Langs
en
nFTrI4rmtnFAREN Valentine's hotelreeks maakt
Chronisch tekort aan opvang voor jeugd met problemen
is de lachende
vierde in het spel nieuwe opzet in Noordwi jk Zee
iuDEN OMGEVING
£cidóQ.&owiant
DINSDAG 24 JUNI 1986 PAGINA 11
ianje-rood
■f Jd gedacht dat een ver-
aflicht maar één kleur
nol tegelijk kan uitstra-
_J maar gisteren, voor
.kantongerecht, wierp
""Jproces verbaal van de
Wijkse politie geheel
»r licht op de zaak.
ns dit politiekorps is
fhet verschijnsel oran-
|od mogelijk. Tenmin-
een jongeman was op
loulevard in Katwijk
o< urd omdat hij op 9 au-
v<us van het vorig jaar
w oranje-rood verkeers-
-A was gereden. Oranje-
fe zo stond het echt in
Officiële paperassen. De
H eman wist zich het
'01 val nog goed te herin-
M n. „Het was heel druk
dt e Boulevard", putte hij
lijn geheugen. „De au-
"reden vlak achter el-
'kf. Het ging heel lang-
1". Volgens de ver-
Aite zaten twee agenten
"(en auto in een zijstraat
te hij het verkeerslicht
'fleerde. „Hoe kun je
■X vanaf de zijkant zien
01 iemand door rood
i Daarbij keken ze te-
'fi de zon in", voerde hij
k De jongeman wera
j 'igens niet direct aan-
m wden, pas een tijdje
r werd hij op de bon
^ingerd. „Dat ging heel
allig", zei de verdach-
k reed nog even door
dorp en plotseling za-
7 ze achter me". Op de
ig van kantonrechter
shuis of hij door rood
gereden, voegde hij
j nieuwe variatie aan
verkeerslichten-thema
„Oranje-rood? Het was
per groen-oranje dan
nje-rood". De rechter
liegen officier van justi-
VVan den Broek dat hij
1 begreep waarom deze
k werd vervolgd. „De
tie heeft het over het
eren van een oranje-
d licht. Ze weten het
zelf ook niet", vond
rpshuis. De officier, de
it'antwoordelijke voor
1} vervolgen van de
oik, was het geheel eens
de kantonrechter,
it hij vroeg vrijspraak,
verzoek dat vanzelf-
ikend werd gehono-
■d door de rechterlijke
bht.
donrechter Morshuis
ook niet zo te spreken
de rijkspolitie Alke
die op 27 mei 1985 in
Kaag (op de Juliana-
een jongeman had
teurd omdat hij geen
iwijs bij zich had. De
%ter vond dat de jongen
.kans had moeten krij-
lk zijn rijbewijs later op
4 politiebureau te laten
In. Volgens de verdach-
^Idie zijn rijbewijs in zijn
liere jas had laten zitten,
p de politie hem die ge-
Jenheid niet gegeven.
1 officier vroeg schuldig
"jlder straf. „Omdat men-
J nog wel eens in de ge-
lenheid worden gesteld
t later te tonen". Mors-
fis vond het een juiste
l „Een beetje meer sou-
«sse van de politie zou
zijn plaats zijn ge
est' meende hij.
vrouw reed op 20 juni
!5 met een behoorlijke
irt in haar auto over de
hlialaan in Oegstgeest
bij de kruising met de
iprenbloemstraat gaf ze
«n voorrang aan een
m rechts komende wa
ll. Een botsing was het.
ijvolg en aangezien ook
i andere auto snel reed
ks het een behoorlijke
pp. „Het is waar", gaf de
jouw toe. „Maar die me-
jouw reed heel hard, wel
l Ze is kassière bij Albert
lijn en het was al over
(genen". Morshuis keek
I het dossier en zei:
(laar u bent ook snel ge
werd. Tegen de politie
i u dat u in de derde
[rsnelling reed". „Ik reed
f', reageerde de vrouw,
h de derde versnelling?
khnisch niet helemaal
ist om dat te doen",
Brkte de rechter op. De
issière, die met een lich-
thersenschudding en een
kneusde rib naar het
skenhuis werd gebracht,
jrklaarde ook dat de
louw snel had gereden.
Eficier van justitie Van
in Broek was eveneens
b mening toegedaan. Hij
lerde het rijden in de
irde versnelling als be-
ijs aan en eiste 200 gul-
'n boete. Op de vraag
in Morshuis of ze nog
Is wilde zeggen, ant-
ïordde vrouw. „Ik heb
ks te zeggen, want zij
vam van rechts". De
phter legde haar de 200
|lden boete op. „Ik heb
van geleerd", gaf de
roordeelde ruiterlijk toe.
k ben voortaan heel
[brzichtig op dat soort
uisingen".
KEES VAN HERPEN
Het gaat er werkelijk op
lijken, dat over een aan
tal jaren zowat de helft
van Nederland volge
bouwd zal zijn met hotels
en appartementen, al
dan niet luxueus. Zoals
eens overal de wasseret
tes hun kopjes omhoog
staken, zo gaat het nu
met de hotellerie en het
„aangename onderko
men". Vooral langs Hol
lands kust zijn de belof
tes niet van de bewolkte
lucht. Spitse en vlugge
jongens met een radarge-
voel voor de mogelijkhe
den weten precies hoe
geslaagde Nederlanders
het best hun geld kun
nen beleggen: in hotel
suites en comfortabele
appartementen natuur
lijk. Gladjanussen met
een bijkans onfeilbaar fi
nancieel speurvermogen
en bereid om risico's te
nemen. Soms hebben ze
de schijn van avonturiers
te zijn, maar het kaf on
der het koren schift zich
vanzelf. Ons land kent
inmiddels tal van inter
nationale hotelvestigin
gen, maar de eigenhei
mers beginnen driftig
mee te doen aan het ex
ploreren en exploiteren
van het aangenaam ver
pozen. Het liefst met uit
zicht op zee in de vader
landse afspiegelingen
van Miami Beach of
Palm Beach. Op de com
merciële startbaan, met
als bestemming grote
hoogten in de Melkweg
van het hotelwezen, staat
nu een volbloed Neder
landse keten met ron
kende motoren: de Va
lentine hotels, de „harte
lijke hotels"; opgezet
door drie succes ruiken
de Haagse „ricicone-
mers": Leo Kooman
partners, F.D.Tiekstra,
en Lesley van Delft
partners. Met als lachen
de vierde, tevens advi
seur, slimme vogel Mar
tin Spaargaren, de on
verwoestbare en inven
tieve, die altijd weer te
rugkomt als een niet uit
te roeien onkruid. Je ziet
Spaargaren en je wordt
vanzelf weer enthousiast.
Martin C.Spaargaren heeft
z'n sporen op het gladde ho
telijs al dubbel en dwars ver
diend. Hij leerde calculeren
en organiseren, en ontplooide
zich tot routinier via Amster
dams Victoria Hotel, Huis ter
Duin, Grand Metropolitan
Hotels, Holiday Inn Leiden,
Atlantic Hotel, Hotel Wasse
naar. Hij kwam overal, zag
en overwon, en moest soms
capituleren. Maar Spaargaren
kwam als een soort Bonapar
te altijd weer terug uit bal
lingschap, al leek het er wel
eens op dat hij met z'n „hon
derd dagen" bezig was. Na
zijn laatste avontuur (het
mede opzetten van Hotel
Wassenaar, Vijf Sterren en
de Luxe) zat hij een maand
of wat afgedankt op z'n
„Elba" aan zijn come back te
werken. Hij is nu weer terug,
veerkrachtig als altijd, in het
corxecte pak met fancy das
en afwijkend pochet en met
zijn barometer op hogedruk-
gebied afgestemd, als raadge
ver van de Valentine Hol
ding die rond 200 hotelappar
tementen van het nieuwe
Carlton Beach Hotel in Sche-
veningen verkocht en thans
staat voor het opzetten van
dergelijke Beach Hotels in
Katwijk (in vergevorderde
staat van onderhandeling),
Noordwijk en weer later wel
licht in Zandvoort, Bergen en
zo meer. Maar de Valentine
Partners en strateeg Spaarga
ren willen daar nog niet al te
veel over kwijt.
Beach Hotel
De nieuwe hotelketenhaan
kraait evenwel al bij voor
baat victorie in Noordwijk.
Aan de Boulevard, vlak naast
de Vuurtoren, gaat het luxe
Beach Hotel verrijzen. Bur
gemeester Bonnike schijnt
laaiend enthousiast te zijn;
zijn badplaats wordt nu al
weer verrijkt met het Oranje
Hotel, en er kan nog meer bij
om Noordwijk z'n oude glans
terug te geven. Het luxe ho
tel krijgt 40 suites „met een
zee van ruimte" en met uit
zicht op zee. Bovendien kent
het bouwpakket nog 40 stu
dio's, twee restaurants, een
coffeeshop, een ruime entree
hal met receptie en tal van
zalen voor party's, congres
sen en andere zakelijke bij
eenkomsten. Op de boule
vard komt een ruim zonne
terras en aan de achterkant
is plaats voor parkeren. Het
vier etages hoge hotel wordt
terrasvormig opgebouwd en
zal een mediterrane atmo
sfeer ademen: een „Cannes
Marina" aan de voet van het
blonde Hollandse duin. Ont
werp van deze nieuwe parel
aan de Noordzee: Van Nierop
en Van den Hoeven te Rot
terdam en die zeggen nu: de
kust is van ons.
Een prima exploitatie-formu
le: een hotelmanagement
verhuurt in opdracht van de
individuele eigenaren de stu
dio's en suites; in de praktijk
schijnt een rendement van
minimaal 7 pet. over het eer
ste jaar zeer goed realisbeer-
baar, en na enkele jaren is
een rendement van meer dan
10 pet. mogelijk gebleken.
Waar dat gebleken is weet ik
niet, maar het moet gebleken
zijn. Eventueel op voorhand.
De prijzen voor de suites lo
pen van ca. 115.500 tot
124.500, vrij op naam. Koop
je, dan ben je individueel ei
genaar met volledig apparte-
mentsrecht, mede-eigenaar
van de grond en verschillen
de faciliteiten van het hotel
complex. Zoals Lesley van
Delft zegt: ga je 's zomers een
dag een het strand liggen,
dan kun je 's avonds in ie ei
gen appartement of als dat
toevallig door een huurder
bezet is, in een ander lek
ker in het bad gaan en je op
frissen voor de avond, die jé
dan weer doorbrengt aan het
strand of in een bar.
De individuele eigenaar
krijgt tevens het recht op een
verblijf van maximaal vier
weken per jaar. En dat is al
heel fraai, want voor de rest
van het jaar is je aankoop in
handen van lieden die je ap
partement gehuurd hebben.
Als je je in die tijd wilt ver
kleden, douchen of even uit
geteld op bed wilt liggen,
kun je van de suite (of studio)
gebruikmaken, maar dan wel
tegen betaling van de nor
maal geldende management-
fee. Dat is een soort opcenten
vanwege de exploitatie van
het complex. En wat nooit
weg is ook: als je een suite of
studio koopt, ben je automa
tisch lid van de Vereniging
van Eigenaren (WE). Maar
dat zijn allemaal wissewasjes;
je bent dan toch maar even
over de volle kamerbreedte
en met uitzicht op de woelige
zee eigenaar, met vooruit
zicht op een uitstekend ren
dement. En de mogelijkheid
om regelmatig je eigen suite
te gebruiken als attractieve
pied a terre. Want je kunt
wel kopen, maar niet om
vliegen te vangen nietwaar?
Zo wordt in Noordwijk aan
Zee opnieuw een gat gevuld.
Dankzij Valentine. Weer
feest aan de boulevard. De
VVV onder directie van
Wim Rovers reageert met
enige reservering. Dat moet
jé in een badplaats ook altijd
doen, vind ik. Immers, zo'n
VVV is niet van gewapend
beton, zoals de bouwer van
Beach Hotel. Vooralsnog is
Martin Spaargaren, na een
nare episode, teruggekeerd in
Hotel Wassenaar, „een ju
weel van een bedrijf". Hij
werd midden vorig jaar aan
de dijk gezet door ontwikke
laar Lagerwaard, maar op 15
april kwam hij wiekend op
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 1(>.
eigen vleugels terug „om een
traditie voort te zetten en een
revolutie te stoppen". „Het
waren voor mij voordien een
paar nare maanden van ac
ties en reacties, maar die
hebben we nou achter de
rug. We moeten het verleden
rond Hotel Wassenaar verge
ten. We hebben nu een paar
maanden fijn gedraaid, voor
al tijdens het bollenseizoen".
Zonder luchtballon
nen
Vanaf 1 februari voeren de
34 eigenaren die met elkaar
de 60 appartementen gekocht
hebben in wezen het bewind
Zon en weder dienende moet tegen het zomerseizoen 1987 aan de Noordwijkse Koningin Wilhelminaboulevard dit
luxe Beach Hotel gerealiseerd zijn.
over Hotel Wassenaar, onder
aanvoering van drs.P.von
Reth, tevens mede-eigenaar.
Dit is het dagelijks bestuur,
dat Martin Spaargaren ver
zocht terug te komen om het
heft weer in handen te ge
ven, de exploitatie voort te
zetten en de zaak rendabel te
maken. Hagee b.v., de aan-
swinger, heeft nog steeds ap
partementsrechten in het ho
tel en is voor 25 pet. mede-ei
genaresse. „Maar Hotel Was
senaar loopt nu zonder kre
ten", zegt Spaargaren, als een
levenslustige boetedoener:
„We zijn geen Vijf Sterren
hotel meer en ook niet De
Luxe. We zijn nu bezig met
de echte franje eraan te ma
ken; de luchtballonnen zijn
eraf. We proberen nu een
stukje traditie voori te zetten
hier, met de steun van een
geweldig medewerkend ge
meentebestuur van Wasse-
Hotel Wassenaar lijkt nog
steeds neergeworpen in een
uithoek tussen marinevlieg
veld Valkenburg en de Pan
van Persijn, „maar om de
hoek hebben we het strand",
zegt Martin C., die daarbij z'n
verziende bril moet opzetten,
want hij weet dat er „aan
groen" nog van alles moet
gebeuren rond Hotel Wasse
naar. Hij heeft zich daarbij
verzekerd van de inzet van
een geestdriftige „adjunct-di
rectrice": de 24-jarige Zweed
se nachtegaal Madeleine Eke-
gardh (Nederlands staatsbur
geres); „the female touch"
aan het bedrijf, en Martins
grootste steun „en mijn ge
heim wapen van Zweeds
staal", die het hotel uit de
troebele wateren van weleer
moet zien weg te sleuren.
Een jaar geleden beschikte
hotelmaarschalk Spaargaren
nog over een adellijke rech
terhand, Lucie van Slangen
burg genaamd, maar die is in
het troebel water gebleven
en boet nu elders haar com
merciële zonden uit. Zo wil
het nieuwe bewind het ten
slotte zien.
Wat Hotel Wassenaar betreft:
door Ton Pieters
er wordt gewerkt aan (de
toestemming voor) een ten
nisbaan, de swimmingpool
ligt in conceptie gereed, de
tuinaanleg op wildgroei
gecorrigeerd door een arbeid
zame schoolkracht in „Ber
muda's" vertoont vorde
ringen; paarden zijn van har
te welkom, aan de bar zowel
als in de koelkast, en in de
„Paauwentuin" (een aircon-
dictioned lusthof, genoemd
naar het fameuze raadhuis
van Wassenaar „De Paauw",)
werken de tere tinten op je
in: een beetje Frans met een
Amerikaanse snit, en in de
„Shakespeare"-bar-
bibliotheek vind je nog on
veranderd een mengeling
van Britse kitch: de aldaar
verzamelde „boekwerken"
komen niet verder dan ge
halveerde dummy's die een
aanfluiting van de sfeer zijn.
Spaargaren wil daar nu boe
ken over sport, vooral over
golf, gaan uitstallen. Maar ik
zie het hem nog niet doen.
De Shakespeare-bar blijft
voorlopig een zwakke, don
kere link in een bedrijf dat
de Wassenaarse upper ten tot
bijeenkomen en verpozen
moet noden.
Maar Hotel Wassenaar pre
tendeert onderwijl „het best
aangeklede kopje koffie in de
regio" te serveren. Spaarga
ren: „We durven de schrij
vende scouts (van Elsevier)
op horecagebied hieromtrent
uit te dagen. En vergeet onze
vrijdagse zeetongetjes niet.
Onbeperkt eten. Overigens
mag ik de lezers van de Leid-
se Courant hierbij graag uit
nodigen om op zondagmor
gen van elf tot twaalf uur in
Hotel Wassenaar van ons uit
zonderlijk kopje koffie te ko
men genieten. Inclusief bon
bons en kandij, bruin en wit,
en altijd weer een zoet ver-
rassinkje daarbij. Men is van
harte welkom („Martin, waar
begin je in hemelsnaam
aan?", vroeg Lesley van
Delft vertwijfeld) „om met
ons kennis te komen ma
ken". Zo is Martin Spaarga
ren nu eenmaal. Al jaren.
CENTRALE VOOR PLEEGZORG HEEFT IN LEIDEN MAAR VHF ADRESSEN
LEIDEN Er is in Lei
den en omgeving een
chronisch tekort -aan
mensen, die jongeren met
problemen voor gemid
deld twee a drie maanden
in huis willen nemen. Bij
de Centrale voor Pleeg-
zörg Zuid-Holland en
Zeeland staan zegge en
schrijve vijf Leidse op-
vangadressen geregi
streerd. „Dat is veel te
weinig", zegt Carola
Groenendijk van de Cen
trale. „Vooral in de grote
steden is de nood erg
hoog. Daar wonen veel
jongeren, die van huis
weglopen. De kinderen,
die in Leiden een oplei
ding volgen, willen ook
graag dichtbij hun school
terechtkomen". De Cen
trale voor Pleegzorg be
middelt tussen pleegge
zinnen en instellingen,
die jongeren in een sa
menlevingsvorm willen
plaatsen. Elk jaar komen
zo'n 600 kinderen in aan
merking voor een pleeg
gezin. Jaarlijks vragen
ongeveer 1800 mensen in
formatie aan. Er blijven
gemiddeld 400 gezinnen
over, die daadwerkelijk
iemand in huis nemen.
Tussen de twintig en dertig
jongeren hebben korte of lan
gere tijd gewoond op een van
de Leidse opvangadressen. De
pleegmoeder van een van
deze adressen wil liever ano
niem blijven. „Ik hoef niet zo
in de belangstelling te staan".
In het begin, dat is een jaar of
achttien geleden, kwamen de
kinderen bij haar terecht via
de dominee of de pastoor of
via de school waar ze als on
derwijzeres aan was verbon
den. Nu is ze aangesloten bij
de Centrale voor Pleegzorg in
de regio Den Haag. „In prin
cipe kan ik drie kinderen op
nemen. Ik wil wel dat ze alle
maal een eigen kamer heb
ben". Zelf heeft ze twee kin
deren: een zoon en een doch
ter. Beiden zijn het huis al uit,
hoewel de zoon thans voor
een paar maanden terug is ge
komen, omdat zijn nieuwe
woning nog niet klaar is. En
dan heeft ze nog dertien kat
ten en een hond. Momenteel
zijn er twee pleegdochters: Di
ana en Monique. Diana, veer
tien jaar, woont sinds 7 febru
ari in het huis in Leiden
Zuid-West. Haar moeder kon
niet meer voor haar zorgen.
Onlangs is besloten, dat ze
nog een jaar blijft. Haar „zus"
Monique is er al vanaf 21 sep
tember vorig jaar.
Prietpraatje
Diana en Monique hebben re
gelmatig contact met hun ou
ders. „Dat is heel belangrijk",
vindt hun pleegmoeder. „Ook
al gaat het niet altijd even ge
makkelijk. Ik had bijvoor
beeld een tijdje geleden een
meisje, dat met incest te ma
ken had gehad. Je kunt dan
moeilijk van haar verlangen,
dat ze naar d'r vader gaat".
Af en toe belt ze zelf de moe
ders van Diana en Monique
op. „Zomaar voor een priet
praatje". 't Zijn niet altijd
prietpraatjes die in haar huis
worden gevoerd. „We praten
veel, soms tot diep in de
nacht". „Ja", zegt Monique,
„en dan gaat ze patat bakken,
want van kletsen krijg je hon
ger". „Je kunt met al je pro
blemen bij haar terecht", vult
Diana aan. Open staan voor
elkaar, dat vindt haar pleeg
moeder belangrijk. Net als
eerlijk zijn. „Als er rottigheid
gebeurt, prima, maar het
moet niet stiekum gaan, daar
kan ik niet tegen". Eén keer
is het voorgekomen, dat een
meisje niet in haar gezin pas
te. „Dan is het in het belang
van het kind zelf, en van ie
dereen, die hier huist, dat ze
weggaat. Op een gegeven mo
ment moet je gewoon zeggem
Dit gaat niet meer. Ik had
toen heus wel het gevoel dat
ik onderuit ging, hoor. Het is
een stukje onmacht, maar het
kan gebeuren".
Voldoening
„Natuurlijk is het niet altijd
even gemakkelijk. Er zijn
heus wel problemen. Maar je
krijgt er zoveel voor terug.
Soms krijg je spontaan een
zoen en dan is je dag weer
goed. Af en toe moet je teleur
stellingen verwerken, maar je
ziet ook hoe kinderen veran
deren. Er zijn er die hier vre
selijk agressief komen en het
geeft voldoening als je ziet
hoe rustig ze na een maand
zijn geworden", aldus de ano-
Linda Keasberry en Carola Groenendijk van de Centrale voor Pleegzorg: „In grote steden is
nood erg hoog".
nieme pleegmoeder".
Soms gaan de pleegkinderen
na een dag weer weg. Een an
dere keer blijven ze een
maand of zestien. Afscheid
nemen valt niet altijd mee.
„Je moet oppassen, dat je je
niet teveel aan een kind gaat
hechten", meent de pleegmoe
der. Maar ze vindt het niet zo
erg als een kind zich een
beetje aan haar hecht. „Dat
geeft een stukje houvast".
Mensen kunnen zich ook op
geven als weekend- of vakan-
tie-opvangadres. Ze kunnen
ook voor langere tijd iemand
in huis nemen. De pleegmoe
der van Diana en Monique
koos voor crisisopvang. „Om
dat er weinig mensen zijn, die
„lastige" pubers in huis willen
nemen".
Traditionele gezinnen, maar
ook mensen die samen of al
leen wonen, kunnen zich op
geven als pleegadres bij de
Centrale voor Pleegzorg,
Groothertoginnelaan 70, Den
Haag, tel. 070-469306. Er
wordt dan informatie toege
stuurd. Daarna kunnen de
mensen een voorlichtings
avond bijwonen en verhalen
aanhoren van en vragen stel
len aan pleegouders. Linda
Keasberry is een van de me
dewerkers van de Centrale
voor Pleegzorg, die de poten
tiële opvangadressen bezoekt.
Ze praat dan onder andere
over de gezinssamenstelling
en de huisregels. „En dan bel
len we op: we hebben kind z,
leeftijd y, .problematiek z.
Heeft u tijd en plaats voor
hem of haar? Als het kind
kan komen, gaat er een tele
foontje naar de betreffende
instelling en die voert dan
een kennismakingsgesprek.
De instantie zorgt ook voor de
verdere begeleiding.
Pleegouders krijgen een kos
tendekkende vergoeding. „En
daar kom je redelijk mee uit",
aldus Carola Groenendijk.
Voor het geld doet de pleeg
moeder van Diana en Moni
que het niet. Zij vindt het be
langrijk om anderen te hel
pen. En ze is van mening dat
andere mensen dat ook moe
ten doen. „Je moet niet stil
blijven staan bij je eigen huis
je, boompje en beestje. Je
moet je humaan opstellen en
je ogen open houden voor
problemen van anderen. Je
bent niet voor niets op de we
reld gezet". Haar pleegdoch
ters kunnen zich wel een
beetje voorstellen, dat er men
sen zijn, die geen pleegkinde
ren willen. „Maar ik denk dat
ik ze later ook neem", zegt
Monique. En Diana roept
meteen: „Ik ook".
JANET VAN DIJK
