Kerken zijn verdeeld over
nieuwe ledenadminstratie
£eicUe
Soutaif;
Scheiden
kerk
wereld
Wereldraad zoekt samenwerking met Rome
beroepingen
brieuen
'p I
lezers
BRIT
DE WEI
BUI
THI
GEESTELITK LEVEN/OPINIE
£cidóc2ouaa/nt
ZATERDAG 17 JANUARI 1987 PAG
door Marinus van der Berg
„Sommige mensen lijden nau
welijks, in feite komt er door
de scheiding juist een eind aan
een lange lijdensweg. Ze zijn
alleen maar opgelucht en heb
ben de verbreking eigenlijk al
in het huwelijk verwerkt. Ande
ren gaan weloverwogen en in
redelijke vriendschap uit elkaar
en lijden er niet zo erg onder.
Weer anderen lijden tijdelijk in
de eerste periode. Er zijn ook
mensen die er blijvend onder
lijden".
Tot deze conclusie komen Ite-
ke Weeda en Jan Groenewold
in het onderzoek dat zij ge
daan hebben op kosten van
het weekblad Libelle. Hun on
derzoek is gepubliceerd in het
boek Scheiden doet lijden...?
(uitgeverij De Haan 1986). Hun
onderzoek gaat over allerlei
oordelen en vooroordelen over
de gevolgen van echtschei
ding. Vooral de vooroordelen
liggen op straat. En ook al zou
je kunnen zeggen: „Laat de
mensen praten, trek je er niets
van aan", zo werkt het niet. In
feite wordt onder de oordelen
die vaak vooroordelen zijn ex
tra geleden. Mensen die ge
scheiden zijn hebben vaak het
gevoel dat ze als een groep
worden behandeld. Meningen
over hen zijn: „Waar er twee
kijven hebben er twee schuld;
er zal wel een derde in het spel
zijn; ze gaan tegenwoordig zo
gemakkelijk uit elkaar, er hoeft
maar iets te zijn en ze geven
het op".
Het onderzoek laat zien dat
gescheidenen geen groep zijn
en dat je dus niet kunt veralge
meniseren. Iedere gescheidene
heeft zijn of haar eigen verhaal
en zijn of haar eigen geschei-
denis. „Ik vraag om aandacht
voor mijn verhaal", zei iemand.
„Mijn man was een keurig
mens. Er was ook geen derde
in het spel. Er waren heel an
dere oorzaken en daar ben ik
heel moeizaam achtergeko
men. Ik beleef mijn scheiding
ook niet als een vrijheid. Ik
voel het als een falen van me
zelf".
„Ik ben op oudere leeftijd bij
hem weggegaan. Dan kun je
wel nagaan dat je dat niet zo
maar doet. Maar nu ben ik in
die verschrikkelijke eenzaam
heid terecht gekomen. Ik zoek
hartelijkheid en genegenheid
en ben op zoek naar iemand
die ongeveer hetzelfde heeft
meegemaakt". Iemand die
midden in een scheidingspro
ces zit zei: „Het blijft pijn
doen, ook vanwege de angst
voor de toekomst. Het is ook
soms heel ontluisterend. Je
kunt er met weinig mensen
echt over praten. Er zijn ook
aspecten die met mijn geloof
te maken hebben, maar dat
vinden velen zo zweverig". Er
is soms veel moed zelfs voor
nodig om een scheiding aan te
gaan.
Je eigen verwachting van je le
ven, je opvoeding, je positie in
de maatschappij soms. de me
ning van familie en kennissen,
spelen allemaal mede een rol.
De onderzoekers zeggen:
„Waarschijnlijk is voor velen
het getrouwd blijven de weg
van de minste weerstand; het
doorbreken van de impliciete
en expliciete sociale controle
kan gemakkelijk te zwaar val
len en de grote angst voor het
leven na een scheiding houdt
mensen bij elkaar". Mensen
die plotseling weduwe of we
duwnaar zijn geworden hoor je
wel eens zeggen: „Wij hadden
het zo goed en anderen gaan
zomaar uit elkaar". Het is dui
delijk dat zo een uitspraak niet
veel zegt over gescheidenen
maar een uiting van de diepe
rouwpijn is. Gescheiden men
sen heb ik wel eens horen zeg
gen: „Als je weduwe bent, ben
je eervol alleen. Als je geschei
den bent, lijkt het wel of je een
besmettelijke ziekte hebt".
Hun opmerking zegt einig over
het weduwe of weduwnaar zijn,
maar alles over hoe velen zich
benaderd en bekeken voelen.
Het is de extra pijn van de
scheiding die er ongevraagd
nog eens bijkomt. In een pauze
van een lezing zei iemand me
eens: „Ik durf het niet hardop
te zeggen: ik ben moeder van
een gescheiden dochter". Ie
mand anders schreef: „Wilt u
daarover ook eens schrijven in
de krant?" De volgende week
zal ik dat doen.
Vaticaan sceptisch over koers Gorbatsjov
ROME Het Vaticaan staat
sceptisch tegenover „de nieu
we koers" die de Russische
leider Michael Gorbatsjov
heeft ingeslagen. Voor de
kerk is er niets ten goede
veranderd. Ook op het ter
rein van de burgerrechten
zijn er nauwelijks verbeterin
gen.
Dat schrijft het gezaghebben
de tijdschrift van de Jezuïe
ten Civilta Cattolica. De ban
den van het blad met het Va
ticaan zijn zo hecht, dat mag
worden aangenomen dat de
mening van Civilta Cattolica
ook de opvatting van de
kerkleiding weergeeft. Het is
de eerste keer sinds het aan
de macht komen van Gor
batsjov dat er van kerkelijke
zijde zo'n uitgesproken oor
deel wordt geveld over zijn
beleid. Het blad erkent dat
op het gebied van de econo
mie veranderingen hebben
plaatsgevonden in de Sovjet-
-Unie, maar op het terrein
van de religie en de burger
rechten is de balans niet ver
beterd. Integendeel. Het blad
zegt aanwijzigingen te heb
ben dat de Russische autori
teiten versterkt de strijd aan
willen binden tegen elke ui
ting van religiositeit en dat
ze het staats-atheisme willen
bevorderen.
Na ons veertigste jaar is
het. alsof de jaren maar zes
maanden hebben.
Aurèlien Scholl
DEN HAAG Hoe
slaagt de kerk erin in de
naaste toekomst de men
sen te bereiken? Begin
komend jaar zal de bur
gerlijke stand niet langer
registreren van welke
kerkelijke gezindte de
inwoners zijn. Bij verhui
zingen naar andere
plaatsen kregen de ker
ken tot nu toe inzage in
die kerkelijke gezindte
en konden zij vervolgens
contact zoeken met de
nieüwe parochiaan of het
nieuwe gemeentelid.
De veranderingen hebben te
maken met de invoering van
de wet op de privacy per 1 ja
nuari 1988 en de automatise
ring van de gemeentelijke
administraties rond hetzelfde
tijdstip.
Vanuit de kerken is daarom
vorig jaar het initiatief geno
men een interkerkelijke
stichting in het leven te roe
pen die de ledenadministratie
van de belangrijkste negen
kerkgenootschappen in Ne
derland zou moeten gaan
verzorgen, de SILA. Deze
moet de bestaande gegevens
over de kerkelijke gezindte
bundelen en verhuizingen en
andere veranderingen in dit
bestand aan de kerken door
geven.
De kosten van deze onderne
ming zijn niet gering. De
overheid heeft in de aanloop
fase 15,5 miljoen gulden sub
sidie beschikbaar gesteld.
Met dat geld zouden de gege
vens kunnen worden verza
meld uit de burgerlijke stand.
Verder zou met dat geld een
begin van bekostiging kun
nen worden gemaakt van
een 2ogenaamd koppelsta
tion, een kantoor waarin alle
gegevens betreffende de le
den van de negen samenwer
kende kerkgenootschappen
worden ondergebracht. De
overheid is namelijk onder
de nieuwe wet van de priva
cy bereid van die mensen ge
gevens naar het koppelsta
tion door te sluizen die toe
stemming hebben gegeven
zich als „kerkelijk" te laten
registreren. Om welke ker
kelijke richting het dan spe
cifiek gaat, zal dan blijken uit
de gegevens van de SILA
zelf die namelijk nog vóór
1988 een uitdraai zou krijgen
van alle bestaande, naar
kerkgenootschap gespecifeer-
de gegevens die nu nog aan
wezig zijn in de gemeentelij
ke admministraties.
Fors bedrag
Het functioneren van het
nieuwe koppelcentrum zal
jaarlijks van de aangesloten
kerken een fors bedrag blij
ven vergen. Dat varieert van
zo'n een tot twee gulden per
gemeentelid of parochiaan.
Voor het bisdom Rotterdam
zou dat neerkomen op acht
ton per jaar. De Gerefor
meerde Kerken zouden een
even groot bedrag moeten
Deken Kwaaitaal
Sommigen vrezen dat bij
„schoning" van het ledenbestand
van de kerken de aantallen dras
tisch zullen dalen; velen die zich
niet meer betrokken voelen bij de
kerk zullen zich ook niet meer als
kerkelijk willen laten registreren.
neertellen. En hier wrikt dan
ook de schoen. Heeft het wel
zin om zo'n dure SILA in het
leven te roepen? In de
rooms-katholieke kerk is
men net als in een aantal
protestantse kerken zwaar
verdeeld over het vraagstuk.
Hoewel het economencollege
van de zeven Nederlandse
bisdommen aanvankelijk ak
koord ging met de plannen,
hebben drie bisdommen vori
ge maand te kennen gegeven
toch niets voor de SILA te
voelen, namelijk het aartsbis
dom Utrecht en de bisdom
men Roermond en 's-Herto-
genbosch. De bisdommen
Rotterdam, Haarlem, Breda
en Groningen gaan daarente
gen voorlopig wel akkoord.
Te duur en technisch niet
goed uitvoerbaar, zo luidt het
bezwaar, maar de voorstan
ders geloven dat instemming
of afwijzing van de SILA ook
afhankelijk is van een be
paald kerkbeeld. Moeten de
mensen naar de kerk toe ko
men of moet de kerk naar de
mensen toe? Voor de Haagse
deken J. Kwaaitaal is vol
strekt duidelijk „dat de her
der achter zijn schapen aan
moet en de SILA is daar een
hulpmiddel voor. In een stad
als Den Haag veroudert in
een gemiddelde parochie per
jaar twintig proces van de
adresgegevens. Na vijf jaar is
je parochie-administratie dus
niets meer waard. In Brabant
en Limburg waar de over
grote meerderheid katholiek
is, wordt er kennelijk ge
dacht: de meesten zijn toch
niet geïnteresseerd, je kunt
beter een kleine kerk hebben
van mensen die daarmee
hecht verbonden zijn. Maar
dat staat dan wel haaks op
het evangelie „waar Jezus
achter de verloren schapen
aanging".
Vicaris-generaal J. Zuidgeest
van het bisdom Rotterdam
meent dat de kerk pastoraal
lering zou moeten trekken
uit het gebeuren eind vorige
eeuw. Tienduizenden Bra
bantse en Limburgse landar
beiders trokken toen naar
het westen op zoek naar
l werk. Zij gingen definitief
voor de kerk verloren, want
er was niemand in de grote
stad die hen opving. Veel la
ter probeerde men alsnog
pastoraat te plegen onder
deze groepen, maar toen
bleek het te laat te zijn. En
toen waren de parochies, al
dus Zuidgeest, aanzienlijk be
ter uitgerust dan nu. Een
pastoor met drie kapelaans
was eerder regel dan uitzon
dering. Nu de kerk veel min
der goed bemand is willen de
tegenstanders van de oprich
ting van de SILA vertrou
wen op vrijwilligers om men
sen op te sporen. Deken
Kwaaitaal: „Maar hoe zou dat
moeten in een grote stad als
Den Haag. Dat lijkt een beet
je op het zoeken naar een
naald in een hooiberg. Dan
zouden de ontvangstcomités
van de parochies bij wijze
van spreken van deur tot
deur moeten gaan. dat is
geen werk. In een kleine ge
meenschap, waar iedereen el
kaar kent, is dat misschien
nog wel te doen."
Kwaaitaal denkt ook dat de
baten van de SILA-operatie
de kosten ruimschoots zullen
overtreffen. „Tegenover die
ene gulden die per parochi
aan betaald wordt, staat een
veelvoud van inkomsten", zo
meent hij.
Huiverig
Mr. J. Klok, econoom van
het Utrechtse aartsbisdom,
die een belangrijke stem had
in de voorlopige afwijzing
door dit bisdom van de
SILA-plannen, zegt wel
overtuigd te zijn van het nut
van een goede ledenadmini
stratie, maar betwijfelt of die
de hoge kosten waard zijn en
of hef technisch goed werkt.
Het feit dat die kosten dubbel
zo hoog kunnen uitvallen op
grond van nog onbekende
factoren zoals de legeskosten
die de gemeenten bij uitbren
gen van de gegevens in reke
ning gaan brengen, maakt
hem extra huiverig. Op jaar
basis gaat de operatie in
Utrecht vijf miljoen gulden
kosten en dan wordt de hele
reserve van het bisdom aan
gesproken, aldus de econoom.
Klok heeft ook niet zo'n hoge
dunk van de betrouwbaar
heid van de gegevens van de
burgerlijke stand. „Nu al zie
je dat er gemeentes zijn die
de kerkelijke gezindte niet
meer doorgeven. Er zijn ook
gemeenten die al automatise
ren en de kerkelijke gezindte
niet meer registreren. Je
kunt dus zeker niet meer
voor de volle honderd pro
cent op de betrouwbaarheid
van deze gegevens afgaan.
Bovendien heeft iedere ge
meente zijn eigen systeem,
waardoor de informatie niet
goed op elkaar aansluit en er
fouten gemaakt worden."
Volgens hem is ook uit een
peiling onder parochies in
het Utrechtse gebleken dat ze
daar erg tegen de kosten op
zien. Hij meent verder dat de
mensen die een jaarlijkse bij
drage aan de kerk leveren
een relatief kleine kring vor
men die meestal nog wel uit
eigen beweging voeling met
de kerk houdt.
Verder heeft Klok een pasto
rale overweging tegen de
SILA: „Moet je mensen wel
voor de keus stellen of ze
kerkelijk zijn of niet? Zeggen
ze het laatste, dan verdwij
nen" ze defintief uit de be
standen, terwijl ze misschien
op die „dwaalweg" zouden
kunnen terugkeren
De voorstanders stellen daar
tegenover dat door niet in te
gaan op de SILA vele tien
duizenden kerkleden defini
tief uit het vizier zullen ra
ken, met name in het dicht
bevolkte westen. Een goede
remedie heeft Klok daar niet
voor: „We zullen de mentali
teit moeten bijbrengen, dat
wanneer je eenmaal tot een
kerk behoort je automatisch
aanmeldt bij de kerk in je
nieuwe woonplaats. „Dat doe
je toch ook, wanneer je lid
bent van een sportclub." Ver
der denkt hij dat de paro
chies lokale gezamenlijke
adinistraties kunnen opbou
wen, omdat het merendeel
van de verhuizingen gebeu
ren in relatief kleine gebie
den.
Hervormden
Tot nu zijn alleen de Her
vormde Kerk en de Oud-Ka
tholieke Kerk akkoord ge
gaan met de SILA-plannen.
De gereformeerden beslissen
in maart op een speciale sy
nodezitting over dit onder
werp. Tijdensal gevoerde
discussies door de synode is
al gebleken dat er door de
vertegenwoordigers van de
plaatselijke kerken heel ver
schillend wordt geoordeeld
over de SILA. De stem van
de relatief onafhankelijke ge
reformeerde gemeenten zal
daarbij zwaar wegen.
Dat de hervormden van meet
af aan akkoord zijn gegaan
heeft te maken met het feit
dat zij als enige kerk al een
goed opgebouwde ledenadmi
nistratie heeft. Een karwei
dat veel bloed, zweet en tra
nen heeft gekost, maar het
betekent nu dat de hervorm
den die administratie inte
graal kunnen onderbrengen
in de SILA. Net als de katho
lieke kerk is de hervormde
kerk van oudsher een volks
kerk, die probeert verdoolde
schapen bij de kudde te hou
den.
Voor C. Hamelink, directeur
van de Generale Financiële
Raad van de Hervormde
Kerk en tevens voorzitter
van de SILA, staat het in ie
der geval vast dat de SILA
doorgaat, al zal dat zeer
waarschijnlijk in afgeslankte
vorm zijn. Zo denkt men er
ook over in onder meer het
Rotterdamse bisdom onder
het motto: een half ei is in ie
der geval beter dan een lege
dop.
PAUL VAN VELTHOVEN
GENEVE Het Centraal Co
mité (150 leden tellend be
stuur) van de Wereldraad van
Kerken vraagt de Rooms-Ka-
tholieke Kerk deel te nemen
aan de discussie over „recht
vaardigheid, vrede en behoud
van de schepping". In 1990 zal
hierover een internationaal
congres worden gehouden. Het
Vaticaan wenst geen officieel
lid te zijn van de Wereldraad,
maar op deze manier probeert
het Centraal Comité Rome
toch bij haar inhoudelijke dis
cussies te betrekken. Dit bleek
vrijdag bij de opening van de
tiendaagse vergadering van
het Centraal Comité.
De Rooms-Katholieke Kerk
heeft de Wereldraad al een
aantal vragen voorgelegd over
deelneming aan de Wereld
conferentie, zei voorzitter van
het Comité dr. Heinz-Joachim
Held. „Een belangrijk obstakel
is het karakter van de RK
Kerk als wereldkerk in verge
lijking met dat van de lidker
ken van de Wereldraad, die
bijna alle autonome kerken in
een land zijn", aldus Held.
Het streven van de oecumeni
sche beweging om tot eenheid
der Kerken te komen verloopt
volgens Held overigens ook
binnen de raad zelf nog vrij
moeizaam. Afdelingen die ie
der een grote bijeenkomst heb
ben voorbereid, bleken niet
bereid of in staat gezamenlijk
een conferentie te beleggen.
Het gaat om een Wereldzen-
dingsconferentie in 1988 en
een Wereldconferentie over
geloof en kerkorde in het
eropvolgende jaar.
Gereformeerde Kerken
Aangenomen naar Papen-
drecht, drs.D.C.Coppoolse te
Meliskerke.
Gereformeerde Kerken
vrijgemaakt
Beroepen te Brunssum-Tree-
beek, G.Zomer te Heeren
veen.
Evangelisch Lutherse Kerk
Beroepbaarstelling: P.van
den Berg, Graafschap 11,
Utrecht.
Proclamatie van het levers
CH
Met een zekere regelmaat komt de stichting "Schreef
Leven" in het nieuws. Onder voorzitterschap van de gee-
bare EO-direkteur drs. L.P. Dorenbos wordt Nederlajde
geroepen zich te verzetten tegen ontwikkelingen op I lijn
bied van euthanasie en abortus. De manier waarop DoÜ
en zijn Gideonsbende proberen burgers en politiek t<
tuigen van de noodzaak op een éndere manier met he
en de dood om te gaan, roept echter veel weerstandei;
Daar is ook wel reden voor. Wie bijvoorbeeld de 1.
bekijkt van de Da-Costa-pamfletten, ook een initiati incj
drs. Dorenbos, schrikt van de ongenuanceerdheid. Oijer
mocratie heeft plaats gemaakt voor de „demoncrati^vai
derland is dus een land geworden waar de demon hee
medische ethiek heeft de absolute beschermwaardig^ n2'
het leven ingeruild voor „een subjectief nuttigheids!
dat riekt naar Auschwitz" en burgemeester Van Thje
draagt zich als „een verblinde charlatan".
Het is duidelijk dat de stichting „Schreeuw om leve
een kleine minderheid voelt in een boze samenlevi
verblind door zelfzucht naar de afgrond glijdt. Die
heid voelt zich gedrongen die samenleving het oordee
roepen. Beter gezegd: toe te schreeuwen, want door
druis van de moderne samenleving hoort bijna niema
boodschap van leven.
HOEWEL onbedoeld, is het juist dat schreeuwerige d
hei
de
mensen afschrikt zich in te laten met Dorenbos en de
Dat is jammer, want de boodschap van de stichting b 5'
de kern veel waars. Er wórdt in dit land geabortee vai
buiten de wettelijke regelingen om. Er zijn voorts ve< bij
sen met een visie op euthanasie zoals deze week
academisch ziekenhuis van de Vrije Universiteit in A
dam opnieuw is gebleken die in de consequentie:
huiveringwekkend is. En het lijkt er op dat het aantal^;
sen, dat de norm voor het leven baseert op wat God 1oo
mens en wereld, steeds kleiner wordt.
DaT christenen proberen de Nederlandse samenle
behoeden voor een verloedering, waarbij het leven
is van situatie-gebonden waarden en oordelen, is op
een daad van verantwoordelijkheid. Maar dat appèl
verzwakt door een ongenuanceerde luidruchtigheid d en
recht doet aan de werkelijkheid. Alsof er in Nederlan
consciëntieuze artsen meer zijn en alsof er niet langer
zijn die gehandicapt jong leven wel accepteren.
MAAR met die kritiek is het verhaal niet af. Het chi
geloof roept alle gelovigen op in woord en in daad
woordelijk te zijn voor het leven van de (ongeboren)
Wat dat betreft zou men wensen dat in de kerken mi
nu gebeurt, wordt geprobeerd de geestelijke achtergro
allerlei tendenzen in onze samenleving te analyseren
christelijk standpunt. Zodat mensen met een eerlijke
argumenteerde visie in deze wereld kunnen staan ei
genis afleggen van Gods proclamatie van het leven.
lid:
skt
Aangenaam
schaatsweer
DE BILT (KNMI) Na dagen
op zijn plaats gelegen te heb
ben, komt het hogedrukgebied
langzaam in beweging en trekt
de komende dagen van Scan
dinavië in de richting van de
Baltische staten. Tergelijker-
tijd vult een lagedrukgebied
nabij Italië op. Hierdoor is de
wind sterk afgenomen tot een
zwakke tot matige oostelijke
wind. De temperatuur loopt in
de middag op tot ongeveer
min 6 graden. Dus het wordt
aangenaam schaatsweer dit
weekeinde. Vandaag is er veel
bewolking, maar zondag komt
het zonnetje er wat vaker
door. De nachten worden ook
iets minder koud. Na maandag
wordt het 's nachts min 7 gra
den en loopt het kwik in de
middag op tot net onder het
vriespunt.
Weersvooruitzichten voor di
verse Europese landen, geldig
voor zondag en maandag:
Zuid-Scandina vië:
Opklaringen, geen sneeuw,
strenge vorst.
Britse eilanden:
Flinke opklaringen", in het
westen geleidelijk meer bewol
king. Middagtemperatuur van
7 graden in Ierland tot plus 4 a
min 3 graden in het oosten, 's
Nachts voornamelijk in Enge
land lichte tot matige vorst.
Denemarken, Benelux, Duits
land, Frankrijk:
Perioden met zon. Geen neer
slag vam betekenis, 's Middags
matige, 's Nachts strenge vorst.
In west-Frankrijk iets minder
koud. Langs de Franse Mid
dellandse zee iets boven nul.
Alpengebied:
Zondag meer naar het oosten
nog plaatselijk sneeuw, overi
gens opklaringen. In de zuid
dalen 's middags rond nul,
overigens vriezend weer.
Spanje, Portugal:
Vrijwel overal zonnig. Mid
dagtemperatuur van 5
in het noorden tot 15
langs de zuidelijke ku'El
den.
Italië en Joegoslaviscl
In zuid-Italië af en texjg
Landinwaards ook
Meer naar het noorde,e
delijk meer opklaringe;r
dagtemperatuur van ietre<
nul in noord-Italië tot er:
den in het zuiden. In h y0
den 's nachts lichte tot ,ia
vorst.
Weerrapporten 16 januari
Brieven graag kort en
duidelijk geschreven De
redactie behoudt zich
het recht voor ingezon
den stukken te bekorten.
Wie moppert er nog?
Hopelijk is veel lezers gisteren
het artikel opgevallen in de
rubriek „Kerk en Wereld"
over de Rus Alexander Ogo-
rodnikov, die al sinds 1979 in
de gevangenis zit, vanwege
zijn geloof. Zeven jaar lang
wordt hij nu al gemarteld,
door honger, door kou, door
vernedering, door verbod om
te bidden. Omdat hij zich zo
van alles en iedereen verlaten
voelt smeekt hij om de dood
straf. via een internationale
aktie kunnen wij hem helpen
door een briefkaart te zenden
aan premier Gorbatsjov, voor
zien van uw handtekening en
een verzoek om gratie. In de
krant van gisteren stond een
daartoe geschikte tekst afge
drukt. Dat is toch niet teveel
gevraagd? Doe het meteen!
Onlangs las ik een artikel over
een soortgelijk geval. Een
Vietnamese bisschop, Philippe
Nguyen Kim Dien, aartsbis
schop van Hué, komt op voor
de rechten van de mens en de
toegezegde vrijheid van gods
dienst. Hij schrijft o.m. „Onge
twijfeld zullen de gevolgen
daarvan (dus van zijn opko
men voor de rechten van de
mens en geloofsvrijheid) ge
vangenis en dood zijn. Uw
herder is bereid om deze ge
volgen te ondergaan. Hij
neemt ze vrijwillig aan als be
loning voor de hem door de
Heer geschonken 25 jaren van
het bisschopsambt, waarvan 22
jaren in het bisdom Hué".
Als je dit allemaal leest, wat
zijn we dan toch gelukkige
mensen. Hier kun je als je
wilt iedere dag naar de
kerk gaan, je kunt in alle rust
en vrijheid voor die kerk wer
ken. En dan toch soms moppe
ren. Nee toch!
Chr. M. van Assendelft,
DEN HAAG.
Van der Meyden (3)
Tot mijn verwondering las ik
enkele nogal ongenuanceerde
rcties op het recente huwelijk
van Henk van der Meyden
met Monica Strotman. Hoog
moed overstijgt soms de macht
van het verstand, en om die
reden probeer ik vanuit een
objectieve benadering enkele
feiten te signaleren. Met een
niet te ontkennen zakelijk suc
ces beschrijft Henk van der
Meyden het wel en wee bin
nen de Nederlandse artiesten
wereld. Ieder dag- of week
blad heeft zijn specifieke le
zerskring, zo ook het week
blad Privé. Loskoppeling van
die lezerskring is een onte
rechte zaak. De artiesten zelf
(die 't hardst beledigd zouden
moeten zijn) gaven op die
bruiloft uitbundig acte de pré-
sence. Bewijst dit niet dat deze
artiesten eerder gebéót zijn
met het feit dat het publiek
dat dit wenst, voorziën wordt
van informatie? Het is de grote
kracht en de sleutel tot het
succes van Henk van der Mey
den dat hij nooit persoonlijk
wordt en iedereen meer dan in
zijn waarde laat. Op die wijze
ontstaat bij zijn lezerspubliek
het idee dat artiesten een soort
supermensen zijn. Waarom
gunnen wij die mensen dat ge
loof in een mooiere wereld
niet?
A.F. van Es,
DEN HAAG.
Telefoonkosten
Stadsgesprekken per telefoon
zijn per 1 januari verhoogd
van 15 cent per gesprek tot 15
cent per 5 minuten. Onze rege-
rin denkt alleen aan geld. De
mens telt niet meer. Voor ou
deren en vooral voor alleen
staande bejaarden, weduwen
en gescheiden vrouwen, die
van de AOW moeten rondko
men, betekent het telefoontje
met de kinderen en met ken
nissen heel veel. Dat is ook het
geval als zij ziek zijn, terwijl in
de telefooncirkels het stadsge
sprek eveneens van veel waar
de is. Voor blinden en slecht
zienden is het telefoontje hun
enige afleiding op een lange
dag. Vijf minuten zijn zo om
en dan kunnen zij weer 15
cent meer betalen. De een
zaamheid voor al deze groepen
wordt er groter door. Dat inte
resseert onze regering niet. De
PTT maakt enorme winsten
en die moeten nog groter wor
den. De alleen zijnde ouderen,
blinden en slechtzienden leg
gen het loodje. Van hun toch
al kleine inkomen kan nog
best wat af!
P.G. Bins,
DEN HAAG.
kraL
