Eenzame reis Een Russische Rambo op video
iiitger Hauer
aait dood
in verderf in
The Hitch
Britten zijn tegen ingekleurde films
Mario Puzo schrijft
„Godfather Iir
HighlanderKoppensnellen
tussen Schotland en New York
Blonde Dolly gevonden
Police Academy
Tapt en grolt door
CcidóeSotMO/nt
VRIJDAG 27 JUNI 1986 PAGINA 11
JejCOU De allernieuwste,
l begeerde casette van de Ar-
ideotheek in het centrum van
wlcou is de Russische versie van
srapo. In deze film met de titel
»ame Reis" kun je zien hoe de
Bche „Spetznatz" marinecom-
Hnlo's hele hordes verdorven
•ikanen wegvagen en tegelij-
d de wereld redden.
lassieker zal het niet worden, maar
pische lokaties zijn fantastisch, het
awerk is goed, de meisjes zien er ge-
Koj uit in hun bikini's en de speciale
»n doen beslist niet onder voor Hol-
d. Er lijkt echt bloed te spuiten uit
met messen doorkliefde nekken en de
laatste momenten van de vlucht van een
op een schip gerichte raket en de daarop
volgende explosie zijn op kostbare wijze
uitgevoerd.
Het verhaal is vrij simpel, zoals gebruike
lijk in dit soort films. De CIA is van plan
een luxe cruiseschip op te blazen en de
Russen er de schuld van te geven. Achter
dit plan van de CIA zit een groep „rijke
stinkerds" die gek zijn op golf spelen en
militair-industriëlen moeten voorstellen.
Zij willen een nieuwe crisis tussen de
grootmachten die hun winsten ten goede
zal komen.
Gruweldaden
In een louche tropische nachtclub maken
we kennis met Hessel, de waanzinnigste
man van de CIA, wiens drankuitspattin
gen doorspekt worden met flashbacks van
gruweldaden in Vietnam. Gewapend met
de allernieuwste technologie regelt Hessel
de raketaanval op het cruiseschip. Maar
er gaat iets mis. In plaats van het schip
raakt de raket het zeiljacht van een hip-
py-achtig Amerikaans paar dat blijmoedig
aan een reis om de wereld bezig is. Zij ko
men in het water terecht, maar weten al
snel een onbewoond eiland te bereiken
met de „gebruikelijke" uitrusting van
schipbreukelingen, zoals luxe tenten, kor
te golf radio's, Kalashnikovgeweren en
dat soort dingen.
Hessel wil niet dat er getuigen overblij
ven, en hoewel de CIA hem officieel ver
stoot organiseert hij de moord op de Ame
rikaanse schipbreukelingen. Maar intus
sen zijn de „goeierikken" wakker gewor
den. Op het zonnige dek van een Russisch
marineschip is een groep mannen op een
vriendelijke manier aan het oefenen ter
wijl er gepraat wordt over de familie thuis
en het plezier dat je kan beleven bij het
paddestoelen zoeken in het bos. De kapi
tein van het schip heeft lucht gekregen
van het plan van de CIA en hij geeft z'n
jongens opdracht dit te dwarsbomen. En
dan gaat het op los. De CIA-moordenaars
slagen erin hun landgenote te vermoor
den, maar haar echtgenoot neemt bloedig
wraak en voegt zich daartoe bij de te hulp
gekomen Russische goeierikken. Dat laat
ste is belangrijk. Het vrolijke Russische
welkom voor die dodende hippy maakt de
film ideologisch gezien verantwoord: Mos
kou is immers niet tegen het Amerikaanse
volk, maar alleen tegen Amerikaanse
slechterikken.
Wat „Eenzame Reis" anders maakt dan de
gebruikelijke Russische thriller is het
overdadige budget dat nodig was om de
buitenlandse lokaties en dure sets (ge
doemd om te worden opgeblazen) te fi
nancieren. Maar de Sovjet-burger, die ge
middeld 14 keer per jaar naar de bioscoop
gaat, krijgt hetzelfde soort regelmatige
dieet aan „vaderlandslievende" films
voorgeschoteld als wij.
Zo is er een film over een straalvliegtuig
van Aeroflot op het vliegveld van New
York, waarin Amerikanen tevergeefs een
trouwe Sovjetburgeres proberen over te
halen in het Westen te blijven bij haar
uitgeweken echtgenoot. En de populaire
televisieserie „Tass heeft toestemming om
te melden over de pogingen van de
CIA om verwarring te stichten in een
klein Afrikaans landje en de heldhaftige
pogingen van de KGB om het daar vre
dig, rustig, veilig en socialistisch te hou'
den.
Maar één ding bleek echt interessant aan
de video van „Eenzame Reis" die we voor
een roebel per avond huurden van de Ar-
bat-videotheek: De videoband was ge
maakt in Japan.
MARTIN WALKER
Copyright The Guardian 1
Regisseur Fred Zinnemann heeft zich in En
geland aan het hoofd gesteld van een aantal
verontwaardigde regisseurs die hevig protes
teren tegen het zogenaamde „inkleuren" van
oude, klassieke zwart-wit films. „Een culture
le misdaad" noemen de Britse filmmakers die
manier om oude films wat aantrekkelijker te
maken voor een aan kleur gewend publiek (tv
en video). De Britse campagne wordt gesteund
door topregisseurs als Lindsay Anderson, Sir
Richard Attenborough, John Boorman, Ro
land Joffe en John Schlesinger. In Amerika
krijgen zij steun van regisseurs John Huston
en Woody Allen. Woody denkt waarschijnlijk
vooruit. Zijn films zijn dan nog wel geen klas
siekers, maar ze zijn wel voor het overgrote
deel in zwart-wit.
Mario Puzo heeft een contract getekend met filmmaatschappij
Paramount om een origineel scenario te schrijven voor een
derde aflevering van „The godfather". De film moet uiter
aard doorborduren op het leven van de leden van de Corleo-
ne-familie, die Puzo in '69 introduceerde. De producer van
„The godfather III" wordt Nicholas Gage, een vroeger jour
nalist bij „The New York Timne die ooit een oek schreef
„Eleni" dat verfilmd werd. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat
regisseur Francis Coppola zich voor de derde keer aan een
„Godfather" zal wagen. Al moet bij hem gezegd worden dat
zijn tweede film - in tegenstelling tot wat gebruikelijk is - bé
ter was dan zijn eerste. Wat dat betreft zou nummer drie een
belofte inhouden.
Het wachten is trouwens op de verfilmig van nóg een Puzo-
boek, „The Sicilian". Cannon heeft die produktie overgeno
men bij de koop van Thorn EMI Screen Entertainment. Maar
de naam van regisseur Michael Cimino (die zo enorm over z'n
budget ging met de commerciële flop „Heaven's Gate") deed
het duo Golan en Globus wat huiveren. Budget en contracten
moesten opnieuw doorgepraat worden, aldus de Cannon-ba-
zen.
in
Regisseur Jonne Severijn en
producent Gijs Versluys heb
ben hun Blonde Dolly gevon
den. Het is de hier zo goed
als onbekende actrice Hilde
van Mieghem die de rol gaat
spelen van de Haagse raam-
prostituee die op 30 oktober
1959 in haar „peeshuisje" aan
de Nieuwe Haven om het le
ven werd gebracht. Severijn
en Versluys zochten zo'n
nieuw gezicht". Ze vonden
Hilde in Wenen, waar ze de
hoofdrol speelt in Esther Vi
la rs toneelstuk „Strategie der
vlinders". Dat schijnt ze zo
goed te doen, dat ze dat stuk
van de anti-feministische
schrijfster nu ook (samen met
Nadja Tiller) in Duitsland
mag spelen. In deze contrei
en had Hilde van Mieghem,
dochter van een Belgische
vader en een Nederlandse
moeder, zeven jaar geleden al
een klein rolletje gespeeld in
de film „Vrijdag" van Hugo
Claus. Ze speelde daarna ook
in „De witte waan" van
Adriaan Ditvoorst en in de
televisieserie „Het wassende
water".
De film van Jonne Severijn
is vrijelijk gebaseerd op het
karakter van de echte Blon
de Dolly, van wie na haar
dood bleek dat ze een dub
belleven had geleid, dat ze
clientèle in de hoogste krin
gen had en een stevig hui
zen bezit plus een voor die
tijd enorm banksaldo naliet
(aan het Nederlands Kanker
instituut en aan de psychia
trische inrichting waar haar
moeder verpleegd werd).
„Blonde Dolly" zal worden
opgenomen van half juli tot
begin september. De premiè
re volgt op 26 februari vol
gend jaar.
door Bert Jansma
Shirley
en Rock
Speelfilm over Corazon Aquino
De producers staan in de rij bij de Filippijnse president Cora
zon Aquino om haar leven maar te mogen verfilmen. Me
vrouw Aquino heeft echter besloten zes maanden te wachten
voor definitief ja te zeggen tegen een speelfilm die gebaseerd
is op het leven van haar en wijlen haar man Benigno, en op
de Fillipijnse revolutie. Ze liet haar schoonzuster meedelen:
„Aan het eind van die zes maanden tijd zal de presidente alle
ingediende scripten en scenario's nog eens bekijken en beslis
sen welke daarvan het verhaal van de Aquino's en de revolu
tie het beste weergeeft. Ze zal dan ook beslissen of het een
bioscoopfilm of een tv-produktie moet worden. De presidente
vindt dat ze nu eerst haar tijd aan haar land moet geven". Dat Shirley MacLaine: film over
hoeft na zes maanden zeker niet meer. Rock Hudson.
Schrijver Mario Puzo: con
tract voor Godfather III
gw—
cc
ite Hitcher"
faet Rutger Hauer, C.
Ijnas Howell, Jennifer
n Leigh. Regie: Ro-
Harmon.
toneel van „The Hitcher"
lifter) is een verlaten
[ijn in Texas. De hoofd-
on een jongen die een
nn wegbrengt van Chicago
Californie. Hij ziet een
pi stopt en wordt vervol-
bedreigd met een mes,
15de woorden „zie maar te
idiomen dat ik je dood". De
n voorkomt het.
i£ het begin van een reeks
Istollende gebeurtenissen,
_jn onze eigen Rutger
Ir de rol van de gevaarlij-
lychopaat mag spelen, die
zonder enige verklaring links
en rechts mensen vermoordt.
Vreemd genoeg lijkt het of hij
in zijn moordlust de jonge
man, gespeeld door C.Thomas
Howell, na die ene ontmoeting
doelbewust met rust laat. Hij
speelt een spel met hem, laat
hem steeds op het laatste mo
ment weer ongedeerd ontsnap
pen, alsof de jongen door zijn
verzet een ereplaatsje heeft
verdiend. De figuur die Hauer
speelt lijkt op zoek naar ie
mand die hem tegenspel kan
bieden, het hem minder mak
kelijk maakt dan al die andere
willige slachtoffers. Ondertus
sen zorgt hij er wel voor dat
vrijwel iedereen met wie de
jongen in contact komt wordt
gedood, aldus de verdenking
op hem ladend.
„The Hitcher" verschilt in op
zet en thema niet wezenlijk
Rutger Hauer bpdreigt de autor
van andere „griezel"-films.
Wat de film „anders" maakt is
de manier waarop is gefilmd.
Regisseur Robert Harmon en
cameraman John Seale, eerder
actief in Peter Weir's „Wit
ness" en „The year of living
dangerously", maakten opti
maal gebruik van de ver
vreemdend werkende verla
tenheid van de woestijn en het
keiharde licht aldaar. De kleu
ren schreeuwen je tegemoet,
en dat levert soms bijna recla-
me-achtige beelden op. Daar
naast laat „The Hitcher" nét
niet teveel zien. Waar de
jbilist die hem een lift geeft.
slechtere films in dit genre
nog wel eens willen ontaarden
in een aaneenschakeling van
beelden van slachtpartijen,
daar blijven Hauers moorden
grotendeels buiten beeld, al is
de suggestie van wat hij doet
al afschuwwekkend genoeg.
Het is meer de dreiging van
zijn daden, de „suspense", die
„The Hitcher" zijn aantrek
kingskracht geeft.
Hauer speelt zijn rol van ge
vaarlijke gek overigens uiterst
overtuigend. Hij weet opmer
kelijk genoeg toch nog enige
warmte in dat koele karakter
van hem over te brengen, met
name waar het zijn relatie tot
de jongen betreft. Gedurende
de hele film is er de vage sug
gestie dat de twee naar elkaar
toe zullen komen, samen zul
len opereren. De overtuiging
waarmee Hauer zijn rol speelt
zal het hem overigens moeilij
ker maken af te komen van
het image van „schurk", dat
hij inmiddels heeft. Hij heeft
inmiddels aangekondigd dat
dit zijn laatste schurkenrol is
geweest.
KOOS VAN WEES
s Rambo-achtige recruut duikt op uit zijn hinderlaag.
„Hooglander"
Christopher
Lambert met
zijn antieke
zwaard in
modern New
York.#
Studio: „Highlander" (16)
met Christopher Lambert,
Roxanne Hart en Sean
Connery. Muziek: Queen.
Regie: Russell Mulcahy.
Er bestaan op de wereld een
aantal (bijna)onsterfelijken die
door de eeuwen heen een on
derlinge strijd voeren tot er
maar één van hen over is. De
strijders genezen weliswaar
van elke wond, maar als het
hoofd compleet met een
zwaard van de romp geschei
den wordt is het ook met hen
gedaan. Zolang het er nog op
zit, blijven ze steeds weer op
nieuw onder andere namen op
de aarde verschijnen. Aldus
„Highlander", de eerste speel
film van de in Engeland wer
kende, jonge Australische vi
deo-clipmaker Russell Mulca
hy.
Het begint in hedendaags New
York met een zwaardgevecht
in een garage onder Madison
Square. Er valt een hoofd en
dan breekt er een tumult los of
de wereld vergaat. Dat zal nog
een paar keer scheidende
hoofden begeleiden: stofwol
ken, bliksemflitsen, enorme
glaspanelen die aan splinters
gaan, auto's die beginnen te
toeteren en de muziek van de
Michael Kamen en de pop
groep Queen in de hoogste
versnelling.
Van modern New York schui
ven we naadloos terug in de
tijd naar de Schotse Hooglan
den anno vijftienhonderdzo-
veel, waar de clan van de
McLeods ten strijde trekt te
gen een naburige stam van
rokkendragers. Onder de
McLeods zien we dezelfde
man uit New York anno nu,
de Franse acteur Christopher
Lambert (ooit Tarzen bij regis
seur Hugh Hudson), die een
hele film lang schaapachtig
een soort dreiging probeert uit
te stralen die niet verder dan
z'n wenkbrauwen komt. Z'n
Schots is trouwens ook niet
best, en er was nog wel een
leermeester in de buurt: Sean
Connery. Mr. Bond is weer
even in zijn geboorteland,
maar hij moet er een Spaanse
zwaardmeester spelen, inmid
dels al een paar duizend jaar
oud, óók al een onsterfelijke,
die de jonge McLeod komt
De echte Blonde Dolly (Sybille Alida Johanna Niemans) en de
actrice Hilde van Mieghem als het op haar geïnspireerde ka
rakter in de komende nieuwe Nederlandse speelfilm van Jon
ne Severijn.
Actrice Shirley MacLaine
wordt steeds actiever als pro-
ducente. Voor de televisie
produceerde ze haar autobio
grafie „Out on a limb" (waar
in haar inmiddels beruchte
affaire met een Zweedse poli
ticus) als mini-serie - met
zichzelf in de hoofdrol - in
middels heeft ze laten weten
de filmbiografie van wijlen
Rock Hudson (aids-slachtof-
fer) te willen gaan produce
ren. Er zijn méér producers
in Hollywood die op dat idee
zijn gekomen: Vijf in het to
taal. Shirley MacLaine heeft
echter al een Hudson-vertol-
ker op het oog: Lee Horsley,
acteur in de tv-serie Matt
Houston.
vertellen dat hij het tot een
dodelijk treffen moet laten ko
men met ene Kurgan, een
snuivende, grommende super-
punker. Uiteraard vindt de de
finitieve ontmoeting met Kur
gan in 1986 plaats en blijft de
Hooglander McLeod, die dan
Nash heet, over. Anders had
de film niet gemaakt hoeven
worden. En, o ja, dan is er nog
de politie die al die losse hoof
den in New York niet zo ziet
zitten. In haar gelederen bo
vendien een jongedame die
toevallig expert blijkt te zijn
op het gebied van oude zwaar
den.
In het begin lijkt het nog iets,
met de visueel sterke Hoog
landse en New Yorkse plaat
jes, volgespoten met één en de
zelfde video-clip-rookwolken.
Daarna wordt het een Schotse
trye tussen toen en nu met een
hoop nergens op slaande zij
sprongetjes. Je weet zeker dat
het niks meer wordt als Fred
dy Mercury halverwege z'n
stem verheft en Queen een
compleet tekstnummer door
de beelden heen mag zingen.
Muziek die net is als de film:
rommelige kitsch.
pe recruten en het klassieke „Wat en Half-Wat"-effect in „Po-
academy 3".
Sean Connery:
bijrol als een
elegante
Spaanse
zwaardvechter
in
„Highlander".
HOR en Eurocinema I en
Police Academy 3" (a.l.)
Steve Guttenberg en
J>a Smith. Regie: Jerry
6.
illfilms zijn zo dun gezaaid
de „Police Academy"-
iëhten alsmaar populairder
den en - in ons land - met
Is meer kopieën in de bio-
ep gebracht kunnen wor-
Er is niets tegen dat soort
[Jijk onschuldige kluchten,
-r wanneer een publiek
denken dat dit nu écht
I is, wordt het pijnlijk.
"lice Academy 3" is niet an-
I dan z'n voorgangers: een
jenschakeling van allerlei
■ligheden waaraan stijl en
Beter ontbreken. In num-
idrie zijn we weer terug bij
begin: in de eerste film
^Ben de recruten opgeleid,
9e tweede mochten ze voor
•berst de straat op, in drie
'Jlen de sterren van ae
\it gehaald om de school bij
Staan in een concurrentie-
met de tweede Police
Academy ter stede. De bezui
nigingen hebben toegeslagen
en de minste van de twee
scholen moet verdwijnen.
Schrijver Gene Quintano heeft
her en der grappen en grollen
opgediept en ze op het ver-
haalstramien geplakt. Zoals:
een heel vervelend schmieren
de punk die agent wil worden
gekoppeld aan een minkukelig
en ondermaats mannetje, la
chen; een kleine Japanner die
zich met een „I love America"
aan de boezem van de grote
agente Callahan drukt, gieren;
en de tegenstrevende com
mandant Mauser wiens wenk
brauwen worden afgeschoren,
brullen.
Quintano's meest intellectuele
grap is een kleine Hitchcok-
parafrase: de douche-moord
uit „Psycho". Mes in silhouet
achter douche gordijn, sner
pende muziek, en even later
het weglopen van het badwa
ter. Te oordelen aan het uit
blijven van enige herken
ningsreactie bij het jonge pu
bliek: verspilde moeite.
