HP
Zoutendijk: „Splitsing dreigt in VVD"
tik"
Mar janne Sint beroert
in Den Haag geen snaar
uit de weekbladen
Htf
A<flid
an
NIEUWE PVDA-VOORZITTER
HEEFT NOG IETS TE MAKEN
Poppe (PvdA) wil coalitie
met VVD niet uitsluiten
fleDEJDENE
DE TIJD
BINNENLAND
CaidóaQowumt
DONDERDAG 2 APRIL 1987 PAGINA 5
DEN HAAG Als de VVD-achterban
doorgaat met het „opruimen" van poli
tici die haar onwelgevallig zijn, dreigt
er een splitsing in de partij. Dit zegt de
aftredende voorzitter van de VVD-
fractie in de Eerste Kamer, dr. G. Zou
tendijk, in een interview met het
weekblad Vrij Nederland.
Dr. Zoutendijk, senator sinds 1971, kon
digde twee weken geleden zijn afscheid
uit de politiek aan omdat hem was ge
bleken dat hij niet meer het volle ver
trouwen genoot van de gewestelijke af
delingen van de VVD, met name die in
de Randstad. Men wilde hem niet meer
op de eerste plaats van de lijst met kan
didaat-senatoren zetten. Ook de voor-
zich terug als kandidaat voor de Eerste
Kamer, toen hij niet op een verkiesbare
plaats dreigde terecht te komen.
„Er waren afspraken gemaakt dat de
hele partijtop moest worden ver
nieuwd", zegt Zoutendijk in Vrij Ne
derland. „Daar hadden de vier gewes
telijke voorzitters uit Zuid-Holland zich
op vastgelegd. Ik heb me verbaasd over
hun verbetenheid". Volgens de fractie
leider is er in zijn partij een „strijd te
gen personen" aan de gang. Het gaat
daarbij met name om personen die in
het nu alom gewraakte tijdperk-Nijpels
tot de partijtop behoorden.
„Er wordt voortdurend gesproken over
de Nijpelianen in de VVD. Als ze de
Nijpelianen willen opruimen, dan zijn
ze nog wel enige tijd bezig. Jan Kam-
minga en ik waren nog gemakkelijke
slachtoffers. Wij hebben er nog een
baan naast. Maar als ze aan de beroep
spolitici komen, roept dat weerstand
op. Dat leidt onherroepelijk tot een
splitsing binnen de partij".
Het zou dr. Zoutendijk niet verbazen
als het middenkader van de VVD over
enige tijd ook wil afrekenen met men
sen als Rudolf de Korte en Albert Jan
Evenhuis, nu respectievelijk minister
en staatssecretaris van Economische
Zaken. „Zij waren Eds primaire advi
seurs, meer dan Jan Kamminga of ik".
aldus de vertrekkende senator, die het
onbegrijpelijk noemt dat de achterban
van de VVD hem heeft geïdentificeerd
met de roerige politieke stijl die Nijpels
erop na hield. „Men kan in mij toch
moeilijk een ordeverstoorder zien. Joris
Voorhoeve en ik lijken veel meer op
elkaar dan Ed Nijpels en ik. Joris en ik
zouden een ideaal koppel hebben ge
vormd".
standig dat Voorhoeve de VVD onlangs
nadrukkelijk heeft geafficheerd als
middenpartij. Volgens de senator moet
de VVD de conservatieve kiezers niet
van zich vervreemden.
DES-INDESOVERLEG
GAATDOOR
DEN HAAG Het zogeheten
Des Indes-overleg van promi
nente leden van PvdA, VVD
en D66 gaat gewoon door. Het
„verbod" voor liberalen om
voortaan niet meer te specule
ren over een coalitie van
PvdA en VVD zal geen gevol
gen hebben voor deze bijeen
komsten, die genoemd zijn
naar de plaats van ontmoeting,
het Haagse hotel Des Indes.
Loek Hermans, vice-fractie-
voorzitter van de VVD en één
van de deelnemers aan het
overleg, vertelde desgevraagd
dat er in Des Indes „niet over
coalities wordt gepraat doch
slechts gedachten worden uit
gewisseld".
(ADVERTENTIE)
Ch
Problemen in het buiten
land? Met een IRK staat u er
nooit alleen voor. Dag en
nacht, het hele jaar door,
kunt u op onze hulp reke
nen. Of het nu gaat om per
soonlijke hulp, juridische
hulp of problemen met uw
auto.
Nu f 8,- voordeel bij
abonnement
Wie zich voor 30 april a.s. op
de iRK abonneert, betaalt
slechts f 24.— in plaats van
f 32,-en ontvangt de IRK
elk jaar automatisch thuis
voor de voordelige abonne
mentsprijs. Ga dus snel
even langs bij uw ANWB-
kantoor en vergeet niet
uw lidmaatschapskaart en
legitimatiebewijs mee te
nemen.
jiten
thu'5
i5mÊ'
tóe
aN'
iW0'
Geen krant ontvangen Bel
tussen 18.00 en 19.00 uur, za
terdags tussen 14.00 en 15.00
uur, telefoonnr.071-122248 en
uw krant wordt nog dezelfde
avond nabezorgd.
AMSTERDAM Met
Maijanne Sint, de nieu
we voorzitter van de
PvdA, is iets vreemds
aan de hand. Enerzijds
presenteert zij zich na
drukkelijk als een aan
hangster van het harmo
niemodel. Partijgenoten
dwingen uit de regering
te stappen, zoals haar
voorganger Max van den
Berg in 1982 deed na
acht maanden kabinet-
Van Agt 2, ziet zij zich
zelf zeker niet doen.
Maar anderzijds scheelde
het maar een haartje of
diezelfde Maijanne Sint
had de PvdA in januari,
met de statenverkiezin
gen voor de deur, uiteen
doen vallen in twee
kampen.
Als enig overgebleven kandi
daat voor het voorzitterschap
was zij uitgenodigd om te
spreken op de traditionele
Nieuwjaarbijeenkomst van
de PvdA in Den Haag. Haar
belangrijkste thema was de
koopkracht van de mensen
met een sociale uitkering.
Opmerkelijk is dat Max van
den Berg hetzelfde onder
werp uitkoos om Van Agt-2
ten val te brengen. En even
als Max tóén deed, sprak
Marjanne nu schande van het
kabinetsbeleid: „Ooit waren
de koppelingen tussen lonen
en sociale uitkeringen een te
ken van beschaving. Maar nu
lijken mensen met een uitke
ring wel tweede-rangsbur
gers".
Daarmee richtte zij zich al
leen tot Lubbers en de zijnen,
aangezien die nu het kabinet
vormen. Maar de kandidaat-
voorzitter had ook nog een
woordje in petto voor een
aantal partijgenoten, met
name het Tweede-Kamerlid
Hans Kombrink. Deze had
zich verstout de koppeling
ter discussie te stellen, omdat
die naar zijn mening bij on
voldoende economische groei
onbetaalbaar is.
„Tegen mensen die ontkop
peling willen zeg ik: sorry,
dat is in strijd met onze prin
cipes van solidariteit en soci
ale rechtvaardigheid". De
honderden toehoorders in het
Congresgebouw onderbraken
Sints rede met een daverend
applaus. Het startschot was
gegeven voor een felle strijd
tussen wat al gauw genoemd
werd de „Sintianen" en de
„Kombrinkianen".
Partijleider Wim Kok moest
er aan te pas komen om de
vrede te herstellen. Op een
bijeenkomst in Dordrecht
verklaarde Kok dat de twee
tegenstanders het eigenlijk
volkomen eens waren. Want
ook Kombrink was niet voor
ontkoppeling; hij had alleen
maar willen wijzen „op een
mogelijk probleem".
Ingewijden weten dat dit niet
de hele waarheid was. Kom
brink staat wel degelijk op
het standpunt dat de zogehe
ten netto-netto-koppeling
moet worden losgelaten, ze
ker als de partij weer aan
vaardbaar wil worden voor
het CDA. De christen-demo
cratische minister Jan de Ko
ning heeft niet voor niets ge
zegd dat de Partij van de Ar
beid „misschien wel tot in de
jaren negentig" in de opposi
tie zal blijven, als zij niet rea
listischer wordt.
Wonderlijk
Dat laatste maakte de aanval
van Marjanne Sint op Hans
Kombrink eigenlijk alleen
maar wonderlijker. Want
vanaf het moment dat zij de
enige kandidaat was voor het
voorzitterschap (Jan Pronk
trok zich terug omdat hij lie
ver kamerlid bleef), bena
drukte Sint dat haar partij te
rug moest in de regering.
Daarvoor wilde zij ook con
cessies doen, zoals het laten
vallen van de 32-urige werk
week, die volgens het PvdA-
program verwezenlijkt moet
zijn in 1990. „Die komt er
niet", verklaarde Sint op 11
december in een interview
met Het Parool. „Het is al
mooi als het aantal bedrijven
met een 36-urige werkweek
zich nog uitbreidt".
Vervolgens wilde zij voor het
goede doel ook het socialisme
zelf wel ter discussie stellen.
„Nee, ik denk niet in termen
als socialisme. Het woord so
cialisme beroert bij mij geen
snaren". En zelfs de Interna
tionale, een dierbaar symbool
voor vele PvdA'ers, met
name de ouderen onder hen,
ging zonder pardon naar de
schroothoop. „De Internatio
nale zingen kan ik niet". Het
bleek haar wel wat te doen
als partijgenoten zich zo
strijdbaar opstelden, „maar
het is toch niet van deze
tijd".
Dat kwam hard aan in de
partij. Het regende ingezon
den brieven in kranten als
Het Parool en Het Vrije
Volk. Zo erg werd het dat
Marjanne Sint haar woorden
moest inslikken. „Toen ik die
kop zag ('Socialisme beroert
bij mij geen snaar') dacht ik:
dat heb ik nooit zo bedoeld
en volgens mij ook nooit zo
gezegd", aldus Sint in het
partijblad Voorwaarts van 15
januari. Zij had eigenlijk wil
len zeggen dat het woord so
cialisme op zichzélf haar niet
beroerde, „maar wél de in
houd".
Ingewijden vertellen dat die
formele ontkenning (van een
tevoren goedgekeurde tekst!)
bittere noodzaak was. Wat
moest een socialistische partij
met iemand die zulke dingen
zei en bovendien nog het
imago had van een „yuppie"?
Dat laatste sloeg op het feit
dat Marjanne Sint inderdaad
„young" (37), „urban" (wo-
SUSKE EN WISKE DE JOLIGE JOFFER
nend in centrum van Am
sterdam) en „professional" is.
Haar vorige functie was ma
nager bij het uitgeverscon
cern VNU; zij was verant
woordelijk voor onder meer
Intermediair, het weekblad
voor academici.
Tegenactie
Het kwam er dus op neer dat
een ondernemer voorzitter
van de PvdA moest worden.
Dat feit op zich was nog wel
aanvaardbaar, te meer omdat
de PvdA daarmee wellicht
iets minder antipathie zou
ondervinden bij werkgever
sorganisaties als VNO en
NCW. Maar Sints beroep in
combinatie met haar denigre
rende uitspraken over dier
bare zaken wekte in sommi
ge PvdA-gewesten zoveel er
gernis dat een tegenactie ge
vreesd moest worden. Er gin
gen geruchten dat de kandi
datuur van Sint op de partij
raad van 24 januari ter dis
cussie gesteld zou worden.
In dat licht wordt het ver
klaarbaar dat Marjanne Sint
het nodig vond partijgenoot
Kombrink kort voor die da
tum aan het kruis te nagelen.
Met haar rede op 18 ianuari
in Den Haag zou zij hebben
willen bewijzen het hart wel
degelijk op de juiste plaats te
hebben. Dat laatste is haar in
elk geval gelukt. Waarne
mend voorzitter Stan Poppe,
zelf een man van de linker
vleugel, zegt in de PvdA-le-
denkrant van deze week:
„Toen Kombrink deze kwes
tie aansneed, kamen er direct
bedankjes binnen. De men
sen werden gedemotiveerd.
Maijanne Sint is er toen on
middellijk ingesprongen. Zij
heeft dat heel goed aange
voeld".
Waarom?
Al het voorgaande doet de
vraag rijzen wat Marjanne
Sint motiveert. Waarom
heeft zij een prima baan op
gegeven om zich in het wes
pennest van de politiek te
storten? De dame komt er in
een interview met het week
blad De Tijd rond voor uit:
haar voornaamste drijfveer is
ambitie. Geboren in een mi
lieu van „kleine ambtena
ren" en voorbestemd om se
cretaresse te worden, besloot
zij op 16-jarige leeftijd dat zij
„dat helemaal niet wilde". Na
de HBS-A schreef zij zich in
als student economie, trok
zich niets aan van provo en
de Maagdenhuisbezetting en
studeerde zo snel mogelijk af.
Na afgewezen te zijn voor
een baan bij het ministerie
van Financiën kwam zij als
ambtenaar bij Economische
Zaken in dienst. Dat was
eind 1973, toen Ruud Lub
bers dit departement onder
zijn hoede had. Na een te
leurstellend intermezzo bij
CRM besloot Sint in mei 1979
te switchen naar de journalis-
Marianne Sint, de nieuwe voorzitter van de PvdA.
tiek. Zij werd eerst redacteur,
later hoofdredacteur en nog
iets later uitgeefster van het
al genoemde Intermediair.
De politiek kwam in het
midden van de zeventiger ja
ren in haar leven. Haar keus
voor de PvdA vindt zij heel
logisch. „Dat lag in het ver
lengde van wat ik van huis
uit mee had gekregen. Bo
vendien is voor mij belang
rijk dat de PvdA hervor
mingsgezindheid koppelt aan
het streven naar het uitoefe
nen van macht. Het gaat mij
om de macht èn om idealen
te verwezenlijken. Daarom
heb ik mii nooit aangetrok
ken gevoeld tot klein links".
(In tegenstelling tot haar
man, die vier jaar in het be
stuur van de PSP heeft geze
ten).
Macht
Het verkrijgen van Macht
blijkt ook de reden waarom
Marjanne Sint liever bij de
PvdA dan bij de VNU werkt.
„Ik heb het als manager heel
leuk gevonden. Maar als de
keus is: óp naar de Raad van
Bestuur of óp naar de poli
tiek, naar de macht, dan kies
ik voor het laatste. Dat trekt
me meer en het is ook onge
looflijk belangrijk. Politiek
raakt de essentie van het be
staan van mensen", ver
trouwde ze aan De Tijd toe.
Geconfronteerd met de On
macht van de PvdA, omdat
die partij meestal in de oppo
sitie zit, zei ze: „Dat is niet al
leen onze schuld, maar zeker
ook van het CDA. Dat moet
ons ook wel de kans geven".
Dat zal des te eerder gebeu
ren, meende zij, als de PvdA
zich „inhoudelijk onmisbaar"
weet te maken voor de ande
re grote partijen. De PvdA
moet nieuwe antwoorden
formuleren op de problemen
van vandaag. En de PvdA
moet bereid zijn water bij de
wijn te doen en op te houden
met het ononderhandelbaar
verklaren van sommige de
len van haar verkiezingspro
gramma.
Op deze manier ziet Marjan
ne Sint regeringsdeelname
van haar partij wel zitten na
de verkiezingen van 1990. En
wat wil zij dan zelf? Weer
maakt zij van haar ambitie
geen geheim. „Tegen de tijd
dat een ministerschap zich
aandient, zal ik dat heel se
rieus overwegen".
Het is echter de vraag of het
ooit zover komt. Ook haar
voorganger Max van den
Berg, die als het gaat om am
bitie aan Marjanne Sint nog
wel iets kan leren, is er nooit
in geslaagd zich ministeriabel
te maken. Dat kwam vooral
doordat hij, om het zacht uit
te drukken, niet geliefd was
bij de Haagse top. Datzelfde
lot zou ook Marjanne Sint be
schoren kunnen zijn als zij
doorgaat met het verwezen
lijken van haar eigen ambi
ties over de ruggen van par
tijgenoten.
Hans Kombrink en met hem
anderen in de PvdA-fractie
zijn vooralsnog weinig ge
charmeerd van de nieuwe
aanvoerster van de partij.
Ook Wim Kok schijnt geen
al te hoge pet van haar op te
hebben. Hij schroomde niet
voor de radio te zeggen dat
hij liever Jan Pronk op de
voorzittersstoel had gehad!
Over Pronk gesproken. Som
mige PvdA'ers op het Bin
nenhof verwachten dat de
oud-minister als eerste vice-
voorzitter van de partij Mar
janne Sint spoedig zal over
vleugelen.
RIK IN T HOUT
(c) Standaard Ultgeverl|/Wavery Productions
AMSTERDAM PvdA-
voorzitter S. Poppe sluit
een coalitie met de WD
niet uit. In zijn openings
toespraak tot het 21e
congres van de Partij van
de Arbeid zei Poppe van
middag het goed nieuws
te vinden dat de WD
zich heeft gemeld als
mogelijke partner voor
de PvdA. „Wij zijn een
partij van mensen die
idealisme willen verbin
den met praktisch han
delen. Principieel socia
listisch in inspiratie en
doelstellingen, maar
pragmatisch in het zoe
ken naar mogelijkheden
tot realisering van die
doelstellingen."
„Wij zijn bereid tot een open
dialoog en tot compromis,
maar dan wel onder de voor
waarde van serieuze onder
handelingsbereidheid bij de
ander. Wij sluiten daarbij
geen enkele democratische
partij uit", aldus Poppe.
Volgens Poppe is het wel
jammer dat VVD-fractielei-
der Voorhoeve niet schijnt te
begrijpen dat ook socialisten
alleen kunnen regeren als er
ook vanuit hun opvattingen
iets te regeren valt. „We
moeten volgens hem „realis
tisch" worden, zowel op het
punt van het inkomen van
de laagstbetaalden als op het
punt van de bewapeningspo
litiek. Het is me het realisme
wel."
Poppe hekelde uitspraken
van CDA-minister de Ko
ning in een interview met de
Volkskrant. „De Koning zit
ook nog steeds erg hoog te
paard. In het interview gaat
hij ervan uit dat he( CDA
toch wel weer aan de bak zal
komen. En dan maar klagen
over socialisten die het kli
maat bederven".
Volgens Poppe zal de PvdA
bij onderhandelingen over
een regeerakkoord voorrang
geven aan eerlijk delen, zorg
om de kwaliteit van de toe
komst en de samenhang tus
sen economisch herstel en
maatschappelijke vernieu
wing.
Gezondheidszorg geen pak suiker
Als enige van alle weekbla
den gaat De Groene in op
het advies van de commis
sie-Dekker over de toekomst
van de gezondheidszorg. Het
blad haalde vijf commissiele
den bij elkaar. Eén van hen
is mevr.dr. B. Eilers, vice-
voorzitter van de Gezond
heidsraad. Zij zegt: „In het
pakket zitten alle, ik zou bij
na zeggen, levensreddende
zaken. Je kunt niet zoals in
Amerika op straat kreperen
vanwege het advies van de
commissie-Dekker". Huis
arts G. Samelink: „Kijk, de
kern van de voorstellen van
de commissie-Dekker is dat
de markt moet gaan werken
in de gezondheidszorg. Maar
de positie van vragers op die
markt is anders dan bijvoor
beeld bij de aanschaf van
een tv-toestel of een wasma
chine. Als klant zit je op een
gegeven moment in een
dwangpositie, dan móet je
consumeren en ik denk niet
dat je dan het is althans
niet gebruikelijk en het zal
ook niet gauw gebeuren -
Amsterdamse cardioloog
prof. Dunning: „Ik vind niet
dat je de hele problematiek
van de gezondheidszorg
kunt ophangen aan het feit
dat een beperkte groep men
sen zich zal onderverzeke-
ren en in moeilijkheden
komt". Voormalig vak
bondsman Herman Bode
stelt dat je de gezondheids
zorg niet kunt vergelijken
met een pond suiker. Hij
concludeert dat het gelukkig
toch nog jaren duurt voor
het plan wordt ingevoerd en
dat er in die tijd nog heel
wat dingen kunnen worden
bijgestuurd.
De veranderingen volgen el
kaar op bij Vrij Nederland.
Piet Grijs terug, Ischa Meijer
weg en deze week dan de
nieuwe kleurenbijlage. Het
blad kost ter gelegenheid
daarvan slechts een knaak,
maar echt nieuw is VN er
niet door geworden. Het for
maat van de kleurenbijlage
is iets groter en er staan veel
en prachtige kleurenfoto's
in. Verder zijn er twee
hoofdthema's in plaats van
één. Naast een kijkje achter
de schermen van de Sound-
mixshow is dat dit keer de
file van 08.12 uur bii de
Coentunnel. Automobilist
mijnheer Stolte: „Een motor
rijder bijvoorbeeld, die links
langs me heen wil, daar ben
ik zéér strikt in, die druk ik
subiet in de vangrail". Of
mijnheer Lefèvre: „Het was
dat mijn vrouw me tegen
hield, maar anders, ik had
de deur al half open, ik wou
eruit, die vent op z'n bek
slaan". En mijnheer De
Bont: „Mijn bloed gaat om
hoog, ik word kwaad, ik
word gespannen, elke dag
het gevecht om ertussen te
komen, als het moet druk ik
dóór". Het zijn mensen die
in hun vrije tijd vogelkijker
zijn, of paardeliefhebber of
van het water genieten.
In de gewone weekkrant
praat Marco van Basten met
Joop van Thijn over Cruijff
en zichzelf, nadat het vorige
week andersom was ge
weest. Van Basten kent geen
wrok, al is hij vroeger be
hoorlijk aangepakt door De
Meester. „Hij heeft aan mij
ook geen gemakkelijke go
zer". En: „Johan was in zijn
tijd de grootste. Dat ben ik
in mijn tijd niet. Tuurlijk
zou ik het graag willen.
Maar je moet jezelf niet gek
maken. En hij had een bete
re mentaliteit dan ik. Denk
ik. Ik ben af en toe makke
lijk, en dat is hij denk ik
niet. Ik hou van de goeie
dingen. Geld is daar één
van. Eten en vrijen ook. En
drinken en roken doe ik
ook. Dat doe ik allemaal
heel graag".
Serieuzere zaken in de
„ABP-affaire van Defensie",
zoals VN de niet vervolgde
fraudes bij de Dienst Gebou
wen al beschrijft. Een ver
haal zoals "het blad betaamt:
steekpenningen, doofpotten
en dubieuze aannemers.
Jan van Vlijmen is erg kop
pig en weerbarstig gewor
den. Dat zegt de veelge
plaagde intendant van de
Nederlandse Opera in het
Muziektheater althans tegen
Bibeb. „Ik moet me voortdu
rend concentreren op aan
vallen, moet me voortdu
rend verdedigen ook tegen
waar geen verdedigen moge
lijk is. Je wordt zo afgeleid
door de stormen dat je de
greep verliest waar het om
gaat".
geeft over de aantrekkings
kracht van de aarde. „Dat
kind kan de hele lagere
school in één jaar doen",
concludeerde de psycholoog.
Maar Christian verveelde
zich een ongeluk, was niet
bij de les, zat te gapen en
hoorde nergens bij. Zoals
vrijwel alle hoogbegaafden
werd en wordt hij met de
nek aangekeken, gepest en
bont en blauw geslagen. „Ik
weeg maar 26 kilo", zegt hij
zelf, „dus de meeste kinde
ren zijn sterker dan ik. Als
die mij pesten kan ik er niks
tegen doen".
De Rekenkamer slaat wel
van zich af, zo zelfs, dat het
ooit stoffige instituut de
schrik van het Binnenhof
begint te worden. President
Kordes: „In het begin heb ik
wel eens gedacht: wat zit ik
hier eigenlijk te doen?".
Maar nu komen er jonge on
derzoekers die oog hebben
voor globale veranderingen
en structurele verbeterin
gen. Met als gevolg dat de
Rekenkamer alerter en snel
ler handelt. Al vinden som
mige ambtenaren dat het
toch nog steeds te langzaam
gaat
En nog één keer, maar dan
echt voor het laatst, Dries
van Agt, dit keer aan de dis.
Natuurlijk gaat het ook over
Joop den Uyl. „Ja, ik zei:
Joop, geef nu eens zichtbaar
blijk van genoegdoening,
van tevredenheid over het
feit dat die miljarden ver
slindende pijlerdam die jul
lie zo graag wensten er met
terdaad gekomen is. Joop,
laat het eens van je gezicht
stralen; wees in ons midden,
waar de fotografen ons om
ringen, een toorts van
vreugde. Dat zei ik. Nou ja,
we kennen de goede Joop,
dan begint hij van de weer
omstuit steeds zuiniger te
kijken, nietwaar. Om op de
roomse manier blij te zijn,
dat is Joop niet gegeven".
De aftakeling intrigeert
hem, vooral in de steden.
Maar erg vindt de Belgische
nieuwslezer en dichter
Geert van Istendael het niet,
vertelt hij Hervormd Ne
derland. „Ik loop door de
stad, 's nachts meestal, en ik
kijk, ik neem waar, ik heb
er mijn bedenkingen bij. Dat
is alles. Als er sprake is van
tranen, dan kunnen die van
de rook in de bar komen".
Over skiën heeft hij ook zo
zijn eigen gedachten: „Skiën
is een oeroude vorm van
voortbewegen, zo stil moge
lijk, om niet op te vallen
voor de wilde beesten, en zo
snel mogelijk om niet te be
vriezen van de kou. De skiër
heeft belangrijke dingen of
mededelingen voor de ne
derzetting waarop hij afste
vent. Dat is skiën eigenlijk".
Hoogbegaafd zijn isgeen
pretje, daar zijn de media in
middels wel achter. In de
reeks „Hoe erg is het?" dit
keer een aantal kinderen in
de Haagse Post. Christian
bijvoorbeeld, die het liefst in
alle vroegte verhandelingen
In Waterschei concentreert
zich het verzet tegen de slui
ting van drie van de laatste
vijf Belgische kolenmijnen.
Bijna de helft van de mijn-
werkers is buitenlander. De
Tijd ging kijken en voor
spelt ellende. Want de situa
tie lijkt veel op die van
Heerlen, waar na de mijns-
luiting meer dan tachtig pro
cent van de jongeren in
mijnwerkersgezinnen werk
loos is. „Als de mijnen slui
ten wordt het hier een cha
os, met diefstal en drugs. Het
wordt hier nog erger dan in
Nederlands Limburg, want
het enige dat we hier heb
ben zijn de mijnen", zegt
Haydar Agbaba, een 27-jari-
ge Turkse mijnwerker. Te
rug naar Turkije kan ook
niet, daar is evenmin werk.
Daarom dreigt Waterschei,
zeggen vooral de jongeren,
een getto te worden, net als
Harlem in New York.
De Amerikaanse filosoof Ja
mes Rachels komt met een
suggestie voor het legalise
ren van euthanasie. „Bij een
aanklacht wegens doodslag
moet een beroep op euthana
sie evenzeer als verweer
worden aanvaard als een be
roep op zelfverdediging"
Dat laatste is in het Neder
landse recht een strafuitslui
tingsgrond. Van Rachel ver
schijnt binnenkort het boek
„Leven en Sterven - over
euthanasie en ethiek'
In navolging van Robert
Long en Gerard Cox gaat
ook filmer Theo van Gogh
op de forse toer tegenover
FYènk van der Linden. Van
Gogh verfilmde het boek
„Terug naar Oegstgeest" van
Wolkers. Hij zegt onder
meer: „Mensen moeten kij
ken naar de essentie van
wat ik zeg. Meer is er niet.
Zo film ik ook: ik suggereer
wel een hoop, maar je ziet
nóóit smakeloze details. Ik
■ben niet pervers. Maar ik
schuw geen middel - zeker
niet de overdrijving - om
mijn onafhankelijkheid te
belijden. Laat ik het mes-
chist. Als ik een Oscar win
gooi ik 'm in het publiek"
DICK HOFLAND
