'Ik wilde dat er in die rol toch
nog een lichtpuntje zou zijn'
brieven
lezers
Poolse piraten
van Polanski
EeidaeSomcwt
dagpuzzel
\fele kleintjes
maken één grote!
Giro 37071.
Bank70.70.70.171.
JON VOIGHT SPEELT HOOFDROL IN „RUNAWAY TRAIN"
Laatste voorstellingen
van Haagse Comedie
„Runaway train":
Meesterlijke
ontsnappingsfilm
Maas
schiet
Flodder
Forsyth verfilm...
FILM
VRIJDAG 30 MEI 1986 PAGIN, \I
Brieven graag kort en
duideli|k geschreven De
redactie behoudt zich
het recht voor ingezon
den stukken te bekorten.
LOS ANGELES Jon
Voight interviewen is
een uitputtend karwei.
Vrijwel elke vraag grijpt
de filmster aan om te ge
tuigen van God die „mij
met deze talenten heeft
uitgerust". Ook die mid
dag, aan de rand van zijn
zwembad achter zijn Be
verly Hills-bungalow,
gedraagt de 47-jarige Jon
Voight, zich als de heil
soldaat van Hollywood.
In „Runaway Train", de
meeslepende actie-film van
Andrei Konchalovsky, is
Voight een bikkelharde ba
jesklant die op spectaculaire
wijze ontsnapt uit een zwaar
bewaakte gevangenis in
Alaska. Samen met Buck
(een met een Oscar-nomina
tie gewaardeerde rol van
Eric Robprts) klimt Manny
alias Voight op een diesel-
vrachttrein, waarvan de ma
chinist vlak na vertrek over
lijdt aan een hartaanval. Ter
wijl de trein doordendert,
jaagt de gevangenis-directeur
per helikopter achter Manny
aan.
In „Runaway Train" gaat
Jon Voight geen gevecht
noch gespierde taal uit de
weg. Het kost die middag bij
zijn zwembad dan ook enige
moeite in deze prediker iets
te herkennen van de misda
diger Manny. Vraag is dan
ook waarom Voight een der
gelijke rol, zo in strijd met
zijn levensvisie, wilde aan
vaarden.
Voight. met gevouwen han
den: „Eerlijk gezegd wilde ik
aanvankelijk ook niets te
maken hebben met zo'n duis
tere rol van een misdadiger
voor wie zelfs de duivel een
straatje om zou lopen. Ik was
zelfs bang van Manny, omdat
hij van geen kanten deugde.
Maar Andrei Konchalovsky
stond open voor suggesties.
Ik wilde dat ook in de duiste
re wereld van Manny een
lichtpuntje zou branden. Aan
het einde van de film breekt
zijn naastenliefde door. Dat
gaf mij de kracht om deze rol
te spelen".
geloofwaardig mogelijk moet
overkomen. Hoe leven ge
vangenen, wat denken ze,
hoe reageren ze op elkaar, op
gezag, op straf enzovoorts?
Natuurlijk word je van dit
soort bezoeken depressief. Je
krijgt, zeker in het begin,
medelijden met de gevange
nen. Na verloop van tijd val
len deze emoties weg en
komt er begrip voor in de
plaats. Vooral als je ontdekt
dat het merendeel van de ge
vangenen eigenlijk het
slachtoffer is van een ramp
zalige jeugd. Veel klappen,
weinig liefde. Jongens die te
bang zijn geworden voor
onze, zogenaamde vrije sa
menleving en dus om zich
heen schieten".
Kopschuw
Naar interviews met Jon
Voight moet je overigens
lang zoeken. Uit een handvol
knipsels komt hij naar voren
als een vakkundige, maar
kopschuwe acteur die liever
in films dan op de beeldbuis
verschijnt. Voight: „Kop
schuw ben ik allerminst. Ik
weiger echter vanwege een
foto in de krant op allerlei
overbodige Hollywood-par
ties te verschijnen. Ik wil
mijn tijd niet verknoeien met
ijdel vertoon. Dit interview
geef ik niet, omdat ik zono
dig mijn naam correct wil le
zen in een vreemde taal. Ik
geef via jou een boodschap
door. Dat je kwaad met liefde
moet beantwoorden en niet
met nog meer kwaad".
Voight ondersteunde jaren
geleden de (verloren) verkie
zingscampagne van de demo
craat McGovern. „Maar nu ik
zie in dat een dergelijke keu
ze uitsluitend leidt tot ver
deeldheid. Ik onthou me van
politieke meningen. Liever
kies ik partij voor Moeder
Theresa dan dat ik me meng
in een politieke twist over de
oorzaken en aanpak van
honger en ellende. Laatst zag
ik haar in een tv-programma.
Toen de interviewer haar
vroeg over Jezus, begon ze te
blozen. Ik heb daar met tra
nen van ontroering naar zit
ten kijken".
Jon Voight was al in zijn
jeugd bezig met toneel. Zijn
debuut als acteur was veelbe
lovend: in „A View From the
Bridge" van Arthur Miller.
Assistent-regisseur was toen
Dustin Hoffman, zijn latere
tegenspeler in „Midnight
Cowboy", een film die
Voight in 1969 meteen zijn
eerste Oscar opleverde.
In 1977 kreeg hij zijn tweede,
welverdiende Oscar voor zijn
rol in „Coming Home". Nu
bijna tien jaar later, stond hij
met „Runaway Train" weer
op de nominatie voor deze
gouden onderscheiding.
Complimenten voor zijn
films wuift hij weg. Zelfs als
ze slaan op „Coming Home",
gemaakt in een periode
waarin het Amerikaanse pu
bliek Vietnam-veteranen met
de nek aankeek. „Ach, zo'n
heldendaad was het nu ook
weer niet. Eigenlijk was „Co
ming Home" een logisch ge
volg van mijn diepe betrok
kenheid in die jaren zeven
tig. Ik wond me toen ontzet
tend op over de „valse voor
lichting van „Washington"
en twijfelde diep aan de juist
heid van onze aanwezigheid
in Vietnam. Dat ik de rol van
Luke mocht spelen, be
schouwde ik als een hele eer.
Zeker achteraf gezien".
Huwelijken
Twee Oscars, maar ook twee
gebroken huwelijken. Zijn
eerste huwelijk met de actri
ce Lauri Peters duurde vijf
jaar en strandde in 1967. Uit
zijn tweede huwelijk (actrice
Marcheline Bertrand), dat
eindigde in 1979, heeft
Voight twee kinderen, Jamie
en Angie. Opnieuw trouwen
doet hij voorlopig niet: „Het
enige wat nu telt, is mijn re
latie met God", wil hij nog
kwijt na na een korte preek
over „godsdienstige kracht
centrales die elk menselijk
wezen in zich bergt".
Thuis mag hij dan leven van
gortepap, kruidenthee en
Gods liefde; in zijn werk
staat hij met beide benen op
de grond. Voight weet dat
zijn naam minstens een mil
joen dollar per hoofdrol
waard is. Een prijs die hij
overigens dubbel en dwars
waar maakt. Ook hij toetst de
uit te beelden figuren stee
vast aan de harde werkelijk
heid. Voor „Coming Home"
heeft hij wekenlang rondge
snuffeld in militaire hospi
taals en lange gesprekken ge
voerd met in Vietnam ver
lamde Amerikanen. Voor
„Runaway Train" heeft hij
dagenlang uitgehangen in
San Quentin, een van de be
ruchtste gevangenissen van
Amerika.
Voight: „Op deze manier pep
ik me op voor de rol die zo
DEN HAAG De Haagse Comedie speelt de ko
mende dagen de laatste voorstellingen van „An-
dromaque" van Racine, in de regie van Peter te
Nuyl, met in de hoofdrollen Trins Snijders, Kees
Coolen en Rick Nicolet, en verder Lucas Dietens,
Maria Stiegelis, Gusta Gerritsen, Steye van Bran
denberg, en Jean Verbert. Het stuk wordt op 1 en
4 juni nog gespeeld, in de Koninklijke Schouwburg
om 20.15 uur. Ook de Midzomemachtsdroom is aan
zijn laatste voorstellingen toe. Op 5 en 6 juni vol
gen de laatse voorstellingen van dit stuk, waarvoor
Gijs Scholten van Aschat eergisteren de „Arlecchi-
no" ontving, voor zijn rol van Lysander. „Ons kent
ons" gaat na de zomervakantie nog door, maar is
voorlopig nog alleen vanavond, morgen en volgen
de week zaterdag te zien.
Vakbondswerk
Het artikel in de LC van 27
mei jl. met als kop „Boekje
over 80 jaar vakbondswerk in
Leiden" wijst volgens mij op
desinteresse. De in het artikel
genoemde namen en functies
kloppen niet en hetgeen tij
dens de presentatie van het
boekje is gezegd, is niet in het
artikel terug te vinden. Ge
zegd werd, dat Leiden een
slecht industrieel beleid heeft
gevoerd in de afgelopen jaren
en dat de stad hierdoor vijf
Krocent meer werkloosheid
eeft dan de omgeving. De
voorzitter van de industrie
bond FNV deed een oproep
aan wethouder mevr. Fase om
hierin verandering te brengen.
Wat over het boekje werd ge
schreven, had beter onder de
rubriek boekbesprekingen
kunnen vallen. De negatieve
zin over het amper 25 pagina's
tellende met advertenties ge
vuld boekje, doet onrecht aan
al die mensen die voor hun
vakbond veel vrije tijd koste
loos inzetten.
In het artikel wordt voorbijge
gaan aan de actualiteit van de
persconferentie en wordt niet
meegewerkt aan het geven
van publiciteit aan het werk
van de industriebond. Ik hoop
volgende keer op een positie
vere houding ten opzichte van
de vakbeweging.
G.T.M. v.d. Geest
voorz. Industriebond FNV
afd. Leiden en omstreken
LEIDERDORP
Nederlands record:
bijna twee miljoen
gulden voor schilderij
AMSTERDAM Een schilderij van de 17e eeuw-
se meester Jan Davidsz. de Heem heeft gisteren op
een veiling in Amsterdam bijna twee miljoen gul
den gulden opgebracht. De opbrengst van het
schilderij (1.972.000 gulden) brak het Nederlandse
veilingrecord, aldus een woordvoerder van het
Amsterdamse veilinghuis Christie's, waar het doek
(een bloemstilleven) onder de hamer ging. Het is
aangekocht door een kunsthandelaar uit Zurich.
Het vorige Nederlandse veilingrecord werd even
eens gevestigd door Christie's Amsterdam, en wel
op 21 mei 1985. Toen werd voor een rivierland
schap van Salomon van Ruysdael 950.00 gulden
(excl. 16 procent commissie) betaald. Op de foto
wordt het betreffende schilderij aan het veilingpu-
bliek getoond.
Boven: Scène uit „Runaway Train", met Jon Voight als de over
zijn toeren draaiende Manny.
Rechts: Manny (Jon Voight) realiseert zich dat zijn ontsnapping
langzaam maar zeker verandert in een nachtmerrie, in „Runaway
Train".
Jon Voight als de uitgeputte en aangeslagen ontsnapte gevangene Manny in
„Runaway Train".
Russische tenor
Polozov vlucht
naar Westen
TOKIO De Russische tenor Vlasjes-
lav Michailovitsj Polozov heeft politiek
asiel aangevraagd in de Verenigde Sta
ten, zo heeft het Japanse ministerie van
buitenlandse zaken bekend gemaakt.
Polozov is in Japan om deel te nemen
aan een internationaal opera-concours.
Hij werd maandag tot winnaar uitge
roepen. De 36-jarige zanger is afkom
stig uit de Oekraïne. Hij meldde zich
woensdag bij een politiebureau in To
kio toen hij eigenlijk naar de prijsuit
reiking hoorde te gaan. Hij is voorlopig
onder de hoede gesteld van de Japanse
politie in afwachting van de afhande
ling van zijn asielverzoek.
OMSCHRIJVINGEN
Horizontaal: 1 slaghout bij cricket; 4
zwaardwalvis; 7 zetel van overtuiging;
8 vergevorderd in tijd; 10 bontge
kleurde papegaai; 12 grove stof; 13
smulpaap; 16 sint (afk.): 17 vlakte
maat; 18 briefaanhef (afk. Latijn); 19
plaats In N.-Brabant; 20 voltooid; 22
plaats in Gelderland; 23 voorzetsel;
25 plaats in Zuid-Holland; 28 wagen
spoor; 29 stad in Brazilië (verkort); 30
deel v.e. boom; 32 orgaan; 33 vorde
ring; 34 deel v.h. ambtsgewaad v.e.
rechter.
Verticaal: 1 hoofddeksel; 2 rijstbran
dewijn; 3 sportevenement (afk.); 4
oosterlengte (afk.); 5 Oostenrijks kan
selier van 1951-1960; 6 dik touw; 7 li
chaamsdeel; 9 dashond; 11 te paard;
14 fijnste schildpad; 15 exploitant van
schepen; 20 geneesheer; 21 sterk
(muziek); 23 kinderlijk; 24 god der
liefde; 26 veel weerstandsvermogen
hebbend; 27 telwoord; 31 motorschip
(afk.); 32 let wel (afk. Latijn).
OPLOSSING
■0 N se "SUJ te :e|jp lz
92 :joujv PZ 'W.BU ZZ 12 :spe
02 :jepaj si :»9Je>i n :uapajaq u
;s>iei 6 'sieij z ïiaqe* 9 :qeeu S "TO
P "11 6 :>IBJe 2 'tejeq i :|aeoiueA
jsq
fre 'si® ee :j0iu ze :weis oe ;°iu 6Z
:ej| 92 ïtuepiatJOH SZ 'eu zz :®PB 22
:»e os 'epetQ 6t "S'l 'bk Li "IS
91 :>iaqja>))|a| ei :eqe Zi 'bib oi Ueei
8 :yeq z :>uo p :»eq i :|bbjuoz(joh
De spanning in de film komt
van diverse kanten: Koncha
lovsky maakt van zijn karak
ters meer dan levensgrote fi
guren en vooral Jon Voight le
vert als de misdadiger Manny
een kei van een rol. Daarnaast
de doordendere trein zelf, ge
filmd als een bijna voorwe
reldlijk monster. In de monta
ge wordt voortdurend heen en
weer geschakeld tussen een
controlecentrum dat geen
greep meer op die trein heeft
en alleen maar^van het ene
spoor naar het andere kan
rangeren, tot een dood spoor
de laatste oplossing lijkt. Bo
vendien wordt de jacht geo
pend door een haatdragende
gevangensdirecteur die zelfs
per helicopter trein en gevan
genen belaagd.
Uiterlijk is het een rechtlijnig
actie-verhaal, dat zijn oor
sprong vond in een scenario
(oorspronkelijk een komedie
nota bene) van de Japanse
meesterregisseur Akira Kuro
sawa. In handen van Koncha
lovsky en drie senarioschrij-
vers van naam werd het vera-
merikaarlsd. Van de Japanse
afkomst is geen spat meer te
herkennen of het moet Kuro
sawa's neiging zijn via zulke
4
LIDO/STUDIO: „Runaway
train" (16) met Jon Voight,
Eric Roberts en Rebecca
de Mornay. Regie: Andrie
Konchalovsky.
Met een op hol geslagen trein
in de eigenlijke hoofdrol van
„Runaway train" heeft de Rus
Andrei Konchalovsky's een
film gemaakt die best eens
klassiek in z'n genre kon wor
den. Een ontsnappingsfilm die
- net zoals die trein - doorden
dert met een enorme vaart en
je hartkloppingen van span
ning bezorgt.
Jon Voight speelt in „Runa
way train" een misdadiger, op
gesloten in een „maximum se-
curity"-gevangenis voor de
heel zware jongens, die niets
meer te verliezen heeft en het
noodlot tart met een spectacu
laire ontsnapping. Hij krijgt
een jongere gevangene mee op
zijnvlucht. Het tweetal komt
op een trein terecht waarvan
de bestuurder een hartaanval
krijgt en die daarna onstuit
baar z'n weg zoekt door het
barre landschap van Alaska.
Het noodlot heeft ze in een
tweede gevangenis gezet.
thema's tegengestelde
ten in het leven aan te
Zo komen we bij wat
way train" uiteindelijk
zonder maakt: Behalve
terlijke, zeg maar
mentskant van het
er duidelijk méér in
harde en primitieve
die drie mensen. Ze
een „levenswerk"
proberen te
wat ze belemmert:
nis, de maatschappij en
gen
De
voor Cannon zijn eerste fV
rikaanse film maakte;..
„Maria's lovers" (een
derschat, maar knappe
film met Natassja
kreeg een zesjarig
filmbazen Golan en
Konchalovsky zet een
ongelooflijk spannend
maar tilt het
ongemerkt en
- daarboven uit. Zij
van amusement en
voor Cannon en de
filmliefhebber wel eens—
"jAlfi
De opvallende bezetting van de film „Flodder" van regisseur Dick Maas.
Filmer Dick Maas, die en
kele jaren geleden iedereen
verraste met de eerste Ne
derlandse horrorfilm, „De
lift", is bezig aan zijn twee
de speel filmprodukie,
„Flodder". Het is het ver
haal van de a-sociale fami
lie Flodder, die op gifgrond
blijkt te wonen. De ge
meente zoekt passende ver
vangende woonruimte,
maar dat lukt niet tot er
een leegstaande villa in een
sjieke buitenwijk wordt ge
vonden. De Flodders mo
gen er op voorspraak van
een maatschappelijk wer
ker een half jaar op proef
gaan wonen: Het begin van
de ellende, want het botert
uiteraard niet tussen de
tennis spelende buren en
„stennis" makende Flod
ders. Nellie Frijda is de je
never-stokende moeder,
Huub Stapel is zoon Johnny
die een verhouding met een
buurvrouw begint, Tatjana
Simic de dochter die het
niet zo nauw met de zeden
neemt.
De opnamen moeten (na 52
draaidagen) op 15 juli a.s.
klaar zijn. Ze vinden plaats
in de eigen studio van First
Floor Features, het filmpro-
duktiebedrijf van Dick
Maas en Laurens Geels
(waar ook „Abel" gedraaid
werd) en in een eigen
„filmdorp" in Spaarnwou-
der waar villa „Flodder" en
belendende percelen, inclu
sief zwembad en groen
voorziening, werden nage
bouwd.
Rond Kerstmis dit jaar zal
„Flodder" in veertig tot
vijftig bioscopen in Neder
land in première gaan.
Het is Frederic Forsyth
dus toch gelukt. Toen
zijn laatste boek „The
fourth protocol" in Ne
derland verscheen liet
hij weten zelf bezig te zjn
om het verfilmd te krij
gen.
Roman Polanski liet voor zijn film „Pirates", waarmee het
filmfestival in Cannes geopend werd, een hele ploeg „cas-
cadeurs(stuntmensen) uit Polen overkomen. Polanski:
„Ik heb ze leren kennen toen ik in Polen op het toneel de
hoofdrol speelde in „Amadeus". Op een oude loper hebben
ze toen een demonstratie voor me gehouden. Ik was erg
onder de indruk en ik heb ze toen beloofd m'n best te
doen om ze geengageerd te krijgen. Dat is me uiteindelijk
gelukt. Die kerels liepen zo over van enthousiasme, dat ze
niet alleen allerlei rollen gedubbeldhebben voor de
stuntscènes, maar dat ze aan boord van het piratenschip
„Neptune" dat we nagebouwd hadden ook allerlei zee-
manstaken hebben overgenomen en zo'n beetje de echte
equipage zijn geworden." Nog een Pool in de Piraten is
Wladislaw Komar, voomalig Pools kampioen in kogelsto
ten en hamerslingeren die drie Olympische Spelen mee
maakte ('64, '68 en '72) en nu heen en weer pendelt tussen
filmrollen en een loopbaan in de lichamelijke opvoeding.
Over eerdere verfilmia
gen van zijn boekj
(„The day of the jackf/
uitgezonderd) was Ijj
tenslotte maar bar Wj
nig tevreden. Hij bs
toen Michael Caine
reid gevonden mee I
produceren en dacht
John Frankenheimer P
regisseur. Die is het nr
geworden. |j
Inmiddels werkt zijn cf!
lega John MacKenzieii
een week of acht aan'J
film, die onder de hoe*
van het Engelse Ra)
wordt gemaakt v<»
twaalf miljoen dolj*
Het scenario is van F£
syth zelf, Michael Calr
speelt de Britse vei(J
heidsagent John Preste
Pierre Brosnan is
Russische agent ValJ
Petrofsky.
Van het boek „Het vif
de protocol" zijn innïr
dels al 7,5 miljoen exej
plaren over de toonbJ
gegaan. „We denken
de film het beter
doen" zegt Forsyth zej
