Evert laat zich niet gek maken
Onbekendheid deert Tineke Dijkshoorn niet
Prins wint weddenschap
ELFSTEDENTOCHT'86
m
5 ingstige
■a flomenten
suj tinish
HULDIGING IN
ST. JANSKLOOSTER
V
Arm
Niesten
drie man
te sterk
OOK FEEST
Taart van Sipkema
voor de laatste
3NDERDAG 27 FEBRUARI 1986 PAGINA 15
VEEL FELICITATIES
VOOR VAN BENTHEM
itroller,
3.10,1
1 dCEM
°ComH CEUWARDEN Minister Braks van
,t ij" ndbouw heeft tweevoudig Elfstedentocht-
nnaar Evert van Benthem onmiddellijk
'are; wi zijn glorieuze intocht in Leeuwarden een
t Mn'fl eêram 6estuurtl waarin hij de veehouder
39- Pa iciteert met zijn succes. De bewindsman
^»t in zijn telegram de nadruk op Van Ben-
ms doorzettingsvermogen en inzet, die
ry/cEN tëens Braks kenmerkend zijn voor de ge-
'bben i le agrarische sector. Ook de Commissaris
e pc G n de Koningin in Overijssel, J.M.L. Niers,
lecompt e(t Evert van Benthem gefeliciteerd,
ans Andriessen, Europees Commissaris
or de landbouw, heeft Elfstedentochtwin-
99.-; Tc ar Van Benthem per telegram eveneens
'.anyo k feliciteerd.
STARTKAARTEN
VERVALST
LEEUWARDEN Enkele toerrijders, die tussen elf
uur en half twaalf de Frieslandhal binnen kwamen, wa
ren er heilig van overtuigd: op het ijs vertoefden schaat
sers met een vervalste start- en stempelkaart. Onder de
startgerechtigden bevond zich de Castricummer Bert
Hendriksen. „Ik heb het zelf gezien", vertelde hij met
een opmerkelijk fris gezicht. De 38-jarige Noordhollan
der maakte er evenwel geen probleem van, hoewel hij
vermoedde dat er wellicht duizenden zwartrijders wa
ren: „Ach, je hebt er niet zo veel last van, al ben ik door
de drukte op sommige stukken wel twee keer bijna
pootje gehaakt. Ik heb de indruk, dat er veel meer
schaatsers op het ijs waren dan vorig jaar, toen ik ook
meedeed. Het publiek deed echter niet onaardig tegen
mogelijke zwartrijders. Een onderscheid is immers
moeilijk te maken als we zo snel voorbijzoeven".
iat i
lor: 2
meS f 1
e i
i3dfcïüJ Hen mensen hebben tij-
comp ;ns de finish van de Elf-
cenfr? 'dentocht enkele angsti-
itterqus momenten beleefd
'S^pri en toeschouwers ter
_,u >ogte van de eindstreep
ibm c et dranghekken en al
;t ijs op dreigden te wor-
in geduwd. Dat gebeur-
kort voor de aankomst
Arln Evert van Benthem.
ÖÏÏJJ1! ïnderden toeschouwers
aken door een eerste af-
jtting en probeerden du-
alcarïr! end en trekkend een
aatsje dicht bij de even-
ns met dranghekken af-
S zette finish te bemachti-
ent re n' ^aaF stonc* Pu"
Haagziek. Tenminste vier
Ci,y1 ensen dreigden flauw te
ten "fylen en moesten uit het
idrang worden bevrijd.
'T joyst
joysl
o 2.0 't
finish van de wedstrijd-
KUljJders werd in Leeuwarden
leine t jgewoond door naar schat-
Leids ng een miljoen mensen. De
land i >litie waarschuwde vrijwel
'3788. instant voor de gevaarlijke
"omü tuatie, die ontstond op plaat-
iit 18 1 n waar het publiek massaal
•81 I et ijs op kwam. Desondanks
stof adden agenten de grootste
rem ioeite om de mensen op de
litwiss et dranghekken afgezette
riech. alkanten te houden. Op ver-
km. O heidene plaatsen ontstonden
rekt na aankomst van de
rste wedstrijdrijders al grote
heuren en hier en daar
vam na korte tijd water op
ijs te staan.
kilometers voor de finish
het op beide oevers van De
>nke zwart van de mensen
weg langs de vaart bood
et vlaggen, spandoeken en
intallen drank-, souvenir- en
gas be ietkramen een kermisachtige
nblik. Tijdens de finish van
9jan Benthem cirkelden er
reclamevliegtuigen en
drietal helicopters boven
eindpunt. „De Elfsteden
icht op zijn best", aldus een
IsteTei ,'ltieman- die met een un'"
40^rm vol stickers en buttons
:r schaats langs de afzettin-
fn op De Bonke op en neer
SR 10-
Tel.
ed.
1500
isteravond rond acht uur
inden er nog steeds vele dui
nden toeschouwers bij de fi
sh van de toerrijders op De
i)nke in Leeuwarden. De
i?:....?el3l zichtbaar afgematte
haatsers werden, ondanks
;n temperatuur van zeven
bjj- aden onder nul, met enthou-
Den Haasrne- 6ezang en bloemen
itvangen, voordat ze in de
7! issen stapten die hen terug
dachten naar de Frieslandhal.
e politie trad strenger op dan
de middag, tijdens de aan-
imst van de wedstrijdrijders,
oen wisten, ondanks veelvul-
ig geuite waarschuwingen,
naakt, onderden toeschouwers op
ït ijs te komen. Dat leidde tot
jvaarlijke scheurvorming en
asvorming op het ijs. Bij de
inkomst van de toerrijders
14, Le erc* iedereen van het ijs ge
beerd. De schaatsers werden
a een sluis van dranghekken
ssen het publiek door naar
org, bussen geleid.
71-411
De tweeduizend dorpsgenoten van Evert van Benthem uit
St. Jansklooster en ook nog een paar duizend uit de ge
meente Brederwiede hebben gisteravond bittere koude
getrotseerd om de huldiging van de Elfstedentocht-win
naar bij te wonen. Evert en Jeanette van Benthem bezorg
den hun meelevende dorpsgenoten koude tenen door te
laat te verschijnen. Ze konden er niets aan doen; ze waren
eenvoudig lang opgehouden in Leeuwarden.
Het paar trof na aankomst nieuwe Elfsteden-schilderingen
aan op de boerderij. De afbeelding van de schaatsenrijder
met rugnummer dertien was met grote letters voorzien
van de tekst „winnaar 1985 en 1986". Op een open wa
gen werden Evert en Jeanette met het muziekkorps Soli
Deo Gloria door de dorpsstraten van St. Jansklooster ge
voerd.
LEEUWARDEN - Evert
van Benthem mag zich
sinds gisteren dan defini
tief tot Nederlands groot
ste schaatsheld hebben
gekroond, hij is en blijft
bovenal een rechtgeaar
de schaatsliefhebber.
Van alle wedstrijdrijders
heeft hij waarschijnlijk
het meest van de tocht
genoten. En zeker niet
omdat hij de winnaar
was, maar bovenal om
dat de Elfstedentocht
Van Benthem het sum
mum aan schaatsgenot
schenkt.
„Ik had me voorgenomen om
hoe dan ook van de tocht te
genieten. Dat zou de pijn van
een eventuele nederlaag
flink hebben verzacht",
sprak hij uit de grond van
zijn hart. „Hij heeft geduren
de de wedstrijd veelvuldig
naar het publiek gezwaaid.
Dat begon nota bene al tij
dens het lopen naar de start
voegde zijn vrouw Janet er-
veelbetekenend aan toe.
Het liep anders en niet in de
laatste plaats tot Van Ben-
Rein Jonker (rechts) en Ronald Kamperman nemen Evert van
Benthem op de schouders als eerbewijs aan de tweevoudige
winnaar van de elfstedentocht.
Foto Milan Konvalinka.
thems eigen verbazing. Toen
hij in Bolsward bij een
kluunplaats een „forcing"
had bewerkstelligd en hij na
Franeker deel uitmaakte van
een kopgroep waarin alleen
Jan Kooiman en Albert Bak
ker als serieuze concurrren-
ten konden worden aange
merkt ging hij serieus in zijn
kansen op een herhaling van
vorig jaar geloven.
„Hoewel het vroeg in de
wedstrijd was besloot ik op
de Blikvaart te demarreren.
Ik kende het traject goed,
want een dag eerder had ik
het nog verkend. Daarbij
kwam dat het tempo in de
groep mij niet hoog genoeg
was. Het risico dat er meer
rijders zouden aansluiten wil
de ik voorkomen. Nadat ik
werd achterhaald ben ik
geen moment in paniek ge
weest. Ik heb een poosje ont
spannen gereden, kwam
weer op krachten en kon de
aanval van Rein Jonker op
de Dokkumer Ee gemakke
lijk pareren. In de laatste ki
lometers merkte ik dat Rein
Jonker zijn krachten slonken
en besloot de resterende kilo
meters alleen te rijden. Wat
er die laatste 500 meter op de
Bonkevaart door me heen
ging. Onbeschrijfelijk".
De tweede zege in de Elfste
dentocht heeft voor Van
Benthem ook een keerzijde.
De veehouder uit Sint Jans
klooster zal, nog meer dan.
vorig jaar, publiek bezit wor
den. Na enige aarzeling wilde
Everts vrouw Janet wel toe
geven dat zij daar toch een
beetje tegenop ziet. „Weet je
wat het is", vertelde zij, „vo
rig jaar beleefden we alles in
een roes. Elke gebeurtenis
was nieuw. Nu weten we wat
ons zo ongeveer te wachten
staat. Het spannende is er
een beetje af."
Iemand, die zich daar minder
zorgen over maakt is Jaap
Naset, Van Benthems bege
leider en vertrouwensman.
Naset, ook lid van de LTC
marathon van de KNSB,
kent Evert van Benthem als
geen ander en bezweert dat
de tweevoudig winnaar van
de Elfstedentocht dezelfde
eenvoudige goedlachse jon
gen blijft als voorheen. „Hij
laat zich niet gek maken",
bezweert Jaap Naset. Hij
blijft gewoon boer en daarbij
schaatsen, want die jongen
geniet met volle teugen van
zijn sport. Dat liet hij gisteren
weer eens nadrukkelijk blij
ken door in de doorkomstste
den vrolijk naar het publiek
te zwaaien. Nee, dat is geen
kouwe kak. Hij beleeft ple
zier aan het evenement en is
gewoon gek van schaatsen."
Blijft overeind dat Van Ben
them door een aantal toeval
ligheden is uitgegroeid tot
een nationale schaatsheld.
Naset herinnert zich nog als
de dag van gisteren dat Van
Benthem twee jaar geleden
bij toeval een plaats in de Fi-
nairploeg kreeg, omdat Mar
ten Hoekstra wegviel wegens
een hernia-operatie. De ster
ren waren Van Benthem
gunstig gezind, want hij won
in zijn debuutjaar bij de ma
rathonrijders niet alleen een
marathon op kunstijs, maar
trad voorgoed uit de anoni
miteit door vorig jaar de Elf
stedentocht te winnen.
Tot gisteren werd die over
winning door velen nog afge
daan als een toevalstreffer.
Van Benthem rekende daar
voor eens en altijd mee af.
Op een wijze die diepe in
druk maakte. Alleen aanko
men op de Bonkevaart en
een macht uitstralend die
weinigen voor mogelijk had
den gehouden.
Van Benthem rangschikte
zich definitief in de rijen der
groten van de Elfstedentocht.
En blijft bezitter van een
trots record: Hij is namelijk
nog nooit verslagen in een
westrijd over 200 kilometer!
Hij heeft er weliswaar nog
maar drie in zijn leven gere
den - tweemaal de Elfsteden
tocht en vorige week vrijdag
de Rottemerentocht - maar
dat doet aan de prestatie
niets af. Integendeel. Evert
van Benthem heeft bewezen
een fantastisch schaatsenrij
der te zijn.
HARLINGEN Evert
van Benthem is de
concurrentie niet
kwijtgeraakt op weg
naar Dokkum, maar
ver daarvoor. Jos Nies
ten, zijn grote tegen
strever in de uitgave
van vorig jaar, reed op
de Witmarsumervaart
naar Harlingen in de
schaats van een voor
ganger, kwam ten val,
ontwrichtte zijn arm
en moest de groep van
Benthem laten gaan.
Met zijn rechterarm slap
langs het lichaam hangend
probeerde de 40-jarige
tuinder uit Heemskerk de
tocht voort te zetten. Hij
reed er zelfs een medi-
sche-post voor voorbij. Pal
voor Harlingen stonden
drie EHBO-ers klaar om
met gezamenlijke krach
ten de arm weer in de
kom te laten schieten.
Maar de gespierde, goed
ingepakte arm van de ma
rathonrijder weerstond de
de uitgeoefde trekkracht
van het drietal.
Er was geen andere oplos
sing voorhanden: Niesten
moest worden vervoerd
naar het ziekenhuis Oran
jeoord in Harlingen. Daar
mee was de veertiende El-
stedentocht één van zijn
sterkste rijders kwijt.
In het ziekenhuis werd
Niesten eerst plaatselijk en
daarna geheel verdoofd.
Zijn laatste woorden voor
dat hij wegraakte, waren:
„Verdomme, ik had hem
moeten uitrijden". Toen
hij bijkwam was de arm
weer in zijn oorspronkelij
ke positie. Afgezien van de
.mentale kater zal de tuin
der uit Heemskerk weinig
nadelige gevolgen van het
ongeluk ondervinden.
LEEUWARDEN Ook voor
een groot deel van het publiek
aan de Bonkevaart bleef het
gisteren een raadsel wie de
Elfstedentocht bij de vrouwen
had gewonnen. Betty Wester-
veld beklom weliswaar als
eerste dame het talud naar de
laatste stempelpost, Tineke
Dijkshoorn was de vrouw, die
haar schaatsen als eerste over
de meet had geduwd. Er was
vrijwel geen toeschouwer, die
dat feit had geconstateerd. Ti
neke Dijkshoorn leed echter
niet onder dat gebrek aan
(h)erkenning.
Nuchter als een pasgeboren
kalf stelde de 33-jarige moeder
van drie kinderen: „In dat
schaatspak val ik nu eenmaal
niet op tussen de mannen".
Echt warm of koud kon de
huisvrouw uit Schipluiden er
niet van worden. Eenzelfde
schijn-onverschilligheid, waar
mee ze ook haar Elfstedenzege
begroette. „Natuurlijk, het is
het hoogtepunt van mijn
schaatsloopbaan. Maar denk
niet dat er nu iets bijzonders
met me gebeurt. Daarvoor ben
ik veel te nuchter".
Een half minuutje verschil
viel er op de eindstreep slechts
te noteren tussen de nummers
één en twee. De lichamelijke
conditie van beide dames gaf
echter een verschil van dag en
nacht te zien. Tamelijk kwiek
hees de 38-jarige Betty Wes-
terveld zich op de wallekant,
terwijl de winnares, onder
steund door twee EHBO'ers,
van vermoeidheid geen woord
meer kon uitbrengen. Haar
verhaal verklaring kwam
uren later in de Frieslandhal.
„De laatste drie kilometer heb
ik niet meer kunnen schaat
sen. Mijn metgezel in de slotfa
se haakte toen af, omdat hij
moest plassen. Kapot was rk,
helemaal stuk. Met vreselijk
veel inspanning kon ik het
ene been nog voor het andere
krijgen, anders was ik hele
maal niet meer aangekomen".
De geklopte Wester veld over
de ineenstorting van haar ri
vale: „Ik kan me wel voor
mijn kop slaan. Ik was ervan
overtuigd dat ik Tineke niet
meer kon inlopen op de laatste
stukje. Als ik geweten had dat
ze zich zó slecht voelde, dan
had ik kunnen profiteren.
Dertigers
overmacht van de dertigers.
De vrouwelijke marathon-
schaatsters van het eerste uur
mogen dit seizoen dan wel
concurrentie hebben gekregen
van Ingrid Paul en noordelijke
jongeren als Erna Uitham en
Corina Slagter, in de loodzwa
re Tocht der Tochten gelden
andere maatstaven. Met routi
ne en taaiheid in de bagage
kon iemand het ver schoppen
in het kleine damespelotonne-
tje.
De 23-jarige Slagter, als enige
vrouw opgenomen in de Ae-
gon-marathonformatie van
Dries van Wijhe en Henri Rui
tenberg, mist beide eigen
schappen nog. Zo kon het ge
beuren dat de bankemployé
uit Meppel ruim honderd kilo
meter lang als eerste vrouw in
de wedstrijd reed. Herhaalde-
SCHIPLUIDEN Niet alleen Evert van Benthem
stond gisteren een grootse ontvangst te wachten. Tineke
Dijkshoorn, de snelste vrouw in de veertiende tocht,
wordt vandaag in haar woonplaats Schipluiden uitge
breid gefêteerd. De 33-jarige schaatster begint om 19.00
uur met een rondrit door het dorp. De tocht eindigt bij
de Dorpshoeve waar, voor het feest zal beginnen om
19.30 uur de huldiging zal plaatsvinden.
lijke valpartijen in het man-
nengroepje, waarin Slagter
meereed, braken halverwege
haar weerstand. Ze raakte na
een pijnlijke plof op haar stuit
je het contact Tnet de groep
kwijt en moest tien minuten
lang alléén door de vrieskoude
rijden. „Toen was het gebeurd
met me, total loss was ik", al
dus het jonge marathontalent.
De „oudjes" maalden niet om
het gebrek aan serieuze con
currentie vanuit de jonge gele
deren. Zelfs Lenie van der
Hoorn, de winnares van vorig
jaar, kon er geen traan om la
ten. „Die jonge meiden zijn in
gestort, toen het écht zwaar
werd. Een kwestie van karak
ter, want geloof maar dat ik
pijn heb geleden onderweg".
Voor Tineke Dijkshoorn was
het kruisje belangrijker dan de
eindklassering. „Al die poespas
na afloop hoeft voor mij niet
zo. Ik ben geen Evert van
Benthem, die uitgenodigd
wordt voor het openen van
winkels en het doorknippen
van linten. Dat zal met de
winnares van de dames-tocht
niet zo snel gebeuren. Logisch,
dat de aandacht voor de man
nen veel groter is dan voor
ons. Daar zit ik niet mee, de
concurrentie is bij hun veel
zwaarder dan bij ons. Voor mij
is het ook de laatste keer ge
weest. Ik zal me volgend jaar
gaan bezighouden met het rij
den van toertochten. Samen
met mijn zoon van dertien, die
ziet me nooit meer de Elfste
dentocht rijden".
gewoon om de eer. Ik ben
werkelijk doodgelukkig,
fdat ik het gehaald heb.
Het was een perfecte dag,
het kon niet beter".
De prins vertelde bij Stavoren
(na 67 kilometer) voor het
eerst gemerkt te hebben, dat
de toeschouwers hem herken
den. „Het was zeker in het
nieuws geweest. Daarvoor her
kende niemand me nog, maar
plotseling zag iedereen me.
Het publiek reageerde prima,
zoals de mensen voor iedereen
hebben gejuicht."
Prins Willem Alexander zei,
dat hij vrij veel geschaatst had
de laatste tijd. „Ik heb wat
tochten op natuurijs gemaakt.
De langste was 65 kilometer,
dus heel wat minder dan ik
hier moest afleggen. De eerste
helft ging heel erg snel. Als ik
het tempo, zoals het tot Bols
ward was, had kunnen vol
houden was ik al om half ze
ven binnengekomen. Maar
toen kwamen er rotstukken,
er stond veel meer wind en de
vermoeidheid begon mee te
tellen".
Na de finish hing de prins mi
nutenlang in de armen van de
geëmotioneerde Koningin
Beatrix en Prins Claus, die
speciaal voor de begroeting
van hun oudste zoon naar
Leeuwarden waren gekomen.
„Dat had ik niet verwacht",
aldus Willem Alexander „Van
Buren", „Het was een fijne
verrassing".
„Hij lijkt in de voetsporen van
z'n overgrootmoeder Wilhel-
mina te gaan treden. Als die
incognito reisde, deed ze dat
onder de naam Wilhelmina
van Buren of Gravin van Bu
ren". Dat zegt streekarchivaris
Wim Veerman van Tiel, Bu
ren en Culemborg over de
schuilnaam W. A. van Buren
die gisteren door prins Wille-
m-Alexander gebruikt werd
bij de Elfstedentocht. Eén van
dè ongeveer twintig titels, die
officieel horen bij de regerend
vorst of vorstin in Nederland
is gravin of graaf van Buren,
verkregen via erfopvolging.
Juliana gebruikte de betref
fende naam nooit en koningin
Beatrix heeft dat totnutoe ook
niet gedaan.
Juichend passeert prins Willem Alexander de eindstreep op de
Bonkevaart na een tocht van zestien uur door het Friese land
schap.
LEEUUWARDEN De 29-jarige Werner van Dijk uit
Amsterdam ging gisteravond niet alleen met het felbe
geerde Elfstedenkruisje, maar ook met een speciaal ge
bakken Elf steden taart en een door voorzitter Sipkema
persoonlijk afgestempelde deelnemerskaart van het ijs.
De Amsterdammer, student medicijnen was tevreden:
hij was, de laatste binnenkomer die, klokslag twaalf uur,
nog in aanmerking kwam voor de sportieve onderschei
ding. Tot een dag voor de Tocht der Tochten" was het
voor Van Dijk hoogst onzeker, dat hij als officiële deel
nemer aan de start zou verschijnen. „Ik zou in ieder ge
val zwart meerijden, maar toen ik een dag voor de elf
stedentocht via een vriend alsnog een start kon bemach
tigen, was het natuurlijk helemaal dik voor elkaar".
Ook 's avonds laat stonden er nog enkele duizenden toe
schouwers op beide oevers van de Bonkevaart. Hun
luidkeelse aanmoedigingen namen in volume toe naar
mate middernacht naderde. Ook daarna bleef het pu
bliek op zijn koude post. „De schaatsers die nu nog bin
nenkomen, hebben ons het hardst nodig", aldus een in
een Friese vlag gehulde Elfsteden-fan.
