Omwegen
Niet rokende bridgers
winnen steeds meer veld
Mevrouw Van den Berge stopt
met rechtswerk in De Schakel
Olie wandelt
graag en veel
DE SCHRANDERE VOS HEEFT
AL EEN FLINKE WACHTLIJST
14 JAAR GRATIS JURIDISCH ADVIES
Op mijn omwegen door stad en land I
kom ik graag -mensen tegen. U kunt I
mij telefonisch of schril'telijk\ertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071 IHHKii vH
- 12 22 44 op toestel .10. door Tor» Pirtrrs
Leiden en de hele omgeving,
tot in Nieuw Vennep toe".
Hein Schrandt deed nog meer
uit de doeken. „Wij zijn een
leuke club en hebben nu on
geveer 150 leden die twee
avonden in de week spelen".
De voorzitter doet daar zelf
volop aan mee: 's maandag is
fle penningmeesteresse zijn
partner en vrijdags speelt hij
met zijn vrouw. Dat kan alle
maal, bij De Schrandere Vos.
Maar goed, de maandaga
vondclub is vol: 96 spelers
(vier lijnen A,B,C,D-spelers
van twaalf paren) en een
wachtlijst van een jaar. Ga
daar maar eens aan staan.
Voorzitter Schrandt: „De vrij
dagclub blijft groeien. Ook
hier spelen wij een compleet
competitieschema. Momenteel
hebben we op deze avond 52
spelers. Men kan zich dus nog
opgeven, voor die vrijdaga
vonden. Kwart voor acht be
ginnen we".
Vrij bridgen
Dan is er als extra service
en tegemoetkoming de
woensdagmiddag: „Dan is het
vrij bridgen, maar wel als
wedstrijd. Voor die woensdag
middag hoef je dus niet per se
lid van De Schrandere Vos te
zijn. Je betaalt 2 gulden per
persoon en maakt, in iedere
lijn, kans op een aardige prijs.
Een flesje wijn of zo. Als men
als paar komt, kun je altijd
spelen" altijd prijs altijd
premie, zeggen we op de ker
mis. „Dat doen we tot 1 mei.
Daarna zien we wel weer ver
der". De woensdagmiddagspe
lers (aanvang kwart voor
twee, einde ongeveer kwart
voor vijf) zijn dus voorlopig
vrije vogels, die het eventueel
kunnen laten afweten als hun
dat zo uitkomt. „Maar ben je
eenmaal lid, dan moet je bij
verhindering afbellen of af
zeggen, en voor een invaller
zorgen. Dat behoort tot de
verplichtingen van het lid
maatschap".
De Schrandere Vos is op het
spoor gezet en trekt steeds
meer non-fumeurs als prooi
aan. Hein Schrandt (de Vos
heeft z'n werk gedaan en is
inmiddels als Leen rustig on
dergedoken in de anonimiteit
van spelers): „We hebben on
derwijl een volledige club bij
een. We hebben prille begin
ners, maar ook heel sterke
spelers van de hoogste lijn.
Dat is een goede mixture in
onze club, waar het rookgor
dijn is opgetrokken omdat er
niemand rookt".
De Schrandere Vos is een vol
slagen bridgeclub geworden,
ontdaan van alle nicotine- en
teerdampen. Het is er promo
veren en degraderen dat het
een lust is. Het bestuur bestaat
intussen uit zes personen, in
clusief de technische commis
sie. die uiteindelijk via inge
wikkelde berekeningen moet
uitmaken wie er „gewonnen"
heeft. Wat dat betreft is brid
ge tamelijk straf. Het gaat niet
zozeer om dat gewonnen fles
je Franse wijn, maar eerder
om de discipline die inhaerent
is aan dit serieuze spel van re
gels en kansen. Het ontbreekt
er nog maar aan, dat de aarts
bisschop van Canterbury
(bridge trouwens, 5 km.
van zijn zetel verwijderd ligt
het dorpje Bridge is en
blijft een in Engeland gewor
teld kaartspel van niveau) de
systeemkaarten komt inzege
nen. Maar hij zou van harte
welkom zijn, His Lordship dr.
Runcie met echtgenote. Pij
ing at cards.
Onzin natuurlijk. HumdrijH
Dr. Runcie heeft wel iets 1 e
ders te offreren dan, jgi
Noord, schoppen aas als oige
ning, en te vervolgen in ljri1
veren; terwijl Zuid „zo 11 n
mogelijk steunt, waa>jai
Noord 5 klaveren biedt". ]da
gaat hier, ter verduidelijkt
om een Biedwedstrijd. Eit
vraagt je als leek af, of d§d
nog enige zegen op kan r|or
ten. Maar als je eenmaal djet
Bridge gegrepen bent is n|h<
meer vreemd. Dan ga je d<Pr
Tot aan de oplossing van |an
probleem. Ook al biedt Noj
nog enige weerstand mep*I
schoppen. En wat daa' 4
volgt durf ik nauwelijks tef.'
construeren. Dat zou te
zijn. Op West zit namelijk r bi
mand, maar Noord opent i"13
1 SA (14-16), terwijl schople
aas V B 8 in petto houdt. ut^
Bridge moet prachtig zijn.M
- >ths
elk geval rookvrij,
een wachtlijst. Hein Schraj
houdt er rekening mee, 1
eenmaal ook nog de don(j|
dagavond ingeschakeld
moeten worden, in Het WT*~
Huis. Tenslotte zei hij, als^a'
ronding van het gesprek: f j
weet het, we spelen gezer,®®
maar roken niet". Dat is a<
typisch De Schrandere T"
„U moet die ervaring eens'n 1
doen om rookvrij te bridge n'
Inlichtingen: H.I.J.Schra?ur
voorzitter, tel.071-175420,
secretaris mevr.M.E.L.Vol,
Muller, tel. 071-218599. r
zich rookvrij als bridger
melden, kan zich beter ha
ten. Het schijnt storm te Iol t
bij De Schrandere Vos.
LEIDEN OMGEVING CcutócSourattt ZATERDAG IQ januari I987PAGIIL
Het is de hond Olie aan te
zien dat hij zich thuis voelt
in de sneeuw, die deze week
als een wollige wattendeken
Nederland in een witte waas
wikkelde. Sneeuw, bergen,
mensen redden. Dat zijn
woorden die horen bij het
ras waartoe Olie behoort: de
Sint Bernhard. Natuurlijk is
Olie blij met de sneeuw. Hij
vindt het heerlijk om erin te
wandelen. Hij zou het ook
prima naar zijn zin hebben
in de Oostenrijkse bergen.
Maar met een eigen mand in
een Hollands stulpje is hij
ook tevreden. Zijn grootste
wens is, dat hij uit het die
renasiel aan de Besjeslaan
wordt gehaald en bij een
nieuwe baas mag wonen. En
het zou heel mooi zijn, als
die nieuwe baas of bazin een
huis met een tuin heeft. En
veel tijd om er met de hond
op uit te trekken. Want Olie
wandelt graag en veel.
„Olie zit hier al een week of
vier", vertelt Bart Vogelen
zang, hondenverzorger van
het Leids dierenasiel. „Hij
werd hier gebracht door een
man en een vrouw, die hem
al jaren verzorgden. Maar de
vrouw kreeg een baby'tje, en
de hond werd jaloers. Hij
deed heel raar, ging grom
men en zo, ook tegen de an
dere kinderen. Die mensen
hadden hem al jaren, en ze
hadden nog nooit problemen
met Olie gehad. Maar hij ac
cepteerde dat kleine kindje
niet. Zijn baas nam geen risi
co en bracht hem naar ons
toe. Maar het ging hem wel
aan het hart, hoor". En dat
kan Vogelenzang begrijpen.
Want hij vindt Olie „een
ontzettend lief dier met een
geweldig karakter". „Hij ge
hoorzaamt goed", weet de
hondenverzorger. „En als ik
met hem buiten loop, dan
trekt hij helemaal niet". Vo
gelenzang vermoedt dat Olie
wel goed met andere honden
overweg kan: „Als ik met
hem langs de andere honden
loop, dan beginnen die bees
ten te blaffen. Olie reageert
daar helemaal niet op". Vo
gelenzang vertelt ook dat de
meisjes die weieens bij het
dierenasiel komen helpen,
geen problemen hebben met
de hond. „Die vrijwilligsters
hebben helemaal geen last
van hem". Olie is acht jaai
oud. De dierenarts heeft
hem nagekeken en kon niet
anders zeggen dan dat de
Een Sint-Bernhard in de sneeuw levert een mooi plaatje op.
Sint Bernhard goed gezond
is.
Pechvogels
De vier pechvogels van 1986
die vorige week in deze ru
briek werden voorgesteld
zijn het nieuwe jaar als nog
grotere pechvogels ingegaan
Er zijn wel mensen geweesi
die telefonisch informeerder
naar de honden Oscar, Wo-
dan, Mardi en Tootsie, maai
niemand heeft hen opge
haald. Het kwartet wacht
met smart op een eiger
thuis.
Bijna een jaar geleden be
gonnen in Oegstgeest 36
geestdriftige bridgers aan
een nieuw avontuur: spe
len zonder te roken. Ze
waren daartoe aangezet
door twee bijna nog en
thousiastere mannen,
Hein Schrandt en Leen
Vos, die zelf het roken al,
gedwongen of ongedwon
gen, hadden uitgebannen.
Na een paar maanden
elke week nam het aantal
bekeerlingen toe was
het bestand van de nog
niet officieel bestaande
club uitgegroeid tot meer
dan 80 leden. Wekelijks
kwam men bijeen in de
gehuurde lokaliteiten van
hotel hët Witte Huis, het
walhalla der regionale
bridgers. Op 1 september
van het afgelopen jaar
startte het gezelschap in
alle glorie, onder de
naam De Schrandere Vos.
Men sloot zich, geheel ni-
cotinevrij, aan bij de Ned-
.Bridge Bond en liet zich
inschrijven bij de Kamer
van Koophandel en Fa
brieken voor Rijnland.
Alles was picobello, en er
kwam nog veel meer
vaart in dan er al in zat.
Ik sprak erover met de
heer Schrandt, die voor
zitter is. Hij evalueerde
een en ander en gaf zijn
jongste communiqué uit.
Hein Schrandt (62), Zaalbergs
oud-dekenfabrikant, kan het
soms zelf nog niet geloven.
„Die bridge-club voor niet-ro
kers is duidelijk in een gat in
de markt gedoken. Wij had
den dat een jaar terug nooit
kunnen dromen. Kaarten in
een schone, rookvrije ruimte
velen tot de vrouw wier e<J.*e
genoot in het oostblok >Wn
liefd raakte en wilde sch^a.
den. „Het jongetje zei datjaa'
van de wijkagent op de sp^
plaats mochten voetballen!
dat gaf aan de zaak net^™
draai die niet op echte baf
digheid wees. De vrouw v,
ik op de mogelijkheid
weliswaar de man verli
was maar dat het zijn o
blokgeliefde misschien all
te doen was om naar het
ten te ontkomen zodat het
ter misschien nog goed
komen. Ouders die ten ei
raad zijn als hun minderjai
dochter plotseling wil g
trouwen en komen vra
wat ze ertegen kunnen d<
Boeken zijn er over vol
schrijven maar wat ik het
langrijkste vond was trach
partijen bij elkaar te
gen".
Wat mevrouw Van den Be
vooral is opgevallen is P~"
mensen zo slecht kunnenl
zen. „Polissen van verzet]»"
ringen bijvoorbeeld en
heus niet alleen de kleine
tertjes. Verzekeringsm^.
schappijen willen nu eennLjg
altijd zo min mogelijk betaj
Dan moet je naar een opea en
zoeken, zoals ik al zei, je
je fantasie gebruiken". OvLüdj
gens zegt zij voldoening
haar werk te hebben gelhgr
„Ik heb het opgezet als vrj
tijdsbesteding maar ik
zeggen dat ik er r"*
ben geworden. Ik he
van veel wat zich in de r
schappij afspeelt, daar ha£"ya
voordien geen notie van,reur
die zin ben ik rijker gevljar(
den". an
Het werk van mevrouw ee
den Berge zal worden vol'
gezet. Ook daarvoor heeffo s_
in haar eentje gezorgd. irjejj
heb de juridisch gescho(jr
persoon die daarvoor l5tu
voelde een jaar lang geval
voorgelegd en gevraagd en
hij die zou oplossen. Een s<J en
training dus voor zijn toekf^jgj
stige werk waarbij ik L
veel succes toewens". 0nmi
spreekuur in De Schakel ijer
wekelijks op woensdagmidfete
door, maar voortaan zon^ c
mevrouw Van den Berge.»ien
NOL WESSEUfetsg,
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven, die in het asiel ver
blijft. De in deze rubriek beschreven dieren zijn óf ge
vonden, óf door hondenbezitters naar het asiel gebracht.
Ze worden om uiteenlopende redenen afgestaan, vaak
begrijpelijke, maar soms ook volslagen onzinnige. De in
„Hond zoekt huis" beschreven dieren zijn alle gezond,
hebben een wormenkuur ondergaan en zijn volledig in
geënt. Tegen betaling van 95 gulden (inclusief dieren-
paspoort) en 45 gulden voor katten zijn ze af te halen.
Dit geld komt ten goede aan zwerfdieren. Adres: Nieuw
Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden, tel. 411670. Ge
opend: di-vr 10-12, 14-17 u; za 10-12, 14-16 u, zo en ma ge
sloten.
LEIDSCHENDAM
„De nieuwe Wet Rechts
hulp zou er niet alleen
moeten zijn voor mensen
met lage inkomens maar
ook voor de kleine geval
len die voor beter gesi
tueerden van groot be
lang kunnen zijn. Daar
bestaat beslist behoefte
aan en dat is ook wat ik
heb gedaan. Ik heb nooit
naar het inkomen ge
vraagd of gekeken. Er
zou een alternatieve
rechtshulp moeten ko
men net zo als er een al
ternatieve geneeskunde
bestaat die de mens be
kijkt in de eigen omstan
digheden". Mevrouw mr.
dr. L. G. van den Berge
heeft bijna 14 jaar in De
Schakel in Leidschenha-
ge wekelijks een gratis ju
ridisch spreekuur heeft
gehouden.
Voor deze belangeloze, jaren
lange dienstverlening, die zij
onlangs heeft beëindigd,
kreeg zij de gemeentelijke
erepenning van Leidschen-
dam. Mevrouw Van den Ber
ge zegt het zelf allemaal te
hebben uitgedacht. „Ik stond
enkele jaren voor mijn pen
sionering en zocht een bezig
heid voor de komende jaren.
Ik heb het bestuur van De
Schakel, dat toen nog Stich
ting Stiltecentrum heette en
voornamelijk kerkelijk was
ingesteld, mijn plannen uit
eengezet. Eerst voelde men er
niet zoveel voor maar later
bekeek men het als een vorm
van praktisch christendom en
toen kon het". Het aantal
cliënten groeide snel. Door
aankondigingen in de kranten
maar vooral ook door mond-
tot-mondreclame. „De men
sen kwamen voornamelijk uit
Leidschendam en omliggende
gemeenten maar ook van ver
der, waarschijnlijk door fami
liebanden in deze gemeente,
uit Groningen, Brabant, Lim
burg, werkelijk uit het hele
land".
Mevrouw Van den Berge: „Wat Ik het belangrijkste vond was trachten partijen bij elkaar te bren
gen".
Raadsvrouwe
In het begin ging het om ad
viezen op juridisch gebied
maar in de loop der jaren zegt
mevrouw Van den Berge te
zijn uitgegroeid tot een soort
sociaal raadsvrouwe. „Dat
komt door de maatschappelij
ke veranderingen, het cul
tuurbeeld is de laatste tien
jaar helemaal veranderd.
Door het samenwonen, de
toename van het aantal schei
dingen, de gastarbeiders, al
die dingen. De maatschappij is
hierdoor ook veel ingewikkel
der geworden en daarmee zijn
ook al die regeltjes gekomen.
Naar mijn mening is er veel
te veel regulering. Er zou
meer met fantasie moeten
worden geregeld, meer reke
ning moeten worden gehou
den met het individu. Ieder
geval is anders en elk geval
betekent een probleem".
Mevrouw Van den Berge is
geboren in het voormalig Ne-
derlands-Indië. Eind twinti
ger jaren begon zij als schrij
ver, de laagste rang, te wer
ken bij de Postcheque- en Gi
rodienst te Den Haag. Zij be
reikte daar, via de functies
van commies, referendaris en
algemeen inspecteur, als lid
van de directie de hoogste
rang. Haar officiële functie
was hoofd algemene en juridi
sche zaken en lid van de di
rectieraad. Zij promoveerde
op een proefschrift over het
algemeen giroverkeer, een
soort geschiedenis over het gi
raal geldverkeer dat terug
ging tot de wisselbanken. Nog
tijdens haar werk bij de giro
dienst begon zij „zonder subsi
die of enige andere steun"
haar juridische adviezen te
geven. „Daar nam ik zonder
veel vragen een middag voor
vrij. Na enige tijd zei men in
de directieraad gehoord te
hebben dat ik een boetiekje
had. Ik antwoordde dat het
om hetzelfde ging als waar de
girodienst mee bezig was,
dienstverlening aan het pu
bliek".
4000
In De Schakel kreeg zij al die
jaren wekelijks gemiddeld
vijf, zes cliënten. In totaal
denkt zij circa 4000 gevallen
over de meest uiteenlopende
zaken te hebben behandeld.
„Veel over moeilijkheden bij
echtscheiding, boedelverde
ling, alimentatie, en over het
samenwonen en weer uit el
kaar gaan zonder goede af
spraken vooraf. Ik probeerde
vooral de gevolgen van een
echtscheiding duidelijk te ma
ken, andere oplossingen aan
te reiken, praten over zaken
waar een advocaat niet meer
naar vraagt en waarvoor het
sowieso dan meestal al te laat
is. Mensen proberen alsnog bij
elkaar te brengen, in ieder ge
val over te halen een beslis
sing nog wat uit te stellen.
Natuurlijk lukte dit niet altijd
maar het was het proberen
waard".
Verder adviseerde mevrouw
Van den Berge over consu
mentenzaken, huisvesting,
medische fouten, vreemdelin-
genrecht, erfeniskwesties,
smartegeld, verzekeringen,
verkeersovertredingen en het
burenrecht met alle proble
men over te hoge bomen,
blaffende honden en andere
geluidsoverlast van de naast-
wonenden.Van het jongetje
dat met zijn vriendjes bij het
voetballen een ruit deed sneu
De niet-rokers van De Schrandere Vos hebben het best naar de zin.
is geweldig. Dat geldt even
wel netzogoed voor andere
denksporten als schaken of
dammen. Wie die sfeer een
maal geproefd heeft, vindt het
„onbetaalbaar", schitterend.
Je kleren stinken niet meer,
als na een hele avond rookge
not". Men zit niet almaar te
hoesten en te proesten van el
lende; je kunt je bevrijd over
geven aan het groot slem, te
gen de klippen op bieden en
je partner in de gaten houden.
Nu is het niet zo, dat Hein
Schrandt de rokers verdoemt.
Zes jaar geleden gaf hij zelf,
op gebiedend doktersvoor
schrift, het roken op en hij
weet dus wat dat allemaal be
tekent: „Ik hou er niet van
om bij het bridgen twee par
tijen tegenover elkaar te heb
ben; daar baal ik van. Maar
een middenweg is een goeie
weg. Inderdaad hebben wij
ook een aantal rokers in onze
gelederen, maar onder het
bridgen ho maar. Soms zal er
misschien iemand op het toi
let even vlug een sigaretje op
steken, maar in de zaal hoeft
hij dat niet te proberen. Dan
word je subiet binnen de mi
nuut eruit gezet. Daar zijn we
heel streng op. Dat beseft men
ook wel. Je wordt lid, maar
dan mag je niet roken. Zoiets
valt allicht te proberen".
Het rookvrije bridgen neemt
hals over kop toe in het land.
Namen van clubs wijzen in de
goede richting: „Sans Fumer"
„Roken Pas", „l'Air Clair".
„Schoon Slem", ,,'t Opsteker-
tje" (ofschoon dat laatste
voorbeeld een beetje mislei
dend kan zijn). Op het ogen
blik zijn er minstens 40 brid
geclubs voor niet-rokers in
ons land en dat aantal neeml
nog steeds toe. Allemaal se
rieuze bridgers.net zoals in
Oegstgeest waar de snelheid
van de groei opvallend is.
„We zijn regionaal bezig", al
dus voorzitter Schrandt van
De Schrandere Vos, „voor
