„Ons bureau
mag geen
vuilnisvat
voor
klachten over
worden
Nederlandse uitgever
moet De Morgen redden
Politiek laatste redmiddel voor Turkse onderwijzer
CeidócSotMcmt
WILLEMIEN VROEGINDEWEIJ
WORDT OMBUDSVROUW BIJ CDA
VLIEGEN
aL
Vernieuwd
BINNENLAND/BUITENLAND
ZATERDAG
10 JANUARI 1987 PAGljr
GRONINGEN Alleen de
nationale politiek lijkt de ille
gaal in Nederland verblijven
de Turkse onderwijzer Ahmet
Erdogan (30) nog te kunnen
redden. „Ik zou niet weten
welke andere middelen ons
nog kunnen helpen", zegt J.
Joling, afdelingsbestuurder
van de ABOP, de vakbond
voor overheidspersoneel in
Groningen. Nauwelijks méér
optimistisch over Erdogan's
kansen om een verblijfsver
gunning of asiel te krijgen in
Nederland is K. Bakker, me
dewerker op de afdeling per
soneelszaken van de gemeente
Hoogezand. De gemeenten
Groningen, Hoogezand en
Delfzijl én ABOP blijven actie
voeren voor de onderwijzer.
Vooral in de richting van de
Tweede Kamer, maar ook
richting staatssecretaris Korte-
-Van Hemel van justitie.
Afgelopen woensdag kon Ah
met Erdogan voor het eerst in
de twee en half jaar dat hij in
Nederland is, zijn beroep als
onderwijzer weer uitoefenen.
Dolenthousiast was hij. Niet
minder enthousiast waren de
gemeenten Groningen, Hooge
zand en Delfzijl. Na een jaar
zoeken hadden zij eindelijk
een bevoegde Turkse leer
kracht gevonden die in eigen
taal en cultuur kon lesgeven
aan Turkse kinderen in die
gemeenten. Nog dezelfde dag
moest Ahmet Erdogan zijn
baan weer opzeggen omdat er
van het ministerie van justitie
een verzoek tot opsporing en
aanhouding was gekomen. In
overleg met zijn advocaat
Ahmet Erdogan verliet in 1978
Turkije, waar hij lid was van
een verboden vakbondsorgani
satie. Hij ging in West-Duits-
land werken als onderwijzer,
tot hij op straat kwam te staan
en daardoor zijn verblijfsver
gunning kwijtraakte. In 1984
vroeg hij asiel aan in Neder
land.
Toen daarover in mei vorig
jaar nog geen uitsluitsel was,
vroegen de drie gemeenten die
in Erdogan inmiddels een ge
schikte kandidaat hadden ge
vonden voor de al lang lopen
de vacature, justitie om meer
spoed. Vrij snel daarna kreeg
Erdogan te horen dat hij geen
asiel kreeg. Zo'n asielaanvraag
behoorde hij te doen in het
eerste land van opvang na zijn
vlucht, West-Duitsland dus.
Zijn advocaat diende een nieu
we aanvraag in.
Erdogan mocht de uitslag ech
ter niet in Nederland afwach
ten: hij moest het land uit.
Eind november vorig jaar ver
loor hij het kort geding dat
zijn advocaat hiertegen had
aangespannen. De advocaat
ging in hoger beroep en met
hulp van de ABOP dook Erdo
gan onder in Amsterdam.
Daar bleef hij tot afgelopen
woensdag. En sinds woensdag
avond is hij daar wéér.
De definitieve uitslag in de
asielaanvraag wordt rond
maart verwacht. Veel hoop op
een goede uitslag is er echter
niet. Het is onduidelijk wat er
moet gebeuren als de asielaan
vraag opnieuw wordt afgewe
zen. Bakker van de gemeente
Hoogezand: „Hij kan een poos
je ondergedoken blijven, maar
niet voortdurend. Er zouden
uitzonderingen moeten kun
nen zijn binnen het vluchte
lingenbeleid. Erdogan kan zó
aan het werk, hij woont straks
al bijna drie jaar hier en hij
loopt een groot risico als hij
Nederland verlaat. Je zou zeg
gen dat dat al met al toch vol
doende moet zijn om hier te
mogen blijven".
H
Tot de
mijn psyche behoren
vrees,
strofobie. Deze
manifesteren zich
in milde vorm.
stijgt pas op in de
bij de derde of vierae
van de trapleer, ik bege
zorgeloos fluitend on dl
douche en de angst di
golft in kleine gesloten
ten dwingt me nog niu
vanaf het balkon naarI
op de televisie te kijkM
kan er dus mee leven\
wacht mij nochtans /ij
de dakgoot of op de di
ren van een zwem bat
opgerold in een tapijt i
spoedig bezwijken in /ya
nen van uitslaande waii
Op 1 mei 1968 heb ik et
vige aanval van claustra*,
moeten doorstaan ir.
staart van een verlfö
DC-8. Hoogtevrees kwïn(*
niet aan te pas, waAt 1
stonden nog aan de ^ocl
Het toestel zat boordev&ui
perkinetische klanten, <J9),
rusteloze bijen aan hetas^£
melen en het sjorren »wr
De rugleuningen voor,
werden achteruit gew,
en dat gaf me het gevó^
het deksel op de kistn&
geschroefd. Ik voelde jirus
gesloten worden van Zen
ven in deze communalfe t
ren long. Er rezen sch/^vc
weerstaan bare vluchtnUy:Q
gen in me op en alleeiL.^
het soort wilskracht <r®
aderen doet zwellen L.
nek en de zelfbeheersiiiï*
de door boete en versti PE
gelooide asceet bleef i[aar
ten. s 0,
Ik zag mijn astrale voj„
naar voren rennen oiLes
stewardess te dwingenarj
van de deuren te ontging
len, terwijl ik achterbuur
de wurggreep van de ict&
Als bij het happen in obn,
delpap van de tandarn N
behoeve van een kroo[.ni
ik het hoofd zakken Jwe(
de kin op de borst rust. n
snoof ik door de neutje
als een stier die gereeiln(jc
aan te vallen in een, ee,
waas van vrees, woei zij;
waanzin. Ik heb de 4ngi
tenslotte afgeslagen m|ink
gingen om uit het hodtn c
te rekenen hoeveel bmzë.
beeld 339 maal 47 is. Ier
tandarts helpt dat ook. En,
Je hoeft natuurlijk helft w
niet bang te zijn in een c
tuig. Op de fiets loopt te
groter risico's dan ;/jru§
Boeing 747, waarin vir°6
een half miljoen uitneefëai
onderdelen zitten en r n
van de elektrische bediLob
van Amsterdam naar £es('
tricht reikt. Op de fiet\eeSi
je iets meer of iets ne
dan 20 kilometer per i^ar£
een Jumbo vervoert jten
de snelheid van een ge
kogel. Maar ja, de Mini
niet voor rede vatbaar!n
Ik heb begrip voor de toce
fobie van B. A. Barraclngr
goudbeslagen gigant 'gen
The A Team die ste^e
slinkse wijze verdoofd6001
worden om hem zondPnn
gewenste verbouwingefta
de luchthaven in een PJ1
tuig te krijgen. Je prat
vleugelfoob niet uit
hoofd dat een vlier—
Jumbo eigenlijk een geI—
bom is met het gewich
zo'n twee dozijn Zocoj^J
ven. Als je hetweè
Time citeert en zegt dal
1986 in Amerika mee^NJ
400 miljoen luchtre\se
zonder ongelukken zijk)
voerd, dan antwoorqtük
vleugelfoob dat een I. D
wel zeer nabij moet zijl en
Dr. Martin Moore-Edelopi
bonden aan de mediscl
culteit van Harvard l£
sity, heeft de angsthaziiiu
der het vliegende publi^
stuipen op het lijf
met de onthulling dat I
hele bemanning van P
automatische piloot vJg
de luchtreuzen wel
slaap wil sukkelen. EM
merkelijk geval deeCF
voor tijdens een tranMI
nentale Amerikaanse til
waarbij het toestel de eWj
stemming Los Angeli^
seerde en de bemanniféM
kilometer uit de kust, £21
de Grote Oceaan, moesj.
den wakker geroepef
probleemvliegers zulle, 7,
urenlang op de ^erustót J
de stem van de gezagvs{'
zitten wachten, terwL n
zorgelozen rustig slap gej
de wetenschap dat denpe;
matische piloot de bee ac
De echte vleugelfoben Ja
pas gelukkig in een vZien,
stappen als het op raiM\ r
en er precies zo uitziem g t
Oriënt Express. enhi
en als bemiddelende in
stantie voor mensen die
op enigerlei wijze in amb
telijke molens bekneld
zijn geraakt of dreigen te
raken.
De leiding van het nieuwe
CDA-ombudsbureau komt in
handen van de 41-jarige Wille-
mien Vroegindeweij, die ne
gentien jaar lang als persoon-
REDACTIE TWIJFELT OVER NIEUW MANAGEMENT:
Bij de Efteling in Kaatsheuvel worden de stille wintermaanden gebruikt op de poppen uit het park
een opknapbeurt te geven. Op de voorgrond de fakir uit het sprookjesbos die geheel moest wor
den vernieuwd.
DEN HAAG Met in
gang van 1 maart begint
het CDA in het gebouw
van de Tweede Kamer
een eigen ombudsbureau.
Het CDA is de tweede po
litieke partij die een der
gelijk bureau instelt. De
PvdA heeft al enkele ja
ren een ombudsteam, dat
fungeert als „praatpaal"
Willemien Vroegindeweij: „Het zou wel eens kunner. gebeuren dat we spijt krijgen dat we als CDA met een bepaalde regeling akkoord zijn gegaan,
gewoon omdat we ontdekt hebben dat de boel niet goed werkt".
lijk secretaresse werkzaam is
geweest voor de ARP-en
CDA-fractieleiders Biesheuvel,
Aantjes, Lubbers en De Vries.
Ook is zij zelf politiek actief
geweest: gedurende twaalf jaar
was zij CDA-gemeenteraadslid
in Maassluis. De laatste tijd
geeft zij voor haar partij poli
tieke vormingscursussen.
Door al deze werkzaamheden
is domineesdochter Willemien
in de loop der jaren gepokt en
gemazeld in het politieke
werk. Dat zal haar als toekom
stige CDA-ombudsvrouw zeer
van pas komen, want in haar
nieuwe functie krijgt zij zon
der twijfel te maken met een
scala aan maatschappelijke
problemen die hun wortels
vinden in de politiek of daar
op z'n minst raakvlakken mee
hebben.
Praktisch en nuttig
„Het idee om een ombudsbu
reau voor de partij op te rich
ten is afkomstig van onze frac
tiesecretaris Fred Borgman",
vertelt Willemien Vroeginde
weij. „Zijn redenering was: er
komen bij de fractie en op het
partijbureau zo vaak telefoon
tjes en brieven binnen van
mensen die op wat voor ma
nier dan ook in de knel zijn
geraakt, dat het praktisch en
nuttig zou zijn om al die klach
ten en problemen op één punt
te concentreren. Op die ma
nier heb je een beter overzicht
van wat er binnenkomt en bo
vendien kunnen we dan aan
de hand van dat overzicht ge
makkelijker constateren of het
misschien nodig is bepaalde
wetten of regelingen te veran
deren. Uiteraard is bij de be
sprekingen hierover ook wel
met een schuin oog in de rich
ting van het ombudsteam van
de PvdA gekeken".
De ombudsvrouw-in-spe hoeft
het werk niet allemaal in haar
eentje te doen. „Ik behandel
weliswaar in eerste instantie
de brieven en telefoontjes,
maar bij de verdere verwer
king daarvan word ik bijge
staan door vijf fractieleden,
die elk op bepaalde terreinen
deskundig zijn. In totaal zal
het ombudsbureau dus uit zes
personen bestaan".
Op de vraag of het bureau al
leen bedoeld is voor CDA-le-
den, schudt Willemien onmid
dellijk krachtig haar hoofd.
„Nee hoor, beslist niet", haast
zij zich te zeggen. „We staan
open voor iedereen die in de
knoei is geraakt. Laat ik een
paar voorbeelden noemen. Er
zijn bijvoorbeeld mensen die
problemen hebben met het
nieuwe stelsel van sociale ze
kerheid of met het nieuwe sy
steem van studiefinanciering.
Ze krijgen niet de uitkering
die ze verwachtte'n of ze krij
gen helemaal niets, noem
maar op. Dan zal ik eerst vra
gen welke procedures ze heb
ben gevolgd, bij welke instan
ties ze allemaal al zijn geweest,
enzovoorts. Vervolgens ga ik,
al dan niet samen met een
fractielid van het ombudsbu
reau, zo'n zaak tot de bodem
uitzoeken. En als blijkt dat die
mensen in hun recht staan,
dan zullen we voor hen be
middelen".
Consequenties
trekken
„Er zijn natuurlijk ook geval
len denkbaar waarbij je men
sen alleen maar hoeft te ver
wijzen naar een bepaalde in
stantie, waar ze nog niet aan
geklopt hebben. Je kunt som
migen al een prima dienst be
wijzen door ze enkel op het
goede spoor te zetten. Mochten
we nu over een bepaalde
kwestie een hele stapel pro
bleemgevallen ontvangen, dan
moeten we ons vanzelfspre
kend afvragen of er in de wet
geving niet ergens iets mis is.
Je kunt een wet niet zomaar
van de ene op de andere dag
veranderen, dat weet ik ook
wel, maar ik kan me voorstel
len dat er op een bepaald mo
ment in de fractie wordt ge
constateerd: deze regeling
werkt in de praktijk absoluut
niet; daar moet echt iets aan
gedaan worden. Ja hoor, het
zou wel eens kunnen gebeuren
dat we spijt krijgen dat we als
CDA met een bepaalde rege
ling akkoord zijn gegaan, ge
woon omdat we ontdekt heb
ben dat de boel niet goed
werkt. Dan moeten we daaruit
ook de consequenties trek
ken".
„De kans bestaat uiteraard dat
je ook wel eens personen aan
de lijn krijgt die enkel en al
leen bellen om hun ongenoe
gen te uiten over bepaalde
CDA-standpunten. En nu zeg
ik het nog netjes. Wat ik de af
gelopen jaren als secretaresse
van de fractieleiders niet aan
scheldkanonnades te horen
heb gekregen! Je gelooft je
oren niet. Kijk, als iemand op
die manier begint, heel grof
dus, dan laat ik ze even uitra
zen en op een gegeven mo
ment leg ik gewoon de tele
foon neer, tenzij ik merk dat
het schelden voortkomt uit
pure machteloosheid. In dat
laatste geval probeer ik de
persoon aan de andere kant
van de lijn te kalmeren en dan
kijk ik of er toch nog iets voor
zo iemand gedaan kan wor
den".
„En als iemand echt in discus
sie wil over bepaalde partij
standpunten, dan zal ik hem of
haar doorverbinden met een
fractielid of een beleidsmede
werker van de fractie. Daar is
het ombudsbureau immers óók
niet voor. Het mag geen vuil
nisbak worden voor klachten
over de CDA-politiek".
DICK VAN RIETSCHOTEN
DE HELLEGATHONDEN
(c) Standaard Uitgeverij. Antwerpen-Weesp
(Van onze correspondent
Frans Boogaard)
GENT De Morgen
blijft. Na twee maanden
intensief actievoeren heb
ben de lezers en mede
werkers dat bereikt Maar
de redactie en .het hele
personeel, en misschien
ook de lezers, moeten een
hoge prijs betalen. Tegen
hun zin moeten ze instem
men met de opheffing van
hun editiestelsel, met een
forse verhoging van de
losse verkoopprijs (van 19
naar 22 frank) en met een
voorlopig management,
dat grote delen van de re
dactie en het overig perso
neel nauwelijks aanstaat.
Dat management krijgt de ko
mende maanden vorm in de
persoon van Simon Korteweg,
oud-journalist en momenteel
sociaal directeur van de Pers
combinatie in Amsterdam, uit
geefster van de Volkskrant,
Trouw en Parool. Zijn werk
geefster leent hem tot 1 mei
uit om van De Morgen weer
een goed-lopende, rendabele
krant te maken.
Hoofdredacteur Paul Goossens
noemde het een regelrecht
wonder dat in de na-oork)gse
Vlaamse geschiedenis een
krant door Tezersacties behou
den is. Inderdaad stond Vlaan
deren de afgelopen maanden
bol van de benefietvoorstellin
gen, de promotie van nieuwe
aandelen en andere geldinza
melingsacties. Donderdag
avond vond de beslissende
aandeelhoudersvergadering
plaats in „De Vooruit" in
Gent.
Simon Korteweg had alle aan
dacht van de aandeelhouders;
voor een ademloos gehoor,
voor de gelegenheid doorspekt
met Vlaamse woorden, legde
hij aan de hand van dia's, in
drukwekkende index- en
winstcijfers zijn Plan uit, dat
De Morgen „Geloof me,
deze krant hééft een potentieel
van meer dan 100.000" in
1988 uit de rode cijfers moet
halen. Met meer papier, meer
kwaliteit, meer mensen; een
beter management; een redac
tiestatuut om de redactionele
onafhankelijkheid te waarbor
gen. En in de krant meer
ruimte voor cultuur, buiten
land, financiën en economie
en zelfs voor de regio.
Twijfels
Dat alle edities in het Plan in
één klap worden geëlimineerd,
hield Korteweg wijselijk ach
ter zijn kiezen. Want mis
schien waren dan te veel nieu
we aandeelhouders, vooral uit
Antwerpen, meteen alweer
met hun geld aan de haal ge
gaan. Nu bleken de drie
franks extra voor de losse ver
koop het grootste probleem.
Een aandeelhouder reageerde
zorgelijk: „Drie frank, dat gaat
de gewone man niet kunnen
bijbetalen". Korteweg op ver
veelde toon: „Die gewone man
leest uw krant al lang niet
meer".
Rond middernacht een en
kele aandeelhouder had de
tram al genomen, niet een was
in een Mercedes gekomen
forceerde hoofdredacteur/be
heerder Paul Goossens de
stemming en werd Vlaande-
rens enige progressieve en on
afhankelijke dagblad comform
Het Plan officieel 1987 bin
nengesleept.
„Dat we voorlopig hebben in
gestemd was, omdat we met de
rug tegen de muur stonden.
Hadden we onze bezwaren op
tafel gelegd in de vergadering,
de aandeelhouders zouden
meteen vertrokken zijn," aldus
na afloop een redacteur. En
Goossens zelf gaf toe: „Er zijn
twijfels rond een aantal opties.
Ik ben me ervan bewust dat
de redactie mij daarop nog
hard gaat aanspreken. Maar
het geld binnenhalen was voor
het moment het belangrijkst.
Ik heb in doodsangst gezeten
dat het niet zou lukken". Met
een maatschappelijk kapitaal
van 72 miljoen frank, een on
gewenste manager en een twij
felende redactie begint De
Morgen een nieuw leven. Pro
gressief en onafhankelijk, voor
zolang het duurt.
SUSKE ENWISKE
