton Geesink en de
gekleurde judopakken
'SS
Nitwit
'CfiidóG SoilACUlt'
ZATERDAG 2 MEI 1987
Marco Brouwers
hoopt in mei op
plaatsing voor de
EK en in januari
voor de
Olympische
Spelen in Seoel.
AMSTERDAM - Het „Beest
Brouwers" bestaat niet meer. De
ooit bij voorkeur provocerende en
intimiderende volleybal-zwaarge
wicht uit Amsterdam is zijn wildste
haren kwijt. Zijn bijnaam en over
tollige kilo's nog niet helemaal.
Brouwers (29) dóet het nu nog lou
ter op kwaliteit. Hij is een door
menigeen bewonderde, eigenzinni
ge én gevreesde international, die
afgelopen weekeinde nog aan de
basis stond van de zege van de vol-
leybalploeg in het toernooi in De-
demsvaart. Sinds april 1981 136
maal geturfd in het nationale tri
cot. Tweehonderd centimeter vol-
leybaldier.
Met de transfers van Gullit en Van Bas
ten naar AC Milan in het achterhoofd is
de vraag verleidelijk waarom Brouwers
nooit zwichtte voor de overvloedig aan
geboden pecunia uit het land waar, als
het sport betreft, de bomen tot in de he
mel blijven groeien. Onder meer Santal
Parma en Panini Modena, ploegen, die
tot de sterkste clubteams ter wereld wor
den gerekend, zwaaiden meermalen met
aantrekkelijke contracten. „Ik ben altijd
zo bezig geweest een volleybalstructuur
in Nederland op te bouwen dat ik niet
weg wilde. Iedereen zei altijd: „Er is zo
veel talent in Nederland'maar nie
mand deed iets. Ik vond dat er toch
maar eens iets moest gebeuren, heb ge
holpen dat van de grond te krijgen en
wilde uit dat proces niet zomaar weg
wandelen. Bovendien zegt geld mij niets.
Dan zit ik daar in Italië met een hoop
geld, maar wel in een dorp waar om ze
ven uur de luiken voor de ramen gaan
en voor de rest niets te doen is. Aange
zien ik een gezelligheidsmens ben éii een
Amsterdammer, zag ik dat niet zitten.
En als ik tienduizend gulden heb maak
ik dat op, heb ik honderdduizend gulden
dan maak ik honderdduizend gulden op.
Dus
Uitzondering
Er was één uitzonderingsgeval. Als
landskampioen Brother/Martinus twee
jaar geleden niet de Amerikaanse volley
balprofessor Selinger had gestrikt dan
was de veelzijdigste Oranjeklant wél
naar Italië gegaan. „Dan had ik hier in
Nederland qua volleybal niets meer te
zoeken gehad. Dan had ik inderdaad de
uitdaging in Italië gezocht en het geld
meegepakt. Want voor mij moet wel al
tijd alles een uitdaging zijn én blijven".
Het verhaal van de Amstelveense club,
die de afgelopen vier jaar met steeds gro
ter wordende overmacht de landstitel
veroverde mag bekend worden geacht.
Elf van de vijftien selectiespelers van
Oranje speelden afgelopen seizoen bij
Martinus. Oudgedienden Goedkoop en
Brouwers wilden enkele jaren geleden
meer dan volleyballen in de marge.
Liefst aansluiting bij de wereldtop. Het
aantal trainingsuren werd (jaarlijks) op
gevoerd en sindsdien beheerst Martinus
net nationale herenvolleybal. In '85
strikte Martinus Arie Selinger, die de
UTRECHT - Anton Geesink be
heerst ziin public relations nog al
tijd goed. De receptioniste van het
Utrechtse Hotel Des Pays Bas
krijgt voor haar judoënde broertje
direct een handtekening. De judo
legende van nog altijd imposante
verschijning doet er de toezegging
bij van een judoboek bij zijn vol
gende bezoek. Waarschijnlijk
„Judo, de leermethode", Geesinks
meest recente boek dat onlangs
verscheen.
Het is dezelfde innemendheid, die de
Engelse firma Ladbroke (in Nederland
bekend vanwege de overname van de
paardetotalisator) er vermoedelijk toe
aanzette Geesink te vragen als promotie
adviseur. Let wel: vragen. Geesink legt
er zelf de nadruk op. „Ik doe m'n hele
leven niets anders dan dingen waarvoor
ik ben gevraagd. Ook in het werk".
Op 1 april is de tegenwoordig in het Bra
bantse Gameren wonende Geesink bezig
aan zijn nieuwste pr-klus. De zoveelste
en zonder twijfel niet minder lucratief
dan de voorgaande.
Geesink legt er niet voor niets de nadruk
op voor zijn nieuwe werk te zijn ge
vraagd. Hij wil er ook de geluiden mee
wegpoetsen als zou hij hebben gesollici
teerd naar een plaatsje in het Internatio
naal Olympisch Comité (IOC) dat begin
deze maand in Istanboel bijeenkomt. Op
het programma staat onder meer de in
vulling van de post van het vorig jaar
november overleden Nederlandse
IOC-lid Kees Kerdel. Het Nederlands
Olympisch Comité (NOC) rekent erop
dat er opnieuw een Nederlander op Ker-
dels lege zetel komt. Zekerheid bestaat
in het geheimzinnige, lobby-rijke olym
pische wereldje niet. Ook al is het NOC
gevraagd kandidaten aan te dragen.
Geheim
Aan dat verzoek is inmiddels gehoor ge-
feven, maar NOC-directeur jonkheer
I.C.W. von Bose houdt de voorgedra
gen namen geheim. Zelfs of er één of
meer kandidaten zijn wil hij niet kwijt.
Kees Kerdel had, in tegenstelling tot de
gewoonte, geen naam van een eventuele
opvolger achtergelaten.
Geesinks naam kwam in het circuit van
wege een brief die hij begin februari aan
het NOC schreef. Aanleiding was het op
stappen van zijn Franse vriend en oud-
olympisch ski-kampioen Jean Claude
Amerikaanse vrouwenploeg bij de
Olympische Spelen van '84 naar zilver
leidde. De volleybalbond schoof hem la
ter ook de nationale ploeg toe. Sindsdien
wordt er in Amstelveen getraind tot de
stukken er af vliegen. De beloning tot nu
toe: tweemaal brons in de laatste twee
Europa-Cupfinales.
De blikken zijn inmiddels verlegd. Eind
mei moet Oranje zich in Hongarije kwa
lificeren voor het EK dat eind septem
ber, begin oktober in Belgiè wordt ge
speeld. De Martinus-clan trainde na de
Europa-Cupfinale van half februari in
Den Bosch derhalve gewoon door. Sinds
half maart zweet heel Oranje gemiddeld
twintig uur per week onder de spiedende
ogen van de immer stoïcijns ogende
toptrainer met Amerikaans en Israëlisch
paspoort. De oefenwedstrijden en toer
nooien buiten beschouwing gelaten.
„Vakantie? Straks achttien dagen na het
kwalificatietoernooi. Dat is de zomerva
kantie. Ik geloof dat het de eerste vakan
tie wordt in vier jaar", aldus Brouwers.
Ook wanneer Nederland in de strijd met
Hongarije, de DDR, Oostenrijk en Bul-
Killy uit het organisatiecomité van de
winterspelen voor 1992 in Albertville.
Geesink sprak in zijn brief de hoop uit
dat het NOC voor het eventuele
IOC-lidmaatschap iemand zou voordra
gen met sterke banden met de georgani
seerde sport. Liefst met olympische er
varing. Mocht hijzelf bij een profiel
schets in beeld komen, dan zou hij de
verantwoording niet uit de weg gaan, liet
hij ook weten. Toen NOC-voorzitter
Henk Vonhoff Geesink half februari nog
eens polste zei hij ook ,,B'. „Je heb ten
slotte ook A gezegd".
Het hoofd Opleiding en Ontwikkeling
van de Internationale Judo Federatie
(IJF) ziet het niet als een sollicitatie, ook
niet als een verkapte. „Als ik solliciteer
dan solliciteer ik. Met curriculum vitae
en al. En iedereen die mij een beetje
kent weet dat ik niets verkapt doe", stelt
hij overtuigend. En bijna gepikeerd. „Ik
ben altijd van het standpunt uitgegaan:
als ze me willen hebben, dan vragen ze
me wel. Van dat standpunt ga ik nog
steeds uit".
In de sportwereld concentreert Geesink
(53) zich volledig op zijn UF-functie. In
de Nederlandse judowereld speelt hij
nog maar een bescheiden rol. Onlangs
was hij, als vaste gast bij alle NK's, te
vinden bij het NK judo voor heren in
Bergen op Zoom. 's Zomers verzorgt
Geesink verschillende jeugdtrainings-
weekeinden in Ponypark Slagharen.
Als mondiaal hoofd Opleiding en Ont
wikkeling heeft hij nog voldoende plan
nen. Er is een vierjarenplan ontwikkeld
waarin continentale trainers- en judo-se
minars staan gepland. Te beginnen in de
Afrikaanse en Midden- en Zuidameri
kaan se lanen. Azié en Oceaniè komen
later aan de beurt. Een groot deel van de
benodigde financiën moet komen van
Olympic Solidarity, een werkgroep van
het IOC.
Geesink laat sinds ziin aanstelling bij het
IJF in september 1985 niet na het bas
tion van Japanse tradities dat judo nog
altijd is, waar mogelijk te injecteren met
moderne opvattingen. Beetje bij beetje.
Hij is blij dat er momenteel in diverse
toernooien met gekleurde pakken wordt
gevochten. Op proef weliswaar, maar
toch. Bij de Olympische Spelen volgend
jaar judoën de vrouwen (judo voor
vrouwen is in Seoel demonstratiesport;
red.) in elk geval in gekleurd tenue.
De voormalig olympisch en wereldkam
pioen vindt het duidelijke onderscheid
in de judopakken al twintig jaar nood
zaak vanwege het verhogen van de waar
de van judo als kijksport. De noodzaak
is er volgens Geesink de laatste jaren al
leen maar groter op geworden. Televisie
garije niet een van de twee kwalificatie
plaatsen voor het EK pakt, draait de
molen gewoon door. In januari is in ei
gen land het kwalificatietoernooi voor
de Olympische Spelen in Seoel. De op
positie is nog niet bekend, maar er is
maar één plaats te verdienen. De eredi
visie-competitie bij de heren is er vol
gend seizoen op aangepast.
Brouwers' leven is er op ingericht. De
oma's zien dochter Charlotte van een
half jaar vaker dan vader Marco. Elke
trip wordt er een beroep op hem gedaan
„De Olympische Spelen zouden een vre
selijk mooi slot zijn van mijn carrière.
Daar moet alles voor wijken. Zelfs het
gezin".
Nummer een
Passie of ambitie? „Als je een passie
hebt moet je ook ambitieus zijn. Voor
mij is volleybal nummer één. Ik heb
over het CIOS, normaal een studie van
drie jaar, vijf en een half jaar gedaan
omdat ik in de top wilde blijven volley
ballen. Ik heb van sporten m'n vak ge
maakt, in dit geval volleybal. Heb je die
keuze gemaakt dan wil je steeds meer.
Ben je één keer Nederlands kampioen
dan wil je het een tweede keer worden.
Daarna wil je naar de Europese top en
dan de wereldtop. Als je een poosje niet
wint wordt de inzet snel minder denk ik.
Maar win je steeds dan wil je telkens
meer".
Terwijl de Amsterdammer precies weet
wat hij wil, is bondscoach Selinger er
nog niet uit. Alleskunner Brouwers is
momenteel weer in beeld als plaatsver
vanger van spelverdeler Avital Selinger.
Een positie die hij bij Martinus en in de
nationale ploeg al eerder bekleedde.
Clubgenoot Peter Blangé (2.05 meter) is
de andere kandidaat. De veelzijdigheid
van de vooral in de middenblokkering
sterke linkshander maakt hem tot steun
pilaar van Oranje, een soort van vliegen
de keeper. Op alle postities inzetbaar.
Hij moet ook op scherp blijven als mid-
denblokkeerder omdat de boomlange
Jan Posthuma (2.09 meter) na een lang
durige blessure nog niet volledig op
krachten is. En of de blokkeerder van
Animo Sneek het Amstelveense trai
ningstempo aankan blijft ook afwachten.
Een klusje dat voor Brouwers veel bank-
zitten betekent en invallen waar nodig.
Brouwers: „Noemde Ruud Gullit dat
niet „als hoer worden gebruikt" of zo
iets? Zolang er betere spelers zijn of spe
lers die beter in het team passen vind ik
dat niet erg. Ik zou het alleen erg vinden
als ik niet meer nuttig zou zijn. Ik ben
nu nog steeds een onderdeel van het
team en nog een belangrijk onderdeel
ook, omdat ik vrijwel overal inzetbaar
ben. Maar ik heb wel tegen Arie gezegd,
dat ik er niet zoveel tijd meer in stop als
ik niet meer nuttig ben".
Wilde haren
Waar zijn de wilde haren gebleven van
de Brouwers die woedend en dreigend
scheidsrechterstoelen beklom? Weggesle
ten in het rijpingsproces óf is hij een
voorbeeldige leerling geworden van de
leermeester? „Beide. Vroeger waren we
nog niet zo goed dat we op kwaliteit van
iedereen konden winnen. Dan zocht je
naar andere middelen om te winnen.
Imponeren en intimideren hielp daarbij.
Op een gegeven moment stijg je boven
de goegemeente uit, dan heb je intimida
tie niet meer nodig. Om dan weer verder
te komen red je het niet met intimidatie.
Dan gaat provoceren hooguit ten koste
van de eigen ploeg. Dan komt het op
training en kwaliteit aan".
Hoewel Brouwers gebiologeerd lijkt te
zijn door Seoel, denkt hij niet dat de
(zijn) wereld instort wanneer Oranje in
januari mistast. Een goede afloop in
Hongarije is gemakshalve ingecalcu
leerd. De ontmoeting met de DDR
wordt daar volgens Brouwers het sleutel
duel. „Lukt Seoel niet dan ben ik nuch
ter genoeg om er overheen te stappen.
Als ik maar het gevoel heb dat ik er alles
aan heb gedaan. Halen we het dan niet,
dan is de rest gewoon beter. Als ik jon
ger was dan zou ik er in dat geval nog
meer tijd insteken. Ook 's morgens de
zaal in. Maar die tijd heb ik niet meer".
In het eerstvolgende olympische jaar
wordt Brouwers dertig. Een laatste kans
dus om het ideaal, de aansluiting bij de
wereldtop, mee te maken. „Natuurlijk
hoop ik dat te beleven. De Olympische
Spelen halen betekent al dat je bij de
beste twaalf ploegen ter wereld hoort. Ik
denk dat het nog een kleine stap is, maar
wel een moeilijke. Naar de sub-top gaat
snel. En voor het bereiken van de we
reldtop staat zes jaar".
Dan lachend: „Aangezien wij in Neder
land zo talentvol zijn en zo intelligent
hopen we het in dne jaar te doen. We
zijn nu twee jaar bezig, dus moet het
volgend jaar lukken". En serieuzer
„Nog niet bij de beste twee (Rusland en
de Verenigde Staten; red.), dat gat is nog
veel te groot. Maar wel tussen de num
mers dne en acht. Dan zou ik tevreden
zijn en misschien is het dan in de toe
komst aan mij als coach om bij de eerste
twee te komen. Maar ik denk niet dat ik
dat als speler nog meemaak".
RENE VAN HATTUM
opleiding van een aantal experts die
judo puur beschouwen als olympische
sport en op de hoogte zijn van persoons
gerichte trainingsmethoden, is Geesinks
tweede wens. Een klus die moet zijn ge
klaard wanneer zijn bestuursfunctie in
1989 wordt heroverwogen.
De kersverse houder van de in de judo-
-historie slechts sporadisch uitgereikte
negende dan wil de weg inslaan die tal
van sporten al hebben gekozen. Die van
de bio-mechanica en de morfologie, de
leer van de vorm en bouw van organis
men. Een innige band met de medische
wetenschap hoort er ook bij. Net als het
leren afstemmen van trainingsleer op de
lichamelijke eigenschappen van de ju-
doér. De nieuwe leerplannen van de UF
gaan in die richting, meent Geesink.
De hang naar traditie heeft de ontwikke
ling van judo als wedstrijdsport in de
weg gestaan, meent Geesink. „Ik ben er
van overtuigd dat het judo heel wat be
ter kan. Ik ben er ook van overtuigd dat
judoka's negentig procent van de tijd
verspillen met dingen en trainingen die
in strijd zijn met de logica en met de na
tuurkundige wetten".
Geesink hoopt met onder meer het vier
jarenplan en andere trainers-opleidingen
vooral de nieuwe generatie judoërs en
trainers te bereiken. Hij verwacht voor
lopig nog geen wonderen. „De oude ge
neratie trainers is veelal nog die van het
traditionele judo en zelfs de jonge lera
ren van nu zullen het nog moeilijk heb
ben met vernieuwingen. Het zal van de
jongste generatie trainers moeten ko
men. En hoe snel er vruchten kunnen
worden geplukt is afhankelijk van wat
men in de organisaties wil opnemen".
Misbruik
„Ik denk dat het traditionele karakter
van de judosport ook te vaak is mis
bruikt om ondeskundigheid te verber
gen. Het volgen van nieuwe methodes
verplicht namelijk ook tot bijblijven bij
nieuwe ontwikkelingen. Nu kun ie als
trainer aanhouden wat ze altijd al heb
ben aangehouden".
Nederland loopt noch voor noch achter
op de plannen van de man, die nu in
middels al weer 23 jaar geleden bij de
Spelen in Tokio de Japanse judo-hege
monie doorbrak. Er ligt hier net zoveel
terrein braak als over welke willekeurige
grens, meent hij. „Ik onthou me van een
echte mening over het niveau in Neder
land. Daarvoor weet ik er ook te weinig
van en zijn er te veel verschillende
maatstaven die je kunt hanteren. Maar
ik zeg wel dat het altijd beter kan. Met
een moderne aanpak van het judo, dus
met invoering van bio-mechanica en"
morfologie, is dat zeker. Mijn voor
naamste probleem is ook dat ik te veel
mensen zie die zich bezighouden met
wedstrijdjudo én met traditioneel judo.
Maar dat zijn wel twee volledig uit el
kaar liggende vormen. Dat is in Neder
land ook zo. Er zijn ook hier diverse
technische commissies waarin beslissin
gen moeten worden genomen voor
Olympische Spelen. En daarin spreken
mensen mee die zich bezighouden met
traditioneel judo, de budo-kunst dus, dat
zou moeten veranderen".
RENE VAN HATTUM
door Frank Werkman
Jan Huybregts werkt niet alleen al van
ongeveer vóór de watersnoodramp bij de
voetbalbond, de man blijkt ook al 25 jaar
getrouwd te zijn. Honkvast die
Huybregts, hondstrouw bijna. Er was
eens een tijd dat het je niet tot voordeel
strekte langer bij een baas te werken dan
pakweg een jaar of vier, vijf. Dan moest
je verkassen, wilde je tenminste rond je
veertigste verzekerd zijn van een plezierig
inkomen, een auto van de zaak en een
aangenaam ogende onkostenvergoeding.
De vermaledijde pensioenbreuk werd dan
maar op de koop toegenomen.
Inmiddels zijn ae maatstaven iet of wat
veranderd. Het motto is nu: blijf zitten
waar je zit en verroer je niet. Welnu, dat
is Jan Huybregts toevertrouwd als geen
ander. Van een simpel kantoorklerlcje
groeide hij uit tot - wat hij zelf vindt -
ae belangrijkste man in Zeist. Dat zal hij
nooit hardop zeggen, Jan kent immers
naar buiten toe zijn plaats. Hij zal
hooguit een keer roepen dat hij veel
geplaagd is. Voortdurend rekening moet
houden met wensen van burgemeesters
en commissarissen van politie.
Wijzigingen moet aanbrengen in
moeizaam in elkaar gedokterde
schema's. Jan wekt dan de indruk alsof
hij daar verschrikkelijk over inzit. Maar
in zijn vuistje lacht hij. Want elk
probleem dat opdoemt als ergens weer
een bende supporters een tribune heeft
verbouwd betekent een versterking van
Jans imago. Zijn mening wordt
gevraagd, zijn oplossing wordt gewenst.
Jan is inmiddels al zo gehersenspoeld dat
hij zelfs problemen ontwaart waar ze
helemaal niet zijn. Hij is al zo gewoon
om rekening te houden met wat er
misschien kan gebeuren dat hij spoken is
gaan zien. Het toverwoord om Jan op de
hoogste kast te krijgen is FC Den Haag.
Hoewel zelf Hagenaar van origine heeft
hij zich opgeworpen als de grote
beschermer van onze
voetbalmaatschappij tegen de Haagse
sport vervuilers. Dal kan Jan doen, want
hij behoort inmiddels ook tot de gegoede
bourgeoisie en bewoont ergens in de
bossen rond Zeist een meer dan modaal
huisje. Hij kan zich nu ook verplaatsen
in de vrees van de doorsnee burger
wanneer die wordt geconfronteerd met
het Haagse voetbalgeweld. Maar waar
nuchter denkende mensen naar een
redelijke oplossing zoeken voor de
problemen, bedenkt Jan merkwaardige
middelen om de muitende meute op
voorhand uit te schakelen.
Twee sterke staaltjes heeft Jan de
voorbije weken op zijn conto gezet. Eerst
wilde hij een gemanipuleerde loting van
het bekertoernooi en deze week was hij
de bedenker van het idee om alleen zelf
te gaan kijken bij het restant van
Excelsior-FC Den Haag. Twee daden,
die Jan voor altijd een plaatsje hebben
bezorgd in de galerij der nitwitten.
Kijk, Jan mag best zelf wat
hersenspinsels baren als hij zich in zijn
studeerkamer buigt over wal hij is gaan
beschouwen als zijn levenstaak, het
neutraliseren van het Haagse gevaar.
Iedereen bedenkt wel eens iets geks.
Maar is dan doorgaans zo verstandig om
gekke gedachten voor zich te houden of
hooguit in zeer intieme kring te uiten.
Jan niet. Jan, tuk op publiciteit, zoekt de
openbaarheid. Meldt aan het ANP dat hij
speelt met het idee om de loting zo in te
richten dat FC Den Haag en Ajax elkaar
niet in de halve finales van het
bekertoernooi zullen treffen.
Protest alom en terecht. Want als je
eenmaal begint met een ploeg uit te
zonderen vanwege zijn aparte aanhang,
dan zet je de deur open naar een
procedure waarbij Ajax en PSV elkaar
altijd in de finale pas ontmoeten. Idee
voor Cruijff? Die heeft met Harmsen heel
wat invloed op Jan, die immers ook al
goedkeurde dat de bij 2-0 gestaakte
wedstrijd FC Den Haag-Ajax niet
behoefde te worden uitgespeeld. Jan aan
de leiband van clevere Cruijff en
Harmsen, van wie de laatste onlangs ook
een fris staaltje ten beste gaf. De
zwaargewicht verbood twee verslaggevers
de toegang tot het Ajax-stadion, omdat
ze hem wat te kritisch hadden bejegend.
Dat kan allemaal maar.
Zoals Jan aan het begin van deze week
serieus van plan is geweest om de 34
minuten van Excelsior-FC Den Haag
slechts door het ANP te laten bezoeken
en op een geheime plaats te laten
afwerken. Jan vona Excelsior-FC Den
Haag te beladen om er getuigen bij te
hebben ondanks het feit dat een paar
weken geleden de ontmoeting tussen
beide clubs in het Zuiderpark in pais en
vree verliep. Waarom zou dan op
Woudenstein weer de pleuris uitbreken?
Of zat Bram Peper er achterPeper, de
burgemeester van Rotterdam die
Feyenoord moreel aan zich verplichtte
door de Europa-Cupfinale van Ajax aan
Athene te verkwanselen. Tot spijt
natuurlijk van de leiding van de Kuip,
die een extra vol stadion misloopt. Maar
Cruijff. al tevreden met zijn invloed op
onze Jan, vond Peper misschien een
beetje te heet om hard aan te pakken.
Een vraag: heeft Jan wel eens gehoord
van persvrijheid? Je waagt hel te
betwijfelen als je kennis neemt van zijn
voornemen om alleen het ANP bij
Excelsior-FC Den Haag toe te laten. Jan
heeft waarschijnlijk het volgende
gedacht: als ik een berichtje aan het
nationale persbureau geef staat het ook
in alle kranten. Dan ook dat staartje
voetbal maar zo doen. Resultaat voor
Jan: een plaats in de galerij der nitwitten
met stip.
PS Mooie zelfoverwinning was dat van
Zoetemelk afgelopen weekeinde.
Anton Geesink„Er moet onderscheid worden gemaakt tussen de traditionele vorm van
judo en het wedstrijdgedeelte".
eist duidelijk zichtbaar verschil tussen
de judoka's en televisie is de weg naar
de sponsors, weet de commercieel be
wuste Geesinks als geen ander.
Bio-mechanica
Anton Geesink heeft zijn prioriteiten lig
gen bij de plannen die hij vorig jaar bij
de jaarvergadering van het IJF-hoofdbe-
stuur al uiteenzette: de scheiding tussen
het traditionele judo („De budo-kunst,
de kata's en dergelijke") en het wed
strijdjudo.
„De acceptatie door alle bij de UF aan-
judo als olympische
sport met moderne biomechanische en
sociale aspecten én als budokunst", for
muleert hij zijn voornaamste doel. De
