Gorbatsjov zorgt voor koude voeten in de NAVO
De examenopgaven zijn
SaidóaOowumt
Politiek
Partij
Parlement
CITO AL VOLOP BEZIG MET EXAMEN 1988
JATTEN
^NENLAND/BUITENLAND
ZATERDAG 25 APRIL 1987 PAGINA 5
zijn afgelopen don-
de onderhandelingen
tussen de Verenigde
_en de Sovjet-Unie over
^pomraketten voor de
lange afstand (1000 tot
"llometer) in Europa. In
—jorafgaand gesprek met
*"ta toonde de Russische
Handelaar Alexej Oboe-
—.ich opvallend optimis-
jij verwacht dat er nog
_r zal worden afgespro-
«le zogeheten Long Ran-
«rmediate Nuclear For-
ilNF) uit Europa te ver
in.
derland werden Oboe-
-woorden met grote gre-
i beluisterd. Immers, als
T gelijk krijgt, behoeven
jend jaar géén kruisra-
in Woensdrecht te wor-
_jplaatst. Wat dat bete
loor ons land behoeft
toelichting. Van
«rmeeden tot Ubach
"Vorms zouden de vre-
de vlag uitsteken,
demonstraties in
_n 1983, het volkspeti-
_jient in 1985, dat alles
"eindelijk toch niet voor
(jn geweest.
[tiek Den Haag zou de
ting zo mogelijk nog
zijn. Bij de regerings-
eijj CDA en VVD, omdat
,8yien zeggen dat hun be-
Jijks
ferme
reidheid tot plaatsen er mede
toe heeft bijgedragen dat de
Russen concessies zijn gaan
doen. Bij de PvdA, omdat voor
haar de belangrijkste hinder
nis naar een terugkeer achter
de regeringstafel opgeruimd
zou zijn. Hoe beu de sociaal
democraten de oppositie zijn,
bleek deze week uit een inter
view met Wim Kok. Als de
PvdA zichzelf door een onre
delijke opstelling nog langer
buiten het centrum van de
macht houdt, zal de nieuwbak
ken leider al na de volgende
verkiezingen overwegen op te
stappen.
Stroomversnelling
Of West-Europa nog wel goed
te verdedigen is na het wegha
len van de reeds geplaatste 316
kruisraketten en Pershings-2,
daarover maakt vrijwel nie
mand in Nederland zich druk.
Niet verwonderlijk, omdat de
meerderheid in ons land altijd
van mening is geweest dat ei
géén antwoord op de inmid
dels 555 SS-20-raketten in de
Sovjet-Unie nodig was. In de
grote landen van West-Europa
denkt men daair echter heel
anders over. Nu de zogeheten
nul-nul-optie (weghalen van
alle Russische en Amerikaanse
LRINF) werkelijkheid lijkt te
kunnen worden, hebben Mar
garet Thatcher, Francois Mit
terrand en Helmut Kohl „kou
de voeten" gekregen.
Die uitdrukking is van ambas
sadeur De Hoop Scheffer, die
ons land vertegenwoordigt in
het NAVO-hoofdkwartier te
Brussel. Aan een gezelschap
bezoekende Nederlandse jour
nalisten legde hij deze week
uit dat Londen, Parijs en Bonn
zich een ongeluk geschrokken
zijn door de stroomversnelling
waarin de onderhandelingen
over de LRINF sinds februari
terecht zijn gekomen. Het was
in die maand dat de Russische
leider Gorbatsjov een akkoord
over deze wapens niet langer
afhankelijk stelde van het af
zien van het bouwen van een
ruimteschild tegen raketten,
beter bekend als SDI of Star
Wars. Daarmee bood hij presi
dent Reagan de mogelijkheid
serieus te gaan onderhandelen
over de verwijdering van de
LRINF.
Maar als dat laatste werkelijk
heid wordt, blijven er aan
gene zijde van het IJzeren
Gordijn nog wel zo'n 130, vaak
ultramoderne, kortere-af-
standsraketten (SRINF) staan.
Ook deze wapens, die deels in
de DDR en Tsjechoslowakije
zijn gestationeerd, bedreigen
het grootste deel van West-Eu
ropa. En wat staat daar dan te
genover? Niet meer dan 72
Pershings-1 in de Bondsrepu
bliek die al bijna verouderd
zijn en bovendien het eigen
grondgebied van „moedertje
Rusland" niet kunnen berei
ken. Daarom haastten de Brit
ten, Fransen en Duitsers zich
te wijzen op deze dreigende
onevenwichtigheid.
Schroothoop
Maar Mikhail Gorbatsjov, die
vurig sireeft naar een raket-
akkoord (om zijn handen vrij
te krijgen voor het oplossen
van interne problemen) wist
ook daar wel een antwoord op.
Dan halen we toch ook die
wapens weg... Daarmee zou de
situatie hersteld zijn van onge
veer tien jaar geleden, toen de
Russen nog moesten beginnen
met het plaatsen van de SS-
20's en de NAVO nog geen
noodzaak zag om zelf in West-
Europa soortgelijke wapens te
stationeren.
Vandaar dat de Amerikanen
geneigd zijn op de voorstellen
van Gorbatsjov in te gaan. Te
meer omdat president Reagan
het einde van zijn tweede en
laatste ambtstermijn ziet nade
ren en hij dus moet opschieteh
wil hij alsnog een plaatsje in
de geschiedenisboeken ver
werven. Het ondertekenen
van een akkoord waardoor in
één klap een hele generatie
nucleaire wapens naar de
schroothoop wordt verwezen
zou die droom zeker verwe
zenlijken.
Maar de waarde daarvan zou
aanzienlijk verminderen, als
hij tevens te boek zou komen
te staan als de man die de
band Amerika-Europa ernstig
verzwakte. Daarom was Rea-
gans onderhandelaar in Genè-
ve, Maynard Glitman, donder
dag veel gereserveerder in zijn
uitlatingen dan zijn collega
Alexej Oboechov. Het gaat er
de VS om een „goed verdrag"
te sluiten, zei Glitman met na
druk. „Een overeenkomst zal
de veiligheid van de VS en
hun Europese bondgenoten
niet mogen verminderen. Die
veiligheid moet juist vergroot
worden".
Grote druk
Zijn minister Shultz sloot
daarbij aan door in het open
baar te verklaren dat zijn land
in Genève geen akkoord zal
sluiten zonder voorafgaande
instemming van de Westeuro
peanen. Dat lijkt heel mooi.
Maar in Brussel viel te beluis
teren dat de Amerikanen
enorme druk uitoefenen om
hun Europese bondgenoten zo
ver te krijgen. De genoemde
protesten in Londen, Bonn en
Parijs maken niet veel indruk,
omdat diezelfde hoofdsteden
de VS een paar jaar geleden
onophoudelijk verweten te
weinig soepel te zijn in de on
derhandelingen met de Sovjet-
Unie. „You can't have it both
ways", zeggen de Amerikanen
nu met enig leedvermaak. Vrij
vertaald komt dat neer op: je
kunt niet tegelijk het meel in
de mond houden en blazen.
De strategen van de VS heb
ben ook al een idee om hun
bondgenoten gerust te stellen.
In het met de Russen te slui
ten verdrag over afschaffing
van raketten zou een uitzonde
ring moeten worden gemaakt
voor wapens met een dracht
tot ongeveer 800 kilometer.
Waarom die afstand? Omdat
de Sovjet-Unie dan haar ultra
moderne SS-22 en SS-23's
moet afstoten, terwijl de
NAVO haar betrekkelijk nieu
we Lance-raketten (ook Ne
derland heeft er een aantal)
kan behouden.
Op die manier zou er, in com
binatie met de Amerikaanse
lange-afstandsbommenwerpers
in Engeland en de kruisraket
ten op Amerikaanse schepen,
een „voldoende geloofwaardi
ge" nucleaire afschrikking
overblijven, menen de Ameri
kanen. Lord Carrington, de
Britse secretaris-generaal van
de NAVO, is dat met hen eens.
Tegen de groep Nederlandse
S' lurnalisten die zijn Brusselse
oofdkwartier bezocht, wees
hij op de „verbijsterende ver
woestingen" die ook wapens
als de Lance en zelfs de met
atoomgranaten schietende 155-
mm-kanonnen kunnen aan
richten.
Muziek in de oren van de
Amerikanen. Maar niet van
allen. De Amerikaanse gene
raal Bernard Rogers, opperbe
velhebber van de NAVO in
Europa, hoort heel andere mu
ziek, i^ daar althans bang voor.
„Als dit zo doorgaat, zal West-
Europa op een ochtend wak
ker worden op de tonen van
Russische muziek". Maar de
mening van „Bernie" legt
geen gewicht meer in de
schaal. Op bevel van president
Reagan gaat hij over anderhal
ve maand met pensioen.
RIK IN T HOUT
IEM Het was, in
I zonnige vooijaars-
rustig in het ge-
van het CITO. Maar
lie rust zal het vol-
week beslist zijn
~n. „Het wordt inder-
~~erg druk", geeft A.
hoofd van de af-
eindexamens, grif
D^at houdt in: enkele
d«i lang dag en nacht
jegendiensten draai-
^t extra mensen om
alle meerkeuzevra-
Noor de computer te
>n laten verwerken.
n: „Het gaat om een
van één miljoen
lordbladen die we in
imende twee weken
jp krijgen".
flien zal er druk getele-
d moeten worden. Het
weet dat er ook dit jaar
icholen zijn die niet op
itwoordbladen een leer-
mmer hebben geno-
■of waarvan een aantal
J3e pen is ingevuld in
■van met een potlood,
•i die onvolledige bladen
of die vellen opstu-
aarop het niveau niet
is aangegeven, enzo-
enzovoorts. „Het opval-
is dat het elk jaar gaat
geveer drie procent van
woordbladen die bij ons
ikomen. Dat zijn dan
og altijd zo'n dertigdui-
waar iets mee aan de
k\
t CITO kent men de ma-
fan de eindexamens in-
gdoor en door. Niet ver-
Srlijk, want reeds een
n de oprichting in 1968,
Jtelt Luijten, werd er met
lenstelling van de eerste
•ns begonnen. „We hiel-
3,is in het begin bezig met
36nstructie van de meer-
jg/orm voor de vakken
i, Duits en Frans en, min
toevallig, biologie.
Iior zijn we een tijd lang
vereenzelvigd met deze
n vraagvorm. Dat is in
el verschoven, want in
sloot het ministerie van
vijs dat het gewenst was
regeling van alle eind-
ins in één centraal insti-
plaatsvond. En zo zijn
alle examens hier bin-
komen".
!im
;t betekent dat, dat er
voor vier schooltypes
twee (of drie) tijdvak-
imens moeten worden
iesteld.Die activitei-
iben er toe geleid dat in
innen het CITO de afde-
idexamens werd opge-
met inmiddels vijftig
—merkers. Het is overigens
d dat daar alle opgaven
iSï examens worden „ver-
ah" en dat daar ook de
[woordelijkheid voor de
i ligt.
linisterie in Zoetermeer
voor dit speciale doel de
ile Examencommissie
elling Opgaven (CEVO)
le%ld, die op haar beurt
(™per vak adviescommis-
i het leven heeft geroe-
bestaande uit leraren,
ïlijk zijn het geen ad-
oepen, maar produktie-
Sn. De docenten krijgen
aJen om uiteindelijk voor
ak toetsen samen te stel-
e natuurlijk in lijn liggen
et examenprogramma",
ocedure om, van een eer-
Hoe spanning
de baas blijven
Examenkandidaten staan
onder spanning. Die is niet
te vermijden, in zekere
mate zelfs wel goed. Maar
in examentijd dreigt de
spanning vaak te groot te
worden en daardoor kun
nen de examenresultaten
eronder lijden. Velen wil
len de laatste uren voor
het examen volledig be
nutten voor het nog even
doornemen van de laatste
hoofdstukken. Er zijn best
wel regels voor een ont
spannen manier van naar
het examen toewerken,
maar het is vaak ondoen
lijk de kandidaten daar
van te overtuigen. Toch
maar een poging:
zoek een uitlaatklep
voor de spanning, doe iets
aan sport, vergeet je hobby
niet of ga eens uit;
laat de alcohol staan als
die bedoeld is om de span
ning de baas te worden;
het omgekeerde is vaak
het resultaat;
zet tijdig de tv uit, al
thans ruim voor het naar
bed gaan; nog een blokje
om is ontspannend;
ga niet te laat naar bed
en neem liever de tijd bij
het opstaan;
neem de tijd om van de
maaltijden te genieten;
drink wat minder koffie
en rook minder, hetgeen
om allerlei redenen gezon
der is.
Scholieren van de hoogste klassen beginnen maandag niet eenzaam maar wel alleen aan het centraal schriftelijk eindexamen.
ste voorzichtig begin, te ko
men tot het samenstellen van
een complete set opgaven,
neemt ongeveer een jaar in be
slag. In die periode krijgen de
docenten in de commissie „va
kinhoudelijke en toetstechni-
sche ondersteuning" van een
CITO-medewerker. Deze per
soon is daarnaast verantwoor
delijk voor al het organisatori
sche en coördinerende werk.
Als de adviesgroep klaar is,
komt het onder ogen van de
CEVO, die de opgaven vast
stelt. Dat gebeurt altijd voor 1
oktober. „Wij zijn nu dan ook
volop bezig met de examens
voor 1988", zegt Luijten. Wan
neer die. examens straks klaar
zijn, wordt de lay-out gemaakt
en gaan de toetsen naar de
Staatsdrukkerij in Den Haag.
Daar vandaan worden, na de
laatste correcties, de toetsen
verzonden naar de scholen.
Dat dit hele proces met de
grootste geheimhouding ge
paard gaat, mag wel duidelijk
zijn. „De opgaven liggen hier
tijdens de produktie altijd in
een kluis en het rondsturen
ervan gebeurt aangetekend,
dus met de beste garanties die
de PTT ons kan bieden. Bij de
drukkerij gaat het ook weer in
de kluis en het uiteindelijke
drukken vindt plaats op een
zogenaamde „geheime afde
ling". Je moet je voorstellen
dat de eindexamens onder
soortgelijke condities worden
gemaakt, als op de drukkerij
waar ons geld vandaan komt.
Iedereen die op wat voor ma
nier bij het tot standkomen
van de toesten betrokken is,
heeft ook een geheimhou
dingsverklaring getekend".
Foutjes
„Ondanks de grote zorgvuldig
heid, komen we elk jaar toch
weer foutjes tegen. Bijvoor
beeld een verkeerd getalletje
bij wiskunde. Deze zetfouten
worden in de meeste gevallen
wel ontdekt bij een laatste
controle door de braillebiblio
theek, waar ze de opgaven
overzetten. En is er toch eentje
tussendoor geslopen, dan laten
we het bij het uitdelen van de
examens mondeling corrige
ren".
In verreweg de meeste geval
len komen de vele honderd
duizenden opgaven goed bij de
scholen over. Slechts een en
kele keer gaat er iets fout. Zo
zaten er weieens blanco pagi
na's bij en werd er, jaren gele
den, bij het vak muziek de
verkeerde band verstuurd. „In
die gevallen heeft de school al
tijd een set opgaven achter de
Kwart miljoen kandidaten
vanaf maandag aan de slag
Ze hangen er al, de bordjes „Stilte eindexamen". Daarach
ter het speciale lokaal, de sportzaal of de aula vol rijen ta
fels en stoelen waarop vanaf maandag in totaal weer een
kleine kwart miljoen kandidaten zullen plaatsnemen voor
het centrale schriftelijke eindexamen voor lbo, mavo, havo
en vwo. Een spannende tijd voor de scholieren en hun
huisgenoten, maar ook voor het personeel van de school,
de inspectie en natuurlijk het CITO, Centraal Instituut
voor Toetsontwikkeling, in Arnhem. Het CITO zal op de
dag na het betreffende examenonderdeel de uitslagen van
de meerkeuzevragen publiceren op Teletekst, pagina 520,
's avonds na 19.00 uur.
hand, en dat examen moet dan
een paar dagen later afgeno
men worden".
Térwijl de examens dus allang
zijn opgesteld, is de normering
voor de beoordeling op dit mo
ment nog niet vastgelegd. Nu
is er alleen sprake van een
voorlopige grens tussen vol
doende en onvoldoende. Om
maar een voorbeeld te noe
men: op een examen voor het
vak X van 50 vragen ligt de
voldoendegrens in dit stadium
op 27 en 28, oftewel: met 27
FLIP
goede antwoorden heeft de
kandidaat een 5.3, een onvol
doende dus, en met 28 juist
aangekruiste hokjes, een 5.6.
De definitieve norm wordt pas
vastgesteld wanneer over een
paar weken alle antwoordbla
den en scoreformulieren door
de computer van het CITO
zijn verwerkt. Dan wordt er
voor elk vak aan de hand van
een a-selecte steekproef gecon
troleerd hoe het examen is ge
maakt, waarbij het percentage
voldoendes min of meer in
evenwicht moet zijn met de
moeilijkheidsgraad van het
examen. Is dit niet het geval,
dan kan de CEVO de grens
verleggen. Blijkt het examen
X dit jaar erg moeilijk te zijn
geweest, dan kan de grens bij
25/26 komen te liggen.
Objectief
Het vaststellen van de beoor
delingsnormen is trouwens
een punt waarover het CITO
dit jaar een advies aan het mi
nisterie van onderwijs heeft
gestuurd. Luijten: „Wij streven
er naar om de eisen elk jaar
even hoog te laten zijn. Dat
zou kunnen als we elk jaar de
zelfde opgaven aan de kandi
daten geven. Maar dat gaat
niet. Dus als een examen
slecht gemaakt wordt, weet je
eigenlijk nooit precies waar
het in zit: lag het aan de opga
ven of presteerde de groep wat
minder? Dit is volgens ons op
te lossen door een paar weken
voor het echte examen bij een
aantal leerlingen een steek
proef te doen met een zoge
naamde standaardtoets. De re
sultaten daarvan vergelijk je
dan met die van het eigenlijke
examen. Op deze manier kun
nen we ook op de kleinere
puntjes de goede beslissingen
nemen. Van die ene punt kan
namelijk voor een leerling
heel veel afhangen". Luijten
verwacht dat er nog veel tiid
overheen zal gaan voor er zo n
standaard komt. „Het moet na
tuurlijk een pracht van een
toets zijn".
In het streven om de betrouw
baarheid en de objectiviteit
van de examens te vergroten,
heeft staatssecretaris Ginjaar-
-Maas besloten om per dit jaar
de examens voor lbo en mavo
voor maximaal zeventig pro
cent uit meerkeuze vragen sa
men te stellen. Luijten: „Er
zitten natuurlijk wat manco's
aan de open toetsen. Allereerst
is de leerling met de grootste
formuleervaardigheid in het
voordeel. Bovendien staat de
beoordeling door een docent
ook altijd onder invloeden.
Stel dat hij al zestig antwoord
bladen heeft gehad en er dan
nog één moet nakijken.Die
kritiek hebben we ook nooit
onder stoelen of banken gesto
ken. Wij hebben ook moeite
met het feit dat twee docenten
in overleg een cijfer bepalen.
Natuurlijk is overleg wel goed,
maar wat voor argumenten
zullen de doorslag geven? Er
spelen dan niet alleen inhou
delijke argumenten?". Het
hoofd examens voelt veel voor
een onafhankelijke beoorde
ling door twee, en liefst een
jury van vier mensen, waarna
het gemiddelde wordt geno
men. „Maar voor zo'n jurybe
oordeling is in het huidige sy
steem gewoon geen tijd en
geen geld. Wij zijn in ons land
trouwens enorm snel met het
vaststellen van de resultaten".
es
Meisj
Er is dit jaar eigenlijk maar
één wezenlijk nieuw element
in tegenstelling tot voorgaande
jaren en dat is het experimen
tele examen maatschappijleer
voor lbo en mavo. Een nieuwe
lay-out, die voor alle vakken
in vorm en opzet exact gelijk
zal moeten worden, kan dit
jaar nog niet gereed komen.
We hopen volgend jaar, aldus
Luijten. Wel wordt er dit jaar
meer gedaan met de examen
resultaten. Zo worden de pres
taties van de volwassen kandi
daten gemeten ten opzichte
van de scholieren. En verder
wordt bekeken of de wijziging
in de vraagvorm aan lbo- en
mavo-kandidaten (minder
open vragen dus) gevolgen
heeft voor de moeilijkheids
graad. En tenslotte wil men
weten hoe de meisjes scoren
ten opzichte van de jongens.
De resultaten op dat punt in
vorige jaren: „De gemiddelde
score van meisjes lag bij alle
vakken steeds een fractie la
ger dan bij de jongens".
Maandag wordt het spits afge
beten door de kandidaten van
lbo op c-niveau met zowel 's-
ochtends als 's middags ma-
chineschrijven en door de
vwo'ers met 's morgens de
Nederlands samenvatting en
's middags Engels. De kavo-
kandidaten beginnen dinsdag
pas.
WIM SCHRIJVER
door Bert van Velzen
Mijn herkomst ik ben een
telg uit een geslacht van noest
in de klei wroetende
landlieden die door armoede
en nooddruft naar de stad zijn
gedreven mijn herkomst
verloochent zich maar al te
vaak. Want ik heb een
mild-feodale inslag, iets
grand-seigneuraals zelfs, als ik
me niet in toom houd. Maar de
mondaine mantel van
wereldse allure krimpt ineen
tot een armzalig vijgeblad, als
ik een hotel bewoon. Daar ben
ik de bescheidenheid zelve.
Hogere obers, die na jaren van
drentelend dienstbetoon ook
misprijzend hebben leren
lopen, boezemen me vrees en
ontzag in. Ik haal de bedden af
en open de luiken. Mijn
onbereisde moeder, nog
stenger opgevoed dan ik, zou
het nodig gevonden hebben de
hotelbedden keurig op te
maken, een stofdoekje over
het meubilair te halen en
tegen de sanitaire ploeg te
roepen: „Kom maar hier met
die kar, dan doen we de
ramen ook nog even, want die
zijn niet om aan te zien
Zelf heb ik in menig hotel
verbeteringen aangebracht,
zoals bijvoorbeeld in Napels,
waar ik een disfunctionerende
drijfsluiter in de stortbak van
een toilet heb hersteld. Jatten
uit hotels is ons vreemd. Toch
schijnt het vaak voor te
komen. Ook in restaurants en
zelfs in vliegtuigen wordt heel
wat af ge ratst
Het zijn geen Gideonsbijbels
die op grote schaal worden
ontvreemd. In een bijvoegsel
van de Sunday Telegraph zag
ik tot mijn niet geringe
verbazing dat er uit de
Londense Ritz, een
pleisterplaats voor prinsen en
plutocraten, badjassen worden
ontvreemd die 38 pond
sterling per stuk kosten. Ik
heb net even gebeld om te
vragen wat een kamer voor
twee personen met bad kost
Een mooi gemoduleerde stem,
die als kaviaar in de oren
klonk, zei dat het 115 pond
sterling zou vergen. Dat is
2680 gulden per week.
Ze hebben er inderdaad
uitnemende badjassen,
waarvan er drie per dag
worden gestolen en vier per
week worden aangekocht door
mensen die in zo'n jas de
gelukkigste uren van hun
leven hebben doorgebracht
Men pikt voorwerpen waaraan
nostalgie en goede
herinneringen kleven, met
uitzondering van de Gideon.
Het blijkt dat uit de peperdure
Concorde verzilverde
bestekjes worden ontvreemd
en Air Canada meldt dat tegen
de aanvang van het
watersportseizoen opmerkelijk
veel zwemvesten uit de
vliegtuigen verdwijnen.
Asbakjes worden vaak uit
verre landen meegenomen om
thuis, als een stukje versteend
heimwee, op de schoorsteen te
staan. Vaak worden ze er op
gemaakt om slinks te worden
meegenomen: ze zijn van een
formaat dat past in de
handpalm als een kunstgebit
tegen het verhemelte. De
asbakken behoeven niet meer
in bloezen en truien verborgen
te worden, met het gevaar dat
de souvenirjager in een
slagregen van scherven en
schaamte zal moeten vluchten.
Zelf heb ik het nooit kunnen
laten om hotelzeepjes mee te
nemen, die een affectiewaarde
krijgen die evenredig is aan de
luxe of de exotische sfeer die
ze oproepen. Een stukje Palais
Jamais te Fez is zeker zo
waardevol als een stukje
United Nations Plaza Hotel in
New York en een Brussels
Sheraton zeepje is minder
waard dan een stukje Windsor
uit Berlijn. Een stukje zeep uit
Buenos Aires laat je achteloos
slingeren, in de buurt van het
parabrevet
Het verzamelen van gestolde
zeepbellen is begrijpelijk, want
er zitten schilfers van de
hemel bij. Maar in tal van
motels in de Verenigde Staten
trof ik televisietoestellen aan
die met zware ketens aan de
muur geklonken waren en ik
herinner me trieste verhalen
te hebben gelezen over
jonggehuwden, die, arm als
kerkratten, een motelkamer
voor dag en dauw zonder te
betalen verlieten en niets
achterlieten, behalve de vaste
vloerbedekking en de
Gideonsbijbel.
Eigenlijk is er in hotels voor
de bescheiden souvenirjagers
weinig te beleven. De
kroonluchters van het Amstel
hotel zijn onbereikbaar. De
zelfportretten van Rembrandt
en de straatjes van Utrillo, die
men zo vaak tegenkomt,
hebben oplagen van
miljoenen. De plastic
douchebaret, neem die maar
mee. Leuk voor een beetje
verjaardagslol.
