Beroep
van
cricket-
coach
is geen
vetpot
Judoka
Wilhelm
aan
de slag
met
titel
Plezier
Te lang gras
Talenten
Twistpunt
Gebaren
Werkloos
CHRIS PICKETT UIT NIEUW-
ZEELAND EEN JAAR BIJ HBS
t)EN HAAG - Voorlopig schaft hij
hog maar geen auto aan, want in
Nederland rijden ze in zijn ogen
aan de „verkeerde kant". En dat
vindt hij levensgevaarlijk. Een fiets
behoort wellicht wèl tot de moge
lijkheden. „Dan ga je langzamer en
kun je het wat beter overzien", is
de theorie van de Nieuw-Zeelander
Chris Pickett. Het afgelqpen week
einde deed hij zijn intrede als spe
ler/coach bij de cricketers van het
Haagse HBS. „Het niveau viel me
Zeker niet tegen".
Niet alleen uit veiligheidsoogpunt laat
de 30-jarige Pickett de aanschaf van êen
automobiel achterwege. Behalve het feit
dat hij op een steenworp afstand van hel
terrein van HBS is gehuisvest, ligt er
[vooral een financiële reden aan ten
grondslag. Een functie als speler/coach
van een Nederlandse cricketclub bete
kent immers geen vetpot. „Ik kan er net
[van rondkomen", stelt hij. Het is vol-
|gens Pickett vooral omdat hij verslin
gerd is aan zijn sport, dat hij al drie jaar
onafgebroken een cricket-zigeunersbe-
Staan leidt. „En ik heb er nog steeds niet
genoeg van", maakt hij oprecht duide-
jlijk. Chns Pickett vertoefde onder meer
in Schotland en nu dus, sinds 29 april,
in Nederland. „In Nieuw-Zeeland heb ik
een job als accountant bij een bank. Ze
nebben mij onbetaald verlof gegeven.
Dat is bij ons wel vaker weggelegd voor
BELGRADO/DEN HAAG - Met
een Europese titel op zak wil Wil
Wilhelm aan de slag. De zwaarge-
j wicht denkt dat de triomf in Bel
grado nieuw perspectief biedt om
een project judo voor gehandicapte
[kinderen van de grond te tillen.
„Dat is een prachtige kans om bui
ten de sportbeoefening zinvol werk
te doen", zegt Wilhelm.
De innemende Brabantse reus zou bij
uitstek voor dat werk geschikt zijn, maar
de praktijk leert dat een werkkring in
Nederland maar zelden via een serie
sportprestaties wordt gevonden. Nu de
erelijst van Wilhelm indrukwekkende
vormen begint aan te nemen, blijken er
toch mogelijkheden om de judoka aan
een baantje te helpen. In het spoor van
Anton Geesink zou Wilhelm dan als ju
dopropagandist optreden.
Onder bepaalde voorwaarden is het mi
nisterie van WVC bereid het project
jaarlijks met 20.000 gulden te financie
ren. Het ministerie vindt dat de Neder
landse Invaliden Sport en de Judobond
Nederland zich daadwerkelijk en met fi
nanciële inzet achter het project moeten
scharen. Namens een bemiddelend
sponsorbureau wordt verklaard dat de
zaak binnen tien dagen zijn beslag zal
krijgen.
Beide betrokken sportbonden zijn van
mening dat het zo ver niet is. De NIS
heeft nog niet besloten of zij als werkge
ver van Wilhelm wil optreden, zoals in
het plan is voorzien. De NIS heeft geen
ervaring met werknemers in een dergelij
ke promotionele-educatieve rol. Over de
bereidheid om een financiële bijdrage te
leveren, kunnen NIS en JBN nog niets
zeggen. „Al zou hij tien gouden medail
les hebben. Dat maakt niets uit", zegt
NIS-medewerker Dorpmans. De bestu
ren hebben het voorstel nog niet behan
deld.
De JBN wil de Europese kampioen be-
Wil Wilhelm,
die hier een
tegenstander
over de
schouder
probeert te
werpen: „Pas
als ik
geïrriteerd
raak, gaat het
goed".
cricketers die de provincie vertegen
woordigen", aldus de man uit Welling
ton.
Hij speelde tien jaar in het eerste team
van Tawa. dat uitkomt in de provinciale
competitie van Wellington. Verder kan
hij bogen op ervaring in het spelen van
driedaagse .wedstrijden en de zogenaam
de Shell-serie, vergelijkbaar met de in
West-Europa beter bekende Gilette-serie.
„In mijn carrière heb ik alles meege
maakt wat binnen mijn bereik ligt. Al
leen het nationale team is! voor mij niet
*haalbaar'\ realiseert Pickett zich. „Aan
het eind' van dit seizoen keer ik terug en
dan moet ik eens aan mijn maatschap
pelijke carrière gaan denken. Misschien
daf ik tegen een leuke dame aanloop en
dén zal cricket naar het tweede plan ver
schuiven. Maar ik zal mijn sport altijd
trouw blijven. Ik heb er immers zoveel
plevier uitgehaald dat ik verplicht ben er
ook het een' en ander in terug te stoppen.
Bijvoorbeeld als scheidsrechter".
De uiterst beleefde cricketfreak werd
door HBS op de valreep naar Nederland
gehaald. De Haagse hoofdklasse-club
had de verbintenis met de van Sri Lanka
afkomstige Flavian Aponso na een
dienstverband van vijf jaar opgezegd.
„We wilden eens iets anders", legt voor
zitter Pim van der Vegt uit. „Toen heb
ben we een advertentie opgegeven bij
het internationale cricketblad. Daarop
komen doorgaans veel reacties. Maar die
is door een misverstand niet geplaatst,
waardoor we in de problemen kwamen.
Daarop heb ik contact gezocht met twee
bemiddelaars die een aantal kandidaten
hadden. Aan de hand van vijf regels
tekst hebben we toen voor Pickett geko
zen. Wc hadden nog nooit van hem ge
hoord, maar zijn ervaring sprak ons wel
aan". Met twee telefoontjes was de over
komst geregeld en werd Pickett de vier
de Nieuw-Zeelander in Nederlandse
cricketdienst.
De nieuwe speler/coach had op zijn
beurt nog nimmer van „Eetsj Bie S" ge
hoord. „Ik was alleen tweemaal als toe
rist in Nederland geweest. Ik wist hele
maal van niks. Tot nu toe bevalt het me
uitstekend. In de, inderdaad zeer korte,
voorbereiding op de competitie vond ik-
dat de spelers de ballen te vaak" door de
lucht sloegen. Maar afgelopen zondag,
bij de eerste competitiewedstrijd, heb ik
gemerkt waarom dat is. Het gras is te
lang en ballen over de grond remmen
veel te veel af. Ik moet mezelf dan ook
gaan aanpassen" De eerste indrukken
die Chris Pickett aan de Haagse Daal en
Bergselaan achterliet, waren positief. De
jeugdige hoofdmacht van HBS liet na de
eerste weken zelfs weten „idolaat" te
zijn. Voorzitter Van der Vegt onder
schrijft, zij het iets voorzichtiger, het en
thousiasme.
Behalve als speler/coach van het eerste
elftal fungeert Chris Pickett ook als trai
ner van de jeugd en de dames. „Ik houd
weinig vrije tijd over, maar dat maakt
me mets uit. Een deel van mijn functie
is ook meer jeugd voor het cricket en
thousiast te maken. Ik heb er geen spe
ciaal plan voor, maar ik ga ervan uit dat
het vruchten afwerpt als de jongens die
nu bij mij spelen enthousiast zijn, zodat
ze ook vriendjes kunnen meeslepen.
Cricket is in Nederland nou eenmaal een
minderheidssport, anders dan bij ons,
waar het uitvoerig op de scholen wordt
beoefend".
Toch heeft hij ook in Nederland al de
nodige jonge talenten ontdekt. Ver hoef
de hij daarvoor met te zoeken, want de
gebroeders Huib en Diederik Visee
(voor wie Pickett het zelfs mogelijk acht
ook in zijn vaderland aan de top te kun
nen meedraaien) komen immers uit
voor HBS. Dit tweetal zal in juni deel
uitmaken van de nationale selectie, die
in Engeland meedoet aan het ICC-toer-
nooi, de voorronde voor het wereldkam
pioenschap. Hierover is in de landelijke
cricketwereld heel wat te doen, omdat de
competitie in Nederland gewoon door
draait, met dien verstande dat er geen
degradatie mogelijk is. De nieuwe HBS-
man heeft daar nog nauwelijks van ge
hoord. „Is het zo dat daar problemen
over zijn? Nou, voor dit doel heeft dat
alleen maar voordelen. Ze kunnen op
dergelijke toernooien veel internationale
ervaring opdoen, waardoor ook natio
naal het niveau hoger kan komen te lig
gen. In de Nederlandse teams krijgen an
deren dan wellicht de kans de rol van
topspeler voor zich op te eisen", reageert
hij. Dat Pickett, evenals coaches van an
dere ploegen, daardoor de beste spelers
zal moeten afstaan, neemt ook Pickett
op de koop toe. Hij ziet de kansen op
een mogelijk kampioenschap daardoor
niet verkleinen. „Als we uit de komende
drie wedstrijden vier punten halen, kun
nen we de competitie winnen", stelt hij.
De andere Nederlandse clubs ken ik nog
niet zo goed,-ik heb alleen de scoreboe-
ken doorgeleden. Maar de titel moet
haalbaar zijn"..
Een ander twistpunt is het inzetten van
buitenlanders in de nationale ploeg. Een
internationaal gebruikelijke interpretatie
van de reglementen die toestaan dat een
speler die vier jaar in een land woont,
uitkomt voor de nationale ploeg. Voor
het eerst zal ook Nederland op deze wij
ze te werk gaan. Pickett: „Daar kan ik
alleen mee instemmen als het een heel
bijzondere spieler is, die anderen wat kan
bijbrengen. Maar als er een Nederlander
is clie dezelfde rol kan vervullen, moet
die natuurlijk de voorkeur krijgen. Voor
zover ik weet staan er in Nieuw-Zeeland
geen „outsiders" in het nationale team.
En dat vind ik een goede zaak".
ROB LANGEVELD
FOTO. CEES VERKERK
ZATERDAG 17 MEI 1986
In de alom rond Eindhoven en in Hilver
sum (NOS. TROS) losgebarsten lofzang
op PSV werd ik afgelopen weekeinde her
innerd aan een op de vaderlandse velden
helaas uitgestorven fenomeen: het frivole
gebaar en het speelse beweginkje.
René van der Gijp maakte me op dat
pijnlijke gemis attent. In de collage van
succesvolle momenten van PSV zag ik
hem weer die bekende schietgebaartjes
maken, die priemende beweginkjes van
uit de heupen na het maken van een
doelpunt.
Wat een misbaar ontstond er niet over
die act van René! Collega's van hem
trokken aan de bel en op „het lekkere be
richt" beluste voetbalscribenten zagen er
geen been in de gewraakte arm- en hand
gebaren aan te grijpen om eens lekker uit
te halen. Schande over René en weg wa
ren zijn gebaartjes.
Oneindig jammer. Want dat nummertje
van René bracht niet alleen de tongen in
beweging, maar ook de handen op el
kaar. Het was iets nieuws, iets onge
woons, iets eigens. Het had natuurlijk
vooral te maken met een spontane po
ging van René om de draak te steken
met de verslagen opponent. Maar vloeide
ook voort uit diens karakter, hij heeft
tenslotte een gereputeerde, losbandige
geest. René werd echter monddood ge
maakt door zijn professioneel acterende
en vooral denkende collega's. Hij is nu
weer een naamloze temidden van de toch
al talloze anonimi.
Die laat sten zullen vanaf eind deze
maand ook weer in groten getale over het
beeldscherm buitelen als het WK voetbal
in Mexico van start gaat. Vierentwintig
ploegen komen daar maar liefst aan boa
om hun kunsten te vertonen en reken
maar dat er de nodige houthakkers onder
schuilgaan. Voetballers zonder persoon
lijkheid, uitstraling of anderszins in het
oog springende, positieve kenmerken.
Maradona's en Platini's zijn dun ge
zaaid tegenwoordig en als de opponent er
een rode kaart tegenaan gooit is ook de
opbloei van deze twee smaakmakers op
voorhand tot een minimum beperkt.
En dan hebben we in Mexico een toer
nooi om de wereldbeker, dat in treurig
heid zijn weerga niet kent. Een evene
ment. waarin amechtig hijgende voetbal
lers achter elkaar en ae in ijle lucht over
oncontroleerbare afstand voortzeilende
bal aanhollen.
De bal moet het werk doen, zal het motto
zijn voor de deelnemende ploegen. Maar
waar dat toe zal leiden tart mijn meest
pessimistische voorstellingsvermogen. De
Brazilianen konden dat „one touch"-
voetbal ooit op redelijke wijze voor het
voetlicht brengen. Dat leek simpel, maar
was o zo moeilijk. Hetgeen de huidige
generatie in Sao Paulo en omgeving in
middels ook weet.
Nu ze voor het Braziliaanse elftal een
slist niet in de rol van docent zien. „Wij
leggen er de nadruk op dat het om de
monstraties gaat", zegt JBN-bestuurslid
Denkers. „Wij zouden onze opleiding
ondergraven als wij toestaan dat iemand
zonder een diploma les geeft". Wilhelm,
zegt bereid te zijn desgewenst een oplei
ding te willen volgen, maar verwacht
wat het praktijkgedeelte betreft een vrij
stelling te krijgen. De reguliere JBN-op>-
leiding judoleraar duurt twee jaar, na
een basiscursus van drie maanden. „Een
Het initiatief om gehandicapte kinderen
binnen de sportscholen te laten judoën
is afkomstig van de sponsor van de
JBN. Het sponsorbureau waarmee Wil
helm contacten onderhoudt en het feit
dat de judoka werkloos is, hebben het
plan in een stroomversnelling gebracht.
Wilhelm was vijf jaar in dienst van de
overheid. Vorig jaar liep zijn overeen
komst met het ministerie van defensie
af. Een baan als chauffeur bij de lucht
macht diè hem veel vrijheid zou geven
ging zijn neus voorbij.
Omdat de medewerking de faciliteiten
voor deelneming aan trainingsstages en
toernooien veelal langs slinkse, wegen
moest worden afgedwongen, besloot hij
niet tot een nieuw contract. „Doordat in
mijn klasse zo weinig tegenstanders van
niveau zijn, moet je voor de betere trai
ningen naar het buitenland. Van de
compagniescommandant kreeg ik alles
gedaan, maar Den Haag mocht nergens
van weten", herinnert Wilhelm zich.
Sindsdien besteedt de Waalwijker, ge
steund door een uitkering en de maat
schappelijke begeleiding van de Neder
landse Sport Federatie, meer tijd aan
judo. Maar sportbeoefening vult niet al
z'n tijd. „Het is niet zinvol gedurende
het hele jaar dagelijks te trainen", zegt
de zwaargewicht. Wilhelm hoopt dat het
succes in Belgrado de kansen op de ge
wenste baan vergroot. Hij verwacht dat
een betrekking tevens zijn eigen sportbe
oefening positief beïnvloedt.
De grootste progressie binnen de huidige
ploeg voorziet Wilhelm echter bij de Eu
ropese jeugdkampioen in het half- -
zwaargrwicht Theo Meijer, met wie hij
de laatste voorbereidingen voor het Joe
goslavische toernooi trof. „Theo is een
paard dat in de teugel moet worden ge
houden. Je moet hem voordurend rem
men in zijn agressiviteit. Als zwaarge
wicht ben ik juist het tegengestelde. Pas
als ik geïrriteerd raak, gaat het goed.
Dan kan ik als en duiveltje uit een doos
je komen".
half bejaardentehuis, onder aanvoering
van de stramme kinderarts Socrates en
de stijve architect Falcao, en een klein
zoon van de Duitse immigrant Muller
hebben opgetrommeld is het daar ook ge
daan met de pret.
Het is onbegrijpelijk dat de bondscoach
met de voornaam als een radiogids en de
achternaam van een ook in Brazilië ge
assembleerd type Volkswagen in zijn ge
zelschap geen plaatsje heeft ingeruimd
voor Edson Arantes do Nascimento. Dat
zou de Braziliaanse voetbalselectie een
dimensie extra hebben verschaft die zelfs
in de mascotte-sfeer zou hebben doorge
werkt. Want Pele en Tele zouden in
Mexico gegarandeerd een succesnummer
zijn geworden.
Ik behoor niet tot het legioen der voetbal
liefhebbers, dat reikhalzend uitkijkt naar
de Mundial '86. Daarvoor was ae afleve
ring van '82 al te vol met treurigheid, die
niet werd weggepoetst door een paar aar
dige partijtjes. Daarvoor is de program
mering ook onvoldoende afgestemd op de
Europese smaak. Wedstrijden, die om
middernacht beginnen. Dat moet de eco
nomie in dit werelddeel een ernstige slag
toebrengen. Dat kan niet anders.
Ontwrichte bedrijven, die hun werkne
mers 's ochtends met rood omrande
ogen en pijnlijk kloppende slapen zien
binnenkomen. Werknemers, die pas rond
het middaguur wéér een beetje aan
spreekbaar worden om pas 's avonds te
gen de klok van achten weer volledig te
ontwaken als beelden van de Mundial
wéér over het scherm gaan rollen.
Ontwrichte gezinnen, waar Avro-avond-
jes en Tros-programma's („ook voor kij
kers in Vlaanderen") een maand lang ta
boe zijn, omdat de bal moet rollen. Ik V
voorspel dat er in veel huiskamers pogin-
gen zullen worden gedaan om slechts één
ding te laten rollen: de kop van de vader
lijke voetballiefhebber.
Dat is dan in elk geval nog één gebaar.
Dat iets goedmaakt voor net wegvallen
van René van der Gijps act. Waar straks
in Mexico mogelijk nog een enkele nieu
we vondst aan wordt toegevoegd. Hoewel
de kans groot is dat de enige gebaren die
worden gemaakt wergwerpgebaren zijn.
Of de arm- en handbeweging, waarmee
wordt aangegeven dat de bal was bedoeld
en niet de achillespees van de tegenstan
der. Of die waarmee het „theater" wordt
aangeduid van een speler die een straf
schop of een vrije trap wil forceren. Of
die waarmee de scheidsrechter een speler
voortijdig naar de douche stuurt. Of die
waarmee een bierblikje op het veld óf te
gen het achterhoofd van de grensrechter
wordt gegooid.
Geef mij toch maar de schietbeweginkjes
van René van der Gijp. Dat kan tenmin
ste geen kwaad.
BUYS
mogelijkheid is de lessen of demonstra
tie te geven met Jo Gevers", suggereert
Wilhelm. Lichtgewicht Gevers is wel in
het bezit van het diploma judoleraar.
Judo als beroepsactiviteit is nieuw voor
Wilhelm. Voor de Europ>ese kampioen is
die sport lang een spelletje geweest. Ooit
werd hij door Karei Gietelink (de huidi
ge damescoach) uit de jeugdselectie gezet
omdat hij „te spieels" was. Sinds vijf jaar
traint hij bij de spjortschool van Peter
Ooms, een van de weinige instituten
waar ook gehandicapten worden toegela
ten.
„Het spreekt me enorm aan om met kin
deren te werken. Het feit dat je een kind
met motorische stoornissen ziet verbete
ren als het plezier in sportbeoefening
heeft, stimuleert mij". Zelf weet hij zich
nog te herinneren hoe een imposante
verschijning als Geesink jonge judoka's
kan stimuleren. Wilhelm ontmoette de
Utrechter destijds in Rosmalen en meld
de zich onmiddellijk bij een club.
ÊeidócSowiant
