Idealistische start
van galerie Free Art
4ÜÉ'
„Wat willen jullie, werk of wonen?
Amerikaanse
neo-fascisten
infiltreren
Democraten
^binnenland/buitenland
Kaderpersoneel
Britse supermarkt
speelt oorlogje
Consumentenbond
wil verbod op
Today-sponsje
£eidóc(SouacMit
DINSDAG 8 APRIL 1986 PAGINA 7
I Gezondheidszorg ontsteld
over verder korten
UTRECHT De Nationale Ziekenhuisraad
(NZR) en de artsenorganisatie KNMG hebben gis
teren ontsteld gereageerd op de plannen van het
kabinet volgend jaar opnieuw 600 miljoen gulden
te bezuinigen op de gezondheidszorg. Voorzitter F.
Vissers van de NZR weigerde op het kabinets
voornemen in te gaan, „omdat wij ervan uitgaan
dat verdere bezuinigingen in de ziekenhuissector
onmogelijk zijn". Voorzitter T. Derksen van de
KNMG liet weten dat zijn organisatie nieuwe be
zuinigingen zonder verdere specificatie niet zal
I accepteren. „Als de politiek besluit dat de gezond
heidszorg verder terug moet, dan moet de politiek
dat maar aan het publiek verkopen. De politiek
zal dan ook moeten aangeven wat er precies niet
meer kan in de gezondheidszorg: op welke behan
delingen beknibbeld moet worden", aldus Derk-
Minister overweegt
maatregelen tegen
Klaas de Jonge
DEN HAAG Minister Van den Broek van
buitenlandse zaken overweegt maatregelen
tegen de Nederlandse antropoloog Klaas de
Jonge die nog steeds bivakkeert op de Neder
landse ambassade in Zuid-Afrika. Dit om te
waarborgen dat De Jonge zich onthoudt van
contacten met de pers. Dit blijkt uit antwoor
den van de minister op schriftelijke vragen
van het VVD-kamerlid Weisglas naar aanlei
ding van de publikatie van onder meer het
dagboek van Klaas de Jonge. Van den Broek,
die „betreurt" dat De Jonge zich niet aan ge
maakte afspraken heeft gehouden, kan nog
niet beoordelen in hoeverre diens publicaties
het overleg met de Zuidafrikaanse autoritei
ten zullen bemoeilijken.
Van onze correspondent
Roger Simons)
LONDEN De Britse Safe-
wafe-supermarkten sturen
hun kaderpersoneel naar een
bos in de buurt van Canterbu
ry, in Kent, om er oorlogje te
spelen. Hierbij wordt gebruik
gemaakt van speciale revol
vers en pijltjes, gevuld met
rode verf. De deelnemers ne
men elkaar daarmee onder
vuur.
Bij Safeway, dochtermaat
schappij van een Canadese
firma, werken zo'n 17.000
mensen. Het bedrijf heeft
kortgeleden een contract af
gesloten met „Survival UK",
een maatschappij die dergelij
ke oorlogjes op touw zet. De
bedoeling is niet alleen grote
mensen te amuseren, maar
vooral hun leiderschap op de
proef te stellen en te verbete
ren.
Safeway stuurt nu om de
veertien dagen 300 man ka
derpersoneel naar de Great
Bossington Farm voor een
overlevingscursus van telkens
een dag. De cursisten leren er
niet alleen omgaan met revol
vers. Zij worden ook getraind
in het doorstaan van mogelij
ke kidnappingen. Safeway be
schouwt dergelijke cursussen
als een doeltreffende manier
om van het kaderpersoneel
goede gezagsdragers te ma
ken.
JUBILEUMTENTOONSTELLING BIJ ROELAND GRAFIEK-GALERIE
Galerie Free Art, Van Nijenrode-
atraat 6, „Otto Schouten", tot 25
april, dinsdag t/m zaterdag 11-17
uur, woensdag 11-14 uur.
Roeland Grafiek-galerie, Jurriaan
Kokstraat 44, „Peter Gentenaar",
tot 1 mei, maandag t/m vrijdag 9-
16 uur.
DEN HAAG Er zijn
altijd jonge kunstenaars
die geen genoegen ne
men met het bestaande
galeriecircuit en een ei
gen galerie openen-om
collega's in de gelegen
heid te stellen hun werk
te tonen. Galerie Podium
aan de Ieplaan is daar
een voorbeeld van, even
als de etalage-galerie in
de Van Swietenstraat en
galerie Free Art in de
Van Nijenrodestraat is
daar onlangs bijgeko
men.
Deze drie kunstenaarsiniti
atieven begeven zich niet
alleen figuurlijk buiten het
gevestigde circuit, maar ook
letterlijk, want alle drie zijn
zij ver buiten het centrum
te vinden.
Rob Bekkering en Jeannet-
te Wittermans van de nieu
we galerie Free Art zijn
zich bewust van de ongun
stige ligging en hopen in de
loop der tijd de aandacht
van de bewoners in het Be
noordenhout te trekken.
Onlangs werd er een po
ging in die richting gedaan
door het verspreiden van
een foldertje waarop een
nieuwe tentoonstelling
werd aangekondigd. Spe
ciaal voor de buurt werd de
opening op zaterdagmiddag
gehouden, zodat vele men
sen de mogelijkheid hebben
om het werk te bekijken.
]Rob Bekkering: „De aan
loopperiode is moeilijk. Op
die zevenhonderd folders
j reageerden ongeveer vijf
Otto Schouten bij galerie Free Art.
mensen. Wanneer je bioem-
stillevens in aquareltech
niek toont, zul je waar
schijnlijk meer mensen
trekken, m^ar wij komen
met het werk van jonge,
pas afgestudeerde kunste
naars. Aan het begin ver
kochten we koffie en thee
en daarmee-hoopten we ook
mensen te trekken. Het zat
hier vol met scholieren, die
op de drankjes afkwamen,
maar dat waren niet de
mensen die voor de kunst
kwamen".
De galerie is niet uit com
mercieel oogpunt begonnen.
De exposities moeten kos
tendekkend zijn en als er
een kunstwerk wordt ver
kocht gaat 30% van het be
drag naar de galerie.
Verge
leken met vele galeries is
dit voor de kunstenaar een
gunstig percentage. Mo
menteel hangen er reliëfs,
schilderijen en collages van
Otto Schouten (1961) aan de
witte wanden. Met takken
en planken stelt hij zijn re
liëfs samen en beschildert
ze lustig in vrolijke kleu-
Peter Gentenaar
Roeland Grafiek-galerie in
Scheveningen viert deze
maand de vijftigste tentoon
stelling in haar drukkerij.
De twee zaaltjes zijn voor
deze gelegenheid gevuld
met werk van de kunste
naar Peter Gentenaar, die
ook bekend staat als papier
maker. Het is een passende
keuze voor een galerie, die
zich ten doel stelt om de
ambachtelijke zijde van het
indrustriëlê drukkersvak te
belichten door het tonen
van de kunstzinnige grafi
sche technieken (zeefdruk,
ets, lithografie e.d.).
Gentenaar is een kunste
naar, die zich inderdaad
met gedrevenheid en preci
sie toelegt op het ambachte
lijke procédé van papier
maken. Hij schreef er in
1974 zelfs het boekje „Expe
rimenten met papier" over.
Het hoe en waarom van het
zelf papier maken en de
ontwikkeling die hij vanaf
1970 doormaakte, is te lezen
in een boekje dat de ten
toonstelling begeleidt. Zo
leerde hij driedimensionale
vormen in papier afdruk
ken, hij schilderde met di
verse kleuren pulp en
drukte reliëfplaten af.
Deze technieken leveren
soms oogstrelende resulta
ten op. Een gordijn van
stroken papier in diverse
kleuren of een mozaïek van
mooie tinten zijn voortref
felijk van kleur en materi
aal, maar tegelijkertijd kun
nen ze de aandacht niet
voldoende vasthouden. Een
produkt afleveren dat in
technischfopzicht voldoet is
in onze eeuw zeker niet het
belangrijkste aspekt van
een kunstwerk. Veel meer
gaat het om de houding van
de kunstenaar en zijn con
cept.
Iets daarvan schemert door
in de gegoten etsen, waarop
veelal ruiters en naakte
vrouwen te vinden zijn. Het
bizarre er van is toch nog te
onuitgesproken om werke
lijk te overtuigen. Verre
weg het meest geslaagde
werk is „Prinses en stro
per", een groot reliëf, waar
in het fragmentarische van
de voorstelling ook uit het
materiaalgebruik blijkt en
de inhoud samengaat met
de techniek.
INGRID VAN SANTEN
jjSUSKE EN WISKE DE BONKIGE BAARDEN
Tl":
Hd is jetnmm xhtlm
i/ishc, maar hij n wtoruit
met dt meat moderne appa
ratuur en hen de druk ran
frote diepten rerdrajen
HARTSTICHTING WIL
NIEUW OVERLEG
Vleeswaren
nog altijd
te zout
DEN HAAG Een jaar gele
den zat de Nederlandse Hart
stichting voor het laatst om de
tafel met o.a. het Bedrijfschap
van Slagerersbedrijven en de
Vereniging voor de Neder
landse vleeswaren. Gesproken
werd over het gezonde effect
van minder zout in de vlees
waren. De hartstichting acht
nieuw overleg met de fabri
kanten van vleeswaren weer
wenselijk nu uit een gezamen
lijk onderzoek met professor
M.B. Katan uit Wageningen is
gebleken dat veel vleeswaren
nog altijd te zout zijn. Sommi
ge bevatten zelfs 3,5 procent
zout per ons, terwijl de hart
stichting 2,5 gram haalbaar
acht. Wie per dag vief- boter
hammen met vleeswaren eet,
nuttigt ongeveer een ons
vleeswaren. Bij een dagelijks
zoutrantsoen per persoon van
8 tot 10 gram is met elke halve
gram minder al belangrijke
winst geboekt, zo meent de
Nederlandse Hartstichting.
„Gunstige" vleeswaren zijn
fricandeau en rosbief, omdat
daarbij de keus aan de consu
ment wordt gelaten er al dan
geen zout aan toe te voegen.
Marguerite Duras met de sym
bolische cheque van de Ritz-
Hemingway-prijs, de hoogste
prijs die in de literaire wereld
wordt uitgereikt.
Ritz-
Hemingway-
pri js voor
Marguerite
Duras
PARIJS De Franse schrijf
ster Marguerite Duras heeft
gisteren de „Ritz-Hemingway-
Prijs", ter waarde van 50.000
dollar (134.000 gulden) in ont
vangst genomen voor haar ro
man „'1 Amant", (De Min
naar). De 71-jarige Duras werd
gekozen door een elfkoppige
internationale jury onder
voorzitterschap van de Ameri
kaanse journalist Pierre Salin
ger. De prijs wordt uitgereikt
aan de beste roman die in het
Engels is verschenen.
„De Minnaar" is een autobio
grafisch relaas van Duras'
meisjesjaren in het koloniale
Indochina, waar zij in 1914
werd geboren. De roman ein
digt wanneer ze naar Frank
rijk vertrekt om er wiskunde
te studeren. Franse recensen
ten hebben het boek een van
Duras' beste werken genoemd
vanwege de manier waarop zij
de hoog oplopende sentimen
ten, de intriges en de jaloezie
beschrijft die ontstaan door
haar steelse verhouding met
een jonge Chinese miljonair.
Marguerite Duras, die al meer
dan 30 jaar grote faam geniet
in Franse literaire kringen,
won in 1984 de belangrijke
Prix Goncourt voor dezelfde
roman.
Het doel van de jaarlijkse prijs,
die in 1985 werd ingesteld, is
de persoonlijke banden die de
Amerikaanse schrijver Ernest
Hemingway had met het Hotel
Ritz in Parijs in herinnering te
houden en de wereldliteratuur
te stimuleren. De Ritz He
mingway Prijs wordt bekos
tigd door Sir Muda Hassanal
Bolkiah, de sultan van Brunei.
GRATIS ELKE WOENSDAG DE
BIJLAGE Bil UW KRANT MET
INFORMATIE OVER FILMS. MUZIEK
THEATER. RECREATIE.EXPOSITIES
EN EEN COMPLETE AGENDA
(Van onze correspondent
Jo Wijnen)
WASHINGTON Walter Mondale is een Russische spion.
Henry Kissinger staat aan het hoofd van een internationale
samenzwering die de wereldheerschappij nastreeft. De ko
ningin van Engeland zit tot over haar oren in de internatio
nale drugshandel. Dat is ook het geval met tal van promi
nente joodse bankiers. En de verhalen over de holocaust in
nazi-Duitsland zijn goeddeels gelogen.
Dat beweert Lyndon LaRouche, leider van de merkwaar
digste politieke secte die Amerika op dit ogenblik rijk is:
Waarschijnlijk zou LaRouche gedoemd zijn geweest een po
litieke curiositeit te blijven, ware het niet dat enkele van
zijn volgelingen twee weken geleden opmerkelijke succes
sen boekten in een voorverkiezing, van de Democratische
partij in Illinois. In feite hebben de twee kandidaten de wei
nig oplettende Democraten misleid. Ze operreerden onder
de naam van LaRouches politieke organisatie, de Nationale
Commissie voor Democratisch Beleid (NDPC). Die naam
leijkt veel op de officiële Nationale Comissie van de Demo
craten (NDC). Met zijn organisatie heeft Larouche zich als
het ware verschanst in de officiële Democratische partij.
Het succes van de twee kandidaten in Illinois gaf LaRouche
datgene waarnaar hij vele jaren heeft gestreefd: nationale
bekendheid. Op dit ogenblik voeren honderden leden van
zijn secte in geheel Amerika campagne voor allerlei politie
ke posten. Sommigen van hen hebben al zeer hoge ogen ge
gooid. Het laat zich begrijpen dat de officiële Democratische
partij panisch reageerde op de coupe van LaRouche. De af
gelopen weken is dan ook alles in het werk gesteld om de
partij van alle LaRouche-smetten te zuiveren.
Lyndon LaRouche (63) geboren in een gezin van preutse
en rechtlijnige Quakers begon zijn politieke kruistochten
als ultra-links econoom. In 1973 kwam om redenen die nooit
geheel duidelijk zijn geworden de grote ommezwaai. LaRou
che bekeerde zich tot meer conservatieve opvattingen en
binnen enkele jaren nam hij de meest zonderlinge rechts-
reactionaire standpunten in. Nu beweegt hij zich aan de'
rand van het fascisme. Zijn politieke ommezwaai ging ook
gepaard met een snel toenemende paranoia. Overal ziet hij
belagers, moordenaars en aanvallers. Hij heeft zich dan ook
omgeven met lijfwachten en knokploegen. Zijn riante bui
tenverblijf in Virginia wordt zwaar bewaakt en is voorzien
van alle denkbare elektronische beveiligingsapparatuur. La
Rouche denkt dat hij ieder ogenblik kan worden vermoord
door de Russische geheime dienst of door de moordcomman
do's van de Libische leider Khadaffy.
Zijn toenemende achtervolgingswaan ging spoedig gepaard
met reeksen zeer duistere voorspellingen, kenmerkend voor
een man die zich niet meer kan bevrijden van zijn eigen
waandenkbeelden. Zijn volgelingen hebben alles opgegeven
om LaRouche op zijn kruistocht tegen velerlei soorten
kwaad behulpzaam te zijn. Zij maken de indruk het slacht
offer te zijn van een voortdurende hersenspoeling. Geheel
volgens de regels van de echte secte, worden volgelingen die
de wijk nemen bedreigd en achtervolgd.
Hoe groot de NDPC is valt intussen moeilijk na te gaan.
Aangenomen wordt dat LaRouche en paar honderd zeer
trouwe en onderbetaalde medewerkers heeft, die hun
leven in dienst van hun politieke meester hebben gesteld en
die dan ook alle schepen achter zich hebben verbrand. La
Rouche zou voorts kunnen rekenen op ettelijke duizenden
overijverige aanhangers in geheel Amerika. Ónder hen be
vinden zich ook diegenen die in de Democratische, en in
mindere mate de Republikeinse partij zijn geinfiltreerd.
Optimisten verwachten dat, nu hij door de echte Democrati
sche partij is ontmaskerd, LaRouches rol spoedig zal zijn uit
gespeeld. Daar komt nog bij dat de Amerikaanse justitie nog
een appeltje met LaRouche te schillen heeft. Hij zou zich
schuldig hebben gemaakt aan een groots opgezette zwendel
met creditcards.
Maar groepen als die van LaRouche hebben in de VS een
merkwaardige vitaliteit. Dat, gevoegd bij het feit dat LaRou
ches volgelingen vinden dat het doel alle middelen heiligt,
houdt de organisatie op de been. Merkwaardigerwijze kan
LaRouche beschikken over zeer ruime fondsen. Dat geld is
uit de zakken van het legioen der ontevredenen geklopt.
Immers, in Amerika leven vele honderdduizenden mensen
die geloven dat slechts lieden als Lyndon LaRouche het
land kunnen redden van de ondergang. En LaRouche is
handig genoeg om daarvan misbruik te maken.
HILVERSUM De Consumentenbond gaat staatssecretaris
Van der Reijden (Volksgezondheid) vragen de introductie van
het Today-sponsje, een nieuw anti-conceptiemiddel, in Neder
land tegen te houden. Het Today-sponsje kan de vrouw zelf in
brengen en zou zonder recept verkrijgbaar moeten worden. Het
is in de Verenigde Staten in korte tijd één van de populairste
voorbehoedmiddelen geworden. Volgens de bond dient de
staatssecretaris de introductie van het sponsje tegen te houden
zolang de Nederlandse overheid niet heeft vastgesteld dat het
hier om een goed en betrouwbaar produkt gaat. Volgens een ar
tikel in Medisch Contact zou met dit middel één op de zeven
vrouwen binnen een jaar zwanger worden.
WVC-MINISTER BRINKMAN IN GESPREK MET JONGEREN
AMERSFOORT „Kijk,
in de politiek hebben we
het vaak over keuzes. Bij
de discussies in de Kamer
over het jeugdbeleid ko
men concrete vragen aan
de orde: wat kies je? Dat
wil ik ook aan jullie voor
leggen. Stel ik moet kie
zen tussen 300 miljoen
gulden uitgeven aan nieu
we banen voor jongeren
of 300 miljoen voor jonge
renhuisvesting. Wat wil
je?
Minister Brinkman van wvc
toch niet de oudste in het
kabinet Lubbers was gis
teravond in Amersfoort om
met jongeren van gedachten
te wisselen over datgene wat
de jeugd momenteel bezig
houdt en om er als politicus
mogelijk iets van op te ste
ken. Volgens de jeugdige
CDA-minister („Nee, het is
toeval dat deze bijeenkomst
vlak voor de verkiezingen
plaats vind, ik maak er geen
verkiezingsstunt van") zeg
gen departementale rappor
ten en ministeriele onderzoe
kingen niet genoeg over wat
de jeugd bezig houdt.
Antwoord
Niet iedereen gaf Brinkman
overigens een antwoord op
de vraag waar de 300 miljoen
gulden aan besteed moest
worden. Natuurlijk, de voor
de hand liggende suggestie
om wonen en werk beide
met 150 miljoen te bedelen
werd gelanceerd, maar dat
bedoelde Brinkman niet.
Nee, er moest een duidelijke
keuze gemaakt worden.
De meerderheid sprak zich
ten lange leste toch uit, nadat
discussieleider Ad 's-Grave-
sande, een ieder persoonlijk
langs was gegaan: werk! Al
hoewel een vrijwillig wer
kende werkloze uit de hoofd
stad benadrukte dat je niks
aan werk hebt als je niet kan
wonen.
Het omgekeerde bleek niet
waar en de discussie daar
over en over de vraag of
een jongere verplicht gesteld
moet worden te werken
was het enige heikele punt
waarover de meningen dui
delijk verschilden. „Ik wil
niet verplicht worden om te
moeten werken. Als ik niet
wil werken omdat er geen
werk is dat ik leuk vind, dan
moet ik een uitkering heb
ben", aldus dezelfde werklo
ze vrijwilliger. Een scholiere
stelde daarentegen dat het
leven hard is. „Wil je het le
ven door, dan moet je er
voor knokken. Moet ik voor
jou betalen omdat jij wel kan
werken, maar niet wil?".
Verschil
Ook over de vraag of er ver
schil en zo ja, hoeveel
moest zijn tussen een uitke
ring en het (jeugd)loon werd
verschillend gedacht. De
meesten meenden, zoals ook
Brinkman, dat er verschil
moest zijn juist om het zoe
ken van een baan te stimule
ren. En het merendeel was
ook bereid werk aan te ne
men dat niet in overeen
stemming was met de geno
ten opleiding.
Bij iedereen stond het krij
gen van een opleiding bo
venaan het wensenlijstje. Het
hebben van een diploma, het
kunnen uitoefenen van een
vak werd door de jongeren
als het belangrijkste ervaren.
„Maar dan wel een opleiding
waar je iets aan hebt en niet
een school waar je 50 percent
van je tijd dingen moet doen
die je niet interesseert of
waar je later toch niets aan
hebt", aldus een vroegtijdige
schoolverlater.
Brinkman toonde zich niet
geheel ingenomen met dat
standpunt, omdat hij liever
een omgekeerde volgorde
zag. „Neem eerst de moeite
om te leren en ga dan wer
ken", was zijn devies.
