SoiiACWit-?
LBC verlaat Zoeterwoudse weg,
maar de problemen blijven
STAD OMGEVING
ALLER
LEI(DS)
Politie heeft
handen vol aan
relschoppers
ARTS EN APOTHEKER WERKEN
ERG VAAK LANGS ELKAAR HEEN
ïS-prijzen
,eidato
Protestbijeenkomst
over plannen Deetman
Spin oorzaak
aanrijding
Scheidsrechter
bewusteloos
BINNEN LIGT HET STOF NET ZO DIK ALS BUITEN"
MAANDAG 6 OKTOBER 1986 PAGINA 7
"[.EIDEN Astrid Kamp-
luis uil Leiden heeft de
joofdprijs gewonnen van de
irijsvraag die de NS uit-
hreef tijdens de huishoud-
?urs Leidato. Zij had enkele
jragen goed beantwoord, een
>uke slagzin gemaakt en
ron daarmee de hoofdprijs
•n NS-jaarkaart ter waarde
i 3.180 gulden. Andere
jswinnaars waren Brigitte
tker uit Sassenheim, me-
iuw J. Verbrugge uit Kat-
tijk en mevrouw M.E. Brink
it Leiden.
LEIDEN Onder het mot
to „geloof maar niet dat het
hierbij blijft, geloof Deet
man nooit meer", wordt
dinsdag 7 oktober om
twaalf uur 's middags een
protestbijeenkomst gehou
den in het gebouw Stations
plein 10. De bijeenkomst
gaat over de nieuwe bezui
nigingsvoorstellen van mi
nister Deetman, waardoor
in Leiden, Sociologie, Duits,
Kindergeneeskunde, Klini
sche psychologie en Onder
wijskunde zouden moeten
worden opgeheven. Studen
ten van de Leidse universi
teit vinden dat het College
van Bestuur van de univer
siteit zou moeten weigeren
met Deetman om de tafel te
gaan zitten, maar gewoon
„nee" moet verkopen aan
de minister. Op de protest-
bijeenkomst zullen even
tueel te voeren acties wor
den besproken.
Vier personen mishandeld
LEIDEN Een viertal personen heeft
bij de politie aangifte gedaan van mis
handeling. Donderdagavond rond half
twaalf werd een 17-jarige jongen uit
Oegstgeest lastig gevallen op de Haar
lemmerstraat. Een groep van ongeveer
vijftien jongeren dwong hem zich uit te
kleden. Enkele kledingstukken werden
vernield. Twee Leidse meisjes, 15 en 17
jaar oud, liepen in de nacht van donder
dag op vrijdag rond kwart over twee op
de brug aan de Turfmarkt. Ze werden
door een groep jongens beetgepakt en in
het water gegooid. Terwijl voorbijgan
gers de meisjes op het droge hielpen,
maakten de daders zich uit de voeten.
Diezelfde nacht werd een man uit Val
kenburg op de Schipholweg door drie
mannen van zijn fiets geduwd. Hij viel
op de grond en de mannen gingen er
met zijn rijwiel vandoor.
VROUW BEROOFD
VAN OORBELLEN
£N RING
LEIDEN Een 18-
jarige vrouw uit
Rotterdam raakte
in de nacht van
vrijdag op zaterdag
op een vreemde
manier haar zil
veren oorbellen en
ring kwijt. Ze liep
omstreeks kwart
over tien op de
Lammermarkt,
toen twee mannen
de hangers van
haar oren trokken.
Tegelijkertijd rukte
het tweetal de zil
veren ring van haar
vinger.
Gitaar gestolen
LEIDEN De gitaar
van een muzikant uit
Almkerk is in de nacht
van zaterdag op zondag
gestolen. De man had
opgetreden in de Stads
gehoorzaal. Omstreeks
kwart over drie had
den de musici hun in
strumenten in een bus
je geladen. Toen ze
wegreden, schoot de
achterdeur open. Een
deel van de muziekin
strumenten viel op de
weg. Toen de muzikan
ten de instrumenten
weer inlaadden, ont
dekte de gitarist dat
zijn instrument was
verdwenen.
LEIDEN Een klein spinnetje
was zaterdagavond de oorzaak
van een aanrijding. Een 24-jarige
Leidse vrouw reed rond tien
voor half zeven op de Witte Sin
gel, toen plotseling een spin vlak
voor haar neus aan een draadje
naar beneden zakte. De vrouw
schrok en probeerde het beestje
vlug naar buiten te werken. Ze
was daar zo ingespannen mee be
zig, dat ze vergat te sturen. Ze
raakte van de weg en botste te
gen een boom. Haar auto is zwaar
beschadigd. De vrouw en het
spinnetje kwamen met de schrik
vrij.
LEIDEN Een 38-jarige scheids
rechter uit Leiden is zaterdagmid
dag tijdens de wedstrijd JAG 1
Noordwijk 8 knock out geslagen
door een speler.
De man had de voetballer na een
overtreding het veld uitgestuurd.
De speler gaf de man in het zwart
een fikse klap. De scheidsrechter
was een poosje bewusteloos en is
voor behandeling overgebracht
naar het AZL. De wedstrijd werd
gespeeld op het terrein van voet
balvereniging JAG aan de Wasse-
naarseweg.
LEIDEN Het is een
smalle straat aan de bui
tenkant van Leiden. Aan
de ene kant staan kleine,
gezellige huisjes. Aan de
andere zijde zijn bedrij
ven gevestigd. De weg
zelf is ongelijk, de stenen
zijn verzakt. Het visite-
kaartje van zware
vrachtwagens. De Zoe-
terwoudseweg: woon- en
industriegebied. Met de
3^ jaren verdwenen de wei-
landen. Op de plaats
uji waar dertig jaar geleden
3 koeien liepen, wonen nu
iot mensen. Temidden van
,3 lawaai, stof, ellende,
overlast. Bewoners on
dernemen actie. Omdat
ÜJje hier vroeger een le-
iicj ven had als een rijk
mens, terwijl je geen
knopen had. Nu hèb je
een paar knopen, maar
geen leven", zoals een
ïa,j bewoonster het uitdrukt.
Voor bedrijven telt voor
al het geld. Ook al wil-
rt len ze misschien wel
4i weg, ze kunnen het niet
'JJ betalen. „Het is net als
4® wanneer je je eigen huis
moet verplaatsen", geeft
,3g een woordvoerder aan.
gg- De problemen op de Zoeter-
31 woudseweg spelen al jaren.
Maar na vele acties van de
bewoners, gloorde een licht
puntje: De betoncentrale zal
?ai binnen afzienbare tijd naar
art een plekje buiten de stad ver
huizen en het afvalverwer
kingsbedrijf van De Nobel
e« staat op het punt een nieuw
I onderkomen op het indus-
1triegebied De Hallen te be-
trekken.
Dat is volgens de bewoners
niet voldoende. Zij hadden
hun hoop gevestigd op het
o0j bestemmingsplan dat bij de
0(1 geméente in de maak was.
Verwacht werd dat dit op
an! termijn een einde zou kun
nen maken aan de aanwezig-
heid van de voor overlast
_j zorgende bedrijven. Die hoop
is niet uitgekomen. Het me-
Irendeel van de bedrijvigheid
wordt door het bestemmings
plan niet onmogelijk ge
maakt, zelfs de komst van
ei een nieuw afvalverwerkings
bedrijf wordt niet uitgesloten.
De Betoncentrale aan de Zoeterwoudseweg.
woners voelen zich
voor de gek gehouden. De
gemeenteraad beslist van
avond over het bestemmings
plan.
R. van Schaijck, een 40-jarige
huisman, kocht vier jaar ge
leden een klein huisje aan de
Zoeterwoudseweg. Omdat hij
het „heel mooi" vond, en
vooral gecharmeerd was van
de „enorme lap tuin" achter
de woning. Maar als hij toen
had geweten, wat hij nu wist,
dan had hij het huis nooit ge
kocht. „Als ik ooit nog eens
een woning koop, dan duik
ik eerst in het bestemmings
plan". Want toen Van
Schaijck verhuisde naar de
Zoeterwoudseweg, lag er
schuin voor zijn huis een aar
dig stuk grond braak. Daar
zijn nu bedrijven gekomen.
„Dagelijks heb ik te maken
met de aan- en afvoer van
verkeer. En het zijn niet zul
ke kleine jongens, die voor
bijrijden. Je dendert het huis
gewoon uit". Behalve met ge
luidsoverlast wordt Van
Schaijck ook geconfronteerd
met wat hij noemt „visuele
overlast". Dag in dag uit
heeft hij zijn luxaflex naar
beneden. Ómdat hij gek
wordt als hij naar buiten
kijkt. Zijn uitzicht: Een.gara
gebedrijf, met veel vlaggen,
en een rode lichtbalk van
een meter of tien, die 'sa-
vonds aan gaat. „Ik kan er
niet tegen. In het begin zei de
garagehouder: Als je klach-
'ten hebt, dan kom je maar.
Maar de man heeft gewoon
lak aan de mensen. Een half
jaar geleden ben ik bij hem
geweest, hij zei toen letter
lijk: Als ik u was, zou ik mijn
huis verkopen. Het gaat om
mijn brood".
Bewaker
van Van Schaijck. Maar: „Ik
laat mij hier niet zomaar
even wegpesten. Ik heb rech
ten als bewoner. De gemeen
te is er toch voor ons, die
moet er maar voor zorgen dat
hier een leefbare situatie
komt. Wij betalen onroerend-
goedbelasting, maar als je die
weg ziet, en die huizen met al
die scheuren, dan denk je:
Waar betaal ik het voor?"
Sinds anderhalf jaar is Van
Schaijck actief in het wijco
mité Cronestein, eeq op 11
september 1984 in het leven
geroepen orgaan dat de be
langen van de bewoners be
hartigt in het gebied tussen
de spoorlijn Leiden/Utrecht,
het Rijn- en Schiekanaal en
de Trekvliet. Van Schaijck
houdt zich bezig met VROM?
verkeer, ruimtelijke orde
ning en milieu. Hij belt regel
matig, „zeker eens per
week", de gemeente. Over de
herrie, over de kuilen in de
weg, omdat er wagens over
de stoep rijden, of en dat
was in de tijd dat er werd ge
bouwd omdat er bomen
dood dreigen te gaan. „Ik ben
net een politie-agent", zegt
hij. „Dat is eigenlijk niet het
juiste woord. Noem mij maar
waker, bewaker van een
stukje leefbaarheid".
Een hele stapel paperassen
op de tafel in de flatwoning
van mevrouw A. van den
Berg-Ziekman getuigt van
drie jaar activiteit. „We
worden gèk van het lawaai.
Ik woon hier nu al 21 jaar en
ik word natuurlijk al 21 jaar
gek. Maar drie jaar geleden
begon het de pan uit te rij
zen, toen ging de overlast
mijn leven beheersen. En dat
laat ik niet toe. Ik zag ook
hoe mijn omgeving eronder
had te lijden".
„Als je in de zomer de ramen
open hebt staan", vertelt ze,
„dan is telefoneren onmoge
lijk. En de kast met klassieke
muziek, die zit al jaren dicht.
Platen draai ik hier niet".
Stofwolk
Een ander probleem vormt
de enorme stofwolk die dage
lijks hangt boven de wijk.
..Dat ademen wij in". En wat
haar het meest dwars zit, is
dat de Leidse Betonmortel
Centrale stofvrij kan werken.
„Maar ze investeren hier niet
meer, omdat ze uit hun jasje
zijn gegroeid". Verontwaar
digd: „Ze gebruiken hier een
installatie uit het jaar nul,
omdat ze toch verhuizen".
Mevrouw Van den Berg „kan
er met haar hersens niet bij".
„Want waarom hebben ze zo
dicht bij die industrie huizen
gebouwd. Goed, iemand
heeft in het verleden deze
fout gemaakt. Maar waarom
blijven ze bij de mening dat
dit gebied industriegebied
moet zijn?"
Bouwmaterialenhandel Fon
tein is nog niet zo heel lang
gevestigd aan de Zoeter
woudseweg. „Het bedrijf
moest op een gegeven mo
ment verdwijnen uit de bin
nenstad. Toen hebben ze het
hier neergezet. In een wijk
die al zo omstreden is. Nou,
daar is moed voor nodig".
Op de hoorzitting „toen al
les al stond" werd volgens
mevrouw Van den Berg ge
zegd dat er alleen personen
auto's met aanhangwagens
naar het nieuwe bedrijf zou
den rijden. Ze toont een sta
pel foto's: „Kijk", zegt ze, „dit
zijn die autootjes". Ze heeft
ze vereeuwigd, de zware
vrachtwagens.
„Ik heb ook tegen de ge
meente gezegd: Jullie probe
ren een olifant in een konij-
nehok te stoppen. Want wat
is de Zoeterwoudseweg nou?
Er had hier lichte industrie
moeten komen of kantoren
of weet ik veel wat. Of dit
gebied had geen industriege
bied meer moeten zijn. De
weg gaat kapot, de huizen
scheuren. En dan komt er ie
mand van Bouw- en Woning
toezicht en die zegt: Het kan
geen kwaad. Nee, best, maar
die scheuren horen hier toch
niet. Op de Lammeschans-
weg woont ook een vrouwtje,
een oud vrouwtje. Die stapte
de deur uit en zakte zo weg.
En bij haar trillen de borden,
ze heeft van de Delftsblauwe
borden, soms van de muur
af".
Knikkeren
Mevrouw Kes woont op de
Zoeterwoudseweg. Vijfender
tig jaar geleden woonde ze
om de hoek, op de Lamme-
schansweg. „Je had hier als
kind een heerlijk leventje.
Nu is hier niets meer te doen
voor kinderen. Ik heb er
twee, het enige plekje waar
ze kunnen spelen is recht
voor de deur. Op de stoep.
Een tijdje geleden waren ze
daar aan het knikkeren.
Toen kwam er een auto aan,
die reed over de stoep omdat
hij niet over de weg kon,
waar vrachtwagens stonden.
De automoblist begon als een
idioot te toeteren en te geba
ren dat ze weg moesten. Mijn
kinderen kwamen helemaal
overstuur binnen, en mijn
man werd vreselijk kwaad.
Want het zit hem allemaal
tot hier", zegt mevrouw Kes,
terwijl ze naar haar keel
wijst.
„Verhuizen, ja maar ja, het is
een eigen huis. Hoe verkoop
ie dat. Alleen al die onder
houdskosten hier, je blijft
verven. En binnen ligt het
stof net zo dik als buiten. Je
blijft poetsen, en die stofdoe
ken, dat zijn geen stofdoeken
meer als je ze hebt gebruikt,
nee, dat zijn poetslappen.
Zwarte poetslappen".
„We zijn blij als het regent",
zegt ze. „Want dan kunnen
we het raam op een kiertje
zetten. Normaal zit alles hier
potdicht. Ik vind het ook
heerlijk dat ik werk buitens
huis heb". „Ja", vult me
vrouw Van den Berg aan,
„het is gewoon goed voor je
zenuwgestel als je hier niet
bent".
Toch zijn alle inspanningen
niet voor niets geweest. Me
vrouw Van den Berg heeft
alles geprobeerd. Overal ken
nen ze haar: Bij de gemeente,
bij de provincie, bij de Raad
van State. Maar het balletje is
echt gaan rollen, toen ze een
brief schreef aan de minister
van volkshuisvesting, ruim
telijke ordening en milieu,
Winsemius was dat toen. En
dat heeft gevolgen gehad. Er
kwam overleg tussen de mi
nister, de provincie en de ge
meente. Mevrouw Van den
Berg: „Ik heb begrepen dat
de verhuisplannen voor de
LBC aan het eind van het
jaar klaar moeten zijn".
Wat betreft de Leidse Beton
centrale heeft ze „goede
moed". Maar: Fontein moet
hier ook weg, en de andere
grote bedrijven, horen hier
ook niet".
JANET VAN DIJK
Orkest
Muziekvereniging De
Burcht gaat een zogeheten
„zittend" orkest formeren,
waarbij dus niet meer gelo
pen hoeft te worden. Het
nieuwe orkest zou ongeveer
35 leden moeten tellen met
belangstelling voor ritmische
swingende muziek. Eigen in
strumenten kunnen worden
bespeeld, maar ook kan men
instrumenten lenen. Belang
stellenden kunnen contact
opnemen met mevrouw E.
Klap telefoon 071-121094 of
de heer B.J. Limburg tele
foon 071-311995.
Griezelen
De tentoonstelling „Grieze
len in Japan" in het Rijks
museum voor Volkenkunde
aan de Steenstraat 1 wordt
verlengd tot en met zondag
2 november. Dit vanwege de
grote belangstelling. De ex
positie geeft aan de hand
van schilderingen, houtsne
den, boekjes en andere voor
werpen een overzicht van
hoe in het oude Japan, aller
hande bovennatuurlijke ver
schijnselen als geesten wer
den verbeeld.
Kanker
Het Integraal Kankercen
trum West (IKW) houdt
dinsdag 28 oktober een in
formatiemiddag in Leiden.
Er wordt voorlichting gege
ven over het ontstaan, de
behandeling en het verloop
van kanker. De aanwezigen
kunnen vragen stellen aan
een arts en onderling erva
ringen uitwisselen. Informa
tie en aanmelding bij het
IKW: Opaalstraat 5. telefoon
071-769359.
Spreekuur
De Werkgroep Uitkerings
gerechtigden van het FNV,
afdeling Leiden houdt vanaf
morgen elke eerste dinsdag
ochtend van de maand een
info-spreekuur. Alle mensen
met een uitkering zijn van
elf uur tot half één welkom
in „Eigenzorg" aan de Sta
tionsweg.
LEIDEN De Leidse politie heeft in de nacht van
vrijdag op zaterdag na afloop van de 3-oktoberfeesten
de handen vol gehad aan relschoppers. Rond twee uur
staken enige tientallen relschoppers in de omgeving
van de Steenstraat/Stationsweg hopen afval in brand
en gooiden daar fietsen op. Van zes winkels werden
etalageruiten ingegooid.
Toen agenten ter plekk? verschenen, werden zij door enige tien
tallen relschoppers bekogeld met bierblikjes en asbakken. De
Leidse politie moest versterking vragen bij rijkspolitie en poli
tiekorpsen van omliggende gemeenten. Volgens politiewoord
voerder Graveland gebeurde dit om ook op andere plaatsten in
de stad assistentie te kunnen verlenen.
Volgens de woordvoerder werd de politie niet verrast door de
aard van de relletjes. Ieder jaar wordt 3 oktober afgesloten mei
ongeregeldheden in het gebied Steenstraat/Stationsweg. Wel
was de politie verrast door de massaliteit van de rellen. „Ook
waren wij in het verleden op 3 oktober nog niet geconfronteerd
met agressie die zich juist tegen de politie keerde", aldus de poli
tiewoordvoerder. De agenten lieten dan ook in allerijl wapen
stokken en schilden aanrukken om zich te verdedigen. Geen
van de politiemensen raakte overigens gewond. Of er onder de
relmakers nog gewonden vielen is onbekend.
Vooral ruiten moesten het ontgelden. In de gehele binnenstad
werden tientallen ruiten vernield. Van een naaimachinezaak
aan de Steenstraat werden alle ruiten vernield. De politie hield
een 26-jarige Hazerswoudenaar aan toen hij een naaimachine
meenam. In totaal werden zestien personen aangehouden, zes
uit Leiden en tien uit de regio. De rust keerde rond vijf uur
weer terug.
Voor het overige bleef het rustig op 3 oktober. Een 8-jarig jonge
tje uit Utrecht brak zijn pols bij een ritje in de botsautootjes. Eer
23-jarige Leidenaar moest met verwondingen aan zijn hand naai
het AZL worden overgebracht. Hij wilde op de kermis tegen eer
boksbal slaan, miste en ging met zijn hand door een ruit. Op hei
Schuttersveld brak in een container een brandje uit. Een brand
weerwagen kwam op het kermisterrein in botsing met een ker
mistent en beschadigde de bovenbouw en het hydraulisch sy
steem. De exploitant leed hierdoor twintigduizend gulden scha
de.
Diep in de.nacht haalde een krantejongen een 29-jarige Noord
wijkse uit het water, die aan de Veilingkade in kennelijke staai
tussen wal en schip was geraakt. Omwonenden voorzagen d«
vrouw van droge kleren.
1 USKE EN WISKE DE GLANZENDE GLETSJER
llu moet ih Leien aen
dat iH met de Oemalthchb-
sle benIneens nut de
deur in hun rallen len
foede indruk maken
op Poesha
(ci Standaard Uitgeven). Antwerpen-Weesp.
LEIDEN „Artsen en
apothekers werken op het
punt van patiëntenvoor
lichting vaak langs elkaar
heen. Vaak gaat de arts er
vanuit, dat de apotheker
de patiënt wel zal inlich
ten over het voorgeschre
ven medicijn, maar de
apotheker gaat vaak van
het omgekeerde uit. Zo
raakt de patiënteninfor
matie in het gedrang.
Soms is zelfs de door bei
den verstrekte informatie
regelrecht strijdig met el
kaar".
Dït schrijven de juristen mr.
A.M.L. Broekhuijsen-Molenaar
en mr. C.J.J.M. Stolker, we
tenschappelijk medewerkers
van de Leidse Universiteit, in
het boek „Geneesmiddelen en
aansprakelijkheid". Zij beplei
ten een betere samenwerking
tussen artsen en apothekers bij
de voorlichting aan patiënten.
Volgens de juristen kan de pa
tiënt die schade heeft onder
vonden doordat hij onvoldoen
de werd voorgelicht, de schade
via een civiele procedure voor
de rechter verhalen. De pa
tiënt kan dan zowel de apothe
ker als de arts voor het ge
recht dagen, omdat er tussen
beiden geen duidelijke afspra
ken over de voorlichting be
staan.
De auteurs wijzen er verder
op, dat er op het punt van ex
perimenten met nieuwe ge
neesmiddelen op mensen nog
geen wettelijke regeling is. Dat
wil volgens de juristen overi
gens niet zeggen dat de proef
persoon ook rechteloos is,
want ook al biedt men zich
vrijwillig aan dan moet uitge
breide voorlichting over doel
en tijdsduur van het experi
ment verstrekt worden. Indien
een proefpersoon toch schade
oploopt, dan kan hij de proef
nemende arts toch aansprake
lijk stellen. Ook al is de arts
geen enkel verwijt wegens on
zorgvuldig handelen te maken.
„Het is immers niet redelijk
dat een proefpersoon die scha
de lijdt doordat hij meewerkt
aan een experiment, zijn scha
de alleen vergoed kan krijgen,
als hij kan bewijzen dat de arts
een fout heeft gemaakt. Hij
hoort hoe dan ook zijn schade
vergoed te krijgen. Met zijn
deelname aan het experiment
helpt hij immers de medische
wetenschap, zelfs al zou hij
voor zijn deelname een kleine
financiële .vergoeding
gen".
krij-
Beide juristen menen, dat veel
meer aandacht zou moeten
worden besteed aan de voor
lichting over geneesmiddelen
die bijvoorbeeld de rijvaardig
heid nadelig kunnen beïnvloe
den Onderzoek heeft aange
toond, dat de gele sticker die
de apotheker op het medicijn
moet plakken, weinig effect
sorteert. „Het gaat daarbij niet
om een gering probleem", me
nen de twee auteurs. „De scha
de die jaarlijks wordt veroor
zaakt door geneesmiddelenge-
bruik in het verkeer is onlangs
begroot op 800 miljoen per
jaar. Daar komt bij, dat de gele
waarschuwingssticker alleen
verkeersdeelnemers waar
schuwt. Er zijn immers ook
vele andere bezigheden waar
het gevaar op de loer ligt: he:
gevaar van duizelingen bij een
glazenwasser, een luchtver
keersleider of bij iemand die
met een electrische zaar
w?rkt".
