De naam YW zegt het al
De directeur vond dat
ik altijd moeilijk deed'
Laat die bus
niet leeg!
Primeurs: Audi 90 en Alfa 164
,Ik kom alleen bij de
dokter voor m'n rijbewijs'
AUTO/BINNENLAND
£eidóc@ou^mt
Verlies Renault gehalveerd Lamborghini
naar Chrysler
PARIJS - Het verlies van het Franse staatsautomobielconcern
Renault is gehalveerd van 10,93 miljard franc in 1985 tot 5,42
miljard (ongeveer 1,85 miljard gulden) in het afgelopen jaar. De
geconsolideerde omzet steeg met 7,3 procent tot 131 miljard
franc (44,4 miljard gulden).
Het concern verwacht dit jaar uit de rode cijfers te komen. On
der de vorige topman Georges Besse die op 17 november werd
vermoord door terroristen, is een ingrijpend saneringsprogram
ma begonnen. Dat leidde in de afgelopen twee jaar tot een ver
mindering van het aantal arbeidsplaatsen van het bedrijf in
Frankrijk van 85.000 tot 76.000. De opvolger van Besse, Ray
mond Levy, heeft duidelijk gemaakt op dezelfde weg te zullen
voortgaan. Dit jaar zullen er nog eens 5.000 banen verdwijnen.
Renault heeft de laatste tijd ook een groot aantal activiteiten af
gestoten. Begin maart werd het belang van ongeveer 47 procent
in American Motors verkocht aan Chrysler. Later in de maand
werd bekendgemaakt dat twee dochterondernemingen worden
gesloten. Renault trok zich eerder al terug uit de formule-l-ra-
cerij en de sponsoring van de professionele wielersport.
ROME - De Italiaanse fabri
kant van luxe auto's Lam
borghini zal binnenkort in
handen van het Amerikaan
se automobielconcern Chrys
ler overgaan.
De voorzitter van de raad
van bestuur van Lamborghi
ni, Giulio Alfieri, heeft be
vestigd dat er op dit moment
onderhandeld wordt over de
voorwaarden van de ver
koop. In 1986 had Lamborg
hini een omzet van 27 mil
jard lire (42 miljoen gulden).
Volvo hoeft deel steun
niet terug te betalen
BORNE Volvo Car BV hoeft 658 miljoen gulden aan steun
die het bedrijf in het verleden heeft ontvangen van de staat
(500 miljoen) en van AB Volvo (158 miljoen) niet terug te beta
len. Minister De Korte (economische zaken) heeft dit geant
woord op vragen van het Tweede-Kamerlid Tommei (D66).
Volvo Car BV had het geld nodig voor de ontwikkeling van
een nieuwe auto die de opvolger moet worden van de huidige
modellen. Per verkochte auto dient Volvo Car BV vervolgens
een bepaald bedrag in een fonds te storten. Uit dat fonds moet
het bedrijf dan zelf de ontwikkelingskosten voor nieuwe auto's
in de toekomst betalen.
Volvo Car BV moet wel de steun die het in 1977 ontving (297
miljoen, waarvan 195 miljoen van de staat) terugbetalen als de
winst voor belastingen hoger is dan 30 miljoen gulden per jaar.
Eenzelfde opzet werd gekozen bij een steunoperatie in 1979.
Toen kreeg het bedrijf 227 miljoen gulden (151 miljoen gulden
van de Staat).
50 MILJOEN WAS EEN FEEST WAARD
De gevoelens waren wel
wat verdeeld in Wolfs
burg, op een steenworp
van de Oostduitse grens.
Van een al te uitbundig
feest zag men toch maar
af, nu VW zo onlangs nog
al ongelukkig in het
nieuws kwam door een
zeer omvangrijke devie-
zenfraude die een hele
jaarwinst kostte. Het werd
daarom een nogal intiem
feestje toen de vijftigmil
joenste Volkswagen van
de produktieband rolde.
Het blijft niettemin iets
heel bijzonders voor een
merk dat eigenijk nog
geen vijftig jaar bestaat,
half zo lang als het oudste
automerk.
De ontwikkeling van de
Volkswagen begon onder lei
ding van ene meneer Porsche
weliswaar al dik vijftig jaar
geleden, tot produktie van au
to's voor particuliere verkoop
kwam het pas na de oorlog.
Ook het begin van VW's wor
dingsgeschiedenis is natuurlijk
niet zo'n feestelijk onderwerp;
het feit dat Hitier er veel mee
te maken had benadrukt men
uiteraard liever niet. Kenne
lijk neemt men ook in de tel
ling' niet de oorlogsproduktie
op, die immers geen voor het
publiek bestemde auto's ople
verde.
De taak die Hitier eigenlijk
De vijftigmiljoenste VW krijgt een feestelijk onthaal
1972: De Kever evenaart in aantal de T-Ford
voor het nieuw op te richten
merk zag, werd pas opgeno
men toen Hitiers leven al was
beëindigd. In 1945, onder lei
ding van de geallieerde bezet
tingsmacht, zag het er trou
wens toch nog niet naar uit
dat het een ware „auto voor
het volk" werd: er ontstonden
dat jaar 1785 kevers. Het jaar
daarop al haalde men de
10.000 geproduceerde auto's en
begon het erop te lijken.
Daarna gaat het fors door: na
vijf jaar zijn er al 100.000 VW's
gemaakt en presenteert men
de Transporter (zo heet-ie al
thans nu, toen had het ding ei
genlijk geen typenaam). Na
tien jaar wordt het eerste mil
joen bereikt. Zoals in de hele
na-oorlogse auto-industrie gaat
het alsmaar harder met de
produktierecords, al zijn er
nauwelijks andere bedrijven
die zóveel auto's weten te ver
kopen op basis van hetzelfde
recept. VW is nog identiek
met de Kever, ook de Trans
porter is er immers op geba
seerd. Kort nadat (in 1961) de
vijfmiljoenste auto wordt ge
maakt haalt in 1962 die Trans
porter ook al zijn eerste mil
joen. De algehele produktie
groeit met nog eens vijf mil
joen in vier jaar, over de vol
gende vijf miljoen doet men
maar drie jaar het totaal
komt dus op vijftien miljoen in
1968. Als vanzelf ga je in
steeds grotere aantallen den
ken. In dertien jaar vijftien
miljoen, acht jaar verder heeft
VW dat alweer verdubbeld.
Het is dan 1976, er zijn inmid
dels belangrijkste wijzigingen
in de produktie opgetreden.
De Kever is sinds 1972 de
meeste geproduceerde auto ter
wereld geworden, nu er meer
van zijn gemaakt dan de rui
me vijftien miljoen die de T-
Ford haalde. Maar tevens is in
Wolfsburg al de laatste Kever
gemaakt en de produktie van
de Golf ter hand genomen
sinds 1974. Een auto die goed
bij zijn illustere voorganger
aansluit, want een maand
voordat de derti
VW ontstaat haalt
zijn eerste miljoen.
Een aardige indicatie dus hoe
de autoverkopen omhoog zijn
geschoten, want de Golf haal
de daarmee in twee jaar en
drie maanden waar de Kever
tien jaar voor nodig had! Dood
is de Kever dan natuurlijk nog
lang niet. In hetzelfde jaar dat
VW zijn veertigmiljoenste auto
maakt, blijkt dat de helft daar
van Kevers zijn geweest, na
melijk in 1981.
Erg hard gaat het met de Ke-
ver-produktie niet meer, nu
hij alleen nog in Mexico wordt
gemaakt. Maar ja, hii vierde
dan ook al op 17 oktooer 1985
zijn vijftigste verjaardag. Van
de vijftig miljoen die Volkswa
gen tot 23 maart jongstleden
produceerde op alle continen
ten van de wereld, behalve
Australië, zijn er 20,7 miljoen
van het type Kever geweest.
Ondertussen zijn er wereld
wijd elke dag weer 9400
Volkswagens bijgemaakt. De
vijftigmiljoenste, een witte
Golf CL 1.3, verhuisde inmid
dels naar het museum in
Wolfsburg. De naam Volkswa
gen blijkt toch goed gekozen.
PETER FOKKER
Eigenlijk hadden we de Audi
90 al eerder verwacht, name
lijk kort na de introductie van
de 80, met wie de 90 zeer sterk
verwant is. Van buitenaf is de
90 eigenlijk alleen maar te on
derscheiden door een neus met
wat ruimere lichteenheden
erin. Het grote verschil ligt
echter in de de motoren, uit
sluitend vijfcilinders.
Er is keus uit twee: te weten
de kleine variant met twee li
ter en 85 kW/115 pk of de gro
te met 2,2 liter en 100 kW/136
pk. Als voorheen kan de
grootste motor gecombineerd
worden met vierwielaandrij-
ving. De levering in Neder
land zal in juni beginnen. Dan
zullen we verslag kunnen
doen van de eerste rij-ervarin-
gen.
Nog wel wat langer zullen we
moeten wachten op het nieuws
van Alfa Romeo - overigens
ook al lang verwacht, maar
mede op wens van de nieuwe
eigenaar Fiat nog wat uitge
steld. In september zal de ver
koop starten van de Alfa 164,
die de „prototypenaam" dus
zal behouden. Weer een ge
nummerde Alfa dus in een
reeks van type-aanduidingen
waarin elke logica ontbreekt.
Maar dit is dan de befaamde
„grote Alfa" die voortkomt uit
de gezamenlijke ontwerpkoker
waaruit eerder de Saab 9000,
Lancia Thema en Fiat Croma
voortkwamen. Als bij deze
drie valt de overeenkomst in
de basis-carrosserie niet op,
tenzij je met het meetlint langs
portieropeningen en dergelijke
gaat. Hoewel Alfa met het ui
terlijk van de 164 bepaald eer
inlegt en ook wel op de eigen
tradities aansluit, is het meest
spectaculaire toch wel juist dat
in afwijking van de traditie de
164 voorwielaandrijving heeft
meegekregen.
Voor de aandrijving zorgen V-
zescilinder benzinemotoren of
de klassieke viercilinder in
De Audi 90, uiterlijk het evenbeeld van de 80
benzineversie en de reeds be- bij de getoonde sedan niet zaf
kende turbodiesel. Om precies blijven. Het is welhaast zeken
te zijn: de zojuist gepresenteer- dat er een coupé zal verschij
de drieliter V6 met 190 pk, nen, ter vervanging van de a(
tweeliter Twin Spark met 150 uit produktie genomen GT\A
pk en naar we mogen aanne- Een cabriolet om de huidigi
men de 2,4 liter turbodiesel Spider op te volgen is daarn
met 110 pk. Ook deze, zo zegt een logisch vervolg, terwif
Alfa, zal meer dan 200 km/h juist voor die sportieve versie?
halen. aan groter en sterker motoref
De geruchten willen dat het gewerkt wordt.
Steun het geestelijk
maatschappelijk werk v
Leger des Heils.
Geef aan de collecte of stort
Leger des Heils
DAMSTRAAT 15.1012 JL AMSTERDAM.TEL. 020-2417 03.
Ex-werknemer
enOR-lidRVB
krijgt 2,5 ton
schade
vergoeding
DELFT Drs. Karei van
de Wetering heeft ge
mengde gevoelens over
het feit dat hij het proces
tegen zijn ex-werkgever,
het Delftse Research-In-
stituut voor Bedrijfswe
tenschappen (RVB), ge
wonnen heeft. Gisteren
werd publiek bekend dat
hij een schadevergoeding
van 255 duizend gulden
van de RVB krijgt, omdat
het bedrijf volgens kan
tonrechter mr. H. Höwe-
ler geen goede reden had
Van de Wetering uit zijn
functie te ontheffen. De
rechter achtte het „niet
uitgesloten" dat hij door
de directie weggewerkt
was vanwege zijn activi
teiten in de onderne
mingsraad.
Over zijn overwinning in de
rechtszaal zegt Van de Wete
ring: „Aan de ene kant is het
fijn om te winnen, maar aan
de andere kant was het een
vervelende periode waarin
veel verdachtmakingen geuit
zijn. Bovendien ben ik nu mijn
baan kwijt, terwijl ik al twin
tig jaar bij de RVB werkte. En
als je vijftig jaar oud bent, is
het niet gemakkelijk om nog
aan het werk te komen". Over
de 2,5 ton die hij krijgt zegt
Van de Wetering relativerend:
„Daarvan zal wel heel wat
naar de belastingen moeten.
Het gaat om drie jaar loon, en
vergoedingen voor rechtsbij
stand en pensioenbreuk".
Van de Wetering, die econöom
I is, was docent en cursusleider
bij de RVB, een bedrijf dat on
der meer cursussen houdt voor
studenten uit ontwikkelings
landen. Bovendien zat hij er
vanaf 1978 in de instituuts-
raad, een inspraakorgaan.
„Vanaf het moment dat in
spraak mogelijk Was, ben ik
erbij betrokken geweest", ver
telt hij. „Je kunt dat idealis
tisch noemen. Later heb ik
meegedaan aan dé oprichting
van een ondernemingsraad. Ik
ben er toen twee jaar uit ge
weest, maar werd daarna her
kozen. De directie was echter
vanaf het begin niet zo gepor
teerd voor deze activiteiten. Er
kwamen problemen toen ik
probeerde de verhoudingen te
Drs. K. van de Wetering met de verslaaen van de rechtszaak die hij aanspande tegen het instituut
waar hij werkte. „En dit is nog maar de helft"
het bestuur zijn excuses wel
aan zou bieden, of in elk geval
iets zou ondernemen. Dat is
niet gebeurd, dus nu hang ik
het aan de grote klok. Maar ik
hoop nog steeds op een reactie
van het bestuur".
Directeur M. El-Namaki van
de RVB blijft desgevraagd bij
zijn mening dat Van de Wete
ring niet aan de wetenschap
pelijke eisen voldeed. „Miin
twee voorgangers en ik heb
ben zeker al tien jaar proble
men met hem. We hebben
herhaalde malen geprobeerd
die op te lossen door met hem
te praten, maar het heeft niet
geholpen. Die ondernemings
raad is een heel andere ge
schiedenis. Ik denk dat hij dat
gebruikt heeft als excuus. Ik
moet helaas de kantonrechter
alle middelen gebruikt om te
trachten hem te handhaven,
heb hem zelfs de vorige keer
een redelijke beoordeling ge
geven, ook al vond ik dat hij
niet goed werkte, omdat het
niet leuk is harde maatregelen
te nemen. Dat hielp echter
niet. Zijn lesniveau bleef te
laag, hij publiceerde niet en
wilde bovendien niet uitgezon
den worden. Toen konden wij
hem niet meer handhaven".
De heer
Zwinkels met
sigaar, z'n aut<
en de kwitantii
voor de
bekeuring.
Eerste bekeuring voor 92-jarige automobilist uit Monst
herstellen tussen de raad en
het bestuur, die lange tijd op
een laag pitje gestaan hadden.
Het werd steeds moeilijker
voor mij om te werken".
Zoet lijntje
„In de zomer van 1985 werd
mijn baan zonder vorm van
proces aan een ander gegeven,
iemand die ik nota bene een
half jaar ervoor zelf opgeleid
had. Ook werd ik uit de colle-
geroosters geschrapt. Met een
zoet lijntje werden mij drie an
dere banen aangeboden, die
echter niet in het wetenschap
pelijke vlak lagen. Eén van de
lianen was die van hoofd alge
mene zaken. Daar had ik op
zich geen bezwaar tegen, maar
omdat die functie nauwelijks
omschreven was, wilde ik
eerst een omschrijving ervan
hebben en weten wat het per
soneel ervan vond. Want als je
zelf jarenlang vecht voor meer
inspraak van werknemers,
moet je dat ook in praktijk
brengen als het om eigen posi
tie gaat. Volgens de directeur
maakte ik echter te veel pro
blemen. Hij zag mijn vragen
als een teken van onwil. „Hij
moet altijd moeilijk doen", zei
hij voor de rechter. Die vond
mijn verzoeken echter heel re
delijk".
„Toen ontving ik plotseling
een zeer negatieve beoordeling
(wij krijgen eens in de twee
jaar een beoordeling van ons
werk). Daarin stond dat ik ab
soluut niet in staat was goed'
op mijn werk te functioneren
en dat ik niet voldeed aan de
wetenschappelijke eisen. Het
rapport stond vol met kritiek,
ik had het gevoel dat ik voor
de directie dement geworden
was. Voor mij was deze beoor-*
deling een verkapte poging om
te zorgen dat ik mijn zou ne
men. Daarom vroeg ik mei
1986 bij het kantongerecht
ontbinding van de arbeidsove
reenkomst aan en een schade
vergoeding van 300 duizend
gulden. De kantonrechter
heeft toen de RVB gevraagd
om te bewijzen dat ik niet
goed functioneerde op mijn
werk. En dat konden ze niet.
Het proces heeft in totaal een
jaar geduurd". Van de Wete
ring laat een indrukwekkende
stapel verslagen zien die tij
dens het geding gemaakt zijn.
„En dit is nog maar de helft".
Idioot
Een ander probleem waar de
Delftenaar mee te maken
kreeg was, dat een onbekende
onder zijn naam een brief aan
het bestuur van de RVB had
geschreven met de mededeling
dat de directeur van het insti
tuut fraude zou hebben ge
pleegd. „Ik weet absoluut niet
welke idioot dat gedaan heeft,
ze hebben mijn handtekening
ergens uitgeknipt en toen
eronder geplakt. Het bestuur
was er ook direct van over
tuigd dat deze brief niet van
mij was".
De uitspraak van de rechter
kwam op 29 januari. „Het hele
vonnis stelde mij in het gelijk.
Ik heb het nog een tijdje stil
gehouden omdat ik dacht dat
Raar
Van de Wetering kijkt niet op
van deze reactie. „Het zijn de
zelfde argumenten als in de
rechtszaak", verklaart hij. „Er
is nooit met mij gepraat om
problemen te verhelpen. En is
het niet wat raar om iemand
een goede beoordeling te ge
ven terwijl je vindt dat hij
slecht functioneert? Wat die
uitzending naar het buitenland
betreft: ik heb alleen gezegd
dat ik niet drie jaar of langer
uitgezonden wilde worden,
daar werd destijds geen punt
van gemaakt. Tegen een kor
tere uitzending heb ik nooit
bezwaar gehad, maar niemand
heeft mij daar ooit voor bena
derd. Ik begrijp niet waar hij
die argumenten vandaan
hééft. Het zegt misschien wel
iets dat vorige week de voor
zitter van de ondernemings
raad ontslag genomen heeft,
mede vanwege de gang van
zaken tijdens het proces tegen
mij. Blijkbaar ben ik niet de
enige die moeite heeft met de
directie van dit bedrijf".
PETRA DE VRIES
MONSTER „Ik houd me
aan de regels. Als ik vijftig
mag rijden, rijd ik vijftig. Ge
ven de borden tachtig aan, dan
rijd ik tachtig. Anders hebben
de andere automobilisten last
van me. Maar ja, je ziet nog
wel dat ze je voorbij scheuren
hoor". De heer C.J. Zwinkels,
inwoner uit Monster, bewees
vorige week bij de rechtbank
in Delft ook nog dat hij de
verkeersborden kent. Daarom
mag hij z'n rijbewijs houden.
En zo kan „Ome Kees", 92 jaar
oud, met z'n autootje naar de
soos, z'n boodschappen doen,
langs bij vrienden en kennis
sen èn af en toe naar de vei
ling om z'n veilingbrief op te
halen.
Door die veilingbrief is de
heer Zwinkels in oktober in de
problemen gekomen. „Ik stak
de weg over naar Veiling
Zuid. Ik werd verblind door
de zon en zag niets meer".
Terwijl hij de ogen met een
hand tegen de zon bescherm
de, meende hij, dat de weg vrii
was. Dat bleek niet het geval
en Zwinkels veroorzaakte een
aanrijding met gelukkig alleen
blikschade.
De politie constateerde op de
plaats van het ongeval, dat de
heer Zwinkels „er een is uit de
vorige eeuw". De auto werd in
beslag genomen. „Ze zijn nog
bij me geweest. Of ik m'n rij
bewijs wilde inleveren. Ik heb
ze gezegd, dat ik dat niet doe.
M'n auto is iets ouder dan een
jaar. M'n rijbewijs is nog geldig
tot 1990. Daarom heb ik de
zaak voor laten komen bij de
rechtbank".
De heer Zwinkels is nog reuze
kwiek. En gezond, ook al
rookt hij acht sigaren per dag
en dringt hij een cognacje voor
het slapen gaan. „Daar slaap
ik de hele nacht lekker op'
Gevoel voor humor heeft hij
ook. „Wat levert dit interview
op. Vijfenzeventig gulden?", zo
vraagt hij lachend.
Trekschuit
De heer Zwinkels woont z'n
hele leven aan de Gantellaan
in Monster. Hij heeft altijd op
de tuinderij achter het huis ge
werkt. Een auto had hij toen
niet nodig. „Er was hier nog
geen weg. Ja, een pad waar je
met een bakfiets over heen
kon rijden, maar niet met een
auto. De groente en het fruit
van de tuin gingen per trek
schuit naar de veiling".
Nu nog verbouwt „Ome Kees"
in twee kassen druiven. „Voor
vrienden en kennissen. Wat ik
overhoud, breng ik met m'n
auto naar de veiling. De vol
gende dag ga ik dan een vei
lingbrief ophalen. Dat was ik
ook van plan toen ik het onge
luk kreeg".
Pas toen de heer Zwinkels 65
jaar was, heeft hij z'n rijbewijs
Hoeveel lessen hij
heeft gevolgd, weet hij niet
meer. Wel meldt hij vol trots,
dat hij in één keer voor het
roze papiertje is geslaagd.
„Er was hier net een garage
geopend. Ik stond er te kijken
naar al die nieuwe auto's,
dat niks voor jou", vroeg d
garagehouder. Als ie me er ee
rijbewijs bij kan leveren, z<
ik. „Dat haal je toch zo mar
Dat leer je gemakkelijk", von
de garagehouder. Hij wilde
om wedden. Logisch, die mal
wil natuurlijk een auto verk<
pen". Dat is de garagehoud<
goed gelukt. De heer Zwinkei
rijdt momenteel in z'n vijfc
wagen. „Of m'n zesde, d;
weet ik niet precies".
Te gevaarlijk
's Avonds rijdt de heer Zwin
kels niet meer. Te gevaarlijl
vindt hij. En dan doelt de b<
jaarde inwoner van Monste
niet op z'n rijstijl, maar o
„het inslaan van de hersens'
Boodschappen doen, naar d
kerk, naar de soos, of soms gt
woon eens een ritje door h<
Westland. „Op vakantie ga
niet met de auto. Ik ga lieve
met een reisgezelschap. Ve<
gezelliger. We gaan dan m<
acht tot tien vrienden".
Met een rijbewijs geldig t<
1990 is Zwinkels niet van pla
voor die tijd te stoppen met ri
den. „Ik heb in de krant w<
eens iemand gezien die hon
derd was en een rijbewijs voc
een jaar had gekregen. I
mankeer niets. Als ik bij d
dokter kom, zegt 'ie „Is het
weer vijf jaar geleden?" Ech
ik ben m'n hele leven niet b
de dokter geweest. Ik kom
nu alleen om me te laten keu
ren voor m'
i'n rijbewijs".
NANDA TROOS
