Omwegen
The British Club of Leiden
bestaat vijf aanmoedigende jaren
Er is geen enkele reden
-meer omons buiten
het college te houden
VV
^IDEN OMGEVING
£cktóc6ou^mt
VRIJDAG 7 MAART 1986 PAGINA 15
n%iOE BEZITTERS VAN BRITSE PASPOORTEN ELKAAR KUNNEN VINDEN IN EIGEN KRING I
zend
tsz" h|
de 1<
n belt
i tot
o jam
in de
/plan
estuui
trna
Is bliji
lomem
zij aaiu Leiden en directe omge-
bg wonen zo ruim 400
pnnen en vrouwen die in
t aantrekkelijk bezit zijn
■B9 n een Brits paspoort. Lan-
pP®3 lijk genomen is dit cijfer
Jfs meer dan 40.000, van
e er 25.000 als Hongkong-
linezen aangemerkt mogen
orden. Maar in elk geval is
aar een zeer klein gedeelte
n de Britse paspoorthou-
rs in de Leidse regio be
nd met het bestaan van
"he British Club of Lei-
En dat is jammer, want
e club is ook voor hun wel-
n opgezet.
ze week bestond de British
jb vijf jaar. Dit feit werd
ider veel goedkeurend ge-
impel en glasheffen (onder
ideren door burgemeester
»es Goekoop met z'n car-
blanche, en evenals zijn il-
itere voorganger Adriaan
[is gezegend met anglofiele
oelens en Bruce Han-
iby, de Britse consul in
jnsterdam) gevierd in de
ihier gebeeldhouwde, in elk
;val monumentale, donkere
n hotel-restaurant
Minerva aan de
oommarkt. Deze bar is se-
kele maanden weke-
de woensdagavond
t de „Union Jack', de
in het Verenigd Ko-
inkrijk, getooide vermaak-
entrum der club, waar geëi-
sPir'tua''ën (behalve
et lauwe Engelse bier zon-
er kraag) geconsumeerd
M rorden en het pijlsnelle dart-
pel „vogelpik", zouden
Ven nze Vlaamse buren zeggen
met laaiend enthousiasme
n rode koontjes beoefend
rordt, waarbij enige even-
iele Engelse gereserveerd
Niei
rnl™ eid tot een minimum wordt
n- "'J 'ruggedrongen,
speen ook bij dit eerste lustrum,
ner at vlekkeloos volgens plan
ver« aar het eerste ochtendkrie-
?I?.- en van de donderdag door-
ep. Aanvankelijk was het
an met een drankje en een
inse q nack", en werden ook de
ontinentale pilsjes nog ge-
erveerd met een „vicar's
ollar" (een éénduims
chuimkraagje, net zo smal
als het witte boordje van een
an anglicaanse dominee), maar
later e tijd kregen de
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
door Ton Pietrrs
Men vermaakte zich opperbest aan de bar bij de viering van het eerste lustrum van „The British Club of Leiden", waar ook de
Britse consul Bruce Hannaby (2e v.l.) even later vrij hoge ogen gooide met z'n pijltjes» Zo succesvol zelfs, dat hij zijn toevallige
buurvrouw toevoegde: „You are my very dart..."
kragen een royaler aanzien
en tapte men tevens Ieren-
moppen. En dat onder het re
gime van oberkelner Henk
van Duuren, die hoogstwaar
schijnlijk ooit begiftigd zal
worden met het-ere-burger-
schap der Midlands. „Hear,
hear!!"
Nederlandse voorzit
ter
Eén van de meest in het oog
lopende eigenschappen van
„The British Club of Leiden"
is dat zij een Nederlandse
voorzitter heeft. Ed (Elbert,
Veluwse voornaam, eigen
lijk) Verwey is één van de
vooraanstaande figuren in de
ambulante straathandel. Vol
komen doorkneed in de
Leidse marktontwikkeling;
de handen geëeld en geëdeld
door de kou. Daarenboven is
Ed Verwey 21 jaar geleden
getrouwd met zijn Rosalind,
nog steeds een donkere vu-
rig-ogige schoonheid „from
Manchester"; een Engelse
dus. Verwey heeft de waar
devolle vruchten der tweeta
ligheid geplukt en thuis
houden ook 't Nederlands bij.
In beide gevallen vrijwel ac
centloos.
In hun woonplaats Valken
burg a.d.Rijn organiseren de
Verwey's bovendien Engels
getinte activiteiten, zoals
„bonfires", stokebrandjes en
vlammenfeesten rond de
herdenking van het „gun
powder plot" van Guy Faw-
kes. Een gedreven, strijdbare
roomse knaap die in de eer
ste helft der 17e eeuw het
Londense protestantse parle
ment met M.P.'s (Members of
Parliament) en al met bus
kruit in de lucht wilde bla
zen. Een terrorist derhalve,
volgens onze maatstaven.
Een aantasting, tevens, van
de grondslag der Engelse de
mocratie. De Britten staan
daar nog steeds verbaasd
over.
Maar goed, dit is ter zijde.
Fawkes' opzet mislukte, doch
nog elk jaar weer verheugen
de dragers van een Brits pas
poort zich in Guy's „failure"
en ze vieren die mislukking
op een vrij uitbundige wijze.
Dan verbranden ze een stro
pop een „Guy", noemen ze
dat. In Engeland gaan de
kinderen op die dag, „the
fifth of November", als een
Guy de huizen langs om wat
snoepgoed „and things" te
verzamelen voor een .vurig
feest. En dan zijn ze voor een
jaar weer tevreden.
Enfin, vijf jaar geleden, op de
verjaardag van Rosalind, zei
een goede kennis, Cees Hu-
gens (die nu directeur van de
Leidse VVV is): „We zouden
toch iets moeten vinden voor
die Engelse groep in Leiden;
die zitten maar als vreemde
eenden in de bijt". Nou, dat
werd die British Club van
Leidse ontheemden in the
Netherlands. Rosalind ging
geestdriftig brieven schrij
ven, een stuk of- 360, naar
„Engelse" adressen via Estec,
de Britse school, Shell enz.
„Daar kregen we weinig res
pons op", vertelde Rosalind
Verwey, die secretaresse van
de club werd; „wel op berich
ten in de kranten. Er bestond
duidelijk behoefte aan zo'n
club in een vreemde gemeen
schap. Toch zijn er nog steeds
veel Britten die niet van die
club weten maar toch wel zo
iets zoeken. Maar ze zijn voor
ons onbekend, dus onbereik
baar^. Ed Verwey: „We zou
den het geweldig vinden als
we af en toe in de krant een
Engelstalig berichtje konden
plaatsen over de activiteiten
van de Britse club". Ik heb
hem beloofd, dat ik hem
„asiel" wilde verlenen in
deze rubriek, zo eens in de
maand.
„The British Club of Leiden"
biedt onderdak aan iedereen
die Engels spreekt: aan tech
nici, ingenieurs en Engelse
bouwvakkers; hoewel de
laatste categorie Britse pas
poorthouders niet stormloopt.
Ed Verwey: „Er is geen dis
criminatie, iedereen is wel
kom op de club, die zelf-se-
lecterend is: wie zich thuis-
voelt blijft komen. Het is
geen kroegavond".
Aanpassingsproble-
De club begon destijds haar
wekelijkse activiteit in hotel
Mayflower. Verwey: „Die
eerste avonden was het nog
een beetje onwennig, maar
toch al pak weg 25 mensen
elke keer. Later zijn we naar
De Taveerne gegaan voor
een paar jaar en nu hebben
wé het voorlopig best naar de
zin bij Nieuw Minerva. Er is
een vaste groep van ongeveer
30 leden, mannen en vrou
wen fifty fifty. Rosalind en
ik hebben er zelf veel vol
doening van. We zijn zelfs
trots, dat er zoveel mensen
plezier aan kunnen beleven.
We kunnen hen een beetje
de weg wijzen, want er zijn
er genoeg met aanpassings
problemen, vooral onder de
nieuwkomers".
Rosalind: „Ik ken die proble
men uit eigen ervaring: je
kunt je in een vreemd land
de eerste tijd, en ook later,
verdraaid eenzaam en alleen
voelen. Dan komt al dat
vreemde als een muur op je
af. Al zijn de mensen om je
heen nog zo vriendelijk en
tegemoetkomend. Niet zelden
gebeurt het dat, bijvoorbeeld,
een Engels vrouwtje niet
weet dat een paar huizen
verder in de straat óók En
gelsen wonen. Het heimwee
is soms erg groot. Maar dat
geldt uiteraard voor iedereen
in den vreemde; dan zou je
wel naar je eigen land terug
willen kruipen".
Onderdak, vriendelijkheid
en gezelligheid. Zelfs Britten
kennen die behoeften. Wel,
het wordt hen nu alweer vijf
jaar geboden door een eigen
club. Verwey c.s. hebben
contacten met de gemeente
Leiden om te komen tot een
privé ruimte in de stad.
„Maar dat zal nog wel even
duren", volgens meneer de
voorzitter, „want het is of te
groot of te duur". Intussen
gaat de Britse club in Leiden
haarsweegs. Het Britse
vrouwtje, getrouwd met een
Nederlander, de Brit met een
baan bij een Nederlandse fir
ma, de Estecman, de olie
maatschappij-employee. Ze
kunnen zich allemaal op zo'n
woensdagavond weer eens in
hun eigen taal en met hun ei
gen-aardigheden uiten, zich
zelf zijn.
Maar er zijn ook aanlengin
gen: de Nederlandse mannen
van de Britse vrouwtjes, de
Engelse mannen met een Ne
derlands vrouwtje (en wat
voor nog meer combinaties
mogelijk zijn), een Ameri
kaan, en een Duitser die
graag Engels spreekt. Contri
butie: een Nederlandse rijks
daalder per week. Goed voor
een sociaal gebeuren. Er zijn
niet alleen loterijtjes die op
touw worden gezet, maar ook
zwemavonden, met een eigen
gezellig sfeertje, in Waterbos,
het zwembad van Rijnsburg.
Op de vrijdagavonden, in het
water van 28 graden. Ver
wey: „En daarna wordt de
verbruikte energie weer aan
gevuld aan de bar van Wa
terbos". Dat is een toestand.
Telkens als Engelsen, zeg
maar, Water-loo horen, ren
nen ze achter elkaar naar
achteren. Zoiets is suggestief.
Tenslotte beschikt de jubile
rende Britse gemengde club
over een eigen prima darts
team dat in de competitie een
hartig woordje meespreekt.
Gesponsord door de Engelse
limonadefabriek Britvic die
een distributievestiging in
Breda heeft. Typische prik-
limonade die zelden, bij al de
„cheers", aan de Leidse bar
genoten wordt. De club is in
middels „seriously" op weg
naar de status van vereni
ging, hoorde ik van Ed Ver
wey: „Meester R.Th.van
Leeuwen, de voorzitter van
de Stichting Leidse Binnen
stad, buigt zich over de statu
ten". Dan kan er echt niets
meer fout gaan, dunkt mij.
i CDA-FRACTIEVOORZITTER J. WALENKAMP:
EIDEN De mogelijk-
:den voor een oppositie-
irtij om zich in Leiden te
ofileren, zijn gering. De
'Ogrammatische ver-
hillen tussen de drie
rote partijen (PvdA,
VD en CDA) zijn int
ers beperkt. Wat de ko-
ende jaren de hoogste
ioriteit verdient, daar
jn alle partijen het zelfs
/er eens: de Leidse eco-
>mie in het algemeen en
bestrijding van de
erkloosheid in het bij-
inder.
k doelstellingen zijn hetzelf-
maar hoe men deze denkt
verwezenlijken, verschilt
partij tot partij", stelt
DA-fractievoorzitter J. Wa-
ikamp vast. Wat het CDA
treft moet het scheppen van
nen in een breed verband
zien worden. „Niet alleen
ntoren aantrekken maar
k ruimte maken voor klein-
tuo„ halige werkgelegenheid". En
nde Je het verkeer en het par-
Ten goed regelt, kan dat de
onomie een positieve impuls
ven".
Op 19 maart worden de
verkiezingen voor een
nieuwe gemeenteraad ge
houden. Dertien partijen
nemen er in Leiden aan
deel. Hun lijsttrekkers
werd gevraagd naar hun
politieke motieven, priori
teiten en verwachtingen.
Vandaag is J. Walenkamp
(CDA) aan de beurt om te
antwoorden.
doel kan de oppositie beter
dienen dan deze op te rapen.
H* nische
atHo
10
mtaaP-
kplafch
kei vei
ek ilew>-
ininf®0 n
te g, t c
e hl gr
ekeif™!
fractievoorzitter van het l
In tegenstelling tot zijn voor
ganger H. Driessen heeft hij
zijn partij in een constructief
meedenkende oppositie gema
noeuvreerd. Een weinig dank
bare maar misschien noodza
kelijke rol, omdat veel van
wat de gemeenteraad ter be
slissing kreeg aangeboden al in
de fractiekamers van VVD en
PvdA was beslist. Het deed
Walenkamp verscheidene ma
len de noodkreet slaken, dat
de coalitie politiek bedreef op
basis van macht en niet op ba
sis van argumenten.
Het behalen van successen was
op deze manier voor het CDA
maar zeer spaarzaam wegge
legd. Maar bijna als aanmoedi
gingspremie kwamen er de af
gelopen weken diverse signa
len uit de Leidse samenleving,
dat het collegebeleid ernstige
mankementen vertoont. Aller
eerst was daar gemeente-amb
tenaar E. Keiiser die publieke
lijk zijn twijfels over de ver
plichte erfpacht voor bedrij
ven uitte. En nog maar kort
geleden was de Kamer van
Koophandel het CDA onge
wild behulpzaam door een
boekje open te doen over de
negatieve gevolgen van het
gemeentelijk parkeer- en ver
keersbeleid.
Walenkamp zou geen politicus
zijn als hij geen dankbaar ge
bruik maakte van de hem aan
gereikte argumenten.
Slordig
„De PvdA is weinig conse
quent in de aanpak van de
werkloosheid. Als Keijser zegt
dat de erfpacht verschillende
bedrijven ervan weerhouden
heeft om zich in Leiden te
vestigen, kan je niet anders
dan concluderen dat het colle
ge een uiterst slordig beleid
voert. Het heeft de gevolgen
ervan onderschat. Het college
heeft een groot aantal arbeids
plaatsen op deze manier beetje
na beetje aan Leiden voorbij
laten gaan". Het CDA-pro-
gramma houdt de mogelijk
heid open grond te verkopen.
Wanneer grond in erfpacht
wordt uitgegeven, moeten be
drijven in staat worden gesteld
de erfpachtscanon af te kopen,
zegt het CDA.
„Het college heeft een facade
opgebouwd, dat het econo
misch beleid zo succesvol was.
Dat is maar ten dele waar. De
ontwikkeling van de Leeu
wenhoek is een goede zaak,
maar het is te laat gebeurd.
Met het aantrekken van kan
toren is gescoord, maar er is te
weinig aandacht voor het klei
ne bedrijfsleven geweest. Er
zijn in het verleden bijvoor
beeld veel te makkelijk bedrij
ven uit de binnenstad wegbe-
stemd". Maar de ommekeer is
volgens Walenkamp in zicht:
„De tijd dat we in hoog tempo
grote kantoren bouwen is
voorbij. De aandacht moet nu
gericht worden op de klein
schaliger en minder vluchtige
werkgelegenheid".
Hetgeen Walenkamp brengt
op het alarmerende rapport
van de Kamer van Koophan
del. Om het bedrijfsleven een
kans te geven moet het onder
nemersleven in de binnenstad
veraangenaamd worden en
wel door meer parkeerplaat
sen te scheppen, was de con
clusie van de Kamer. Walen
kamp sluit zich daarbij aan:
„Het CDA vindt dat er mini
maal één en dat aantal zou
nog wel uitgebreid kunnen
worden parkeergarage in
de omgeving van het Galge
water moet komen. Ik zeg niet
zo stellig dat dat geen gemeen
schapsgeld mag kosten, zoals
de collegepartijen nu doen. In
de eerste plaats moet het
bedrijfsleven deze zaken rege
len. Maar als dat niet lukt,
moet je je dan afzijdig houden
of moet je als gemeente ingrij
pen Daar moet je geen prin
cipiële discussie van maken, je
kan de stad een economische
impuls geven door geld in par
keren te steken".
Terugweg
„De PvdA is op een aantal
Cunten op de terugweg, kijk
ijvoorbeeld maar eens naar
het beleid ten aanzien van
parkeergarages. Ze zijn kenne
lijk verstandiger geworden.
Maar ten koste van wat is dat
niet gegaan. Je kan wel vol
houden dat het in Leiden min
der slecht gaat dan elders in
het land, maar het is slechter
gegaan dan het had kunnen
gaan".
„Dat door het college fouten
zijn gemaakt, komt mede om
dat de PvdA het te makkelijk
heeft gehad. De partij is te
weinig kritisch benaderd door
de coalitiepartner VVD, van
wie je toen een zekere band
met het bedrijfsleven ver
wacht. De VVD is hierin te
kort geschoten en als bedrijfs
leven zou ik me hierdoor ern
stig tekort gedaan voelen".
„Het college heeft te weinig
zelfkritiek en te veel eigen
waardering. Ik maak me vre
selijk boos wanneer ik een
wethouder hoor zeggen, dat
bedrijven de boeken moeten
openen om aan te tonen dat
het nief goed met ze gaat. Moet
je de strijd zo ver voeren, dat
iedereen met z'n loonstrookje
langs moet komen om te laten
zien hoe moeilijk het gaat. De
gemeente dient daar zelf van
op de hoogte te zijn. Het besef
dat we er voor de burgers
en dus ook voor de onderne
mers zijn, ontbreekt".
Het is een oude klacht van het
CDA. Het college staat niet
meer open voor geluiden uit
de burgerij, laat staan uit de
oppositie. „De collegepartijen
hebben hun principes van
vroeger over openbaarheid en
de kracht van argumenten la
ten varen. Zij zijn niet meer
aanspreekbaar op deze uit
gangspunten. Hoe abstracter
de zaak hierdoor wordt, hoe
minder de burger in de poli
tiek te zoeken heeft".
„Het CDA heeft de afgelopen
jaren steeds meer de noodzaak
gevoeld om kritisch op zichzelf
te zijn. We moesten ook wel
met met zo'n machtig college
tegenover ons. De aanwinst
van een aantal jaren in de op
positie zitten is, dat wij een ze
kere zelfkritiek hebben ont
wikkeld. Dat zou ik graag an
dere partijen ook eens gun
nen".
Standvastig
Deze wensdroom van Walen
kamp zal echter niet zo gauw
realiteit worden. Het CDA
beoogt namelijk (evenals de
VVD) de brede oppositie in
Leiden door middel van een
afspiegelingscollege af te
schaffen. Hetgeen betekent dat
het CDA streeft naar een col
lege dat is samengesteld uit
PvdA, VVD en CDA. Walen
kamp: „De verschillen tussen
de partijen, die in de jaren ze
ventig nebben geleid tot een
smal college, zijn nu veel klei
ner. Er is in de tussentijd vre
selijk veel gebeurd. Een smal
college is niet meer nodig".
Walenkamp belooft standvas
tig te zijn en zich niet door de
PvdA tegen de VVD te laten
uitspelen. En hoopt op eenzelf
de principiële opstelling van
de VVD: „Als de PvdA ons na
de verkiezingen zou zeggen,
nu proberen we het maar eens
met jullie, hoe zullen we de ze
tels verdelen, dan zal ik ant
woorden, dat de VVD er ook
bij hoort. De VVD behoeft
geen angst te hebben dat wij
dit niet nakomen. Wanneer
het afspiegelingscollege aan de
orde komt, kan VVD-fractie-
voorzitter Kuijers zijn been dit
keer wel stijf houden in het
besef dat hij niet de enige zal
zijn. Het smalle college is een
noodlottige gang van zaken,
die iemand een keer moet
doorbreken. Als de VVD daar
niet toe in staat is, dan moeten
wij dat maar doen".
GERT VISSER
