niet voor
de gek
Gehakt
Het is even wennen. Contactlenzen
hebben definitief de plaats ingeno
men van de bril en de trui die rond
zijn magere afgetrainde lichaam
zit, ziet er heel anders uit. Gerrie
Knetemann, gehuld in het fraaie,
van felle kleuren voorziene
PDM-shirt oogt als een ander
mens.
Er zijn nog meer verschillen waarneem
baar. De populaire wielerprof probeert
hardnekkig over te komen als dezelfde
onbezorgde klant van weleer, maar niets
is zoals net lijkt. Ook hier verraden klei
ne trekjes dat de Kneet is veranderd.
Ook hij heeft de tol betaald voor zaken
waarvan hij vooraf niet heeft onderkend
hoe het allemaal zou kunnen verlopen.
De beloofde, maar in de praktijk niet ge
kregen steun van collega-renners in een
poging zijn vorige werkgever Skil aan te
pakken, heeft doorgewerkt.
Knetemann suggereert, ja stelt zelfs dat
hij niet boos is. Dat hij begrip heeft voor
het gedrag van zijn voormalige kamera
den. De werkelijkheid zal de komende
maanden vermoedelijk wel aantonen dat
het anders ligt. Ook al omdat verschil
lende van zijn oude vriendjes weigeren
een bijdrage te leveren aan de kosten die
zijn gemaakt in het kader van het juridi
sche steekspel. Ongewild verraadt Kne
temann zichzelf als hij zegt: „Als je weet
dat je gek bent, is het niet erg. Als ande
ren het denken en je weet het niet is het
veel erger. Dan moet je uitkijken".
Knetemann is echter reëel genoeg.
Wraak nemen is één ding, maar de kans
daarvoor krijgen iets heel anders. Daar
om richt hij zich momenteel vooral op
de werkelijkheid. En die wil dat hij op
het laatste moment toch nog een con
tract heeft kunnen krijgen. „Ik ben Roy
Schuiten dankbaar. Hij is de enige die
heeft onderkend dat Knetemann toch
nog een goede renner is. Hij heeft de te
lefoon gepakt om te vragen wat ik kost.
De andere deskundigen in ons land heb
ben me niet benaderd. Ik heb zelfs nog
een knieval voor Skala-Skil gedaan,
maar dat leverde niets op".
Vooral blij
Knetemann is vooral blij met de uitein
delijk tot stand gekomen overeenkomst,
omdat afspraken met vertegenwoordi
gers van buitenlandse ploegen geen en
kel resultaat hebben opgeleverd.
„Er was inderdaad geen keuze meer.
Greet, mijn vrouw, werd er gek van. Zij
sprong een gat in de lucht toen de zaak
met PDM rond was. Ik had er vrede
mee gehad als de ellende met Skil het
einde van mijn loopbaan had betekend.
Als het zo moest zijn, dan was het zo
ook gebeurd, al zeg ik wel, zo'n afscheid
niet verdiend te hebben. Ik ben dan ook
blij weer te rijden. Echt, ik ben niet ver
bitterd. Ik heb begrip voor die jongens
die naar Skala zijn gegaan. Ze hebben
meer aan zichzelf gedacht dan ik, want
geloof me maar, in oktober vorig jaar
had ik zonder moeite ergens onderdak
kunnen komen".
Het noodlot wil dat Knetemann, wan-
IVant laten we wel zijn: deelneming aan
hei Europa-Cuptoernooi leidt alleen
maar af. Slechts tot verslapping van de
concentratie in eigen contreien, tot
puntenverlies in de nationale competitie
en prestigeverlies bij de eigen aanhang.
En dat dient ten koste van a/les te
worden vermeden.
Het was zoals gezegd afgelopen
woensdag Europees gehaktdag. Nou, ik
kon er geen worst van maken. Het enige
aardige was het commentaar van Rik de
Saede/eer. Deze meest taalgevoelige
commentator van de Benelux en wijde
omgeving deed zich in tweeledig opzicht
kennen: als Erwin-fan en Haan-hater.
Ar ie Haan had het aangedurfd tegen
Bayern München een elftal in het veld te
sturen, waarin niet één aanvaller was
opgesteld. Met z 'n allen achter de bal en
elke vierkante meter van het eigen
strafschopgebied bewaken, was Haans
parool. Dat nu schoot De Saede/eer
danig in het verkeerde keelgat. Haan had
hem al op het verkeerde been gezet door
in strijd met de op het scherm
geprojecteerde opstelling Erwin
Vandenbergh op de bank te houden.
Angsthazen-tactiek noemde De Saede/eer
dat. Om vervolgens de in België
vermaledijde Zvic van sta! te ha/en, de
inmiddels ook in /talié al weer op straat
gebonjourde Joegoslaaf Die ook Ajax
eens opzadelde met een concept waar de
honden geen brood van lustten.
De Saeae/eer had gelijk met zijn kritiek,
die werd onderstreept door een vroege
voorsprong van 2-0 van Bayern München
tegen een rammelende Haan formatie.
Maar zie wat er gebeurde toen
Ander/echt de schade uiteindelijk beperkt
hield: De Saede/eer zwaaide om a/s een
blad aan een esp. Ineens was Haan toch
niet zo dom a/s hij er aanvankelijk
üitzag. Sterker, Haan had het prima
gedaan. Ziedaar de teloorgang van een
geprezen commentator. Of het verhaal
van de wonderbaarlijke verandering van
een angsthaas tot een victoriehaan.
Maar Rik de Saede/eer is nog heilig
vergeleken bij wat onze commentatoren
presteren. Onze sportprogramma 's
worden overspoeld door Hein ze Bakkers,
die een schaats nog niet kunnen
onderscheiden van een tandwiel Die
s/echts een spraakwaterval produceren
waar zelfs mijn schoonmoeder stil van
wordt. Die een woordenbrij afleveren van
een zo ongekende treurigheid en
droevigheid dat een plasje water met een
temperatuur van achttien graden
spontaan bevriest tot een eeuwig traject
voor de volgende Elfstedentocht.
Hein ze Bakker, die ooit is aangesteld bij
Studio Sport omdat hij zonder haperen
alle elf etappeplaatsen van de triomftocht
van Evert van Benthem kon opdreunen.
Heinze Bakker, die nog te naargeestig is
om een sportrubriek bij de EO te
presenteren. Ach, ik houd maar op. Ik
kijk al weer met afgrijzen uit naar een
sportuitzending waarhij Heinze Bakker
bij voor zichzelf sprekende plaatjes
praatjes gaat verkopen.
Er is één troost: als er weer wordt
gevoetbald hebben we van Heinze Bakker
geen last. Want van één ding zijn ze zelfs
bij Studio Sport overtuigd: van voetbal
heeft Heinze Bakker helemaal geen
verstand.
BUYS
ZATERDAG 8 MAART 1986
neer hij iets langer had gewacht, vermoe
delijk alsnog bij een sterkere ploeg had
kunnen komen. Door het vertrek van
Leo van Vliet kwam ineens bij Raas een
plaatsje vrij. Knetemann: „Dat is mis
schien wel waar, maar ik heb geen spijt.
Ook niet dat ik veel moet rijden bij
PDM. Mijn oude ploegmaten zijn mis
schien slimmer geweest, maar wie het
laatst lacht moet nog blijken. Ik heb in
elk geval al een behoorlijk vertrouwen in
de manier waarop bij mijn nieuwe werk
gever alles is geregeld. In Spanje ben ik
onlangs van het vliegveld opgehaald
door verzorger Bertus Fok en dat is bij
andere ploegen wel eens anders uitge
pakt. Dan kwam je op een vliegveld aan
en wist je niet eens waar de ploeg logeer
de. Moest je er maar zien te komen. Hoe
je thuiskwam telde al helemaal niet mee.
Dat moest je ook maar uitzoeken".
Positieve geluiden dus over de aanpak
Gerrie Knetemann met zij»
dat is veranderd en trouwe
van Roy Schuiten, zijn huidige ploeglei
der. Een man met wie hij het in het ver
leden amper kon vinden. Knetemann
ontkent dat niet: „In het verleden waren
we inderdaad geen goede vrienden. Eer
lijk gezegd was ik er ook een beetje bang
voor. Het menselijke contact tussen ons
blijkt nu echter goed. Roy staat meer
tussen de renners dan de ploegleiders die
ik tot nu toe heb meegemaakt. Of dat
goed is, weet ik natuurlijk ook niet. Ik
weet echter wel dat ik met al mijn pro
blemen niet alleen bij hem terecht kan,
maar dat hij ook maatregelen neemt".
Toen het in het verleden niet klikte wa
ren we allebei nog actief. We stonden sa
men voor een deur waar slechts één man
doorheen kon. We wilden allebei voor
uit. Ik heb echter al lang ontdekt dat ook
Roy een mens is. Hij valt me tot nu toe
vijfhonderd procent mee. Het feit dat hij
veel ploegleiders heeft meegemaakt, zal
nieuwe ploegleider Roy Schuiten. Vroeger
is: Roy Schuiten was de enige die er een
ook wel meespelen. Daarnaast telt voor
mij dat hij de enige is die een kwartje
heeft besteed om mij te bellen".
De onderhandelingen hebben weinig tijd
in beslag genomen. Kneet heeft de enige
nog beschikbare kans gegrepen. Het feit
dat hij veel moet rijden, onder meer in
Vuelta - „Vervelend, maar het is mijn
brood. Ik had liever de Giro gereden" -
deert hem niet. Mede omdat hij tot de
conclusie is gekomen dat optreden als
wielrenner hem beter ligt dan het aan
prijzen van tal van waren.
Knetemann heel eerlijk: „Ik wil zo lang
mogelijk blijven fietsen. Ik weet zeker
dat ik dat goed kan. Die public-relation-
zaken zijn ontzettend vaag. Ik heb on
derkend dat ik als fletser meer waard
ben dan als verslaggever. Ik ben nu vier
endertig jaar. Maar wat zegt dat nu. Zoe
temelk is op zijn negenendertigste we
reldkampioen geworden en hij kan dat
de Kneet niet met hem opschieten, maai
rtje aan besteedde om me te bel/en".
op zijn veertigste wellicht nog herhalen.
Niets is onmogelijk".
Desondanks weigert hij zichzelf voor de
gek te houden. Zijn doelstellingen zijn
dan ook aangepast. „Ik heb de afgelopen
weken in totaal acht zesdaagsen gereden.
In Valencia heb ik tevens goed gepres
teerd. Als het koud is en regent, wordt
het heel anders. Mijn doel is gezond te
blijven. Ik wil proberen met de ploeg er
uit te halen wat er inzit. Gewoon heel af
standelijk kijken wat er met die jonge
jongens kan worden bereikt. In de Tirre-
no Adriatico wil ik echter wel goed rij
den. Of het lukt is iets heel anders. Maar
ik wil schitteren, vooral voor die men
sen die me aan de kant hebben laten
staan. Ik heb talrijke gesprekken met
sponsors gevoerd. Je voelt gewoon dat je
wordt uitgeknepen. Ze willen graag we
ten wat het kost, maar doen daarna
niets
PETER VAN PUTTEN
ZANDVOORT - Er zijn maar
weinigen blij met de beslissing van
Bernie Ecclestone, de baas in het
mondiale autosportgebeuren, om
dit jaar geen Grand Prix in Zand
voort te laten rijden. Onder hen
zijn de nodige badgasten uit Am
sterdam en omgeving, die nu ook
in het laatste weekeinde van augus
tus tamelijk ongestoord naar het
strand kunnen. En tot deze catego
rie behoren zeker de leden van de
actiegroepen tegen geluidhinder die
al vijftien jaar in touw zijn om de
tientallen decibellen lawaai in de
badplaats aan banden te leggen.
Maar meer mensen zijn bedroefd dat het
formule-I-circus het circuit in de duinen
mogelijk nimmer meer zal aandoen. De
racefanaten nog het meest, maar ook de
Zandvoortse overheid en middenstand
zitten in zak en as. Want wat is een race
baan zonder het meest aansprekende
evenement, de Grand Prix? En hoe moet
het met de gemeentebegroting als de drie
ton huuropbrengst van het circuit per
manent uitblijft? Vragen waarop slechts
een pessimistisch antwoord moet wor
den gegeven.
Wie zich wel eens in de bijna onafzien
bare files heeft bevonden die de twee
aan- en afvoerwegen in het weekeinde
van de Grand Prix in Zandvoort ver
stoppen, kan zich goed voorstellen dat
de milieu-actiegroepen zich naarstig heb
ben ingezet tegen het lawaaiige racege-
beuren. De stinkende en verstikkende
uitlaatgassen van de auto's die de kijkers
vervoeren, vallen overigens weg tegen de
herrie die Bernie Ecclestones circus drie
dagen produceert. Welke overlast in alle
opzichten de race-activiteiten in de rest
van het jaar in de schaduw stelt.
Wie echter om diezelfde verkeersopstop
pingen te ontlopen nog even een plaatse
lijk etablissement binnenstapt, beseft dat
de Grand Prix zich bij de lokale uitba
ters in een warme aanhankelijkheid mag
verheugen. Het is overal stampvol en als
het weer ook een beetje meewerkt,
maakt dat laatste weekeinde van augus
tus een complete slechte zomer goed.
Kans nihil
Zandvoort zonder Grand Prix. Het zal
even wennen zijn. Maar alles went.
Moet ook wel, want de kans dat het ra-
cegebeuren nog ooit terugkeert is vrijwel
nihil. En dat heeft niet in de eerste
plaats te maken met de wet op de ge
luidhinder, die mede dank zij de milieu
activisten van kracht is geworden. De
provinciale overheid is namelijk bereid
om tot 1990 een vergunning te verstrek
ken die het circuit de gelegenheid geeft
orde op zaken te stellen, waarna het nu
nog 75 decibel lawaai producerende boli
de-circus gas moet terugnemen tot 65
decibel.
Dat heeft ook nauwelijks wat te maken
met de gammele accommodatie op het
circuit voor publiek, pers, officials, rij
ders, medici en andere personen en za
ken. Hoewel inmiddels al een plan op
tafel ligt om de meest noodzakelijke ver
beteringen aan te brengen, inclusief een
verleggen van de baan, waardoor de ge-
luidoverlast wordt verminderd voor het
dorp.
Het heeft naar het schijnt ook niet zo
veel te maken met de plannen van een
warenhuisketen om pal naast het circuit
een complex bungalows te bouwen. Kos
ten zestig miljoen, een bedrag dat exact
ligt tussen de veertig miljoen gulden die
complete renovatie van het circuit zou
kosten en de tachtig miljoen die een ge
heel nieuwe accommodatie eventueel el
ders vergt.
Reclameregels
Nee, niet deze factoren zijn bepalend
voor de uiterst onzekere toekomst van
het formule-I-gebeuren op Zandvoort.
Die „eer" is voorbehouden aan het mi
nisterie van WVC, dat ooit nogal strin
gen te reclameregels voorschreef voo
sport die op de televisie verschijnt. Au
toracen wordt weliswaar sport genoemc
maar de snelle monsters vertegenwoor
digen waarschijnlijk wel de meest com
mercièle discipline.
Met voor elke aflevering van het formu-
le-I-circus gemiddeld zo'n een miljard
televisiekijkers heeft een Grand Prix
zich ontwikkeld tot de meest bekeken re
clamespot ter wereld. Overal, behalve in
ons land. En dat laatste tot grote droef
heid van Bernie Ecclestone, die elders
op de aardbol nauwelijks een strobreed
in de weg wordt gelegd als hij zijn cou
reurs dwars tussen de advertenties door
soms halsbrekende toeren laat uithalen.
Tot groot genoegen van de adverteerders
en van Ecclestone zelf. die naarmate er
meer reclame zichtbaar kan worden ge
maakt, de prijs voor zijn racefeest kan
verhogen.
Er mogen dus vanaf nu zo veel onthef
fingen als maar denkbaar zijn worden
verleend aan de Zandvoortse circuitdi
rectie, zolang WVC dat niet doet voor
wat betreft de reclamevoorschriften valt
er voor Zandvoort weinig heil meer te
verwachten. Tenzij er een oplossing
wordt gevonden, waarbij de Nederlandse
televisiekijker buitenspel wordt gezet en
slechts opnamen worden gemaakt voor
het buitenland. Maar bij zo'n constructie
zal het vaderlandse bedrijfsleven be
paald niet staan te juichen, want dat
komt daardoor buitenspel te staan, ter
wijl er toch een inbreng wordt geleverd
aan het racegebeuren die niet mag wor
den veronachtzaamd.
Rond de problematiek van al of niet een
Grand Prix in Zandvoort speelt overi
gens een pikante ministeriële prestige-
slag. Hoewel WVC ooit de beperkende
richtlijnen uitvaardigde inzake de recla
me is ditzelfde departement nu een uit
gesproken voorstander van het terugha
len van de dit jaar officieel afgevoerde
race.
Aan welke houding de sportvriendelijk-
heid van staatssecretaris Joop van der
Reijden met vreemd is. Ook het minis
terie van economische zaken is een
warm voorstander van de Grand Prix.
Niet in de laatste plaats omdat de eco
nomische betekenis van het circuit, dat
tenslotte steunt op de Grand Prix, per
jaar een waarde vertegenwoordigt van
circa zestien miljoen gulden: vijf miljoen
direct en elf miljoen indirect. Niet gerin
ge bedragen, die de positieve houding
van de door interne problemen geteister
de plaatselijke overheid uiterst begrijpe
lijk maken.
Voorlopig ziet het er zoals gezegd som
ber uit voor Zandvoort. Zelfs al zouden
er geluidswallen rond het circuit worden
aangelegd en zouden de racemonsters
vanaf 1990 met geluiddempers gaan rij
pen (wat nu door de rijdersorganisatie
nadrukkelijk wordt afgewezen) dan nog
lijkt een rentree van Bernie Ecclestone
weinig waarschijnlijk. Het wachten is
mogelijk op de entree van Ecclestones
opvolger.
FRANK WERKMAN
De start op Zandvoort van de
- voorlopig - laatste Grote Prijs van
Nederland.
Ccidóc Oowuihii
Hallo voetballiefhebber. Bent u daar nog?
Op het moment dat deze regels het
papier bereiken is nog niet bekend of er
dit weekeinde wordt gevoetbald. Als dat
zo is. moet u toch uit uw winterslaap
ontwaken. Zo niet. dan heeft
competitieleider Jan Huybregts er een
slapeloze nacht bij. Maar die man heeft
de laatste tijd toch al zo onrustig in zijn
bed liggen woelen dat ineens weer op
volle schaal pillen een te abrupte
overgang zou betekenen. Daarom moeten
er links en rechts maar weer de nodige
potjes worden afgelast. Dan kan ook Jan
weer rustig wennen aan de nieuwe
situatie.
Deze week hebben de slaperige fans ook
al weer een beetje kunnen wennen. Even
was de gehaktdag veranderd in Europa-
Cupdag. En dank zij de onvolprezen
kabel kon iedere recht geaarde liefhebber
zijn hart weer urenlang ophalen.
Nou. ik moet zeggen: dat viel niet mee.
Als je al die toobers van Ander/echt.
Bayern München, Waregem. Hajduk
Split, Barcelona en Juventus bezig ziet
aan begin je toch hartstochtelijk terug te
verlangen naar avonturen op de
vaderlandse velden. Naar de
onnavolgbare rushes van Gullit, de
ongeëvenaarde hoogstandjes van
l 'anenburg, de onverbeterlijke inzet van
Wijnstekers en de aanstekelijke werklust
van Van Tiggelen.
Pas als we deze mannen weer in actie
zien in de ongekend boeiende strijd om
de Nederlandse titel is iedereen weer dik
tevreden. En is het Europa-Cup/eed van
afgelopen woensdag weer snel vergeten.
Waarna de conc/usie rest dat we blij
mogen zijn dat Nederlandse clubs niet
meer zijn vertegenwoordigd op dit
bedroevende peil.
In ons /and doen ze het toch subtieler
dan bijvoorbeeld in Enge/and. Daar is
een UEFA-maatregel nodig om de clubs
zo ver te krijgen aat ze het Europese
podium de rug toekeren. Ned er land zorgt
er met een feilloos instinct voor dat de
ploegen zich gewoon in het beginstadium
van de Europese bekerstrijd laten
uitschakelen. H 'aarna de aandacht volop
kan worden gericht op datgene waar het
natuurlijk om gaat: de vaderlandse
competitie.
