en
Am®
w»
Leidse father Bert Verhoef
viert zijn gouden priesterfeest
ff et is weer doperwtjestijd!
ar m'n rente ho
ef ik niet zo nodig volwass
en te worden!'
Rekreaqua wordt jaarlijkse
trekpleister in het Bollenbad
1IDEN OMGEVING
Ccidóc (Boutwnt
DINSDAG 8 JULI 1986 PAGINA 11
1
V MISSIEHUIS,, VRIJLAND" KOMEN MILL HILLERS TOT RUST
k
oil
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
it was zondag 12 juli 1936,
-j zomerse dag, toen in de
e kapel van het St. Jo-
i's College in Mill Hill
I aangename groene vlek
iet noorden van het Lon-
gebied vijfentwintig
lens tot rooms priester
llen gewijd. Ik was één
[die vijfentwintig „geroe-
rn"'
[„kersverse" herinnering
I father Hubertus Verhoef
die komende zaterdag
goddelijk aangek week-
Istilte van een Veluwse
leving de 50ste verjaardag
zijn priesterwijding gaat
iven. Een halve eeuw
jterschap, waarvan bijna
aar zijn opgegaan in de
d van een rusteloos mis-
ven. Dat wordt een dag
dankbaar te zijn, om niet
r te vergeten. „Tien van
e wijdingsklas zijn nog in
in", zegt hij als exponent
Wq de Strijdende Kerk.
lertus „ze noemen me
Verhoef (75) is een
bren en getogen Leide-
r, maar gepokt en gema-
(zo heet dat toch, tegen-
irdig) in de pauselijk
dgekeurde „ranks" van
Engelse missionerende
gregatie van Mill Hill die
veel buitenlandse „stoot-
ipen", vooral ook Neder-
iers (denk maar even aan
terwoude), tot zich heeft
Je fokken in de eerste helft
m. deze eeuw. Een congre-
=reë ook die opviel door op-
aaiiimdheid en een bijna
;n|ijke spiritualiteit, en die
ei^endien. als ik het even
p oneerbiedig mag zeg-
|0Ql behoorlijk in de „slappe
.J" zat, zodat men wat rui-
'e armslag had. Father
jjhoef heeft daarvan mo-
profiteren, ook in om
standigheden van medische
ingrepen, verzorging en ver
pleging. Want deze Leidse
jongen is het lichamelijk lang
niet naar den vleze gegaan.
Integendeel. Hij is nu aan
een rolstoel gebonden, maar
de geest is nog opgewekt,
volgens de onderkoelde tra
ditie van Mill Hill.
Per se missionaris
Evenal de meeste kinderen
van de vroeger bekende
Leidse familie Verhoef ging
ook Bert op kostschool in Ou
denbosch, bij de broeders van
St. Louis. De knaap wilde
priester worden. Zijn ouders
waren daar verguld mee,
maar hoopten toch dat hun
zoon ook in de zielzorg in
hun buurt zou blijven. Bert
kwam in Venray terecht: zes
jaar gymnasium bij de paters
Franciscanen. Student Ver
hoef had echter een vast
staand ideaal: hij wilde per se
naar de missie en geen kloos
terling worden. Nu missione
ren de minderbroeders van
St.Frans netzogoed, zoals
men weet, maar het risico
van een residerend klooster
leven zit er altijd in. Een
paar maanden voordat het
franciscaanse „Alverna" hem
dreigde op te slokken gal
Bert te kennen dat hij, van
wege die missionaire aan
drang, helemaal op „safe"
wilde spelen. Hij vertrok bij
gevolg voor zijn hogere stu
dies naar Roosendaal, waar
Mill Hill haar „groot semina
rie" heeft zitten en waar ook
de Britse aspirant-missiona
rissen met hun eigen tongval
een deel van de opleiding
volgen. Ze bedoelen hetzelf
de, maar zeggen het even an
ders.
Bert (Burt dus, eigenlijk)
Verhoef zag het doel waar
naar hij streefde verwerke
lijkt. Hij was op 12 juli 1936
amper gewijd je zou kun
nen zeggen, dat het H.Chris-
ma waarmee hij in Londen
werd gezalfd nog niet was
opgedroogd en dat hij de
handen van de bisschop nog
op z'n kruin voelde toen
hij binnen twee uur een be
noeming ontving voor het
Apostolisch Vicariaat van Ki-
sumu in Kenia, destijds een
Britse kolonie in Oost-Afri-
ka. „And the angels were
singing", Volgens zijn tweede
moedertaal.
Father Bert, toen missionaris
in de dop, vertelt. „Begin no
vember '36 vertrok ik voor
een lange reis. Met de boot
van Genua naar Mombasa
was het vijftien dagen. Per
trein van Mombasa naar Nai
robi en met een andere trein
van Nakuru naar Kisumu,
een provinciestad aan de
oever van het Victoriameer
in het uiterste westen van
Kenia".
En het leek of de drums zijn
komst van dorp tot dorp
doorgaven. Zo was het na
tuurlijk niet, maar het had zo
kunnen zijn, 50 jaar eerder,
bijvoorbeeld.
„Op 30 november arriveerde
ik op mijn eerste missiepost.
Al bijna in de lappenmand.
Met een luchtreis zou ik nu
diezelfde post vanuit Leiden
kunnen bereiken in twee da
gen in plaats van de tweeën
twintig die ik er toen over
deed".
In augustus '76 vierde father
Verhoef zijn 40-jarig priester
feest in Leiden, met een ge
concelebreerde plechtige eu
charistieviering in de St.An-
toniuskerk, in de parochie
waar een broer en z'n jongste
Drie jaar later keerde hij
voor goed terug naar Neder
land. De warme, vochtige
tropen hadden zijn gezond
heid in de tang genomen. Het
werk, inclusief de geëiste tol,
zat erop. „Ik geniet nu van
mijn emeritaat in het missie
huis „Vrijland" in Ooster
beek, vlak bij Arnhem. Na
bijna 43 jaar missionarisleven
in Afrika. Aan die Kenia-ja-
ren heb ik zeer dankbare 'en
fijne herinneringen. Ik
mocht de ontwikkeling van
de Kerk daar en van het
land zelf meemaken. In '36
strekte het toenmalige Apo
stolisch Vicariaat van Kisu
mu zich uit over een zeer uit-
gesterkte oppervlakte; in '60
werd het opgesplitst in maar
liefst zes diocesen. Ik geef u
te denken hoe ingrijpend dit
was. Vijf van deze bisdom
men hebben een eigen Keni-
ase bisschop. Vanaf 1976 heb
ik nog onder twee Keniase
bisschoppen gewerkt. Het
gaat daar erg goed".
Geen souvenir
Het land zelf werd in decem
ber 1963 een onafhankelijke
republiek. Rustend missiona
ris Verhoef: „Zowel op admi
nistratief als onderwijsgebied
hebben de Britten Kenia
goed voorbereid voor die on
afhankelijkheid. Vanwege
mijn arthritis, een pijnlijke
reumatische aandoening die
me een beetje te erg heeft
aangepakt, moest, ik Kenia
eerder voorgoed vaarwel zeg
gen dan ik gewenst had. Art
hritis is nou iets dat je niet
als een „souvenir" mee
neemt, maar arthritis en reu
ma zijn blijkbaar niet aan een
klimaat gebonden".
Father Verhoef woont dan
nu in het missiehuis „Vrij
land", het bejaardenoord
voor de Nederlandse missio
narissen van Mill Hill, „als
zodanig ook officieel erkend
door de Bijstand". Bert Ver
hoef MHM heeft daar een
nieuw levensritme gevonden:
„De inwoners, priesters en
broeders, hebben alle een ei
gen ruime zit-slaapkamer,
maar wat de maaltijden be
treft, enzovoort, vormen wij
een communiteit. Zoals de
naam „Vrijland" al aanduidt,
zijn we vrij in ons doen en
laten, in uitgaan en dergelij
ke. Tot midden '82 ging ik
nog graag naar Leiden, een
stad waaraan ieder echte Lei-
denaar gehecht is. Ik ook.
Maar nu ben ik te gehandi
capt wat reizen betreft. Dat is
wel afgelopen, vrees ik".
Het centrum
„Hoe vult u uw dag?, zou een
gewettigde vraag zijn. Nou,
dank zij mijn nog zeer goede
ogen, een levendig geheugen
en een normaal denkvermo
gen, kan ik nog veel lezen en
aan vrije studie doen en nog
wel eens een of ander artikel
schrijven voor een tijdschrift.
En erg fijn is ook, dat het
centrum van ons huis hier
een mooie en ruime kapel is.
In die kapel worden dagelijks
twee geconcelebreerde
eucharistievieringen gehou
den en ook nog privé H.Mis-
sen gelezen. Voor iedere
priester die dat wil is er een
aangepaste gelegenheid om
dagelijks samen of alleen te
celebreren". Father Bert doet
dat in zijn rolstoel, maar hij
blijft priester in eeuwigheid.
Een verhaal dat doorloopt.
„De meeste van onze bewo
ners hebben hun beste en ge
zondste jaren doorgebracht
als actieve missionarissen in
de verschillende gebieden die
door Ton Pioters
aan onze congregatie zijn toe
vertrouwd, destijds in alle
Britse koloniën. Wij kunnen
dus gedachten uitwisselen
over onze ervaringen in die
grote verscheidenheid van
missiegebieden die wij nu de
„derde wereld" noemen.
Ach, zoals in '76 zou ik ook
graag dit gouden jubileum in
Leiden willen vieren, maar
dat is helaas onmogelijk. Hier
in „Vrijland", ontdaan van
alle beslommeringen, wordt
het feest van vier jubilaris
sen, onder wie een „diaman
ten", gevierd op 6 september.
Dit vanwege de vakanties".
Dat wordt derhalve voor
„gouden" father Bert Ver
hoef „eenzaam maar niet al
leen". Diep in z'n hart ziet hij
uit naar enig Leids medele
ven, want hij mag dan een
optimistische Mill Hill-er met
43 Afrikaanse diénstjaren
zijn, hij blijft in hart en nie
ren een vastgekleefde Leidse
Glibber. Eigenlijk zit ie er op
te wachten: schriftelijke ge
lukwensen zouden zeer wel
kom zijn; te sturen aan
H.Verhoef MHM, postbus 20,
6860 AA Oosterbeek. „Vooral
vraag ik mijn vrienden en
bekenden en iedereen om
een gebedje of een memento
op 12 juli. Bij voorbaat mijn
hartelijke dank". Zo zeggen
priesters dat nog wel.
t V*
in uil de wijde omtrek trek-
>jk de komende twee weken
lreisen naar Ruiten Troef in
O0ïotarendsveen. De reden
an deze massale trek naar
pe» Veense platteland: het is
1 tyr doperwtjestijd. De verse
/erene bolletjes „in de dop"
ten deze week in zulke
ten getale van het land.
)rt de conserven fabriek ze
isttallemaal kan verwerken.
acVom krijgen de liefheb-
'e i van deze groene peul-
vochten een kans. Tot en
18 juli zijn verse doperw-
,or< in balen van tien kilo-
bij Ruiten Troef voor de
er\ument te koop om zelf in
1 vriezen.
ïap
mk)kwaliteit", prijst direc
ts. van Ruiten zijn erwtjes
Hij raakt over de sublie
me kwaliteit ervan niet uitge
praat. Vanachter een grote
pot ingemaakte augurken die
op zijn bureau staat te pron
ken, doet hij een poging de
voortreffelijke eigenschappen
van de voortbrengselen van
zijn planten te omschrijven.
Net alsof je ze uit je eigen
tuintje haalt. Mbar dan nog
lekkerder. Zulke erwten kun
je verder nergens krijgen.
Geen enkele winkel verkoopt
bovendien gedopte erwtjes.
En om ze zelf van hun dop te
ontdoen, kost je uren werk.
De meeste mensen hebben
daar een vreselijke hekel
aan is zijn ervaring.
Vele groenteboeren, huis
vrouwen. winkeliers en ande
re particulieren maken dan
ook van de gelegenheid ge
bruik en koersen naar de con-
servenfabriek om de doperw-
tjes .geschoond" te kopen.
..Voor hele straten tegelijk
komen ze halen. De kilo's
gaan grif van de hand. En als
je voor jezelf te veel hebt, is
er altijd wel wat met de buren
te regelen Ruiten Troef is in
de provincie Zuid-Holland de
enige conservenfabriek die
jaarlijks een erwtenverkoop-
actie houdt. Zo'n 5 a 6 ton
gaan er wekelijks de deur uit.
Stugge peulen
Amper gerijpt aan de plant,
worden de erwten bij de
Veense conservenfabriek in
Bijdragen:
Jeannette Schreuder
en Paul van der Bijl
Foto's:
Wim van Noort en
Henk van den Ende
Tips: 071-122244,
toestel 23
een noodtempo gebruiksklaar
gemaakt. Dat gebeurt alle
maal machinaal. Tegelijk met
het plukken van de stugge
peulen worden de erwtjes al
uit hun beschermende omhul
sel gehaald. Daarna worden
ze goed gewassen en van alle
aangekleefde blaadjes, steel
tjes, bloemetjes en steentjes
ontdaan. Vervolgens sorteren
speciale erwtenmachines de
bolletjes op maat. „De extra
fijne doperwt gaat alleen in
de verkoop. De sorteringen
zeer fijn en fijn verwerken
we zelf", aldus de directeur.
Binnen een uur komen de
erwten van het veld in de
handel. Het is dan zaak ze zo
snel mogelijk in te vriezen.
„Met een snelle en juiste ver
werking red je de smaak van
je erwtjes. Alleen dan zijn ze
niet te versmaden". Van Rui
ten levert zijnt klanten dan
ook voor de zekerheid een
kant en klare gebruiksaanwij
zing bij hun netje met duizen
den verse erwten. De gebrui
ker dient zijn pas verworven
peulvruchtjes vijf minuten te
blancheren, hetgeen wil zeg
gen: kort koken op ongeveer
95 graden Celcius. Daarna
moeten de bolletjes goed afge
spoeld en afgekoeld worden.
Liefst onder de koude stro
mende kraan", voegt Van
Ruiten daar nog aan toe. Ze
kunnen dan in gebruiksklare
porties van 200 gram per per
soon in de vriezer gestopt
worden.
Het resultaat is een keiharde
bonk aan elkaar gekleefde
erwtjes en niet een aantal los
rollende kraaltjes, zoals uit de
bekende diepvriespakjes in de
winkel tevoorschijn komt.
Een nadeel, dat echter in het
niet valt bij de smaak van de
zelf ingevroren erwten. „Win
kelerwten halen het er niet
bij", aldus de directeur.
De jeugd kon zich gisteren in het Bollenbad in Noordwijk voor de eerste keer vermaken bij Rek-
reaqua '86.
„Toen ik pas door het dorp
liep, vroegen mensen wan
neer het weer zou beginnen.
Het leeft kennelijk". Leonoor
Sluyser is duidelijk niet de
enige die zin heeft in de Rek-
reaqua '86. Haar inspanningen
van vorig jaar blijkenin goe
de aarde gevallen te zijn. Leo
noor Sluyser was de initiatief
neemster van de Rekreaqua
'85, dat in de zomermaanden
plaats vond in het Noordwijk-
se Bollenbad. Aan het eind
van de zomer kon zij terugkij
ken op een geslaagd experi
ment. Zo geslaagd, dat ook dit
jaar weer het vakantiepro
gramma wordt afgewerkt.
Leonoor, kind aan huis in het
Bollenbad, stapte vorig jaar
zelf op badmeester Aad van
der Klauw af. Er waren hier
en daar wel wat activiteiten
voor de jeugd, zoals de zwem-
vierdaagse, maar er veel lijn
zat er niet in. Daar moest wat
aan gebeuren, vond de stu
dente aan de Amsterdamse
Academie voor Lichamelijke
Opvoeding en kwam met een
plannetje op de proppen. Al
lerlei spelletjes voor de jeugd,
variërend van levensgroot
ganzebord tot paraplu hangen.
De activiteiten gingen er in
als koek en een Rekreaqua '86
was een voor de hand liggend
evenement geworden.
Gisteren ging die van start
met spelletjes uit Grootmoe
ders Tijd. Aan de rand van
het buitenbad kon de jeugd
even terug in de tijd, onder
begeleiding van Leonoor
Sleyser en haar vriend Paul
Alkemade, afgestudeerd aan
het CIOS. Geen overweldi
gende belangstelling, maar
het weer viel na zoveel zon
neschijn dan ook een beetje
tegen. Het sportieve tweetal
hoopt dat deze versie van
Rekreaqua zich wat meer in
de buitenlucht zal afspelen
dan vorig jaar. Toen moest er
nog wel eens uitgeweken
worden naar het binnenbad.
Daar heb je eigenlijk weinig
ruimte. Het worden dan gauw
spelletjes", aldus Paul Alke
made. IJs en weder dienden-
de hoopt hij op zo'n 2000 deel
nemers.
De Rekreaqua '86 is op iedere
doordeweekse dag, tot en met
8 augustus. Elke dag van
twaalf tot drie staat er iets an
ders op het programma, al be
staat de mogelijkheid dat spel
letjes die in de smaak vallen
nog eens terug komen. Iedere
week staan er één of twee wat
grotere evenementen op sta
pel. Deze week is dat de mini-
zeskamp, die morgen wordt
gehouden. Volgende week
vrijdag is een ander groot
spektakel: het kampioenschap
Parapluhangen. Vorig jaar
een succesnummer, vooral
door het optreden van win
naar Miranda Plug, die tot ie
ders verbazing ruim zes mi
nuten aan de plu bungelde.
(ADVERTENTIE)
n De Amro Florijnenvloot is een bijzonder aantrek-
gelijke spaarrekening voor jongeren van 0 tot 15 jaar.
di'let een rente van 4,75%. En een premie van nog eens 1%
__oor ieder jaar dat er bij de Florijnenvloot is 1 ^0/
""[espaard. Die dus op vijftienjarige leeftijd tot JLd /0
kan oplopen. Jonge spaarders van tien jaar en ouder krijgen
bij de Florijnenvloot nu gratis een spannende betaalmap.
Daarmee kunnen ze, als hun ouders toestemming
geven, ook beperkt geld opnemen of overmaken.
Om al zo jong vertrouwd te raken met de waarde van geld
en de regels van het geldverkeer. Wilt u meer weten van de
Amro Florijnenvloot? Ga dan even langs bij de Amro Bank
in uw buurt.
l|ll||Uj
Amro Bank. De bank waar je wat aan hebt.
