Ties
Kruize
wil nog
één keer
de beste
zijn
'finale
Big John
Metgod wil
echte kans
in Oranje
Sigaar
£eidóc@ouui/nt
ZATERDAG 4 OKTOBER 1986
Ties Kruize hoopt vanaf vandaag tijdens het WK hockey in landen opnieuw furore te maken als strafcorner
specialist.
drie trio's op de hoekslag laten trainen.
Fred Bicrens. Floris-Jan Bovelander en
Ties Kruize heten de schutters. Daags
voor het vertrek wist Ties Kruize nog
niet wie in Londen de vijandelijke de
fensie op die manier moet doorboren.
„De beslissing valt pas in Londen. En
tijdens het toernooi zal er dan wellicht
nog worden gewisseld. Natuurlijk zou ik
graag die corner nemen, maar Bovelan
der en Bierens hebben ook een goede
klap. Ik denk dat we blij mogen zijn dat
drie mensen dit onderdeel beheersen",
zegt de meest geroutineerde strafcorner
specialist.
Begeleiding
Rondom de technische begeleiding van
het Nederlandse hockeyteam is dc afge
lopen maanden de nodige deining ge
weest. Eerst was er het aftreden van
Wim van Heumen, later volgde de wis
seling van de wacht bij de coaching, die
nu in handen is van Hans Jorritsma.
Ties Kruize stelt zich voorzichtig op als
hij over dit soort zaken praat.
„Dit is de beste oplossing. Hans Jorrits
ma is een vakman en een goede coach.
Hij is volgens mij ook de aangewezen
man om straks verder te gaan. Al weetje,
het natuurlijk nooit. Want als we straks
als twaalfde eindigen, tja dan hebben wij
het slecht gedaan en de coach ook. En
als we wereldkampioen worden, is Jor
ritsma natuurlijk de grote man. Maar
dat soort randzaken even buiten be
schouwing gelaten, denk ik dat de hoc-
keybond er verstandig aan doet straks
Jorritsma aan te stellen als bondscoach".
Ties Kruize is overigens allesbehalve
somber als hij praat over de toekomst
van het Nederlandse hockey. „Dit land
heeft zijn zaakjes prima voor elkaar. We
bezitten dc meeste kunstgrasvelden ter
wereld. Daarnaast is de structuur uitste
kend met allerlei districtsteams. De jeug
dopleidingen zijn prima en dat moet op
een gegeven moment zijn vruchten af
werpen. Er is ook voldoende talent",
stelt Kruize, die na onderling overleg
met Hans Jorritma besloot zijn loop
baan als speler van HC Klein Zwitser
land nog even te verlengen.
Na terugkeer uit Londen zal Kruize lou
ter nog de coaching van de gewezen
landskampioen verzorgen. De toekom
stige technisch leider van HCKZ maakt
dan definitief plaats voor jeugdige op
volgers. „Niemand is onmisbaar. Er zal
straks ook wel een goede ausputzer voor
het Nederlands team opstaan. René
KJaassen heeft bij Kampong al bewezen
een goede laatste verdediger te kunnen
zijn. En ook Fred Bierens kan het. Ik
vind dat je daar niet dramatisch over
moet doen. Ik heb in die vijftien jaar in
Oranje tenslotte zelf vaak genoeg spelers
zien stoppen. En daar stonden ook altijd
weer opvolgers voor klaar".
Collectief
Het vaderlandse hockey telt steeds min
der persoonlijkheden. „Het collectief is
steeds belangrijker geworden", verklaart
Kruize, „en daardoor is er minder ruim
te ontstaan voor persoonlijk initiatief.
Daardoor is het moeilijker op te vallen.
Maar die tendens zie je ook bij andere
sporten".
Er is in die vijftien jaar natuurlijk
enorm veel veranderd in het internatio
nale hockey. „Het spelen op kunstgras
heeft het hockey totaal veranderd. Vroe
ger kon men zich met een beetje goede
techniek makkelijk handhaven. Het fy
sieke aspect was toen minder belangrijk.
Maar tegenwoordig moet je echt topfit
zijn om niet door de mand te vallen. Bo
vendien is het hockey natuurlijk als kijk
spel veel aantrekkelijker geworden. Ik
hoor vaak dat ook niet-hockeyers onze
sport aardig vinden om te zien. Ik ben
ervan overtuigd dat er straks een hele
boel mensen naar de televisie zullen kij
ken".
Onder wie natuurlijk zijn echtgenote
Jacqueline, die met de twee kinderen
nog één keer Ties Kruize op het hoogste
plan zal zien opereren. „Mijn vrouw is
ook hockey-minded en daarom kon ik
zo lang doorgaan met het Nederlands
team. Maar het gezin staat straks boven
aan". En dan met enthousiasme in de
stem. „Straks kan ik ook meer tijd beste
den aan golf. Een fantastische sport. Ik
speel het inmiddels redelijk. Maar het
gezin blijft natuurlijk nummer één. Ik
heb de afgelopen vijf jaar amper vakan
tie gehad. Soms kon ik er een paar da£
tussen uit. Maar echt twee, drie weken
vakantie heb ik al heel lang niet meege
maakt. En dat lijkt me ook wel leuk".
DENNIS MULKENS
Johnny Metgod deed bij Real Madrid de nodige ervaring op, waardoor hij naar zijn zeggen slaagde bij Not
tingham Forest.
WASSENAAR - Ties Kruize zit
relaxed onderuit op een sofa in zijn
Wassenaarse woning. Het is de
avond vóór hij met het Nederlands
team ruim twee weken zal afreizen
naar Londen. Hij heeft de deur van
zijn assurantiekantoor achter zich
dichtgetrokken en voor het laatst
pakt de hockeyer zijn koffers om
met Oranje deel te nemen aan een
toernooi om een wereldkampioen
schap. „Ik heb", blikt de 33-jarige
ausputzer in zijn overvolle agenda,
„de laatste tijd niets anders gedaan
dan werken en hockeyen. Ik ging
om acht uur 's morgens de deur
uit en kwam vaak vlak voor mid
dernacht pas thuis. En dat vijf, zes
dagen in de week. Mijn kinderen
heb ik daardoor amper kunnen
zien. En dat is natuurlijk wel jam
mer", constateert hij met enige
spijt.
Hetgeen overigens niet wil zeggen dat
Ties Kruize, goed voor 195 interlands,
met tegenzin de oversteek naar het Brit
se eiland maakt. „Wc gaan lekker naar
Londen", laat hij zich enthousiast ont
vallen. „Ik vind hockeyen ook nog
steeds leuk. En daarom zal ik me zeker
nog wel een keertje achter de oren krab
ben als ik me op de maandag na het
toernooi realiseer dat het écht is afgelo
pen. Ik heb een schitterende tijd gehad
en zal het ook zeker een beetje missen.
Maar ik wil daar ook weer niet al te
droevig over zijn. omdat stoppen nu
eenmaal eens moet gebeuren".
Eerzuchtig als hij is wil Kruize graag nog
één keer vlammen. Nog eenmaal tonen
dat hij en dus niemand anders de aange
wezen man is die de Nederlandse defen
sie moet leiden. Kruize voelt zich nog
niet afgeschreven, zoals hij na het auto
ongeluk in 1975 ook karaktervol een lo
gisch lijkend afscheid wist uit te stellen
„Zonder dat ongeluk had ik nu mis
schien wel m'n driehonderdste interland
kunnen spelen. Maar ik vind dit ook al
mooi Ik zeg eerlijk dat ik het leuk vind
als eerste de tweehonderd interlandwed
strijden te kunnen bereiken", stelt de
hockeyer, die een jaar geleden nog mid
delpunt van kritiek was toen collega
Tom van *t Hek zijn uitverkiezing voor
Oranje aan de kaak stelde. „Daar sta ik
nooit meer bij stil. Dat is allemaal ach
ter de rug".
Keihard
„We gaan voor een plaats bij de eerste
vier. En elke positie beneden de sterkste
zes landen is gewoon heel erg slecht. Iaat
dat duidelijk zijn. Maar de stemming is
opperbest en ik verwacht dat we aardig
ver zullen komen".
Kruize baseert zijn veronderstelling op
de geleverde trainingsarbeid in de afgelo
pen maanden. „We hebben keihard ge
traind", blikt hij terug op deze periode.
„De stemming is bovendien altijd al
goed geweest. We hebben natuurlijk een
paar zwakke oefenpotjes gespeeld tegen
mindere landen als Belgié en Schotland.
Maar dat was te verklaren".
„Want", gaat de broer van mede-inter
national Hidde Kruize verder, „het pro
gramma was toen ongekend zwaar. We
hadden vaak nog een training voor de
wedstrijd. We hebben dat nooit als ex
cuus gebruikt, omdat dat tegenover de
pers wat zwak zou zijn. Maar dat we in
het afgelopen weekeinde tegen Argenti
nië en Spanje wel redelijk goed op dreef
waren, was voor mij geen verrassing. Ie
dereen was topfit, beter uitgerust en als
een toernooi, dichterbij komt gaat het
met het Nederlands team ook altijd be
ter".
De onderlinge verschillen in Londen
zullen minimaal zijn, verwacht Ties
Kruize. „Zwakke landen bestaan op dit
niveau niet. Ik ben niet ontevreden met
onze poule-indeling. Ik denk dat we ook
heel snel weten waar we aan toe zijn. We
NOTTINGHAM - De gebrekkige
competitievorm van de Nederland
se voetballers heeft bondscoach
Michels en zijn hulp Advocaat ge
dwongen over de landsgrenzen te
kijken. Die horizon verbreding le
verde John Metgod, bij de Engelse
ranglijstaanvoerder Nottingham
Forest in goeden doen, na drieë
neenhalf jaar een hernieuwde ken
nismaking met het Nederlands elf
tal op. De 28-jarige verdediger
werd opgenomen in de selectie van
zestien spelers die de belangrijke
Papendal-stage, voorafgaand aan
het EK-kwalificatieduel tegen Hon
garije, meemaakt.
Metgod zelf bleek weinig gemerkt te heb
ben van de belangstelling van Michels,
die de laatste tijd al de „Belgen" Van
Tiggelen en Erwin Koeman en de „Ita
liaan" Kieft bekeek. „Ik heb de man de
laatste weken gezien noch gesproken. Ik
heb bij Nottingham überhaupt geen
bondscoach mogen aanschouwen. Ze
hebben me verteld dat Dick Advocaat
op zaterdag 20 september is wezen kij
ken naar de wedstrijd tegen Chelsea. Ik
wist van niets. Deze uitnodiging voor
het Nederlands elftal hoor ik ook van de
pers. Uit Zeist heb ik niets gehoord. In
de eerste week van augustus ben ik daar
j op trainingskamp geweest met Notting
ham Forest. Toen heb ik een babbeltje
gemaakt met Michels en Advocaat, heel
algemeen, het duurde misschien vijf of
tien minuten".
John Metgod, sinds februari 1983 op
eenentwintig interlandwedstrijden geno
teerd, heeft geen idee wat Michels met
hem van plan is. „Ik neem aan dat hij in
die stage de ploeg laat spelen die ook te
gen Hongarije gaat aantreden. Je gaat
toch volgens een bepaald idee te werk.
Ik wil overigens in een gesprek met Mi
chels wel weten hoe hij mijn uitverkie
zing ziet. Als dat voor één keer is, be
dank ik. Ik wil dolgraag, maar ik vind
dat ik wel een redelijke kans verdien. Ik
wil niet op één wedstrijd worden beoor
deeld. Zoiets hoort zeker over een iets
langere periode te gaan. Ik moet tenslot
te toch aan al die jongens wennen. Al
leen Spelbos en Van Breukelen ken ik
nog. Maar nogmaals, ik wil een echte
kans en niet na één tegenvallende wed
strijd aan de kant gezet worden".
Voor de eerste dag van de stage is John
Metgod overigens al niet beschikbaar.
beginnen tegen de Sovjet-Unie en maan
dag ontmoeten we Pakistan. Als we dan
drie punten hebben, tja dan moeten we
ver kunnen komen. Maar zo redeneren
die anderen natuurlijk ook", realiseert
hij zich met een gulle lach.
Het feit dat het mondiale toernooi in
Engeland wordt afgewerkt maakt Ties
Kruize niets uit. Er bestaan immers lan
den waar hockey populairder is. „Maar
het is voor ons gunstig dat we niet te
maken hebben met andere klimatologi
sche omstandigheden. En ach, in Am
stelveen was het natuurlijk heel erg ge
zellig met dat promodorp. Maar wij
gaan nu eenmaal niet naar Londen voor
een promodorp".
Defensief
Het internationale hockey zal vanaf van
daag op het kunstgras in de Londense
wijk Willesden vooral worden geken
merkt door een defensieve speelwijze.
„We gaan in dat opzicht inderdaad de
voetballers achterna", stelt Kruize nuch
ter vast. „Maar je moet daar niet zo
moeilijk over doen. Er zal ongetwijfeld
geen land zijn dat lekker gaat aanvallen
en zich amper om de verdediging druk
maakt. Want dan ga je onderuit. Aanval
lend hockey is natuurlijk leuker, maar
omdat iedereen vanuit een gesloten de
fensie speelt, zullen wij dat ook moeten
doen".
De Nederlandse strafcorner zal in Lon
den ook van groot belang zijn. Coach
Hans Jorritsma heeft de afgelopen tijd
Hij speelt op woensdag met zijn ploeg
het bekerduel tegen Brighton. „Op zijn
vroegst kan ik er donderdagochtend bij
zijn. Zaterdag volgt dan bovendien nog
het competitieduel tegen Leicester City.
En maandag is het vertrek naar Honga
rije gepland. Dat wordt dus wel druk,
maar als voetballer in Engeland ben je
gewend aan veel spelen".
Veranderd
Metgod heeft sinds zijn vertrek in 1982
bij het door miljonair Klaas Molenaar
naar boven gestuwde AZ'67 een comple
te gedaanteverwisseling ondergaan. Har
de leerjaren bij Real Madrid hebben van
de soms wat zeurende en verwend over
komende speler een hard werkende pro
fessional gemaakt.
„Als ik terugkijk op die twee jaren bij
Real, dan is daar de basis gelegd voor
het succes dat ik nu heb. Vooral op
mentaal gebied heb ik veel geleerd.
Spanje was een schitterend land om te
wonen, maar de mentaliteit onderling bij
de voetballers was keihard. De een zijn
dood, de ander zijn brood. Ik ben een
mens met een positief karakter, maar
dat ben ik daar niet tegengekomen. Ie
dereen gebruikte de elleboog, wat zeg ik,
twee ellebogen".
„In het tweede jaar kwam Di Stefano als
trainer en die zette me er, na toch een
heel goed eerste seizoen, pardoes naast.
Ik had een contract voor vier jaar, maar
ik wildé voetballen. Nottingham had me
al eerder willen hebben, daarom ben ik
daar beland. Maar in Madrid is mijn ka-*
rakter gevormd. Daar heb ik de andere
kant van de medaille getroffen. Dan
moet je wel terugknokken. Dat heeft op
mij een heel positieve uitwerking ge
had".
Metgod, door zijn ontdekker Barry Hug
hes bij Haarlem al snel tot „Big Johnny"
uitgeroepen, is dit seizoen aan zijn laat
ste contractjaar bezig bij Nottingham
Forest. Daar zullen, als het aan de snel
kalende broodvoetballer ligt, nog wel
wat seizoenen bij komen. „Ik heb het
hier zo goed naar mijn zin dat als er zich
nu een Nederlandse club meldt we echt
niet verder hoeven te praten. Engeland
is het voor mij op voetbalgebied. Als ik
het lichamelijk kan opbrengen, dan speel
ik hier de rest van mijn loopbaan".
Stofzuiger
John Metgod, die in november 1978 in
Rotterdam tegen Oost-Duitsland zijn de
buut in het Nederlands elftal maakte, is
bij Nottingham Forest in een rol geko
men. die hij tot voor enkele jaren gele
den niet voor mogelijk had gehouden.
De libero van AZ, die immer de stevige
stofzuiger Spelbos voor en achter zich
wist, en de laatste verdediger van Real
Madrid, tientallen meters achter de de
fensie hangend, is nu de meest defensie
ve stopper in het elftal van coach Brian
Clough.
„Ik heb het eerste seizoen nog op het
middenveld gespeeld, maar begin 1985
ben ik in de defensie beland. We spelen
in Engeland' achterin met vier man op
één lijn. Twee stoppers in het centrum.
De één is de kopper, de ander rugdek
ker. Ik vervul die eerste rol, .die enigs
zins te vergelijken is met die van voor
stopper in Nederland. Ik vind de functie
in Engeland echter veel actiever".
Of Metgod en Spelbos, bij het AZ van
Georg Kessler een gouden koppel, weer
worden herenigd, is vooralsnog de vraag.
Rijkaard en Koeman vormden in het
laatste oefenduel tegen Tsjechoslowakije
het hart van de defensie, terwijl Ander-
lechter Van Tiggelen ook in het centrum
te gebruiken valt. Metgod maakt het niet
veel uit. „Deze uitverkiezing verrast me.
Ik vind het heel plezierig. Het is een uit
daging voor me. Van die verantwoorde
lijkheid ben ik niet bang. Ik wil wat
neerzetten. Mijn laatste interland, in '83
in Sevilla tegen Spanje, was tenslotte
zeer onbevredigend. Rijvers had toen
vier club-libero's in het elftal. Ik speelde
met Van de Korput en Hovenkamp op
het middenveld. Dat is geen beste herin
nering".
We hebben weer een wereldkampioen. Of
misschien: wereldkampioenen. Afgelopen
weekeinde raceten twee Drenten op of in
daar ben ik nog steeds niet uiteen mo
torisch vehikel op Hockenheim naar de
mondiale titel. En dat was voor deze
snelheidsduivels wel even een moment
om bij stil te staan. Hierbij dus.
Laat ik vooropstellen dat ik grote bewon
dering heb voor wat Egbert Streuer en
Bernard Schnieders hebben gepresteerd.
Drie keer achtereen de hele wereldtop
aan je zegekar binden is tenslotte niet
niks. Ik blijf wel wal problemen houden
met het onderdeel waarop de beide hune
bedbouwers naar hun triomf zijn gesneld.
Een motor met zijspan, dat is net zo iets
als een racefiets met een bagagedrager en
zijtassen of een for mule-1-bolide met een
aanhanger. Hei heeft iets achterhaalds.
Zelfs al gaat het om zo'n aërodynamisch
gevormd racemonster.
Kijk, voor mij gaat er op zich niets boven
een motorfiets met een bak er aan vast-
felast. Als liefhebber van zo'n tweewieler
un ie toch mooi met vrouw en eventueel
kind een stukje toeren. Je zit in de frisse
lucht, voelt de wind om je oren en je kunt
nog een lekker gangetje maken als je
wilt. Hel wordt wat lastig als je twee
spruiten hebt. Eén spruitje kun je nog bij
vrouwlief in de bak laten zitten. Maar
meer kroost in zo'n zijspan gaat niet.
Dat is vragen om moeilijkheden, omdat
een wat zwaarwichtige gade alleen al
voor een danige onbalans kan zorgen.
Zie daar de geringe populariteit, die een
motorfiets met zijspan uit praktische
overwegingen genoot en geniet en de on
stuitbare opmars van eerst de Volkswa
gen en later de Kadett. Daar kun je ten
minste met z'n allen in en je wordt niet
nat als het regent. Je hebt wat minder
contact met de natuur, maar alla, een
kniesoor die daar op let. De ware motor
fanaat kan er altijd nog naast zijn vier
wielige middenklassertje een aardig
ogende motorfiets op na houden.
Die zijspannen zijn voor zo ver ik weet
ooit uitgevonden om ook de wal minder
draagkrachtigen in de samenleving in
staat te stellen met een klein gezin een
gemotoriseerd uitstapje te maken. Je zag
vroeger mooie. Je had van die bakken die
geheel open waren, maar ach in ons kli
maat was dat maar niks. Binnen de kort
ste keren was je bak een kweekvijver.
Daarom construeerden vindingrijke lie
den een heus scharnierend aak op de
bak. Dat was al een stuk comfortabeler,
hoewel je ook dan het contact met de na
tuur grotendeels kwijt was. Bovendien be
moeilijkte zo'n bak met dak de onderlin
ge communicatie tussen rijder en passa
gier. Een rustig keuveltje over het fraaie
landschap waar je met je driewieler door
heen koerste was daardoor niet mogelijk.
Even terug naar Egbert Streuer en Ber
nard Schnieders. Zij hebben er in elk ge
val voor gezorgd dat ook ver buiten het
gebied der voormalige turfstekers het
driewielig motorracen een beetje onder
de aandacht is gekomen. Een jaar of vijf
feleden maalde niemand er om. Toen
adden we nog Jumping Jack en Den
Boet, die er voor zorgden dat het motori
sche hardrijden de nodige belangstelling
kreeg. Maar Jack maakte een verkeerde
jump en nu ook Boet zijn helm aan de
wilgen heeft gehangen is het behelpen ge
blazen met het motorracen.
Vandaar dat Streuer en Schnieders lof
verdienen. Maar wat is zo'n wereldtitel
van die twee nou waard? Wat zorgt er nu
voor dat dit op drie wielen rondrijden
meer is dan een wat folkloristische bezig
heid? Dat komt omdat het allemaal hard
?aal. Erg hard. Niet te hard, want er ge-
euren met die zijspannen vrijwel nooit
ernstige ongelukken. En dat is natuurlijk
mooi. Want weliswaar komt een groot
percentage mensen af op het gevaar en
risico dat rijders lopen tijdens een motor
race - bij de zijspannen komen ze wat
dat betreft niet aan hun trekken. En ge
lukkig maar.
Toch blijf ik mijn reserve houden ten
aanzien van zo'n driewielig racegevaarte.
Niet vanwege de stuurmanskunst van de
man aan de hendels. Nee, het komt door
die maat in het bakje. Die zit namelijk
niet rustig in die zijspan, maar beweegt
zich als een aap in een kooi, hangt dan
weer over naar links dan weer rechts
naar voren. Ik geef toe, die man doet het
met ware doodsverachting. Ik moet er
niet aan denken bij een vaartje van zo'n
tweehonderd kilometer aan een stang
buiten die bak te gaan hangen. Zoiets
laat ik wel aan de echte trapezewerkers
over.
Nee, ik blijf zo'n motorfiets met zijspan
toch een Beetje als surrogaat zien. Al
thans waar het racen betreft. Het is een
alternatief voor die coureurs, die het solo
niet maken. Die lassen een bak aan hun
fiets, maken er een beetje stroomlijn om
heen en racen maar. Nee, dat is het niet.
Hoe ik ze om hun wereldtitel ook hoog
acht.
Hoe het ook zij, ze hebben Drente weer
een nieuwe dimensie gegeven. Na de hu
nebedden en de turfstekerij beschikt de
provincie over een trio zijspantitels.
Maar of dat stukje race-historie eeuwig
heidswaarde heeft betwijfel ik. Dan
spreekt de heide tot de verbeelding van
meer mensen.
Mijn laatste bezwaar tegen die zijspan
mannen is hun te grote aanhankelijkheid
ten opzichte van hun sponsor, een siga-
rettenfabrikant. Daardoor staken ze nog
op het erepodium van Hockenheim een
produkt van de geldschieter op. Waar
mee ze zich voor eeuwig belachelijk
maakten. Want een beetje motorrijder
rookt sigaar noch bewuste sigaret. Die
draait een zwaar shagje. En dampt zo'n
ding slechts voor en na de huldiging. Met
een sigaret op het ereschavol. Het was als
een vlag op een modderschuit.
Zijspannen, het blijft behelpen.
BUYS
