Hm
AUTOBEDRIJF VAN HAASTEREN
WIJ BIEDEN U DE GROOTSTE KEUS
WINTERSPORTVAKANTIES IN ALLE PRIJSKLASSEN!
IDDELHOEK'S
M
w
Wassenaars echtpaar
kampeert hele winter
in Franse Alpen
SUPERSTUNT
Hotel de Nederlanden, Aspelt. organiseert voor u een volledig
verzorgde 5-daagse reis naar Luxenburg met luxe touringcar voor
285,- p.p.
Incl. excursies paar Metz, Trier, Echternach en de hoofdstad van
Luxemburg. Vertrek iedere maandag.
4 dgn. voll. verzorgd 228,- p.p. vertrek vrijdags.
Specale kerstreizen 22-12 en 26-12, Oud- en Nieuwjaarsreis 29-
12, geen toeslagen.
Om teleurstellingen te voorkomen, nu reserveren.
Alle kamers douche en toilet, lift, Hollandse "keuken,Nederland
se directie. Diverse opstapplaatsen
Inl. en boekingen bij de reisburo's in:
Groningen 050-565184, Aspelt 09-3526720 tot 23.00 uur.
HOTELS in LONDEN v.a. 35.- p.p.p.n., weekend arr. met boot.
v a. 229,-, vliegtuig v.a. 389,-. London Travel Desk. 072-121783.
HONGARIJE
Schitterende 4 dgn. weekendvliegreizen naar Donauparel Boe
dapest, in luxe 5 st. hotel incl. excursies. Arrangem. prijs 774,-
Bel REISBUREAU GèGé. Tel. 085-435050, lid S.G.R.
ATLANTIC CROSSING
met „The Great Escape" van Faro (Algarve) via Madeira, Cana-
rische Eilanden naar Salvador (Brazilië) van 10 nov. tot 18/20 dec.
plm. 6 weken 3000,- p.p. all-in, excl. vluchten. Aanmelden
TWELLEGEA A'dam. Tel. 020-324877/367298.
De Honda Shuttle VIERWIEL aandrijving zal op uw WINTERSPORTVAKANTIE
extra veel zekerheid bieden, en ook de binnenruimte is optimaal.
Rij nu even bij ons langs voor een proefrit.
Al ruilt u een gewone auto in.
We hebben een bijzondere inruilprijs voor u in gedachten
4 WHD 28.426.-
Tevens verkrijgbaar in
Van uitvoering 22.880.-
incl. BTW
CIVIC
SHU11LE
Touwbaan 18 - Leiderdorp - Telefoon 071-895000
SKIVAKANTIES
LES ARCS 1600
Hotel 'La Cascade". 1 wk.
volp, mkl skipa^. v.a. f.630.'
MEGÈVE
Hotel "Le Soleil d'Or". 1 wk,
volp, inkl. skipasski-
uitrusting, v.a. f 87CL-
THOLLON-LES MÊMISES
Hotel 'Auberge du Leman"
1 wk, halfp, inkl. skipas
ski-uitrusting, v.a. f 535.-
LAPLANGE
1 wk, volp, inkl. skipas
sk i - u itrusting.v.af 840-
LEGRAND BORNAND
Langlauf 1 wk. volp. inkl
skipas ski-uitrusting,
v.a f330.-
KARACHI f 1.295.-
Rio f 1.895.-
VENETIË f499.-
Vraag onze gratis folders
020-644131
070-645856
010-4334731
ALLE IJSSPORTEN ONDERDAK
In onze service shop
vakkundig slijpen.
Schaatsverkoop
alle bekende merken met
aantrekkelijke kortingen.
Bij aankoop van schaatsen
2x GRATIS SLIJPEN
en voor clubleden van de
ijsbaan 10% KORTING
IEDERE ZATERDAGAVOND
ALCOHOLVRIJE
SCHAATSDISCO
VONDELLAAN 41 TEL.071-769344
Wij, als erkend ANVR „Goeie reis" reisbureau vertegenwoordigen alle gerenommeerde touroperators. Dat garandeert u een maximale keus!
SNEL, ZORGELOOS
EN SUPERVOORDELIG
MET UW EIGEN AUTO SNEL, COMFORTABEL EN
IN UW EIGEN TEMPO
PER LUXE TOURINGCAR! NAAR DE WINTERSPOI
OERGEZELLIG
MET DE TREIN!,
Met de supervoordelige buspendel Ons reisbureau biedt u een enorme Met de speciale vakantietreinen
reist u naar de mooiste wintersport keus uit veel uitstekende vakantie- reist u rechtstreeks naar uw favoriete
gebieden. verblijven in alle prijsklassen. wintersportplekje.
REIS- EN PASSAGEBUREAU BV
Koombrugsteeg 3 (Stadhuisplein) LEIDEN tel. 071 -140641*
1986/1987
MET DE CARAVAN OP WINTERSPORT
Het aantal Nederlanders dat met de cara
van op wintersportvakantie gaat is de af
gelopen jaren niet of nauwelijks toegeno
men. Het aantal caravans dat in de winter
maanden de grens overgaat richting skige
bieden schat de ANWB op ongeveer vijf
tienduizend. Daaruit mag worden afgeleid
dat zo'n vijftig- tot zestigduizend Neder
landers met de caravan op wintersport
gaan, ruim vijf procent van het totaal aan
tal wintersporters. Onder hen de heer en
mevrouw Jongkind. Al jarenlang brengt dit
echtpaar uit Wassenaar de winter door op
een camping in Les Menuires, een modern
skioord op 1800 meter hoogte in de Haute
Savoie; het doorgaans kale Franse hoog
gebergte, dat in 1992 het decor vormt van
de Olympische Winterspelen, tevens het
gebied waar dit jaar voor vele miljoenen
guldens is geïnvesteerd in kunstsneeuw
machines voor het geval Moeder Natuur
het mocht laten afweten. Een onzer ver
slaggevers had daar dit voorjaar een ge
sprek met hen.
Het beeld dat de heer en mevrouw
Jongkind van een langdurig win
ters verblijf in de ruige Franse Al
pen schetsen zal niet voor iedereen
even aanlokkelijk zijn: ,,Dit is vol
gens ons het mooiste stukje Euro
pa. Zeker als er volop sneeuw ligt,
de zon schijnt en het windstil is.
Het kan hier echter ook knap ge
vaarlijk zijn. Vooral als het stormt.
Dagenlang kun je dan je hoofd niet
buiten de deur steken of hij waait
eraf. 's Nachts vriest het gauw
twintig, dertig graden Celsius. Bij
een sneeuwstorm wordt de cara
van als het ware helemaal in elkaar
gedrukt. Nachtenlang kun je dan
niet slapen van het gebulder. Je
bent dan aan de goden overgele
verd. Daar kan niet iedereen te-
Het echtpaar Jongkind huist in een
piepkleine caravan aan de rand
van het campingterrein van Les
Menuires, op een paar meter af
stand van een peilloze diepte, met
uitzicht op een van de immense
dalen van Les Trois Vallèes, die
zich met hun 185 liften en honder
den kilometers geprepareerde pis
ten als het grootste skigebied ter
wereld laten afficheren.
Hendrik Jongkind is ee% stevige
vijftiger met een bruinverweerde
kop vol stekeltjes haar, bibop. Zo'n
ervaren marinierstype met wie je
geen ruzie moet krijgen. Zijn vrouw
oogt vriendelijker, maar is aanvan
kelijk ook bepaald niet mededeel
zaam, zeker niet wat betreft hun
sociale achtergrond. Ze willen aan
vankelijk zelfs hun achternaam niet
prijsgeven. Over het waarom: „De
mensen zijn zo gauw jaloers. Ze
begrijpen er niets van dat wij er zo
maar een klein half jaar tussenuit
kunnen knijpen. Voordat je het
weet gaan er in Wassenaar praat
jes rond. Dat je het op kosten van
de gemeenschap doet, dat je van
sociale zaken trekt".
Lepeltje
Onder het genot van een kopje
koffie lepeltje samen delen
geeft hij toch toe: „Van huis uit
ben ik verwarmingsmonteur. Ja
renlang heb ik in de bouw gewerkt,
als chef-monteur. In de jaren van
de hoogconjunctuur stond ik onder
grote druk zoveel mogelijk werk af
te leveren, werkte me daardoor
over de kop, kreeg een zwakke
maag, slikte op een gegeven mo
ment zo'n twintig, dertig Rennies
per dag. Overspannen toestanden
dus. Een hartspecialist waarschuw
de me. Hij zei: „Je kunt kiezen: je
kunt zo doorgaan, maar dan ben je
over een jaar of twee, drie totaal
afgebrand of je doet op je werk
een stap terug". Dat laatste zag ik
niet zo zitten. Ik ben namelijk zo'n
pietje precies, die er niet tegen kan
als er half werk moet worden afge
leverd. Ik heb toen met mijn vrouw
gepraat. We besloten een radicale
stap terug te doen. We hebben in
Wassenaar een behoorlijk groot
huis. Dat heb ik eigenhandig ver
bouwd tot pension. In de zomer
maanden verdienen we het voor de
rest van het jaar. Dan trekken we
er op uit. We hebben geen kinde
ren. Daarvoor hoeven we het dus
niet te laten. Met kinderen zou het
natuurlijk ook niet gaan. Zelfs niet
als ze al het huis uit zouden zijn,
want dan wil je toch van tijd tot tijd
je kleinkinderen zien. Althans, dat
stel Ik me zo voor".
„Jarenlang zijn we door Oosten
rijk, Zwitserland en de Dolomieten
getrokken. Een paar weken hier,
een paar weken daar, totdat we
zes jaar geleden op de Skihapp
een juffrouw van het Frans Ver
keersbureau tegen het lijf liepen.
Zij attendeerde ons op deze cam
ping; die was toen net geopend.
Een paar maanden later gingen we
Hendrik en Lien Jongkind uit Wassenaar voor hun caravan in de Franse Alpen.
er naar toe en hadden meteen
door dat dit het mooiste plekje van
Europa is. We hebben nooit meer
ergens anders gestaan, althans
niet voor langere tijd".
Egoïstisch
„We waren de eerste buitenlandse
gasten. Ik moet bekennen: het viel
de eerste paar jaar niet mee. De
campingeigenaar wist van toeten
noch blazen, kon totaal niet met
zijn gasten omgaan, liet zich ook
nauwelijks zien. Hij ging uit van de
veronderstelling dat als er voor
een kampeerder maar een plek is
om te staan, het goed is. Met mijn
pensionervaring gaf ik hem advie
zen, maar daar wilde hij niet aan.
Iets aannemen van zo'n stomme
Hollander zeker. Je komt über
haupt moeilijk aan de bak bij die
Fransen. Ze zijn zo egoïstisch. Het
is ik, ik en nog eens ik. Dat hoor je
wel tien keer per dag. Dat is de
keiharde werkelijkheid. Maar afijn,
na een paar jaar, toen ik hem een
maal een paar keer uit de puree
had geholpen, onder meer met de
elektra qp de waterleiding, ging het
steeds beter. Sinsdien neem ik
zo'n beetje de honneurs waar.
Vooral voor de Hollanders die hier
komen, is dat prettig. Ze vinden
een landgenoot die ze een beetje
de weg wijst en bij wie ze terecht
kunnen als ze ergens problemen
mee hebben. Nee, ik verdien er
geen cent mee, maar ik ben geen
type dat stil kan zitten. Ik moet wat
te doen hebben. Ik zit zeker zeven
tig procent van mijn tijd op de
tractor om het terrein sneeuwvrij te
houden. Ik speel ook zo'n beetje
voor politieagent. Nee, met de taal
heb ik geen problemen, ledereen
verstaat me, begrijpt althans wat ik
bedoel. Het is zelfs zo dat als ik
moeilijkheden heb met een andere
campinggast hij van de camping
moet verdwijnen, ook al is-ie
Fransman".
Improviseren
Om landurig in de bergen te kun
nen bivakkeren moet je kunnen im
proviseren, meent Hendrik Jong
kind. „Je moet ook een beetje
handig zijn, zelf iets kunnen repa
reren. Daarbij moet je de instelling,
de mentaliteit hebben tegenslagen
op een redelijke manier te kunnen
verwerken. Iemand die normaal ge
sproken al na een vakantie van
veertien dagen zegt dat hij blij is
weer naar huis te gaan, moet op
een plek als hier niet te lang blij
ven; in elk geval geen maanden,
zoals wij dan doen".
„Je moet uiteraard ook graag
skiën. Zonder ski's zou je geen
kant op kunnen. Dat wil natuurlijk
niet zeggen, dat je voortdurend op
die lange latten moet staan. Ik hoef
niet meer zo nodig elke dag. Van
de pakweg honderd dagen dat we
hier jaarlijks staan skiede ik de
eerste jaren misschien zo'n tachtig
dagen. Dat aantal is teruggelopen
tot ongeveer dertig. Mijn vrouw
skiet wel elke dag. Er gaat geen
dag voorbij of zij trekt er op uit. In
d'r eentje. Dat komt misschien,
doordat ze wat meer dan ik be
hoefte heeft aan aanspraak. Ze
houdt onderweg een praatje hier
en een praatje daar. Ze gaat rustig
voor een pakje shag even op en
neer naar Courchevel. Daarmee is
toch gauw een uur of drie ge
moeid".
Rugzakje
land moet je geregeld op familie
bezoek of op verjaarsvisite. Een
cadeautje of een bloemetje breng
je dan gauw mee. Nu sturen we
een kaartje of bellen even op als
het om naaste familieleden gaat.
Dat kost dan hoogstens een tientje
per keer".
„Aan energie zijn we hier ook veel
minder kwijt dan in Holland. Daar
zouden we een heel huis moeten
warmhouden. Hier alleen deze ca
ravan. Dit is een Graziella, zonder
meer de beste caravan die er is.
Qua vorm en qua isolatie. We ge
bruiken een kilo gas per dag. An
dere caravans twee, drie keer zo
veel. Het dak is min of meer rond.
De sneeuw glijdt er daardoor mak
kelijk vanaf. Er zijn gasten die hun
caravan met een plat dak hier laten
staan in de periode tussen de
kerst- en krokusvakantie. Ik waar
schuw dan altijd: zorg ervoor dat
iemand geregeld de sneeuw van je
dak haalt. De meesten vragen dat
dan aan mij. Sommigen echter
niet. Die zijn eigenwijs. Bij terug
komst vinden ze dan hun caravan
zo plat als een dubbeltje terug. Ja,
wat wil je ook, er valt me een
vracht sneeuw op. Tegen zo'n last
is niets bestand. Onze grootste
kostenpost vormt de staanplaats,
3200 gulden per jaar. En natuurlijk
de seizoenkaarten voor de liften.
Duizend gulden per persoon. Dat is
even kassa, maar daar blijft het
gelukkig bij".
Lien Jongkind beaamt dat: „Ik vind
skiën in een woord zalig. Ik kan er
gewoon weg niet meer buiten".
Hendrik Jongkind is diep gebruind.
Zijn vrouw evenzeer, maar heeft
toch ook verbrande konen. Hen
drik vermanend: „Je weet toch dat
je voortdurend spul op je gezicht
moet doen". Lien op haar beurt:
„Dat heb ik ook gedaan, maar die
zon brandt hier overal doorheen.
Zeker in het voorjaar. Dan moet je
eigenlijk een masker opdoen".
Hendrik Jongkind over de kosten
van hun langdurig verblijf in de
Franse Alpen: „We zijn hier goed
koper uit dan thuis in Nederland,
althans zeker niet duurder. Aan
eten en drinken geven we onge
veer even veel uit als thuis. Nee, uit
eten gaan we nooit. Dat kunnen we
ons niet permitteren. In de zes jaar
dat we hier staan, zijn we mis
schien twee keer in een restaurant
geweest. En dan nog op uitnodi
ging, meen ik me te herinneren.
We worden weieens bij mensen
thuis gevraagd. Maar daar moet je
voorzichtig mee zijn. Dan bind je je
zo. Ze verlangen er namelijk altijd
weer iets voor terug".
„Als we erop uit trekken nemen we
altijd ons rugzakje mee met wat
etens- en drinkwaren. Een keer per
maand rijden we naar Moutiers
voor onze boodschappen. Aan au
tokosten zijn we dus veel minder
kwijt dan in Nederland, want daar
stappen we om de haverklap in de
auto. Hier doen we alle kleine
boodschapjes op de ski. Ook. aan
het sociale verkeer zijn we hier veel
minder kwijt dan thuis. In Neder-
T omaatje
Geeft het geen spanning, zo maan
denlang samen in zo'n kleine ruim
te met een oppervlakte van een
paar vierkante meter? Hendrik
Jongkind: „Nee, we hebben na
tuurlijk weieens verschil van me
ning, maar dat loopt nooit zo hoog
op dat we het niet langer bij elkaar
kunnen uithouden. Je moet elkaar
natuurlijk wel zoveel mogelijk vrij
laten, elkaar geen vervelende eisen
stellen. Als mijn vrouw bijvoor
beeld de hele dag heeft geskied,
dan verlang ik niet van haar dat ze
het eten klaarmaakt. Daar zorg ik
dan voor, al moet ik er wel eerlijk
bij zeggen, dat dat niet zo heel veel
voorstelt. We eten namelijk meest
al als de Fransen: een stuk stok
brood, een tomaatje, een stukje
kaas en een glaasje wijn. Vooral
niet ingewikkeld dus".
Hendrik Jongkind benadrukt dat
een goede voorbereiding vereist is.
„Vorig jaar hadden we een manke
ment aan de verwarming. Op de
heenweg zijn we eerst even langs
de fabriek in München gereden.
Dat betekende dus een flink eind
omrijden, maar daar zien we niet
tegen op. Je mag ook niet het risi
co nemen dat de verwarming Ka
pot gaat als je eenmaal hier staat.
In dat geval ben je behoorlijk in de
aap gelogeerd. Je kunt dan wel
willen wegrijden, maar als het dan
net noodweer is zit je goed vast".
„Over de heenweg doen we twee
maanden. We vertrekken door
gaans al in oktober. Maken over
het algemeen korte ritjes, rijden via
België, Luxemburg en Zwitserland.
Onderweg staan we ergens achter
af in de natuur of we gaan langs bij
een van de talloze kennissen die
we in de loop van de jaren op onze
trektochten hebben opgedaan. We
mogen dan altijd wel in hun tuin
staan of op een ander stukje grond
bij hun huis. Over de terugreis
doen we aanmerkelijk sneller. Dan
rijden we in drie dagen naar Was
senaar. Voor Pasen moeten we na
melijk thuis zijn. Dan komen de
eerste pensiongasten en moeten
we het weer gaan verdienen".
Een ding is voor Hendrik en Lien
Jongkind zeker: „We gaan hiermee
door zolang onze gezondheid dat
toelaat".
JAN LEUNE
