[t/EGWkJS
y
Van vorstelijke Rolls tot complete series „London Cabs"
Utrechtse automarkt: Smeerolie voor de handel
3M-GARANTIE:
DRIEMETER,
VERDER NIET
Links: Luxe
paardekrachten in
frontlinie met v.l.n.r.
Austin FX3, Bent ley
MK6, RRoyce X20-25,
en RRoyce Cloud.
EN Het lijkt de Konink-
Stallen wel, aan de
^Amarkt in de Leidse bin-
H^tad Of een zeer luxe
dweerkazerne. Als de rol-
weggeschoven wordt,
jn met gemak vier zacht
tende pronkstukken van
glorie naast elkaar de
™t op. Witter dan wit zijn
^Jleze blinkende, puntgaaf
^^elde old-timers die dan
;arwei gaan. Of glimmend
t-zwart. Dienstbaar ge-
I aan trouwlustig volk.
naken deel uit van het bij
dertig „voitures" tellende
enpark van „De Jong's
me«.iwautobedrijvenEdele
adellijke vierwielers, die
den en bruidegoms van
raV* rlei herkomst in de watten
Mten leggen.
hter.
garage heet daarom ook
ffroom. Je kunt daar staan
Tialeertanden en je keus ma-
als je eenmaal bestoten
t met deze uitzonderlijke
>iele colonne op weg naar
huwelijkse Elyzese Velden
aan. Voor vader Johannes
Dbus de Jong en zijn
ns Ron en Ed is het louter
^piness. Pa Jan stichtte bijna
JT ig jaar geleden het bedrijf
f Dasis van autoverhuur zon-
chauffeur en taxi's. Na de
og waren het taxi's, later
ibinatie met trouwau-
Ron en Ed kwamen vijf
tien jaar geleden aanzetten
met hun eerste antieke auto.
Ze hebben er geen spijt van
gekregen.
Ron de Jong, met een druips-
nor die geheel past in de stijl
van de series Londense cabs
(taxi's) die hij verzameld heeft,
vertelt: „Het is bij ons van
kalm aan naar heel snel ge
gaan. Vooral de witte limousi
nes hebben ons bedrijf in een
stroomversnelling gebracht:
deze grootste collectie witte
antieke bruidscoupès is uit
zonderlijk in het gebied tussen
Rotterdam en Zaandam. We
rijden ook voor derden, voor
trouwautobedrijven die deze
witte limousines niet bezitten.
We hebben nu al bestellingen
binnen voor oktober en no
vember. Men bestelt steeds
vroeger. Vooral september is
tegenwoordig waanzinnig druk
met trouwerijen".
Pa De Jong (72), geheel hel
„heertje" met witte gehaakte
sjaal, heeft zich officieel uit
het management teruggetrok
ken, maar elke ochtend blijft
hij zich druk maken. Dan pakt
hij z'n tas, gaat „naar het
werk" en houdt een stem jn
het familiekapittel. „Februari",
weet hij als geen ander, „kun
je wel vergeten, dan wordt er
slecht getrouwd. Deze winter
se rustperiode gebruiken de
jongens voor het intensieve
wagenonderhoud".
Maar eind maart springen de
harten opnieuw open en be
gint het weer te komen bij De
Jong en de op hou en trouw
beluste clientèle. Trouwen in
een onvervalste Rolls I Royce
of een „London cab", dat is
„het einde" voor pril geluk.
Voor „De Jong" is dit een
voortzetting van zakelijk ge
luk.
Jan de Jong vraagt nog wel
eens aan een nieuwe klant:
„Hoe bent u aan ons adres
gekomen?". „Nou", zegt men
dan steevast, „dat is toch be
kend! Mijn vader is hier ge
trouwd, mijn moeder trouwens
ook, en m'n broers en zusters,
neven en nichten net zo
goed".
Zoon Ron bewaart het geheim
van de wagensmid, maar hij
wil er genoeg over kwijt. Met
broer Ed is hij sinds het begin
der jaren zeventig achter zijn
liefhebberij aangegaan. Vooral
op de Engelse markt verover
de hij z'n aanwinsten. „Na de
aanschaf worden de wagens
helemaal uit elkaar gehaald,
gerestaureerd en getecty-
leerd. Ook kochten we sloop-
cabjes, louter en alleen voor
de onderdelen. Veel van die
onderdelen zijn namelijk niet
meer te krijgen. Zo kweek je
een reserve waarmee je weer
kunt restaureren. Daarbij wor
den natuurlijk ook particuliere
bedrijven ingeschakeld die op
bepaalde gebieden gespeciali
seerd zijn, bijvoorbeeld voor
het koets- en plaatwerk. Nou
ja. als aardigheidje hebben
wij, privé, nu van vrijwel alle
wagens een dinky-toy schaal
model. Die zouden we 't liefst
hier in de zaak willen expose
ren, maar daar moet je wel
een geschikte plaats voor
hebben. En het is al stamp
vol".
Landauette
Sinds een maand zijn de ge
broeders in het bezit van een
vooroorlogse Londense taxi in
Landauette-uitvoering, met
een kap en grote spaakwielen.
„Daar had ik nou tien jaar
naar gezocht", vertelt Ron de
Jong, nog nagenietend van
het speurwerk. „Ik vond 'm in
Rotterdam, bij een Bugatti-
verzamelaar, die de wagen in
een hoek had staan. Over de
hele wereld verspreid zijn er
nog maar een stuk of vijftien
van die dingen. Bij de Engelse
Taxiclub wilden ze gewoon
niet geloven dat wij zo'n
exemplaar gevonden hadden.
Die Taxiclub telt wereldwijd
ongeveer tweehonderd leden,
verzamelaars van antieke
taxi's, waarvan in ons land
een stuk of twee; en daar zijn
wij dan ook bij. We hebben
overigens ook de grootste col
lectie type FX-3 Austin taxi's
ter wereld. Negen stuks, wel
geteld".
Het oldtimerleven van De
Jong begon in 1972 met het
binnenhalen van een vorstelij
ke Cadillac V-8 zijklepper, dot
van een slee, en de door eige
naar jhr. Sandberg uitgeleen
de hofauto waarin koningin
Wilhelmina in '44 voor het
eerst een bevrijd stukje Ne
derland binnenreed en waarin
ze ook later nog een tijdje
haar volk goedendag toe
zwaaide. De limousine speelde
in 1977 ook een hoofdrol in de
film „Soldaat van Oranje". Nu
kun je er gewoon in trouwen;
of eigenlijk ongewoon. Met de
Cadillac was het hek van de
dam. Een paar jaar later ver
scheen een Rolls Royce
„Cloud" l ten tonele. Ook
daar hadden al „groten der
aarde" met hun billen in geze
ten. Ron de Jong maakte er
een „leuk tariefje" voor.
Sherlock Holmes
Toen was het niet meer tegen
te houden. Als een Sherlock
Holmes dwaalde Ron door de
mist van Albions autokerkho
ven, soms met Ed als een
soort dr. Watson achter zich
aan. Maar steeds konden ze
wel ergens de hand op leggen.
Zo ontfermde de Leidse ven
nootschap zich over een ravis-
Rechts boven: „De Ca
dillac van Oranje" voor
het Leidse stadhuis.
Rechts onder Rolls
Royce Phantom I van de
maharadja.
santé Bentley en een Citroën
Elf. Wat later kwamen de eer
ste Londense „cabs", de FX-3
en vier FX-4's, opzetten.
Bijna bedrijfsblind kocht Ron
de Jong in '78 ook nog twee
Schotse dubbeldekkers (low-
deckers, die net onder de Ne
derlandse viaducten door
konden rijden). „Deze bussen
hebben we niet gehandhaafd;
ze werden enige tijd geleden
van de hand gedaan aan de
studenten-reisorganisatie
NBBS, als „mobiele reisbu
reaus". In '79 kwam een Ja
guar Mark 5 z'n opwachting
maken. Ook die ging „het
bad" in en kwam er als herbo
ren uit tevoorschijn.
Daar had je ook die fantasti
sche Rolls New Phantom I,
van 1926. Eens eigendom van
His Highness Sir C.A. Pat-
wardhan, maharadja van San-
gli, onder de immense rook
van Bombay. Deze Indiase Ra-
jasaheb, die in '65 op 75-jari-
ge leeftijd overleed, deed zijn
vervoermiddel in '64 bijtijds
over aan een rijke, geslepen
Zweed, Lars de Jounge. Van
daar dat De Jong deze koste
lijke slee opgeleverd kreeg
met bewijzen van goed gedrag
en werkplaatsbonnen met
„Bromsledningar, bakvagn,
manöverogan, framvagn, stöt-
dampare" erop. Alleen: Lars
wilde op z'n Zweeds wat snel
ler vooruit, want deze automo
biel reed slechts 50 km/h.
Niettemin was Lars de Jounge
de Rajasaheb erkentelijk voor
de overname van diens voitu-
re, want hij bood de vorst een
aardbeiensoort aan uit Zwe
den die Lars' vrouw helemaal
had opgekweekt en die best in
de grond van Sangli zou kun
nen gedijen. „Met de hartelij
ke groeten van uw ex-Rolls
Royce". De RR, zeggen die
dure jongens onder elkaar, als
ze het nonchalant over vier
ton hebben.
Ja, en zo gingen Ron de Jong
c.s. verder met de opbouw
van een onvervangbaar rij
dend rijk. De Londense taxi's
stroomden toe. Van wrak tot
„good-looking". Inclusief ori
ginele taximeter. Alles werd in
de mooiste staat hersteld. Al
leen de kentekennummers
blijven storend „Hollands". Er
LEIDSE COURANT VRIJDAG 7 MAART 1986 PAGINA 9
Sleutelen hoort erbij, vooral op de „oude" markt.
tijd om schade-auto's op te
knappen. Dat is veel meer een
zaak voor de particuliere han
del. Toch kun je hier natuurlijk
nog wel een miskoop doen".
Een Ascona uit 1983 die bij de
Opeldealer bijvoorbeeld wordt
aangeboden voor een prijs
tussen de zestien- en acht
tienduizend gulden, moet voor
de handel tussen de elf- en
dertienduizend gulden kosten,
afhankelijk natuurlijk van de
staat waarin zo'n wagen ver
keert. De garantie ontbreekt
dan. In Utrecht spreekt men
van een „3M-garantie": drie
meter, verder niet.
De tussenhandel, waarvan
Henk deel uitmaakt, vervult
een belangrijke rol in de auto
branche. „Wij fungeren als 'n
soort smeerolie voor de
markt. Ik koop zelf bijna nooit
een auto in Utrecht. Ik ver
koop er meestal ingeruilde au
to's die de dealers niet meer
kunnen verkopen. Maar wan
neer zo'n dealer een bepaald
type wagen zoekt en hij kan
dat in zijn omgeving niet vin
den, dan gaan wij, de tussen
handel, wel vaak op pad om
zo'n wagen op te snorren bij
andere garages of op de auto
markt. De grote bulk aan au
to's gaat zo van garage naar
garage. Aan particulieren ver
koop ik bijna nooit. Dat geeft
te veel drukte met reparaties
en te veel gezeur over de ga
rantie", aldus Henk.
„Soms kom je in Utrecht nog
wel eens een particulier tegen,
maar die is daar meestal om
te verkopen. Ze hebben zo'n
wagen dan vijf keer in de
krant gehad, kunnen hem niet
verkopen, hebben het geld
nodig en verschijnen dan op
de automarkt. De particulier
kan hier ook maar beter weg
blijven, want die heeft over
het algemeen geen barst ver
stand van auto's".
BOVAG
„Het gebeurt maar weinig dat
wagens van de automarkt in
de showrooms terechtkomen.
Toch zijn er wel verschillende
Bovag-garages die bijna volle
dig op net aanbod van de au
tomarkt drijven. Vaak gaat het
daarbij om garages zonder
een bepaald dealerschap.
Zo'n garage koopt hier zijn
Een aantal kopers inspecteert een wagen grondig voordat er tot aanschaf wordt overgegaan.
auto's, legt er een Bovag-
-briefje bij, en de mensen be
talen wel. Maar zo'n Bovag-
-garantie stelt natuurlijk niets
voor. De mensen hoeven de
onderdelen niet te betalen,
maar het werkloon wel. Dat
zou andersom moeten zijn".
Een woordvoerder van de Bo-
vag in Den Haag vindt dit
maar een vreemd verhaal en
is van mening dat de betref
fende handelaar kennelijk niet
goed geïnformeerd is. Norma
liter worden alleen inruilauto's
verhandeld en het is hem dan
ook niet bekend dat Bovag-
-garages op deze manier aan
hun tweedehands autovoor-
raad komen. En wat de Bo-
vag-garantie betreft: „Die is
prima en betreft zowel ar
beidsloon als onderdelen".
Een groot aantal kopers, dui
delijk allemaal van buitenland
se afkomst, probeert al in de
file op weg naar de markt, za
ken te doen. De animo voor
een oude Renault 12 op de
aanhanger van Henk is groot.
Een van hen tikt tegen het
raam en vraagt: „Kost die me
neer?". „Twaalfhonderd". „Te
veel. Laagste prijs?". „Dui
zend". „Zevenhonderd kan
niet?". Hij krijgt versterking.
„Wij geven 750". Ze mogen
achterin de wagen plaatsne
men.
Henk: „Ze proberen allemaal
hier al een auto te kopen in
plaats van op de markt, want
dan kunnen ze zich het markt-
geld besparen en ontlopen ze
de politiecontrole. Maar dat is
beslist niet toegestaan. De po
litie let daar scherp op". Wan
neer de koop later toch een
feit is en de papieren in orde
worden gemaakt blijkt dat de
wagen al weer doorverkocht is
aan een handelaar die zich ge
specialiseerd heeft in de ex
port. Franse wagens, met
name Renault en Peugeot, zijn
erg gewild in Afrika en het
Midden-Oosten. Alleen voor
deze merken zijn daar, In de
vroegere Franse kolonies, on
derdelen te krijgen. Er wordt
dan ook grof geld aan ver
diend.
„The Boss"
Veel exporthandelaars komen
ook uit Engeland. Ze komen
met de nachtboot en nemen
vaak een dure wagen weer
mee terug om die vanuit Lon
den of Antwerpen te laten ver
schepen. Dergelijke kopers
werken in groepen en zijn dui
delijk niet gesteld op publici
teit. Wanneer twee Engelstali
ge Afrikanen toch bereid zijn
vragen over hun export naar
Ghana te beantwoorden, ver
schijnt plotseling een zwaar
met goud behangen landge
noot. Hij roept iets onver
staanbaars en zwaait woest
met zijn armen. „He is the
boss. Can't talk. Must go".
Snel stappen ze in en verdwij
nen.
Dat het imago van de Utrecht
se automarkt toch verbeterd
is, wordt bevestigd door Rob
Mouthaan, hoofdagent bij de
gemeentepolitie. Hij weet dat
je er best een goede auto
kunt kopen. Waar hij alleen
moeite mee heeft is het feit
dat veel auto's onverzekerd
het marktterrein afrijden. „Pa
pieren, wegenbelasting en
technische staat van de auto
kun je ter plaatse controleren.
Het al dan niet verzekerd zijn
gaat veel moeilijker".
AREND VAN DER MEULEN
In Leiden
bestrijkt
trouwbedrijf
de hele
Engelse
taxi
historie
grote parkeerterreinen rond
de veemarkt tussen de vijf
tien- en vijfentwintighonderd
auto's verkocht. En daarmee
is Utrecht de belangrijkste au
tomarkt die Nederland kent.
De markt is volgens insiders
zelfs zo belangrijk dat het
vraag- en aanbodspel daar
voor een groot deel de prijzen
voor gebruikte auto's in de
rest van het land bepaalt. De
Utrechtse markt is niet alleen
de oudste automarkt in Ne
derland. zij heeft ook het ima
go de meest criminele te zijn.
De handel zelf is daar niet blij
mee. De laatste jaren wist
men dat beeld geleidelijk aan
wat te verbeteren. Helaas
heeft de gokwereld de auto
markt ontdekt en sinds enkele
maanden doen de „balletje-
-balletje-jongens" tot ergernis
van de reguliere handelaar op
de markt goede zaken met
hun illegale gokspel.
„Henk"
Een autohandelaar die zich
voor de zekerheid „Henk" laat
noemen, is bereid enige uitleg
te geven. Hij vertelt: „Je moet
kwam ook nog een RR 1933
bij. Uit elkaar met de hele hap
en een wit gespoten glorie
voor de huwelijksmarkt was
weer voorhanden. „De laatste
paar jaren doen we eigenlijk
(buiten de trouwerijen om) niet
anders dan achter elkaar wa
gens restaureren", bekent
Ron de Jong. „Het is een uit
de hand gelopen hobby. Kos
ten noch moeite zijn ge
spaard. Dat wordt door een
veeleisend publiek ook duide
lijk gewaardeerd. Volgend jaar
hopen we die vooroorlogse
Londense taxi ook gerestau
reerd te hebben. Dan bestrij
ken we de hele Engelse taxi
historie vanaf 1930 tot 1970,
met alle types".
„Het grote verschil met ande
re zogeheten trouwautobedrij
ven is dat het begrafenison
dernemingen zijn met één mo
derne of één antieke auto, en
daarmee wordt ook „trouw"
gereden. Dat is wat het kriti
sche publiek tegenwoordig
niet meer wil en doet". Ron de
Jong met gedempt enthou
siasme is overtuigd van
zijn gelijk. JON PIETERS
:ht van een deel van de automarkt. Op de voorgrond een stukje „nieuwe" markt,
de handel in de oudere wagens.
De prijzen liggen
voor de wat betere tweede
auto tussen de vier- en
gulden lager dan
de officiële dealer-garage-
Het aanbod is er
en varieert van kneus
van honderd gulden tot
Rolls Roy-
De herkomst is niet altijd
Opel, Ford en Volks-
er zonder twijfel de
merken. Ja-
en Franse wagens ziet
er nauwelijks en die
wagens die wel worden
bijna zon-
voor grof
export. Het
garantie kent men er
Al zal de wagen na de
nooit meer starten of tij
zijn eerste meters in dul-
stukken uit elkaar vallen,
nog is de strop voor de
Kopen blijft dan ook,
vooral voor wie geen verstand
van auto's heeft, altijd een
gok. Wie wel verstand van de
handel in gebruikte auto's
heeft, zal in bovenstaande
omschrijving de automarkt in
Utrecht herkennen.
Elke dinsdag worden op de
de autohandel hier net zo zien
als een veemarkt. Er wordt
aangeboden voor de export,
voor de slacht bij auto's
dus de sloop voor de parti
culier en voor de handel: de
garagebedrijven. De autohan
del is de moeilijkste handel
die er is. Je moet er wel elke
week heen om op de hoogte
te blijven van de prijzen. En je
moet je gezicht natuurlijk la
ten zien, want als ze je hier
niet kennen, nemen ze je bij
de poot".
„Dat de markt in Utrecht een
slechte naam heeft dateert
nog van vroeger", gaat Henk
verder. „Toen was het hier al
lemaal zwendel en bedrog. Je
kon hier auto's kopen waar
bijvoorbeeld de lagers uit la
gen. maar waar men een stuk
spekzwoerd in had gestopt
om het euvel te verbergen.
Dat waren auto's die van oude
kranten en plamuur aan el
kaar hingen. Tegenwoordig is
dat een stuk beter omdat alle
auto's technisch veel beter in
elkaar zitten. Ook schade-au
to's zie je hier bijna niet meer.
Dit is een markt voor de tus
senhandel en die heeft geen
