Dus wordt UVS kampioen...
Theo George, met dank voor bewezen diensten
3EO VAN SEGGELEN:
rfÉÉSÉwfeWïlilflÈiïlÉ
Sfc-/; J:.
RT LEIDEN
EcidócSomaixt
ZATERDAG 17 MEI 1986 PAGINA 17
Seggelen:
„Waarom zou
Iik ontevreden
zijn? We
i v fi I l staan toch
- If aan kop?"
I J
"DEN Theo van
;elen weet het zeker,
kampioenschap van
erste klasse B en de
(horende promotie
de hoofdklasse zijn
4eizoen voor UVS ge
beerd. Omdat de
wwitten op dit mo
mede aan kop
i èn omdat UVS,
de mening van de
32-jarige midden-
er, ook gewoon de
cste ploeg is. Een op
opmerkelijke rede-
ig, overigens. De
■rise club verspeelde
■ers de laatste wed-
(clen nogal wat winst
en aan de medege-
gden voor de titel.
3, een door Van Seg-
3(i ook niet wordt
_end. „We hebben in
e ivenhoorn en in Pa-
gj recht niet goed ge-
Ri iald. We zijn daar
- weg gespeeld, we
en wel verdiend
is ren. Maar daar staat
5/ tover dat we die
ploegen thuis met
zo goed voetbal wèl
3^ iet veld hebben ge-
_d. En dat we tegen
zees in totaal drie
J' in hebben verdiend.
i s dus onzin om na
_ederlaag bij Papen-
drecht te zeggen dat
UVS het kampioenschap
niet zou verdienen, om
dat het niet van de bete
re ploegen kan winnen.
Over het hele seizoen ge
nomen zijn we juist wel
de sterkste geweest".
Ook met de huidige stand op
de ranglijst gelijk aan kop
met Papendreeht, Nieuwen-
hoorn volgt op één punt is
Theo van Seggelen niet onte
vreden. „Waarom zou ik dat
ook zijn? We staan aan kop
En in de laatste drie wedstrij
den spelen we tegen de drie
zwakste ploegen uit 1B. Vante-
voren zou ik voor een dergelij
ke situatie hebben getekend.
En na de eerste vijf wedstrij
den waarin we maar vier pun
ten haalden, helemaal. Moet ik
dan nu opeens ontevreden
zijn?"
Lastig
Het duel van vandaag, thuis
tegen Hermes, wordt door Van
Seggelen de lastigste genoemd
in het rijtje van drie, dat
voorts nog een uitwedstrijd te
gen Oud Beijerland (maandag)
en een thuisoptreden tegen
HOV vermeldt. „Hermes is
nog net niet helemaal veilig.
Komt voor een punt en zal dus
wel met heel wat mensen ach
ter de bal spelen. Daarbij is het
een typisch Rotterdamse ploeg:
stug, fysiek sterk. Maar, UVS
moet van Hermes kunnen
winnen. Kwalitatief zit er zo'n
groot gat tussen de teams, dat
het mij sterk zou verbazen als
we niet wonnen". Ook voor de
laatste twee wedstrijden voor
spelt Van Seggelen Leidse
overwinningen. „Oud Beijer
land is bijna gedegradeerd als
we daar naar toe gaan, HOV is
vrijwel zeker tweedeklasser
als die ploeg naar Leiden
komt. Natuurlijk moeten we
niet de fout makén die wed
strijden daardoor te licht op te
vatten. Maar weer gezien
het verschil in kwaliteit: het
zou onzin zijn om als UVS op
voorhand met minder dan
winst tevreden te zijn". En zo
doorredenerend: „Wij halen
dus zes punten, nou, aan dat
totaal zie ik Papendreeht niet
komen. Dus denk ik dat we na
de komende drie wedstrijden
kampioen ziin. Als Papen
dreeht ook alles wint? Dan zie
ik UVS de beslissingswedstrijd
winnen. UVS is gewoon de
sterkste ploeg in 1B. En al is
dit seizoen gebleken dat er
soms merkwaardige dingen
gebeuren in die klasse, nor
maal bezien worden UVS ge
woon kampioen".
Absoluut geen reden voor pa
niek derhalve, al brak die wel
in lichte vorm uit na de 2-0
nederlaag in en tegen Papen
dreeht. „Bij de omstanders,
niet in het team", weet Van
Seggelen. „Al kwam de klap
bij ons natuurlijk ook goed
aan. We dachten de zaak rede
lijk te controleren, speelden
daarom op 0-0. Met twee pun
ten voorsprong de laatste drie
wedstrijden ingaan, was na
tuurlijk nog idealer geweest.
Die in het veld genomen gok
pakte verkeerd uit, jammer.
Maar inderdaad geen reden
voor paniek".
Dompers
Ook het mindere spel van
UVS de laatste weken is dat
niet, vindt Van Seggelen. „Het
is waar, het team draait op dit
moment niet zoals het zou
moeten. Is duidelijk terugge
vallen na die serie van vijf, zes
goede wedstrijden. Maar dat
grillige is iets waar we het
hele seizoen al mee te maken
hebben. Na een goede serie
volgen er bij ons altijd een
paar dompers. Zoals nu, tegen
Nieuwenhoorn en Papen
dreeht. En dan hadden we in
dit geval de pech dat we die
ploegen niet in onze goede pe
riode kregen. Want dan zou
den we nu al zo'n beetje kam
pioen zijn geweest. Maar nee,
een reden om de toekomst
daarom minder optimistisch in
te zien, is dat niet. Nogmaals:
UVS heeft zoveel kwaliteit dat
de laatste drie wedstrijden al
leen daarop al gewonnen kun
nen worden. Laat staan, als
het ook weer gaat lopen".
Met de mengeling van routi
niers en jeugd, worden die
technische kwaliteiten van het
team door Van Seggelen als de
voornaamste redenen gezien
van de hoge notering. Een
minder sterk punt was dit sei
zoen diverse malen het niet
spelen van het juiste spelletje.
„Blauw Zwart uit, Nieuwen
hoorn uit, de tweede helft bij
Papendreeht. Allemaal voor
beelden van wedstrijden waar
in UVS tegen de eigen natuur
heeft gevoetbald. UVS heeft
de techniek in huis om tech
nisch sterk combinatiespel te
spelen. Als dat spelletje wordt
gespeeld, heeft elke tegenstan
der het moeilijk. Maar op het
moment dat wij besluiten met
lange halen te gaan werken,
dan hebben wij het weer met
elke tegenstander moeilijk.
Waarom dat spelletje dan soms
wordt gespeeld? Ik zou het
echt niet weten, voor mij is dat
onverklaarbaar. Een vorm van
angst, of beter, van ongeduld
misschien. Ik weet alleen wel
dat we het die laatste wedstrij
den niet moeten doen. Ik be
doel maar. Faber en Van
Leeuwen door de lucht aan
spelen, dat is zinloos. Dat moet
je niet doen".
„Of dit UVS een hoofdklasse
team is? Geen idee. Ik weet al
leen maar dat het verschil tus
sen hoofd- en eerste klasse
groot is. Aan de andere kant
ligt dat betere voetbal in de
hoofdklasse UVS wel. Maar
dat is op dit moment natuur
lijk niet van belang. We spelen
nu om kampioen te worden.
De hoofdklasse is van later
zorg".
Dubieus
Zoals het hele voetbalseizoen
'86-'87 wat Theo van Seggelen
betreft, later aan de orde zal
komen. „Het is dubieus of ik
dan nog op niveau voetbal.
Aan het eind van dit seizoen
wil ik in ieder geval de zaken
wat dat betreft eens op een rij
tje gaan zetten. Nee hoor, dat
heeft niets met de club, of met
het elftal te maken. Ik vind
UVS een goede vereniging en
ik voel me thuis in het team.
Daarbij denk ik dat UVS met
Arie Lagendijk een gerenom
meerde trainer in huis heeft
gehaald. Nee, ik moet voor
mezelf gewoon afwegen of ik
voldoende gemotiveerd ben
om er nog een sèizoen aan vast
te plakken. Daarbij heb ik me
voorgenomen op 1 november
van dit jaar de marathon van
New York te lopen. En dat
voornemen vereist ook wel
enige voorbereiding. Aan de
andere kant: als ik doorga met
voetballen, begin ik op zeker
in goede conditie aan het nieu
we seizoen".
Onzekerheid over die komen
de jaargang dus. Maar zeker
heid over de afloop van deze
competitie. „UVS is de sterkste
ploeg van de eerste klasse B.
Dus worden we kampioen".
GERT-JAN ONVLEE
VOORSCHOTEN Niet
iedere voetballiefhebber
in de „Leidse" regio zal bij
het horen van de de naam
Theo George spontane te
kenen van herkenning la
ten blijken. Verwonder
lijk? Nee, niet helemaal,
want George acteerde tij
dens zijn actieve carrière
slechts voor één club: zon
dag vierdeklasser SVLV.
Toch verdient de geboren
Leidenaar enige aandacht,
omdat hij achttien jaar
lang uitkwam voor het
eerste elftal van SVLV en
nu aan zijn laatste seizoen
toe is. Een gegeven dat
donderdagavond met een
afscheidswedstrijd tegen
hoofdklasser Wilhelmus
luister werd bijgezet. He
laas dient Theo George
zijn laatste voetbaldagen
vrijwel passief te onder
gaan, sinds hij 29 septem
ber het veld werd afge
dragen met een zware
kniewond: „Ik weet ook
niet meer precies wat er
gebeurde; het was in ieder
geval een thuiswedstrijd
tegen Voorburg. Ik ging
in de buurt van de corner-
vlag een duel aan en
kwam daarbij in aanra
king met mijn tegenstan
der. Ik voelde in eerste
instantie niets, maar na
een meter of vijftien gelo
pen te hebben kwam de
pijn op... Mijn knie bleek
helemaal open te liggen.
Achteraf hoorde ik, dat
het natrappen is geweest,
maar daar geloof ik zelf
niet zo in. Die jongen van
Voorburg heeft later trou
wens nog opgebeld om te
vragen hoe het ging,
dus....".
Theo George be
gon wat gevoeliger te worden
voor blessures en enkele zwa
re verwondingen noopten hem
er zelfs toe wekenlang thuis te
blijven, wat zijn werkgever
niet bijzonder apprecieerde.
Deze stelde George, in het da
gelijks leven tekenaar, uitein
delijk voor de keus: werken of
voetballen. „Natuurlijk had ik
voor het werk gekozen", zegt
George, „al had ik graag nog
enkele jaren op niveau doorge
speeld".
Debuut
Zeventien jaren telde Theo
George, toen hij zijn debuut
maakte in het standaardteam
van SVLV. In die tijd werd hij
als een talent aangemerkt, dat
zelfs mocht ruiken aan het be
taalde voetbal.„Ja, ik ben in
derdaad op proef geweest bij
Go Ahead, toen nog geen
Eagles, en zou daar in het be
taalde jeugdelftal gaan voet
ballen. Die proefwedstrijd ging
vrij aardig, maar helaas werd
in dat jaar de betaalde jeugd-
competitie opgeheven waar
door het feest niet doorging".
Bij SVLV werd de vlot scoren
de spits weer met open armen
ontvangen.
„We speelden in de eerste
klasse LVB met jongens als
Gijs van der Lans, Helmuth
van Veen, Drikus Vogelaar en
Piet van der Geest. De trainer
was Kruit, zijn voornaam is
mij ontschoten, maar vroeger
zeiden we dan ook altijd „me
neer" of „trainer". Tegen
woordig wordt zo'n man ge
woon bij zijn voornaam ge
noemd". Voetbal nam een be
langrijke plaats in in de fami
lie George. „Mijn broer Roy",
vertelt Theo, „keepte nog ja
renlang bij ons in het eerste.
Mijn moeder kwam graag kij
ken, maar ik had liever dat ze
wegbleef, want wanneer ze
kwam gebeurde er altijd iets
met mij. Bij mijn 250e wed
strijd voor SVLV vond ze het
weer eens tijd worden om
langs te komen... Ik verliet die
wedstrijd dus per brancard het
veld".
„Mentaliteit" is een kreet,
waar Theo George hoog mee
op loopt. Een bijzonderheid
voor een SVLV-er, want aan
die karaktertrek heeft het in
het laatste decennium toch wel
ontbroken bij de Voorschote
naren. Zelf altijd zwoegend,
vooropgaand in de strijd, in
casserend en bij tijd en wijle
uitdelend. Zo stond de allroun-
der bekend bij SVLV, al kon
hij zich ook op grond van zijn
voetbalkwaliteiten simpel
staande houden. „Verliezen
vond ik vreselijk", aldus Geor
ge, „en het gebeurde dan ook
regelmatig dat ik na een ne
derlaag uit kwaadheid mijn
voetbalschoenen door de
kleedkamer gooide en mijn
medespelers stijf schold".
Met voldoening kijkt George
op twee hoogtepunten terug:
de promotie naar de vierde
klas KNVB in 1974 en de vier
jaar onder leiding van Piet
Oostrom (de oud ADO-doel-
man en huidige oefenmeester
van Wassenaar), waarin drie
maal een tweede plaats werd
bereikt in de vierde klasse:
„Qua voetbal en qua sfeer
klopte het gewoon in die pe
riode. We hadden toen een
kampioenselftal....Ja, daar baal
ik nog steeds van. Ik ben in
die achttien jaar nog nooit
kampioen geworden. Zelfs in
het jaar, dat wij promoveer
den, werden we tweede achter
Bernardus. Gelukkig gingen
er twee clubs over naar de
KNVB".
Fantastische club
Presteren en gezelligheid.
Twee ingrediënten, die niet los
zijn te zien van elkaar. Bij
SVLV worden die twee be
grippen nog wel eens door el
kaar gehaald, vindt ook Theo
George: „SVLV is een fantas
tische club, maar het randge-
beuren is er zo verschrikkelijk
belangrijk. Wanneer je op
donderdagavond getraind hebt
en het clubhuis binnenkomt, is
er weer een klaveijasdrive of
een bingoavond aan de gang.
Leuk hoor, maar je hebt te
maken met een voetbalclub en
wil je écht presteren, dan moe
ten ze dat soort dingen verbie
den op trainingsavonden".
Ton Lamboo, Helmuth van
Veen en Loek Helder... Drie
illustere SVLV-ers, die een af
scheidswedstrijd kregen aan
geboden. Theo George kan aan
dit rijtje worden toegevoegd,
omdat er ook voor hem een af
scheidswedstrijd werd georga
niseerd. Eigenlijk stond Geor
ge weigerachtig tegenover dit
initiatief „Ik sta niet graag
in het middelpunt van de be
langstelling" maar hij stem
de uiteindelijk toe, om de or
ganisatoren niet in de kou te
laten staan.
De komende jaren wil Theo
George besteden aan zijn ge
zin, want: „Ik ben jaren ach
tereen op zondag weggeweest
en schik mij dus de komende
jaren naar de wensen van mijn
vrouw en dochter. Net als dit
seizoen train ik komend jaar
de C-junioren van SVLV en
ga een trainingscursus volgen.
De jeugd wil tenipinste nog
iets van je aannemen en ik
denk, dat ik ze wel het één en
ander kan leren".
JELLE RAAP
deze wegwerker die zo
ïidelijk aan het stoeien
een pilon; een apparaat
de regel slechts wordt
c' ikt bij voetbaltrainingen
e- het afbakenen van een
ebroken stuk openbare
Z f enkele atletiekliefheb-
m zal de gewaardeerde
de lieve lezeres hierop
mtwoord schuldig moeten
mjeven dat dan maar.
1 zo op het oog wat slap-
,*p zijn benen staande
Jfbol is Erik de Bruin. De
die er vorige week voor
tfe keer met de gouden
van AV Holland van
ning na alweer een na-
I record kogelstoten te
(i gerealiseerd. Een
apart, dus, die De
(zoals hij wéér enige
later, wéér in Leiden
véér een nationaal re-
og èens ten overvloede
E
ja, wat wil je ook. Als je
1 tussen het realiseren
en nationaal record ko-
n de uitreiking van
ouden schoen zelfs nog
om wat nieuwe trai-
'ormen uit te proberen,
■land je vanzelf op een-
'spelling
ld het een dag eerder
gen vice-voorzitter Leo
veen gezegd. „Ik ga
net voetballen. Mij moe
ten ze van het veld dragen".
Wim Bos, ex-prof van Feye-
noord, zag zijn voorspelling
pijnlijk juist uitkomen: na een
ongelukkige botsing met
speler van Foreholte moest de
captain van SJZ op de door
hem vóórspelde wijze het veld
ruimen met een bloedende
knie en een blessure aan het
bovenbeen. Daarmee kwam
een wel heel ongelukkig slot
aan een mislukt seizoen: SJZ
degradeerde immers ook al
naar de eerste klasse van de
Afdeling Leiden.
Maar aan alle misère komt
natuurlijk ooit een einde. En
wellicht wacht Wim Bos en
SJZ volgend seizoen al weer
een afdelingskampioenschap.
Een titel waarop de redactie
van Hutspo(r)t dan ook zal te
rugkomen. Met een fotootje
van de dan weer fitte Bos.
En de kampioensbeker na
tuurlijk...
Mentaliteit (1)
Sommige (korfbal)ploegen
deinzen niet terug voor de
meest bizarre acties om de te
genstander op een dwaalspoor
te brengen. Zo bleek ook af
gelopen weekeinde weer. Een
korfbalster van VES probeer
de toen het geplande kampi
oensfeest van Fides Pacta te
verhinderen door de scheids
rechter het spel te laten on
derbreken. De uitgesproken
aanleiding: zij was een con
tactlens verloren. Het van
zelfsprekend niet uitgespro
ken doel: de titelkandidaat uit
de concentratie te halen.
De Leidse korfballers bleken
echter ook in mentaal opzicht
ijzersterk. Toonden direct hun
goede wil door te helpen zoe
ken naar wat gerust „een
speld in een hooiberg" mag
worden genoemd. Want zeg
nu zelf: hoe vind je ooit een
lens terug in de aarde onder
de korf?
De VES-opzet mislukte dan
ook volkomen: na de zoekac
tie speelde de Leidse formëtie
onverstoord verder om zich
vervolgens in het kampioens-
en feestgewoel te storten.
Hoe het met de zoekactie zelf
afliep? Ach. Op het moment
dat VES bemerkte dat Fides
niet stuk was te krijgen werd
de „zoekgemaakte" lens
„opeens" door één der VES-
spelers gevonden en achteloos
van de grond opgeraapt
Mentaliteit (2)
Over mentale groei gespro
ken: enige weken geleden
maakte de redactie van deze
rubriek de lezer opmerkzaam
op enkele jeugdige supporters
van Foreholte. De Voorhoutse
jeugd gebruikte de meege
brachte spandoeken ter on
dersteuning van de roodwitte
elf als regenscherm, omdat de
hemelsluizen zich al te fors
hadden geopend boven de
velden van VTL. Een gebrek
aan steun waar Foreholte
toen nog aan ten onder ging.
Een 1-0 voorsprong werd vol
ledig uit handen gegeven: 1-2
verlies.
Afgelopen weekeinde echter,
bewees Foreholte dat het in
mentaal opzicht stukken ster
ker was geworden. Opnieuw
immers, gingen de spandoe
ken „plat". Nu niet vanwege
de regen, maar door de storm
achtige wind.
Dit keer lieten de pupillen
van Hans Blom zich daardoor
in het geheel niet ontmoedi
gen. SJZ werd gewoon versla
gen, het kampioenschap
„even gewoonbinnenge
sleept
Mentaliteit (2)
