IEk wil naar Seoul
ptompwijkse Boys moet de aardappelkar op...
EIDSE GEWICHTHEFFER DIO DEEGENAARS
ERUG VAN (TWEE JAAR) WEGGEWEEST:
ïmpwijkse Boys-trainer Hans van Rhijn: „Ik verheug me op de
rae klasse".
SaidóaOowumt
ZATERDAG 11 APRIL 1987 PAGINA 17
Dio
Deegenaars:
„Ik heb twee
kwakkeljaren
gehad, maar ik
ben nu weer op
de goede weg"
5JIIDEN Dio Deege-
ars, de Leidse gewich-
►ffer, is na twee „kwak-
Ijaren" weer op weg
ar de wereldtop. Bij de
rige maand gehouden
iderlandse Kampioen-
ïappen bleek uit zijn re-
ltaten, hij verbeterde
le drie de records, dat
weer op de goede weg
De Leidenaar is weer
lop in training, met als
langrijkste doel het ha-
van de Olympische
elen die in 1988 in
oul gehouden worden.
niet uitgezonden worden
rj. ir de Olympische Spelen in
>d- 14 in Los Angeles was voor
lfto i een enorme teleurstelling,
trainde keihard en hoorde
ik, om naar de Olympische
iitfclen te mogen, bij een aan-
toernooien een resultaat
lest maken, gelijk aan de
itste tiende plaats van het
uy Voor de grote evenemen-
bereid je je drie maanden
ir. Dat is een periode van
*istante opbouw. De toer-
lien waarop ik de uitzen-
13. g moest verdienen vielen
die maanden van opbouw
daarin is het leveren van
'"J n prestatie onmogelijk,
„^arom was het stellen door
NOC van die kwalificatie-
meter kleine ge
weldenaar.
Dio mocht dus niet naar Los
Angeles en was daardoor
enorm teleurgesteld. „Ik ben
meteen gestopt met gewich
theffen, want ik had er schoon
genoeg van", vertelt het Spar
taan-lid. „Het was alleen zeker
niet zo dat ik helemóél niets
meer deed hoor, maar toch ze
ker veel minder dan daarvoor.
Ik bleef zo'n twee keer per
week bij Spartaan trainen,
want ik was wel gewoon lid
gebleven". Toch beviel deze
rust de 25-jarige Leidenaar
geenszins. Hij miste een doel
om voor te trainen en vond ei
genlijk dat hij zichzelf maar
een beetje bezighield. „Ja, ik
miste het heel erg om naar een
belangrijk toernooi toe te wer
ken. Ik trainde wel, maar ei
genlijk nergens voor".
Draad
Vorig jaar nam Dio wel deel
aan de Nederlandse kampioen
schappen, maar dat was in de
klasse tot 82 kilo. „Ik won wel,
maar ik wist dat ik onder mijn
kunnen presteerde. Nee, die
kwakkeljaren waren eigenlijk
niet zo leuk". In januari pakte
hij de draad van zo'n acht jaar
serieuze training weer resoluut
op, want hij begon al op 15-ja-
rige leeftijd met de krachts
port. Dio: „Ik heb vroeger ge
voetbald, gezwommen en toen
ik tenslotte geen zin meer had
in het waterpolo, ben ik met
een paar vrienden meegegaan
naar krachttraining. Lekker
dikke armen krijgen, dót leek
me op die leeftijd wel wat.
Langzamerhand ben ik me
toen steeds meer gaan toeleg
gen op gewichtheffen". Deege
naars had duidelijk zijn sport
gevonden, qua resultaten,
maar zeker ook wat betreft de
lol die hij eraan beleefde. „Ik
vind het trainen gewoon erg
leuk en ik wil mijn sport niet
halfbakken bedrijven. Om aan
de top mee te kunnen draaien
moet ik tien keer per week
trainen, elke dag dus één
twee keer". Deegenaars kan
de dagelijkse training overi
gens makkelijk combineren
met zijn werk. Hij is als brand
weerman in ploegendienst
werkzaam op de marinekamp
Valkenburg. „Op mijn werk
heb ik spullen liggen, zodat ik
daar in de garage kan trainen.
Dat is, zeker als het vliegveld
dicht is, helemaal geen pro
bleem. En ook mijn kleding is,
door medewerking van Pin-
guin Sport waarvan ik shirts
en schoenen krijg, geen pro
bleem". Het vele trainen vindt
de geblokte Leidenaar hele
maal niet erg. „Ik heb steeds
een doel voor ogen en omdat
ik in de training merk dat ik
sterker word, is dat een moti
vatie om voluit door te blijven
trainen".
Vruchten
De training werpt bij Dio al
vanaf het begin vruchten af,
hij haalde in de loop der jaren
een flink aantal titels. „Het
ging vanaf het begin vreselijk
goed. Toen ik voor het eerst,
een beetje voor de gein eigen
lijk, meedeed aan het Neder
lands Kampioenschap haalde
ik gelijk de titel en verbeterde
ik drie records. En toen kreeg
ik er natuurlijk plezier in
vertelt hij lachend. De titels
stapelden zich met het verstrij
ken van de jaren op, want hij
werd vijf keer jeugdkampioen
van Nederland en vier maal
was de seniorentitel voor hem
weggelegd. In 1984 haalde hij
brons op de EEG-kampioen-
schappen op het onderdeel sto
ten en stond hij ongeveer 12de
op de wereldranglijst.
Hoewel hij pas sinds januari
weer serieus bezig is met de
gewichten, boekte de beschei
den Leidse krachtpatser al
weer aansprekende resultaten.
Drie weken geleden werd hij
eerste op de Nederlandse kam
pioenschappen, waarbij hij en
passant alle drie de nationale
records verbeterde. Het record
stoten verbeterde Dio met 2,5
kilo naar 182,5 kilo, terwijl hij
het record trekken met zijn
145 kilo vijf kilo omhoog-
schroefde. „Ik was erg gespan
nen bij de Nederlandse Kam
pioenschappen", laat hij we
ten, „Ik was dus erg blij met
de titel en de records. Hele
maal tevreden was ik toch
niet, want in de training had
ik al meer kilo's gemaakt.
Maar ja, de spanning van de
wedstrijd hè".
Het afgelopen weekeinde
heeft hij aan de EEG-kampi-
oenschappen in Athene deel
genomen. Dio hechtte echter
niet veel waarde aan dat toer
nooi. „Dit evenement zat veel
te dicht achter de N.K. van
vier weken geleden, waardoor
topprestaties van mijn kant
niet te verwachten waren. Ik
zag het toernooi in Athene dan
ook vooral als een mogelijk
heid weer wat wedstrijderva
ring op te doen", aldus Deege
naars, die in Athene als vijfde
van de twaalf deelnemers in
zijn klasse eindigde.
Toekomst
Dio is duidelijk weer toe
komstgericht met zijn sport
bezig. „Ik ben eigenlijk nog
maar pas in training, ik werk
dan ook toe naar grote toer
nooien die wat verder weg lig
gen. Ik kijk erg uit naar die
EEG-kampioenschappen van
volgend jaar", meldt hij. „Die
worden in Maastricht gehou
den en daar wil ik, voor eigen
publiek graag een goede pres
tatie neerzetten". In Maas
tricht hoopt Dio een prestatie
te leveren die voor de heren
van het NOC voldoende is om
hem naar de Olympische Spe
len, die in 1988 in Seoul wor
den gehouden, uit te zenden.
„Want", zo zegt hij, „Ik heb ei
genlijk alles al meegemaakt,
behalve Olympische Spelen.
En die wil ik in 1988 toch wel
meemaken".
ERIK HUISMAN
LEIDEN Het ziet er
naar uit dat Stompwijkse
Boys morgen het kampi
oenschap van de Afdeling
Leiden èn de promotie
naar de vierde klasse
KNVB zal kunnen vieren.
Bij winst op Leidse Boys
blijft het gat met naaste
concurrenten MMO en
Oranje Groen, met nog
twee wedstrijden te gaan,
minimaal vijf punten,
waardoor de Stompwij-
kers onbereikbaar worden
voor de twee achtervol
gers. „Het wordt in
Stompwijk dan echt feest.
Stompwijkse Boys verlaat
dan voor het eerst in haar
veertig jarig bestaan de
Leidse bond", vertelt
Stompwijkse Boys-trainer
Hans van Rhijn enthou
siast. „Ik verheug me erg
op het volgend seizoen in
de vierde klasse".
De competitie in de zondag
eerste klasse van de Leidse
bond is erg spannend geweest.
Drie ploegen voerden de rang
lijst aan in de race naar het
toegangsbewijs voor de KNVB.
„We zaten erg dicht bij elkaar,
doordat de ploegen elkaar in
sterkte niet veel ontlopen",
laat de in Zoetermeer wonen
de Van Rhijn weten. „Wil je in
deze klasse meedoen in de
strijd om het kampioenschap,
dan is het zaak ongeslagen te
blijven, want in de afdeling
maken de ploegen elkaar af.
Nou, we bleven tot nu toe on
geslagen, dus
Het was voor de Stompwijkers
overigens geen peuleschil om
constant te presteren. „Veel
mensen vergeten nu het goed
gaat, dat we dit seizoen nogal
door blessures geteisterd zijn.
Theo van der Bos brak al
vroeg in de competitie zijn
scheenbeen en Hans Dussel-
dorp ben ik ook bijna het hele
seizoen kwijt geweest", laat
van Rhijn weten. „Maar ik
moet ook toegeven dat we dit
jaar in de wedstrijden regel
matig het geluk aan onze kant
hebben gehad".
Ideeën
De Stompwijkers zijn, onder
de leiding van de automatise
ringsdeskundige Van Rhijn, in
de afgelopen twee jaar een
stuk beter gaan voetballen.
„Het klikt al twee jaar prima
tussen de groep en mij", ver
telt de 36-jarige oefen meester.
„De ideeën die ik heb over het
voetbal worden door de jon
gens opgepikt. Ik begon met
een groep technisch bekwame
voetballers, maar het was ei-
fenlijk geen team en het ont-
rak de spelers aan karakter.
Ik heb dan ook geprobeerd er
een echt team van te maken,
dat bereid is voor elkaar en de
overwinning te knokken. De
resultaten kwamen daarna
vanzelf".
Hans van Rhijn vindt de kop
positie en de aanstaande pro
motie van de Boys naar de
vierde klasse zeer terecht. Hij
verduidelijkt „We hebben te
gen de concurrenten MMO en
Oranje Groen gelijk gespeeld.
Verder hebben we ons nooit
laten inpakken door een ploeg.
Als we op achterstand kwa
men, zoals tegen Oranje
Groen, bleven we rustig spe
len. Het team had genoeg zelf
vertrouwen en wist dat de
achterstand weer weggewerkt
kon worden. Daardoor verlo
ren we maar weinig punten".
Als Stompwijkse Boys morgen
het kampioenschap in de eer
ste klasse van de Leidse bond
behaalt, betekent dat dat de
Stompwijkers voor het eerst in
het veertig jarig bestaan de
Leidse bond verruilen voor de
KNVB. Een mijlpaal? Hans
van Rhijn lachend: „Zeker, dit
is voor het dorp echt een mijl
paal. In de zeven jaar dat ik bij
Stompwijkse Boys trainer ben
(Voor hij hoofdtrainer werd
was hij al vijf jaar als jeugd
trainer actief bij de Boys. E.H.)
merkte ik dat de hele vereni
ging enorm uitkijkt naar de
promotie naar de KNVB. Het
dorp zal morgen dan ook wel
uitlopen voor de wedstrijd te
gen Leidse Boys".
Honkvast
De succesvolle trainer bena
drukt enkele keren dat al ze
ven jaar bij Stompwijkse Boys
werkt en het er zeer naar zijn
zin heeft. In de tijd waarin hij
als speler op de velden actief
was, blijkt hij al even honk
vast te zijn geweest. „Ik kom
oorspronkelijk uit Den Haag
en heb twintig jaar bij VUC
gevoetbald", vertelt hij. „Ik
ben er pas weggegaan op het
moment dat vrijwel alle oude
maten niet meer in het eerste
speelden. De jonge gasten
waarmee ik toen in het veld
stond vond ik veel te eigenwijs
en ik had het eigenlijk niet
meer zo naar mijn zin. Ik ben
toen naar SVLV gegaan, om
er voor mijn plezier een beetje
recreatief te spelen". Na twee
jaar bij de Voorschotenaren
gespeeld te hebben („In die pe
riode heb ik mijn trainersdi
ploma gehaald") kwam hij als
jeugdtrainer bij zijn huidige
club terecht.
Ondanks zijn honkvastheid en
het feit dat het prima gaat bij
Stompwijkse Boys, heeft de
Zoetermeerder zijn contract
onlangs met slechts één jaar
verlengd. „Ik vind het in prin
cipe niet goed je als trainer
voor meer dan een jaar aan
een club te binden", meent
Van Rhijn. „Kijk, ik kan het
nü wel naar mijn zin hebben
bij Stompwijk, maar hoe is dat
over een jaar? Er treedt vaak
een gewenning op, maar als
trainer moet je wel boven de
groep blijven staan. Als ik zou
merken dat mijn overwicht op
de groep zou afnemen, dan
denk ik dat het tijd is om
plaats te maken voor een an
der. Natuurlijk heb ik mijn
contract dat afliep verlengd.
Het gaat nu erg goed. Én het
volgend seizoen in de vierde
klasse wil ik natuurlijk mee
maken".
„Leidse"
Rijksambtenaar Van Rhijn
hoopt erop dat zijn ploeg vol
gend jaar in de „Leidse" vier
de klasse wordt ingedeeld.
„Het zou voor het hele dorp en
de spelers erg leuk zijn om te
gen al die ploegen uit Leiden
en de regio te spelen. Dan
staan er veel derbies op het
programma en die lijken me
erg leuk".
Van Rhijn treft regelmatig
mensen die de kansen op be
houd voor de Stompwijkers in
de vierde klasse niet hoog in
schatten. „Vaak hanteren die
mensen het argument dat wij
teveel werkvoetbal spelen en
daardoor in de vierde klasse
technisch tekort zouden ko
men", aldus de Zoetermeerse
oefenmeester. „Ik ben het met
die kritiek niet eens. Het spe
len in de afdeling brengt met
zich mee dat er enorm gebik
keld moet worden en dat de
techniek wat minder op de
voorgrond staat. Maar dat wil
niet zeggen dat we geen tech
niek in huis hebben. Volgend
jaar wordt dat duidelijk, want
dan komen we waarschijnlijk
meer toe aan het spelen op de
techniek die we in huis heb
ben". Volgens Van Rhijn
handhaaft zijn formatie zich
het volgend jaar dan ook zeker
in de vierde klasse. „We heb
ben in het verleden vaak te
gen vierdeklassers geoefend
en dan konden we goed mee.
Ik maak me dus over de mo
gelijkheid om meteen weer
naar de afdeling te degraderen
geen zorgen".
Eerst echter kijkt Hans Van
Rhijn uit naar de wedstrijd
van morgen en, bij winst op
Leidse Boys, hetgeen erna gaat
gebeuren. „Geloof me, het
hele dorp loopt morgen uit,
want iedereen leeft heel erg
mee met de club. Als we win
nen wordt het een gekkenhuis
en moeten we de aardappelkar
op voor een rondrit door
Stompwijk, Daar is geen ont
komen aan, want daar hebben
ze het hier al jaren over".
ERIK HUISMAN
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee
lelofte
Achend loste hij zaterdagmid-
lag (zie foto Van Onderen)
het startschot van de 25e
n 1'tie van de Zilveren Molen-
th oop van „zijn" Bataven Lei-
Han Kulker. Het lachen
de 1500. meterloper van
A vereldklasse zo denken Wij
y 'an Hutspo(r)t echter nog
ra vel vergaan, als hij zich zon-
n Ier pistool aan de start van de
w nolenloop meldt. En dat zal
1 een belofte in die geest
Ieed de Europees Indoorkam-
afgelopen zaterdag im-
ners in de deur van de Leidse
Courant promotiecaravan. En
dat zijn opmerkingen die ons
van Hutspo(r)t natuurlijk niet
ontgaan. Bij deze houden wij
hem dus reeds aan de gedane
belofte.
Overigens: voor 1988 zal de
naam van Kulker niet op de
deelnemerslijst prijken. De
Olympische Spelen van Seoel
hebben vooralsnog (niet onbe
grijpelijk, denken wij) zijn
voorkeur...
Aanpakken
Wat is dit nu? Een waterkanon
op een hockeyveld? Steekt het
vandalisme ook in deze schijn
baar zo beschaafde sport nu al
de lelijke kop op? Zijn de uit
Aanpakken...
Midden Noord gezette rad
draaiers het voetbal zat en zijn
zij nu van plan de accommoda
tie van het Voorschotense Fo-
rescate onveilig te gaan ma
ken?
Hoe dan ook: het is goed dat
deze eerste vandaal-in-de-dop
onmiddellijk hard wordt aan
gepakt. We bedoelen maar: in
de voetbalwereld komt zo'n
met lucht gevulde bal slechts
in incidentele gevallen echt
hard aan.
In de hockeysport wordt met
een heel ander balletje ge
werkt. Een stuk harder, een
stuk gevaarlijker.
En dan praten we nog niet
eens over die sticks.
Nee, aanpakken nu het nog
kan. Verreweg het beste...
Tjoek
Hoe gevoelig de verhoudingen
wel liggen tussen de Zoeter-
woudse voetbalverenigingen
Meerburg en SJZ bleek vorige
week weer eens. Amper was
bekend geworden dat de Rijn
dijkers de beschikking gaan
krijgen over een heus kunst
grasveld, of de Dorpers beleg
den een bijeenkomst waarop
de eigen mogelijkheden tot
vernieuwende acties werden
doorgenomen. En ja hoor: het
antwoord op het Meerburgse
kunstgras liet niet lang op zich
wachten.
Op woensdag twee april werd
het apparaat in het dorp offi
cieel in gebruik genomen: de
„Tjoek". Een door oud-Volen-
dam keeper Frans Hoek ont
worpen attribuut dat de kee
perstraining op eenvoudige
wijze een stuk intensiever en
aantrekkelijker maakt.
PS: we houden u op de hoogte
van de verdere ontwikkelin
gen in deze tweestrijd. Voor
zover nu bekend heeft het be
raad binnen Meerburg tot nu
toe nog geen duidelijke reactie
op de „Tjoek" opgeleverd.
m wc
Aanwinst...
Aanwinst
De korfballers zijn de zaal
weer uit en hop, het is direct
weer de echte familiesport zo
als wij die allemaal kennen.
Suggestie voor foto-onder
schrift:
Jeugdige Pernix-aanwinst ver
dedigt eigen korf.
Ellende
Wij van Hutspo(r)t geven het
onmiddellijk toe: we hebben
geen verstand van basketbal.
Tenminste, niet zo veel als de
ware kenner. Want enig in
zicht kan ons natuurlijk niet
worden ontzegd. We hebben
per slot van rekening in Lei
den jaren kunnen zien hoe het
spelletje (goed) gespeeld dient
te worden. Maar goed: voor
het gemak houden we het er
maar op dat het stuiterbalspel
voor ons een gesloten boek
moet worden genoemd.
Vanwaar nu deze algemene
inleiding? Welnu, dat zullen
wij u zeggen. ,We verhullen
bewust al onze basketbalken
nis om, als complete leken, te
kunnen stellen dat we zo lang
zamerhand toch absoluut niet
meer begrijpen waar BS Lei
den-coach Frans Broekhof nu
mee bezig is. Eerst besloot hij,
enkele weken terug, zelf als
speler binnen de lijnen te ver
schijnen. Wel veel trainende
spelers op de bank laten en
zelf zonder nu op dat ni
veau tot de hoogvliegers te be
horen het veld intrekken?
Ellende (2)
Kon die spelerswissel er bij
ons dus al niet in, de actie die
Broekhof het afgelopen week
einde pleegde, vonden wij zo
mogelijk nog merkwaardiger.
Op een trainingsavond twee
ploegen samenstellen en ver
volgens aankondigen dat de
winnende ploeg de basis (de
„starting five") vormt in de
eerstvolgende competitiewed
strijd; dat is vragen om ellen
de.
Ellende die in het duel met
Rotterdam Zuid al direct zicht
baar werd: zelden werd Luba
zo afgedroogd als in Rotter
dam het geval was.
Ellende die zich in de nabije
toekomst ook wel eens zou
kunnen openbaren in de vorm
van een voortijdig afscheid
van Broekhof bij Leiden. En
eerlijk gezegd: wij zouden een
dergelijke ontwikkeling niet
echt als onbegrijpelijk ervaren.
Want, zelfs wij als leken be
grijpen dat met spelers sollen,
hetzelfde is als smeken om el
lende...
