ük hoef niet op te vallen
„Dit is een sport voor
l superindividualisten"
ÏEUWENBURG DEBUTEERT IN WATERPOLO-SELECTIE
iQQRT
Ceidae6ou/m/nl
ZATERDAG 7 JUNI 1986 PAGINA 17
Onder redactie van Pieter Eveiein en Gert-Jan Onvlee
Straatkorfbal...
Heeft die Alphenaar volgens
ons van Hutspo(r)t mooi geluk
gehad. Wij kuhnen ons ten
minste niet voorstellen dat
het clubtenue van deze Al-
phense atletiekvereniging
voorziet in het hier door een
Zorge in actie getoonde (on
derbroekje...
Perfect
De steenharde knal rechtdoor
(liefst in het „dak" van het
doel).
De beheerste schuiver in de
uiterste benedenhoek (een
overbodige toevoeging, dat
beneden, bij een schuiver
blijft de bal altijd laag, van
daar dat „schuiven").
En natuurlijk de variant,
waarbij de bal fraai gekromd
in de uiterste bovenhoek (mi
nimaal in het zijnet) ver
dwijnt; ze konden zaterdag
weer volop worden bewon
derd op het terrein van de
voetbalvereniging Leiden: de
perfecte strafschop in al zijn
vormen. Het was weer genie
ten voor de kenners.
Van Richard van de Kraan
bijvoorbeeld, winnaar in de
leeftijdscategorie van dertien
tot vijftien jaar. Daarom: het
begin van een perfecte straf
schop in beeld.
Veteraan
Joop Zoetemelk rijdt ook dit
jaar weer de Tour de France.
Er is immers nog geen sprake
van „sleet" op het blijkbaar
onverslijtbare gestel van de
ex-Ripper, die Nederland
steeds weer „versteld doet
staan met zijn inderdaad op
vallende prestaties. Omdat hij
al 39 jaar is. Een leeftijd waar
op renners al vier jaar gerech
tigd zijn om uit te komen in
de categorie der veteranen.
En als je dan nog een hoofdrol
kunt opeisen in het prof pelo
ton, verdien je grote waarde
ring.
Wij van Hutspo(r)t zijn zo vrij
daar een kanttekening bij te
plaatsen. Uit eigen ervaring
weten wij, dat veteranen op
hun beurt 15 tot 20 jaar jonge
re renners ook regelmatig
„het snot voor de ogen rijden"
(aldus één van de vele kleur
rijke uitdrukkingen uit het
wielerjargon, maar dit terzij
de). Wielrennen op de weg
valt onder de zogenaamde
duursporten. En is dus ook
geschikt voor (wat) oudere
sporters.
Veteraan (2)
Waar wij onze vraagtekens bij
zetten, is dat hij ook na het
behalen van het wereldkam
pioenschap heeft volhard in
zijn standpunt zijn „laatste
Tour" te hebben gereden.
Wanneer je nog zo sterk bent
én je weet dat je die koers ei
genlijk niet kunt missen, moet
je een mogelijke deelname
nooit uitsluiten. Het afgelopen
voorjaar heeft dat nog eens
bewezen. Daarom is het te ho
pen dat Zoetemelk volgend
seizoen want dat Hij ook
dan weer meefietst, is voor
ons wel zeker geen ver
stoppertje speelt en er gewoon
voor uitkomt dat hij de Fran
se rondrit zal rijden als de
conditie dat toestaat. Want zo
werkt dat bij Joop, die gezien
zijn leeftijd inderdaad een ve
teraan is, maar die nog altijd
met de gretigheid van een be
ginneling zijn fiets „bestijgt"
voor de zoveelste koers of
training.
T>T>
-HUDEKERK A/D RIJN
fien jaar na zijn debuut
waterpoloër begint
ns Nieuwenburg dit
pkeinde aan een nieuw
rfdstuk van zijn sport-
rière. Ditmaal debu-
rt de 18-jarige Koude-
'ker in de nationale se-
tie, die in Ede het vier-
den-toernooi speelt,
luwenburg blikt aan de
eit jravond van zijn her-
net tiwde start nog eens te-
op zijn start bij Kou-
nerterk, de overstap naar
Zijl/LGB en het ont-
eurken van een titel op
ran palmares. Tegelijk
tn{t hij naar de toekomst:
ir het vervolg van zijn
ïn barrière bij de
i/LGB en zijn eerste ac-
Bl in de selectie van
örge Geurtsen, waaro-
hij zegt: „Ik hoef niet
te vallen. Als ik geen
e ten maak, is Geurtsen
jevreden".
iwel de bondscoach hem
deze uitspraak in de mond
heeft gelegd, had Nieuwen
burg geen betere typering van
zichzelf kunnen geven: be
scheiden. Maar mogelijk van
grote waarde, zoals is af te lei
den uit de keuze van Geurtsen
en de prestaties die de Athe
neum-scholier tot nog toe
heeft geleverd: vanaf zijn ne
gende iaar heeft hij zonder on
derbreking alle selecties pro
bleemloos doorlopen, op zes
tienjarige leeftijd debuteerde
hij al in de ereklasse bij de
Zijl/LGB. Nieuwenburg: „Het
gegeven dat ik daar meer kon
trainen en leren was voor mij
een belangrijke reden om
Koudekerk te verruilen voor
de Zijl. Als ik bij Koudekerk
zou zijn gebleven, was ik mis
schien buiten de selectie (van
onder 16-jarigen) gevallen. Dat
risico wilde ik niet lopen".
Keuze
Zijn overstap naar de Zijl
kwam ook voor hemzelf min
of meer als een verrassing,
want „eigenlijk was ik van
plan naar AZC te gaan, in ver
band met de reistijd: Alphen is
voor mij dichterbij dan Lei
den". Theo Uittenhout, trainer
van de selectie waar Nieuwen
burg toen in speelde, maar ook
doelman bij de Zijl, bood hem
echter een plaats in het eerste
team van de Leidse poloclub.
Nieuwenburg: „AZC wilde mij
zo'n toezegging niet doen.
Daar was ik in het tweede of
derde team terecht gekomen".
Nieuwenburg heeft geen mo
ment spijt gehad van zijn keu
ze. Bij de Zijl trof hij immers
eerst Rob Schouten, en later
Jan-Evert Veer. Nieuwenburg
over die coaches: „Ik heb ont
zettend veel van ze geleerd.
Schouten heeft me de kans ge
boden om met de ereklasse
kennis te maken, maar onder
Veer ben ik het afgelopen sei
zoen echt doorgestoten". Van
daar dat Nieuwenburg het
vertrek van Veer bij de Zijl
betreurt: „Jan-Evert is natuur
lijk een topper geweest en had
daardoor ook een bepaalde in
vloed op de scheidsrechters".
„Dat hij nu niet meer in Lei
den is, is een zaak tussen hem
en het bestuur. Daar kan ik
verder weinig over zeggen".
Geurtsen noemt hij een coach
die „recht voor z'n raap is. Hij
wijst je zonder voorbehoud op
je fouten. Maar", voegt hij
daar meteen aan toe, „je kunt
wel met hem lachen. Zoals ei
genlijk met alle coaches; bui
ten de training en de wedstrijd
Seoel
Is Nieuwenburg zeer te spre
ken over zijn „leermeesters",
één aspect van de vijf doorde
weekse trainingen met de se
lectie in Zeist ervaart hij de
laatste tijd als „niet zo leuk":
de lange reistijd. Nieuwen
burg: „Als ik met het openbaar
vervoer reis, ga ik om half vijf
's middags weg en kom ik
rond elf uur 's avonds thuis.
Dan heb ik getraind van zeven
tot negen...". Het is één van de
opofferingen die hij zich ge
troost om „een toppoloër te
worden en dat lang te blijven".
Nieuwenburg, die na zijn exa
men op school naar de School
voor Journalistiek wil, is des
noods bereid zijn maatschap
pelijke carrière op een zijspoor
te zetten: „Vorig jaar ben ik
blijven zitten door het water
polo. Mijn school wil ik graag
afmaken, maar ik wil best nog
een jaar inleveren als ik daar
door de Olympische Spelen in
Seoel zou kunnen meemaken.
Sterker nog: als ik de keuze
zou moeten maken tussen tien
jaar top-waterpolo en de
School voor Journalistiek, kies
ik voor het eerste. Ik ben hele
maal gek van waterpolo en",
realiseert hij zich, „als je zo
lang op hoog niveau hebt ge
speeld is dat een voordeel voor
een eventuele loopbaan als
sportjournalist".
Een selectie voor de Olympi
sche Spelen is niet het enige
doel dat Nieuwenburg na
streeft. „De Zijl heeft nog
nooit iets bijzonders gewon
nen. Geen beker, geen titel.
Dat wil ik graag nog eens
meemaken". Nieuwenburg be
seft wel, dat dat komend sei
zoen „heel erg moeilijk
wordt". Zonder Stan van Bel-
kum (vertrokken naar AZC)
en mogelijk ook zonder doel
man Johan Uittenhout (twij
felt of hij doorgaat) zal de
Zijl/LGB „dubbel zo hard
moeten werken om op hetzelf
de niveau te blijven spelen".
Nieuwenburg ziet echter nau
welijks in welke ploeg AZC
zal kunnen verslaan: „Ze heb
ben zich ontzettend versterkt.
Alleen vraag ik me af, of dat
geen scheve gezichten gaat op
leveren, zoveel sterke spelers
bij elkaar. En die kunnen niet
allemaal tegelijk spelen...".
Vooralsnog is Nieuwenburgs
aandacht echter helemaal ge
richt op het vierlanden-toer-
nooi met Australië, Cuba en
I v
*-
m- z.
Frankrijk. Net als zijn clubge- daar nog nooit tegen gespeeld le treffer is. De keuze tussen
noten Marc van Belkum en én de televisie is dan aanwe- zelf schieten en passen is trou-
Edwin Redegeld, zal hij twee zig. Dat is toch wel iets bijzon- wens nog een beetje mijn pro
van de drie wedstrijden spe- ders". Stiekem hoopt hij „een bleem: ik ben niet egoïstisch
len. Nieuwenburg hoopt voor- doelpuntje te kunnen meepik- genoeg",
al vanavond, tegen Australië, ken", maar „ik geef liever een
in actie te komen: „Ik heb mooie pass dan dat een simpe- PIETER EVELEIN
KEES MUSTERS, EX-WERELDKAMPIOEN ZWEEFVLIEGEN:
kRNHEM De 40-jarige
"'Lees Musters uit Alphen
JJjn de Rijn behoort tot de
bsolute zweefvliegtop in
federland. Hij heeft een
rereldtitel (*83) achter
e^n naam staan, werd
jer keer Nederlands
iampioen en werd ook
enekroond tot Europa's
este. Hij komt uit in de
ig 5 meter klasse (maxima-
5 spanwijdte). Vorige
erVeek ging hij als favoriet
man start in het Neder-
inds kampioenschap. Op
nfle tweede wedstrijddag
efAaakte hij een beoorde-
e ingsfoutje waardoor de
inish niet gehaald werd.
HJen schier nopeloze ach-
erstand in punten was
iet resultaat.
(Onder?)broek...
Lees Musters, in het dagelijks
in(jven piloot bij Transavia,
Weeft al vanaf zijn vijftiende
f.vensjaar met grote regel-
laat door het lucntzwerk. De
fergelijking met zweefvliegen
'h het besturen van een
being kwalificeert hij
&:„Een zeilboot met een rij-
aak". Weinig overeenkomst
us. De factoren tijd en geld
|bmen het eerst aan de orde.
""lusters:„Op dit niveau gaat
kjr inderdaad veel tijd inzitten.
h|oor wedstrijden schuif ik
S'n vrije dagen speciaal op.
«In zo'n vliegtuig kost inder-
jaad een hoop geld. Voordeel
t dat ze erg waardevast zijn,
Geinig afschrijving en als je
I fenmaal in de lucht zit kost
et geen benzine... Maar als je
|i clubverband aan zweefvlie-
f» en doet hoeft het niet meer
i kosten dan tennis".
fassie
ie passie voor het zweefvlie-
en omschrijft Musters aan-
ankelijk zo: „Die vraag kan
dus niet beantwoorden",
•ven later: „Ja, waarom ga je
(i zo'n ding hangen. Een ge
loei van plezier, vrijheid mis
kien. Alles op de krachten
fan de natuur". Emilie de
ong, een 39-jarige verpleeg-
ler uit Alphen aan den Rijn
Ji tijdens het NK steun en
^verlaat van ex-wereldkam-
(ioen Kees Musters, komt op
iit lumineuze idee om onder
tekende eens echt sfeer te
ten proeven. Ze is idolaat
jan zweefvliegen en heeft na-
Uurlijk de sticker „zweefvlie-
Jers doen het stilletjes" op de
Ichteruit van haar auto. Een
weezitter is snel geregeld.
iDngelukken", smaalt De
fong, „kom nou toch. Met de
(uto van Alphen naar Teriet
leb ik veel meer kans. Er ge-
eurt vrijwel nooit wat". Een-
taal met een driepuntsgordel
igesnoerd in de als een For
mule 1 bolide passende cock
pit leven de omstanders zich
i*it. „Heb je wel een plastic
lak bij je?' en „Bij bevuiling
:lf opruimen", doen een lich-
vrees ontsteken,
lelukkig doet De Jong aan
eruststelling. „Ik heb al met
eel wat mensen gevlogen,
én keer maar werd een kind
tisselijk". De Piper trekt ons
een vijftigtal meters en
in kabel scheidt ons. Knap-
Kees Musters bij zijn troetelkind, de MS PH-707.
pende oren en een weeïg ge
voel slaan onmiddellijk toe.
Later, als het ouwe beestje z'n
klus heeft geklaard, gaat het
over. Majestueus zweven
komt er voor in de plaats. Net
een vogel. Praten gaat won
derwel makkelijk, een zacht
suizend geluid onderstreept
het vrijheidsgevoel. Of zoals
Frohwein het uitdrukt:,, Je
bent verheven boven alle
aardse beslommeringen".
Leren
Terug op de grond zegt Mus
ters: „Ik heb alle stadia door
lopen, maar ik blijf leren, dat
is de uitdaging. In het begin
was het best moeilijk, maar ik
ben nu eenmaal een figuur
die de behoefte heeft zich
waar te maken. Ik vlieg veel
in het buitenland. De afgelo-
fien winter ben ik in Austra-
ië geweest. Daar heb je ex
treem goeie omstandigheden,
'n Hele sterke thermiek. Van
daag is het ideaal weer voor
mij, zeggen ze. Klopt wel, ik
heb te weinig geduld voor
zwakke dagen met weinig
thermiek".
Musters over de tactiek, het
navigeren op het juiste mo-
ment:„Ik stippel m'n eigen
techniek uit. Gebaseerd op
een ruwe schatting hoe het
weer zich ontwikkelt. De start
is bijvoorbeeld een vrij crucia
le beslissing. Het gaat er na
melijk niet om zo hard moge
lijk te gaan, dan sta je zo aan
de grond. Uitgangspunt is zo
optimaal mogelijk vooruit te
komen. Steeds weer neem je
nieuwe beslissingen. Als je
wat minder stijgt dan ver
wacht kun je nog een andere
bel nemen. Maar je kunt je
ook verkijken. Dat bleek op
de tweede dag bijvoorbeeld
toen ik buiten stond".
Inzicht
Op naar de „strip", vakjargon
voor startveld. Hier worden
de peperdure (minimaal een
ton, maximaal het anderhalf-
voudige) witte vogels uitgela
den en van vleugels voorzien.
De laatste voorbereidingen
voor de start. Met een lier
worden de 39 deelnemers en
hun troetelkind naar hogere
regionen getransporteerd. De
starttijd bepalen ze zelf met
een vanuit de lucht gemaakte
foto. Het op de film vast te
leggen object is een serie aan
hangwagens, die per vijf mi
nuten in een andere stand
wordt gemanoeuvreerd. Een
jaar of wat geleden ging dat
nog via een melding over de
radio, maar toen bleek dat ve
len rustig bleven afwachten
tot de kampioen zijn seintje
gaf. Dat moest wel een goeie
uitgangspositie zijn. „Rugzak
ken" werden ze genoemd. Nu
is het een kwestie van tac
tisch inzicht, het juiste mo
ment bepalen. Vooruit blik
ken als het ware naar wat ko
men gaat. Het is alleen wel
zaak om een goeie foto te ne
men als aantoonbaar bewijs
van de starttijd. Geldt trou
wens ook voor de keer- en
draaipunten onderweg. Geen
foto betekent een fiks aantal
strafpunten. Na de start is er
al snel geen wedstrijdvlieger
meer te bekennen. Alleen ra
dio-contact. Delta Lima, Whi
sky Tango...
Pakweg vijf uur later komt
Kees Musters als eerste bin
nen. Uiteindelijk zal hij als
derde eindigen bij de „15 me
ters", twee plekken achter
plaatsgenoot Bear Seelen.
RUUD DE JAGER
Straatkorfbal
Op zoek naar de oorzaken
van het dalende peil van het
Nederlandse voetbal „wij"
kunnen nu alleen maar toe
kijken hoe, bijvoorbeeld, Bel
gië in Mexico in de schijnwer
pers staat wijzen velen op
het gebrek aan techniek en
„liefde voor de bal". Oorzaak:
de jeugd van tegenwoordig
heeft liever een joy-stick, dan
wel de afstandsbediening van
de televisie in de hand dan
een bal aan de voet. Stond er
vroeger na het luiden van de
schoolbel steevast een potje
straatvoetbal op het program
ma, tegenwoordig spelen de
potentiële voetballertjes liever
een partij „soccer" op de
beeldbuis. En dat biedt ook
vele voordelen. Er zijn im
mers geen boze buurmannen
die komen klagen dat hun pe
tunia's uit de grond worden
geschoten of, erger, die een
rekening komen indienen
voor een kapotte ruit. Geen
auto's ook, die de bal platrij-
den, of struiken waar de bal
onvindbaar in verdwijnt.
Hoogstens een buurman die
komt vragen of de televisie
wat zachter kan.
Straatkorfbal (2)
Was ons dit allemaal al lang
duidelijk, wij van Hutspo(r)t
begrijpen daarentegen pas
sinds kort waarom Nederland
(nog) wél een vooraanstaande
rol vervult als korfballand.
Wij hebben het nooit gewe
ten, maar de beoefenaars van
deze sport blijken in de jaren
'70 toen Nederland niet
voor niets tweemaal de WK-
finale haalde goed uit hun
ogen te hebben gekeken.
Waar jonge Cruijffs, Keizers
en Van Hanegems vroeger
hun jassen en truien neerleg
den om als doelpaal te dienen,
zet het aanstormend korfbal
talent sindsdien een paal met
korf neer om daar een partij
tje te straatkorfballen...
Onder ?)broek
Vorig weekeinde werden di
verse (voornamelijk Leidse)
atleten tijdens de districts
kampioenschappen door een
wel érg ijverige (Leidse)
scheidsrechter uitgesloten. De
reden: een niet kloppend
clubtenue. René Zorge van
AA V '36 behoorde niet tot die
uitgesloten atleten.
