„Studie blijft belangrijker'"
„Foreholte speelt volgend
jaar nog altijd eredivisie"
„We mogen ons niet
weer laten afbluffen
-IMPORT LEIDEN
EetdócSommit
ZATERDAG 7 MAART 1987 PAGINA 17
ERIK VAN DER MAAS BLIJ MET DRIEWEEKSE WATERSKI-STAGE, MAAR:
<e*ti LEIDEN Leidenaar
iErik van der Maas kreeg,
lum^namens het Leo van de
oo.|Kar-fonds, door voorma-
2a' 'lig topsporter Anton
Huiskes een trainingssta-
*74»ge aangeboden. Het is
zo.'voor deze waterski-am-
tbassadeur een welkome
ocjstage, hoewel voor Van
»p ader Maas school en studie
ijvoor blijven gaan. Hij
k indenkt in de toekomst als
ambassadesecretaris meer
'van te wereld te leren
ENVfdan als waterskiër.
I<in l
^.Studie
zo. ^..Vrijwel direct na mijn exa
mens ga ik naar de waterski-
kt /tscho°^ van Pescador in Spanje
»unnIom ^aar trainingsachter-
o.oojstand, die ik in de winter op
gelopen heb, in te halen. Als
ik daarna thuis kom ligt moge
lijk de beslissing in de bus
jover miin verdere studie en
jPul.|die wordt bepaald door de stu-
Jftïierichting en zeker niet door
iSTA het al of niet aanwezig zijn
ujvan een waterskibaantje". Het
iefst zou Erik van der Maas in
ambassadesecretaris veel
iZJvan de wereld zien en vooral
1 Slieren. Als ik in Rotterdam kan
^21 [studeren is het mogelijk om te
gijblijven skiën, maar als ik naar
>U9 jGroningen moet wordt dat
I, 2iJwat lastiger", aldus de 18-jari-
2llge student in spé.
,2^{Allereerst echter staan de ten-
iQitamens en examens van het
2: IBonaventura college nog voor
rijde deur, waaraan Van der
as nu a^e aan£Iac^t dient te
{besteden. Van der Maas: „Hoe-
URawel ik er vrij goed voor sta,
i67oqmoet ik gewoon keihard blij-
l00]ven werken, want op die ma-
J^Jnier ben ik er vrij zeker van
l567jom in één keer mijn VWO-di-
iloma te halen. En dat bete-
:ent weer dat ik direct na de
examens naar Spanje kan
gaan". In Spanje gaat de pas
inf *l8-jarige scholier dan onmid-
21 dellijk wéér naar school. Een
waterskischool. Dat drieweek
se bezoek wordt hem dit jaar
aangeboden door het Leo van
der Karfonds dat jaarlijks een
aantal uiterst getalenteerde
Ange sporters voor stages naar
16uiet buitenland stuurt en daar
O dit jaar onder andere Erik van
- der Maas voor uitkoos. „Die
drie weken stage heb je hard
3: nodig als je als Nederlandse
Erik van der Maas: .Ik heb alweer echt zin in het skiseizoen".
waterskiër je sport goed wilt
bedrijven".
Halsbrekend
In tegenstelling tot zuidelijke
landen als Frankrijk en Spanje
hebben de Nederlandse wa
terskiërs geen eigen centrum.
„Die waterskischool in Spanje
bijvoorbeeld heeft twee eigen
banen waarop alleen gewaters-
kied wordt en niet gesurft, ge
zeild of wat ook. En dat is na
tuurlijk ideaal". Dat zoiets in
Nederland niet kan is al jaren
een doorn in het oog van de
nationale waterskiërs. Van der
Maas: „In Nederland staat het
waterskiën niet hoog in aan
zien. De mensen, en daarmee
ook de verantwoordelijke poli
tici, denken nog teveel aan die
zogenaamd stoere binken die
achter een raceboot hangen en
allerlei halsbrekende toeren
uithalen". Halsbrekende toe
ren zijn er overigens voorlopig
helemaal niet bij voor de jon
ge, twee meter lange Van der
Maas. Tijdens een jeugdbasket-
balltoernooi in Birmingham
raakte hij geblesseerd, doordat
hij na een sprong op het been
van een tegenstander terecht
kwam. Engelse artsen dachten
aan een verrekking van de
spieren, maar bij thuiskomst
bleken zijn enkelbanden afge
scheurd te ziin, die daarop di
rect operatief aan elkaar wer
den gezet. Voorzichtigheid
troef dus bij Erik. „Pas begin
april mag ik voorzichtig weer
beginnen met wat looptraining
om daarmee de basisconditie
op peil te brengen. Je moet
toch een redelijke conditionele
basis hebben voor zo'n stage,
anders heb je er niets aan".
Gevoel
Na de examens schiet Erik
van der Maas dan met vader
René, in het waterskiwereldje
een graag geziene gast en een
zeer kundig microfonist, het
Braasemer meer op om vóór
het vertrek naar Spanie in ie
der geval wat gevoel op te
doen. „Dat is hard nodig om
het maximale uit zo'n drie
weekse stage te halen. Als je je
goed voorbereidt, heb je drie
dagen nodig om weer hele
maal op je oude niveau terug
te zijn. Drie dagen van 's och
tends acht tot 's avonds zes bij
na continu skiën. En dan be
gin je aan de belangrijkste we
ken, waarin je heel veel leert:
nieuwe figuren, verbeteringen
aan oude figuren, techniek
voor het schansspringen en in
mijn geval, heel veel aandacht
aan de techniek van de sla
lom". De slalom is niet alleen
het beste onderdeel van Erik
van der Maas in het klassieke
programma, maar door Erik's
lengte ook het moeilijkste.
„Als je de juiste techniek hebt
kan het een voordeel zijn om
lang te zijn. Maar om die spe
ciale „lange mensen"-techniek
aan te leren heb je, naast heel
veel geduld, een goede trainer
nodig en die heb ik in de per
soon van Xavier Mill". In de
slotdagen krijgen de „studen
ten waterski" aan de school
van Pescador in Spanje dan
alle kans om de geleerde stof
veelvuldig te herhalen. „Tot je
er bij neervalt, zo vaak doe je
die oefeningen. Het is echt
puur stampwerk die laatste
dagen". Na de stage houdt Van
der Maas een rustperiode van
minimaal een week. „Om de
tijdens de stageweken zeer
zwaar belaste armspieren weer
wat op adem te laten komen",
verklaart hij, „Want daarna
moet het gebeuren, dan komen
de wedstrijden om het echte
gevoel te krijgen, de kwalifica
tie-eis voor de belangrijke
toernooien te halen, zoals de
Nationale, Europese en Wereld
Kampioenschappen".
Limieten
Over het halen van de limie
ten voor de beide internatio
nale toernooien zit Erik van
der Maas niet in. De limiet
voor het onderdeel slalom is 4
boeien met een lijnlengte van
14 meter („Voor dat onderdeel
heb ik de veel zwaardere spe
cialistenlimiet al bijna gehaald
van 6 boeien op 13 meter
lijn"), 4000 punten scoren op
„figuren" („Mijn hoogste score
tot nu toe is 3.780 punten") en
43.00 meter bij het schans
springen ("Ik heb als junior al
40.80 meter gesprongen, als se
nior mag ik nu met een hogere
snelheid aan komen varen op
een hogere schans dus moet
ook dat te doen zijn"). Dit jaar
zijn zowel de Europese als de
Wereld kampioenschappen
dicht in de buurt van Frank
rijk en Engeland. „Niet dat we
er dit jaar financieel uitsprin
gen hoor, maar met de Leo
van der Kar-prijs, de sponso
ring door jachthaven 't Fort in
Warmond en de redelijk be
reikbare grote toernooien
hoeft voor ons dit jaar de wa-
terskisport niet zo veel te kos
ten als bijvoorbeeld het afgelo
pen jaar". In 1986 verscheen
Erik van der Maas op het Eu
ropees kampioenschap voor ju
nioren als een van de kans
hebbers voor de bronzen me
daille. Voor de kust van Paler
mo op Sicilië werd de droom
op een medaille echter reso
luut de grond in geslagen door
een plotseling opstekende
wind. „Dat was mijn grootste
teleurstelling tot nu toe. Ik
was goed voorbereid en alles
leek in orde. Maar toen begon
het dus plotseling te waaien.
En dan gaat door iets dat je
zelf niet in de hand hebt het
hele feest niet door. Ik baalde
echt vreselijk". De toekenning
van de trainingsstage heeft,
naast het geven van financiële
steun, ook de moraal van de
jongste van de Van der Maas-
en danig opgekrikt. Ondanks
de enkelblessure en ondanks
de teleurstelling van Palermo
is Erik van der Maas niet ka
pot te krijgen. „Ik heb al weer
echt zin in het skiseizoen,
maar eerst slagen voor mijn
examen".
GERT VELTHUIZEN
Hans Oele, „een coach die de sfeer prima aanvoelt"
TOP-SPEELSTER JACQUELINE WINTER:
SASSENHEIM Het
zag er geruime tijd naar
uit, dat de Leidse korf
balwereld in één seizoen
drie hoofdklassers rijker
zou worden. Fides Pacta,
Pernix en TOP draaiden
immers volop in de kop
van de overgangsklassen
mee, maar op de slotdag
aanbeland heeft alleen
de laatste club nog titel-
kansen.
„Wij hebben tegen Deto aan
een gelijkspel genoeg om de
terechte kampioen te wor
den. Mochten we verliezen,
dan hebben we nog een be
slissingswedstrijd tegen Die
Haghe. Daar moeten we het
niet op aan laten komen, an
ders kun je je afvragen of je
die titel wel waard bent
oordeelt Jacqueline Winter,
die alweer aan haar achtste
seizoen in de Sassenheimer
hoofdmacht bezig is.
Het blijft een opvallend ver
schijnsel, dat TOP als debu
tant in de overgangsklasse
direct tot titelkandidaat is
uitgegroeid. „Wij zijn heel
onbevangen aan deze compe
titie begonnen met het idee
van „we zien wel waar we
komen". Ik ben zelf in onze
kansen gaan geloven na de
eerste wedstrijd tegen Deto.
Samen met Die Haghe vond
ik Deto de sterkste club van
deze afdeling en toch won
nen wij toen vrij eenvoudig
met 9-12. Natuurlijk is ons
zelfvertrouwen door alle goe
de prestaties aldoor gegroeid,
ook al speelden we, bijvoor
beeld thuis tegen Kwiek en
uit tegen Die Haghe, heus
wel slechte wedstrijden",
blikt Jacqueline Winter te
rug. Zij acht de sterke team
geest en dito coaching de
voornaamste factoren achter
de opmars, die vorig seizoen
in de eerste klasse werd inge
zet. „Het klikt erg goed bin
nen de groep en de spelers
vullen elkaar prima aan. Als
de heren een keer stilvallen
in de aanval nemen de dames
het gewoon over, dat maakt
ons voor elke tegenstander
gevaarlijk. Verder speelt
TOP al zo'n drie jaar in de
zelfde opstelling, want Ria
Nijenhuis is er als enige bij
gekomen, nadat Stella van
der Zaag geblesseerd raakte.
En natuurlijk hebben we in
Hans Oele een coach, die de
sfeer in de groep aanvoelt en
ons goed kan motiveren. Hij
gaat 's zondags ook regelma
tig onze tegenstanders bekij
ken, zodat we ongeveer we
ten wat ons te wachten
staat".
Daardoor kwam de promotie
naar de hoogste korfbalafde
ling twee weken terug al bin
nen handbereik, mits er voor
eigen publiek gewonnen
werd van Die Haghe. „Wij
speelden toen gelijk, maar
dat werd niet als een teleur
stelling ervaren. Die Haghe
is nu eenmaal een sterke
ploeg en die wedstrijd was
gewoon propaganda voor het
korfbal, zo goed werd er aan
beide kanten gespeeld. Tegen
Luto hadden we wel ver
wacht om het ontbrekende
punt voor het kampioen
schap te pakken, maar zij
waren erop gebrand om ons
de eerste nederlaag te bezor
gen en wii lieten ons eigen
lijk afbluffen, met als gevolg
een 13-12 nederlaag. Dat mag
tegen Deto dus niet gebeu
ren".
Jacqueline Winter heeft er
ook alle vertrouwen in, dat
zaterdag tegen Deto het
hoofdklasseschap alsnog
wordt binnengehaald. „TOP
heeft thuis nog geen wed
strijd verloren en uit hebben
we Deto al eens verslagen.
Zij hebben twee gevaarlijke
dames, maar die kunnen we
zeker wel weer uitschakelen.
Het belooft zaterdag net zo'n
gekkenhuis te worden als te
gen Die Haghe, maar geluk
kig heb ik geen moeite om
me in die herrie te concen
treren. En ik denk, dat een
volle Wasbeek voor de ploeg
juist een extra stimulans zal
zijn om tot een goed resultaat
te komen".
Ie
Promotie?
De zaalvoetballers van VNL
waren op het LFC-zaaltoer-
nooi bepaald niet in hun
hum. „Zo'n toernooi is een
prima gelegenheid om VNL
te promoten", bazuint voor
zitter John ter Beek regelma
tig. „Maar is de manier waar
op we als ons hier etaleren
wel van promotionele waar
de?", vroegen de VNL-spe-
Iers zich al. „We spelen van
daag immers stuk voor stuk
in een ander tenue. Als we
struikelen is er geen begelei
ding, laat staan materiaal om
de blessures te behandelen,
zodat we dan spullen moeten
vragen bij de tegenpartij. En
een bestuurslid of leider is ei
niet om de nog openstaande
rekening van f 100,- te vol
doen. Wij zelf lopen natuur
lijk niet met een snip in de
knip op een toernooi dat in
de Groenoordhal wordt ge
houden. Dus wie zal dat beta
len?".
Promotie? (2)
Raymond Heijjer, één der
spelers en auteur van de ru
briek een-tweetjesin het
VNL-clubblad, uitte zijn grie
ven in zijn rubriek onder de
titel „Promotie", althans
KOP...
Hutspo(r)t
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee
Bijdragen: Erik Huisman
dat was de bedoeling. Voor
zitter Ter Beek echter, hield
het stuk buiten het clubblad
en plaatste een door hem ge
schreven stuk, met daarin ci
taten uit Heijjer's stuk, gelar
deerd met zijn visie. Dat was
tegen het toch al gevoelige
been van Raymond Heijjer
en er ontstond commotie
over de promotie. Wat dacht
die voorzitter wel? Mijn zin
nen uit de context rukken,
de lezers het recht ontnemen
zichzelf een mening te vor
men over deze promotie? Dat
kan niet", meende de boze
VNL-er. Hij nam wederom
de pen en vergastte de redac
tie op een epistel getiteld
„Censuur waarin, hij zijn
grieven publiekelijk wilde
maken. Praeses Ter Beek
schrok daarvan, bekende
schuld in het orgaan van
deze week en plaatste zowel
het stuk „Promotie" als
„Censuur
Te laat echter. Heijier heeft
zijn conclusies getrokken. Hij
stopt vanaf nu met het ma
ken van zijn een-tweetjes.
Een reactie die ons van Hut-
spo(r)t verdriet. Het voetbal
spel heeft het immers ook
mét de een-tweetjes van
Heijjer tegenwoordig al moei
lijk genoeg.
Daarbij: meer dan een schuld
bekennende hoofdredacteur
kan een stukjesschrijver zich
toch niet wensen?
KOP
Bij TOP heb je twee soorten
supporters. Het ene soort is,
getuige het spandoek „Ook
dit seizoen wordt TOP kam
pioen", vrij zeker van het
kampioenschap van de favo
rieten. Maar er zijn ook dui
delijke twijfelaars: „Top doe
je best, anders verlies je van
de rest".
Wij van Hutspo(r)t neigen,
gezien de recente gevallen
steken tegen Die Haghe en
Luto, meer en meer naar de
laatste groep.
Maar, wat ons betreft bewij
zen de spelers en speelsters
zaterdag tegen Deto onmid
dellijk ons ongelijk door de
vijandte verpletteren.
Want we mogen dan een
paar twijfels hebben, wat ons
betreft blijft TOP AAN
KOP...
Groot
Hoewel ik er goed voor sta
met mijn tentamens moet ik
wel gewoon keihard werken
om het examen te halen.
Maar dat geeft niks, daar zijn
we hier zo groot van gewor
den". Deze opmerking komt
inderdaad van een groot
man: waterskiër Erik van
der Maas, twee mg ter („en
drie milimeter") lang en een
stevige negentig kilootjes
zwaar. En dan te bedenken
dat hij niet alleen het jongste,
maar ook het kleinste man
netje thuis is. Maar ja, in het
huis van een aannemer in
het groot mag je verwachten
dat er heel wat in het groot
uitgevoerd is. Verbouwingen,
de familieleden, de examen
resultaten en, wie weet, voor
de jongste en kleinste Van de
Maas ook het aantal ereplaat
sen bij de diverse wa terski-
kampioenschappen in het ko
mende seizoen.
WIM GEERLINGS OPTIMISTISCH OVER NABIJE HANDBALTOEKOMST:
VOORHOUT De eer
ste winst voor de dames
van het Datateam Fore
holte is een feit. Acht
wedstrijden lang bungel
de de Voorhoutse debu
tant in de eredivisie
puntloos onderaan de
ranglijst. Maar tegen het
Roermondse Swift, in
een uitwedstrijd nota
bene, was daar dan ein
delijk de eerste winst.
„De meisjes juichten na
afloop alsof we landkam-
pioen waren geworden.
En voor de supporters
was deze eerste winst na
tuurlijk ook een opste
ker", vertelt Foreholte-
trainer Wim Geerlings
lachend. „We hebben dit
jaar tegen een aantal
ploegen winstkansen.
Die moeten de broodno
dige winstpunten opleve
ren om ons in elk geval
te kunnen handhaven.
En dit was er daar één
Het vorige seizoen verliep
zeer glorieus. Foreholte werd
kampioen en promoveerde
naar de hoogste Nederlandse
handbaldivisie. De promotie
naar de handbaltop bleek
voor de ploeg van de Geer
lings een hele grote stap. De
Voorhoutse trainer: „Toch is
de overstap me niet erg te
gengevallen, want ik wist
wat ons te wachten stond.
We hebben in het verleden
vaak oefenwedstrijden ge
speeld tegen eredivisieclubs.
Daardoor wist ik dat er een
aantal hele sterke ploegen in
die klasse spelen, maar ook
dat er een aantal duidelijk
zwakkere ploegen tussen zit.
Bij clubs als Swift, Hellas en
V en K zouden we de punten
moeten halen om het enige
doel van dit jaar, handha
Wim Geerlings:
„Het leek na de
winst op Swift wel
of we
landskampioen
waren geworden".
ving, te verwezenlijken", al
dus de 49-jarige sportleraar.
Verschil
Het grootste verschil ten op
zichte van vorig jaar is vol
gens tennisparkeigenaar
Geerlings de snelheid en
kracht van het handbal. „Het
tempo ligt nu een stuk hoger,
de bal gaat sneller, de tweede
lijn is vaak erg sterk en er
wordt vlugger en harder ge
schoten. Daardoor zijn de uit
slagen ook hoger".
Het bleek inderdaad moe.ilijk
om punten af te snoepen van
de topploegen. „Het was ook
niet meer dan terecht dat we
tot nu toe puntloos bleven. Ik
had vóór de competitie al ge
zegd dat we nog vaak tekort
zouden komen en klappen
zouden krijgen. De verliezen
waren, behalve bij PSV waar
we slecht speelden, ingecal
culeerd". Om vertrouwen in
de ploeg te krijgen en te hou
den speelde Foreholte veel
oefenwedstrijden. Geerlings
daarover: „Voor een aantal is
het eredivisiepeil nog te
hoog. Bij de oefenwedstrijden
is de tegenstand wat mindér
en lukken er meer acties.
Dan blijft het zelfvertrouwen
op peil. De wisselspeelsters
spelen meer dan in de com
petitie en kunnen zo erva
ring opdoen. En dat is nodig,
want ze moeten er volgend
jaar wel staan".
Het zelfvertrouwen is geble
ven bij de Voorhoutse dames.
„Ik heb steeds als we een te
sterke ploeg troffen, gezegd
dat verlies niet erg was. Maar
toen we tegen Swift speelden
heb ik duidelijk gesteld dat
er gewonnen moest worden,
omdat het er anders donker
uit zou zien". Gelukkig won
Foreholte van de Limburg
sen, zij het nipt. Het was een
pak van het hart van de hele
Voorhoutse ploeg. „Ze juich
ten alsof we kampioen waren
geworden en het vertrouwen
dat we ons kunnen handha
ven is door de winst ge
groeid".
Inspannning
Geerlings vindt dat de grote
trainingsinspanning duidelijk
resultaat oplevert en Fore
holte beter speelt dan ooit
„We trainen nu vier keer per
week. Vorig jaar was dat nog
drie keer. Die inspanning is
nodig om ons dit jaar te kun
nen handhaven en omdat we
een aantal speelsters, die van
een lager niveau komen,
moeten inpassen. Die wisten
het vorig jaar in de eerste di
visie te redden, maar het ni
veau van de eredivisie is nog
te hoog. En natuurlijk missen
we nog kracht en ervaring.
De vooruitgang komt er te
gen de sterke ploegen nog
niet uit, dan ontbreekt het
ons aan lef. Maar tegen Swift
lieten we zien dat we op de
goede weg zijn, we kwamen
zelfs met 14-18 voor".
Na deze eerste winst is de
kans groot dat Foreholte bin
nenkort tegen het Groningse
V en K en Sittardia weer
punten vergaart en zich van
het degradatiespook kan ont
doen. Geerlings meent: „Van
V en K moet in elk geval ge
wonnen worden, dat is een
degradatieploeg. Daarna tref
fen we in de Gaas bak Sittar
dia. Die ploeg speelt niet con
stant en ik zie wel kansen om
tegen hen voor eigen publiek
de eerste thuisoverwinning
te boeken. Later dit seizoen
verwacht ik te winhen van
Enzico/Swift en V en K. Als
we dan bij andere ploegen af
en toe een puntje sprokkelen
moet dat voldoende zijn om
niet te degraderen".
De eredivisietoekomst voor
Foreholte ziet er na de eerste
winst hoopvol uit, te meer
omdat er ook een oplossing is
gevonden voor de magere be
zetting bij de keepers. On
langs raakte Diane van Dam
geblesseerd en had Geerlings
alleen de nauwelijks herstel
de Olga Almekinders als
keepster ter beschikking. „Er
komt gelukkig een meisje
van Hercules uit Rijswijk
naar Foreholte. Gelukkig
maar, want je hebt twee
keepsters nodig. Olga is nog
niet blessurevrij en ook nog
niet op haar oude niveau.
Met de nieuwe keepster erbij
erbij en met onze trainingsar-
beid volgen er meer over
winningen en speelt Forehol
te volgend jaar nóg altijd ere
divisie", besluit Geerlings vol
vertrouwen.
ERIK HUISMAN
