IOK geeft tegenwoordig niets meer weg
udoka Laurens van As
erug van weggeweest
ilLENTVOLLE REMCO ROEST GELOOFT IN KAMPIOENSCHAP
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee
r$ÖRT CcidócOotvtotit ZATERDAG 8 NÓVEMBER 1986
[DEN Nadat zesvou-
Nederlands kampioen
Laurens van As twee
geleden bewust voor
Jpleiding aan het CIOS
gekozen, wist hij dat
jodoën op topniveau
het tweede plan zou
nen. „In 1984 ben ik
wel Nederlands kam-
m geworden in de
sse tot vijfenzestig kilo
werd ik éerste op de
n Nederlandse kampi-
ischappen in 1986",
it Van As toe, „maar ik
eg niet genoeg vrij van
ooi om ook op het in-
lationale vlak nog een
ordje mee te kunnen
eken. Trouwens, als je
het CIOS meer dan
ntig procent van de
ten verzuimt, blijf je
en. Ook was het de
ste twee jaren vaak zo,
j ik op school bijna de
e dag had gesport en
i al moe aan de judo-
Ining begon".
nen twee jaar haalde Van
die zijn carrière bij sport-
tol Van Houdt in Leider-
begon, echter al zijn ten
ens en zodoende kon hij in
ustus aan zijn derde en
ste ClOS-jaar beginnen,
laatste jaar hoef ik nog
ir anderhalve dag in de
k naar het CIOS. In de
van de week loop ik stage
het .judodorp" Hoogvliet,
Chris de Korte.
geef ik judoles, aerobics
mij is dit natuurlijk een
|le situatie vooral omdat ik
steeds voor het clubteam
Hoogvliet uitkom. Ik ben
in de gelegenheid om hard
te trainen, ongeveer vijftien
twintig uur in de week, en ik
voel me conditioneel weer erg
sterk. Maar het belangrijkste is
dat ik er zelf weer voor de
volle honderd procent achter
sta", meldt de 21-jarige Leide-
naar die al in het bezit is van
de derde dan.
Terug
Toch nog even terug in de tijd.
Oktober 1985. Van As won on
danks alle „studieperikelen"
het door Anton Geesink geor
ganiseerde AB-toernooi in Til
burg waar alle groten op de
mat kwamen. Daar was ook
een ploeg uit Japan en toen de
technisch sterk judoënde Van
As in de kwartfinale een Ja
panner versloeg, vestigde hij
de aandacht van de Japanse
coach op zich. Het gevolg was
dat er nog geen twee weken
later een uitnodiging door de
brievenbus van huize Van As
gleed met het bericht dat er
voor hem een ticket klaar lag
naar het land van de rijzende
zon. „En dat was natuurlijk
een éénmalige kans", vervolgt
de judoka, „die ik niet af kon
slaan. Gelukkig kreeg ik er
vijf weken vrij voor omdat ik
in de periode ervoor al mijn
tentamens had gehaald. Met
Leiderdorper Robbert van der
Vlist, die ook was uitgenodigd,
ben ik toen naar de Tokai uni
versiteit geweest. Het was een
schitterende ervaring om daar
te mogen trainen met alle Ja
panse topjudoka's waaronder
wereldkampioen Yamashita.
We hebben daar behalve een
bezoek aan Tokio vier weken
keihard getraind en ik hoop
daar de komende weken de
vruchten van te plukken".
De komende weken kan de
Leidenaar alweer aan de bak
want over veertien dagen
moet hij, ondanks het feit dat
hij al twee jaar geen Neder
lands kampioen meer is, toch
met de Nederlandse selectie
mee naar Parijs om acte de
présence te geven in een drie-
iandenwedstrijd. De Neder
landse ploeg is daar dan de te
genstander van Frankrijk en
Japan. Dat Van As een plaats
in die selectie toegewezen ge
kregen heeft, komt omdat hij
de huidige kampioen in de
klasse tot 65 kilo, Jo Gevers,
reeds tweemaal versloeg.
Overwinningen die voor
bondscoach De Korte belang
rijker bleken dan de nationale
titel.
Prestatie
Kort na z'n Franse trip pro
beert de ClOS-student op 30
november voor de ploeg van
Hoogvliet een goede prestatie
te leveren. Met Leo van Oos
ten, Marcel Roos, Martin Scho-
newille en Robbert van der
Vlist, die net als Van As Ne
derlands kampioen zijn ge
weest of nog zijn, vormt de
man uit de Merenwijk het
team van Hoogvliet dat zal
proberen het Nederlands kam
pioenschap voor clubteams in
de wacht te slepen.
Toch lijkt het wel of Van As al
met zijn gedachten bij het in
dividueel Nederlands kampi
oenschap zit. „Ik probeer in
derdaad in maart '87 weer na
tionaal kampioen te worden in
mijn categorie", vertelt de Lei
denaar. „Vooral omdat ik het
nu twee jaar niet ben geweest,
maar ook omdat de eerste
twee van het Nederlands kam
pioenschap automatisch wor
den geplaatst voor de Europe
se kampioenschappen. Een
kwalificatie waarvan je als ju-
doër, ook als je jezelf de sterk
ste weet, nooit zeker bent:
„Elk toernooi is weer anders
en als je maar één foutje
maakt lig je al plat en is het
over".
LOUIS HOOGENDOORN
Vercrosssing
Een veld rit is pas echt een
veldrit als de deelnemers zeer
regelmatig van de fiets af
moeten. Dat gegeven is van
zelfsprekend ook bij de uitzet
ters van de in de loop der ja
ren traditioneel geworden
Nieuwkoopse veldrit bekend.
Vandaar dan ook dat het par
koers in Nieuwkoop zondag
nogal wat (on)natuurlijke ob
stakels kende. Subtiel over
het te berijden pad gedepo
neerde bomen, bijvoorbeeld,
die er voor moesten zorgen
dat de heren coureurs de be
nen even konden strekken.
Een opzet die bij de meeste
veldrijders best hielp. Die
stapten netjes af, over (de
balk) en weer op (de fiets).
Een select groepje deelnemers
echter, werkte absoluut niet
mee. Dat weigerde af te stap
pen. maar nam de hindernis
fietsend. Sprong derhalve niet
met de fiets in de hand, maar
met de fiets onder het zitvlak
en tussen de benen geklemd
over de boomstam. Een in
acrobatisch opzicht knappe
prestatie, maar absoluut niet
passend in het traditionele
veldri t wereldje.
De insiders waren het er later
dan ook over eens.
De vercrosssing was ook aan
de Nieuwkoopse veldrit niet
voorbijgegaan
Kansloos
De badmintontopper tussen
Vlietwijk en Flair zal morgen
erg snel afgelopen zijn. Ten
minste, dat is de in beide
ploegen heersende verwach
ting. De twee kampen denken
geen enkele moeite te zullen
hebben met de tegenstander
om zodoende de eerste helft
van de competitie op een
fraaie manier af te sluiten.
Buddy Pangemanann: We
hebben afgelopen zondag ver
loren van de aanstaande kam
pioen, maar speelden zo goed
dat ik niet denk dat Flair eni
ge kans maakt. We verplette
ren ze gewoon". In het Flair-
kamp wordt smalend gerea
geerd op die opmerking en
wordt verwezen naar de uit
slag van vorig jaar. Flair Ver
raste toen immers met een 7-4
overwinning. „En waarom
zou dat morgen niet weer mo
gelijk zijn?".
We houden u op de hoogte.
Attractief
Uit de fotografische serie
„Korfbal, goed voor u" bij
deze een beeld van de korf
balderby tussen Zuiderkwar
tier en De Danaïden. U ziet
het, korfbal zoals het moet
worden gespeeld. Snel, flit
send en creatief. Kortom: at
tractief. Voor deelnemer, toe
schouwer en fotograaf.
Molentjes
Over korfbal gesproken. Tij
dens de wedstrijd tussen TOP
en Pams besloten de bezoe
kers (met nog zeven minuten
te spelen) „molentjes te gaan
draaien". Pams speelde vanaf
dat moment dus de bal rond,
zonder daarbij ook maar een
moment de korf van TOP te
bedreigen. De stand was op
dat moment 7-7 en Pams
vond dat een mooie uitslag,
vandaar.
Nu wilde het toeval dat het
Sassenheimse twaalftal vrede
kon hebben met deze deling.
Met Pams behoort ook TOP
tot de eerste vier van hun
overgangsklasse en die eerste
vier teams promoveren aan
het eind van het seizoen naar
de hoofdklasse. Dus liet TOP
het team van Pams rustig
haar gang gaan. Waar in
soortgelijke gevallen nog wel
eens fanatiek en geïrriteerd
wordt gejaagd op de door de
opponent vastgèhouden bal,
volgden de Toppers de bal nu
rustig en op afstand.
Molentjes (2)
Dat nu, ging de scheidsrechter
te ver. Drie minuten voor tijd
besloot de goede man het duel
dat geen duel meer was (we
gens „werkweigering") te sta
ken. De strafcommissie van
het Korfbalverbond mag zich
nu over de zaak buigen en zal
in al haar wijsheid ongetwij-'
feld besluiten dat het treffen
moet worden uitgespeeld als
de uitslag aan het eind van de
competitie nog van belang is.
Indien beide teams dan nog
steeds aan een puntendeling
voldoende hebben, kunnen
Wij van Hutspo(r)t die straf
commissie verzekeren dat er
in die stand geen verandering
meer zal komen.
Nee hoor. Zolang de korfbal-
wereld niet tot het besef komt
dat „molentjes draaien" in an
dere sporten als ..wangedrag"
wordt gezien, zullen de wie
ken gewoon blijven gaan...
Water
Nu we het toch over gestaakte
wedstrijden hebben: ook het
voetbalduel tussen FC Lisse 9
en Bernardus 8 haalde zondag
het einde niet. Er waren al
wat balperikelen geweest en Attractief...
toen wéér een nieuwe bal
wéér buiten bereik van de 22
goedwillende spelers in het
water belandde, hield de club
man in het zwart het voor ge
zien. „Gestaakt wegens ballen
in het water", zo moet de om
schrijving van de beste brave
man ongeveer hebben geluid.
En dat is dus zo ongeveer het
mooiste wat Wij van Hut-
spo(r)t ooit hebben gehoord.
Daarom, nog een keer: „Ge
staakt wegens ballen in het
water".
Echt schitterend.
Geprolongeerd
Geprolongeerd, wegens
enorm succes: de trots van de
Leidse Boshuizerkade, hèt
bord van LFC...
Amper had onze fotograaf vo
rige week zijn hielen gelicht
of noeste geelzwarte werkers
zorgden ervoor dat het bord
het bord weer was. Klasse na
tuurlijk, je wordt er als club
immers wel op aangekeken
als er zo'n bouwval op je ter
reinen te bezichtigen valt.
Alleen, helemaal af was het
afgelopen zondag toch nog
niet. Wij van Hutspo(r)t be
doelen maar: was het zilveren
molenduel tussen Roodenburg
en Lugdunum niet verscho
ven naar een nog niet beken
de datum ergens in 1987?
ens van As: judo nu weer op eerste plan.
'J)EN Net zoals vo-
eilaar rond deze tijd ziet
bi situatie er prima uit
de ereklasserugbyers
DIOK. Het enige ver
is dat de ploeg van
jenmalige trainer Mi-
Patrick nog geen
verliespunt had. Nu
Je De cruciale partij te-
1 lijstaanvoerder Castri-
ging inmiddels met
verloren. Toch lijken
Sjvaargewichten uit de
nu meer kans op de
titel te maken,
verschillende rede-
G^Eén van die redenen
de motiva-
derhalve ook
iat het
van het
Roest,
„wij" als ant-
Ld klaar heeft, wan-
Ïhem de vraag wordt
•ld welke ploeg er
het eind van de race
pioen zal zijn.
5( ntwoord van Roest is ty-
id voor de ploeg. Want na
H genvaller van de vorige
n ang is er sprake van een
io i naar de titel, die zijn
ga niet kent. En die voor
al oorklinkt in de harde
i.die met name de minde
re goden nogal eens voorge
schoteld krijgen van de Mors-
bewoners. DIOK geeft tegen
woordig niets meer weg. Er is
vorig jaar natuurlijk veel ge
leerd, toen na de eerste slipper
bij NFC er zelfs van ploegen
als Etten-Leur werd verloren.
Nu gebeurt dat niet meer. Een
volgende en misschien wel de
belangrijkste reden voor de
goede prestaties van Leiden's
rugbytrots is de driekwartlijn.
Die is nooit slecht geweest,
maar was toch ook maar zel
den van het huidige gehalte.
Hoog niveau
Het was al bekend, dat de
„voorwaartsen" (lees: kracht
mensen) van Leiden ijzersterk
zijn, maar een snelle en flexi
bele driekwartlijn van echt
hoog niveau, die is er pas van
af dit seizoen. Remco Roest is
er eveneens pas bij vanaf deze
editie. De 19-jarige voormalige
fullback werd door trainer
Snijders tijdens het Bechet-
toernooi (traditionele opening
van het rugbyseizoen) voor het
eerst ingezet om de basisplaats
op vleugel (wing) niet meer af
te staan. Is hij het geheim van
de „nieuwe' driekwartlijn?
„Nee, bijna alle spelers waren
er al, maar Theo Snijders heeft
alleen de juiste samenstelling
gevonden", blijft de benjamin
in de groep bescheiden. Zaak
is wel, dat met Roest en het
uitstekende centerduo Dick
Berghout en Gidion van de
Born de drie belangrijkste try-
drukkers zijn genoemd.
De werktuigbouwkundeleer-
ling van de MSG erkent, dat
er flink gescoord wordt „uit de
lijn" en zoekt daarin zo moge
lijk nog meer motivatie: „Van
mijn maatje uit het tweede,
Erwin Broug, krijg ik voor
elke try een pul bier, die we
opsparen en samen aan het
einde van het seizoen opdrin
ken". Maar ook met de van
Rotterdam overgenomen Berg
hout is er sprake van een on
derlinge strijd: „Hij staat voor,
dat klopt, maar daar komt nog
zou hem kunnen opbreken".
Roest blijft wijzen op de spor
tieve band, die de DIOK-spe-
lers met elkaar hebben. En dat
vermengd met een brok realis
me. „Want je krijgt echt wel te
horen, wat je fout doet. Bij
voorbeeld in de „derde helft"
(het uurtje „nat" nababbelen
in de kantine)". Coach Snij
ders benadert zijn spelers
meestal niet individueel. „Wij
worden als „lijn" apart geno
men. En zo hoort het ook.
Trouwens, je weet heus wel,
dat je een rund bent, als je die
bal uit je handen laat vallen.
Daar hoeft een trainer je niet
op te wijzen".
Twijfel
Roest is helemaal gek van rug-
5 winger van DIOK Remco Roest: „Theo Snijders heeft de juiste samenstelling gevon- by. In het tweede maakte de
Merenwijker vorig jaar een
ramptijd door. Uitsluitend om
dat hij na een blessure te snel
de wei weer instierde en
prompt weer een nieuw kwet
suur opliep. Die kans krijgt hij
in het keurkorps niet meer.
Pieter Korver en Dick Altink,
beide speler/fysiotherapeut,
houden Roest's zwakke linke
renkel in de gaten èn warm.
Er zijn gevallen bekend van
vrijgezelle rugbyers, die voor
hup sport kozen, toen zij door,
vrouwlief voor die keus wer
den gesteld. Roest verkeert in
hevige twijfel, als hem dezelf
de vraag wordt voorgelegd:
„Gelukkig zal Coke (zijn
vriendin) me niet voor het
blok zetten, ze gaat zelfs mee
naar uitwedstrijden".
Het bereiken van het eerste
team was een streven voor
hem, zoals sommige spelers
nog altijd een voorbeeld zijn
voor de 71 kilo wegende vleu
gelspeler. Kees Koemans is er
bijvoorbeeld zo een: „Het geeft
je echt een kick om met zo ie
mand te spelen. Hij heeft zo
veel kracht en routine. Ik heb
Kees liever bij me dan tegen
me". Ook geeft Roest goed
aan, wat hij in Snijders be
wondert: „Het rommelige is er
uit. Er is veel meer lijn en
overzicht in de ploeg gebracht.
Bovendien heeft Theo een ge
zonde kijk op het rugby. Hij is
tegen het kicken vanuit het ei
gen 25-metergebied en ziet lie
ver opbouw. Bovendien wor
den er sinds zijn komst minder
„mollen" (spontane scrums)
gemaakt. Die houden het spel
maar op. Hij propageert dus
snel en beweeglijk rugby".
Gedumpt
Internationaal heeft Remco
Roest bij de colts (16 tot 18
jaar) ook al iets gedaan. Maar
daarover laat hij zich weinig
lovend uit. Hij verving de ge
blesseerde fullback Mats Mark
van Castricum een wedstrijd
of vijf in Jong Oranje. „Wat
goed ging, maar vlak voor een
trip naar Engeland werd ik
gedumpt. Daar baal ik nog
steeds van". Talent zat dus en
nog jong genoeg om een glan-
zende rugbycarnère voor zich
te zien liggen. Tenminste, als
Coke het ook göed vindt.
Voorlopig is hij in ieder geval
van plan zijn belangrijkste ri
vaal voor een basisplek op de
wing, Rob Kamp, van zich af
te houden. Om met DIOK op
het tweede kampioenschap af
te stevenen.
Want zoals DIOK nu speelt, is
die kans zeker reëel. Den
Haag en Hilversum zijn al vier
punten achterop de runner-up
geraakt. Alleen Castricum
staat door dat onfortuinlijke
verlies in De Mors nog boven
de Leidenaars. „Maar die pak
ken we in Castricum wel. Het
zal wel moeten, want wij wor
den kampioen", besluit de
overtuigde Roest zijn betoog.
TJEERD SCHEFFER
