pC Groningen niet blij
met promotie SC Veendam
Wereldkampioenschap als vakantiewerk
finale
Deksels
HONKBALCOACH HARVEY SHAPIRO
r
ZATERDAG 14 JUNI 1986
ENDAM - Nadat sportclub
indam afgelopen woensdag in
;n huis de sprong naar de eredi-
e heeft gemaakt, is er in elk ge-
één Groninger die daarover zo
i bedenkingen heeft: Renze de
es. De voorzitter van FC Gro-
^gen heeft de promotie van de
^nkoloniale formatie met zeer
reiijnengde gevoelens aanschouwd,
ovjadat de gedurende de afgelopen
°Je|e jaren afgedankte spelers van
okjjn" FC Groningen in satelliet-
ja reP Veendam het „wonder" heb-
(1 bewerkstelligd.
staj De Vries is niet vrolijk over het feit
g e| SC Veendam volgend seizoen FC
Suipningen in de eredivisie niet alleen op
ia cfrrtieF gebied, maar ook qua klanten-
zeiving concurrentie gaat aandoen. „Dit
ïghit FC Groningen geld kosten. De af-
o rokertjes doen het beter dan ze ooit
lopvacht hadden", zegt verdediger Anne
ïlder, één van de spelers die bij de
jrhddivisionist overbodig werd en bij SC
egobndam terecht kon.
lijkjor Mulder is de onverwachte opmars
n dp zijn club een sportieve revanche op
Zji voormalige club. Samen met Karei
haldink, Walter Waalderbos, Ronald
aUenge, Joop Gall, Henk de Haan en
ilseleo Keukens werd hij de dupe van de
lcntoninger vernieuwingsdrang. Op Waal-
pnrbos na - die naar Emmen vertrok -
7 ipden ze in „FC Groningen 2" aan de
ir dg. Bij SC Veendam, die het in de
dprgaande jaren met spelers van min-
cere kwaliteit had moeten stellen. De
|b, die twee jaar geleden nog op de
oopd van het faillissement verkeerde,
ecieide onder de bezielende leiding van
jlleiiner Henk Nienhuis op. Zodanig zelfs
t 4 de promotie een paar dagen geleden
drird zekergesteld.
r d
Od
Sympathie
1 1 banden tussen Mulder en FC Gro-
Jacngen zijn inmiddels verbroken, de
>l£l|endschap met de Groninger aanvoer-
Jan van Dijk is gebleven. De twee
••tyoners van Assen maakten jarenlang
nctnen de reis naar de trainingen op de
lanjvelden van het Oosterparkstadion.
e<% „nieuwe" Veendam heeft dan ook
ie'" sympathie van de kleine Assenaar,
n 4 enkele tientallen kilometers verderop
^jde stad speelt.
ha4 gun het die jongens van harte", zegt
rc1n Dijk. „Ze zijn in Veendam goed be-
°dj met een goede trainer en een goede
Ninager (respectievelijk Henk Nienhuis,
M voormalige hulptrainer van FC Gro-
J"b'hgen en Theo Huizinga, de dit seizoen
'Elrtrokken elftalleider van de eredivisie-
Deg; red). Hun succes heeft voor mijn
■leniging echter minder prettige gevol-
—ii. Het kost ons komend seizoen pu-
iek, hoe je het ook wendt of keert",
e promotie van SC Veendam zal nega-
ve gevolgen hebben voor de inkom-
ïn uit competitieduels bij FC Gronin-
li. Van Dijk daarover: „Het publiek
at nu kiezen. Speelt Veendam volgen-
j week tegen Ajax, dan gaan ze van-
lag niet naar FC Groningen tegen Ex-
jsior, om maar eens een voorbeeld te
iven. Het enige dat daar tegenover
aat, is de extra toeloop van het publiek
de wedstrijd tussen FC Groningen en
li Veendam. Ook hebben we geluk dat
in Groningen volgend seizoen nog Eu-
jpa-Cupvoetbal wordt gespeeld. Daar-
jee kan ons bestuur wel heel erg blij
jn, we blijven op die manier tenminste
De vreugde was groot afgelopen woensdag, nadat SC Veendam via een zege van 1-0 tegen Willem II de promotie naar de eredivisie bewerkstelligde.
de aantrekkelijkste ploeg van het noor
den. Of dat opweegt tegen de terugloop
van de belangstelling voor de competi
tie, waag ik echter te betwijfelen".
Polonaise
De Veendammer dadendrang is ook ge
spreksthema geweest in het bestuur van
FC Groningen. „Een unanieme mening
over de mogelijke gevolgen is er echter
nieC', zegt bestuurslid Wubbo de Boer.
„Als voetballiefhebber vind ik het prach
tig. De meeste mensen in het bestuur de
len trouwens dié mening. Nadat Veen
dam promoveerde, gingen we voorop in
de polonaise. Maar we kunnen er niet
omheen dat promotie van Veendam
geen positieve gevolgen voor onze in
komsten heeft. We zullen ons binnen
kort dan ook moeten beraden over wat
we gaan doen als het straks iets minder
gaat. Nee, we hebben nog geen stand
punt ingenomen. Er is slechts over gefi
losofeerd".
De roep om versterking werd groter nu
ook Joop Gall (als een van de laatste
spelers die betrokken is bij het samen
werkingsverband) terugkeert naar FC
Groningen. Na het volgende seizoen zal
vrijwel zekef ook Ronald Steenge - zon
der dat daar een transfersom tegenover
staat - de gang naar de stad maken. „Er
moeten dne eredivisiewaardige spelers
bijkomen", zegt Anne Mulder zelfs. Als
we met dit elftal de eredivisie in moeten
gaan, kunnen we ons beperken tot de
strijd om plaats achttien. Ik schat ons
dan echt niet hoger in dan NEC en Ex
celsior. Op alle linies hebben we verster
king nodig. In de voorhoede moet er een
goede spits bijkomen, op het midden
veld kunnen we niet zonder een nieuwe,
opbouwende speler en achterin zou ook
een degelijke extra verdediger wenselijk
zijn".
Niet akkoord
Overigens is Mulder nog niet tot een ak
koord gekomen met SC Veendam over
zijn contract voor komend seizoen. „Ik
heb gevraagd om salarisverhoging, dat
heb ik verdiend. Vorig jaar heb ik snel,
misschien wel té snel, getekend, omdat
ik weg moest bij Groningen. Dat heeft
me geld gekost. Nu ik een goed seizoen
heb gehad, verwacht ik ook van de club
een blijk van waardering. Niet dat ik de
enige ben, want de meesten hebben nog
niet getekend. We hebben gewacht op
het resultaat van de wedstrijd van
woensdag tegen Willem II. Met de pro
motie op zak hebben we uiteraard een
betere onderhandelingspositie", lacht de
28-jarige verdediger.
Naar alle waarschijnlijkheid speelt Har-
ris Huizingh het komend seizoen voor
Veendam. De man uit Ter Apel is tot
overeenstemming gekomen met de club
van voorzitter Everards. De Veendam
mer praeses vindt dat het onderhande
lingsklimaat met FC Groningen vol
doende ruimte biedt voor een definitie
ve afwerking van de transfer.
Everards: „Er komt een lawine van toe
standen over ons heen. SC Veendam
spreekt aan en daardoor raken er allerlei
zaken in een stroomversnelling. We ho
pen snel rond te komen met een nieuwe
shirtsponsor. Daarvoor zijn we in onder
handeling met de laatste twee nog reste
rende gegadigden. Verder hopen we dat
we in totaal acht co-sponsors kunnen
binnenhalen. Momenteel zijn het er al
vier. Met de nog resterende vier hopen
we binnen drie maanden tot een ak
koord te komen. Daar hoort ook een
groot verzekeringsbedrijf bij, inderdaad.
De ondernemerssociëteit heeft inmiddels
veertig leden die per stuk 3500 gulden in
het laatje brengen".
Halve transfersom
Van dat bedrag hoopt SC Veendam in
elk geval de halve transfersom voor Har-
ris Huizingh te kunnen betalen aan FC
Groningen dat een transferbedrag van
240.000 gulden heeft gevraagd. Via de
ondernemers denkt SC Veendam de
helft daarvan te kunnen overmaken als
aan het eind van het komende seizoen
Huizingh terug wil/moet naar FC Gro
ningen. Als Huizingh bij SC Veendam
blijft zullen er bronnen moeten worden
aangeboord om de volledige som op ta
fel te brengen.
Henk Nienhuis: „Huizingh wil graag
naar Veendam. Van de selectie kent hij
de meeste spelers persoonlijk. Harris
denkt dat hij bij FC Groningen buiten
de boot valt. Hij zou eventueel ook naar
AZ kunnen, maar daar heeft hij geen zin
in. Ook niet in Emmen, dat hem graag
wil hebben, maar volgens hem is daar
voorlopig nog geen sportieve toekomst".
De trainer van SC Veendam hoopt nog
in de slag te gaan met Pieter Huistra.
Niet allen FC Groningen probeert de
„reserves" bij SC Veendam te stallen.
Ook PSV heeft kenbaar gemaakt in de
zelfde stijl iets te willen doen. De kans
bestaat dat de Eindhovenaren genegen
zijn via „georganiseerd verzekeren" Jur-
rie Koolhof voor één seizoen in Veen
dam te laten spelen. Everards en Nien
huis: „We hebben nog steeds pijlen op
onze boog".
HAARLEM - Minder dan een
'eek na het toernooi om het we-
ildkampioenschap honkbal zal de
wee weken geleden in Nederland
earriveerde Harvey Shapiro weer
aar de Verenigde Staten terugke-
n. Een langere „vakantie" is de
oaeh van een college-team in de
Amerikaanse staat Maine niet ver
tind. Shapiro, die vorige week eni-
e uren voor de eerste centrale trai
ning in Nederland aankwam, fun
deert voor het derde achtereenvol-
eijende jaar als manager van het Ne
derlands honkbalnegental,
d
^r0nder leiding van Shapiro heroverde
^ederland vorig jaar in Haarlem de Eu
ropese titel. Hij was al manager toen Ne
derland het jaar daarvoor op Cuba tij-
Jens het toernooi om het wereldkampi
oenschap als dertiende en laatste eindig
de. Tijdens dat toernooi bleek hij met
^ang niet alle Nederlandse honkballers
lïoed overweg te kunnen. Wegens een
"weinig professionele houding - zo luid
de het verwijt - had de manager-coach
j het aan de stok met enige topspelers.
Hen klassering halverwege het twaalf lan-
etien tellende deelnemersveld in het van
Cl9 juli tot 2 augustus in Nederland te
.Verwerken wereldtiteltoernooi, zou de
'Amerikaan tot tevredenheid stemmen.
"Met het evenement, dat voor ruim twee
4jniljoen gulden op de begroting staat, wil
tie Koninklijke Nederlandse Baseball en
^Softbalbond (KNBSB) het 75-jarig be-
fctaan vieren.
Shapiro, die Amstel Tijgers twee keer
naar de landstitel leidde, hernieuwde on
langs de kennismaking met zijn selectie
van zesentwintig spelers. „Al heb ik de
groep niet in m'n eentje samengesteld, ik
ken ze. Zoals ik ook de rest in Neder
land ken. Ik denk niet dat er nog nieu
welingen zullen bijkomen. Assistent-
coach Leen Volkerijk (de vader van
honkballer Bart; red.) is in januari ir
New Orleans geweest om de winter- en
voorjaarstraining door te nemen. Toen
hebben we ook die groep samengestéld".
Belasting
Voor een goed deel bouwt dé manager
op zijn coaches Leen Volkerijk en Hen-
ny Jenken, die hem ook tijdens het toer
nooi om het wereldkampioenschap zul
len assisteren. Shapiro mag de Neder
landse honkballers dan kennen, in het
verleden kostte het hem nogal wat moei
te rekening te houden met de omstan
digheden waaronder het spelletje in Ne
derland wordt beoefend. Die zijn totaal
anders dan in zijn vaderland. „Er wor
den nu drie wedstrijden per week ge
speeld, er is een centrale training en een
training met de club. Ik begrijp dat dat
voor spelers met een baan en een gezin
een enorme belasting is. Toch is veel
spelen de enige mogelijkheid het niveau
te verhogen. Elk jaar hoor ik dat de wer
pers in Nederland niet sterk genoeg zijn.
Dat valt te bezien, het honkbal wordt
hier elk jaar beter. Omdat ik hier maar
Harvey Shapiro:
Runs zullen schaars zijn"
zo kort ben, kan ik dat goed vergelij
ken".
Shapiro is zich ervan bewust dat hij in
de korte periode die hem als manager is
gegeven, weinig kan uitrichten. „Het
maakt echter niets uit als ik mij een paar
maanden meer zou kunnen vrijmaken.
Meer trainen verandert voor honkballers
weinig. In de wedstrijden moet ik bij de
spelers zijn. Zij hebben wedstrijderva
ring nodig. Het is goed dat de bond
naast het EK de laatste jaren regelmatig
naar Taiwan gaat".
Onverbiddelijk
Tijdens de laatste editie van dat toer
nooi verbleef Shapiro al weer in de Ver
enigde Staten. Zijn werkgever is onver
biddelijk. „Mijn verblijf in Nederland is
in feite een vakantie. Ik blijf dit doen
zolang mijn gezin en de bond het toe
staan". De overeenkomst tussen de ma
nager en de KNBSB wordt jaarlijks op
nieuw bekeken. De bond vindt het al
heel wat dat een bekwame Amerikaan
kan worden gevonden, die zich daadwer
kelijk met de voorbereiding op een groot
toernooi kan bemoeien. Die preparatie
staat overigeris wel ten dele op losse
schroeven, nu blijkt dat bij het enige
voorbereidingstoernooi (van 10 tot 15
juli) de verwachte Antilliaanse ploeg
verstek zal laten gaan.
Zeven weken voor aanvang van de titel
strijd kan Shapiro zich niet al te veel
zorgen maken. „We zoeken wel een an
dere sparringpartner", zegt hij. „Wie op
het wereldkampioenschap de startende
werper wordt? Geen idee. We beginnen
met een goeie en we gebruiken er elke
wedstrijd eentje". Shapiro verwacht een
toernooi met sterke werpers. Met uitzon
dering van de Verenigde Staten en mis
schien Cuba voorziet hij weinig krach-
thitters. „Runs zullen schaars zijn".
Aanpassen
Van het bezoeken van competitiewed
strijden denkt Shapiro deze weken wei
nig wijzer te worden. „De mentaliteit
voor internationaal honkbal is anders. Ik
ben niet betrokken bij de competitie.
Dat is een voordeel. Ik moet er voor
zorgen dat de instelling van de spelers
geschikt is voor internationaal honkbal".
Een al te eigenwijze houding lijkt Shapi
ro vreemd. De Amerikaan vindt dat hij
de speelwijze moet aanpassen aan de ca
paciteiten waarover zijn honkballers al
beschikken. Al zijn die in vergelijking
met collega's uit de echte honkballanden
dan beperkt. „Onze speelwijze zal agres
sief zijn. Extra honken proberen te pak
ken. Scoren door de defensie van de te
genstander onder druk te zetten. Dit is
geen team dat in een wedstrijd acht, ne
gen runs maakt. In Nederland heb ik
geen powerhitters zoals Amerika ze
heeft. En ook geen snelheidsduivels zo
als in een aantal Zuidamerikaanse lan
den. Wij hebben niet de snelheid van de
St. Louis Cardinals (vorig jaar winnaar
van de World Series), maar we moeten
het wereldkampioenschap ingaan met
dezelfde mentaliteit".
Dezer dagen hoorde ik een aardig ver
haal van een collega, die onlangs naar
Parijs moest. Vlak voor de Franse grens
kreeg hij panne, het mechaniek van zijn
vervoermiddel reageerde niet meer op de
signalen die hij doorgaf met zijn versnel-
lingshandle. Had ik maar een vehikel
van vaderlandse makelij, dat ooit furore
trachtte te maken met de kreet „Met het
pienterste pookje", schoot het als in een
flits door hem heen.
Maar daarmee was hij uiteraard geen
steek verder. De wegenwacht dan maar,
besloot hij tenslotte in arren moede. Een
goedmoedige Vlaming arriveerde na een
uur en drie kwartier wachten. In zo'n on
gemakkelijk Renaultje Vier, waarmee
ook de pechduivels op onze wegen te lijf
worden gegaan.
Het euvel was snel verholpen. Een palle
tje bleek uit een huisje te zijn geschoten
en na enig provisorisch ogend sleutelwerk
verklaarde de Vier-bestuurder dat mijn
collega de „baan" weer op kon. „Dat
gaat nooit meer los meneer", had de be
hulpzame beambte nog ter overvloedige
geruststelling opgemerkt nadat hij de
crick in de achterbak van zijn Vier had
fezet en de administratieve handelingen
ad afgewikkeld.
Mijn collega was in zijn auto gestapt,
startte en schakelde soepeitjes in zijn
achteruit om vervolgens met een triom
fantelijke boog om de Vier heen te willen
rijden en zijn reis te vervolgen. Groot was
echter zijn schrik toen hij vergeefs de
pook in de eerste versnelling trachtte te
zetten. Om vervolgens te moeten vaststel
len dat de „twee" ook niet functioneerde.
De Vier stond echter tot zijn geruststel
ling nog voor hem op de vluchtstrook ge
parkeerd en zijn bestuurder stapte onder
het slaken van een hartgrondig en zeker
niet Vlaams merdeuit om opnieuw
Weer de crick erbij, borgsteun onder de
as en de Vlaming eronder. Na het verwij
deren van de vier schroefjes, waarmee
een soort dekseltje het betrokken onder
deel aan het gezicht onttrok verzocht de
man mijn collega m de wagen plaats te
nemen en de pook in zijn diverse standen
te manoeuvreren. Hetgeen wonderbaar
lijk soepel en met het bijbehorende scha
kelen lukte.
„Ik begrijp er niets van", verklaarde de
overheidsmonteur wat vertwijfeld. Om
vervolgens weer onder de auto te verdwij
nen en daarna met een grijns van oor lot
oor tevoorschijn te komen. „Ik heb het",
sprak hij triomfantelijk zoals Columbus
zich ooit onsterfelijk maakte met zijn ei.
„Ik heb het dekseltje er verkeerd om op
gezet. Daardoor kon dat palletje niet vol
doende heen en weer". Dat dekselse dek
seltje. En die dekselse Belgen. U hoort
mij geen grappen maken over Belgen",
had mijn collega nog snedig opgemerkt
in zijn opluchting over het ook in tweede
instantie snel verholpen euvel.
Aan deze uit het leven gegrepen Belgen
mop moest ik denken toen ik dezer da
gen getuige was van wat er met onze zui
derburen gebeurt in Mexico. Er bestaat
een uitdrukking die zegt dat op elk potje
een dekseltje past. En dat geldt dus ook
voor voetbal. Alleen kun je de dekseltjes
ook wel eens op de verkeerde potjes doen.
En dat is wat er met de Belgen gebeurde
tijdens hun eerste twee wedstrijden in
Mexico.
Bondscoach Thijs had elf potjes op het
vuur gezet tegen het gastland en Irak.
Maar doordat de dekseltjes niet goed
pasten kwam er helemaal niets van te
recht. Maar die dekselse Thijs zou geen
dekselse Thijs zijn als hij geen dekselse
denkbeelden zou hebben om uit de ma
laise te krabbelen. En zie, Thijs toverde
wederom een winnende formatie uit de
hoge hoed. Waardoor die dekselse Belgen
het toch weer hebben gered.
Of dat morgen tegen ae Russen ook weer
lukt is natuurlijk zeer de vraag. Maar
dekselse mensen zijn tot veel in staat, dat
hebben de Belgen wel weer bewezen. OJ
dat nu de wegenwacht van mijn collega
is of die mannen van Thijs zijn, aat
maakt niets uit.
Twee Belgen horen niet thuis in die dek
selse categorie: Alain Coninx en Rik de
Saedeleer. Net als de Nederlander Poel-
mann hebben zij zich gediskwalificeerd
door hun tv-commentaar. Coninx ver
bruide het doordat hij deze week pas na
twintig minuten het slaperig geworden
thuisfront liet weten dat Engeland niet
zoals kon worden begrepen met 3-0 leid
de tegen Polen, maar slechts met 2-0.
De Saedeleer is een tragischer geval. Ooit
stond De Saedeleer te boek als de meest
dekselse televisiecommentator van onze
zuiderburen, voor wie zelfs talloze Neder
landse voetballiefhebbers warm konden
lopen. Zijn afwijkende 'taalgebruik, zijn
sfeerimpressies, kortom zijn hele optre
den was een verademing in de doffe el
lende der Poelmannen en Ten Napels.
Maar De Saedeleer verspeelde de sympa
thie door Enzo Scifo genadeloos te tacke
len. Enzo, het Italiaanse wonderkind, dat
in zijn leven slechts één fatale vergissing
heeft gemaakt: zich te laten naturaliseren
tot Belg. Dat had-ie nooit moeten doen.
Als Italiaan had Enzo het veel verder ge
schopt en was hem in elk geval de kritiek
van De Saedeleer bespaard gebleven.
Ooit prees De Saedeleer Enzo ae hemel
in, nu kan Enzo geen goed meer bij hem
doen. En zo slecht speelt Enzo nu toch
ook weer niet. Weg dus met die dekselse
De Saedeleer.
Aan Poelmann maak ik nauwelijks
woorden vuil. De grappen, die deze ra
dioverslaggever op ae televisie maakt zijn
te bar voor zelfs maar dekselse woorden.
Gelukkig zijn de geluidslijnen met Mexi
co zo slecht dat ik hem vaak niet eens
versta. Hopelijk houden ze dat zo. Bij
slecht commentaar horen slechte lijnen.
Op elk potje past een dekseltje. Maar er
zijn uitzonderingen. Poelmann is er zo
een.
BUYS
