Pedro van
Raamsdonk
hoeft geen
koekjes'
Theo Verlangen als opbouwwerker
Toneel
■£eidóc Sou/wmt
ZATERDAG 1 FEBRUARI 1986
AMSTERDAM - Zo'n vijftien jaar
geleden stapte ene Pedro van
Raamsdonk het boksschooltje van
de Albert Cuyp binnen. Met vallen
en opstaan leerde hij daar het bok
sen en vierde hij ook al snel de eer
ste successen. Akkoord, hij was wel
eens baldadig en werd dan naar
huis gestuurd. Om de volgende dag
weer van harte welkom te zijn. De
Albert Cuyp sloot Van Raamsdonk
gaarne in de armen, de blonde
vuistvechter zou uitgroeien tot het
paradepaardje van het Amsterdam
se boksen. Inmiddels echter is Pe
dro van Raamsdonk niet meer wel
kom in het trainingslokaal midden
in de gelijknamige Amsterdamse
volksbuurt. Want onlangs tekende
hij een vijfjarig contract bij mana
ger/promotor Henk Rühling. Een
stap die bij de Albert Cuyp en met
name voorzitter Ruud van der Lin
den de nodige commotie heeft te
weeg gebracht.
Want Van der Linden eist tien procent
van Van Raamsdonks verdiensten en
wil bovendien als agent optreden van de
Amsterdammer. Echter er ligt ook reeds
een verbintenis met Henk Rühling. Van
Raamsdonk: „Ik ken het contract van
'82 met Van der Linden uiteraard. Ik
ben echter bokser en geen zakenman.
Beide heren zullen wel om de tafel gaan
zitten". Waarna hij er nog aan toevoegt:
„Ik vind het niet erg als mensen geld
door mij verdienen. Het wordt anders
als mensen aan mij verdienen". De
Zandvoortse manager Henk Rühling:
„De zaak is in handen van mijn advo
caat. Die zoekt het verder uit. Mij per
soonlijk komt het contract immoreel en
onzedelijk voor. Het lijkt me een lacher
tje, maar ik ben geen jurist".
Wat Pedro van Raamsdonk voorlopig
belangrijker vindt is zijn debuut binnen
kort. Op 17 februari debuteert hij in de
Arnhemse Rijnhal als prof tegen de
Westduitser Hans Gimborn. Maar prof-
boksen is een vies woord in de ogen van
de Albert Cuyp. Ruud van der Linden,
voorzitter-trainer van de Amsterdamse
club legt uit: „Het profboksen in Neder
land heeft een slechte naam. Wie herin
nert zich niet de affaire-Reddick. Ik ben
een liefhebber van het amateurgebeuren.
Als iemand wenst over te stappen naar
de profs, vind ik dat pnma. Maar dan
wordt er niet getraind op de Albert
Cuyp. Ik weet niet waar Pedro nu traint.
Daar moet meneer Rühling maar voor
zorgen. Misschien kan 'ie in de slaapka
mer van Rühling trainen".
„Ik", zegt de 25-jarige pugilist zelf, „wist
eigenlijk wel van tevoren dat ik op de
Albert Cuyp niet meer welkom was.
Want ik weet ook hoe men daar over het
profboksen denkt. En dus train ik nu op
de sportschool van Bert Kops, de wor
stelaar. En Joop Kruis is mijn persoon
lijke trainer. Mijn problemen hebben
zich van zelf opgelost".
Enige moeite
Van Raamsdonk erkent enige moeite te
hebben gehad zijn besluit om- tot de rij
en der profs toe te treden openbaar te
maken. „De beslissing prof te worden
was voor mij niet moeilijk. Ik had er al
leen wel moeite mee het op de Albert
Cuyp te vertellen. Ik ben er nu al een
tijd niet meer geweest. Ik mag er dus
niet trainen. Dan is het natuurlijk over.
Dan moet ik alleen nog in de toekomst
kijken".
Al wil Van Raamsdonk best nog wel
even terugblikken in het verleden. „Ik
heb", zegt hij in zijn woning ergens in
een buitenwijk van onze hoofdstad, „als
amateur natuurlijk een heel mooi leven
gehad. Daar denk ik met genoegen aan
terug. Want ik heb hele leuke dingen
meegemaakt. Het team Albert Cuyp was
toch iets speciaals".
Van Raamsonk licht dan zijn besluit
prof te worden verder toe. „Als ik straks
veertig jaar ben, wil ik niet tegen mezelf
zeggen: Pedro waarom ben je toen geen
prof geworden? Waarom heb je er toen
niet alles proberen uit te halen? Boven
dien had ik het bij de amateurs nu wel
gezien. Ik heb alles meegemaakt: een
EK, een WK en de Olympische Spelen.
Ik had nu wel weer kunnen wachten tot
het WK, maar dan blijf je uitstellen. Ik
was het zat constant dezelfde toernooien
te draaien. Fraaie evenementen, dat wel.
Maar elk jaar hetzelfde circuit van ne
gen, wordt toch een sleur. Bovendien be
gon ik steeds slechter te boksen. Ik had
moeite mezelf elke keer weer te motive
ren. Ik heb het laatste EK in het half-
zwaargcwicht gebokst. Omdat ik iets an
ders wilde. Terwijl ik daar toen met am
per 78 kilogram niet sterk genoeg voor
was".
Opmerkelijk
Overigens mag het opmerkelijk worden
genoemd dat Pedro van Raamsdonk een
contract heeft getekend bij Henk Rüh
ling. In het verleden haalde hij verbaal
regelmatig uit naar de Zandvoortse ma
nager. Amper twee jaar terug kon nog
het volgende citaat uit zijn mond wor
den opgetekend: „Hier, in Nederland,
kun je eigenlijk geen prof worden zonder
Henk Rühling. En daar zit eigenlijk het
probleem. Want meneer Rühling wil
méér verdienen dan de bokser. En daar
ben ik het niet mee eens. Ik moet in de
ring staan, niet hij. Dus moet ik ook
goed kunnen verdienen. In Nederland is
dat gigenlijk niet mogelijk. Dus als ik
prof word, zal het toch Amerika wor
den".
En wat heeft onze Pedro daar nu op te
zeggen? „Met de jaren gaat men anders
denken. Toen was ik nog jonger, berede
neerde ik bepaalde zaken anders. Dus ik
zit verder niet met in het verleden geda
ne uitspraken. En ik moet daarbij erken
nen dat ik - als ik alleen door het leven
was gegaan - al lang in Amerika had ge
zeten. Ik had daar goede aanbiedingen.
Maar dan moest ik daar wel gaan wo
nen. Ik kan echter niet alleen over mijn
toekomst beslissen", wijst hij naar zijn
vrouw Karin, die op het lederen bank
stel met zoon Kay stoeit.
Wijsheid
Wijsheid komt met de jaren. En dat
geldt - naar eigen zeggen - ook voor
Pedro van Raamsdonk. Die ook veel
heeft geleerd van eerdere, onprettige er
varingen. Zoals bijvoorbeeld een na-
olympische depressie. Nadat hij er in
Los Angeles niet in slaagde een medaille
te veroveren.
„Daar heb ik enorm veel van geleerd. Ik
ben neergesabeld door sommige journa
listen. Die begrepen mij niet. Natuurlijk
zei ik van tevoren dat ik zou winnen.
Maar dat zou ik nu weer doen. Ik zal het
uitleggen. Voor een wedstrijd of toernooi
twijfel ik zelf natuurlijk ook wel wat.
Maar dan ga ik denken: ik ga winnen, ik
ga winnen. En dan zeg ik zo vaak tegen
mezelf dat ik de beste ben, dat ik het
ook zelf ga geloven. Dat is een soort
zelfhypnose. Het is bovendien toch geen
gehoor als ik de mensen vertel dat ik ga
zeggen dat ik niet weet of ik ga winnen".
„Maar", voegt hij er aan toe, „ik ben er
over heen gekomen. Romeo Kensmill
van de Albert Cuyp heeft een grammo
foonplaat van John Osborne voor mij
opgenomen. Met een gigantisch goede
tekst. De teneur was dat men altijd in
zichzelf moet blijven geloven. Ik heb die
plaat in mijn auto wel duizend keer ge
draaid".
Marketing
Na de spelen trad Van Raamsdonk in
dienst bij een sport-marketingbureau
van Hagenaar Ton Albers. Hij was ver
antwoordelijk voor pr-activiteiten, maar
in werkelijkheid reikten volgens Van
Raamsdonk zijn bezigheden niet verder
dan licht administratief werk en het op
nemen van een rinkelende telefoon.
„Ik kreeg keurig elke maand mijn geld,
maar op een gegeven moment bleek dat
hij geen sociale Tasten afdroeg. Toen hen
ik onmiddellijk opgestapt. Want als
zwartwerker ben je strafbaar. Met die
man moet ik dus niets meer te maken
hebben. Mijn advocaat zoekt het nu ver
der uit. want ik heb nog geld van hem te
goed". En zijn vrouw Karin, nog steeds
woedend: „Die vent liet zelfs ons kind
onverzekerd rondlopen".
Van Raamsdonk geniet momenteel een
ww-uitkering. „Ik heb diverse sollicita
ties lopen. Bij de KLM als beveiligings
beambte en bij de Amsterdamse brand
weer. Ja, als brandweerman. Niet als
schoonmaker. Ik wil graag weer werken.
Ik denk dat dat voorlopig een goede
combinatie is. Afgesproken is dat ik
voorlopig vijf, zes gevechten per jaar
maak. Dan kan ik er makkelijk wat bij
doen".
Dagelijks
Van Raamsdonk traint momenteel dage
lijks. Oud-Nederlands kampioen Joop
Kruis begeleidt hem op vrijwillige basis.
„Joop doet dat geheel gratis. Hij kent de
kneepjes van het profboksen. Ik zal an
ders moeten gaan boksen. Ik heb de laat
ste vier jaar bijna constant mezelf moe
ten trainen. Ik ben blij dat er nu weer
iemand is die me corrigeert. Joop Kruis
wijst me nu op fouten die ik vroeger zelf
niet zag".
De eerste tegenstander van Van Raams
donk - Hans Gimborn - is naar ver
luidt geen gigant in de ring. Van Raams
donk zal hem, zeggen de insiders, slechts
een paar ronden langs de touwen jagen.
En dan is het gevecht afgelopen. Zodat
Van Raamsdonk, gelijk alle beginnende
profs, snel een aantal overwinningen in
zijn boekje kan zetten. „Ik", reageert de
Amsterdammer, „zit niet te wachten op
koekies. die je - pffft - zo weg blaast.
Men hoeft mij niet te brengen. Ik wil
graag zo snel mogelijk een goede tegen
stander. Want ik denk dat Nederland
toch ook graag een gevecht met Alex
Blanchard ziet".
Volgens manager Henk Rühling, die
meldt dat Gimborn in het zwaargewicht
inderdaad geen succesnummer was maar
vorig jaar als halfzwaargewicht ongesla
gen bleef, is dat binnen drie jaar ge
pland. „Ik denk dat een gevecht Van
Raamsdonk-Blanchard straks het zelfde
effect gaat krijgen als in het verleden
Koopmans-Blanchard". Reglementair
dient Van Raamsdonk echter wel eerst
seriebokser te worden en dan heeft men
minstens-dertien overwinningen nodig.
Rühling: „Maar wellicht kan hij eerder
worden gebracht. Niemand heeft er iets
aan als Van Raamsdonk alleen maar
makkelijke partijen krijgt. Daarom be
gint hij nu ook gelijk met zes ronden. De
meesten starten met vier rondjes".
Van Raamsdonk: „Toen ik Blanchard
laatst tegen die Engelsman Andries in
Londen zag, dacht ik: zo moeilijk is het
niet. Maar als je het ziet, lijkt het mak
kelijk. Men dient het te ondervinden".
Van Raamsdonk verheugt zich op de ko
mende vijf jaar. Al kent hij nog niet de
keerzijde van het bestaan van een pro
fessional. Rudy Koopmans haalde na af
loop van zijn carrière - waarin hij ten
slotte door belastingperikelen werd ge
plaagd - fel uit naar Henk Rühling. Ook
Alex Blanchard, die klaagt over het ge
ringe aantal gevechten per jaar, heeft al
gezegd te verwachten niet meer dan een
koffieshop of een snackbar aan zijn
loopbaan over te houden.
Van Raamsdonk: „Als ik van de gages
hoor die Blanchard krijgt, denk ik: dat is
niet zo gek. Ik heb een goed contract.
Niemand krijgt te horen hoeveel ik
straks verdien. Maar de percentages
staan mij wel aan. En als ik straks goed
verdien, hoort men mij niet zeggen dat
ik er slecht voorsta". Hoe hij zijn finan
ciële handel en wandel gaat inrichten
weet hij nog niet. „Ik ben van plan een
aparte rekening te openen voor mijn be
lastingcenten. Een prof heeft ook aftrek
posten. Dat wil ik in principe zelf gaan
doen. Stap ik gewoon naar het belasting
kantoor. Daar geven ze toch iedereen ge
woon de gevraagde inlichtingen".
DENNIS MULKENS
had de „Freigabe" van Olympia Bo-
cholt, Fühlers vroegere club, nog niet
binnen. Daarvan werden wij pas te elf
der ure op de hoogte gesteld. Ik vond,
dat de KNVB een pas beginnende club
in het betaalde voetbal daarvan wel di
rect op de hoogte had kunnen stellen.
Maar ja, al doende leert men. Emmen
leert snel, er is een bestuur met deskun
dige mensen, die allemaal sterk afgeba
kende taken hebben. Ieder is deskundig
op zijn terrein".
Nooit wisselen
Het woord FC Den Haag is gevallen. De
club uit zijn geboortestad, die hij al ja
ren geleden verruilde voor zijn huidige
woonplaats Groningen. „Die eerste com
petitiewedstrijd herinner ik mij als een
sfeervol gebeuren. Emmen bezorgde FC
Den Haag zeer goede weerstand, al zag
ik na de rust aankomen dat de wedstrijd
op een nederlaag kon uitdraaien. Dat ge
beurde in de 87e minuut door Remco
Boere. Ebel Bos had hem de gehele wed
strijd onder controle. Jammer. Boere. is
typisch een speler die een trainer eigen
lijk nooit moet wisselen. Al speelt hij
puur slecht, er is altijd wel een moment
waarop hij voor de ploeg van doorslag
gevende waarde kan zijn. Vroeger bij FC
Groningen had ik Peter Houtman. Ook
zo'n speler die tijdens de wedstrijd vaak
naar de lucht keek als er een vliegtuigje
over kwam. Hem wisselen was het laat
ste wat ik deed. Ook hij had vaak een
moment waarop hij een belangrijk doel
punt maakte".
„Voor mij staat hel vast, dat FC Den
Haag naar de eredivisie gaat. Kijk eens
naar de as, Jol-Otto-Boere. Wat daar om
heen staat is ook niet misselijk. En als
dan Roritberg op de bank zitHet
mag daar in het Zuiderpark niet mis
gaan, ook al hoop ik ze morgen met
mijn ploeg op sportieve wijze dwars te
zitten".
FRANS LEERMAKERS
Eerder deze week was er weer een fraai
staaltje volkstoneel-tussen-de-schuifdeu-
ren gade te slaan in het Zeister Voetbal
theater. De titel: Het demasqué van
Harmsen of de coup van Michels en Ho-
gewoning.
Eén ding heeft de zoveelste voorstelling^
van het gezelschap „De Miskleuners" wel
heel erg duidelijk gemaakt: Ton Harm
sen behoeft vanaf nu niet meer serieus te
worden genomen. Eerst iemand ongena
dig de mantel uitvegen (Beenhakker),
maar vervolgens niet zelf het boetekleed
aan durven trekken. Dat is Harmsen ten
voeten uit.
Zijn woorden („Beenhakker is een
schreeuwer") zouden verkeerd zijn uitge
legd, kroop de voorzitter van Aia.x afgelo
pen dinsaag op onbeschaamde wijze in
zijn schulp. Mij schieten woorden te kort
om een dergelijke handelwijze te typeren.
Het heeft veel weg van de pol verwijl de
ketel.
Harmsen uitte wel terecht kritiek op een
geintje van Beenhakker. Deze bediende
zich eind vorig jaar van een doorzichtige
truc om maandelijks wal meer in zijn
loonzakje bij de KNVB te ontvangen. Hij
trommelde een fotograaf van een groot
landelijke ochtendblad èn een kompaan
uit zijn Zaragozatijd op en het resultaat
was een foto met tekst in diezelfde krant.
De boodschap: Real Madrid zou interes
se hebben voor Beenhakker.
Nu is in de voetballerij, dat zal inmiddels
eenieder zonneklaar zijn, vee! mogelijk
om je zin te krijgen. Maar regelrecht lie
gen en bedriegen gaat toch wel wat ver.
Zo'n stunt schoot Harmsen terecht in het
verkeerde keelgat en daarvan heeft hij er
noga! wat, is mij inmiddels duidelijk ge
worden. Maar een beetje bestuurder van
een beet ie niveau houdt zo'n zaak dan
binnenskamers en roept de man in kwes
tie op het matje.
Maar Harmsen deed niets van dit alles.
Hij speelde in een weekblad nogal fors op
de man. maar schrok vervolgens van de
lawine aan publiciteit die na deze aanvat
over hem heen rolde. En wal is er dan
gemakkelijker dan zeggen dat je woor
den verkeerd zijn weergegevenDie truc
bestaat al sinds het uitvinden van de
boekdrukkunst door Laurens Janszoon
Coster, een ver familielid van de schoon
vader van Johan Cruiitf Die op zijn
beurt zou kunnen worden afgeschilderd
als de uitvinder van de achteroverdruk
kunst. Maar dit terzijde.
Even terug naar Harmsen, wiens herse
ninhoud - naar ik vrees - omgekeerd
evenredig is aan zijn lichaamsomvang.
Want anders bega je zulke enormiteiten
met. En zo het je al een keer gebeurt:
wees dan een kerel en sta voor je woord.
Harmsen deed dat met en kan vanaf dit
voorval worden gerangschikt in de cate
gorie „Onbetrouwbaar en onbeteke
nend".
Tenzij het Harmsens bedoeling is ge
weest vanaf deze week niet meer in de
publiciteit te komen, omdat geen enkele
zichzelf respecterende scribent nog ooit
een woord met hem wil wisselen. Dan is
zijn tactiek de juiste geweest. Maar ik
dicht hem niet zo veel kruideniersgeest
toe en ben zo vrij te blijven bij mijn eer
der ingenomen standpunt.
Kan Harmsens bijdrage aan het stukje
voetbaltheater in Zeist worden be
schouwd als het deel voor de pauze, er na
was ook het nodige te genieten. Maar het
mooiste gedeelte speelde zich af nadat
het doek al was gevallen en de aanwezi
gen onder luid applaus in de coulissen
waren verdwenen. Want wat gebeurde er?
Nadat de laatste hamerslag van voorzit
ter Van Marie was weggestorven deden
Hogewoning en Michels een boekje open.
En werd duidelijk dat het tweetal, on
langs gazamenlijk veertien dagen op pad
in China, weer iets moois had bekok
stoofd.
En het was geen portie Joe jong hai,
maar een regelrechte vaderlandse hut
spot. Waaruit Hogewoning en Michels
de grootste happen bleken te hebben ge
daan. Want het tweetal mag zich, als het
plannetje doorgaat, binnenkort bedienen
van het predikaat „directeur". Onder het
genot van een kopje geurige Chinese thee
hebben Siaak en Rinus een waterdichte
formule bedacht, waarbij de eerste com
mercieel en de tweede technisch directeur
moet worden.
Hetgeen betekent dat het illustere duo
nog meer in de melk krijgt te brokkelen.
Michels krijgt het met zijn nieuwe taak
omschrijving voor het zeggen in het tech
nische apparaat in Zeist. En Sjaak mag
daarvoor de centjes binnen gaan halen in
de veronderstelling dat hij als fit vut 'er
wel eventjes net zo veel werk kan maken
van het verkopen van Oranje als de twee
tot dusver voor de KNVB actieve bureaus
Inter Football en Pro Sport.
Deze kantoortjes brachten weliswaar de
afgelopen jaren de nodige pecunia in het
KNVB-laatje, maar de kassa rinkelde
voor de bemiddelaars zelf relatief wel het
hardst. Daar wil Sjaak nu een stokje
voor gaan steken. En nog wel onbezol
digd ook. Sjaak in de rol van Sinterklaas
en Michels als Don Quichotte, die vecht
tegen de windmolens in casu de teloor
gang van het vaderlandse voetbal.
Resteert de vraag welke rol in de rest van
de serie „De Zeister bossen ruisen" Leo
Beenhakker gaat vervullen. Met Michels
'als technisch directeur boven zich heeft
de schreeuwer niet zo gek veel reden
meer om een grote mond op te zetten.
Een beetje veïdtraining en een beetje
scouten, dan houdt het wel zo'n beetje
op. Te weinig in elk geval voor de aan
duiding „technisch onderdirecteur".
Beenhakker dus ook maar in de catego
rie „Onbetrouwbaar en onbetekenend".
BUYS
GRONINGEN/DEN HAAG -
Werken aan de ontwikkeling van
een voetbalclub met ambities. De
ervaring heeft geleerd dat Theo'
Verlangen daarin veel behagen
schept. Het meest lichtende voor
beeld uit zijn trainersloopbaan is
FC Groningen, waar hij mede
vorm heeft kunnen geven aan een
proces dat bij voetbalminnend Ne
derland niet onbekend is gebleven.
Na een jaar bij de Delftse amateurclub
Full Speed en vijf jaar jeugd- en assis
tent-trainerschap bij Feyenoord begon
hij bij de noordelijkst gelegen profclub
van het land in de eerste divisie met ge
middeld drieduizend toeschouwers. En
vijf jaar later vertrok hij weer, toen de
eredivisie al was bereikt, juist een toe
gangskaart voor het Europese bekervoet
bal was verworven en de tribunes in het
Oosterparkstadion doorgaans werden be
zet door meer dan tienduizend aanhan
gers. Aan het daaropvolgende avontuur
bij SC Cambuur, waar het bedje gespreid
leek, kwam snel en abrupt een einde,
maar bij Emmen, zijn huidige werkgever
en debutant in het betaalde voetbal, lijkt
de Hagenaar van origine weer in zijn
element.
„Emmen is volop in ontwikkeling. Snel
gaat het niet. ik voorzie dat wij wel een
paar jaar nodig hebben voordat er kan
worden gesproken van een echt goed ge
organiseerde profclub. Stapje voor stapje
proberen wij dat doel te bereiken. Spor
tief gezien is Emmen in de eerste helft
van de competitie iets onder mijn ver
wachting gebleven. Ik had twintig pun
ten begroot, het zijn er veertien gewor
den. Je hebt met menselijke factoren te
maken, met amateurs die jaren gewend
waren bij hun club de grote man te zijn
en nu gewoon keihard moeten werken
om alles bij te benen in zowel de wed
strijd als op de training die behoorlijk is
geïntensiveerd. Nu ben je in een fase ge
komen. dat de spelers moeten worden
beoordeeld met het oog op het volgende
seizoen. Wie krijgt wel een contract en
wie niet. Kunnen wij versterking krijgen.
Wij zijn bezig met het opzetten van een
scoutingscommissie en een medische
staf en het ziet er naar uit, dat het goed
gaat", aldus Verlangen.
„Financieel draait Emmen na een half
jaar profvoetbal heel aardig. Er was een
gemiddeld aantal bezoekers begroot van
vijfentwintighonderd. Wij staan op een
gemiddelde van ruim drieënvijftighon
derd. Daartoe heeft met name de thuis
wedstrijd tegen Veendam enorm bijge
dragen. Toen waren er in het sportpark
Meerdijk tienduizend mensen. Emmen
had thuis nog nooit voor zoveel mensen
gespeeld. Ën als je dan wint met 1-0 kan
de club voorlopig niet meer stuk".
Tegenvaller
Een tegenvaller vond Verlangen het feit,
dat de Joegoslaaf Tortevski geen ver
blijfsvergunning kreeg van het ministerie
van Sociale Zaken. De Stichting Ar
beidszaken had negatief geadviseerd.
Over het waarom wordt bij al die zaken
altijd driftig gediscussieerd. Verlangen:
„Inderdaad, en volgens mij niet ten on
rechte. Waarom kreeg Lipponen van FC
Twente wel een verblijfsvergunning?
Omdat hij Fins international is? Hij was
reserve bij een Spaanse tweede-divisie-
club. Tortevski heeft in de hoogste afde
ling van het Joegoslavische voetbal ge
speeld. Zoiets is toch hoger aan te slaan
dan het niveau van het Finse voetbal.
Bovendien was Tortevski, die zich zelf
heeft aangemeld en maatschappelijk
geen Nederlander in de weg stond, een
verrijking voor Emmen. Nee, ik vind
dat de toewijzing van verblijfsvergun
ningen waar het gaat om profvoetballers
anders moet worden geregeld. Een ande
re tegenvaller was, dat Grads Fühler in
de eerste competitiewedstrijd tegen FC
Den Haag niet kon meedoen. De KNVB
Theo Verlangen probeert van Emmendat morgen de tegenstander is van FC Den Haag,
stapje voor stapje een goed georganiseerde profclub te maken.
