Omwegen
Weidse artiesten steken voor
(bejaarden en invaliden de kop op
Reuma-patiënte kraakt
invalidenwoning
Zoeterwoude wil
alternatieven
voor bibliotheek
JTIDEN OMGEVING
£oidóc6oittant
IN BESTE SAMENWERKING ZONDER HAAT EN NIJD
rROUW MOET VANDAAG WONING
fERLATEN
VRIJDAG 10 JANUARI 1986 PAGINA 11
1 Vie. dacht dat het grote amu-
eJj «ment-taient alleen maar
,naekweekt werd in Volendam,
,msterdam of Rotterdam,
ie heeft het mis. Leiden is
iet de minste der steden
iraar het hedendaagse lied
irordt uitgebroed en gestalte
rijgt. O jee nee, Leiden
-—preekt wel degelijk een ge-
l J ongen woordje mee. Er be-
taat zelfs een soort van col-
fctief dat het puik van Leid-
e kelen in zich bergt. Zan-
ers en zangeressen hebben
ich ideëel verenigd om inge-
et te kunnen worden als de
raag naar het levenslied,
iet zijn glijdende legato's en
da olkse fibraties, zich voor-
eei oet. Dan staat het peloton
i b laar, gewapend met geest
ige rift en eigen orkestbanden,
alv raarbij dan „live" gezongen
j dpoet worden. Dan vloeien er
pn anen bij het auditorium. De
ige rtiest kan geen gevoelige
md laar aanraken, of er barst
?es| ij deze of gene onder de toe
eer oorders weer een huilbui
h >s. Het is zelfs voorgekomen,
bi at zowat een hele zaal zat te
,,st rienen. Het zijn vooral zie-
odi en, bejaarden en gehandi-
apte mensen die het dank-
mt aarste publiek van het col-
ivejectief vormen. „Ze zijn er
i/erjan echt even uit. Mensen,
g tfie je een plezier doet door
di oor ze te zingen", zegt Wim
heran der Sluys, aanrichter.
H Op zondag 2 februari gaan
he'e er weer tegenaan, een
iee aar uur lang, in het St.Elisa-
Ivo ethziekenhuis in Leider-
nti orp".
/DtVim van der Sluys (41) was
nd en jaar of acht oberkelner in
nti loliday Inn aan de rand van
oo ;eiden. „Daar leerde ik veel.
mi e werd nu en dan met par-
zeiijtjes van 500 mensen en
nei ïeer geconfronteerd. Dan
ioi ioet je je kunnen plooien",
de^an der Sluys zag tenslotte
ijn roeping elders liggen en
'erliet anderhalf jaar gele-
Jen met wapperend vaandel
n slaande trom de horeca,
lij begaf zich op het hellend
lak der populaire liedkunst
n sloeg daar aan het organi-
eren. De ex-ober ontmoette
en stel Leidse artiesten en
njdde zich aan hun belan
gen,
„Het begon eigenlijk twee
- jaar geleden. Voor de lol ging
het. In De Smidse, café-chan-
tant aan de Van der Werf-
Een selectie uit het Leids artistiek collectief: Iink9 Marina Bosman, die door George Julien in een edele worggreep wordt
gehouden; dan Leidse Kees als pièce de milieu, met z'n kippepoten op het jasje; dan, over Kees' schouder, Sjako, disc-jockey
(DJ) in De Smidse en ook een ontdekking van het eerste Leidse Song Festival. Dan ziet u, eventueel, het meisje met de bril:
beter bekend als Ria Wenneker, de onthut sende band-parodiste, die op de foto bedwongen wordt door gelouterde Wies Cavó.
Je moet wat voor je vak over hebben; zonder meer...
straat, werd voor de eerste
keer het Leidse Song Festi
val gehouden. Dat gaan we
straks voor' de derde maal
doen". Tot meerdere glorie
van het lichtere genre volks
muziek. Beestachtig mooi is
dat. Wim van der Sluys
wierp zich stante pede op als
manager van een nieuwe
ster: Leidse Kees (Van Ber-
kel), die in het dagelijks le
ven zijn living verdient als
etaleur-verkoper bij een
Leidse herenmodezaak. In
middels is Kees al een paar
keer op „de plaat" gekomen.
Zijn laatste „nieuwe" is „Ik
heb zo'n jeuk". Een carna
valsschlager, waarbij naar
Kees' zeggen „ze allemaal
mee zitten te doen". En gega
randeerd dat er weer ergens
iemand begint te snikken.
Toch is Leidse Kees (eens
een koorknaap, die het „As
perges me" en het derde Cre
do inmiddels uit z'n hoofd
heeft gezet) best een erg aar
dige en vriendelijke vent, die
zich met smaak weet te kle
den in een vlekvrije, vet af
stotende bedrijfsbroek en een
grootschalig pied de poule-
ruitjescolbert met smalle wit
te stropdas. Zijn jongste hit
werd opgenomen in de eigen
studio van The Shorts. Made
in Leiden.
Rode rozen
Het is voorgekomen dat
Kees, bij een optreden voor
een bejaard gezelschap, voor
een tot tranen toe geroerd
oud dametje in een rolstoel
knielde en onder het zingen
van „Rode rozen" haar een
frisse ronde roos aanbood. Hij
schonk trouwens rozen aan
iedereen; gratis. Leidse Kees
deelde uit. Maar vóór elk op
treden neemt hij eerst om
de zenuwen te bedaren
een glas rum-cola. Netzogoed
als Leidse Wies, die eerst
stiekumweg een sigaret weg-
graait en opsteekt. Het valt
niet mee, een zingende cory
fee in Leiden te zijn.
Wies Cavé is ook een type
apart. Zeven dagen in de
week staat ze te tappen aan
de toog van een vermaard
café aan de Herenstraat. Al
25 jaar lang. En ze weet nog
niet waar de naam ,,'t Zuid"
vandaan komt. 's Zondags
wil ze haar clientele nog wei
eens tracteren op een gezon
gen nummertje. De wegnip-
pende klanten hebben er
vochtige ogen voor over.
Waardin Wies Cavé alleen
de „f" zou hier beter op z'n
plaats zijn kan het zingen
niet laten. „Het lachen trou
wens ook niet; soms blijf ik
er bijna in", moet ze beken
nen. Maar Wies bezit ook een
warm kloppend hart voor
medemensen die het minder
goed gaat dan haarzelf. Wies
Cavé: „Op de kerst-in in de 5
Mei-hal tevens een sport-
in voor de gehandicapten
ging het niet zo goed. Het
was hondeweer en financieel
viel het resultaat een beetje
tegen. Maar ik vind dat die
sport-accommodatie voor ge
handicapten en moet komen.
Daarom ga ik met mijn colle
ga-artiesten weer iets opzet
ten op 26 april. We laten de
gehandicapten niet in de
steek".
Zonnetje in leven
Wim van der Sluys schijnt
dag en nacht in de weer te
zijn binnen het Leidse arties
tenwereldje. Hij brengt het
voer aan. Het is het oude
liedje: „We hoeven er geen
cent aan over te houden, als
Op mijn omwegen door stad en land
kom ik graag mensen tegen. U kunt
mij telefonisch ol' schriftelijk vertellen
wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071
- 12 22 44 op toestel 10.
door Ton Pioters
we maar de onkosten eruit
halen". Wim Kan zong jaren
geleden nog: „Het is uit lou
ter goeïgheid gedaan..." Maar
daar is toch maar dat Leidse
collectief op de lichte toer dat
anderen het zonnetje in hun
leven wil bezorgen: „Een
keer of zeven, acht in het
jaar treden we op in bejaar
den- en verpleeghuizen".
Leidse Kees: „Een bloemetje
vinden we leuk om te krij-'
gen, maar verder pakken we
nog geen gulden aan van die
Hollandse gezelligheidsmu-
ziek met een lach en een
traan. „Maar geen smartlap
pen", zegt Wies met de blos
jes op haar wangen; de „wil
de orchidee", die in een paar
jaar tijd 25 liedjes op haar ei
gen repertoire verzamelde.
„Drink rode wijn", zingt ze,
onder andere; maar ook
„Rode rozen" (in een ander
tempo dan collega Kees doet;
maar zet even een een bandje
op en ze staan samen, een
beetje op z'n Amsterdams, te
sjoenkelen). En Wies bezingt
ook „de St.Laurenstoren
waarbij Rotterdammer Van
der Sluys het weer te kwaad
krijgt „Rillingen meneer,
krijg ik daar van". Wies' eer
ste singeltje ging op de A-
kant over „De meid van de
schande", en dat is heel wat
voor madame Cavé met twee
leuke grote dochters, die al
leen maar in de badkamer
zingen. De zingende kaste
leinse („Ik kan niet sjagrijnig
kijken") is nu bezig met het
instuderen van wijlen Mario
Lanza's (Amerika's eigen
„Caruso") grote succesnum
mer „Granada". Kees: „Een
heel moeilijk lied voor haar
warme, hoge stem. Dat fibra-
to moet je er maar zien uit te
halen". Wies: „Maar ik voel
dit zo erg aan hè; ik sta er
helemaal achter en daarom
gaan die tekst en de muziek
er zo gemakkelijk bij me in".
Louter natuurtalent bij Wies,
die in haar café een dagtaak
heeft en daarna 's avonds
nog eens de planken op moet.
Dan zingt ze steevast: „Ik
kan vergeven, maar niet ver
geten". Hetzelfde geldt voor
Leidse Kees, die overdag me
neer Van Berkel is en dan
overhemden, dassen, slipjes,
petten en zakdoeken moet
zien te slijten, na ze eerst in
de kast geëxposeerd te heb
ben. Ook hij vertoont in de
donkere uren een metamor
fose, als bij dr.Jekyll en
mr.Hyde. Dan breekt de
kunstenaar in hem los en
krijgt-ie een zaal aan z'n voe
ten. Wies, evenwel, pakt het
professioneel aan: „Ik volg
zanglessen bij Thea Ekker-
v.d.Pas aan de Lange Voort
in Oegstgeest". Dochter van
Theo van der Pas, eens één
van Nederlands grootste pia
nisten. Een zangeres en peda
goge van naam. Wies gaat se
rieus te werk. Toonladders
en fraseren; adembeheersing
en solvège des solvèges. Thea
heeft als een balg de wind
eronder, raison van een
paar geeltjes.
Wat niet wil zeggen, dat die
andere Leidse zangers en
bloeiende zangeressen er
maar met de pet naar zouden
gooien. Geenszins. Het tegen
deel zelfs: ze zijn allemaal en
thousiast, begeesterd dus, en
belust op de gunst van het
lichtere publiek, dat dank
baar, met natte ogen en een
portie friet en een kroket, die
gezongen heerlijkheden in
zich opneemt. „Je krijgt er
nooit genoeg van", zou mana
ger Wim van der Sluys zeg
gen (die ook veel voor zend
piraten doet; dankbaar
werk), terwijl hij de ene ril
ling na de andere over z'n
rug voelt kruipen.
Het is een heel arsenaal
waaruit het collectief kan
putten. Buiten Leidse Kees
moeten verkopen en Wies
(die nooit de tweede Tante
Leen genoemd wil worden,
„want ik ben gewoon Wies"),
is er nog een rits van andere
lichten aan het firmament
van het levenslied; het Leid
se „starrengefonkel". Daar
heb je, bijvoorbeeld, Ron van
Tol, van de Leidse Sleutelga
ten; prima vent. En Ria Wen
neker, die de zaal op de kop
kan zetten als band-parodis
te; je moet Ria zelfs intomen,
anders gaat ze zichzelf te bui
ten. Daar is ook George Ju
lien, met z'n verwijzing naar
Frank Sinatra, naar gelang
zang en presentatie. Ook stelt
zich voor: Hans van der Vel
den, ex-zanger van de Man-
tana's. Daar is netzogoed Ma
rina Bosman, de winnares
van het eerste Leidse Song
Festival; je hebt er Jan en
Marina Bey (Jan is de zoon
van Leidse Jerry Bey, die
weer een broer is van de on
verschrokken Zangeres zon
der Naam). Dan hebben we
nog ene Sjako, disc-jokey in
De Smidse; een ontdekking
van het eerste Leidse Song
festival (hij schrijft eigen tek
sten „en pikt de muziek van
een ander"), volgens welin
gelichte kringen.
Dan staat er nog iemand te
dringen: Jony van der Mey,
die „lekker aan het doorbre
ken is, in de stijl van Hazes;
hij is van de Leads Brothers,
bekend van de Hennie Huis
man show. Allemaal in beste
samenwerking; „Zonder haat
en nijd", zeggen de deelne
mers aan elk Leids optreden
„voor de minsten der onzen".
Leidse Kees: „We zijn wer
kende mensen en 's avonds
zingen we. Leiden zingt een
woordje mee. Alleen het
doorbreken is moeilijk. We
zijn artiesten en hobbyisten
in de boksring, zonder op el-
kaars gezicht te timmeren..."
IIDSCHENDAM Me-
^Jouw M.C. Demeijer (60),
erje vorige maand een in-
lei^lidenwoning aan 't Hert
Leidschendam kraakte,
;ft die woning vandaag
eer moeten verlaten,
-let pand zou vanmorgen
pi tien uur ontruimd.
forden. De Raad van Sta-
heeft het schorsingsver-
■k afgewezen dat zij te:
n het bevel tot ontrui-
ling van de gemeente
,Jad ingediend. Mevrouw
emeijer, die een medi-
he urgentieverklaring II
>ojeeft, komt volgens ge-
J leente en Raad van State
iet voor een rolstoelwo-
ing in aanmerking.
jlevrouw Demeijer kraakte de
ivalidenwoning aan 't Hert,
ie sinds 1 november leeg
ind, nadat de vorige be-
)onster naar een flat in Zoe-
irmeer was verhuisd. Zij kon
i haar flatje op de vierde ver-
óljieping aan de Prinses Anna-
laan steeds slechter uit de voe
ten. Ze kwam daar 13 jaar ge
leden, toen ze ondanks haar
reuma nog in staat was om te
werken. Die tijden zijn inmid
dels wel veranderd, maar haar
flat niet. Deze werd nooit aan
gepast aan het voortdurend er
ger worden van haar handi
cap.
„We hebben zelf het meest es
sentiële gedaan", zegt de 65-ja-
rige echtgenoot van mevrouw
Demeijer. „In de badkamer,
die daarvoor feitelijk te klein
was, hebben we een ligbad la
ten bouwen, want mijn vrouw
moet tweemaal in de week een
heet bad hebben". Mevrouw
Demeijer heeft inmiddels een
urgentieverklaring voor een
aangepaste, obstakelvrije wo
ning, maar de gemeente kon
haar tot op heden geen passen
de ruimte aanbieden. Toen
heeft ze zelf ingegrepen.
Toeval
„Puur toevallig kwam ik in
deze nieuwbouwwijk en zag
dat het huis leeg stond. Ik heb
aan de gemeente gevraagd of
ik deze woning kon betrek
ken, maar daar werd gezegd
dat iemand anders voorging.
Ik heb me daar bij neergelegd,
want ik weet dat er nog vol
doende gehandicapten zijn die
dringend een goede woning
nodig hebben. Toch bleef het
huis maar leeg staan. Via een
gemeenteraadslid kreeg ik te
horen dat de gemeente Leid
schendam van plan was deze
woning te gaan verbouwen tot
een normale woning. Terwijl
er toch zoveel gehandicapten
zijn. Dat heeft mij tot deze
kraak doen besluiten. Het idee
dat deze ruimte voor gehandi
capten verloren zou gaan was
voor mij onverteerbaar. Dit
was gewoon een noodgreep",
zegt mevrouw Demeijer aan
de vooravond van de ontrui
ming.
Sinds 11, december zit me
vrouw Demeijer nu in de lege
woning. In één zijkamertje,
dat ze zo goed en zo kwaad als
dat kon, heeft ingericht. Met
geleende spulletjes, waaronder
een gaskacheltje van het Le
ger des Heils en een straalka
cheltje van kennissen, want
Mevrouw Demeijer kan haar emoties nauwelijks de baas, als zij vertelt hoe zij ertoe is gekomen om
een invalidenwoning in Leidschendam te kraken.
reumapatiënten hebben zeer
veel warmte nodig. Water en
elektra zijn wel aanwezig
maar gas niet. „Zo nu en dan
ga ik naar de buurvrouw, om
me even op te warmen. Mijn
man zorgt verder voor eten en
dergelijke. Verpleeghulp van
de kruisvereniging krijg ik
niet. Ik ben al vijf weken niet
meer in bad geweest. Toch
blijf ik volhouden. En ik heb
tegen de directeur van de wo
ningbouwvereniging gezegd
dat ze me er niet uitkrijgen. Er
zal M.E. aan te pas moeten ko
men. Reken maar, met behulp
van vele sympathisanten zal ik
me hier verschansen en me te
gen uitzetting verzetten".
De heer Hoppenbrouwers,
hoofd van de afdeling volks
huisvesting van de gemeente
Leidschendam, denkt daar
duidelijk anders over. „Me
vrouw Demeijer komt niet in
aanmerking voor de woning
aan 't Hert. Deze woning staat
aangemerkt als een rolstoel
woning en de GGD heeft uit
drukkelijk - verklaard dat me
vrouw Demeijer een aangepas
te woning moet hebben. Dat is
wel wat anders. Wij hebben
inmiddels een kandidaat voor
deze woning, een inwoner van
Leidschendam met een zware
urgentie".
ïfectieziekte mogelijk te genezen
ËIDEN Het is wellicht mogelijk kinderen die lijden aan
i ernstige infectieziekte ADA SCID te genezen met behulp
3n de gen-therapie. Dit is de conclusie die getrokken kan
farden uit het proefschrift van de Amsterdammer D. Vale-
lo, die hierop promoveerde aan de universiteit van Leiden
Pt doctoren, geneeskunde.
Kinderen die aan deze erfelijke infectieziekte lijden hebben
en defect in hun afweersysteem door een gebrek aan ADA,
"fen menselijk enzym dat het optreden van infecties juist
'üpoet helpen voorkomen. Valerio heeft ontdekt dat dit tekort
jntstaat door een kleine afwijking in het ADA-gen, het stuk
je DNA (erfelijkheidsmateriaal) dat de samenstelling van het
Jormale ADA-enzym bepaalt.
Wolgens Valerio is het mogelijk om een „ziek" ADA-gen bij
P"en kind „gezond" te maken door een gezond ADA-gen in te
•rengen in beenmergcellen van de patiënt, die vervolgens
szonde nieuwe cellen zouden moeten gaan produceren,
'eze methode heet de gen-therapie.
f deze methode werkt, is nog de vraag. Proeven op muizen
'ebben uitgewezen dat gezond ADA-gen inderdaad ook in
"in „vreemd" lichaam goed functioneert, maar of zij zieke
fnen kunnen genezen, is nog niet duidelijk.
LEIDEN Ondertrouwd: P.C.N.
Ouwerkerk en A. C. Pouw; A. F. J.
Morgownik en M. R. Damen; C. T. de
Ruijter en J. I. Jung; D. L. Bakkeren
en M. V. van Wijngaarden; J. M. van
den Berg en A. J. van Velzen; P. J.
Mink en G. M. van Kerkhof; S.J.
van Rossem en O. L. Reijnders;
W. H. H. Schalks en L. C. M. Koree.
Geboren: Yeliz, d.v. T. Tank en H.
Gen?; Alexandra Carolina Wilhelmi-
na. d.v. J. P. Brederode en W. M. E..
van der Zalm; Michael, z.v. C. Krijgs
man en C. J. Haasnoot; Jolanda, d.v.
H. D. van Velzen en M. Kneïevié;
Petra Eveline Nanette, d.v. M. E.
Poot en M. I. Repko; Tomas, z.v.
H. C. J. M. van Rijn en H. Wijhenke;
Kim, d.v. A. H. van Amsterdam en
P. J. Zwaan; Niels, z.v. P. Bartelsman
en J. de Koning; Johanna Tineke,
d.v. H. Kuik en J'. K. de Bruijn; Mi
reille, d.v. J. Weeda en D. J. J. Heij-
mans; Martin, z.v. C. F. P. M. Paarde-
kooper en A. W. M. Walraven; Pa
trick, z.v. D. Noort en G. C. van
Kampenhout; Vincent Simon, z.v.
J. H.G. M. van Kampen en T. C.
Verdegaal; Martijn, z.v. L. J. Hoogen-
boom en M. H. Gresnigt; Michelle
Yvonne Maria, d.v. A. P. Salm en
E. J. S. Meershoek; Ferdinand Chris-
tiaan Quirinus, z.v. T. M. Smeltink en
R. van Os; Thomas Charles William,
z.v. M. A. C. Perryman en J. L. Kos-
telnyk; Robbert Willem Daniël, z.v.
H. M. Vesseur en L. J. Lekx; Lieke,
d.v. A. de Jong en A. W. Vlasblom;
Brian, z.v. P. Hillebrand en A. M. J.
Duivenvoorden; Marije Johanna, d.v.
J. G. G. Turk en M. W. de Jong; Da
nielle, d.v. H. Kralt en C. C. Jansen;
Maria Catharina Godefrida, d.v. J. M.
Musters en M. B. Verbogt; Gustaaf
Adolf, z.v. R. de Jonge en M. G. Al-
varado Izaguirre; Frank, z.v. H. J.
Meester en D. J. Zwanenburg; Jan,
z.v. A. Rijsbergen en B. E. Brandt;
Benjamin, z.v. C. L. Janssen en K.
van Bostelen; Janneke Eva, d.v.
A. G. Tijmensen en E. J. C. van Dam;
X;..ider, z.v. W. van Rieden en R.
Boon; Natascha, d.v. J. Nengerman
en M. T. Bijma; Leonie, d.v. A. C. den
Ouden en E. L. Wienhöfer; Charlotte
Louise Maria Helena, d.v. A. W. van
den Brink en L. E. M. Vlugt; Karima,
d.v. H. MaSyad en A. M. Hogenboom;
Jorn, z.v. W. van Willigen en W. N.
Verzaal; Léon Allard, z.v. D. van
Bommel en E. A. Spa; Marjolein, d.v.
R. J. de Goede en J. J. Louws; Alida
Aline, d.v. P. Kuijt. en A. van den
Oever; Renate Naomi, d.v. J. P. df
Jong en M. A. van der Vlis.
Overleden: J. Bervoets, geb. 15-6-
1908, man; J. Zijlstra, geb. 27-12-1925,
man; M. F. Boot, geb. 25-12-1914,
man; J. van der Kwaak, geb. 8-12-
1925, man; A.J. Bakker, geb. 4-11-
1914, vrl. echtgen. van G. Elzenga; A.
de Jager, geb. 4-8-1904, man; Y. Hoe-
kema, geb. 1-10-1904, vrl. geh. gew.
met C. Dannijs; W. M. van der Meij,
geb. 2-12-1918, man; J. van Duijn,
geb. 16-10-1921, vrl. echtgen. van G.
de Zwart; J. Ouwehand, geb. 3-2-
1913, man; D. M. van der Niet, geb.
19-8-1978, man.
Gehuwd: R. Arnoldi en M. H. Faber;
R. J. Boonstra en H. W. M. Kloos; R.
de tyolf en J. C. P. Otgaar.
Zilveren onderscheiding
voor mevrouw Schuijt
LEIDSCHENDAM Me
vrouw A. M. J. Schuijt-Groot
te Leidschendam is door de
koningin onderscheiden met
de ere-medaille verbonden
aan de Orde van Oranje Nas
sau, in zilver. Mevrouw
Schuijt die komende zondag 65
jaar wordt, heeft zich vanmid
dag teruggetrokken uit het
aan de Damlaan gevestigde
bedrijf Schuijt Interieurver
zorging BV dat door het echt
paar Schuijt in 1951 als wonin-
ginrichtingsbedrijf werd be
gonnen. De in 1977 ontstane
BV werd vorig jaar flink uit
gebreid waarna het bedrijf
werd overgedaan aan de twee
zoons. Mevrouw Schuijt heeft
zich door de jaren heen vooral
ingezet voor bejaardenvereni
gingen, bazars van kerken,
welfarewerk en dergelijke.
ZOETERWOUDE De
hoge financiële conse
quenties om de voormali
ge Aloysiusschool aan de
Schenkelweg te Zoeter
woude te verbouwen tot
bibliotheek hebben er toe
geleid dat de commissies
welzijn en financiën gis
teravond het licht (nog)
niet op groen hebben ge
zet. Met name VVD-
woordvoerder P. Kremer
weigerde akkoord te gaan
met een investering van
445.000 gulden en eiste al
ternatieven. Na veel dis
cussie werd zijn zienswijze
door meerdere commissie
leden gedeeld.
De hoge kosten worden
hoofdzakelijk veroorzaakt
doordat een dure constructie
noodzakelijk is als allerlei
tussenmuren (van klasloka
len) worden weggebroken.
Maar een prijs van 445.000
gulden wordt te hoog geacht.
Kremer vroeg zich dan ook
af of het uitgangspunt (be
houd van het karakteristieke
gebouw aan de Schenkel-
weg) tot elke prijs nage
streefd dient te worden. Er
kwamen vragen over even
tuele nieuwbouwkosten, des
noods op een andere lokatie,
en de mogelijkheid om een
gedeelte van het terrein te
bestemmen voor woning
bouw. Dat soort alternatie
ven zijn evenwel niet uitge
werkt en daarover kon de
wethouder van financiën A.
R. van der Heijden, dan ook
geen mededelingen doen.
Duidelijkheid over wat nu
precies gaat gebeuren met de
lokalen aan de Jan van Ban-
ningstraat is er ook nog niet.
De hoge financiële last
kwam voor de commissiele
den als een „donderslag bij
heldere hemel". Kremer
bleef bij zijn standpunt dat
eerst meer informatie op ta
fel moet komen over de fi
nanciële consequenties alvo
rens hij zich kan uitspreken
en hij is zeker niet bereid tot
elke meerprijs het gebouw te
handhaven. Kremer, bekend
om zijn goede betogen, kreeg
steun van de andere frakties.
Ook J. Laman van het CDA
had moeite met de plannen
zoals die door het college wa
ren aangeboden. Hij vroeg
zich zelfs af of het „echt no
dig is om van een kippenhok
een schitterende accommo
datie te aken", ofwel vroeg
hij zich af of de bibliotheek
persé in de voormalige
school gehuisvest moet wor
den.
Wethouder mevrouw H.
Graniewski (welzijn) stelde
dat ook het college aan een
andere oplossing heeft ge
dacht maar de plannen zijn
al zo ver gevorderd en er zijn
verwachtingen zijn gewekt
waardoor het moeilijk is te
rug te draaien. W. Ooijendijk
van Progressief Zoeterwoude
vindt het „ontzettend onge
lukkig als het bibliotheek be
stuur nog langer moet wach
ten op een goede accommo
datie' en stelde voor in ieder
geval te werken aan een ver
sobering van het plan.
Wethouder Van der Heijden
raakte enigszins geïrriteerd
toen partij-genoot Laman
aandrong op een alternatief
plan doch ook de andere
commissieleden vonden dat
zij het recht hadden hun be
zwaren kenbaar te maken en
mochten eisen dat er serieus
gekeken wordt naar een an
dere, goedkopere oplossing.
Uiteindelijk stelde de com
missie in duidelijke bewoor
dingen dat de architect een
ander plan moet ontwerpen
met (aanzienlijk) lagere fi
nanciële gevolgen.
