Gerard
Nijboer
Gehandicapte sporter moet initiatief nemen"
CcicUc Qowuvnt1
finale
ENDE
KRUIDENIERS-
MENTALITEIT
Wijs
ZATERDAG 10 MEI 1986
AMSTERDAM - Onlangs kreeg
Gerard N ij boer het uiterst prettige
nieuws te horen dat hij zonder aan
een limiet te behoeven voldoen
mag starten in de marathon bij de
Europese kampioenschappen eind
augustus in Stuttgart. Een homma-
aan de atleet die zowel tijdens
de Spelen in Moskou (1980) als bij
het EK in Athene twee jaar later
uitdrukkelijk de aandacht op zich
vestigde. Maar tevens een blijk dat
Europees titelverdediger Nijboer in
een periode dat er volop discussie
was over wat er nu met zijn collega
Cor Lambregts moest gebeuren
voor Stuttgart een uitzonderingsge
val is in de vaderlandse atletiek we
reld.
De bevestiging van zijn startbewijs in
Stuttgart betekende een geweldige opkik
ker. hoewel de marathonloper uit het
Drentse Uflclte niet echt in de put zat.
.Natuurlijk is het een beetje frustrerend
ils je steeds met blessures te kampen
;rijgt. Dan wordt immers telkens je trai
ningsplan doorbroken, maar op den
duur leer je ook daarmee leven. Per slot
van rekening ben ik wel wat gewend. Ik
kan het nu ook gemakkelijker van me
ifzetten, want er is immers ook een le
ven na het lopen".
Voorlopig maakt de sport echter nog een
belangrijk deel uit van het leven van de
ex-Raallenaar. die zich in het Drentse
|and uitstekend thuisvoelt. ..Ik zit heel
ooi in Drenthe. Zo'n stekkie vind je
aarschijnlijk nooit weer. Het was welis
waar een oud krot toen we erin trokken,
laar dat heeft ook zijn voordelen. Een
nieuw huis moet je nemen zoals het is
jebouwd. terwijl wij ons onderkomen nu
tunnen inrichten zoals wij dat graag wil-
en hebben. Het is weliswaar nog lang
liet klaar, maar langzamerhand wordt
iet heel mooi, een soort jeugddroom. Ik
:ie dan ook echt mijn toekomst in Dren-
;he. Ik zou er tenminste niet graag weg
rillen. Niet alleen om die schitterende
/oonomgeving aan de rand van het bos,
naar ook door de mentaliteit van de
nensen. Ik hou van rust en de Drenten
iten je echt met rust".
)at met rust laten kwam hem vooral
an pas in de aanloop naar belangrijke
venementen, waarvan de marathon van
msterdam van morgen voorlopig even
et hoogtepunt vormt.
Iet was echter geruime tijd alleen maar
rainen. Hoewel hij bijvoorbeeld graag
ppnlangs in Maassluis had willen starten
jjiij de Wcstland-marathon, die tevens
rgold als nationaal kampioenschap. Maar
l,£en maand eerder sloeg in Alphen aan
0den Rijn het pechduiveltje voor de zo
veelste maal toe. „Iemand trapte me op
de hak, waardoor ik struikelde. Je kunt
,cpat vergelijken met het onderuithalen
j.van een voetballer. Normaal moetje dat
lcnog kunnen corrigeren, maar omdat de
n$pieren gespannen slaan lukt je dat niet.
„Zeg Maassluis maar af', ging het door
ejne heen. Ik voelde me toen beroerd,
Aoewel ik toen niet bevreesd was voor
lamijn verdere carrière zoals in sommige
ieicrantcn heeft gestaan. Dat moet geschre
den zijn door journalisten die niet aan
wezig waren tijdens het interview, waar
0jk toen alleen maar heb gesteld dat ik
waarschijnlijk niet door ouderdom mijn
jbarrière zou moeten beëindigen. Ik zit
,riu eenmaal niet zo jofel in elkaar. En
nJat vergroot de kans op blessures alleen
CIaiaar, terwijl er daarnaast duidelijk spra-
jZe is van een toenemende concurrentie,
dpaardoor moet je nog meer trainen om
0e presteren en dat verhoogt de kans op
nfwetsuren nog meer, dus een soort vi
cieuze cirkel"
'nNa zijn indrukwekkende prestaties werd
[a5erard Nijboer op handen gedragen. Nu
^bestaat er weliswaar nog grote belang
stelling voor zijn persoontje, vooral bij
organisatoren van marathons et cetera
[naar de massa heeft zich een beetje van
hem afgewend.
i.Dat hoort er allemaal bij. bucces en ta
len liggen in de sport nu eenmaal dicht
bij elkaar. Er is echter nog niet veel ver-
iren. Bovendien is alles zo subjectief,
ijk alleen maar naar 1984. Velen be
houwen dat als een slecht seizoen van
ij, terwijl het eigenlijk een nog beter
ir was dan 1980. De Spelen hadden
;n natuurlijk het hoogtepunt moeten
IVordcn en ik begrijp ook terdege dat
,jaar alle aandacht op was gericht. Maar
Afgezien van die teleurstelling in Los An
geles heb ik dat jaar eigenlijk beter ge
presteerd dan ooit en mijn op één na
;ste tijd neergezet. Dat heeft ook bij
ij echter geen tevreden gevoel achter
gelaten, omdat ook ik alles op de Spelen
j had gezet. Achteraf ben ik te vroeg naar
".os Angeles vertrokken. Weliswaar ge-
iurde dat noodgedwongen, maar dat is
ij en trouwens toch tal van Europea
nen wel opgebroken. Eigenlijk kregen we
daardoor allemaal op hetzelfde punt een
ilack out. Kijk alleen maar naar mijn
xiend Parmentier. Die had speciaal
!hVoor de Spelen een andere trainingsme
thode ontwikkeld en was goed in vorm,
maar ook voor hem eindigden de Spelen
iJn een deceptie. De kans. op slagen is
Gerard Nijboer is al geruime tijd zeker van een startbewijs op de marathon tijdens de
Europese kampioenschappen in Stuttgart in augustus. Cor Lambregts (links) miste de
limiet onlangs op een fractie en neigt nu naar een start op de 10.000 meter als hij de
limiet daarop tenminste haalt.
toch relatief klem. Elk land stuurt im
mers zijn favorieten, zodat er van de 50
kanshebbers 4? moeten worden teleurge
steld".
In een klap
Die tegenslag van Los Angeles wilde hij
vorig jaar in Rotterdam in één klap uit
wissen. Hoewel tegenstander van buiten
landse trainingskampen liet hij zich toen
door Parmentier overhalen om zich in
Spanje op dat evenement voor te berei
den.
„Dat is mij niet goed bekomen. Door de
andere ondergrond slipte ik bij het tem
po maken en liep daardoor een liesbles
sure op. Desondanks wilde ik er in Rot
terdam bij zijn, ook al om de teleurstel
ling van 1983 goed te maken. Achteraf
had ik dat niet moeten doen. Na negen
tien kilometer kwam de pijn terug. Ik
ben op dat moment, om mijn fans en or
ganisatoren niet teleur te stellen, niet
uitgestapt, hoewel ik wel ben overgegaan
op trainingstempo. Desondanks zat ik
op 30 kilometer nog onder een eindtijd
van 2.12 uur. Daarom verbaasde het mij
ook niet dat Lopes een wereldrecord
liep. De omstandigheden waren toen
ideaal, eigenlijk gelijk aan mijn race in
1980 in Amsterdam (2.09.1)".
Later in Enschede tijdens het NK had
hij de afgang in Rotterdam (na 38 kilo
meter was de pijn niet meer te harden
en stapte hij toch uit) willen doen verge
ten, maar doordat hij ondanks het trai-
ningstempo teveel had geforceerd, viel
Enschede door de blessure af. „Het NK
ging daardoor mis en ik koos derhalve
voor New York. Daar ging het redelijk
en ik hoop die lijn dit jaar door te trek
ken. Ik kan door de aanwijzing voor
Stuttgart nu in alle rust werken aan de
opbouw. Eigenlijk zou iedereen dat moe
ten kunnen. We hebben hier in Neder
land zo weinig toplopers. Daar moet je
voorzichtig mee omgaan. Dan voorkom
je ook al dat gejaag op de limieten met
alle gevolgen vandien. Eén voor één valt
men nu immers geblesseerd af. Cor
Vriend moest zich ook al door kuit
klachten afmelden voor Maassluis. Door
dat moeten voldoen aan de limiet ku-
men ze te vroeg in vorm, terwijl de spie
ren daar nog niet op ingesteld zijn".
..Ik kan trouwens ook best begrijpen dat
de bond de limieten handhaaft, omdat
een paar atleten zich ook op die manier
moeten kwalificeren, maar die vergelij
king gaat niet op. In wezen is het zelfs
oneerlijk. Een honderd meter-loper kan
bij wijze van spreken in één week probe
ren drie keer de limiet te halen, terwijl
wij hooguit drie topmarathons per jaar
kunnen lopen. Eigenlijk zou een man als
Cor Lambregts ook zeker van afvaardi
ging moeten zijn. Die heeft de mogelijk
heden om ver te reiken door zijn manier
van lopen (hoge basissnelheid). Ik vind
toch dat limieten ondingen zijn. Eigen
lijk zou een vormtest voor een mara
thonloper voldoende moeten zijn".
Geluk in Amerika
Ter voorbereiding op het komende sei
zoen met Stuttgart als hoogtepunt gaat
Gerard Nijboer ook weer eens zijn geluk
in Amerika beproeven. Ondanks al zijn
blessureperikelen is de vraag om hem
aan de start te krijgen groot. „Vooral na
tionaal neemt dat weer toe. Iedereen wil
me aan de start hebben. Er wordt veel
over me geschreven en dat zal allicht
een rol spelen. Internationaal was de
vraag toch nooit zo enorm, hoewel ik
nog steeds voldoende keuze kan maken.
Soms zag ik door de bomen het bos niet
meer".
Roelof Veld, die ook actief is in de com
missie weg-atletiek regelt in overleg met
Arend Klarenbeld (de trainer van Nij
boer), zijn wedstrijdprogramma. „Als je
dat zelf moet doen, wordt het allemaal
te veel. Als je iets wilt bereiken in de
sport, dan moet je je daarop volledig
kunnen richten en alle bijkomende za
ken aan anderen kunnen overlaten. Op
een andere manier is het ondenkbaar om
topsport te bedrijven. Vroeger regelde ik
het zelf. maar dat leverde problemen op.
Ik ben nu eenmaal niet iemand die ge
makkelijk „nee" kan zeggen, hoewel ik
wel harder ben geworden in de loop der
jaren".
„Door de sport kom je trouwens wel
eens in de problemen. Verjaardagen en
trouwpartijen moet ik wel eens afzeggen.
Dat levert soms vervelende gezichten
op. Ik heb echter voor de sport gekozen
en die keuze brengt nu eenmaal conse
quenties met zich mee. Op zo'n moment
dat je je onttrekt aan je sociale verplich
tingen voel je je soms best rot. Je kunt
dan echter niet anders dan diep zuchten
en verder gaan. In een rustige periode ga
ik dan ook altijd bij mijn broers en zus
ters langs. De meesten hebben er geluk
kig begrip voor dat ik niet overal bij kan
zijn. Het belangrijkste is echter dat je
partner achter je staat, want die heeft
vaak met een humeurig iemand te doen.
Vroeger maakte ik nog wel eens plan
nen, maar dat doe ik niet meer, want als
ik bijvoorbeeld had gezegd: „Vanmiddag
gaan we daar en daar heen", dan kwam
ik na de ochtendtraining in zo'n rot-
stemming thuis en had ik nergens meer
zin in. Ik kan derhalve wel begrijpen dat
sommigen door problemen thuis of op
het werk afhaken,,.
„Daarom is de voorzorg ook eigenlijk zo
belangrijk. Je moet duidelijk worden ge
maakt wat je allemaal te wachten staat.
Maar dat kun je je eigenlijk aan het be
gin van een sport carrière allemaal niet
voorstellen, omdat je er geleidelijk in
rolt. Eerst train je immers twee tot drie
keer in de week. En als je dan succes
hebt wordt dat steeds meer om succes
vol te blijven. Nazorg is natuurlijk ook
belangrijk, maar de voorzorg is volgens
mij het hele eieren eten".
Betaalde voetbal
„Hoe vaak zie je niet, vooral in het be
taalde voetbal, dat spelers al op jeugdige
leeftijd over het paard zijn getild in
plaats van gewezen te worden op het
denken aan de tijd na het voetballen.
Die jongens moet je bewust maken van
wat hen allemaal te wachten staat. Bij
het zwemmen en turnen gaat dat helaas
niet op, want het zijn vaak nog zulke
kinderen. Die kun je nauwelijks ergens
bewust van maken. Veelal laat dat vroe
ge sporten wel zijn sporen na. Die heb
ben dus wel behoefte aan nazorg, maar
voor de meesten is de voorzorg het be
langrijkste".
„Ik heb trouwens echt met de zwem
mers te doen. Die moeten vaak 's mor
gens vroeg hun trainingsbaantjes trek
ken, omdat op andere uren het bad niet
beschikbaar is. Kruideniersmentaliteit
noem ik zoiets. Iedereen wil dat Neder
land op sportgebied een woordje mee
spreekt, maar ruimte maken om iets te
bereiken kan blijkbaar niet. Gelukkig
kamp ik niet met dergelijke problemen
en kan ik naast de sport een halve dag
taak uitoefenen. Niet alleen is dat finan
cieel aantrekkelijk, noodzaak zelfs, maar
bovendien is het werk voor mij een goe
de afleiding. Ik heb werk nodig als een
tegenpool en zou niet alleen met atletiek
bezig kunnen zijn. Ik moet afleiding
hebben. Ik loop ook niet altijd dezelfde
rondjes. Ik rijd soms zo ergens naar toe
om in een andere omgeving te kunnen
trainen".
Appeltje voor dorst
„Rust is trouwens een aspect dat ontzet
tend belangrijk is. Doe je een extra trai
ning, dan betekent dat ook dat je twee
uur extra rust nodig hebt. Dat levert
soms wel eens problemen op, maar ik
heb een hoop vrijheid op mijn werk en
dat is prettig. Zonder sponsor (zijn con
tract met Adidas is verlengd tot eind
1989) is topsport trouwens onmogelijk.
Ik zou me tenminste op dit niveau zon
der die steun van mijn sponsor niet kun
nen handhaven. Daarnaast is het trust
fonds een goede zaak, op die manier heb
je een appeltje voor de dorst en krijg je
eventueel de mogelijkheid om na je
sportcarrière nog een studie te beginnen,
hoewel je leervermogen dan wel vaak
minder is".
Gerard Nijboer is van mening dat de te
levisie een belangrijke rol speelt bij de
populariteit van een sportman. „Zelf sla
ik mijn prestatie in Moskou (tweede
achter Waldemar Cierpinski) hoger aan
dan in Athene, hoewel ik duidelijk merk
dat de massa daar anders over denkt. Ik
denk dat dat komt door de plaats van
handeling en het feit dat „Athene" zo in
dringend op de tv overkwam. Zonder tv
was ik dan ook nooit sportman van het
jaar geworden. Als het niet wordt uitge
zonden komt een prestatie nooit zo
over. Ik schat de invloed van de media
dan ook hoog in. Daar wordt iemand be
langrijk door of niet. Ik heb namelijk
ook in Amerika enige malen goed ge
presteerd, maar dat wist vrijwel nie
mand, omdat daar bijna geen aandacht
aan is besteed".
Hoewel Gerard Nijboer niet op termijn
denkt, hoopt hij zeker tot de Spelen in
Seoel (1988) op niveau zijn sport te kun
nen bedrijven. „Ik moet dan echter nog
wel met de top mee kunnen komen,
want zodra ik merk dat het verschil te
groot wordt, kap ik".
HANS VAN DEN BERGHE
«BIDDINGHUIZEN - De achter
stand in sportbeoefening door min-
Ifder validen is nog steeds groot, on
danks alle pogingen in de laatste
«jaren invaliden meer en meer bij
de sportbeoefening te betrekken.
Ue oorzaak daarvoor ligt vooma-
gTnelijk bij de gehandicapten zelf.
„De sportverenigingen hebben zich
Auimschoots bereid getoond de ge
handicapten op te nemen, maar de
gehandicapten blijven nog teveel
-,aan de kant". Dat is de mening
«van Geert Hesse, coördinator ge
handicaptensport van de nationale
Stichting Spel en Sport. Hesse deed
JJdie uitlatingen onlangs tijdens de
presentatie van de landelijke mani
festatie voor gehandicapten-organi-
«saties, Raakvlak '86, die op 22, 23
"en 24 mei op de Flevohof in Bid-
jjd'nghuizen wordt gehouden.
^Volgens Hesse, die daarvoor putte uit de
„(uitkomsten van een onlangs door T.
Manders gehouden onderzoek „Gehan
dicapten en sport", doet 55 procent van
de minder validen tot vijftig jaar aan
sport. In totaal zijn ongeveer 25.000 van
hen bij verenigingen of bonden aange
sloten. „Dat lijkt heel behoorlijk, maar
betekent dat 45 procent niet aan sport
doet. Afgezet tegen negentien procent
niet-sporters bij de valide mensen, is
duidelijk dat er nog meer aandacht aan
sport voor gehandicapten moet worden
gegeven".
Die aandacht moet, meent Hesse, met
name op de gehandicapte zelf worden
gericht. „Om ze duidelijk te maken dat
er voor hen mogelijkheden zijn, met
welke handicap dan ook. De sport wil
wel. Het is nu de taak aan de gehandi
capte om mee te doen. Eén van de uit
gangspunten die wij hebben neergelegd
bij de provinciale gehandicapten-organi
saties en lokale platforms is dan ook uit
te zoeken wat de behoeften en de knel
punten zijn. Het aanbod is groot, maar
de belangstelling is fors achtergebleven".
De landelijke manifestatie Raakvlak '86
is een initiatief van de Stichting Gehan-
dicaptenoverleg Dronten. die dit jaar
haar eerste lustrum viert. Secretaresse
H.J.N. Vorsselman-Bos van de Dronter
stichting, één van de 160 lokale gehandi
capten-platforms in Nederland: „In die
vijfjaar hebben wij ervaren hoe moeilijk
het is contact te leggen en te overleggen
met andere plaatselijke en regionale ge
handicaptenplatforms. Het is zelfs moei
lijk gebleken andere platforms in den
lande te bereiken. Bij ons bestond grote
behoefte te toetsen wat elk platform doet
en op wat voor manier. Met deze mani
festatie willen wij extra druk geven aan
de langzame weg waarop iedereen elkaar
nu ontmoet", aldus Vorsselman-Bos,
ook secretaresse van de Stichting Mani
festatie Raakvlak '86.
De manifestatie, die als thema „Op weg
naar een inclusief beleid" meekrijgt,
duurt drie dagen en omvat een congres,
een info-markt en een groot scala van
sportactiviteiten. Voor dat laatste deel
weet de stichting zich inmiddels verze
kerd van de medewerking van judoka
Willie Wilhelm. „Op zich is een mani
festatie als deze, waar mensen met een
handicap, hulpverleners, vertegenwoor
digers van categorale instellingen en
overheden samenkomen een unicum",
meent voorzitter Prins van de organise
rende stichting. „De term „inclusief be
leid" is langzamerhand gemeengoed ge
worden. Wat wij ermee bedoelen is, dat
plaatselijke platforms en werkgroepen,
die zich de laatste jaren steeds meer ge
schoold hebben, gehoord worden door
de overheden en de kans krijgen hun
werk te doen. Plaatselijk zijn er inmid
dels redelijke contacten, maar landelijk
nog niet. Daar lopen de. platforms nog
tegen veel onbekendheid aan. De doel
stelling is dat wij als platforms in het
hele beleid van de gehandicaptenzorg
een plaats krijgen Naar aanleiding van
de manifestatie hopen wij dat er een be
leid uit de bus zal rollen, waarin wij
onze stem kunnen laten horen. Boven
dien willen wij de start geven tot een
duidelijk contact tussen de bestaande
overlegorganen in Nederland".
Het congres wordt op de eerste twee da
gen van de manifestatie, die wordt geo
pend door mevrouw Gardeniers, voor
zitter van het landelijk comité ter bege
leiding van EG-projecten, gehouden. Via
diverse „workshops" (toegankelijkheid,
integratie en voorlichting in sport en
spel) zullen onder leiding van nationaal
hoofddirecteur gezondheidszorg, E. Ros-
cam Abbing, conclusies worden vastge
legd. Die worden op 23 mei in een aan
beveling over het gehandicaptenbeleid in
Nederland aan staatssecretaris J.P. van
der Reijden overhandigd. Op de vrijdag
middag is de opening van de informatie-
beurs en zijn er sport- en spelactivitei-
ten.
Met name op de vrijdagmiddag en nog
nadrukkelijker de zaterdag, wanneer er
naast de info-markt de hele dag sport- en
speldemonstraties worden gegeven en er
ook diverse sportwedstrijden tussen ge
handicapten worden gehouden, verwacht
de stichting grote belangstelling van ge
handicapten en niet-gehandicapten uit
het hele land. Op de informatiebeurs
kunnen zij stands verwachten van het
GAK en bedrijfsverenigingen tot en met
commercièle bedrijven die hun nieuwste
artikelen en hulpmiddelen ten behoeve
van gehandicapten tonen.
RENÉ VAN HATTUM
Een commissie van maar liefst tien wijze
mannen heeft zich gebogen over het zor
genkind betaald voetbal. Nu heb ik altijd
al de neiging gehad om met zeer veel re
serve aan te kijken tegen welk college
van als wijs aangeduide mannen in wel
ke maatschappelijke geleding dan ook.
Maar wijze mannen in de voetbalwereld
bejegen ik met een extra portie achter
docht. Dat is namelijk een branche waar
de vraag ..Wat is wijsheid?" boven de
deur van elke bestuurskamer staat gebei
teld. En uit dat métier een groepie man
nen plukken, die iets moeten debiteren
over voetbal is zoiets als de goden verzoe
ken.
Nou. toen ik de resultaten onder ogen
kreegvan vele uren melken van de be
wuste tien wijze mannen werd mijn oor
deel dubbel en dwars bevestigd. De tien
legden met een feilloze zekerheid hon
derd vingers op één zere plek, de oorzaak
van de teloorgang van ons vaderlandse
voetbal. Oordeelt u zelf.
1). de verminderde kwaliteit van het na
tionale voetbal,
2). de matige resultaten van het Neder
lands elftal,
3). de tegenvallende prestaties van de
clubs in het Europese bekervoetbal.
4). hel ontbreken van het spanningsele
ment in de nationale competitie.
Dat is onthullend, opzienbarend en ont
hutsend tegelijk. Deze gevolgtrekkingen
bevestigen onmiddellijk dat we hier te
maken hebben met tien hele wijze man
nen.
Laten we even de conclusies met elkaar
doornemen. De wijze heren stellen dus
vast dat ons voetbal niks voorstelt. Dat
was punt I. Maar waarom het dan nodig
is om ook punt 2 en 3 nog te berde te
brengen is mij een raadsel. Er bestaal
ook nog zoiets als een logisch verband
der dingen.
Maar misschien zijn de wijze heren wel
zo wijs dat ze bij de mensen aan wie ze
hun ideeën voorlegden te weinig wijsheid
veronderstellen om uit punt I de punten
2 en 3 af te leiden.
Dan even naar punt 4. Als toelichting op
dat punt stelt de commissie dat er aan de
bestaande situatie weinig kan worden ge
daan. Met andere woorden dat we ons
met z'n allen moeten neerleggen bij het
gegeven dat er in ons tand sprake is van
drie topclubs.
Maar klopt dat? Hebben de wijze heren
de laatste ontwikkelingen op de transfer
markt over het hoofd gezien en niet ge
merkt dat PSV zich wel ietwat lijkt te
hebben versterkt ten koste van ex-rivaal
Ajax? En dat Fevenoord al lang niet
meer behoort tot welk trio dan ook? En
zeker niet tot een top-trio?
Ik denk dat de spanning volgend seizoen
tot kookhoogte stijgt. Dat achter PSV een
ongeëvenaarde strijd ontstaat om de
tweede plaats.
Daarmee wordt de Nederlandse eredivi
sie een unieke competitie, want nergens
ter wereld is het op voorhand al voor
honderd procent zeker welke ploeg kam
pioen wordt. En dan zijn we weer waar
we wezen willen: hel Nederlandse voetbal
loopt eindelijk weer eens voorop. Al is het
dan in kommer en kwel.
Maar de wijze mannen hadden méér in
petto. Wijs als ze zijn gaan ze er vanuit
dat de vaderlandse tribunes weer volstro
men als het Nederlands elftal maar aar
dig aan de weg timmert. En om dat te
bewerkstelligen dient Oranje vaker in de
piste te verschijnen. En liefst succesvol.
Maar wie geeft die garantie? De tien wij
ze mannen? Die gaan er wijs als ze zijn
domweg vanuit aat als je maar genoeg
speelt de resultaten vanzelf komen. Maar
is dat zo? Elk clubteam speelt veel. Maar
wordt dat dan ook steeds maar beter?
Zo aan het eind van het seizoen word ie
echter overstroomd met de berichten dat
de voetballers moe zijn en de wedstrijden
niet om aan te zien. Zo zien de wijze
mannen het dus niet. Veel spelen bete
kent beter spelen, vinden ze. Wel, als het
zó gemakkelijk was zou het leed binnen
de Kortste keren geleden zijn.
Maar de wijze mannen hadden nóg meer
in petto. Na het terugbrengen van het
aantal clubs in de eredivisie tot zestien
moet er een lucratieve na-competil'ie ko
men. Met als inzet een plaats in hel Eu
ropese bekertoernooi. Een leuke toegift,
maar voorlopig één waar de nóg wijzere
mannen van ae Europese voetbalorgani
satie niet op zitten te wachten.
Dat weten onze wijze mannen natuurlijk
wel. vandaar dat ze één van hen hebben
aangewezen om dat in Zurich even te
gaan regelen. En laten onze wijze man
nen nu uitgerekend Ton Harmsen daar
voor hebben uitverkoren. Een man met
even veel füctisch vernuft achter de verga
dertafel als een olifant aan beweeglijk
heid in de porceleinkast.
Hoe komt het toch dat ik altijd last krijg
van opspelende lachspieren als ik weer
zo'n rapport van een commissie van wij
ze mannen onder ogen krijg. Heel sim
pel. Ik hoor nooit wat nieuws. Open deu
ren-gepraat en bovenlicht-meninkjes. Re
sultaten van urenlange bijeenkomsten,
waar de dikke sigaren, het apéritief en
het afrondende diner op kosten van u en
mij nimmer ontbreken.
Zo 'n rapport zou pas geloofwaardig zijn
als het naast de gebruikelijke prietpraat
ook iets concreets zou bevatten. Bijvoor
beeld de toestemming vooraf van de
UEFA voor die na-competitie. Dan heb
je iels waar je mee kunt beginnen. Nu
moei dat eerst nog worden bekokstoofd.
De voetballiefhebber lijkt yveer met de ge
bakken peren te blijven zitten.
BUYS
