De Leidse Petru
halve eeuwoudnog steeds
n kranig onderkomen
Vrouwennetwerk RUL komt van de grond
AVONDZORG IN
LEIDSCHENDAM
Meerburg neemt afscheid
van trainster
i T.EIDEN OMGEVING
EeidócSoiwant
DINSDAG 4 FEBRUARI 1986 PAGINA 11
Woef woef
Sommige verdachten kun
nen een situatie op een zo
danig luchthartige wijze
beschrijven, dat men zich
na afloop van hun verhaal
deemoedig afvraagt: is dat
nu alles? Is voor zo'n futili
teit een proces-verbaal op
gemaakt? Gisteren ver
scheen er weer eens een
verdachte die de zaak van
de vrolijke kant bekeek en
zich met veel overtuigings
kracht naar een „happy
end" praatte. In het kort
kwam zijn vergrijp op het
volgende neer: de man had
zijn twee honden in park
De Houtkamp in Leider
dorp los laten lopen en op
een bepaald moment wa
ren de dieren achter twee
personen op één fiets aan
gerend. Deze kwamen ten
val, een broek scheurde en
de fiets was stuk. De be
schuldiging luidde dat de
man zijn honden binnen de
bebouwde kom niet aan de
lijn had gehouden. Zo op
het eerste gezicht toch geen
zaak om vrolijk over te
doen.
„Ik liep om kwart voor
twaalf s nachts met twee
collies door het park", be
gon de lange, forse man
zijn verhaal. „Het waren
puppies van acht maan
den vertelde hij. Daarbij
gemakshalve vergetend dat
honden van acht maanden
oud geen puppies meer
zijn. De beschrijving .jonge
hond" was beter op zijn
plaats geweest. Een puppie
van acht maanden is net
zoiets als een baby van vijf
jaar oud. Maar goed, terug
naar de verteller. Die legde
aan kantonrechter Spijker
uit dat het gehoor van hon
den acht keer beter is dan
dat van mensen. Waar hij
met die verklaring over
dat scherpe gehoor naar toe
wilde, werd snel duidelijk.
„Er reden twee jongelui op
een fiets door het park.
Een van de banden was lek
en daardoor ontstond een
piepend geluid. Dat hadden
mijn honden nog nooit ge
hoord. En toen zijn ze ach
ter die fiets aangehold.
Grote pret, woef woef",
schetste de man het tafe-
Haas
De fietsers hadden kenne
lijk niet in de gaten dat de
dartele honden alleen maar
wilden spelen, want ze gin
gen er als een haas van
door. Wat vanwege die lek
ke band natuurlijk geen
eenvoudige opgave was.
„Dat hadden ze juist niet
moeten doén", zei de eige
naar van de collies. Tja, dat
was inderdaad niet slim
van die fietsers. Je blijft
toch gewoon staan wan
neer er 's nachts twee blaf
fende honden op je afko
men. Die wil je toch dol
graag eens over de kop aai
en, achter de oren kroelen
en op de flanken kloppen.
Over de schade merkte de
man terloops op dat er een
broek was gescheurd en
een fiets beschadigd. „De
schade is vergoed, er is
zelfs een nieuwe fiets ge
kocht. Goed, daar maken
wij geen drukte om. Ik heb
dat meisje zelfs een busa
bonnement gegeven voor
de periode dat haar fiets bij
de reparateur was. Het
heeft me 300 gulden ge
kost", deed hij verslag. De
man zei het vreemd te vin
den, dat hij toch was opge
roepen; de schade was im
mers vergoed. Spijker leg
de hem uit dat er twee
kanten aan deze zaak wa
ren: een civielrechterlijke
en een strafrechterlijke.
Oficier van justitie Van
den Broek wilde weten of
de beesten agressief zijn.
„Nee, helemaal niet",
klonk het luid en zelfs een
beetje verontwaardigd.
.Collies zijn de liefste hon-
jen die er zijn. Engelse las
sies. Ik heb een foto bij
me", zei de man enthou
siast en zijn hand ging
richting binnenzak. Van
den Broek hoefde de foto
echter niet te zien. Maar
kantonrechter Spijker wel.
Hij bekeek de in een porte
feuille verpakte foto waar
derend: „Vroeger had je
zo'n televisieserie", zei hij
met een glimlach van her
kenning op het gezicht. Het
leek wel of de rechter zich
even voor beeldbuis waan
de, toen hij als kleine jon
gen met rode oortjes de
avonturen van de wonder-
hond Lassie volgde. De of
ficier vroeg geen boete.
„Als ik had geweten dat de
schade was vergoed, dan
had ik de zaak niet laten
voorkomen", motiveerde
hij zijn eis. Spijker ging
hiermee akkoord en ver
klaarde de man schuldig,
legde hem geen straf
op.
KEES VAN HERPEN
Tijden en opvattingen zijn
veranderd, onnodige ballast
werd door de bemanning van
het „scheepje van St.Petrus"
overboord gezet in een po
ging bij de tijd te blijven,
maar vijftig jaar lang staat
daar nog steeds onverander
lijk aan de Leidse Lammen
schansweg de parochiekerk
van St.Petrus. Heel opval
lend. Zozeer zelfs, dat eens'
een parochiaan, Leo C.J.Roo-
zen nu oud-hoofdredac
teur van de Leidse Courant,
majestuoso kon schrijven:
„Als een haan, fier genesteld
tussen een toom Bedeesde
kippen, zo torent de St.Pe-
truskerk uit boven de behui
zingen die haar alzijdig om
ringen. Bij tijd en wijle, bij
rouw en trouw, bij doop en
eucharistie, begint die haan
te kraaien en de klok te lui
den, en weten de omwoners
en de ommelanden, dat de
hoge ogen van de toren wa
kend uitzien over de stad
Leiden, die aan de apostel
Petrus is toegewijd".
Dat is pas taal, waar ik nog
wel een paar plakken van
lust. De haan zo familiair
met de Prins der Apostelen
sinds die dramatische och
tend van de eerste Goede
Vrijdag is, 65 meter hoog,
nog steeds fier, al kukelt hij
niet zo vaak meer. Zijn toren
weegt nog immer 3000 ton en
het hele Huis Gods staat op
100 betonpalen, verankerd in
een vaste zandplaat diep in
de grond.
Vandaag heet „de Petrus"
niet meer Huis Gods, maar
„Huis van ons". Dat is een
openbarende vinding een
relevatie, zeggen we dus
van de parochiële knokploe
gen van een geestelijk reveil.
Je gaat er ook niet meer
„naar de Mis", maar je voelt
je „Thuis in Ons Huis". Ter
zijde, met de „dienstingang"
aan de Lorentzkade, is nog
steeds de pastorie: het Hoge
Huis. Daar woont stilaan nog
maar één priester, een pastor
die tevens pastoor is. Voordat
het naoorlogse verval toe
sloeg .werd die immense
woonruimte nog gevuld met
het eerbiedwaardig gebrom
van de getoogde „balas" en de
klaterende lachjes van vier
kapelaans, die ook wel hun
nukken hadden hoor. Dat al
les is verstomd nu, maar de
Petruskerk gaat, voorzien
van een lauwerkrans, opgeto
gen en overtuigend feest vie
ren: ze bestaat op 9 maart een
halve eeuw als rooms mid
delpunt van een aantal aan
palende stadwijken die naar
haar opkijken.
Even de weemoed
Het accent van die viering
zal komen te liggen op „ge
meenschap nu"; want je leeft
maar eenmaal, en vooruit.-
Toch past hier ook de wee
moed om het verleden. Ik
zou het zè vóór me kunnen
zien: de eerste Petruskerk
der nieuwe geschiedenis, ge
bouwd in 1836 aan de Lange-
brug, brandde in 1933 goed
deels af. Drie jaar later klonk
in een gloednieuw godshuis,
terwijl de Blauwe Tram
De Petruskerk aan de Lammenschansweg, in een jonge wijk, waar de tram nog reed; het
sierlijke, speelse dakruitertje nog op het einde van het schip. Het is helaas jaren geleden van
het dak gewaaid door een windvlaag en wordt nu node gemist.
DE TIJDEN VAN KROPHOLLER EN DE
EXCELLENTIES ZIJN VERVLOGEN
MAAR ZE BLIJVEN INDRUKWEKKEND
voorbijreed, het „Sacerdos et
Pontifex, et virtutum opi-
fex". De "Priester en Brugge-
bouwer en bewerker der
deugden" zelf schreed bin
nen, met een paarse mantel
met hermelijn en lange sleep,
die opgehouden werd zijn
huisknecht Willem Bloem
(de „Bloemenbisschop" bijge
naamd). De consacrerende
bisschop was Joannes Petrus
Huibers in zijn Haarlemse
diocees in sommige met de
kerk vergroeide kringen ook
wel goedmoedig „Tante
Jans" genoemd; toen nog een,
Doorluchtige Hoogwaardig
heid, maar al gauw waren
onze bisschoppen Hunne
Hoogwaardige Excellenties.
Doch mgr. besproeide de
nieuwe parochianen en hun
nieuwe kerk spaarzaam met
wijwater, vanuit het vat dat
hem door z'n Willem werd
voorgehouden.
Vandaag, na de devaluatie
van paars en purper en in
een tijd van verdwijnende
kerken, hebben we het nog
slechts over „de bisschop".
En we noemen hem nog bij
z'n voornaam ook, zoals kar
dinaal Ad Simonis. Trouwens
die zou al stomverbaasd staan
als hij werd aangeduid als
Zijne Eminentie Adrianus,
kardinaal Simonis. Die is mo
dern genoeg om dan te den
ken: „Nou, die jongen behan-
nest de kluit"; hij vindt het
normaler als hij door één of
andere carnavalsvereniging
bevorderd wordt tot Eerste
Koekeloeris, maar dan met
behoud van geloof en zeden.
Neem nou „onze" Rotterdam
se bisschop, die ook als voor
malige monnik een mooie
voornaam heeft, Ronald of
zo, maar voor de rest heet hij
Bar. Wel, bisschop Bör heeft
het t
druk met
dat hij niet eens weet of hij
op het gouden feest van de
Leidse Petrus kan komen.
Veste van
godsvertrouwen
Het is koud, in de grote
ruimten beneden in de Pe
trus-pastorie, die leeggeraak-
te clericale kazerne. Maar de
eeuwen zullen haar niet
overweldigen, immers de
„bakstenen architect" A.J-
Kropholler tekende ervoor.,
Hij was de Wassenaarse
schepper van een hele wijk
en van de Petruskerk, deze
midden-20ste eeuwse vesting
van godsvertrouwen, en van
al die andere vuurvaste ker
kelijke en gemeentelijke bas
tions in den lande. De Leidse
ir. Hugo van Oerle was zijn
secondant die de bouw reali-
Op mijn omwegen door stad én land
kom. ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch of schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
seerde. Het blijft koud in die
pastoriezaal; de verwarming
staat niet aan. Ik heb er een
gesprek met de buurman van
de pastorie, Jules Kirch, ar
chitect, lid van het kerkbe
stuur en ad hoe voorzitter
van de feestcommissie^tus
sen twee lippen ontwierp hij
ook de nieuwe behuizing
voor C&A Leiden aan de
Haarlemmerstraat. Daar zit
ten ook Anton Buis, de p.r.-
man van de parochie (of P.I.,
Petrus Informatie; het perio
diek), en Jos Smit, parochi
aan namens de jongeren bij
het feest.
Patoor W.C.Heijster, ruim
een jaar in de „Petrus", had
erbij willen zijn, maar hij had
al een paar begrafenissen
achter de rug. Misschien zijn
die uitgelopen, maar hij is
niet bij het gesprek aanwezig.
Pastoor Heijster is eigenlijk
inwonend in de pastorie, bij
een bevriend gezin dat de bo
venverdieping bevolkt. „Be
neden is het één grote verga
derruimte met geweldige ac
tiviteiten, met vier tot vijf
vergaderingen in de week 's
avonds", vertelt Jules Kirch.
Jos Smits: „De jongeren ko
ken en eten er op een „Open
Tafel". Dat zijn tafelpraatjes,
en na de maaltijd afwassen,
koffie zetten en een thema
bij de horens nemen".
Jules Kirch: „Nog maar een
jaar of dertig, veertig geleden
was er de grote pastoor Theo
Beukers, die niet alleen de
Mis met het gezicht naar het
volk las, maar in zijn pastorie
ook nog vier kapelaans onder
zijn hoede had; samen met
zijn huishoudster Mien, een
diepgelovige „tang" die de
wind eronder had Door de
tijd heen hebben we hier
veel priesterwijdingen gehad
in de parochie; elk jaar wel
een neomist". „Vanaf Pad
berg en Vreeburg", vult me
neer Buis aan; „maar pastoor
Beukers leeft nog steeds
voort bij de oudere mensen.
Die blijft onverbrekelijk ver
bonden met deze parochie.
Hij was een bijzonder zacht
moedige mens die niettemin
de wind in de parochie eron
der had. Misschien ook dank
zij Mien".
Felix Timmermans
Meteen als je de Petrus bin
nenkomt, vind je in de muur
links een tegelplateau van de
H.Antonius. Sieraad. Geschil
derd en gebakken (in '38)
door de fameuze Vlaamse
schrijver Felix Timmermans
uit Lier. „De Petrus" is daar
terecht trots op. En dan de
kruiswegstaties, vervaardigd
door de Warmóndse artiest'
Pieter Geraedts. Dat is ook
raampjes
brandschi
van de Haarlemse horrelvóe-
tige maar begaafde glazenier
Han Bijvoet in het priester
koor. Altaren en kapellen
(St.Liduina): de nieuwe „Pe
trus" trok kunstenaars aan,
en monseigneur Huibers ging
daar destijds (met in zijn mij
ter, simplex, geborduurd:
„Sub tuum praesidium";
sancta Dei genitrix) zegenend
aan voorbij.
De mensen van de Petrus in
Leiden hebben vijftig jaar
een lange adem gehad. Jules
Kirch: „Ruim 20 werkgroe
pen, in 4 sectoren: Algemene
zaken; Liturgie; Katechese of
verkondiging; en Welzijn
waar onze pastoor geweldig
veel gewicht aan hecht. Wij
beleven in onze parochiege
meenschap een heterogene
beleving van de gemeen
schapszin. Laat ik het zo
maar eens zeggen. De kerk
wil openstaan voor alle men
sen, vooral ook de jongeren.
Maar we gaan gerust de toe
komst tegemoet; hoe het ook
reilt en zeilt met z'n sores in
de kerk. Dat deze Petruskerk
afgebroken zou moeten wor
den is een onmogelijke (maar
soms wel gehoorde) gedachte.
We draaien financieel goed,
met die kerkbalans eens in
de twee jaren. Het afgelopen
jaar kwam binnen wat was
toegezegd. Daar willen we de
klok weieens over luiden.
Zoiets is bemoedigend in dit
proces van vergrijzing naar
verjonging".
Jules Kirch is meermalen de
toren opgeklommen. „Als bij
het verzetten van zomer-
naar wintertijd, of omge
keerd, die wijzers verzet
esten worden. Als ik met
tijd achteruit moest zat ik
daar in de kou weieens te
denken; je moet dan de slin
ger van het uurwerk stopzet
ten en na een uur weer op
gang brengen. En dan ga je
denken, vanzelf; daar heb je
dan de tijd voor".
De St.Petruskerk 50 jaar. En
het ziet er allemaal nog zo
jong uit. Bij de viering
meent kerkbestuurder Jules
Kirch gaat de kerk eruit
zien „getooid als een bruid
voor haar man". Hoe precies
wil Kirch niet zeggen; dat
moet een verrassing blijven.
Maar het wordt groots, over
een week of wat. Daar ko
men ook de „Vrienden van
de Petrus" op af. Dat zijn de
niet-parochianen die aan de
Lammenschansweg hun vre
de des harten vinden, als het
allemaal zo mooi zingt en
klinkt onder directie van
Thijs Kramer, de dirigent en
organist uit Hilversum. Jules
Kirch: „We hebben goede
koren, waaronder een aan
doenlijk kinderkoortje dat
zelfs kan neuriën; zo mooi
dat ik zelfs ga janken..."
Er komt een neel feestpro
gramma, waar we in deze
krant graag op terug willen
komen. Onderdeel daarvan is
een soort „Changing the
bells", bij de opening en de
sluiting van het feest. Dan
worden alle vijf de klokken
hamerend beproefd in een
melodie. En er komt nog veel
meer. De „Petrus" kan z'n ei
gen geluk bijna niet op. U
hoort er nog van.
De gemetselde bakstenen bogen van Kropholler haalden bin
nen de St.Petruskerk de eeuwigheid een stuk dichterbij: ar
chitectuur om van te smullen. En nog steeds om even bij stil
te staan.
LEIDEN Het Vrou
wennetwerk bij de Leidse
universiteit komt redelijk
van de grond. Dit blijkt
uit een tussentijdse evalu
atie. Ruim 230 vrouwen
hebben laten weten sterk
in de activiteiten van het
netwerk geïnteresseerd te
zijn.
Het netwerk is te vergelijken
met een web van informele
contacten en kent dus geen
lidmaatschap. Het stelt zich
ten doel vrouwelijke werk
nemers en studenten van de
RUL in staat te stellen erva
ringen en informatie uit te
wisselen over hun positie en
functioneren aan de univer
siteit. Op den duur kan daar
door het arbeidsklimaat ver
anderen, zodanig dat de
vrouw volwaardig kan func
tioneren binnen de instel
ling. Er wordt dus gestreefd
naar positieverbetering voor
vrouwen.
Het netwerk werd begin vo
rig jaar ingesteld. Per 1 fe
bruari werd toen een coördi
nator aangesteld, die een jaar
de tijd kreeg om het Vrou
wennetwerk gestalte te ge
ven. In de tussentijdse evalu
atie wordt gesteld, dat dat
ene jaar aan de korte kant is
gebleken. Een langere aan
loopperiode is nodig om de
zaak goed voor elkaar te
krijgen. Daarbij wordt ge
steld, dat niet alleen de vrou
welijke werknemers baat
hebben bij het netwerk,
maar dat de afgelopen perio
de duidelijk is gebleken, dat
het netwerk ook voor de
RUL zelf nuttig is geweest.
Leidinggevenden bij de RUL
kregen vanuit het netwerk
gegevens onder ogen over
wat er zich aan de „basis" af
speelt en hoe bepaalde regels
in de praktijk uitwerken. Op
deze manier is er bijvoor
beeld een intensievere infor
matieuitwisseling tussen de
verschillende afdelingen van
de universiteit tot stand ge
komen over de invoering
van automatisering in de ad
ministratieve sector.
LEIDSCHENDAM De
Leidschendamse Kruisvere
niging is deze week begon
nen met het geven van
Avondzorg aan ernstig zie
ken en aan mensen die won
den hebben die meerdere ke
ren per dag verzorgd moeten
worden. De activiteit is nodig
omdat patiënten in verband
met bezuinigingen in de ge
zondheidszorg steeds sneller
uit de ziekenhuizen ontsla
gen worden. Deze mensen
hebben thuis dan echter
steeds meer en steeds langer
hulp nodig. Kruisverenigin
gen kregen hierdoor steeds
meer het gevoel tekort te
schieten. Voor de regering
was dit aanleiding de kruis-
verenigingen tegemoet te ko
men in de vorm van perso
neelsuitbreiding. In de nieu
we Avondzorg is zeven da
gen per week een verpleeg
kundige beschikbaar tussen
19.00 en 23.00 uur. De toch
nog beperkte hulp betekent
dat de wijkverpleegkundige
zal moeten kiezen voor echt
noodzakelijke hulp die ook 's
avonds moet doorgaan. Het is
de bedoeling dat door de
kruisvereniging overdag
wordt bekeken welke hulp
precies nodig is. De inlichtin
gen worden daarna doorge
geven aan de avondverpleeg-
kundige. Indien men niet
voor avondhulp in aanmer
king blijkt te komen kan in
overleg met de kruisvereni
ging worden geprobeerd
naar een andere oplossing,
wellicht met omwonenden of
familie, te zoeken.
BURGERLIJKE
STAND
Geboren: Maarten Boudewijn, z.v
H.L. van der Blom en M. E. F. de
Kier; Gert Jaap, z.v. M. Pronk en J.
van Duijvenbode; Danielle Adriana
G. J. Hoogevêen en J. P.
Nieuwkerk; Johannes, z.v. J. van der
Plas en M. van Duijn; Jacomijn Jo
hanna Maria, d.v. J. A. M. de Vos en
G. J. Baljon; Rowan Ryuichi, z.v.
H. W. Fuchs en M.G.J. Dickhoff;
Mariska, d.v. J. van Beelen en P. N.
van Delft; Gerard Dirk, z.v. C. M.
Zuijderduijn en B. J. Meijvogel; Jack,
z.v. P. Duin en F. G. M. B. van Kam-
rn; Riemke, d.v. M. Markus en
B. W. M. Helmink; Michael Gerar-
dus Hendrikus, z.v. G. H. M. A Kui
pers en L. A. M. Looijestijn; Wijntje,
Roos-Marijn, d.v. D. Kinkel en 1921, vrl., echtgen.
i. W, Vooijs
1. D. Dongcl-
mans; Adrianus Hendricus Jeroen,
z.v. H. T. J. de Haas en L. M. Kuiven-
hoven; Michael Nichola
Cornelis, z.v. C. M. van der Voe...
W. F. Kikkert; Stan Ferdinand,
H. A. M. van den Berg en C. A.
Evert en N. M. Krans; Tim, z.v.
L. A. M. van Loon en E. van Ravens-
waaij; Daisy Johanna Helena, d.v.
M. D. I. de Ridder en J. Schmidt; Ca-
tharina, d.v. W. S. de Best en J. van
der Marei; Sandra, d.v. H. M. M.
ager en A. B. Brandon; Jetty
Marjolein, d.v. F. A.
G. M. de Vries; Johannes Petrus Cor
nelis, z.v. C. J. M. Edelaar en M. G. J.
Tack; Cees, z.v. C. J. Bergman en
M.G.C.M. Quax; Hendrik, z.v. H.
van Delft en Y. Y. Proost; Wouter
Jan, z.v. D. J. van Iperen en A. S.
van Gent; Tamara Yvette, d.v. S. A.
Lagas en L. Y. Massij; Desirée Cha-
mella Natasja, d.v. M. D. de la Rie en
J. Stuurman; Alexander Adrianus
Gerrardus, z.v. W. J. P. Groeneveld
en G. A. Schrama; Frank Gerard
Herman, z.v. M. van de Kasteelen en
J. G. Kolthoff; Bartje Jacobus, z.v. J.
de Mol en A. C. Schaddelee; Marleen,
d.v. H. Buurma en H. M. Swart; Su
zanne, d.v. I. Nievaart en A. Esse-
link; Björn Valk, z.v. R. J. Smit en
M. H. de Valk; Geert Antoon, z.v.
B. J. E. ten Brink en M. E. de Beun;
Yuri Gabriël, z.v. F. J. Santos Julifio
en A. M. C. Kloet; Clasina Petronella,
d.v. R. Bosman en M. Peet; Julien
Alain Emile, z.v. P. R. J. Fontanet en
E. M. Estienne; Simon Louis, z.v.
P. B. Begemann en E. F. J. Groes-
beek; Gijsbert, z.v. D. Dekker en
G. A. L. Cozijn', Robert Pieter, z.v. R.
Noordergraaf en J. H. Teekens.
a, geb. 8-11-1894, vrl., geh.
gew. met R. L. Houweling; D. Ema-
nuelson, geb. 18-7-1975, man; A. Pee
man, geb. 23-11-1914, vrl., geh.
25-1-1935, man; A. H. L. Neuir
geb. 10-1-1986, vrl.; C. A. Alkemade,
geb. 13-5-1926, vrl., echtgen. van A.
J. Veldman, geb. 9-11-1913,
man; J. A. Zimmermann, geb. 1-3
1918, man; R. J. Röder, geb. 24-7-
1935, man; R. de Leeuw, geb. 5-5-
1903, man; A. C. Hassing, geb. 5-8-
1939, man; A. Zandbergen, geb. 13-
11-1901, man; W. Swaak, geb. 21-1-
1902, man; J. E. Holverda, geb. 29-12-
1906, vrl.. echtgen. van D. van San-
dijk; S. de Korte, geb. 28-9-1908, vrl.,
echtgen. van J. Karduks; A. Ober,
geb. 29-4-1915, man; A. G. Nulkes,
geb. 6-3-1919, vrl.. echtgen. van
W. J. C. van den Berg; C. G. Verha-
gf»n, geb. 1-7-1904, man; H. Pander,
geb. 23-7-1906. man; P. J. van Staden,
28-12-1903, man; R. R. Scheffers, geb.
29-12-1985, man; M. W. Onderwater,
geb. 27-8-1901, man; M. A. Cannoo,
geb. 18-12-1892, vrl., geh. gew. met
D. H. de Bruijn; H. Kraaij,- geb. 4-2-
1894, man; H. Hoek. %eb. 18-8-1938,
man; A. A. van der Maas, geb. 23-1-
1909, man; F. Barnhoom, geb. 23-2
1910, vrl., echtgen. van G. Smit; 1
Onderwater, geb. 28-10-1896, man; F
Slegtkamp, geb. 27-5-1894, vrl., geh
geh. gew
Gehuwd: M. B. W. Bergman en
C. F. M. Otten; D.C. Kraaij en M.
Aalbersberg; Y. Barzilai en I. A.
Speel; H. if Duyn en M. F. Mendes;
M*J. P Tissen en M. E. Veen; W. P.
Vogelzang en M. Dekker.
ZOETERWOUDE Het
was een zeer gezellig gebeu
ren zaterdagavond bij het
vertrek van de succesvolle
Meerburg-trainster Thea van
Tongeren. Ruim 18 jaar heeft
zij binnen de Zoeterwoudse
gymnastiekvereniging Meer
burg gefunctioneerd. Van we-,
ge vertrek naar Zuid-Afrika
heeft achter die carrière een
punt gezet. De wethouder
van sportzaken,
Geen krant ontvangen? Bel ti
H. S. Graniewski-Wijnands,
sprak haar diepe bewonde
ring uit over de wijze waarop
Meerburg, en in het bijzon
der Thea van Tongeren, de
naam van Zoeterwoude in
het buitenland heeft verte
genwoordigd. Die lovende
woorden gingen gespaard
met het aanbieden van een
Delfts blauw bord met daar
op afgebeeld het gemeente
huis van Zoeterwoude.
