mm
Formule voldoet
TENNIS
CIRCUIT
Unieke „meester-serie"
Madelijn Damen
Recreatieve start van
TV Zuid West Leiden
Je heet
al snel
ongezellig
EckiócSotvumt
LEIDEN Het vijfde Leidse
Courant Tennis Circuit ver
schilt qua opzet niet van de
direct voorgaande edities.
De formule blijkt nog altijd
te voldoen, wijzigingen zijn
derhalve niet op hun plaats.
In de komende toernooien-
reeks zal in B, C en D dus
op dezelfde basis strijd wor
den geleverd om een plaats
in de top-acht van de ver
schillende klassementen.
Een plek die aan het eind
van het seizoen recht geeft
op deelname aan het van 31
augustus tot en met 6 sep
tember op het park van LTC
De Munnik te houden Mas-
LEIDSE COURANT TENNIS CIRCUIT
Puntentelling
Stercategorie (192-256 deelnemers): winnaar 9 punten;
verliezend finalist 7; halve finalisten 6; kwartfinalisten 5;
achtste finalisten 4.
Categorie 1 (96-192 deelnemers): winnaar 8 punten; verlie
zend finalist 6; halve finalisten 5; kwartfinalisten 4; achtste
finalisten 3.
Categorie 2 (48-96 deelnemers): winnaar 7 punten; verlie
zend finalist 5; halve finalisten 4; kwartfinalisten 3.
Categorie 3 (24-48 deelnemers): winnaar 6 punten; verlie
zend finalist 4; halve finalisten 3; kwartfinalisten 2.
Categorie 4 (12-24 deelnemers): winnaar 5 punten, verlie
zend finalist 3; halve finalisten 2; kwartfinalisten 1.
Categorie 5 (6-12 deelnemers): winnaar 4 punten; verlie
zend finalist 2; halve finalisten 1.
Voor de bepaling van de categorie waarin het toernooi
wordt gerangschikt, geldt het werkelijke aantal deelnemers.
terstoernooi.
Aan iedere deelnemer (deel
neemster) aan een „open
toernooi" die de kwartfinale,
halve finale of eindstrijd
haalt, worden dus ook dit
jaar weer circuitpunten toe
gekend. De grootte van het
toernooi, het aantal ge
speelde rondes, bepaalt het
aantal punten dat kan wor
den verdiend. De totalen
worden door de organisatie
bijgehouden. Zij die zich aan
het eind van het seizoen
dus na het toernooi van de
Zoeterwoudse Tennis Club
bij de beste acht hebben
gerangschikt, worden uitge
nodigd voor het Masters-
toernooi. Een slottoernooi
dat evenais in voorgaande
jaren weer vele aantrekkelij
ke prijzen zal kennen.
Eenvoudig
De puntentelling die wordt
aangehouden, is betrekke
lijk eenvoudig. Het begelei
dende kader op deze pagina
verzorgt in deze de nodige
duidelijkheid. Toernooien of
onderdelen die niet meetel
len voor het Leidse Courant
Tennis Circuit zijn in het
algemeen gesproken die
toernooien of onderdelen
waarin leeftijdsgrenzen wor
den gehanteerd. Niet omdat
de organisatie van het cir
cuit deze toernooien niet als
volwaardig zou beschou
wen, maar eenvoüdig omdat
de gestelde leeftijdsvoor-
waarden verhinderen dat
een ieder aan het toernooi
kan deelnemen. Jeugdtoer-
nooien vallen derhalve bui
ten de circuitpunten-boot.
Maar ook de onderdelen die
met toevoegingen als 18+,
30+, 35+ (enzovoorts, enzo
voorts) zijn gesierd, zijn niet
in het LC-circuit opgeno
men. In het geval dat op één
toernooi (bijvoorbeeld) een
D30+ én een „gewoon" D-
toernooi wordt verspeeld,
wordt dat D-onderdeel één
categorie hoger ingeschaald
dan waarop het qua werke
lijk deelnemersaantal recht
zou hebben. Een regeling
die ook opgaat voor de „ge
splitste" toernooien in het
District Leiden van de
KNLTB. Indien op een toer
nooi (bijvoorbeeld) zowel
een B2- als een B1-onder
deel wordt gehouden, wordt
dat B1-onderdeel een cate
gorie hoger ingeschaald dan
normaal. Op D2, C2 of B2-
toernooien kunnen nooit cir
cuit-punten worden vero
verd. De weer op het park
van Unicum te verspelen
De (meeste)
deelnemers en
deelneemsters
aan het vierde
Ma8terstoernooi
van de Leidse
Courant
broederlijk (en
zusterlijk)
bijeen. Dit jaar
wordt het
afsluitende
toernooi op de
banen van het
jubilerende De
Munnik
gehouden.
districtskampioenschappen
worden automatisch een
klasse hoger ingeschaald.
Bij ieder toernooi dat geheel
of gedeeltelijk deel uitmaakt
van het LC-circuit zullen ui
terlijk donderdag de bijge
werkte lijsten aanwezig zijn.
Een dag eerder zullen de
namen van de best geklas-
seerden in alle categoriën in
Informatie
Meer informatie over het
circuit kan worden verkre
gen bij de Leidse Courant,
afdeling Tenniscircuit, tele
foonnummer 071-122244,
toestel 18.
SASSENHEIM De unieke
„meester-serie" heeft het
hoofd van Madelijn Damen
bepaald niet op hol ge
bracht. Het feit dat zij in
drie achtereenvolgende ja
ren in de categoriën D, C en
B aanwezig was in het Mas-
terstoernooi van de Leidse
Courant, wordt door de
Nieuwvennepse afgedaan
met de mededeling dat zij
„nog nooit echt goede pres
taties heeft geboekt". Om
vervolgens met de medede
ling „Je gaat me toch niet
de hemel in prijzen hè?" he
lemaal duidelijk te maken
waar zij wenst te staan.
Desondanks past wel dege
lijk enig „ontzag" als de nog
korte tenniscarrière van Ma
delijn Damen ter sprake
komt. Pas op elf-jarige leef
tijd werd zij verkozen voor
de fasetraining om binnen
een jaar Leiden te vertegen
woordigen tijdens de Natio
nale jeugdkampioenschap
pen.
Het bleek, zoals gezegd, on
der meer het begin van een
unieke serie. Maar de huidi
ge B1- speelster laat niet na
zichzelf voortdurend tekort
te doen. Wat betreft haar
dromen bijvoorbeeld: „Na
tuurlijk wil ik Wimbledon-
kamploene worden, wie
niet? Laten we er maar van
uit gaan dat dat altijd een
droom zal blijven. Op
„mijn" niveau droom ik er
van na mijn school, want
dat blijft uiteraard het be
langrijkste, naar Amerika te
gaan. Ja, net zoals Jacqueli
ne van Wijk en Ingelise Drie
huis. Ik heb daar zoveel
goede verhalen over ge
hoord, vooral die combina
tie van studie en tennis lijkt
me wel wat". Waarna zij
weer „wakker" wordt: „Het
grote verschil met Jacqueli
ne en Ingelise Is echter dat
Dat hoeft zij ook niet, want
inmiddels heeft de bij Nieuw
Vennep overgangsklasse B
spelende Damen zich bewe
zen als iemand die er, ook
nationaal, bijhoort en „ken
nen" ze haar. Dat bleek on
langs bij de Nationale in
door tot en met 16 jaar,
waarvoor zij zich recht
streeks plaatste. Evenals
haar „eeuwige" concurrente'
Helèen van den Berg, van
wie zij deze winter tijdens
de districtsjeugd in Alphen
voor het eerste keer in de
ontelbare onderlinge con
frontaties wist te winnen.
Waarop Madelijn zich on
middellijk afvraagt of de
zege op de Dekker-speel
ster geen eenmalige zaak
zal blijken te zijn, omdat zij
„immers zoveel van Heieen
verloren heeft". Toch ge
looft de 15-jarige atheneum
leerlinge wel dat de zege op
haar „angstgegner" haar
verder zal brengen, net zo
als de onverwachte dis
trictswinst op Tine Lange-
veld haar vorig jaar verder
bracht. Een overwinning
waarvoor ze overigens nog
steeds dank verschuldigd is
aan, de om zijn psychologi
sche aanpak door Madelijn
geroemde, Peter Klein: „Ik
had in B2 net verloren van
Carola Geerlings en had er
behoorlijk de pé in. Toen
fluisterde Peter wat in mijn
oor, waarop. Ik tegen Tine
als een beer speelde. Vraag
me niet wat Peter gezegd
heeft, dat vroeg mijn moe
der mij toen ook al. Ik weet
het echt niet meer". Voor
1987 wil de nationale num
mer elf van de zestienjari
gen weer best meer van dat
soort overwinningen. Waar
op zij in „stijl" eindigt: „Na
tuurlijk wil ik steeds hoog
eindigen. Maar ja, er zijn zo
veel andere goede speel
sters..."
zij goed kunnen tennissen
en ook nog goed kunnen le
ren. Ik ben nu eenmaal in
beide niet goed".
Het leek er in het begin van
haar tennisloopbaan inder
daad op, dat zij niet zo goed
in tennis zou zijn. Vla zus
Jorien kwam Madelijn in
aanraking met het tennis bij
Nieuw Vennep. Zo'n drie
jaar bleef zij daar onopge
merkt: „Ik mocht wel jeugd-
competitie spelen, maar dat
vond ik niet eens zo leuk.
Met meerdere meisjes in'
een team, zodat je de hele
dag moest wachten om één
dubbel te mogen spelen".
Nadat eenmaal de poort
naar de fasetraining van Pe
ter Klein geopend was, ging
het allemaal opeens heel
snel. Een bewijs daarvan
was de plaatsing, een jaar
later, voor de nationale
jeugdkampioenschappen,
waar zij geen mens kende
en niemand Madelijn Da-
men. Luid lachend herinnert
zij zich haar eerste landelij
ke optreden: „Toen ik daar
met mijn moeder aankwam,
stonden sommigen in te
slaan. Dat wilde ik ook wel,
dus heeft mijn moeder zich
toen maar omgekleed om
mij in te slaan. Dat was wel
gek, dat doe je natuurlijk
niet meer".
Madelijn
Damen: „Echt
goede
prestaties heb
ik nog nooit
geboekt".
unieke complex van zes ba
nen. Uniek inderdaad, want
in Zuid West zal binnen zeer
afzienbare tijd (de banen
zullen in mei klaar zijn, het
clubhuis waarschijnlijk een
maand later) op kunstgras
kunnen worden getennist.
„Er is voor kunstgras geko
zen, omdat je daarop het
hele jaar door kunt spelen.
Speltechnisch is het daarbij
identiek aan gravel, terwijl
het natuurlijk veel minder
onderhoud vergt". De ba
nen worden voor tien jaar
gegarandeerd, maar ook
storende slijtageplekken die
eerder worden gesignaleerd,
kunnen tussentijds worden
weggewerkt.
Met de aanleg van de banen
is een fors bedrag gemoeid,
weten Tuyel en Bertens. „De
mindere onderhoudskosten
maken deze banen uiteinde
lijk zeker niet veel duurder
dan gewone gravelbanen,
maar dat neemt niet weg
dat de begroting van de
club een kleine acht ton be
draagt". Bertens vervolgt:
„We moesten die begroting
zelf rond krijgen. De ge
meente werkte dan wel
mee, startpremies of subsi
die zaten er niet in. Deson
danks zijn we er in geslaagd
een redelijk plaatje te creër
en". Afgaande op de in Zuid
West te heffen contributie
(250 gulden) kan inderdaad
van een aantrekkelijk plaat
je worden gesproken. Voor
een heel jaar tennissen valt
dat bedrag immers hard
mee. Tuytel: „Maar onze le
den verdienen dat ook. In
de voorbereidende periode'
heeft juist hun positieve op
stelling een heel belangrijke
rol gespeeld. Als zij niet zo
nadrukkelijk hadden laten
weten, bijvoorbeeld door
het betalen van contributie
zonder dat er direct zicht
was op het snel slaan van
een tennisbal, was het on
getwijfeld nog veel moeilij
ker geweest de nieuwe club
zo snel van de grond te til
len".
„Die recreatieve wens is er
niet voor niets. Onze club
bestaat voor het grootste
gedeelte uit beginnende
tennissers, beginners die
zich in de regel niet direct
op toernooien en competi
ties storten", verklaart Ber
tens de sterk op ontspan
ning gerichte start. Een start
die overigens mede door
dat grote aantal beginners
mogelijk werd. Toen de op
richting van een nieuwe
Leidse tennisclub eind 1985
serieus ter sprake kwam,
was het feit dat Leiden Zuid
West nauwelijks leden van
bestaande clubs zou „over
nemen" voor de gemeente
en die andere clubs een be
langrijke overweging om
voluit mee te werken. „We
begonnen niet als concur
rent, we vulden meer een
gat in de markt", weet het
tweetal. Met die markt doe
lend op Leiden Zuid West,
maar ook op de Voorscho-
tense wijk Noord Hofland.
Tuytel: „In Noord Hofland
was je als tennisser aange-
LEIDEN In deze tennis-
krant zal nog tevergeefs
worden gezocht naar een
competitieteam. En ook op
de toernooikalender van
1987 ontbreekt de naam
van de vereniging onder het
kopje „organiserende club".
Maar dat neemt allemaal
niet weg dat de vereniging
wel degelijk bestaat. Nog
niet aangesloten bij de
KNLTB „Het was de
wens van de leden eerst
puur recreatief te starten,
daarbij was dit financieel
een stuk aantrekkelijker"
maar wel aangemeld bij de
Kamer van Koophandel.
Meer dan zeshonderd leden
sterk en binnen afzienbare
tijd ook zes banen en een
fraai clubhuis rijk. De naam:
TV Zuid West Leiden, „niet
direct origineel, maar het
dekt de lading wel heel aar
dig". Voorzitter Arnold Tuy
tel en secretaris Fons Ber
tens vertellen.
Fons Bertens
en Arnold
Tuytel (achter
de tafel, derde
en vierde van
links, tijdens
de
oprichtings
vergadering):
„De leden
stelden zich
zeer positief
op".
wezen op Forescate. Een
club met een enorme wacht
lijst. De 200 Voorschotense
leden die Zuid West nu telt,
komen dan ook vrijwel alle
maal uit Noord Hofland".
Hoewel de gemeente opti
maal meewerkte en ook de
leden van de tennisclub zich
van hun beste zijde lieten
zien door probleemloos
contributie te betalen, ter
wijl het nog niet mogelijk
was ook daadwerkelijk te
tennissen, verliep de aan
loop van Zuid West bepaald
niet probleemloos. Zo lieten
een drietal belangenvereni
gingen in Zuid West de ge
meente weten niet blij te zijn
met de aan de Schubertlaan
gevonden huisvesting van
de club. En dus werden be
zwaarschriften ingediend.
„Tegen de gemeente", kij
ken Tuytel en Bertens terug
op de inmiddels afgesloten
periode. „De drie groepen
waren niet direct tegen onze
komst, maar wel tegen de
door de gemeente gevolgde
procedure".
Toen de afdeling recht
spraak van de Raad van
State begin dit jaar een ein
de maakte aan alle proce
dures, kon daadwerkelijk
worden gestart met de
voorbereidingen van het
LEIDEN Vorig seizoen
won hij „slechts" twee fina
les. Na die al vroeg in het
toernooienjaar op De Mun
nik geboekte overwinnin
gen, was het voor John
Dahlhaus afgelopen waar
het de hoofdprijzen betrof.
Desondanks staat de van
De Merenwijk naar Dekker
Tennis overgestapte Dahl
haus te boek als een topper
in D30+. Met spelers als
Arie Wesseling „Die wint
echt alles" en Fred van
Stierum bepaalt hij mede de
gang van zaken in het we
reldje, dat wel eens wordt
gezien als de recreatieve tak
van het D-gedeelte. Een
foute opvatting, weet Dahl
haus: „Want ook in D 30+
wil iedereen gewoon win
nen. Echte recreanten vor
men ook in de D 30 dui
delijk een minderheid".
Ook John Dahlhaus wil zijn
wedstrijden graag winnen.
Een eigenschap die hij altijd
al moet hebben bezeten.
Maar die gedurende de
sportieve loopbaan van
Dahlhaus ook sterk is ont
wikkeld. „Ik heb van m'n
vijftiende tot m'n zesender
tigste aan atletiek gedaan.
Bij Metro, in Rotterdam.
Een puur individuele sport
die me heel erg aansprak. Ik
ben begonnen als midde
nafstandsloper, vervolgens
doorgegaan als tienkamper.
Het was een heerlijke perio
de, m'n prettigste sporttijd,
durf ik wel te stellen". Dahl
haus, die aan twee jaar
voetbal bij de jeugd vol
doende had om te zien dat
teamsport niet echt aan
hem was besteed („Je bent
daarin te afhankelijk van an
deren, daarbij werd het
zoontje van de jeugdleider
voorgetrokken, dat stond
me helemaal niet aan"),
stopte desondanks met at
letiek. Eerlijk: „Ik kon niet
zo goed meer meekomen. Ik
had me bij Metro altijd aar
dig kunnen handhaven,
maar ik moest steeds meer
gaan toegeven. Dat beviel
me niet. De lol ging er op
die manier knap af".
Dus meldde de nu 45-jarige
Dahlhaus zich negen jaar
geleden in de tenniswereld.
I Op zijn eigen manier. Als in
dividualist ook. Een presen
tatie die niet altijd even
goed aanslaat. Dahlhaus
beaamt: „Je heet al gauw
niet gezellig. Tenminste, dat
vinden anderen. Na tennis is
het voor veel mensen een
gewoonte om uren bierdrin
kend aan de bar te hangen.
Ik heb daar niets op tegen,
maar ik hoor daar niet bij. Ik
drink een paar biertjes,
praat een tijdje, neem een
douche en ga verder weer
m'n eigen weg. Dat heet on
gezellig, maar waarom ei
genlijk? Ik tennis graag,
maar ik ben ook graag bij
m'n vrouw, mijn kinderen.
Nou, als je dan toch al veel
tijd aan het tennissen zelf
besteedt, Is het toch niet zo
gek dat je na de wedstrijd
ook weer betrekkelijk snel
naar huis gaat?".
Dahlhaus vindt het ook niet
gek dat hij de baan opstapt
om z'n partij te winnen. „Ik
wil graag winnen, kom daar
direct voor uit. Ik geloof die
mensen ook niet die zeggen
dat ze het niet erg vinden
om te verliezen. Waarom
gaan ze dan die baan op?
Als ze gewoon een balletje
willen slaan, doe je dat toch
niet in toernoolverband?"
Zelf heeft Dahlhaus „nooit
de smoor in" als hij verliest.
„Ik ben wel stiller, maar na
een uurtje ben ik dat gevoel
wel kwijt. Dat komt ook om
dat ik me altijd helemaal
geef in een partij, ik probeer
binnen de regels van het
spel van alles uit, verander
van tactiek, geef me voor
honderd procent. Nou, als ik
dan toch verlies, behoef ik
mezelf niets te verwijten. En
de tegenstander ook niet.
Die heeft dan gewoon ver
diend gewonnen, ik kan
daar wel mee leven".
Anderen duidelijk niet, weet
Dahlhaus: „Er zijn een paar
spelers in het dertig pluswe
reldje die mij niet zien zit
ten. Die achter m'n rug om
aan vuilspuiterij doen. Het
gebeurt me dan ook regel
matig dat tegenstanders
voor de wedstrijd naar me
toe komen en me waarschu
wen. Zo van: „Pas op, we
hebben van je gehoord". Ik
zeg dan altijd: laten we
maar gewoon gaan spelen.
Ik spreek ja na afloop wel".
Na de partij wil de betref
fende tegenstander van
John Dahlhaus z'n vooraf
geuite kritiek dan nog wel
eens terugnemen. „En dat
vind ik dan erg prettig. Zelf
ga ik nooit op andermans
oordeel af, misschien is dat
voor anderen ook een idee.
Nee, op zich doet het me
niet zoveel, die aversie die
sommigen tegen mij heb
ben. Ik vind het niet prettig,
dat niet. Maar ik ben nu
eenmaal wie ik ben. En ik
zie niet in waarom ik mezelf
zou moeten veranderen. Ik
speel graag tennis, doe dat
volgens de regels van het
spel en ik zal me altijd voor
honderd procent geven, le
dereen mag van me winnen.
Maar ze zullen er wel voor
moeten werken, cadeautjes
geef ik niet".
A
TENNISSENDE
ATLEET
JOHN DAHLHAUS:
John
Dahlhaus:
„Ook in D30+
wil iedereen
